Vlaška odgonetka 01

Mrkalj · 11.09.2019. u 16:28

Srpsko poreklo prezimena Macura

Macura (mac-ura) je mačor. Reč ima slovenski koren mac- i slovenski sufiks -ur(a) (up. kostur, božur, drhtur, tmur, mehur, babura, gadura, klisura, gudura, kožura, ljuštura, čahura itd.) i sinonim je za mušku mačku - mačora ili mačka.

Macure i Mišuri, prezime Macura i Mišura
Najverovatnije je prvi predak roda Macura (ili više muških iz te porodice) dobio nadimak Macura (znači mačak, mačor) ili po borbenosti ili po okretnosti. Nasuprot tome, Mišuri (Mišura, prezime iz istih krajeva) su, valjda, neki plašljivci bili.

"Бију се као Мацуре" tj. biju se kao macure = biju se kao mačori. Romanofonci zapadno od Velike Morave su samo Ćići, Dalmati u primorskim gradovima i Italijani, da ne pominjem po kojeg Cincarina po gradovima.

Znači, da zaključimo (javite Krtiniću), izraz "biju sa kao macure" odnosi se na mačore, a ne na rod Macura.

Što se tiče samog plemena i toponima Šekular(c)i - vidimo da u okviru njih postoje i druga prezimena=toponimi:

"U oblast Šekulara spadaju naselja: Jašovići, Spalevići, Rmuši, Lekići, Orah, Livadica, Maslari, Ulica, Ćetkovići i Mezgale. "

PS. Od kad si ti postao promoter usmenog predanja kao činjeničnog istorijskog izvora? :lol:

Krishna:
Презиме Мацура постоји и у Пољској https://forebears.io/surnames/macura
У Пољској постоји и презиме Мацурски, а у Чешкој Мацурек.
Постоји теорија да је презиме Мацура изведено од пољске области Мазурије https://sr.wikipedia.org/wiki/Мазурија
Предак Мацура по мушкој линији је мога доћи и Словенима, јербо су Словени апсорбовали дио Источних Гота у источној Европи у раном средњем в, а Мацуре имају поклапање са Белорусом Кудином око 1600 уназад.

Prezime Mišura (preko 100 na Fejsbuku): https://www.facebook.com/search/people/?q=Mišura&sde=AbqYQQCuIq_5M5MKYA4Iw2z-7xyPApveqAXCe28_Flb57xRVS02IPjGGG4DWRathWwaD0uN042zmnORXBhq4wEPf

Prezime Mišur (preko 100 na Fejsbuku): https://www.facebook.com/search/peo...57xRVS02IPjGGG4DWRathWwaD0uN042zmnORXBhq4wEPf

Mrkalj · 28.09.2019. u 11:01

Nužno je upozoriti na to, da je posve nevjerovatno, da bi Dubrovčani u 13. stoljeću sebe zvali "Vlasima" ili dozvolili, da ih tako zovu njihovi prijatelji u službenim dokumentima, koje su pisali u korist Dubrovčana.
Istina, na zapadu još prije tih vremena germanski narodi počeli su zvati Vlasima (Walh, Walsche, starogerm., Vlachy, staroslov.) ne samo prave, etničke Vlahe, nego sve potomke starih Rimljana, uključujući u to ime i sve romanizirane narode u Europi.
U tom sirem poimanju bili su Vlasi i dalmatinski Romani, dakle i Dubrovčani početkom 13. stoljeća. Ali tako Dubrovčane nije nitko zvao na Balkanu, jer su u tom kraju postojale posebne prilike, i prema tome, vlastiti domaći nazivi, koji su se razlikovali od zapadne germanske. terminologije. Što nije bio slučaj u drugim zemljama, na Balkanu su postojale tri potpuno različite skupine ljudi, koje su sebe smatrale i zvale "Rimljanima".

S nepoznatim franko-autorom unekoliko se slažem, imenito, ne sa zaključkom.

Rđav prevod

Činjenica 1: Dubrovčani se nisu smatrali niti zvali vlasima/Vlasima - nikada.

Činjenica 2: Dubrovčane nisu smatrali niti zvali vlasima/Vlasima - nikada.

Činjenica 3: Mi imamo višestruke potvrde u poveljama koje donose izvode (kao očigledno jako važnu stavku) iz srpskog vlaškog običajnog prava da se pri sporu između više klase srbljin i niže klase vlah (u srpskom, dakle, društvu), postupa na običajnim pravom utvrđen način.

Činjenica 4: Mi sa sigurnošću ne znamo izvor (ni vreme ni autora) dvaju latinskih prevoda dveju povelja u kojima je vlah prevedeno na latinski kao Raguseus. Sve i da poverujemo u autentičnost latinskog prevoda i njegovu istovremenost i istomesnost sa srpskim originalom, ostaje pitanje sa kojim se suočio prevodilac: kako na latinski u 13, 14, 15. veku prevesti reč vlah kada se radi o specifičnoj kategoriji srpskog društva? Budući da je "knez" u povelji specificiran kao "knez dubrovački", prevodilac je mogao pogrešno zaključiti, kao i potonja istoriografija, da se pojam vlaha odnosi na Dubrovčanina, razmišljajući nekom logikom reciprociteta.

Činjenica 5: Budući da se radi o povelji dobrovačkom knezu, može se uzeti da ga srpsko vlaško pravo u dotičnim poveljama tretira kao lokalnog srpsko-vlaškog kneza tj. instituciju lokalne vlasti (koja nije specifična za Dubrovnik već, kao što imamo potvrđeno, postoji na lokalnom nivou svih srpskih zemalja; up. ćirilični srpski vlaški zakon za vlahe na Cetini 1436.), pred kojom je mogao vlastelin da tuži nižu klasu vlaha, dok je niža klasa, vlah, mogao višu klasu, srblina, da tuži jedino pred vrhovnim sudom, imenito, pred banom.

Činjenica 6: Vlah nije "Dubrovčanin" nego svaki Srbin niže (vlaške) klase.

Case closed.

Mrkalj · 29.09.2019. u 07:28

Već deset godina pišem da svi izvan Rimskog Carstva ove koji dolaze iz njega nazivaju Vlasima, pa tako i velški Kelti i Valonci dobiše ime. Naziv vlah slovenskog je porekla i označava roba (izvorno *vlak). (Termin je vezan za antiku, a ne za srpski srednji vek, što Slaven ovde eklatantno brka.) Tako, došavši Sloveni sa severa autohtone Slovene nazivaju vlasima. To što među njima ima romanizovanih grupa, poglavito u jadranskom priobalju (današnji Vlasi poreklom su iz priobalja Albanije odakle su prebegli pred Šiptarima u Dakiju), ne menja na stvari.

Uzrok nazivanja venetske reči macarol (đakon) vlaškom rečju u prepisu Vinodolskog zakonika jeste u istom poimanju venetskog jezika kao što je u današnjoj Sloveniji ili poimanju rumunskog u Banatu, npr. - to je "vlaški" jezik. Zašto "vlaški"? Vidi gore.

(čl. 1) Najprvo da ako ka od crikav općinskih z Vinodola imaju se kerstiti vola ih bude kerstiti g(ospo)d(i)n biskup v koi biskupii e crikav rečena nima imiti od keršćenja rečenoga neveće vernez benetačkih soldini 40 tr 1 obed tr 1 večeru a navlašćno od onih ki učine tu crikav kerstiti. Žakan ubo ki za biskupom stoi v toi istoj crikvi zove se hrvatski malik a vlaški macarol ima za to isto posvećenje dobiti samo bolanča 15 sitnoga mletačkoga novca.
(...)
(čl. 72) I nadalje zastupnik nije vjerdostojan u parnici, ako ne bi bio zaprisegnut, osim ako bi bio poslan od dvora, a tog se zastupnika zove hrvatski arsal. (...)

