Istočnogermanska ili zapadnoslovenska plemena?

[LeoneMontana]

Nista ovo ne odudara od etimologije koju su zabetonirali sami latinski gramaticari u prvim vjekovima prije ili poslije Hrista. Niti jedan od njih ne govori o gradumu ili gradusu (tj. izvedenicama) da je slovenskog postanja.

Druga stvar, pomorska terminologija u tom kraju nije slovenska, kao ni u Istri. Deanoviceva istrazivanja su ovdje vec postavljena. Opet, antroponimija Concordie i Aquileie, bas tog kraja. U njemu nema slovenskih licnih imena zapisanih u 5. i 6. vijeku, postoje studije vizantologa Andre Guilloa o tome. Nema govora o precima Slovenaca. Pogledaj pazljivo to Natisa, to je sufiks -ssa, predrimski i predgrcki sloj, zelim ti puno uspjeha u daljem istrazivanju sa takvim znanjem. Na tom trusnom podrucju ginu od nagazne mine na svakom koraku iskusni etimolozi.

Taj kraj nema veze sa Latinima već sa Venetima. Autohtona kultura je Castellieri kultura. Latinski gramatičari su došli u 3. vijeku prije Hrista. A tek će je biti potrebno povezati sa nalazima u Italiji.

https://en.wikipedia.org/wiki/Castellieri_culture

 

[TheCountVendetta]

Koliko je tacna verzija da zapadni sloveni tacnije Poljaci, nisu slavenskog vec gotskog porekla?

 

[Tandoori Masala]

Taj kraj nema veze sa Latinima već sa Venetima. Autohtona kultura je Castellieri kultura. Latinski gramatičari su došli u 3. vijeku prije Hrista. A tek će je biti potrebno povezati sa nalazima u Italiji.

https://en.wikipedia.org/wiki/Castellieri_culture

Dok Rimljani zapisuju, Sloveni cute. Covece, nema ni sa Venetima u 15. vijeku prije Hrista kad je, po Wikipediji ("from the 15th century BC", sto mi postavljas to smece od stranice?) pocela Castellieri.

Citas li u tom mom gore odgovoru "predrimski", sta mislis na sta se to odnosi? Da ti objasnim, na istorijski period tog prostora (Grado i njegovo sire podrucje) prije Rimljana. Jesi li sada shvatio?

 

[vučko]

Druga stvar, pomorska terminologija u tom kraju nije slovenska, kao ni u Istri. Deanoviceva istrazivanja su ovdje vec postavljena. Opet, antroponimija Concordie i Aquileie, bas tog kraja. U njemu nema slovenskih licnih imena zapisanih u 5. i 6. vijeku, postoje studije vizantologa Andre Guilloa o tome. Nema govora o precima Slovenaca. Pogledaj pazljivo to Natisa, to je sufiks -ssa, predrimski i predgrcki sloj, zelim ti puno uspjeha u daljem istrazivanju sa takvim znanjem. Na tom trusnom podrucju ginu od nagazne mine na svakom koraku iskusni etimolozi.

Ima tih slučajnosti sve više i više, dakle Nadiža, Trbiž/Trebež, Gradež,..da ne pričamo van regije Veneto.

Sta cemo sa Gradom od Portugala preko Spanije i Francuske do Italije? Sta cemo sa hiljadama zapisanih rijeci gradum ili gradus (te njihovim izvedenicama, mali milion) u latinskom jeziku iz doba Rimljana koje nemaju nikakve veze sa slovenskom osnovom grad-? Sta cemo sa mjestima sa tom osnovom od Portugala do Italije? Ponasas se kao ona zaba sto nije makla cijeli svoj zivot iz svoje (mentalne) barustine, pa je cula za okean.

Šta ćemo sa "Gradom" koji se ne nalaze kraj mora? Da li možeš da zamisliš da su Latini svojim širenjem prema severu, preuzeli reči od Etruraca, Veneta,...i koje su onda dalje upotrebljavali širom rimskog carstva.

Aesontius je onda slovensko bozanstvo? Bas tamo mu (joj) je centurion Lucius Barbius Montanus podigao spomenik na latinskom jeziku. Kakvi su to Sloveni?

Praslovensko, čitaj venetsko, naravno zapisano od strane Latina.

Moram li opet da ti postavljam upoređenje mitologije Slovena i Veneta:

»U Crnoj Gori kolje se, prilikom podizanja nove zgrade, ovan ili petao, da bi se ugao poprskao krvlju, a, prilikom otvaranja novoga izvora, jarac. U skasci se priča kako je knez Ivan Crnojević, u lovu pred jednom pećinom, ubio neobično velikoga divljeg jarca koji je sasvim mokar vodu stresao sa sebe; tada je iz pećine iznenada pokuljala čitava reka, današnja Reka Crnojevića. Ove pretstave podsećaju na nalaske kozijih rogova i naslikanih jaraca na oltarima ilirskoga boga Binda kraj jednoga izvora, u pokrajini Japoda« (Jireček, 1988, str. 95).

LITERATURA
Jireček K. Istorija Srba – politička istorija do 1537. god. knjiga I; preveo i dopunio Jovan Radonić. Beograd: IRO Prosveta; 1988.


