„Bečko-berlinska škola” vs novoromantičari

[ZIGOMAR!]

Osvježi mi pamćenje, što on tačno piše?



Pa citirao sam ti prije par stranica najnovije stanovište, koje je odustalo od napuštanja te teze!



Jeste legendarno, ali pročitaj još jednom ono što sam citirao od Kornela i shvatićeš da je teza o Servius-u od 'servus' zapravo najlogičnije od svih mogućih objašnjenja - a u svakom slučaju logičnije od povezivanja sa Srbima.

Quondam reges hanc tenuere urbem, nec tamen domesticis succes|soribus eam tradere contigit. Supervenere aileni et quidem exter | ni, ut Numa Romulo succescerit ex Sabinis veniens, vicinus qui | dem, sed tunc externus, ut Anco Marcio Priscus Tarquinius. Is | propter temeratum sanguinem, quod patre Demaratho Co | rinthio natus erat et Tarquiniensi matre generosa, sed inopi | ut quae tali marito necesse habuerit succumbere, cum domi re | pelleretur a gerendis honoribus, postquam Romam migravit, | regnum adeptus est. Huic quoque et filio nepotive eius (nam et | hoc inter auctores discrepat) insertus Servius Tullius, si nostros | sequimur, captiva natus Ocresia; Si Tuscos, Caeli quondam Vi | vennae sodalis fidelissimus omnisque eius casus comes, post | quam varia fortuna exactus cum omnibus reliquis Caeliani |exercitus Etruria excessit, montem Caelium occupavit et a duce suo | Caelio ita appellitatus, mutatoque nomine (nam Tusce Mastarna | ei nomen erat) ita appellatus est, ut dixi, et regnum summa cum rei | p. utilitate optinuit. Deinde postquam Tarquini Superbi mores in | visi civitati nostrae esse coeperunt, qua ipsius qua filiorum eius, | nempe pertaesum est mentes regni, et ad consules, annuos magis | tratus, administratio rei p. translata est. |

Not all Romans considered their own traditions and histories of Servius complete or authoritative. When the opportunity arose, Livy's own pupil, the etruscologist, historian and emperor Claudius published a quite different tradition. In a speech to the senate, he identified Servius as an Etruscan mercenary named Macstarna who fought for Caelius Vibenna, brought the remnants of his defeated army to Rome and settled one of its hills, thereafter named the Caelian.


''Моји лингвисти'' су у књизи ''Indogermanische Forschungen: Zeitschrift Fur Indogermanistik und allgemeine Sprachwissenschaft'' из 2010 године објаснили етимолошко порекло и значење реч ''Сервус-а''

И не само то, већ су на неки начин потврдили изјаву Цара Клаудија који је Тулија описао као плаченика

 

[Pumpaj Dinstanović]

Ево сада лако мижемо да утврдимо око чега се не слажемо, ја се не слажем, иако ти је јасно на шта сам мислио, да све окрећеш на зајебанцију.

Stvarno ne znam na šta si mislio, niti okrećem išta na zajebanciju! Potpuno sam ozbiljan!

 

[Pumpaj Dinstanović]

Not all Romans considered their own traditions and histories of Servius complete or authoritative. When the opportunity arose, Livy's own pupil, the etruscologist, historian and emperor Claudius published a quite different tradition. In a speech to the senate, he identified Servius as an Etruscan mercenary named Macstarna who fought for Caelius Vibenna, brought the remnants of his defeated army to Rome and settled one of its hills, thereafter named the Caelian.


''Моји лингвисти'' су у књизи ''Indogermanische Forschungen: Zeitschrift Fur Indogermanistik und allgemeine Sprachwissenschaft'' из 2010 године објаснили етимолошко порекло и значење реч ''Сервус-а''

И не само то, већ су на неки начин потврдили изјаву Цара Клаудија који је Тулија описао као плаченика

To je etrurski mit o njegovom porijeklu.

Što se tiče etimologije, hvala na objašnjenju. Ali valjda se onda i slažeš da to nema veze sa Srbima?