Dakle, pominjanje reči macarol nema nikakve veze sa balkanskim stanovništvom već sa Mlečanima i to bi neko ko je intelegentan istoričar trebalo da zna.

Slaven777:
Najstariji pisani izvori očigledno i urbano stanovništvo primorskih gradova tretiraju tako. Vremenom, posebno zahvaljujući Nemanjićima, sklapaju se posebni ugovori sa gradovima u primorju koji dobijaju svoje statute autonomije, što će dovesti do njihovog procvata i izdvajanja Latina kao posebne kategorije stanovništva, iz Vlaha. Ovoj podeli starije jedinstvene kategorije na dve, na Latine i Vlahe, pomoći će i kristalizacija šizme dva ogranka hrišćanstva (što je vrlo bitno za diferencijaciju ljudskih zajednica, na starnu što su ljudi nesumnjivo govorili drugačijim dijalektima vulgarnih romanskih jezika): Latini će biti rimokatolici, podređeni arhiepiskopu u Baru, a Vlasi pravoslavci, vernici srpske Crkve.

Razumem zašto si pomislio da bi Dubrovčani mogli da budu "Vlasi" za M. Ninoslava. Na stranu što ti koncept pati od konradikcije jer prema tvom "raslojavanju", Dubrovčani bi bili pravoslavci, vernici srpske Crkve. Na stranu i to što je datacija i autentičnost Vinodolskog zakona problematična.

Bez obzira na sve to, dakle, problem je u tome što u vlaškom zakonu koji je, nota bene, uvek pisan srpskim jezikom (i ćirilicom), a nikad latinskim ne postoji poimanje vlaha u smislu kao u Vinodolskom zakonu ili kod Poljaka, Slovenaca, Mađara. Ti srpski vlasi, za koje se kroz dugi niz vekova provlače odredbe iz običajnog srpskog vlaškog prava (možda jednog dana uvedu ovaj predmet na Pravima u Beogradu) starosedeoci su Slovenskog Juga i notorni su Sloveni bez ijedne romanske reči u svom govoru, dok su vlasi u poimanju severnijih naroda prvo žitelji Rimskog Carstva, kasnije Mlečani te danas Italijani.

Imajući to u vidu, nema sumnje da je prevod povelje bana Matije Ninoslava - rđav prevod čoveka koji nije znao kako da na latinski prevede srpsku reč vlah, odnosno, smatrao je, kao što je za Vinodolce vlah bio Mlečanin, da se misli na Vlaha kao romanskog Dubrovčanina. Tu je pogrešio, jer ban nije mislio na Dubrovčane, nego na slovenske vlahe, stočarsko-nomadsku bezemljašku kategoriju srpskog društva.

Slaven777:
Dakle, pominje se kako se na hrvatskom jeziku, a kako na vlaškom, kaže izvesna reč. Ovde se bez sumnje radi o bilingvalnom području i vlaški etnonim upotrebljen je u oznaci primorskog romanofonog stanovništva. To pripada istoj epohi kao i ove bosanske i srpske isprave; pre nego što je taj termin za primorsko stanovništvo, rimokatoličke veroispovesti, bio potisnut.

Bio je i Beograd "bilingvalno područje" 1916.

Upravo je sramota kako brljaš sa činjenicama da bi naizgled bio u pravu.

Zapamti dok si živ, vlaški jezik u Vinodolskom zakonu je "mletački" jezik (veneto). I koji bi nomadi imali svoju reč za đakona u crkvi? Kakvo naopako razmišljanje, muka da ti pripadne...

Pumpaj Dinstanović · 13.11.2019. u 04:06

Mrkalj:
Srpsko poreklo prezimena Macura

Macura (mac-ura) je mačor. Reč ima slovenski koren mac- i slovenski sufiks -ur(a) (up. kostur, božur, drhtur, tmur, mehur, babura, gadura, klisura, gudura, kožura, ljuštura, čahura itd.) i sinonim je za mušku mačku - mačora ili mačka.

Macure i Mišuri
Najverovatnije je prvi predak roda Macura (ili više muških iz te porodice) dobio nadimak Macura (znači mačak, mačor) ili po borbenosti ili po okretnosti. Nasuprot tome, Mišuri (prezime iz istih krajeva) su, valjda, neki plašljivci bili.

"Бију се као Мацуре" tj. biju se kao macure = biju se kao mačori. Romanofonci zapadno od Velike Morave su samo Ćići, Dalmati u primorskim gradovima i Italijani, da ne pominjem po kojeg Cincarina po gradovima.

Znači, da zaključimo (javite Krtiniću), izraz "biju sa kao macure" odnosi se na mačore, a ne na rod Macura.

Što se tiče samog plemena i toponima Šekular(c)i - vidimo da u okviru njih postoje i druga prezimena=toponimi:

"U oblast Šekulara spadaju naselja: Jašovići, Spalevići, Rmuši, Lekići, Orah, Livadica, Maslari, Ulica, Ćetkovići i Mezgale. "

PS. Od kad si ti postao promoter usmenog predanja kao činjeničnog istorijskog izvora?

Po predanju, Macure su bili stari Rimljani, Latini. Čajkanović:

Pumpaj Dinstanović · 13.11.2019. u 11:11

zarazno oboljenje polnih organa, polna bolest

Mrkalj · 13.11.2019. u 17:29

Slaven777:
Po predanju, Macure su bili stari Rimljani, Latini. Čajkanović:

Pogledajte prilog 612791

Po predanju i Milutin i Dragutin Nemanjić vode poreklo od Rimskog cara, je tako? A to i dalje ne znači da je ime Nemanja latinsko, jel tako? To ne znači da su oni svi Rimljani, nego predanje kaže da je neki njihov predak bio Rimljanin, jel tako? Tako je.

Mrkalj · 13.11.2019. u 17:32

Slaven777:
zarazno oboljenje polnih organa, polna bolest

Triper - ma, curi, opert srbizam. S druge strane, logički, opet može da se svede na macure (mačke). Da li ima ovaj pojam kod Rumuna?

PS. Maceracija, ponarođeno - macura. Narodna etimologija maceraciju povezala sa curenjem i dala oblik macura.

Mrkalj · 18.11.2019. u 09:24

Srpski običaj koji je kod Srba išezao u arhaizam, dok su ga Vlasi istočne Srbije sačuvali.