БИНД, ИЛИРСКИ БОГ ИЗВОРА

Године 1895, приликом оправке пута из Бишћа у Голубић, код извора Привилице, недалеко од Бишћа, откривено је једно велико светилиште из римског доба.
На том месту нађено је више ара са вотивним натписима, од којих је једна украшена урезаним претставама јараца. У натписима, записаним на тим арама, спомиње се Бинд или Бинд Нептун
(Bindus, Bindus Neptunus), божанство које пре ових налазака није било познато и чији споменици нигде више нису нађени. Реч Bindus није ни латинска ни грчка, и не налази се, као особено име или као епитет, ни у римском ни у грчком пантеону.
Како је Биндово светилиште нађено на илирској територији, у области племена Јапода, то ће ово божанство бити илирско. Натписи не дају никаква обавештења о Биндовим функцијама ни о култу вршеном у његову част, али чињеница да је Нептун његова interpretatio romana показује да је он био бог извора.Поред ара, нађено је много јарећих костију, што је јасан доказ да је ова животиња била жртвована Бинду. Из налазака код Привилице не може се ништа више дознати, али нам зато чињеница да су овом богу приношени јарци на жртву може послужити као полазна тачка за даља испитивања остатака Биндовог култа.
Најпре ћемо споменути један податак забележен, пред крај прошлог века, у Црној Гори, у крају, дакле, који је, као што је познато, некада чинио саставни део, чак и централни. део, велике илирске територије. Трагови старе илирске религије и митологије могу се и иначе наћи у данашњим веровањима и умотворинама нашег народа у Црној Гори и Херцеговини (нпр. у претставама и причама о демонима вода у коњском облику; о Дукљанину; о урочницама).
Случај који ћемо овде изнети односи се на веровање о демону извора. У својој студији о Црној Гори Ровински прича како Црногорци и данас, када се копа бунар или изводи вода од неког извора или када се нађе извор, уопште када се жели постати сопствеником какве воде, приносе крвне жртве. У свим тим случајевима се или коље животиња на жртву, или се крвљу из палца окрвави вода.
Пуштање крви из палца могла би бити супституција за људску жртву; а што се тиче животиње која се жртвује, ми иначе знамо да то треба да буде јарац. За то нам јасно говори лепа скаска о постанку Црнојевића Ријеке, у којој се прича како је та река потекла у оном тренутку кад су ловци Ивана Црнојевића, приликом неког лова, убили дивљега јарца (дикій козел) који је сав мокар пред њих изашао из пећине; такође и друга једна скаска о постанку Нове воде код Добрског села, која се појавила у тренутку када су неки људи ухватили једног јарца и отсекли му уво (Ровински, 537). Што се и у старом веку, и данас, у истој области, жртвује јарац нумену извора, то не може бити случајно. Очевидно је да ми у данашњем жртвовању јарца имамо један остатак старинске илирске религије, којим се чињенице из натписа илуструју и потврђују. (http://www.scribd.com/doc/253549300/...-Izvora#scribd)

"Јаподи (лат. Iapodes, грч. Iapydoi) су венетско илирско племе..." (http://sr.wikipedia.org/sr/%D0%88%D0...BE%D0%B4%D0%B8).

Japodi su živeli može se reči na prostoru današnjih Slovenaca, kajkavaca. Drugo ime za Slovence u srednjem veku jeste V(B)INDI.




»Bogovi Ilira slikaju se; pominju još na natpisima iz rimskog doba: ratni bog Medaur (Medaurus) na vatrenom konju sa zavitlanim oružjem, bog vode i izvora Bind (Bindus) kod Japoda, boginje Latra u zemlji Liburna, Sentona, Irija i Ika u Istri itd.« (Jireček, 1988, str. 12).
»Bendis, tračka Artemida, prikazana je na slikama sa lukom i strelom kako jaše na jelenu, praćena lovačkim psima. Ali najpoznatiji bogovi behu Savadije ili Sabazije i srodni mu Dioniz…« (Jireček, 1988, str. 14).

Što se tiče božanstva Savus-a, lokalnog božanstva Ilira, nešto sam već pisao:

Grad Varšava

Warsaw's name in the Polish language is Warszawa - approximately /vɑːrˈʃɑːvə/ - (also formerly spelled Warszewa and Warszowa), meaning "belonging to Warsz", Warsz being a shortened form of the masculine name of Slavic origin Warcisław; see also etymology of Wrocław. Folk etymology attributes the city name to a fisherman, Wars, and his wife, Sawa. According to legend, Sawa was a mermaid living in the Vistula River with whom Wars fell in love.[20] Actually, Warsz was a 12th/13th-century nobleman who owned a village located at the site of today's Mariensztat neighbourhood. See also the Vršovci family which had escaped to Poland. The official city name in full is miasto stołeczne Warszawa (English: "The Capital City of Warsaw").[22] A native or resident of Warsaw is known as a Varsovian – in Polish warszawiak (male), warszawianka (female), warszawiacy (plural).

Znači ova Sawa, jeste nešto poput ženskog vodnog božanstva. Samo pogledajte grb Varšave:
Pogledajte prilog 370679

Ne zaboravimo da je postojalo božanstvo Savus (zapisano od Latina), po kome je i reka Sava dobila ime.
http://iza.zrc-sazu.si/pdf/Sasel_Kos_Ukrocena_lepotica.pdf

Najveći problem i dalje ostaje to da se niko, odnosno veoma mali broj naučnika bavi upoređenjem slovenske mitologije sa predrimskim božanstvima Ilira, Veneta,...

 

[vučko]

yard (n.1)
"patch of ground around a house," Old English geard "fenced enclosure, garden, court; residence, house," from Proto-Germanic *gardaz (cognates: Old Norse garðr "enclosure, garden, yard;" Old Frisian garda, Dutch gaard, Old High German garto, German Garten "garden;" Gothic gards "house," garda "stall"), from PIE *ghor-to-, suffixed form of root *gher- (1) "to grasp, enclose," with derivatives meaning "enclosure" (cognates: Old English gyrdan "to gird," Sanskrit ghra- "house," Albanian garth "hedge," Latin hortus "garden," Phrygian -gordum "town," Greek khortos "pasture," Old Irish gort "field," Breton garz "enclosure, garden," and second element in Latin cohors "enclosure, yard, company of soldiers, multitude").

Lithuanian gardas "pen, enclosure," Old Church Slavonic gradu "town, city," and Russian gorod, -grad "town, city" belong to this group, but linguists dispute whether they are independent developments or borrowings from Germanic. As "college campus enclosed by the main buildings," 1630s. Shipyard is from c. 1700. In railway usage, "ground adjacent to a train station or terminus, used for switching or coupling trains," 1827. Yard sale is attested by 1976.
http://www.etymonline.com/index.php?term=yard


Ponavljam: izgleda kako sve dolazi od glagola graditi.

"Enako velja za ime sloveče val Gardene, najstarejša znana oblika 'ad Gradine forestum' (med leti 994-1005). Zgodovina tiste listine, v kateri je bila prvič omenjena, je dobro obdelana, zato je posebej zanimivo, da Alinei izvaja iz “dass das Wort einst sicher mit Gr- (Gred- oder Grad-) begann”, kar so nakazali že nekateri nemški pisci, izhaja pa iz slovenščine: grad, gradišče itd.
Tudi vsi ostali iz korena grad- izpeljani toponimi: Grad, Gradina, Gradišče, Gradiskuta, Gradiscata, Gradec, Gradaz, Hradišče, Zagrad itd., ki jih je veliko po vsej Furlaniji in drugod po Alpah, so slovenskega izvora, kar je temeljito obdelal Desinan (DES), pred njim pa med drugimi tudi Marchesetti (leta 1903); med te moramo s posebno skrbnostjo vključiti tudi 'acque Gradate'. V okolici Ogleja/Aquilea in Gradež/Grado, v neposredni bližini, sta oba toponima izpričana že zelo zgodaj".
http://www.livesjournal.eu/library/lives3/lucvu3/veneti3g.htm

 

[vučko]

Etimologija koraka mi je nepoznata...

