Tradiciju o vezi Bosanaca sa Besima pominje i poznati prevarant i lupež Ivan Tomko Mrnavić u svom opisu Bosne iz 1627. godine:
Bosansko kraljevstvo, rođeno na ruševinama Dalmacije, koja je dugo očuvavala poziciju provincije, ostvarilo je nezavisnost pod vlašću sopstvenih vladara zvanih „banovima“, koji su njom upravljali dugogodina samostalno i kraljevskim autoritetom. Onda je bila proširena na ruševinama raške i srpske monarhije prisvajanjem kraljevske titule i znamenja i na kraju pritešnjena i ugašena turskim jarmom. To je zemlja koja se nalazi u srcu Ilirika.
Ime Bosne ne pominje niti jedan autor stariji od sedam stotina leta. Tao deo Ilirika je uglavnom poznat drevnim geografima kao Dalmacija. On je smešten između reke Save i Jadranske planine, a na istočnom delu, gde se Bosna približava vrhu Orbelo i svršetku toka reke Save, sežući do Gornje Mezije, odakle kreću pučine Makedonije sa prelepim kraljevstvom Dardanije, čije ime — uprkos tome što su ga Rimljani potisli i zamenili gorepomenutom Gornjom Mezijom — plemenito stoji među pokrajinama Ilirika slobodom hrišćanstva zahvaljujući njegovom najvetijem sinu, Konstantinu Velikom.
Naziv Bosne, uopšteno se veruje, potiče od istoimene reke, glavne u zemlji, koja je, izvirući iz severnih padina Jadranskih Alpa, skoro na suprotnom kraju izvora reke Neretve ili Narente, koja se uliva u Jadran. Nakon obilaženja mesečevim oblikom zemlje koja se nalazi između rečenih Alpa i Save, uglavnom u smeru severa, svojim tokom, kao da je uplašena od jeza sa severa, vraća vodu natrag ka grčkoj obali i nakon sakupljanja mnoštva malenih potočića, uliva se u Savu, u smeru kralja voda Ilirika, veličanstvenog Dunava. Ka onom delu koji su drevni zvali Panonija Bubalija, kao i Interamnense, zbog toga što je bila zatočena između slavnih reka Save i Drave, gde je, oblast poznatija u vreme naših predaka, plemenita i bogata Požeška županija.
Međutim, neki ozbiljni autori hoće da Bosna radije dolazi od naroda Besa, jedne veoma surove iliričke nacije koja je obitavala u posebnoj oblasti Trakije. Ova je regija obeležena rekom Neso (za koju neki sugerišu da bi je možda ispravnije trebalo zvati rekom Beso). Glavni grad Besa je nekada bio poznat kao Eumolpida, a kasnije su ga zvali Uskudama, dok konačno nije bio prozvan Hadrijanopoljem. Razlog koji dodaju jeset da se, svedočanstvom Apijana Aleksandrijskog, tvrdi da su Besi takođe živeli u ovom delu Dalmacije, koju navodnjava gore rečena bosanska reka. Šta god da je slučaj, sasvim je sigurno da ovo ime nije starije od broja godina koje je već bilo pomenuto.
Dakle, Mrnavić je za razliku od većine savremenika bio skeptičan po pitanju da Bosna ima veze sa Besima, ali jeste uključio da postoji priča da je deo Besa moguće stanovao i na području Bosne. To je dosta interesantno, zato što je glas razuma koji po ovom pitanju dolazi od jednog pa gotovo pa ludaka dok svi prepisuju ovo oko Besima.
ima da kaže o Mrnavićevim tvrdnjama, posebno u kontekstu da baš uvek dosledno izdvaja Bosnu iz Srbije, da tvrdi da je nezavisna bosanska država nastala na ruševinama Dalmacije, a posle se okoristila pepelom Srpskog kraljevstva da se dosegne i krune.