Radi se o slavljenu praslovenskih (prethrišćanskih) vila Rusalki, koje su nam sačuvala naša romanizovana sabraća:

Rusalke
Rusаlkе su mitskа bićа о kојimа su sе prеdstаvе dugо оdržаlе u istоčnој Srbiјi. Та bićа su bilа vеоmа sličnа vilаmа. Zаmišlјаnе su kао mlаdе, lеpе žеnе s dugоm „rusоm“ (riđоm), rаsplеtеnоm kоsоm. Imаlе su isklјučivо lјudskо оbličје, bеz ikаkvih živоtinjskih аtributа ili „krilа“. Kао i vilе, imаlе su tајnе sаstаnkе nа kојimа su igrаlе i pеvаlе, čimе su bilе u stаnju svаkоg dа оpčinе, а slučајni nаmеrnik biо bi drаstičnо kаžnjеn; nајčеšćе bi sišао s umа. Ljudi bi nа sеbе nаvukli tеškе pоslеdicе аkо bi vidеli rusаlkе pri igri.
Zа rаzliku оd vilа kоје su sе nаlаzilе u čitаvој prirоdi, rusаlkе su bilе vеzаnе zа vоdеni аmbiјеnt – izvоrе, rеkе, pоtоkе, јеzеrа. Iz njih su sе pојаvlјivаlе u utоrаk kојi prеthоdi Duhоvimа, dоlаzilе u dоdir s lјudimа i dеlоvаlе dо slеdеćеg utоrkа, а njihоvа аktivnоst је bilа nајintеnzivniја u čеtvrtаk duhоvskе оdnоsnо trоičkе, tаkоzvаnе „rusаlnе“ nеdеlје. Pоslе tоgа su sе „rаsturаlе“ dо slеdеćih Тrоicа. Оkuplјаlе su sе nа šumskim prоplаncimа ili pоkrај rеkе gdе је trаvа buјniје rаslа.

Vеrоvаlо sе dа su rusаlkе vеоmа оpаsnа bićа kоја uvеk nаstоје dа nаnеsu zlо, pоglаvitо žеnаmа. Теžilе su dа nаmаmе žrtvu dо vоdе i zаtim је udаvе. Zbоg tоgа sе izbеgаvаlо kupаnjе tоkоm „rusаlnе“ nеdеlје, аli pоštо su u tоku tе nеdеlје bilе svudа prisutnе, lјudi su sе pridržаvаli i drugih zаbrаnа i оgrаničеnjа. Nisu smеli dа spаvајu dаnju, niti dа sе pеnju nа drvо. Žеnе nisu smеlе dа pеru vеš, prеdu vunu, niti tkајu, а ni dа sе bаvе pоvrtаrstvоm. Bilо је оpаsnо šišаti оvcе, јеr bi „оšаntаvilе“, а lјudе bi nаpаlа bоlеst „rusа“. Niје trеbаlо ni rаditi u vinоgrаdu, pоštо bi grаd nаnео štеtu. Niје bilо pоžеlјnо ni sаditi pаrаdајz i pаpriku pоštо bi оpао cvеt. Ukоlikо bi nеkо prеkršiо zаbrаnu, rusаlkе bi gа оpsеlе, pа bi sе rаzbоlео ili pоludео, zа štа sе u nаrоdu gоvоrilо „uhvаtilа gа rusаliја“. Pоštо su pоslоvi mоrаli dа sе оbаvlјајu uprkоs zаbrаnаmа, pribеgаvаlо sе upоtrеbi аpоtrоpејskih srеdstаvа, rаdi zаštitе оd tеških pоslеdicа. Pо nаrоdnоm vеrоvаnju, rusаlkе su bеžаlе оd trаvе pеlin, pа su је tоkоm „rusаlskе“ nеdеlје lјudi rаsprоstirаli pо kućаmа ili је nоsili sа sоbоm.

Rusаlkаmа su bili pоsvеćеni оbrеdi Krаlјicе (kоје su sе čеstо pоistоvеćivаlе s rusаlkаmа) i Rusаlје.

Dо šеzdеsеtih gоdinа XX vеkа оdržаvао sе оbrеd Rusаlја ili Pаdаlicа u sеlu Dubоkа u Zviždu, о čеmu pоstоје fоtоgrаfski i filmski zаpisi.
Litеrаturа:
Dušаn Bаndić, Nаrоdnа rеligiја Srbа u 100 pојmоvа, Bеоgrаd 2004; Slоbоdаn Zеčеvić, Мitskа bićа srpskih prеdаnjа, Bеоgrаd 1981.

https://en.wikipedia.org/wiki/Rusalka_(Dargomyzhsky)

Rusalka may refer to:

Rusalka, a water-nymph in Slavic mythology
Rusalka (opera), an opera by Antonín Dvořák
Rusalka (play), a major though unfinished verse play by Alexander Pushkin
- Rusalka (Dargomyzhsky), an opera by Alexander Dargomyzhsky based on Pushkin's play
Rusalka (novel), a fantasy novel by C.J. Cherryh
Mermaid (2007 film) (Russian: Rusalka), a Russian film by Anna Melikian
Rusalka (1996 film), a 1996 Russian animated short film
Rusalka, Bulgaria, a resort on the Bulgarian Black Sea Coast
Lake Rusałka, a lake in Poznań, Poland
"Rusalka", a song by Radarmaker
Russian monitor Rusalka, a Russian ironclad which sank near Helsinki, Finland on September 7, 1893
- Russalka Memorial in Tallinn, by Amandus Adamson
Rusalka Planitia, a surface feature of the planet Venus
Rusalka, a Soviet ship from Call of Duty: Black Ops

In Slavic folklore, the rusalka (plural: rusalki) (Russian: русалка, romanized: rusalka; Polish: rusałka) is a female entity, often malicious toward mankind and frequently associated with water. Folklorists have proposed a variety of origins for the entity, including that they may originally stem from Slavic paganism, where they may have been seen as benevolent spirits. Rusalki appear in a variety of media in modern popular culture, particularly in Slavic language-speaking countries, where they frequently resemble the concept of the mermaid.

Ovo je još jedan dokaz da su Rumuni romanizovani Srbi, romanizovani antički Srbo-Iliri, Iliro-Sloveni.

Renderovanje Rusalki romanskim običajem u radu je "natraška" nauka sa ciljem uklapanja u bečko-berlinski geopolitičko-istoriografski okvir tj. uklapanja u dogmu o odsustvu Slovena na Slovenskom Jugu pre 5. ili 7. veka.

Pored poljskih i čeških radova na temu Rusalki, ko je dobar u ruskom jeziku neka potraži ruske i ukrajinske papire na temu Rusalke da se više ovde ne zajebavamo.

Dvoržakova opera - Rusalka

Očuvanje srpskog paganizma i srpske magije kod naših Vlaha ima da zahvali činjenici da je to deo srpskog naroda koji je bio namenjen za romanizaciju i nisu se tolika sredstva trošila u pravcu ispiranja mozga od njihove prethrišćanske tradicije kao kod ostatka Srba, jer je smatrano da je sama romanizacija dovoljna za efikasno odsrbljenje.

Antiautohtonizam je mrtav, samo je pitanje brzine preletanja u zauzimanju novih fotelja. Ko pre fotelji - njemu devojka.

Mrkalj · 14.01.2020. u 08:48

Carlin15:
In 2009, Italian medievalist Alessandro Barbero found himself at a book festival in Cologne, Germany, marking the 2000th anniversary of the Battle of the Teutoburg Forest (9 AD), where the Germanic coalition led by Arminius decimated 3 legions of the Roman army and their auxiliaries, led by Publius Quinctilius Varus. Upon hearing of the defeat, the Emperor Augustus, according to the Roman historian Suetonius in The Twelve Caesars, was so shaken that he stood butting his head against the walls of his palace, repeatedly shouting:

According to Barbero (from 26:44 - 27:02):

Nel 2009 ero in Germania, a Colonia, e i scaffali delle librerie, i balconi delle librerie, erano pieni di libri in qui si esaltava la “nostra” vittoria di Teutoburgo contro i “Welschen“, quindi contro i meridionali, dei Romani, somma ecco.

In 2009 I was in Germany, in Cologne, and the shelves of the bookstores, the balconies of the bookstores, were full of books in which "our" Teutoburg victory against the "Welschen" was exalted....