Korak čini mi se dolazi od reči krak:
http://bos.zrc-sazu.si/cgi/a03.exe?name=sskj_testa&expression=krak&hs=1

Nešto što viri/izrasta od celine, ako mogu tako da kažem. Krak dakle znači i noga.

Kada smo diskutovali o hidronimimu Krka, čini mi se da je neko napisao kako krk, ili nešto slično znači vrat, dakle "nešto što viri/izrasta od celine".






Samo da se za trenutak vratim na glagol graditi, od čega je izgleda izbacivanjem početnog slova G nastala reč raditi.

 

[vučko]

Da vidimo šta kaže Mario Alinei za kozolec (građevina koja služi za sušenje trave - sena)

"Pored jezikoslovnih, etnoloških, kulturoloških, religioznih i ostalih objašnjenja Alinei detaljno obradi i pitanje kozolca, uspravne građevine za sušenje trave, koja po njemu spada među glavne dokaze za praistorijsko prisutnost Slovana u centralnim i istočnim Alpama. Ime kozolca, koji potiče od koza (srp. jarac), jeste prodrlo na Tirolsko (po Schuchardtu i Shtreklju) – kesn, kösn, köss, kos'n, na Koruško – köse, u Sapado i u Sauri – keis'n, u Furlanijo i od tamo u alpske doline u obliku – casuz (čitaj: kazuc!), sigurno iz slovenačkog jezika kozuc (Huber, Pirona i.dr.), a na kraju i u Madžarsku – kazal (Schuchardt in dr.). Po Alineijevem uverenju, pošto je ime kozolec slovenačkog izvora, jeste slovenačkog i kultura njegove upotrebe".
http://www.livesjournal.eu/library/lives3/lucvu3/veneti3g.htm

 

[LeoneMontana]

Dok Rimljani zapisuju, Sloveni drkaju. Kolumbo, nema ni sa Venetima u 15. vijeku prije Hrista kad je, po Wikipediji ("from the 15th century BC", sto mi postavljas to go.vno. od stranice?) pocela Castellieri.

Citas li u tom mom gore odgovoru "predrimski", sta mislis na sta se to odnosi? Da ti objasnim, na istorijski period tog prostora (Grado i njegovo sire podrucje) prije Rimljana. Jesi li sada shvatio?

A kako to da se kultura castellieri masovno nalazi u regijama Friuli i Veneto, sa pojedinačnim slučajevima na drugim mjestima dok ih nema masovno npr oko Napulja, ili u Kalabriji ili negdje drugo na jugu gdje su tvoji Rimljani tj. Latini ranije došli. Friuli i Veneto su inkorporirali u svoju državu otprilike u doba Drugog punskog rata.

Evo da ne bude da su naknadni Sloveni u Istri preimenovali kasteljere u gradine:

I castellieri caratterizzano la cultura dei castellieri, sviluppatasi in Istria e nelle zone limitrofe (Venezia Giulia e Friuli) tra il XV e il III secolo a.C.[2] In Istria ve ne sono oltre 500. I più noti sono quelli di Montorcino o Monte Ursino (presso Dignano), Nesazio, i tre Pizzughi, Elleri e Verno. Il termine viene dal latino castellum, poi trasformato nel Medioevo in castelerium.[3] Si trovano anche nelle zone di confine in Croazia, noti però come gradine o gradisce (dallo slavo grad, luogo fortificato). Le teorie sull'inizio di questa cultura considerano o che possa essere autoctona e neolitica, o che sia stata importata da due ondate migratorie successive, la seconda delle quali avrebbe introdotto l'incinerazione.

Altri castellieri in Italia si trovano in Liguria, in Puglia e sugli altopiani dell'appennino umbro-marchigiano, come ad esempio quelli del monte Orve o del monte Cassicchio sugli altopiani di Colfiorito e quello di Città di Fallera (comune di Piegaro) nella zona del Trasimeno. Si hanno alcuni resti di castellieri in Trentino, ad esempio sul monte Ozol in val di Non,[1] ed anche presso il monte Conero, dove sono noti col nome slavo di gradine.[4] È incerto però se ci fosse un'unità culturale fra le popolazioni di questi castellieri, ben comuni molte parti dell'Europa.

Prvi dio bla bla bla istria venezija friuli gulia ...

Drugi dio slobodan prevod:
Ostale gradine/kasteljeri se nalaze u Liguriji, Apuliji i visovima Umbrije-Apenina, kao što su Monte Orvo i Monte Cassicchio na platou Colfiorito i grad Fallera (Piegaro) u oblasti Trasimeno. Postoji ostaci tvrđava u Trentinu, kao što su Monte Ozol i Val di Non, i takođe na Monte Conero, gdje su poznati pod svojim slovenskim nazivima di gradine. Međutim nije sigurno da li je to bila jedinstvena kultura među populacijom ovih utvrda, zajedničkim u mnogim delovima Evrope.

Monte Conero:

In epoca protostorica alle pendici del Conero hanno vissuto le popolazioni che hanno costruito le gradine. Si tratta di aree pianeggianti create in cima a delle colline di cui una parte è, in genere, più alta del resto. Si ipotizza che il livello superiore potesse essere sacro, oppure quello inferiore usato come recinto per gli animali. In questi insediamenti, diffusi anche verso Ancona, si sono rinvenuti reperti neolitici ma anche di altri periodi, ad esempio inumazioni, urne cinerarie, e ceramiche con decorazioni simili a quelle di parti più meridionali della costa (come la Puglia). È interessante notare che il nome di queste strutture deriva dallo slavo grad (luogo fortificato) e, anche se non è noto il periodo d'introduzione del termine, si evidenzia un possibile legame con le popolazioni dell'altra costa adriatica.

"U preistorijska vremena na padinama Conera su živjeli ljudi koji su gradili gradine."

Znači pisac hoće da kaže kako su te gradine, kako ih Italijani bukvalno zovu izgradili neki preistorijski ljudi, što je tačno ali da eto naziv gradine, nema šta drugo, mora biti od najezde Slovena koji su došli pod samu Ankonu (vidjeti mapu) i obnovili razrušena preistorijska mjesta i nazvali ih gradine.

