Kultne žene

adem_ks:
to oko kopije se cuje i kod nas ponekad, mada nisu u pravu ni nasi ni vasi. ona je sex simbol vec petnaestak godina, peva sasvim drugu muziku, pocelaje kao dete,valjda sa sedam0osam god. njena pojava na sceni ostavlja bez daha, i, moje misljenje, ceca joj nije ni za prici. mahom sama pise svoje tekstove, ubedljivo vodi u "inovacijama", to sto je ona radila pre deset i vise god. neke pevaljke tek sada rade itd.itd. ja znam da o ukusima ne vredi, ali rekoh, ona je nasa nacionale, i san svake nove estradne zvezde je da bude njena kopija. i jos jedna stvar, nikada nisam cuo-procitao da je neka druga estradna licnost rekla nesto lose o njoj.
Kliknite za proširenje...

pa...Ademe, da budem iskrena - ja nikad cula za nju...a da pari klon, pari...
takodjer, kapiram da tu negdje ima neki podforum za "raspravu" o "pevaljkama"...mozda - Politika? :mrgreen:
 
ja ne znam o cemu vi razmisljate kad ne spomenuste Rosu Salvaje (Divlja Ruza, za mladje korisnike foruma)
Rosa_salvaje.PNG
 
Marie Curie (November 7, 1867 – July 4, 1934) was a physicist and chemist of Polish upbringing and, subsequently, French citizenship. She was a pioneer in the field of radioactivity, the first twice-honored Nobel laureate (and still the only one in two different sciences) and the first female professor at the University of Paris.

She founded the Curie Institutes in Paris and Warsaw. She was the wife of fellow-Nobel-laureate Pierre Curie and the mother of a third Nobel laureate, Irène Joliot-Curie.

While an actively loyal French citizen, she never lost her sense of Polish identity. Madame Curie named the first new chemical element that she discovered (1898) "polonium" for her native country,and in 1932 she founded a Radium Institute (now the Maria Skłodowska-Curie Institute of Oncology) in her home town, Warsaw, headed by her physician-sister Bronisława, who had likewise studied in Paris.

http://en.wikipedia.org/wiki/Marie_Curie
 
marija antoaneta - zbog dostojanstva kojim je zavrsila zivot i otisla u smrt.
zorz sand - zbog slobode koju je zivela u vremenu koje zeni nije odobravalo slobodu.
edit pjaf - zbog toga sto je zivot pocela u djubristu, bolesna i rahiticna, a postala to sto jeste.
 
Po meni značajna žena za istoriju je Aspazija, za sigurno je zaslužila pomen na ovoj temi xD


Piše: Elizabet Abot

Zlatno doba antičke Atine nije pozlatilo i Atinjanke, koje su najveći deo života provodile zatvorene u kući. Strankinje su bile dvostruko pogođene, polom i kastinskom pripadnošću. Jedna od njih, Aspazija, pridošlica iz Mileta, pokušala je da prevaziđe svoj položaj vezom s vodećim atinskim državnikom, Periklom.


U Atinu je stigla pošto su se grčko-persijski ratovi okončali, a primirjem iz 451. obustavljena neprijateljstva između grčkih državica. Došla je s rođacima, koji su zbog nepoznatih okolnosti bili prisiljeni da napuste Malu Aziju. Uprkos aristokratskom poreklu porodice i dobrim vezama, pošto nije imala novca, bila je prinuđena da traži zaposlenje.

Nažalost, njen dolazak u Atinu podudario se s talasom poratne imigracije, što je Perikla navelo da uvede drakonske mere kako bi osigurao društvenu nadmoć atinskog građanstva. Ograničio je to pravo samo na Atinjane s oba roditelja starosedoca i drastično ograničio prava strancima. Svako ko je uhvaćen kako se pretvara da je atinski građanin mogao je da bude bačen u roblje.