 

[krinka5]

Pratim ovu temu ovde dosta dugo ali necu da se mesam. Razlog je taj da ne zelim da kvarim teme sa prilozima iz genetike. Medjutim sa Etrurcima je stvar sada potpuno jasna. Nemaju oni apsolutno nikakve veze sa Srbima niti sa Slovenima a blogami niti sa ostalim Evropljanima. To je narod koji se doselio sa Bliskog istoka i ima vrlo veliku (za Evropu) koncentraciju haplogrupe G2a pracenu sa E1b. Danasnja distribucija G2a jako dobro odgovara istorijskoj karti ove oblasti.

Baš mi je drago da si se vratio , tema genetička genealogija je bez tebe kao supa bez rezanaca

 

[ZIGOMAR!]

Granice vučedolske kulture:

Dokaz o pripadnosti Vučedolske kulture Hrvatstvu:

Ova šahovnica je iz Vučedola i stara 4.800 godina.

Hrvatska šahovnica iz VIII/VII st. prije nove ere iz Irana:

Извор за слике?

 

[Pumpaj Dinstanović]

Granice vučedolske kulture:

Dokaz o pripadnosti Vučedolske kulture Hrvatstvu:

Ova šahovnica je iz Vučedola i stara 4.800 godina.

Hrvatska šahovnica iz VIII/VII st. prije nove ere iz Irana:

Najstariji hrvatski nacionalni simbol je Hrvatski pleter; evo pletera u Hetita:

 

[ZIGOMAR!]

To je etrurski mit o njegovom porijeklu.

Što se tiče etimologije, hvala na objašnjenju. Ali valjda se onda i slažeš da to nema veze sa Srbima?

Не и да, етимологија Сервуса је иста етимологија речи Срб

Али свакако је вероватније да је Сервиус у овом случају био етрурски плаченик, јер да би ''моја'' теорија о Rex Servius ''упалила'' морали би имати неки веродостојан запис из времена Тулија, но, све о њему су само легенде записане 600 после његове смрти. (Спекулације)

 

[Pumpaj Dinstanović]

Извор за слике?

Od pradomovine do domovine

Evo i najzanimljivijeg dijela teksta:

Prva država prvobitnih Arijanaca ili Arijaca (Staroiranaca koji su sebe prvobitno nazivali Arijanci po medskoj pokrajini Ariji) prostirala se na zapadu od Sredozemnog mora do na istoku 3180 kilometara duge granice, rijeke Ind u Indiji. Na sjeveru je staroiranska država dosezala obale Crnog mora, a na jugu do Omanskog i Perzijskog zaljeva. Ukupno je zauzimala pet milijuna kvad­ratnih kilometara, a sastojala se od šest velikih kraljevina: Baktriš (Baktrija) - sjeveroistočna kraljevina, Harauvatija (Harauvatiš, Hrvatska) - istočna kraljevina, Parthava (Partha)-središnja sje­verna kraljevina, Parsa (Perzija) - središnja južna kraljevina, Ma­đar (Medija)-zapadna kraljevina i Elam (Huvaja, Susiana) - jugo­zapadna kraljevina.13

Istočni Arijci, stanovnici Harauvatije su se prema vedskom sanskrtu nazivali Sarasvati, a negdje oko 2000. godine prije Krista Sarasvati mijenjaju ime u staroiranski Harauvati. Harauvatija (Harauvatiš) je bila na najudaljenijem području migracije Hrvata-Dinaraca, sjevernoj Indiji, uz rijeku Sarasvati, oko 3750. godine prije Krista. Glavni grad kraljevine Harauvatiš bio je grad Harauvati, gdje se još danas, nakon više od pet tisućljeća, vide ruševine toga grada. Nakon što je rijeka Sarasvati presušila (danas je to pustinja Thar), Harauvati (Hrvati, čakavski Harvati, kajkavski Horvati) odlaze na zapad, danas područje Afganistana, dijela Kurdistana i sjevernog Irana, gdje osnivaju kraljevstvo Harauvatiju (Harahvaitiju), dok drugi dio Harauvata odlazi u Zakavkazje, današnji Kurdistan i gornju Mezopotaniju. Glavni grad Harauvatije bio je nedaleko od današnjeg Kandahara, u Afganistanu gdje se i danas nalazi selo Harvacija, poznato po pletenim uresima kakvi se rade u Istri i na otoku Krku.