Samo za napomenu, Slovene iz one seobe iz 7. v. dalji prodor u Friuli i na Apenine su sprečili Lombardi kada su ih porazili kod Lauriane.

Nastavak:
"To su zaravnanja na vrhovima brda, čiji je dio, generalno viši od ostatka. Pretpostavlja se da je visočiji dio bio sakralan, ili da je donji dio služio za ograđivanje životinja. (ajd okej) U ovim naseljima, koje se prostiru do Ankone, nađeni su neolitski ostaci ali isto tako i iz drugih peroida, urne i keramika sa motivima sličnim nađenima i u nižin južnijim krajevima obale (kao što je u Puglii - Apuliji regiji). Intereseantno što se naziv ovih struktura derivuje od slovenskog grad ... itd...

Treba im neko reći da je to u stvari od latinskog gard, što znači bašta. I da se u donjem gradu nisu držale kokoši već da se uzgajale biljke.

Gradine del Poggio e di Massignano di Ancona

Gradine illustrate da G. Bevilacqua in Della ricerca di stazioni umane preistoriche nel suolo anconitano, Ancona, 1874

 

[Tandoori Masala]

Ima tih slučajnosti sve više i više, dakle Nadiža, Trbiž/Trebež, Gradež,..da ne pričamo van regije Veneto.





Šta ćemo sa "Gradom" koji se ne nalaze kraj mora? Da li možeš da zamisliš da su Latini svojim širenjem prema severu, preuzeli reči od Etruraca, Veneta,...i koje su onda dalje upotrebljavali širom rimskog carstva.





Praslovensko, čitaj venetsko, naravno zapisano od strane Latina.

Moram li opet da ti postavljam upoređenje mitologije Slovena i Veneta:



Što se tiče božanstva Savus-a, lokalnog božanstva Ilira, nešto sam već pisao:




Najveći problem i dalje ostaje to da se niko, odnosno veoma mali broj naučnika bavi upoređenjem slovenske mitologije sa predrimskim božanstvima Ilira, Veneta,...

Dobro, daj neki dokaz (najbolje natpis) da su stari Etrurci i Veneti "dali" Latinima "grad", koliko vidim to zastupas. Podrzi svoje tvrdnje necim opstojanim, ako nemas nista onda navedi izricito da se radi o pretpostavci. Evo, otvoren sam sirom za drugacija razmisljanja i nova saznanja.

Drugo, daj dokaz (bilo sta, makar i indiciju) da je Aesontius bio neko starije praslovensko (po tebi, venetsko) bozanstvo koje su Latini preuzeli od tih Veneta, ako imas sta. Valjda ima neki natpis. Ono sto trenutno znamo, Aesontiusu dize spomenik centurion L. Barbius Montanus na latinskom jeziku.

 

[Tandoori Masala]

A kako to da se kultura castellieri masovno nalazi u regijama Friuli i Veneto, sa pojedinačnim slučajevima na drugim mjestima dok ih nema masovno npr oko Napulja, ili u Kalabriji ili negdje drugo na jugu gdje su tvoji Rimljani tj. Latini ranije došli. Friuli i Veneto su inkorporirali u svoju državu otprilike u doba Drugog punskog rata.

Evo da ne bude da su naknadni Sloveni u Istri preimenovali kasteljere u gradine:



Prvi dio bla bla bla istria venezija friuli gulia ...

Drugi dio slobodan prevod:
Ostale gradine/kasteljeri se nalaze u Liguriji, Apuliji i visovima Umbrije-Apenina, kao što su Monte Orvo i Monte Cassicchio na platou Colfiorito i grad Fallera (Piegaro) u oblasti Trasimeno. Postoji ostaci tvrđava u Trentinu, kao što su Monte Ozol i Val di Non, i takođe na Monte Conero, gdje su poznati pod svojim slovenskim nazivima di gradine. Međutim nije sigurno da li je to bila jedinstvena kultura među populacijom ovih utvrda, zajedničkim u mnogim delovima Evrope.

Monte Conero:



"U preistorijska vremena na padinama Conera su živjeli ljudi koji su gradili gradine."

Znači pisac hoće da kaže kako su te gradine, kako ih Italijani bukvalno zovu izgradili neki preistorijski ljudi, što je tačno ali da eto naziv gradine, nema šta drugo, mora biti od najezde Slovena koji su došli pod samu Ankonu (vidjeti mapu) i obnovili razrušena preistorijska mjesta i nazvali ih gradine.

Samo za napomenu, Slovene iz one seobe iz 7. v. dalji prodor u Friuli i na Apenine su sprečili Lombardi kada su ih porazili kod Lauriane.

Nastavak:
"To su zaravnanja na vrhovima brda, čiji je dio, generalno viši od ostatka. Pretpostavlja se da je visočiji dio bio sakralan, ili da je donji dio služio za ograđivanje životinja. (ajd okej) U ovim naseljima, koje se prostiru do Ankone, nađeni su neolitski ostaci ali isto tako i iz drugih peroida, urne i keramika sa motivima sličnim nađenima i u nižin južnijim krajevima obale (kao što je u Puglii - Apuliji regiji). Intereseantno što se naziv ovih struktura derivuje od slovenskog grad ... itd...

Treba im neko reći da je to u stvari od latinskog gard, što znači bašta. I da se u donjem gradu nisu držale kokoši već da se uzgajale biljke.

Gradine del Poggio e di Massignano di Ancona

Gradine illustrate da G. Bevilacqua in Della ricerca di stazioni umane preistoriche nel suolo anconitano, Ancona, 1874

Kaze tvoja ta stranica da je kultura trajala od petnaestog do 3. vijeka prije Hrista. Niti jedan natpis nema, od stotine i stotine pronadjenih i objavljenih tokom 19, 20. i 21. vijeka sa tla drevne Italije (pogotovo Veneto) koji ukazuje da radi o (pra)slovenskom jeziku?

 

[Pravi Vlah]

Evo da ne bude da su naknadni Sloveni u Istri preimenovali kasteljere u gradine:



Prvi dio bla bla bla istria venezija friuli gulia ...