Zato se Aspazija nikad se nije mogla udati za Atinjanina niti uživati čak i bedna prava Atinjanki. Za razliku od svoje braće, Atinjanke nisu bile potencijalni ratnici, te su ženske bebe često ostavljane u brdima da ih rastrgnu divlje zveri. One kojima je dopušteno da prežive bile su rđavo školovane, držane zatvorene u kući i podučavane samo domaćičkim veštinama. U periodu seksualnog sazrevanja, obično oko 14. godine, roditelji bi ih udali za mnogo starije muškarce koji su ispunili vojne obaveze i najzad su mogli da se žene.

Bračni život nije oslobađao Atinjanke u njihovim novim domovima. Grčke kuće, uopšte, odražavale su superioran mačo status muškaraca. Bile su male, jer su muškarci uglavnom dane provodili na drugima mestima, s drugim muškarcima. Trpezarija je bila najveća i najbolje opremljena prostorija, gde su muškarci primali goste. Ali iz svečanih prilika su isključivali supruge, ćerke i majke, jer su često pozivali hetere (vrhunske kurtizane), a siromašniji prostitutke, da ih zabavljaju.

Atinjanke su se mogle razvesti samo uz muževljev pristanak. U društvu koje je slavilo poslušne matrone, najviše čemu je žena mogla težiti bio je dobar ugled. Aspazija je, pak, bila ne samo lepa već i neobično inteligentna, i, za razliku od većine Atinjanki, stekla je obrazovanje, iako nikad nije otkrila kako. Počela je da predaje retoriku i filozofiju, ubrzo stekavši takav ugled da je Sokrat tvrdio kako mu je ona bila učitelj. Aspazija se verovatno prvobitno izdržavala pristupivši velom magle obavijenom svetu hetera, strankinja koje su trgovale seksom i društvom u zamenu za vredne darove i novac.

Za razliku od prostitutki (i većine supruga), hetere su bile školovane i otmene. Na vazama su prikazane kao vitke žene s malim grudima, raskošno odevene, čime su se uočljivo razlikovale od punačkih, jednostavno obučenih grčkih matrona. Imala je oko 25 godina kad je upoznala Perikla i pobudila strasnu ljubav koja je trajala do njegove smrti. Ali zakoni o pravu građanstva, koje je sam Perikle uveo, osudili su je da živi kao samo njegova konkubina. Pošto bez nje nije mogao da živi, preselio ju je u svoju kuću. Kad mu je rodila malog Perikla, status vanbračnog deteta i položaj stranca nisu mučili oca, koji je već imao dva zakonita sina.

Perikle nije bio jedini obožavalac Aspazijine magnetske intelektualne i erotske privlačnosti. Kad je ustanovila svoj salon, vodeći umni ljudi Atine, naučnici i državnici, okupljali su se u njemu da raspravljaju o politici i filozofiji. Aspazija svoje analize nije ograničavala na državna pitanja. Strogo sokratovsko rasuđivanje primenjivala je na pitanje bračnih odnosa, smatrajući da, kako bi se zadovoljila žudnja za odličnim partnerom, i sami morate biti najbolji partner. Iako muškarci i žene uzajamnu privrženost izražavaju erotizmom, ključni elemenat privlačnosti je put vrlina.

Perikle je veći deo vremena provodio kod kuće da bi bio s Aspazijom, ali je predano radio na državnim poslovima i obnovi hramova, razorenih u grčko-persijskim ratovima. Atinjani su većinom podržavali Periklovu javnu politiku, ali ne i njegov privatni život. Optuživali su ga da je suprugu izbacio iz kuće da bi doveo Aspaziju, mada se on razveo desetak godina pre no što je nju upoznao. Gunđali su i da, kao drugi muškarci, svoju konkubinu treba da drži podalje od javnosti, ali taj je savet Perikle prenebregao.

Aspaziju su bez milosti klevetali po gradskim trgovima i u političkim okršajima. Komediografi su sami sebe nadmašivali sastavljajući skaradne replike i poredili je s Targelijom, moćnom Jonjankom, kurtizanom i suprugom (imala je 14 muževa!), koja je svoj ogromni uticaj koristila da pomaže neprijatelju u grčko-persijkim ratovima.