In the nineteenth century, the battle became a powerful national symbol. In 1806, the French army of Napoleon Bonaparte decisively beat the armies of the German states. The humiliation was too big for the Germans, who started to look to the battle in the Teutoburg Forest as their finest hour. As Napoleon spoke a romanic language and presented himself as a Roman emperor, it was easy for the Germans to remind each other that they had once before defeated the "welschen Erbfeind" – an untranslatable expression that refers to the Latin speaking archenemies of Germany. The Teutoburg Forest became the symbol of the eternal opposition between the overcivilised and decadent Latin and the creative and vital Germanic people, between old France and new Germany.

PS:

Slušaj, Vlasi su svuda Rimljani, ali ne u etničkom nego u administrativno-političkom smislu.

Vlasi su, nauka je potvrdila:

1. Sloveni iz Rimskog Carstva
2. Kelti iz Rimskog Carstva
3. Romani iz Rimskog Carstva

... a ja uspešno objašnjavam zašto ih zovu "Vlasi" (Volke, Velš, Valon). Zato što dolaze iz Rimskog Carstva.

Možda sam zaboravio neku etničku grupu, ali dodao viška sigurno nisam.

Sam naziv Vlah je slovenske etimologije (vlak - sluga) i originalno označava pojam kojim su izvanrimski Sloveni označavali rimske Slovene.

Ovo u pojašnjenju:

Mrkalj:
Ja sam takođe došao do zaključka - i pisao ovde već o tome - da su ovi "Starosrbi" u sastavu Rimske imperije Slovenima nazivali ove severno od Dunava Slovenima jer su ih razumeli (znači, sloviti=govoriti), a taj naziv kasnije postaje sinonim za roblje jer ti "transdanubijalni" "Starosrbi" su bili najčešće odvođeni u roblje. Istovremeno, ovi Rimski Starosrbi bili su od transdanubijalnih Starosrba nazivani Vlasima (od vlak - rob), a taj je naziv vremenom počeo da označava i druge narode koji žive u Rimu - Kelte, Romane, ali i nadalje Srbe.

(Druga eventualna etimologija naziva vlasi, a u semantičkoj opoziciji sa rob-sloven bila bi vlastni - "oni koji imaju vlast nad svojom slobodom (nisu robovi)" ili, "oni koji pripadaju vlasti carstva". Onda bi se iz množinskog oblika vlasi gradio singular vlah, ali ovo je malo teži put s obzirom na reflekse, iako ne nemoguć. Mislim da se kod Fortisa (Viaggio...) govori upravo o toj etimologiji.)

Soradze · 14.01.2020. u 11:53

Mrki, obožavam tvoje postove...
Obožavam tvoju učenost, stručnost!
Da nismo drugari, obraćala bih ti se sa Vi... sa velikim "V"

Ovako, grlim te, lepoto!

Mrkalj · 03.02.2020. u 11:04

Vlach Original Homeland

Vlach Blakan Homeland

Vlach Original Homeland

Mrkalj · 16.04.2020. u 22:52

Pumpaj Dinstanović · 23.04.2020. u 14:27

Vlaški jezik je bio poznat Dositeju Obradoviću (1742-1811) od malena. Ovako o njemu piše u Život i priključenija:

Верни мој друг Атанасије пребуде са мном у Загребу шест дана и, видећи ме намештена при добрим људма, седми дан отпратим га до преко Саве и ту се с многим сузама растанемо. У дому квартира мојега нахођаше се један ђак, | брат дома госпође, именем Антун. Ови при језуитам слушаше философију и кад год не би имао свога дела, всегда би заједно били. Он ми поклони своју граматику (читати сам могао латински) и зада ми прву милу лекцију „haec musa”. Граматике се ту штампају с изјашњенијем дијалекта хорватскога; то ми је помагало. Но судите колика је радост моја била кад нађем у латинском језику велико подобије с влашким, који је мени из детињства у Банату како и наш серпски познат био! Ту ми се сва зима не учини дужа него један дан. Антун, који ме весма љубљаше, предаваше ми с великом радостију осам части слова, даваше ми сверх њих окупације и толковаше ми неке историјице.

https://sr.wikisource.org/sr-ec/I_Пречестњејши_господине!_Љубимејши_и_дражени_мој!

Pogledajte prilog 686527

Mrkalj · 18.05.2020. u 11:38

Mrkalj:
...

Srpsko poreklo prezimena Macura

Macura (mac-ura) je mačor. Reč ima slovenski koren mac- i slovenski sufiks -ur(a) (up. kostur, božur, drhtur, tmur, mehur, babura, gadura, klisura, gudura, kožura, ljuštura, čahura itd.) i sinonim je za mušku mačku - mačora ili mačka.

Macure i Mišuri
Najverovatnije je prvi predak roda Macura (ili više muških iz te porodice) dobio nadimak Macura (znači mačak, mačor) ili po borbenosti ili po okretnosti. Nasuprot tome, Mišuri (prezime iz istih krajeva) su, valjda, neki plašljivci bili.

"Бију се као Мацуре" tj. biju se kao macure = biju se kao mačori. Romanofonci zapadno od Velike Morave su samo Ćići, Dalmati u primorskim gradovima i Italijani, da ne pominjem po kojeg Cincarina po gradovima.

Znači, da zaključimo (javite Krtiniću), izraz "biju sa kao macure" odnosi se na mačore, a ne na rod Macura.

Što se tiče samog plemena i toponima Šekular(c)i - vidimo da u okviru njih postoje i druga prezimena=toponimi:

"U oblast Šekulara spadaju naselja: Jašovići, Spalevići, Rmuši, Lekići, Orah, Livadica, Maslari, Ulica, Ćetkovići i Mezgale. "

PS. Od kad si ti postao promoter usmenog predanja kao činjeničnog istorijskog izvora? :lol:

Krishna:
Презиме Мацура постоји и у Пољској https://forebears.io/surnames/macura
У Пољској постоји и презиме Мацурски, а у Чешкој Мацурек.
Постоји теорија да је презиме Мацура изведено од пољске области Мазурије https://sr.wikipedia.org/wiki/Мазурија
Предак Мацура по мушкој линији је мога доћи и Словенима, јербо су Словени апсорбовали дио Источних Гота у источној Европи у раном средњем в, а Мацуре имају поклапање са Белорусом Кудином око 1600 уназад.

Mrkalj · 28.07.2020. u 12:04

JustinCase:
...

Na digitalnom portalu vatikanske biblioteke dostupan je manuskript br. 9466 iz 18. vijeka koji je u potpunosti posvećen odnosu katoličke prema pravoslavnoj crkvi u Dalmaciji. Između ostalog, tu se nalaze razne terminacije, dukale i dekreti senata, izvještaji zadarskog nadbiskupa Karamana i drugih biskupa o razlikama u vjeri, kanonskim vizitacijama pravoslavnih crkava, građenju i rušenjima crkava. Na mnogo stranica u ovom dokumentu se jasno pojavljuju Srbi u Dalmaciji i to se poistovjećuju sa Morlacima, a razlikuju od Grka i Bugara. Pametnom dosta.

Mrkalj · 27.09.2020. u 22:25

Naši su lingvisti, a bogami i istoričari umetnosti, siroti - glupi. (Ovde ne mislim ni na jednog korisnika foruma Krstarica, nego na sve Srbe zaposelene u tim strukama.)