13 Mijo N. Curić: Staroiransko podrijetlo Hrvata, Nezavisna autorska naklada, Zagreb, 1991., str. 15, 21 i 22

 

[Pumpaj Dinstanović]

Не и да, етимологија Сервуса је иста етимологија речи Срб

A na osnovu čega to tvrdiš?

Али свакако је вероватније да је Сервиус у овом случају био етрурски плаченик, јер да би ''моја'' теорија о Rex Servius ''упалила'' морали би имати неки веродостојан запис из времена Тулија, но, све о њему су само легенде записане 600 после његове смрти. (Спекулације)

Zar? Zašto bi Rimljani krili ropsko porijeklo?

 

[ZIGOMAR!]

Od pradomovine do domovine

Evo i najzanimljivijeg dijela teksta:

Већ видео тај сајт, мислио сам да си пронашао прави извор те приче

Ако стварно постоје ти хаауроовати са веродостојним и независним извором ја не видим у чему је проблем? Једина критика (ако је истина) јесте повезивања плетеница са хрватима (шаховница ок, на неки начин јесте национални симбол хрвата). Но, опет сви водећи етимолози се слажу да је Сер и Хаур истог порекла

Српско-хрватска цивилизација

 

[Bajo Pivljanin]

Pratim ovu temu ovde dosta dugo ali necu da se mesam. Razlog je taj da ne zelim da kvarim teme sa prilozima iz genetike. Medjutim sa Etrurcima je stvar sada potpuno jasna. Nemaju oni apsolutno nikakve veze sa Srbima niti sa Slovenima a blogami niti sa ostalim Evropljanima. To je narod koji se doselio sa Bliskog istoka i ima vrlo veliku (za Evropu) koncentraciju haplogrupe G2a pracenu sa E1b. Danasnja distribucija G2a jako dobro odgovara istorijskoj karti ove oblasti.

Значи по томе би испало да је Херодот у праву када каже да потичу из Лидије у Малој Азији?

 

[ZIGOMAR!]

A na osnovu čega to tvrdiš?



Zar? Zašto bi Rimljani krili ropsko porijeklo?

(< *serb-) is in the root of the Slavic word for "same" (modern исто isto) in following languages: сербать - in Russian, Ukrainian, сербаць - in Belarussian, srbati - in Slovak, сърбам - in Bulgarian. серебати in Old Russian.[12]

Scholars have suggested that the Indo-European root *ser- 'to watch over, protect', akin to Latin servare 'to keep, guard, protect, preserve, observe' (applied in particular to herds and flocks of domesticated animals).[13] *

In some Caucasian languages, "Sur" means "man" (singular) with the suffix "-bi" becomes "men, people" (plural). In Armenian, Surb means "saint".

* J.P. Mallory and D.Q. Adams, "Protect", The Encyclopedia of Indo-European Culture (London: Fitzroy and Dearborn, 1997).
_________________________________

Нема фрке око значења Сервуса у време Ливија и Цара Клаудија али та реч за време Сервиуса Тулија је на ''прото-латинском/италском'' имало другачије значење.

За то Кладуије скреће пажњу на плаченичку позадину Сервиуса Тулија.

 

[Pumpaj Dinstanović]

Али свакако је вероватније да је Сервиус у овом случају био етрурски плаченик, јер да би ''моја'' теорија о Rex Servius ''упалила'' морали би имати неки веродостојан запис из времена Тулија, но, све о њему су само легенде записане 600 после његове смрти. (Спекулације)

ZIGOMAR!, navod cara Klaudija je jedini navod te priče po kojoj bi Servije Tulije bio etrurski plaćenik.

Takođe, sve što je Klaudije učinio jeste konstrukcija na osnovu etrurskih spisa o Mastarni. Međutim, Klaudije tu griješi, isto kao što Livije griješi kada piše da se Tarkvin Stariji zvao prvo Lukomon. Priča o Mastarni ostaje prilično izolovana, a čak i kada smo je potpuno usvojili, najvjerovatnije bi bilo da je Mastarna bio kralj između Tarkvina i Tulija.