Kad se važan grad-država Samos 440. g p.n.e. pobunio protiv Atine, verbalni napadi na Aspaziju postali su još žešći. Premda je Perikle ugušio pobunu, pakosni protivnici su ga optuživali da ga je Aspazija, zbog svog miletskog porekla, ubedila da povede rat protiv Samosa. Satiričar Kratin ismejao je i prokleo Aspaziju kao psećooku drolju.

Sutra: Dođe mu glave ljubavnica i kuga
 
Kleopatra,Marija Antoaneta,Jovanka Orleanka, Zorz Sand, Mata Hari,Marija Kiri, Simon de Bovoar, kraljica Viktorija, sestre Bronte, Dzejn Ostin, .................,Jane Fonda,Gloria Steinem, Eva Braun............, Koko Sanel, ... Merilin Monro, Brizit Bardo,... Dzeki Kenedi, Marija Kalas,.....Beti Pejdz, kraljica Elizabeta, ...........Margaret Tacer, Evita Peron, ..........Ledi Di...........Opra Vinfri..........Grejs Keli........Margaret Jursenar....kraljica Draga.......Naomi Kembel....................Madona...........Greta Garbo.............Rebeka Vest.............Indira Gandi.......Benazir Buto...................Simon Sinjore..............Romi Snajder...........Leni Rifenstal.........Yoko Ono.......Janis Joplin, Patti Smith..........itd.
 
Odri Hepbern (engl. Audrey Hepburn) je bila engleska glumica i model, rođena 4. maja 1929. u Briselu (Belgija), a preminula 20. januara 1993. godine u Tolokenazu (Švajcarska). Njeno puno ime bilo je Eda Ketlin Van Hemstra Hepbern-Ruston.

Rođena je kao Odri Katlin Raston (engl. Audrey Kathleen Ruston) u Briselu od oca Džozefa Entonija Rastona, irskog bankara i majke baronice Ele fna Hemstra, pripadnice holandske aristokratije čiji su preci bili francuski i engleski kraljevi. Njen otac je tek kasnije dodao prezime Hepbern. Imala je dva polubrata iz majčinog prvog braka sa holandskim plemićem. Pohađala je privatne škole u Engleskoj i Holadiji. Roditelji su joj se razveli 1935. godine, a ona nastavlja da živi sa majkom u Arnhemu (Holandija). Kada je započele Nemačka invazija na Holandiju u Drugom svetskom ratu, ona odlučuje da kaoristi ime Eda fan Hemstra, jer je njeno staro ime zvučalo suviše engleski.

Tokom holandske gladi u toku zime 1944. godine, Nemci su zaplenili od Holanđana ograničene količine hrane. Bez grejanja i hrane, ljudi su umirali u od gladi i hladnoće. Zbog neuhranjenosti, Odri je ozbiljno obolela. Ostajala je u krevetu i čitala knjige, da ne bi razmišljala o gladi, a kasnije je izvodila balet da bi sakupljala novac za pokret otpora.

Nakon rata se seli sa majkom u London (Engleska), gde je bila balerina, radila kao model i 1951. godine počinje da radi kao glumica. Glumom se počela baviti da bi majci pomogla oko troškova. Njena prva veća uloga je bila u filmu "The Secret People", 1951. godine u kome je igrala balerinu. Kasnije igra u muzičkoj komediji na Brodveju koja se zvala "Gigi". Za tu ulogu je nagrađena nagradom "Theatre World Award". Posle toga 1953. godine igra sa Gregorijem Pekom u filmu Praznik u Rimu, za kog osvaja Oskara za najbolju glavnu glumicu. Nešto kasnije igra u predstavi Ondine, za koju je nagrađena nagradom Toni za najbolju glumicu. Nagradu je dobila posle nekoliko sedmica nakon Oskara, čime je potvrdila svoju glumu i kao filmska i kao pozorišna glumica.