Drugi dio slobodan prevod:
Ostale gradine/kasteljeri se nalaze u Liguriji, Apuliji i visovima Umbrije-Apenina, kao što su Monte Orvo i Monte Cassicchio na platou Colfiorito i grad Fallera (Piegaro) u oblasti Trasimeno. Postoji ostaci tvrđava u Trentinu, kao što su Monte Ozol i Val di Non, i takođe na Monte Conero, gdje su poznati pod svojim slovenskim nazivima di gradine. Međutim nije sigurno da li je to bila jedinstvena kultura među populacijom ovih utvrda, zajedničkim u mnogim delovima Evrope.

Monte Conero:



"U preistorijska vremena na padinama Conera su živjeli ljudi koji su gradili gradine."

Znači pisac hoće da kaže kako su te gradine, kako ih Italijani bukvalno zovu izgradili neki preistorijski ljudi, što je tačno ali da eto naziv gradine, nema šta drugo, mora biti od najezde Slovena koji su došli pod samu Ankonu (vidjeti mapu) i obnovili razrušena preistorijska mjesta i nazvali ih gradine.

Samo za napomenu, Slovene iz one seobe iz 7. v. dalji prodor u Friuli i na Apenine su sprečili Lombardi kada su ih porazili kod Lauriane.

Nastavak:
"To su zaravnanja na vrhovima brda, čiji je dio, generalno viši od ostatka. Pretpostavlja se da je visočiji dio bio sakralan, ili da je donji dio služio za ograđivanje životinja. (ajd okej) U ovim naseljima, koje se prostiru do Ankone, nađeni su neolitski ostaci ali isto tako i iz drugih peroida, urne i keramika sa motivima sličnim nađenima i u nižin južnijim krajevima obale (kao što je u Puglii - Apuliji regiji). Intereseantno što se naziv ovih struktura derivuje od slovenskog grad ... itd...

Treba im neko reći da je to u stvari od latinskog gard, što znači bašta. I da se u donjem gradu nisu držale kokoši već da se uzgajale biljke.

Gradine del Poggio e di Massignano di Ancona

Gradine illustrate da G. Bevilacqua in Della ricerca di stazioni umane preistoriche nel suolo anconitano, Ancona, 1874

Напротив, текст на италијанском, којег ти цитираш, ограђује се од појма да су ови називи изворно словенски. И никако не везује gradine са баштом него са нагибом, успоном, етажом, итд.

 

[LeoneMontana]

Kaze tvoja ta stranica da je kultura trajala od petnaestog vijeka prije Hrista do 3. vijeka nase ere. Niti jedan natpis nema, od stotine i stotine pronadjenih i objavljenih tokom 19, 20. i 21. vijeka sa tla drevne Italije (pogotovo Veneto) koji ukazuje da radi o (pra)slovenskom jeziku?

Nije do 3. v. naše ere, već p.n.e ( 3rd century BC). Otprilike u doba Drugog punskog rata, kada su Rimljani osvojili te krajeve.

Pričali su nemuštim jezikom pa im nije trebalo zapisivanje.

Mislim kakve to veze ima, nedostatak natpisa, možda su pisali na nekom materijalu koji nije bio postojan. Npr na kori drveća. Dobro dobro znam, valjda bi se neki mangup barem dosjetio da napiše neki grafit ili svoje ime na keramičkom ćupu. Ili su stvarno bili nepismeni, a moguće da im je bila pismena samo sveštenička kasta iz gornjeg grada. Koji su opet svoje pisanije pisali na boga pitaj kakav način i na čemu...

Pa eto vi zvanični istoričari imate preko 15000 etrurskih natpisa, i niste ga uspjeli svrstati u neku jezičku familiju te vam predstavlja misteriju a nije da nemate materijala. Priča se da je imperator Klaudije (10 p.n.e- 54 n.e.) čitao i pisao etrurskim i da je sastavio kolekciju od 20 knjiga (!) o Etrurcima i etrurskom, koje su sad, jelte, "izgubljene" zajedno i sa etrurskim knjigama Livija i Cicera.

- - - - - - - - - -

Напротив, текст на италијанском, којег ти цитираш, ограђује се од појма да су ови називи изворно словенски. И никако не везује gradine са баштом него са нагибом, успоном, етажом, итд.

ludnica

Naravno da nisu, sloveni nisu nikad bili u tom dijelu Italije.

Joj svašta i od vas čo'ek da čuje.

- - - - - - - - - -

Kviz pitanje, kako se zove ovo?

- - - - - - - - - -

Opet neke bašte... o majko mila i te latinske bašte ccc .

 

[Tandoori Masala]

Što se tiče božanstva Savus-a, lokalnog božanstva Ilira, nešto sam već pisao:

......SAVO.AVG(usto)
......SAC(rum)
......M(arcus) IVENTIVS
......PRIMIGENIV(s)
.....E]T.SOCI V(otum).S(olverunt) L(ibentes
M(erito).

Prevod:

"Dedicated to Savus Augusts. Marcus Iuentius Primigenius with associates, fulfilled his vow willingly and deservedly."

Ivan Knezovic, The Worship of Savus and Nemesis in Andautonia, Arheoloski vestnik, 61, 2010, str. 187-202.

 

[Tandoori Masala]

Šta time hoćeš da kažeš, da su Latini doneli ime Savus ovde?

Ne to, nego štovani Savus i Aesontius imaju pišu.

 

[Сребрена]

Treba im neko reći da je to u stvari od latinskog gard, što znači bašta. I da se u donjem gradu nisu držale kokoši već da se uzgajale biljke.

У призренско-тимочком говору и данас је градина пре свега повртњак, али и место за цвеће, у новије време.
Ово је из околине данашње Софије, пуна градина лала

 

[LeoneMontana]

У призренско-тимочком говору и данас је градина пре свега повртњак, али и место за цвеће, у новије време.
Ово је из околине данашње Софије, пуна градина лала

Evo da ne bude kako su Makedonci pod uticajem Latina

 

[vučko]

......SAVO.AVG(usto)
......SAC(rum)
......M(arcus) IVENTIVS
......PRIMIGENIV(s)
.....E]T.SOCI V(otum).S(olverunt) L(ibentes
M(erito).

Prevod:

"Dedicated to Savus Augusts. Marcus Iuentius Primigenius with associates, fulfilled his vow willingly and deservedly."

Ivan Knezovic, The Worship of Savus and Nemesis in Andautonia, Arheoloski vestnik, 61, 2010, str. 187-202.

Da li je ovde neko uopšte spomenuo Svetoga Savu?

 

[Mrkalj]

Etimologija koraka mi je nepoznata...

