Каква је разлика да ли је у питању Лаба или Закарпатје.
Ивић каже да су, по предању записаном у ДАИ, Срби дошли из Закарпатја.
Ivić nije istoričar, a dok je pisao rasprave koje su se ticale tog perioda, još uvijek se ozbiljnije razmatralo o Zakarpatju kao potencijalnoj lokaciji tzv. 'Bojke', srpske prapostojbine. No, bio si u pravu, Ivić je zaista smješta prema Karpatima.
Razlika je velika, zato što su jedni Zapadni Sloveni, a ovi drugi mnogo više pozpadaju pod
Istočnu kategoriju. No, to ne mijenja ništa; Polablje ili Zakarpatje, ili štogod u blizini te dvije oblasti, srpski jezik se razvio iz govora
Južnih Slovena.
Значи слажеш се да се на Балкану и у Панонији говорио Српски језик пре доласка Белих Срба
Naravno da ne. Pa šta ti to znači; srpski prije Srba? 
као и да долазак белих Срба није од битнијег етноисторијског значаја, као што то тврди академик Павле Ивић?
Nikako se ne mogu složiti, zato što je značaj bio presudan; prije njihovog dolaska na Balkanskom poluostrvu nije bilo Srba a njihovom migracijom dolazi vojno-aristokratska rodovska elita koja će stvoriti južnu srpsku državu i utreti put etnogenezi Južnih Srba; grupa koja će svoj etnonim prenijeti na veoma značajnu populaciju.
Ivić ne tvrdi to; naprotiv, on dakako podrazumijeva i naglašava taj značaj, smješten u kontekst šire priče doseljavanja Slovena na Balkan. Sve što je on rekao jeste
da je srpski jezik decidno južnoslovenski i da u tom svjetlu treba posmatrati i jezičku istoriju Srba - da nema jasnijih dokaza o istočno- ili zapadno-slovenskom porijeklu Srba sa stanovišta lingvistike; po njemu, Srbi bi najvjerovatnije bili jedni od različitih južnoslovenskih plemena koja su se od VI do VII stoljeća doseljavala na Balkansko poluostrvo sa sjevera. Ivić je takođe interpretacija starije škole, koja je slobodnije čitala
DAI i imala liberalniji pristup problematici, kako se zapravo i učilo u vrijeme dok je on pohađao fakultet. Tražili su se različiti hrvatski i srpski etnonimi na području koje su Južni Sloveni tokom ta dva stoljeća preplavili i pretpostavljalo se da su mnoge slovenske skupine nosile hrvatsko i srpsko ime, od Istre do Peloponeza. Takvo otprilike stanovište možeš naslutiti i kod Kovačevića u
ИСН I; često se kao ilustrativni primjer navode Srbi u Lici, koji bi po prirodi stvari bili dakako bliži Dalmatinskim Hrvatima negoli Raškim Srbima, ili se čak nalaze Hrvati na Peloponezu, naravno mnogo bliži Srbima i pogotovo slovenskom sloju stanovništva koji će učestvovati u etnogenezi Bugara. No, dalmatinsko zaljeđe oko Nina i oblast Gornjeg Podrinja i slivova Tare i Pive, postali su
centri moći iz kojeh su se širile i postepeno nastajale hrvatska i srpska država; šireći se na susjedna područja, pripajajući ih, i proširavajući hrvatsko i srpsko etničko ime na njih.
Ovakvu interpretaciju i danas vrlo mnogi usvajaju, pogotovo oni
starijeg kova, a ona se velikim dijelom podučava i u školama na ovim prostorima. Ivić je bio jedan od njih, a lingvistička istraživanja odnosno svoja stručna saznanja su ga samo detaljnije uvjerila da spada u tu grupu naučnika; onih koji više ne odbacuju tako decidno
DAI kao što se činilo duž XIX stoljeća (neki stručnjaci kao npr. Vatroslav Jagić, smatrali su da su to baš fantazije što tamo piše i imali pristup prema tom izvoru sličan kao onaj koji je do dan danas praktično opstao u odnošenju prema
LjPD), ali iz tog početnog dijela o Srbima izvlače samo jedan jedini detalj - dokaz da su se Srbi doselili zajedno sa Slovenima na Balkansko poluostrvo, na razmeđu pozne antike i ranog srednjovjekovlja...i ništa više. To je stanovište koje je još prije oko stotinu godina Konstantin Jireček utvrdio u istoriografiji i ono u koje sam ja
dugo godina bio uvjeren, sve dok najnovija istraživanja nisu po prvi put detaljnije secirala i ispitala
DAI (mislim naravno na Tibora Živkovića) i ukazala da se tamo krije ipak mnogo više nego što se nekada smatralo; a što je i najbitnije, takva rekonstrukcija daje i na objašnjenje uspjeha
baš Hrvata i Srba, od svih slovenskih plemena na Balkanu. Ta teza je dodatno ojačana pažljivijom analizom navodnih toponima hrvatskih & srpskih širom Balkanskog poluostrva, van užeg područja
izvornih Hrvata i Srba (npr. činjenicom da se lički Srb javlja tek praktično pola milenija poslije seobe Slovena), koji ukazuju na mnogo drugih mogućnosti; nevezanih sa hrvatskim i srpskim etnonimom.
P. S. Bilo bi dobro ako bismo sada i nastavili i o antičkim Dačanima i (južnim) slovenskim Moravcima.
U pitanju je nešto što si mu stavio u usta.
To je rad priznatog profesora sa Sankt-Peterzburskog univerziteta Majorova 
) па до "Полабља" (САНУ тренутно
) дотерао "чобан овчице - лагано
"
?