Postavši velika holivudska zvezda, imala je priliku da igra sa poznatim glumcima kao što su: Fred Aster (Funny Face), Hemfri Bogart i Gari Kuper (Love In The Afternoon), Džordž Pepard (Doručak kod Tifanija), Keri Grent (Šarada), Reks Harison (Moja lepa gospođice), Piter O'Tul (Kako ukrasti milion) i Šon Koneri (Robin i Marian). Mnogi od ovih glumaca su joj postali prijatelji, Reks Harison je Odri zvao svojom najdražom glavnom glumcom. Keri Grent je jednom rekao „sve što želim za božić je da snimim još jedan film sa Odri“, a sa Gregorijem Pekom je ostala prijateljica celog života. Nakon njene smrti, Pek je pred kamerama recitovao njenu omiljenu pesmu "Unending Love" (Ljubav koja ne prestaje)
Bila je pedesetih godina verena za Džejmsa Hensona, da bi se kasnije udala dva puta, za glumca Mela Ferera i italijanskog doktora Andrea Dotija. Iz braka sa Fererom ima sina Šona, dok iz braka sa Dotijem ima još jednog sina koji se zove Luka. Pre njene smrti upoznala je Roberta Voldersa sa kojim je bila u vezi, iako se nikad nisu venčali.

Početkom devedestetih je otkrila da ima neku vrstu raka na slepom crevu. Operisala se u Los Anđelesu, ali joj to nije pomoglo. Preminula je 20. januara 1993. godine u Tolokenazu (Švajcarska). Ostala je zapamćena kao jedna od najlepših glumica koje su se pojavile na filmu.



 
Kleopatra,...
Merilin Monro,...
Brizit Bardo,...
Djia Mari Karandzi,...
Frida Kalo,..
Madona,...
Andjelina Dzoli,...
Ivana Zigon,...
Olivera Katarina,...
Anica Dobra,...
Branka Katic,...

...auuu koji koktel :)))
 
ZANKA-STOKIC-korice.jpg
ZankaStokic.jpg
Zanka1924.jpg


Najveća glumica koju je srpsko pozorište imalo je Žanka Stokić, koja je nepravedno zaboravljena, a toliko je zadužila pozorišnu umetnost i našu kulturu. Žanka Stokić, glumica za koju je Branislav Nušić, oduševljen njenim glumačkim umećem, napisao većinu svojih ženskih uloga? Žankina biografija, ili kao što ističu ovdašnji teatrolozi, jedan od najromantičnijih i najtragičnijih životnih romana, počinje 1887. godine, u Velikom Gradištu, gde je rođena .U početku, njen jedini zadatak bio je da glumcima iz trupe pere veš, a kasnije je počela i da statira. Uz Aleksandra Gavrilovića, prvog srpskog ljubavnika na sceni, Žanka Stokić se u značajnijoj ulozi prvi put pojavila kao Tereza, u komadu "Bračna noć". Zajednički rad nastavili su u trupama Mana Petrovića, Mihajla Markovića, Dimitrija Nišlića, odakle su stigli i u Osijek. Okupacijom Beograda počinje i Žankina teška bolest, i njena svakodnevna borba za nabavku insulina. Prava tragedija, međutim, ona koju od bola, poniženja i sramote nije preživela, nastaje oslobođenjem Beograda, kada je na mesto prvog čoveka nacionalnog teatra došao osrednji glumac Nikola Popović.
Narodno pozorište "očišćeno" je od svih umetnika za koje se sumnjalo da su bili "lojalni" okupatoru, a među uhapšenima bila je i Žanka Stokić. Na javnom suđenju, 3. februara 1945. pred Sudom za suđenje zločina i prestupa protiv srpske nacionalne časti, Narodni tužilac optužio je Žanku Stokić "što je u vreme okupacije sudelovala u estradnim pozorištima "Veseljaci" i "Centrala za humor", koji su bili pod blagonaklonom zaštitom Nemaca, a naročito zato što je uzimala aktivno učešće u programima Beogradske radio stanice, koja je direktno bila u rukama Nemaca i domaćih izdajnika".