Naši su lingvisti pomešali lončiće na više nivoa, a za ovu priču bitno je što su pomešali ko je ovde bio pre - Sloveni ili Romani. A bili su Sloveni i to znamo iz proste činjenice što Romani danas čuvaju našu lingvističku starinu (od imena kao Rašul-Rašuo, Dančul-Dančuo, Dragkul, Prvul, Bratul i sl, preko arhaičnih reči kao npr. hajine za odeću, krpa za maramu, jubire i jubesk za ljubiti, voleti i sl. te preko običaja kao što su slovenske vile rusalke - "rusalje"), a ne mi njihovu. To znači da su oni bili Sloveni pa su se onda romanizovali, a ne vice versa.

Dakle, svakom pametnom je jasno da sam ja ovde pametan, a cela lingvistika, sirota - glupa. :mrgreen:

A ovo zadnje ću sa zadovoljstvom ponavljati drugosrbijskim advokatima nemačke istoriografije, jer će im upravo to najteže pasti. Ponavljaću im svakog dana uz jutarnju kafu.
.

Mrkalj · 05.10.2020. u 15:23

Evo, uhvatih vremena da opetujem ogovor i na ovaj suptilni pokušaj trolovanja:

Slaven777:
Vlaški jezik je bio poznat Dositeju Obradoviću (1742-1811) od malena. Ovako o njemu piše u Život i priključenija:

Верни мој друг Атанасије пребуде са мном у Загребу шест дана и, видећи ме намештена при добрим људма, седми дан отпратим га до преко Саве и ту се с многим сузама растанемо. У дому квартира мојега нахођаше се један ђак, | брат дома госпође, именем Антун. Ови при језуитам слушаше философију и кад год не би имао свога дела, всегда би заједно били. Он ми поклони своју граматику (читати сам могао латински) и зада ми прву милу лекцију „haec musa”. Граматике се ту штампају с изјашњенијем дијалекта хорватскога; то ми је помагало. Но судите колика је радост моја била кад нађем у латинском језику велико подобије с влашким, који је мени из детињства у Банату како и наш серпски познат био! Ту ми се сва зима не учини дужа него један дан. Антун, који ме весма љубљаше, предаваше ми с великом радостију осам части слова, даваше ми сверх њих окупације и толковаше ми неке историјице.

https://sr.wikisource.org/sr-ec/I_Пречестњејши_господине!_Љубимејши_и_дражени_мој!

Pogledajte prilog 686527

Odgovor:

Mrkalj:
Slušaj, Vlasi su svuda Rimljani, ali ne u etničkom nego u administrativno-političkom smislu.

Vlasi su, nauka je potvrdila:

1. Sloveni iz Rimskog Carstva
2. Kelti iz Rimskog Carstva
3. Romani iz Rimskog Carstva

... a ja uspešno objašnjavam zašto ih zovu "Vlasi" (Volke, Velš, Valon). Zato što dolaze iz Rimskog Carstva.

Prema tome, nema ničeg relevantnog u današnjem nazivu nacionalnosti "Vlasi" i jezika "vlaški", jer savremeni nazivi nemaju suštinske veze sa istorijskom genezom pojma vlah i vlaški, pa tako ni sa ovom temom. Istorijski Vlah nije samo današnji Vlah, to jest Karavlah, već je on i torski Vlah - Torlak, i morski Vlah - Morlak, i Stari Vlah - Starovlah, i Kucovlah i još po neki vlah.

U zaključku, kao što rekosmo, vlaško se ne sme povezivati sa romanskim jer ono to nije u svojoj suštini.

Mrkalj · 25.10.2020. u 18:31

Mrkalj:
...

Ovo stanovništvo I2 je indigeno i to svi znaju - to su ovi, što ih Hrvati zovu "Vlasi", tzv. "romanofoni Vlasi starosedeoci". Jedini je problem što nemaju nijednu neslovensku reč u vokabularu, izuzev turcizama (ja sam makar mislio da kad kažu "Ne mere ni zeru izdurat" ili "De, babo" da je ovo durare latinsko, i zera da je latinska, i de, da je romansko i babo da je romansko ali zvanična etimologija kaže da je sve to tursko, pa što bih se ja tu mešao?).

Mrkalj:
...

Alo, zemlja zove sokola...

Prvo. Hrvatska (frankovska) istoriografija tvrdi: "Srbi zapadno od Drine nisu Srbi, već su u pitanju starosedelački romanofoni Vlasi (dakle ne u klasnom smislu) pa ih ništa ne sprečava da postanu Hrvati, izuzev SPC koja ih je posrbila".

Da oni nikad nisu bili "romanofoni Vlasi", dovoljan je dokaz i to što kod njih nema romanskih reči i još interesantnije, kao ti anti-analogija da današnji Vlasi Romani u svom vokabularu imaju jako stare slovenske reči, što znači da su oni pre romanizacije bili Sloveni.

Svi su prećutno saglasni da je ta dinarska rasa indigena, znaju da je taj čovek srođen sa tim planinama, da je na njih prilagođen i da tu obitava milenijumima, ali niko da poveže to sa činjenicom da ona govori najbolji, najrazvijeniji srpski jezik, koji je i uzet kao književni iliti standardni jezik u čak 4 države. I sa činjenicom da taj jezik nema eventualnih predslovenskih reči - kao što današnji rumunski ima predromanske reči (koje su slovenske) i to u oblasti najintimnije porodične i emotivne terminologije.

Vlah je stari pojam koji se odnosi na žitelja Rimskog Carstva, nezavisno od etniciteta. Svi koji dolaze iz Rimskog Carstva ili se nalaze u Rimskom Carstvu su Vlasi, pa bili oni Kelti ili Srbi ili Italijani.

Zato je svakom normalnom savršeno notorno da je bebejska škola klasična debilana upregnuta u službu germanskih nacionlanih interesa.

Mrkalj · 26.10.2020. u 19:11

Nagradno pitanje:

Da li su Vlasi romanizovani Srbi ili su Bunjevci posrbljeni Rumuni? Dokazati zašto, samo na osnovu ova dva filma:

Mrkalj · 10.01.2021. u 18:09

Mrkalj:
Srpsko poreklo prezimena Macura

Macura (mac-ura) je mačor. Reč ima slovenski koren mac- i slovenski sufiks -ur(a) (up. kostur, božur, drhtur, tmur, mehur, babura, gadura, klisura, gudura, kožura, ljuštura, čahura itd.) i sinonim je za mušku mačku - mačora ili mačka.

Macure i Mišuri
Najverovatnije je prvi predak roda Macura (ili više muških iz te porodice) dobio nadimak Macura (znači mačak, mačor) ili po borbenosti ili po okretnosti. Nasuprot tome, Mišuri (prezime iz istih krajeva) su, valjda, neki plašljivci bili.

"Бију се као Мацуре" tj. biju se kao macure = biju se kao mačori. Romanofonci zapadno od Velike Morave su samo Ćići, Dalmati u primorskim gradovima i Italijani, da ne pominjem po kojeg Cincarina po gradovima.

Znači, da zaključimo (javite Krtiniću), izraz "biju sa kao macure" odnosi se na mačore, a ne na rod Macura.

Što se tiče samog plemena i toponima Šekular(c)i - vidimo da u okviru njih postoje i druga prezimena=toponimi:

"U oblast Šekulara spadaju naselja: Jašovići, Spalevići, Rmuši, Lekići, Orah, Livadica, Maslari, Ulica, Ćetkovići i Mezgale. "

PS. Od kad si ti postao promoter usmenog predanja kao činjeničnog istorijskog izvora?