Ниси једини:
http://starling.rinet.ru/cgi-bin/re...any=&method_any=substring&sort=word&ic_any=on


✧ prasl. *korkъ (rus. o-kórok, bug. krak: noga) ≃ v. korak

- - - - - - - - - -

Evo da ne bude kako su Makedonci pod uticajem Latina

Ta Jirečekova linija ne valja.

 

[Mrkalj]

У призренско-тимочком говору и данас је градина пре свега повртњак, али и место за цвеће, у новије време.
Ово је из околине данашње Софије, пуна градина лала

 

[Mrkalj]

greda

2. a. stijena b. sprud, vododijelnica (aquae gradatae)

Iz ovog značenja reči greda vidi se da je sama reč nastala od glagola gresti, gredem (ići), jer sprud je istorvremeno i prelaz preko vode, kao i brvno, kojem je drugo ime upravo greda (opet od glagola gresti).

Leone, moguće je da su i leje dobile ime upravo po zemljanim puteljcima - gredicama - koji ih razdvajaju. Dakle, gredica je u osnovi, stazica, puteljak.

E sad, grad i ograda nastaju od reči greda (balvan, brvno) jer su se slovenska utvrđenja pravila od greda, pa je početna etimologia reči grad takođe glagol gresti, (preko grede). Odatle su i italski i germanski koraci, stepeni i stepeništa, ali i čuvari (garda):


guard (n.) early 15c., "one who keeps watch, a body of soldiers," also "care, custody, guardianship," and the name of a part of a piece of armor, from Middle French garde "guardian, warden, keeper; watching, keeping, custody," from Old French garder "to keep, maintain, preserve, protect" (see guard (v.)).
guard (v.) mid-15c., from guard (n.) or from Old French garder "to keep watch over, guard, protect, maintain, preserve" (corresponding to Old North French warder, see gu-), from Frankish *wardon, fr

E sad, ovaj starofrancuski warder i eng. warden imaju (potpuno) drugi koren i imaju ishodište u čuvaru vatre (ranije *varta).

Dakle, guard je od slov. grad, a warden je od slov *vart+en.

 

[LeoneMontana]

Evo kako Latini nemaju problema da maznu od Kelta.

An oppidum (plural oppida) is a large fortified Iron Age settlement. Oppida are associated with the Celtic late La Tène culture, emerging during the 2nd and 1st centuries BC, spread across Europe, stretching from Britain and Iberia in the west to the edge of the Hungarian plain in the east. They continued in use until the Romans began conquering Europe. North of the River Danube, where the population remained independent from Rome, oppida continued to be used into the 1st century AD.

Oppidum is a Latin word meaning the main settlement in any administrative area of ancient Rome. The word is derived from the earlier Latin ob-pedum, "enclosed space", possibly from the Proto-Indo-European *pedóm-, "occupied space" or "footprint".

In his Commentarii de Bello Gallico, Julius Caesar described the larger Celtic Iron Age settlements he encountered in Gaul during the Gallic Wars in 58 to 52 BC as oppida. Although he did not explicitly define what features qualified a settlement to be called an oppidum, the main requirements emerge: They were important economic sites, places where goods were produced, stored and traded, where sometimes Roman merchants had settled and where the Roman legions could obtain supplies. They were also political centres, the seat of authorities taking decisions that affected large numbers of people – for example the appointment of Vercingetorix as head of the Gallic revolt in 52 BC.

https://en.wikipedia.org/wiki/Oppidum

oppidum

From ob + pedum (from Gr. pedon; Sanskrit pada-m): on or over the plain, from Proto-Indo-European *ped-. Confer with the similar construction in Ancient Greek ἐπίπεδος ‎(epípedos, “plane, superficial”).

https://en.wiktionary.org/wiki/oppidum

Latini gradove i utvrđena mjesta zovu Urbs

Etymology

According to the Urbian theory, from *OR/UR- or *OL/UL-, "huge, big, elevated". Cognate with Thracian Az-oros, Basque uri, hiri ‎(“township”), Greek λαβύρινθος ‎(labúrinthos) and Sumerian Ur and Urbillum, today the city of Irbil. This theory is opposed by many linguists.

https://en.wiktionary.org/wiki/urbs

- - - - - - - - - -

Dodao bih kako riječ opatija ima veze sa prebacivanjem keltskog oppidum preko latinskog.

- - - - - - - - - -

The word is derived from the earlier Latin ob-pedum, "enclosed space", possibly from the Proto-Indo-European *pedóm-, "occupied space" or "footprint".

Ovo je isto tako zanimljivo, jer mi imamo riječ peta. Nije baš da ima isto značenje kao footprint tj. otisak stopala, ali eto...

 

[Сребрена]

Поводом Сава (у множини), не може се прескочити да је Сава- речни Бог (записан на латинском као Савус), а Сава - водена вила код дела западних Словена (zapisana danas kao Szawa)

Ivan Knezovic, The Worship of Savus and Nemesis in Andautonia, Arheoloski vestnik, 61, 2010, str. 187-202.

Grad Varšava

Warsaw's name in the Polish language is Warszawa - approximately /vɑːrˈʃɑːvə/ - (also formerly spelled Warszewa and Warszowa), meaning "belonging to Warsz", Warsz being a shortened form of the masculine name of Slavic origin Warcisław; see also etymology of Wrocław. Folk etymology attributes the city name to a fisherman, Wars, and his wife, Sawa. According to legend, Sawa was a mermaid living in the Vistula River with whom Wars fell in love.[20]

Spojler

Actually, Warsz was a 12th/13th-century nobleman who owned a village located at the site of today's Mariensztat neighbourhood. See also the Vršovci family which had escaped to Poland. The official city name in full is miasto stołeczne Warszawa (English: "The Capital City of Warsaw").[22] A native or resident of Warsaw is known as a Varsovian – in Polish warszawiak (male), warszawianka (female), warszawiacy (plural).

Znači ova Sawa, jeste nešto poput ženskog vodnog božanstva. Samo pogledajte grb Varšave:
Pogledajte prilog 370679

Ne zaboravimo da je postojalo božanstvo Savus (zapisano od Latina), po kome je i reka Sava dobila ime.
http://iza.zrc-sazu.si/pdf/Sasel_Kos_Ukrocena_lepotica.pdf

http://image.shutterstock.com/z/sto...the-vistula-river-bank-in-poland-61414873.jpg

Na novčićima pronađenim u Sisku nacrtan je bog Savus (kao muškarac) http://numismatics.org/ocre/results?q=deity_facet:"Savus"
no, bilo bi potrebno znati da li se isti Savus slavio i poštovao kao Bog i na udaljenijim mestima od same reke Save. Ako ima neku bistu u samom Rimu ili makar negde na Siciliji, Španiji ili slično..onda se mora priznati da je naziv reke Save potekao iz latinskog ili keltskog ili sl. jezika.