Na pitanje, da li je bila svesna da time pomaže Nemce, Žanka je kroz plač odgovorila: "Ne, nisam bila svesna. Bila sam bolesna, i morala sam da radim"...

Kulturni Beograd, izvan državnih protokola, organizovao je do tada samo dve sahrane - pesniku Đuri Jakšiću, koji je ispraćen od Skadarlije do Tašmajdana, i Žanki Stokić, koja je po sopstvenoj želji sahranjena na Topčiderskom groblju. Sve kasnije, ipak je bio samo slučajni zaborav.
 
Misionarka ljubavi

majkaterezijalb4.jpg

Majka Tereza rođena je 27. avgusta 1910. u Skoplju. Niko ne pominje gde je krštena, da li u obližnjoj cincarskoj pravoslavnoj crkvi. Pohađala je nekatoličku školu.
U devetoj godini izgubila je oca, Nikolu, građevinskog preduzimača, čime prestaje mogućnost očuvanja cincarskog identiteta. Pod uticajem majke Drane, rimokatolkinje poreklom iz okoline Đakovice, Tereza, tada Gondža, revnosno odlazi u crkvu, peva u horu, a u dvanaestoj godini poželela je, kako je sama pričala, da bude časna sestra.
Kada joj je bilo osamnaest godina napustila je Skoplje i stupila u loretinski samostan kod Dablina u Irskoj. Ubrzo odlazi u Indiju, polaže monaške zavete 1931. i posle školovanja postaje učiteljica. Skoro dve decenije predaje geografiju i istoriju. Svoj monaški red (sa dozvolom) napušta 1946. godine, a četiri godine kasnije osniva Kongregaciju misionarki ljubavi, što odobrava Vatikan iste godine. Red od tada, sve do danas, pomaže bližnjima - bolesnicima od gube, umirućima, napuštenoj deci. Osnivaju se sirotišta, apoteke, porodilišta, škole, centri za neudate majke. Princip nije bio propovedanje rimokatoličke vere već ljubavi. Pomoglo se milionima ljudi u Indiji i Bangladešu, potom po celom svetu. Muški ogranak Reda osnovan je 1963. godine. Danas Kongregacija broji više od 3 000 članova. Filijala ima u šezdesetak zemalja, na Balkanu u Skoplju i Zagrebu. Prema nekim podacima, postojala je namera da se jedna filijala osnuje u Beogradu, ali dozvola nije dobijena.
Kritičari su je verovatno nepravedno optuživali za častoljublje i nenamensko korišćenje priloga. Pred smrt, zamolila je papu Jovana Pavla Drugog da nad njom obavi egzorcizam. To ne znači da je bila opsednuta nečistim silama već da su je one neprestano uznemiravale.
Nobelovu nagradu je dobila 1979. godine. Umrla je 5. septembra 1997. godine.
Iako se u Rimokatoličkoj crkvi čeka bar pet godina od upokojenja nekog ugodnika Božijeg za otpočinjanje postupka proglašenja svetim, u njenom slučaju je napravljen izuzetak. Već posle dve godine taj proces je otpočeo. Među čudima potrebnim za kanonizaciju priznato je isceljenje jedne Indijke koja se molila Majci Terezi i izlečila se od tumora u stomaku.
Telo Majke Tereze biće uskoro preneto iz Kalkute u Rim. Blaženom će biti proglašena 19. oktobra ove godine u bazilici Svetoga Petra. Najavljuje se dolazak hiljade biskupa, stotinak kardinala i deset hiljada sveštenika iz celog sveta kao i više stotina hiljada vernika.
( Ž.Tucic )
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Slične teme

~sweet girl~
Poštovanje žene
2 3 4
Odgovora
79
Pregleda
1.403
Zelena milja
Zelena milja
BB77Q
Ozbiljno pitanje za žene
2
Odgovora
40
Pregleda
696
bird again
bird again

Back
Top