U svakom slučaju, i Klaudije priznaje da je Servije Tulije latinski naziv, koji obavezno ide uz rimsku legendu, a Mastarna etrurski, koji proizlazi iz etrurskih izvora; tako da se 'Servijus' ne izdvaja iz latinskog jezika.

U najgorem slučaju; Klaudije je pogrešno povezao etrurskoga Mastarnu sa Servije Tulijem (a koliko vidim, niko to drugi ne čini). .

 

[Pumpaj Dinstanović]

Већ видео тај сајт, мислио сам да си пронашао прави извор те приче

Ако стварно постоје ти хаауроовати са веродостојним и независним извором ја не видим у чему је проблем? Једина критика (ако је истина) јесте повезивања плетеница са хрватима (шаховница ок, на неки начин јесте национални симбол хрвата). Но, опет сви водећи етимолози се слажу да је Сер и Хаур истог порекла

Српско-хрватска цивилизација

Evo interesantne mape sa livius.org:

Pravo, izvorno ime Arije i Arahozije, jeste Haraiva i Harauvatiš.

Mislim da postoje priče po kojima je Aleksandar Makedonski sreo tamo neke Hrvate...Evo i citata od Zaratustre:

Među deset najboljih zemalja i prijestolnica

Stvorio sam ja, Mudri Gospod ( Ahura Mazda ),

Lijepu HARAUVATIŠ.

Stvorih ovu zemlju na muku pogubnom

Angru Manu ( Zloduhu ). To je moje djelo

Ljuto i nepomirljivo, ono će smrt uništiti.

 

[Pumpaj Dinstanović]

Значи по томе би испало да је Херодот у праву када каже да потичу из Лидије у Малој Азији?

Bajo, tako je; rađene su i genetske analize ne samo ljudi, nego i stoke u Toskani; istraživanje nad životinjama je pokazalo čak još preciznije potvrde o orijentalnom podatku stanovništu, jer je dokazano da je upravo čini mi se tip ovaca, odstupajući od sve ostale domaće stoke u Italiji, porijeklom iz Male Azije.

Po svemu sudeći, najnovija istraživanja, ne samo genetska, već i arheološka i lingvistička, idu u prilog Herodotovoj tezi o seobi Etruraca iz jugozapadne Azije.

 

[Pumpaj Dinstanović]

(< *serb-) is in the root of the Slavic word for "same" (modern исто isto) in following languages: сербать - in Russian, Ukrainian, сербаць - in Belarussian, srbati - in Slovak, сърбам - in Bulgarian. серебати in Old Russian.[12]

Scholars have suggested that the Indo-European root *ser- 'to watch over, protect', akin to Latin servare 'to keep, guard, protect, preserve, observe' (applied in particular to herds and flocks of domesticated animals).[13] *

In some Caucasian languages, "Sur" means "man" (singular) with the suffix "-bi" becomes "men, people" (plural). In Armenian, Surb means "saint".

* J.P. Mallory and D.Q. Adams, "Protect", The Encyclopedia of Indo-European Culture (London: Fitzroy and Dearborn, 1997).
_________________________________

Нема фрке око значења Сервуса у време Ливија и Цара Клаудија али та реч за време Сервиуса Тулија је на ''прото-латинском/италском'' имало другачије значење.

За то Кладуије скреће пажњу на плаченичку позадину Сервиуса Тулија.

Ali, još jednom te pitam - da li to onda može srpski narod direktno povezati sa antičkim Rimom???

 

[ZIGOMAR!]

ZIGOMAR!, navod cara Klaudija je jedini navod te priče po kojoj bi Servije Tulije bio etrurski plaćenik.

Takođe, sve što je Klaudije učinio jeste konstrukcija na osnovu etrurskih spisa o Mastarni. Međutim, Klaudije tu griješi, isto kao što Livije griješi kada piše da se Tarkvin Stariji zvao prvo Lukomon. Priča o Mastarni ostaje prilično izolovana, a čak i kada smo je potpuno usvojili, najvjerovatnije bi bilo da je Mastarna bio kralj između Tarkvina i Tulija.