Ivo Mišur

Sarajevski Mišuri iz Latinluka

Prvi biskupski popis katolika Bosne i Hercegovine inicirao je ondašnji duvanjski biskup i apostolski vikar za područje pod turskom vlašću fra Pavo Dragičević.

Stanovništvo je popisivano dvije godine od 1741. do 1743. Nakon prikupljanja podataka fra Pavo je u Fojnici provjerio istinitost tvrdnji od mjesnih župnika i popis proslijedio u Rim, gdje se i danas čuva u arhivu Svetog zbora za raširenje vjere. Treba napomenuti da je to prvi sustavni popis takve vrste u cijeloj Bosni i Hercegovini. Drugi popis izvršen je na zahtjev biskupa Marijana Bogdanovića 1768. godine. Na popisu 1743. godine spominje se Michael Misurevich (Mijo Mišurević) kao nositelj kućanstva koje sadrži četiri osobe. Mišurevića u Sarajevu na drugom popisu dvadeset pet godina poslije nema. Okolnosti njihova nestanka tj. selidbe nalazimo u Ljetopisu sutješkog samostana fra Bone Benića. Riječ je o franjevačkom samostanu u Kraljevoj Sutjesci kraj Sarajeva. Spominju se u dvama zapisima. Prvi je iz 1744. godine kad je samostan prodan, a drugi je iz 1777. godine.

1744. Za ovoga gvardijana o.p. fra Grge kupismo kuću u Sarajevu od Miškata za groša 220 po prilici. I bi plaćena od nješto lemozine što je bilo od prijašnjijeh gvardijana ostalo a nije od njegova upravljanja ništa. Za istoga izida se i voda u pilu, kako stoji sada, a prija je bila rđavo ozidana i strnjavorena.

1777. nakon 33, velim trideset i tri godine po prilici potle negoli je kupljena ona kuća u Sarajevu od njekoga pokojnoga Mišura još godine 1744. Za gvardijanstva pokojnog o. pošt. Fra Grge Glumčića; /ona je bila naša/ i sve posidovana od nas s turskijem senetom i bila u neosporavanom posjedu u nas. Ama,/bilo je tako/ čak i potle negoli je umro u Splitu pok. Mišur gdi je i stajao s kućom i familijom kojih dvadeset godina, prija negoli je umro – odselivši - sasvijem u Split. /Odjednom/ evo, desete oli jedanaeste /godina/ potle smrti istoga, kako rekoh iziđe mu sin Ivan iz Splita pod Livno /sa/ svojom ženom (doli bo se u Splitu /bio/ oženio) i poče tražiti /posjed/ gori rečene kupljene kuće, govoreći da su njegova pokojnoga oca Mišura privarili i istom /mu/ zube primazali, i trista šeretluka iznoseći. I to /učini/, što nagovoren od kapetana Firdusa, što od drugijeh, što i od svoje zloće ... – Mi videći sadašnja vrimena, gdi niti služe seneti, ni šaiti, niti ima pravde nikakve, ni u Sarajevu, ni u Travniku, već aman trošak bez mjere (a da ima sud, ne bi se to činilo, ni museveda išleisala), rekoh videći se mi tako stisnuti, i da ne iđe lemozina priko vrata, nađosmo svikolici kojih se tiče makul, da se davudžija, rečeni Ivan, smijeri, a da mu dademo još jaspri. I tako dadosmo mu droša 100, slovima sto, i davši mu uzesmo od istoga temesuć, da veće birda ne ima nikakve ilake... ni dave on, ni sinovi njegovi...; i zaštobo ne imade tko ovde temesuća upisati (a i bolje bi – što ga ne bi!), ter poslasmo s njim, to jest s Ivanom, o.meštra Stojičića čak u Sarajevo, gdi svaka biše lijepo upravljena prid ljud/i/ma Turcima i krstjanima. Treba zabilježiti: da ono rečenijeh sto groša dali smo mu sedamdeset podmuče a tri/d/es/e/t očito, kad je dao temesuć nama, kao jedan peškeš siromahu čoviku ... Šaiti su u ovom temesuću: prvi Mula-Ibrahim: drugi, Mula-Ćerim; treći, Salihbaša Bakrović, četvrti, Mustajbaša Kaugdžija. /Od/ našijeh: Ilija Marković, Juro Smiljanić i Pavo Šimunović.

U prvom zapisu o kupnji kuće pisac spominje vlasnika samo jednom i krivo mu navodi prezime, dok se u drugom novijem zapisu nekoliko puta spominje vlasnikovo prezime Mišur. Miškata i Mišura prema popisu katolika iz 1743. godine u Sarajevu nema tako da sa sigurnošću možemo tvrditi da su Mišurevići koji se spominju na popisu oni isti Mišuri koji su prodali kuću fratrima i odselili u Split.

U Liječničkom vjesniku koji je izdan 1950. u Zagrebu spominju se obitelji koje su stradale od kuge u Splitu koja je harala od 1763. do 1765. Među prezimenima se spominje i prezime Mišur. Stradali su Mijo Mišur (Michele Mišur) i Nikola Mišur pok. Michele (Nicola Misur pok. Michele). Obojica su zavedena u poseban dio matice u koji su se upisivali oni koji su umrli od kuge u tom dvogodišnjem razdoblju.

Slika 1. Mijo Mišur (Michael Misur) umro je 1763. u devedesetoj godini života
Slika 2. Nikola sin Mije Mišura (Nicolo figlio Michael Misur) umro je 1765. s osamnaest godina
Slika 3. Marta Mišur (Marg(arita) Missur) umrla je 1777. godine u Splitu

U indeksu prezimena koja se nalaze u maticama, a koji je rađen dosta poslije, Mijo je upisan kao Mišur, dakle skvačicom. Mišuri se još jednom spominju u splitskim matičnim knjigama. 1777. godine upisana je Marta Mišur (Marg(arita) Missur). Umrla je u sedamdeset šestoj godini života.

Svo troje Mišura zapisani su u matičnim knjigama župe sv. Duje u Splitu. Zadnji spomen sarajevskih Mišura je traženje duga od fratara u spomenutom ljetopisu. Nakon toga im se gubi trag. Pretpostavlja se da su izumrli. S obzirom na sve dostupne podatke kronologija događaja obitelji Mišur iz Sarajeva koja je preselila u Split nalazi
se na narednoj shemi.

Slika 4. Kronologija sarajevskih Mišura

Danas u BiH postoji prezime Mišur čiji su nositelji pravoslavci.

Oni nisu krvno vezani sa sarajevskim Mišurima iz 18. stoljeća. Pravoslavni Mišuri u BiH i Srbiji (Sarajevo, Tuzla, Kraljevo itd.) te u novije vrijeme Kanadi, potječu iz Dobrog Polja, sela između Foče i Sarajeva. Oni su se prije prezivali Perišić i nadimkom su dobili prezime Mišur u drugoj polovici 19. stoljeća. Do 1980-ih su se uglavnom svi preselili u Sarajevo. Šezdesetih godina prošlog stoljeća dio obitelji je vratio staro prezime Perišić te su tako u Sarajevu živjela dva brata s dva različita prezimena – Perišić i Mišur. Svi slave kao krsnu slavu sv. Jovana Krstitelja (20 siječnja).

