Taktika Lava VI (
grčki: Τακτικά) je srednjovekovno delo o ratnoj veštini, pisan od strane
vizantijskog cara
Lava VI Mudrog (895—908). Lav VI je bio sin osnivača
Makedonske dinastije, cara
Vasilija I. Rođen je 866. godine, a na presto je stupio sa dvadeset godina, nakon smrti svoga oca. aktika cara Lava je delo o ratnoj veštini. Predstavlja priručnik savremenog ratovanja,
u prvom redu namenjen carevom sinu. U nauci se dugo vodila polemika oko autorstva ovog dela. Danas nema sumnje da ju je napisao Lav. Koristio je mnoge ranije pisce, naročito
Pseudo-Mavrikijev Strategikon. Najveći deo podataka o Slovenima preuzet je iz Strategikona, s tim što je
Lav vršio korekture, izbacivanja i umetanja kako bi njegov spis bio što savremeniji. Često u svom delu pod
Skitima podrazumeva Slovene
[1].
https://www.jassa.org/?p=13350
The Slavic nations have shared the same customs and way of life with each other. They were independent, absolutely refusing to be enslaved or governed especially when they dwelled across the Danube in their own country. And when they crossed over from there to here and, as it were, were forced to accept slavery, they still did not want to obey another person meekly but in some manner only themselves. For they deemed it better to be destroyed by a ruler of their own race than to serve and to submit themselves to the laws of the Romans. Even after they received the sacrament of salvic baptism, unto our own times, they just as sternly retained their ancient and customary independence
Slovenski narodi delili su iste običaje i način života. Bili su nezavisni apsolutno odbijajući da budu porobljeni ili podvlašćeni, posebno kada su stanovali u svojoj sopstvenoj zemlji preko Dunava. I kada su prešli odande ovamo i, na neki način, bili prisiljeni da prihvate ropstvo, i dalje nisu hteli da se povinuju strancu ponizno već, na svojevrstan način, samo svojima. Jer, smatrali su da je bolje da ih uništi vladar njihove rase nego da služe i potčine se zakonima Rimljana. Čak i nakon što su primili sakrament slovenskog krštenja, jednako strogo su zadržali svoju drevnu i običajnu nezavisnost sve do naših dana.
Formerly there were the Slavs. When they dwelt across the Ister, which we call the Danube, the Romans (Byzantines) attacked them and made war against them. They were then living as nomads, that is, before they crossed the Ister and bent their necks under the yoke of Roman authority
Our father, autokrator of the Romans, Basil, now in the divine dwelling, persuaded these peoples to abandon their ancient ways and, having made them Greek, subjected them to rulers according to the Roman model, and having graced them with baptism, he liberated them from slavery to their own rulers and trained them to take part in warfare against those nations warring against the Romans. By these means he very carefully arranged matters for those peoples. As a result, he enabled the Romans to feel relaxed after the frequent uprisings by the Slavs in the past and the many disturbances and wars they had suffered from them in ancient times.
Ranije su tamo bili Sloveni. Kad su se nastanili preko Istra, koji nazivamo Dunavom, Rimljani (Vizantijci) su ih napali i ratovali protiv njih. Tada su živeli kao nomadi, to jest pre nego što su prešli Ister i savili vrat pod jarmom rimske vlasti. Naš otac, autokrator Rimljana, Vasilije, koji je sada u božanskom prebivalištu, nagovorio je ove narode da napuste svoje drevne običaje i, učinivši ih Grcima, podredio ih vladarima po rimskom uzoru, i blagoslovivši ih krštenjem, oslobodio ih je iz ropstva pod njihovim sopstvenim vladarima i obučio ih za učešće u ratovanju protiv onih naroda koji ratuju protiv Rimljana. Na ovaj način je veoma pažljivo uredio stvari za te narode. Kao rezultat, omogućio je Rimljanima da se osećaju opušteno posle čestih
ustanaka Slovena u prošlosti i mnogih poremećaja i ratova koje su od njih trpeli
u drevnim vremenima.