U svakom slučaju, i Klaudije priznaje da je Servije Tulije latinski naziv, koji obavezno ide uz rimsku legendu, a Mastarna etrurski, koji proizlazi iz etrurskih izvora; tako da se 'Servijus' ne izdvaja iz latinskog jezika.

U najgorem slučaju; Klaudije je pogrešno povezao etrurskoga Mastarnu sa Servije Tulijem (a koliko vidim, niko to drugi ne čini). .

Ок, рецимо да је римска традиција пренела до Ливија и Клаудија име Сервиус Тулиус (600 година разлике), Сервиус на класичном латинском значи роб али Тулије је живео у 6 веку пре нове ере, тада се писало/причало старо-латински и понегде још и умбријски зато нам је битна етимолошко порекло речи Сервус да би дешифровали значење имена Сервиус у време Сервиуса Тулија, разумеш?

Мали додатак;
На етрурском Серве није роб него ''муштерија'' (присуствовати) итд

Etruscan word (cf. Etruscan proper names Servi, Serve). Meaning "to attend to (a customer)" is first recorded mid-14c

Извор

 

[Pumpaj Dinstanović]

Ок, рецимо да је римска традиција пренела до Ливија и Клаудија име Сервиус Тулиус (600 година разлике), Сервиус на класичном латинском значи роб али Тулије је живео у 6 веку пре нове ере, тада се писало/причало старо-латински и понегде још и умбријски зато нам је битна етимолошко порекло речи Сервус да би дешифровали значење имена Сервиус у време Сервиуса Тулија, разумеш?

Мали додатак;
На етрурском Серве није роб него ''муштерија'' (присуствовати) итд

Ali, ako uzmemo činjenicu da se Servijus Tulijus javlja upravo u vrijeme klasičnog značenja riječi i ako je on praktično potpuno legendarni vladar, zar se može prebacivati u vrijeme jezika VI st. prije nove ere? Ne bih rekao. Zapravo, potpuno je logičnije promatrati etimološko porijeklo Tulijeva imena upravo iz vremena kada je ta legenda možda upravo i nasta(ja)la - zar ne?

Uzgred, jedina stvar koju sam ja želio reći jeste da je teza koju supertruper donosi od Milanovića, a koji ju je očigledno preuzeo od Luković-Pjanovićke - neodrživa. Kao prvo, očigledno je da niti Olga niti Milanović niti supertruper nemaju pojma da je riječ o kralju Serviju Tuliju. Kao drugo, pogrešno su pripisali to u VIII st. prije nove ere, zato što je Servije vladao u VI st. odnosno dva stoljeća kasnije. Kao treće, Plutarh to svjedoči u I st. nove ere tek, tako da to ne može biti dokaz iz tako antičkog doba, pogotovo zato što se, kao što si i sam dobro zapazio, Servije Tulije prvi put javlja u I st. prije nove ere (nekih 500 godina nakom smrti kralja Servija Tulija; prije nego 600), a on je, kako si ti dobro ukazao, praktično potpuno legendarna ličnost!
Zaključak na koji sam htio ukazati je potpuno šarlatanski pristup toga Milanovića (a i Luković-Pjanovićke), kao i potpuna neodrživost mogućnosti da je to dokaz da su Srbi živjeli u rimskom kraljevstvu! A ako vjerujem, ti se sa mnom i slažeš.

 

[ZIGOMAR!]

Ali, još jednom te pitam - da li to onda može srpski narod direktno povezati sa antičkim Rimom???

Сама реч плаченик (и роб) у многим народима су имена народа који су вршели тај плаченички посао, нпр то лепо видимо у арапској реч за плаченика ''Сакалиби'' које своје порекло води од грчке речи Склавинио (Славени)

Saqaliba (Arabic: صقالبة, sg. Siqlabi) refers to the Slavs, particularly Slavic slaves and mercenaries in the medieval Arab world, in the Middle East, North Africa, Sicily and Al-Andalus. It is generally thought that the Arabic term is a Byzantine loanword: saqlab, siklab, saqlabi etc. is a corruption of Greek Sklavinoi for "Slavs".