Još literature, povezane sa Savusom (nije Deus nego Aug---) i nekim navigacionim odredbama.
hrcak.srce.hr/file/150843

The word is derived from the earlier Latin ob-pedum, "enclosed space", possibly from the Proto-Indo-European *pedóm-, "occupied space" or "footprint".

Ovo je isto tako zanimljivo, jer mi imamo riječ peta. Nije baš da ima isto značenje kao footprint tj. otisak stopala, ali eto...

Imamo staru meru- PEDALJ..kad se otvori šaka i odmeri od palca do malića http://www.astronomija.co.rs/nauka/fizika/4682-istorija-mera-za-duinu.html

 

[LeoneMontana]

Malo me odvukao Mrkalj na Dakiju. Nego, kad sam već bio kod Kelta primjetio sam nešto zanimljivo pa da to upišem ovdje.

Prvo. Naime malo sam kopao, zbog ovih zadnjih par strana, pa sam naišao na jedno djelo s kojim bi naš naši "forumski Latini" mogli pomoći ako su zainteresovani za saradnju.

Pa da predstavim nam, pošto neki za njega već znaju jel' tako.

Corpus inscriptionum Latinarum (sh. Zbornik latinskih natpisa), skraćeno CIL, naziv je obimne zbirke drevnih natpisa na latinskom jeziku, koja predstavlja merodavan izvor za dokumentovanje sačuvanih epigrafskih spomenika iz antike. Javni i privatni naslovi doprinose osvetljavanju svih aspekata rimske istorije i života u antičkom Rimu. Corpus se sve vreme ažurira novim podacima te se objavljuju nova izdanja i dodaci.

CIL se odnosi i na organizaciju u okviru Berlinsko-brandenburške akademije nauka koja je odgovorna za sakupljanje podataka o latinskim natpisima i objavljivanje tih natpisa. Tu je organizaciju 185. osnovao Theodor Mommsen.

Sadržaj
Tom I (u 2 dela, drugi deo u 4 izdanja): natpisi od najstarijeg doba do Cezarove smrti (objavljen 1893‒1986)
Tom II (u 2 dela) — natpisi iz Hispanije (1. deo objavljen 1869, 2. deo — četiri izdanja 1995)
Tom III (u 2 dela) — natpisi iz rimskog Egipta, Azije, Ilirika (1873) + dopuna (2 dela, 5 izdanja)
Tom IV — grafiti iz Pompeja, Herkulaneja i Stabija (1871) + dopuna u 3 dela
Tom V — natpisi iz Cisalpijske Galije (1. deo 1872, 2. deo 1877)
Tom VI — natpisi iz grada Rima (8 delova, 1876—2000)
Tom VII — natpisi iz Britanije (1873)
Tom VIII — natpisi iz Afrika (2 dela, 1881) + 5 izdanja s dopunama
Tom IX — natpisi iz Italije (Kalabrija, Apulija, Samnij, Sabinjani, Piceni), 1883
Tom X — natpisi iz Italije (Brutij, Lukanija, Kampanija, Sicilija, Sardinija), 1883
Tom XI — natpisi iz Italije (Emilia-Romagna, Etrurija, Umbrija) — 2 dela (1888–1926)
Tom XII — natpisi iz Narbonske Galije (1888)
Tom XIII — natpisi iz Galije i Germanije (5 delova, 1899–1943)
Tom XIV — natpisi iz drevbog Lacija (1887, dopuna 1930)
Tom XV ― natpisi iz grada Rima (natpisi na predmetima) ― 2 dela (1891–1899)
Tom XVI — vojne diplome (1936, dopuna 1955)
Tom XVII — miljokazi (3 dela, 1986)

Nas svakako najviše zanima Tom III (tu je i Dakija)

Na ovom linku možete pronaći pristup III tomu.
http://cil.bbaw.de/cil_en/dateien/cil_baende.html#iii

Imate iz 1873. i dopunjeno iz 1902.

(samo im je zoom katastrofa...)

Drugo. Strana 22. prve knjige (pars I,) prvog nedopunjenog izdanja.

Radi se o epigrafima u Panoniji Superior.
https://en.wikipedia.org/wiki/Pannonia_Superior

I konkretno na ovoj stranici VI. Inter Poetovionem et Savariam. Radi se o oblastima oko grada Ptuj i izvora rijeke Save, u Sloveniji, tako barem ja mislim.

Treče. U nastavku neće mi biti cilj da tumačim latinske natpise. Već ću da se zadržim oko geografskih pojmova i Kelta. Konkretno Ptuj i Sava. Uz napomenu da se taj dio podrazumjeva na slovenačke istorijske regione: Kranjska, Koroška i Štajerska. Nešto k'o podjela kaj,ča i šta slovenačka verzija

Ptuj

Ptuj is the oldest city in Slovenia. There is evidence that the area was settled in the Stone Age. In the Late Iron Age it was settled by Celts.[2] By the 1st century BC, the settlement was controlled by Ancient Rome. In 69 AD, Vespasian was elected Roman Emperor by the Danubian legions in Ptuj, and the first written mention of the city of Ptuj is from the same year. The city of Poetovio was the base-camp of Legio XIII Gemina in Pannonia. The name originated in the times of Emperor Trajan, who granted the settlement city status and named it Colonia Ulpia Traiana Poetovio in 103. The city had 40,000 inhabitants until it was plundered by the Huns in 450.
In 570 the city was occupied by Eurasian Avars and Slavic tribes.[2] Ptuj became part of the Frankish Empire[2] after the fall of Avar state at the end of 8th century. Between 840 and 874 it belonged to the Slavic Balaton Principality of Pribina and Kocelj. Between 874 and 890 Ptuj gradually came under the influence of the Archbishopric of Salzburg;[2] city rights passed in 1376 began an economic upswing for the settlement. As Pettau, it was incorporated into the Duchy of Styria in 1555.[2]
https://en.wikipedia.org/wiki/Ptuj

Sad ćemo malo da se provozamo da njemačkog grada Passau. (380 kilometara - viamichellin)

Passau

(German pronunciation: [ˈpasaʊ]) is a town in Lower Bavaria, Germany. It is also known as the Dreiflüssestadt or "City of Three Rivers," because the Danube is joined at Passau by the Inn from the south and the Ilz from the north.