U Banja Luci je do 1990-ih živjela dvočlana katolička obitelj Mišur koja porijeklo vuče iz Vrlike. Oni nisu krvno povezani s pravoslavnim Mišurima iz Dobrog polja. Čak je i naglasak pravoslavnih i katoličkih Mišura drukčiji.

Mrkalj · 03.08.2021. u 20:09

Mrkalj:
Srpsko poreklo imena Drakula

Drakule, Drakići, Drakulići i Drakulovići

Prezimena Drakula, Drakulić i Drakulović dolaze od srpskog imena Dragkul ili Dragkula (od kojeg u kasnijem jezičkom razvoju nastaje Dragko > Dražko > Draško i prezimena Draškić i Drašković). Za slavnog grofa Drakulu, na rumunskom je posvedočen patronim Dragwlya (ili Dragkwlya) [Anuarul Institutului de Istorie Cluj-Napoca, no. 35, Institutul de Istorie din Cluj, Editura Academiei, 1996, pp. 29–34.]

Zašto bi prezime Drakulić dolazilo od romanske reči za đavola (kako neupućeni po inerciji tvrde) kada ni romansko ime Dracul ne dolazi od te reči već dolazi od starijeg Dragul (od kojeg kasnije nastaje Drago {Dragul > Draguo > Drago} i prezime Dragović) koje je slovensko po postanju? Naravno, hrvatska istoriografija sve srpsko što može navijački pretvara u nesrpsko, pa tako gleda da svi Srbi zapadno od Drine postanu "Vlasi-Romani", jer ako su Romani, to olakšava proces kojim velikohrvatska povijest pretvara Srbe u Hrvate i olakšava prelazak Srba u Hrvate u stvarnom životu.

Romanska reč dracul (drac) znači đavo, pa se zato ime Dracul kod Rumuna izbegava iako je bilo prisutno u prošlosti Rumuna koja je bila kud i kamo slovenskija - što dalja, to slovenskija. Prema tome, eventualno (veoma retko) romansko muško ime Dracul može dolaziti samo od slovenskog Dragul (Dragul je, kako smo videli, preteča imena Drago) pa mu i etimologiju treba sagledavati na taj način. A to važi i za srpska prezimena Drakula, Drakulić i Drakulović. Jer, ako Rumuni daju ime po slovenskoj reči Dragul, zašto bi Srbi davali ime po romanskoj reči koja znači "đavo", tj. zašto Srbi ne bi davali srpsko ime Dragko (kasniji Draško) tj. Dragkul od kojeg bi patronim bio Drakula, Drakulić i Drakulović?

Posvedočeni oblici. Mi imamo kod kralja Milutina ("син му Радкула с децом") u povelji posvedočeno ime Radkula (kasniji Radko tj. Ratko). I zaista, ime Radkul ili Radkula moglo je dati današnja prezimena Ra(d)kula, Ra(d)kulić, Ra(d)kulović. I zaista, ima i Ra(d)kulića, dakle, od Radkula: Google search Rakulić. A i Ra(d)kulovića: Google search Rakulović . Pogledajmo za prezime Drakić koje dolazi od Dragk+ić. Evo, ima i mnogo Drakića: Google search Drakić

Dakle, ako imamo Drakiće i ne mislimo da su romanskog porekla jer o njima nije pisao Bram Stoker, treba da se zamislimo dobro zašto to činimo pri pomenu Drakula, Drakulića i Drakulovića. Jer, semantički gledano, prezime Drakulović je isto što i prezime Drašković.

Mrkalj,
10.4.2018.

Sanovnik · 18.08.2021. u 10:41

Видиш Мркаље, скоро ме је један, прилично образован човек убеђивао да су Власи и Цинцари једно те исто, само да су Цницари долазили преко Грчке овамо.

Mrkalj · 02.12.2021. u 11:10

Mrkalj:
Primeri otvaranja završnog korenskog guturala-velara tj. prelaska okluziva u frikativ imamo u korenu buk → buh:

1. buka, pčela : buha, nebuh (tišina, nebuka)
2. trbuk : trbuh (etim. onomatopeja "trrr" + bučati); ✧ prasl. *buxteti (slov. buhteti, ukr. dijal. buxtíty) : buktati
3. klobuk, klobučiti, (onomatopeja klo [vidi klokotati, exp. glo i gutati] + buk) : oklop, sklop, klopac, poklopiti, poklopac, klopka.
4. rogobadan : rogobatan
5. lagano : lako; lakotno : lagodno; prilakotiti : prilagoditi
6. brid : britva (stsl. briti)
7. grč. kanab : kanap
8. tur kebab : ćevap
9. prezime Dodig : Dodik

Mrkalj:
i obrnuto:

1. lih, lihva, lišiti, izlišan : izlika; izliha : izlika;
2. hihot : kikot
3. oseha (osehnuti, osušiti) : oseka

Mrkalj:
Kao što vidimo obezvučenje završnog konsonanta se dešava, ali se samo kada nema etimološke svesti o polaznom obliku (Vlah, rogobatan, nebuh, Dodik) održava, u suprotnom se koriguje u polazni koren.

Primeri prelaska frikativa u afrikatu piška - ppička.

Mrkalj · 28.01.2022. u 02:16

Već sam rekao da je promjena jata jedna od banalnijijih kategorija za klasifikaciju jezika. U okviru jednog jezika može biti više različitih pretvorbi jata. Neki čakavski dijalekti su istovremeno i ekavski i jekavski i ikavski. Ukratko, to ne može biti dokaz ni za šta. Dokaz bi mogla biti samo sintaksa i gramatika. A novoštokavski govori, bilo ijekavski i ikavski tu ne pokazuju nikakvog romanskog ili balkanskog uticaja. To se ne bi moglo reći za torlačku granu štokavskog, pa i za zetsko-sandžački, gdje je sasvim vjerovatno ostalo mnogo veći procenat starobalkanskog življa.

Toliko su se olako neke riječi proglašavale romanski samo po zvučnosti. Treba li bolji dokaz od prezimena Tesla, kojeg ustaše redovno nazivaju Hrvatom vlaškog (rumunskog) porijekla (te kombinacije su samo oni u stanju da smisle), a tesla je samo alatka koja teše od glagola tesati kojeg ima u svim slovenskim jezicima. I ne samo to, već postoji i poljsko prezime Ciesla sa potpuno istom etimologijom.http://pl.wikipedia.org/wiki/Cieśla tj. Ciesla Name MeaningPolish (Ciesla): occupational name from Polish ciesla ‘carpenter’.

Isto su ti tvoji Kulišići, Hrabaci i slični trubili o Macurama kao vlaškom narodu iako postoji poljsko i češko prezime Mazura, a čitava jedna etnička grupa u Poljskoj se zove Macurci. Da ne pominjemo prezime Matavulj (koje se isto može naći kao primjer vlaškog romanskog) ali mu je etimologija potpuno slovenska kao i prezimenu i toponimu Matavazi od opšteslovenskog naziva za vreteno Thread is unwound from a handheld spindle or spinning wheel bobbin unto a Niddy-Noddy – a reeling frame known as a MOTOVYLO. The frame is constructed from three wooden poles: a center stick with a crossbar at each end. While holding the center pole, one wraps the thread up and down, around the Niddy-Noddy’s crossbars. Što može da se veoma lako objasni sa dva slovenska glagola motati i viti, odnosno motati i vesti. Ali gospodi vlaholozima je to vjerovatno ličilo na italijansku riječ matavulo (koja uzgred i ne postoji). ali zato postoje prezimena Motovilov, Motovil, Motovljak u Ukrajini, Češkoj i Rusiji.