Исто тако реч Склав (роб) је настала од имена поробљеног народа Славена (постало генерално име за све робове касније)
_____________________

Који је народ вршио плаченички посао у Риму - Сабини (Сабини су живели пре латина у Риму)
Кој народ је куповао код Етрураца? Сабини

Закључак, вероватно су се Сабини звали Срби/Серви.

(Немамо никакве информације о Сабинском језику, нађено је једнио 36 речи)
_________

Ово је наравно смела етимолошка конструкција и припада спекулативној сфери.

 

[Pumpaj Dinstanović]

Ivo Vukčević je profesor na Univerzitetu Santa Barbara, Srbin iz Crne Gore.

A da taj možda ne laže, kao Deretić?

Ovdje ga uopšte nema.

 

[Pumpaj Dinstanović]

Сама реч плаченик (и роб) у многим народима су имена народа који су вршели тај плаченички посао, нпр то лепо видимо у арапској реч за плаченика ''Сакалиби'' које своје порекло води од грчке речи Склавинио (Славени)



Исто тако реч Склав (роб) је настала од имена поробљеног народа Славена (постало генерално име за све робове касније)
_____________________

Који је народ вршио плаченички посао у Риму - Сабини (Сабини су живели пре латина у Риму)
Кој народ је куповао код Етрураца? Сабини

Закључак, вероватно су се Сабини звали Срби/Серви.

(Немамо никакве информације о Сабинском језику, нађено је једнио 36 речи)
_________

Ово је наравно смела етимолошка конструкција и припада спекулативној сфери.

Čekaj malo...kako to misliš Sabini su prije Latina živjeli u Rimu i da su bili plaćenici?

Konstrukcija je isuviše smjela da bi bila razmotrena!

 

[ZIGOMAR!]

Ali, ako uzmemo činjenicu da se Servijus Tulijus javlja upravo u vrijeme klasičnog značenja riječi i ako je on praktično potpuno legendarni vladar, zar se može prebacivati u vrijeme jezika VI st. prije nove ere? Ne bih rekao. Zapravo, potpuno je logičnije promatrati etimološko porijeklo Tulijeva imena upravo iz vremena kada je ta legenda možda upravo i nasta(ja)la - zar ne?

Uzgred, jedina stvar koju sam ja želio reći jeste da je teza koju supertruper donosi od Milanovića, a koji ju je očigledno preuzeo od Luković-Pjanovićke - neodrživa. Kao prvo, očigledno je da niti Olga niti Milanović niti supertruper nemaju pojma da je riječ o kralju Serviju Tuliju. Kao drugo, pogrešno su pripisali to u VIII st. prije nove ere, zato što je Servije vladao u VI st. odnosno dva stoljeća kasnije. Kao treće, Plutarh to svjedoči u I st. nove ere tek, tako da to ne može biti dokaz iz tako antičkog doba, pogotovo zato što se, kao što si i sam dobro zapazio, Servije Tulije prvi put javlja u I st. prije nove ere (nekih 500 godina nakom smrti kralja Servija Tulija; prije nego 600), a on je, kako si ti dobro ukazao, praktično potpuno legendarna ličnost!
Zaključak na koji sam htio ukazati je potpuno šarlatanski pristup toga Milanovića (a i Luković-Pjanovićke), kao i potpuna neodrživost mogućnosti da je to dokaz da su Srbi živjeli u rimskom kraljevstvu! A ako vjerujem, ti se sa mnom i slažeš.

Наравно, на основу једног имена не може се доказати постојања једног народа и како си лепо навео, име нам не открива порекло човека. Мене интересује како је дошло то име у Рим и етимолошко значење тог имена, оно што ми је помогло јесте етрурско и латинско значење речи Серв (муштерија, плаченик) и да је та реч потврђена у трговини и војсци древне Италије (повезао са готово непознатим народом Сабини).

Олгу нисам читао нити Миловановића али како овде видим, проблем код њих (у овој теми) јесте што само набаце нешто (без дубоког објашњења) и тврде да је то, то.