In the 2nd century BC, many of the Boii tribe were pushed north across the Alps out of northern Italy by the Romans. They established a new capital called Boiodurum by the Romans (from Gaulish Boioduron), now within the Innstadt district of Passau.[3]

Passau was an ancient Roman colony of ancient Noricum called Batavis, Latin for "for the Batavi." The Batavi were an ancient Germanic tribe often mentioned by classical authors, and they were regularly associated with the Suebian marauders, the Heruli.

During the second half of the 5th century, St. Severinus established a monastery here. In 739, an English monk called Boniface founded the diocese of Passau and this was the largest diocese of the Holy Roman Empire for many years.

Grad je jedno vrijeme nosio naziv Patavia.

Nuremberg Chronicle, 1493.

Pa ćemo da produžimo do italijanske Padove (od Passaua 590 km, do Ptuja 390 km)

Padua (/ˈpædju.ə/ or US /ˈpædʒu.ə/, Italian: Padova [ˈpaːdova] ( listen)) is a city and comune in Veneto, northern Italy.

The original significance of the Roman name Patavium (Venetian: Padoa, German Padua) is uncertain. It may be connected with the ancient name of the River Po, (Padus). Additionally, the root pat-, in the Indo-European language may refer to a wide open plain as opposed to nearby hills. (In Latin this root is present in the word patera which means "plate." and the verb patere means "to open.") The suffix -av (also found in the name of the rivers such as the Timavus and Tiliaventum is likely of Venetic origin, precisely indicating the presence of a river, which in the case of Padua is the Brenta. The ending -ium, signifies the presence of villages that have united themselves together.

Padua claims to be the oldest city in northern Italy. According to a tradition dated at least to the time of Virgil's Aeneid and to Livy's Ab Urbe Condita, Padua was founded in around 1183 BC by the Trojan prince Antenor. After the Fall of Troy, Antenor led a group of Trojans and their Paphlagonian allies, the Eneti or Veneti, who lost their king Pylaemenes to settle the Euganean plain in Italy. Thus, when a large ancient stone sarcophagus was exhumed in the year 1274, officials of medieval commune declared the remains within to be those of Antenor. An inscription by the native Humanist scholar Lovato dei Lovati placed near the tomb reads:

This sepulchre excavated from marble contains the body of the noble Antenor who left his country, guided the Eneti and Trojans, banished the Euganeans and founded Padua

However, more recent tests suggest the sepulchre dates to the between the 4th and 3rd centuries BC. Nevertheless, archeological remains confirm an early date for the foundation of the center of the town to between the 11th and 10th centuries BC. By the 5th c. BC, Padua, rising on the banks of the river Brenta, which in the Roman era was called Medoacus Maior and probably until AD 589 followed the path of the present day Bacchiglione (Retrone), Padua was one of the principal centers of the Veneti.

https://en.wikipedia.org/wiki/Padua

Mističan grad Padova u svakom slučaju.

Pleme Boii... ne razumijem onu oznaku bitke? NOREIA? (CA 60) Otprilike tu je današnji Ptuj. Passau je iznad u sjevernoj Boii oblasti. A Padova bi mogla biti Bononia.

 

[LeoneMontana]

Imamo staru meru- PEDALJ..kad se otvori šaka i odmeri od palca do malića http://www.astronomija.co.rs/nauka/fizika/4682-istorija-mera-za-duinu.html

Znači gradioci Oppidiuma su koristili mjeru kod nas sačuvanu pod imenom pedalj.

= 0.2286 m
= 9 inches
= 0.25 yards

There are 12 inches in a foot and 36 inches in a yard.

Evo da se malo i ogradim u tvrdnji.

An oppidum (plural oppida) is a large fortified Iron Age settlement. Oppida are associated with the Celtic late La Tène culture, emerging during the 2nd and 1st centuries BC

U vezi pedlja kojeg engelzi zovu span.

Ancient Greek texts show that the span was used as a fixed measure in ancient Greece since at least archaic period. The word spithame (Greek: "σπιθαμή"), "span",[3] is attested in the work of Herodotus[4] in the 5th century BC; however, the span was used in Greece long before that, since the word trispithamos (Greek: "τρισπίθαμος"), "three spans long",[5] occurs as early as the 8th century BC in Hesiod.[6]

https://en.wikipedia.org/wiki/Span_(unit)

Archaic Greece
The Archaic period in Greece (800–480 BC)

I da se ogradim od ogradnje tvrdnje

however, the span was used in Greece long before that, since the word trispithamos (Greek: "τρισπίθαμος"), "three spans long",[5] occurs as early as the 8th century BC in Hesiod.[6]

Moguće je da korištenje pedlja u mjeri nastalo na različitim mjestima istovremeno. Pogotov jer Grci radije koriste trispithamos, jer je ranije zabilježena.

 

[LeoneMontana]

Romani su po svemu sudeći od Boii teritorija napravili dvije provincije

Prvo Noricum kojeg su sovojili ... Noricum was incorporated into the Roman Empire in 16 BC https://en.wikipedia.org/wiki/Noricum

Pa onda Panoniju, koju su po svemu sudeći osvajali nešto sporije. Pannonia was an ancient province of the Roman Empire bounded north and east by the Danube. Established 20 AD.
https://en.wikipedia.org/wiki/Pannonia

Mislim da je Bratislava bila u Panoniji, ali se dvoumim.

Da se vratimo na Noricum
The Noric language, a continental Celtic language, is attested in only fragmentary inscriptions, one from Ptuj[9][10] and two from Grafenstein,[11][12] neither of which provide enough information for any conclusions about the nature of the language.[9][11]

Dok recimo Ptuj stavljaju u Panoniju. Što mi je nezamislvio, jer imam problema i za Bratislavu, i pre će biti da je Bratislava glavni grad Panonije.

https://books.google.ba/books?id=uB...NVP&sa=X&oi=book_result&ct=result&redir_esc=y

- - - - - - - - - -

I biće da ova mapa nije tačna (tj. ovaj jezičak oko Emone) svratite na temu o Dakiji da vidite kako izgleda mapa perfekture Illirikuma.