 

[ZIGOMAR!]

Čekaj malo...kako to misliš Sabini su prije Latina živjeli u Rimu i da su bili plaćenici?

Konstrukcija je isuviše smjela da bi bila razmotrena!

The Sabines (English pronunciation: /ˈseɪbaɪn/; Latin: Sabini; Ancient Greek: Σαβῖνοι) were an Italic tribe that lived in the central Appennines of ancient Italy, also inhabiting Latium north of the Anio before the founding of Rome. The above names, English, Latin and Greek, are all exonyms.

The Sabines divided into two populations just after the founding of Rome, which is described by Roman legend. The division, however it came about, is not legendary. The population closest to Rome transplanted itself to the new city and united with the pre-existing citizenry, beginning a new heritage that descended from the Sabine but was also Latinized. The second population remained a mountain tribal state, coming finally to war against Rome for their independence, along with all the other Italic tribes, losing, and being assimilated into the Roman Republic.

Сабини су пре Ромулуса живели на територији Латиума и први су били на удару од стране ново-римљана.

The first famous war of the founding of the Roman kingdom is the Sabine War, fought after the Roman men kidnapped all the unmarried women of the Sabine tribe, and made them their wives by force. A year later, the Sabines attacked Rome, but by then the women had become attached to their husbands and ran between the battle lines begging for a reconciliation. The battle was stopped and the Sabines became Roman citizens.

Spojler

War with Tullius Hostilius

In the 7th century BC, during the reign of Rome's third king Tullus Hostilius, the Sabines and the Romans again warred. The pretexts for the war were, on the Roman side, that a number of Roman merchants had been seized by the Sabines at a market near the temple of Feronia, and on the Sabine side, that some of the Sabines were being detained at Rome. The Sabines sought and obtained the help of some volunteers from Veii, although the government of Veii did not come to their aid, holding faith to the peace treaty previously made with Romulus.

Tullus invaded Sabine territory and met the Sabines at the forest called Malitiosa. The Roman force was superior in both infantry and cavalry. In particular, the Roman cavalry had recently been augmented by the addition of ten new turmae of equites from among the Albans who now dwelt in Rome. The Romans won the battle after a cavalry charge threw the Sabines into disarray. The Sabines suffered heavy losses during the retreat.[7]

War with Tarquinius Priscus

In the early 6th century BC, during the reign of Rome's fifth king Lucius Tarquinius Priscus, the Sabines attacked Rome. Tarquinius had been preparing to construct a stone wall around Rome, however the Sabines, having already crossed the Anio river, forced the king to abandon his plans and prepare for the attack. Livy reports that the initial engagement, though bloody, did not result in success for either side.[8]

The Sabines withdrew to their camp, allowing the Romans time to levy additional troops. Tarquinius, believing Rome's military weakness lay in its lack of horsemen, doubled the number of the equites.[8]

A second battle was then fought. The Romans, desiring to cut off the enemy's means of escape, sent rafts of burning logs down the Anio to destroy the bridge over the river by fire. In battle, the Sabine infantry pressed the Romans, and seemed to be winning against the Roman centre. However the Roman horsemen flanked the Sabine infantry, routed them, and impeded their flight from the battle. Many of the Sabines were unable to escape with their lives, both because of the pursuit of the cavalry and also because of the destruction of the bridge. Some of the fleeing Sabines drowned in the Anio; their arms drifted down the river into the Tiber and past Rome, and the Romans recognised this as a sign of victory even before word of the outcome of the battle arrived in the city.[9]

Tarquinius determined to press his victory. He firstly piled up and burnt the spoils that he had vowed to Vulcan, and he sent back to Rome the prisoners and booty which he had captured. He then proceeded, with his army, into the Sabine territory. The Sabines hastily raised a fresh army, but were defeated once more. They then sued for peace.[9]

The Sabine town of Collatia, and its surrounding lands and population, was surrendered to become Roman territory. Livy records the wording of the form of surrender. Egerius, the king's nephew, was left there with a garrison, and Tarquinius returned to Rome to celebrate a triumph.[10] According to the Fasti Triumphales, the date of the triumph was 13th September, 585 BC.

War with Tarquinius Superbus

According to the Fasti Triumphales, Rome's last king Tarquinius Superbus celebrated a triumph for a victory over the Sabines.
[edit]
War with the early republic 505-4 BC

The fall of the Roman monarchy left the Sabines in an ambiguous position politically with regard to Rome. Their treaties had been with the kings, but now the kings were gone.

According to Livy, hostilities broke out between Rome and the Sabines in 505 BC. The Romans were victorious, and a triumph awarded to the consuls Marcus Valerius Volusus and Publius Postumius Tubertus.[11]

Into this gap stepped Sextus Tarquinius (unless previously assassinated at Gabii), whose rape of Lucretia had been the event that triggered the revolution. He convinced the Sabines that they ought to help restore the kings. They moved against the Romans under native command and were quickly defeated.

Sextus (or Superbus himself) arguing that the Sabine army was mismanaged now brought Fidenae and Cameria to the assistance of the Sabines, who were so impressed by his confidence, his allies and his analysis that they made him dictator and voted for all-out war on Rome. It was at this point that that Titus Claudius (or Attius Clausus) removed all of his relatives and clients to Rome, including approximately 500 fighting men. The Romans settled them in Rome, ennobled Claudius and promised them land beyond the Anio river in the vicinity of Fidenae. All they had to do was take it from the Fidenates.

The Sabines marched toward Rome and were stopped by the river Anio and presumably the consular troops south of it. They placed two camps, one near Fidenae and one in it. Of the consuls for the year, Publius Valerius Poplicola, camped near the Sabines in the open, while Titus Lucretius Tricipitinus camped on a hill near Fidenae. The consular year was 505/504 BC.

Tarquin's plan was to launch a night attack on the camp of Valerius, filling in the ditch and scaling the wall. The troops in Fidenae were to exit the city and cover these operations against a possible attack by Lucretius. However, a Sabine defector and prisoners brought in by a Roman cavalry patrol informed Valerius of the enemy plan. Lucretius was soon advised.

The attack came after midnight. The Sabines were allowed to fill the ditch and throw up brushwood ramps over the wall into a camp that seemed all too still. In hindsight Tarquin might have guessed the danger from the lack of opposition to his inadvertently noisy operations and the total deficit of sentinels. He took those circumstances to mean that the Romans were all sound asleep, a striking underestimation of his enemy.

The Roman maniples were in fact in formation and waiting in the intervallum around the inner perimeter of the castra, invisible in the total blackness. They could see enough to quietly kill all enemies who came over the wall. The moon suddenly rising, the Roman troops and the piles of slain were visible to the Sabines, whose reaction was to drop their weapons and run. As the ambush was no longer a surprise the Roman troops all shouted together, which was the prearranged signal to Lucretius's men on the hill. He sent out his cavalry, which drove the distracted Fidenates from their ambush. They were massacred by Lucretius' infantry coming up. The Sabine army dissolved into a rout of unarmed individuals. Of them 13500 were slain and 4200 taken captive. The battle was not over. Fidenae remained to be taken (see under Roman-Etruscan Wars).[12]

 

[ZIGOMAR!]

A da taj možda ne laže, kao Deretić?

 

[ZIGOMAR!]

Pravo, izvorno ime Arije i Arahozije, jeste Haraiva i Harauvatiš.

Među deset najboljih zemalja i prijestolnica

Stvorio sam ja, Mudri Gospod ( Ahura Mazda ),

Lijepu HARAUVATIŠ.

Stvorih ovu zemlju na muku pogubnom

Angru Manu ( Zloduhu ). To je moje djelo

Ljuto i nepomirljivo, ono će smrt uništiti.

Mislim da postoje priče po kojima je Aleksandar Makedonski sreo tamo neke Hrvate...Evo i citata od Zaratustre:

Proto-Germanic *harjaz, whence also Gothic ������������ (harjis, “army, host”)

Arachosia

Тачно где живе и Сарбани (и земља Сараван)

Интересантно хвала