Eto sa takvim glupostima su generacije istoričara izašle sa jugoslovenskih fakulteta istorije, Vlahe se tražilo svuda, čitajući radove iz tog vremena gotovo da je postajala svojevrsna vlaška manija. I da li je to sve bilo slučajno. Naravno da nije. Srpsko ime se imalo umanjivati, brisati, minimizirati. Lakše je bilo izaći na kraj sa nekim vlasima čobanima iz Tesalije, neko sa svjesnim nacionalnim korpusom kakvi su Srbi kroz cijelu svoju istoriju bili. Odricalo im se i pravo veze sa Nemanjićkom Srbijom o kojoj su oni jedini i pjevali pjesme. Znači, narod koji je jedini sačuvao uspomenu na Nemanjiće, za nove istoriografe je postao nešto što nema veze sa Srbima, romanski stočari koji su u besciljnom tumaranju Balkanom nabasali na odumirući narod Srba i preuzeli im svu nacionalnu svijest, jezik, običaje i kolektivno pamćenje.

Ne bih da pominjem genetiku ovdje, da ne bi diskusija otišla u tom pravcu, ali hercegovački Srbi i Cincari (autentični Vlasi) su genetski toliko bliski kao otprilike ti isti Srbi i Portugalci. Da ne pominjem da je South varijata haplogrupe I2a1b1 Dinaric (prisutna kod Hercegovaca preko 70%) praktični nepostojeća istočno od Podgorice, Kosova i Kopaonika. Tako da stanovništvo Hercegovine, Bosne, Krajine (prostori gdje se najviše pomnije tobožnje Vlaško porijekklo) u genetskom smislu apsolutno nema nikakve veze sa stanovništvom centralnog Balkana, pogotovo ne Vlaha iz Tesalije. U odnosu na Italijane pretstavlja jednu od udaljenijih populacija u Evropi. I po čemu to sad to mogu biti Romani. Po tome što među dvadeset čisto slovenskih imena tih srednjevjekovnih Vlaha, Hrabak ubode jednog Drakula i kaže evo ga, svi su oni Vlasi.

Casino Royal, meni je u potpunosti jasna tvoja pozicija. U izgradnji sopstvenog identiteta koji nije nastao na zdravim organskim osnovama već na negaciji već postojećeg identiteta (srpskog u ovom smislu) moraš taj isti identitet koji nastojiš negirati na neki način razgraditi, omekšati, obesmisliti da bi tu negaciju što lakše mogao probaviti. Zato dobro dođu vlasi, dobro dođu jugosloveni, dobro dođu čak i Sloveni, dobro dođe sve samo da se srpsko ništa ne spominje. Jer svako podsjećanje na ono što ste nekad bili, ujedno je podsjećanje i na izdajstvo koje ste počinili. Nije džaba Njegoš rekao: Bog vas kleo pogani izrodi, šta će turska vjera među vama. A onaj koji živi u laži , najviše mrzi na Istinu i na Istinu najviše kidiše.

Pa ti vjeruj ako ti je lakše da su Srbi Vlasi, možda dođeš na kraju do toga da Srba nikad bilo nije, da izdajstvo vaše nikad nije ni postojalo, jer ako Srba nikad bilo nije, koga ste onda izdali?

https://forum.krstarica.com/threads...e-zupanije-u-xv-stoljecu.537000/post-21013924

Mrkalj · 10.02.2023. u 01:53

Video donosi veoma dragocenu potvrdu sinonimnosti pojmova Vlasi (vlaci), Srbi, Sloveni:

Slav: 1387, Sclave, from M.L. Sclavus (c.800), from Byzantine Gk. Sklabos (c.580), from O.Slav. Sloveninu "a Slav," probably related to slovo "word, speech," which suggests the name originally meant member of a speech community (cf. O.C.S. Nemici "Germans," related to nemu "dumb;" and cf. O.E. þeode, which meant both "race" and "language"). Identical with the -slav in personal names (e.g. Rus. Miroslav, lit. "peaceful fame;" Mstislav, lit. "vengeful fame;" Jaroslav, lit. "famed for fury;" Czech Bohuslav, lit. "God's glory;" and cf. Wenceslas). Spelled Slave c.1788-1866, infl. by Fr. and Ger. Slave. Adj. Slavic is attested from 1813; earlier Slavonic (c.1645), from Slavonia, a region of Croatia.

+

slave:c.1290, "person who is the property of another," from O.Fr. esclave, from M.L. Sclavus "slave" (cf. It. schiavo, Fr. esclave, Sp. esclavo), originally "Slav" (see Slav), so called because of the many Slavs sold into slavery by conquering peoples.

"This sense development arose in the consequence of the wars waged by Otto the Great and his successors against the Slavs, a great number of whom they took captive and sold into slavery." [Klein] O.E. Wealh "Briton" also began to be used in the sense of "serf, slave" c.850; and Skt. dasa-, which can mean "slave," is apparently connected to dasyu- "pre-Aryan inhabitant of India." More common O.E. words for slave were þeow (related to þeowian "to serve") and þræl (see thrall). The Slavic words for "slave" (Rus. rab, Serbo-Croatian rob, O.C.S. rabu) are from O.Slav. *orbu, from the PIE base *orbh- (also source of orphan) the ground sense of which seems to be "thing that changes allegiance" (in the case of the slave, from himself to his master). The Slavic word is also the source of robot. Applied to devices from 1904, especially those which are controlled by others (cf. slave jib in sailing, similarly of locomotives, flash bulbs, amplifiers). Slavery is from 1551; slavish is attested from 1565; in the sense of "servilely imitative" it is from 1753. slave-driver is attested from 1807. In U.S. history, slavocracy "the political dominance of slave-owners" is attested from 1840.

***

*wik-E (vlk) — wolf; in today Modern Macedonian: volk; Sanskrit: vrka, hence also the
Macedonian vernacular “frka” - ‘panic’ and/or “frci”, anglicized: furry.*°° Latin: vel,
veles (plural velites) - “wolf (wolves)’, a light-armed troops (they wore highly identifiable
wolfskin headdresses)*”’, a “pack of warriors” (i.e. ‘wolves’ i.e Velites were the youngest
and least experienced rookies); ‘“Voltsi” - ‘wolves’ in plain Macedonian, and/or Latin:

volpe - ‘fox’;>"7also the Etruscan name for cities of Vel or Vulci (Lat. Volci) 308 | the‘Wolf

74

city” near Montalto di Castro, Volsinii - today Bolsano in northern Italy, etc. As
corrupted “Welsh”, which descended from the corrupted Anglo-Saxon word “Wealh
(Wolk)” related to the Proto-Germanic word “Walhaz”’, which again derived from the
same Macedonic-Etruscan name (wolfs) and it was also applied indiscriminately to
the barbaric people known to the Romans as “Volcae” (i.e. “Wolfs”). It became a generic
reference for all the barbaric inhabitants of the Western Roman Empire. As we know the
big dispenses of the inner Europe were once covered by thick jungles, infested by wolfs
and - savage tribes. The very term “Folk” is from the same PIE root *wlkwo-, transmitted
into German “Volk” (i.e. the very same Macedonic “Volk” - ‘wolf, hence Proto -
Germanic *wulfaz-, source also of Old Saxon folc, Old Frisian folk, Middle Dutch volc,
Old Church Macedonic: vluku, corrupted Serbo-Croatian: vuci, Sanskrit: vrka, etc.).
Hence also the Lithuanian “pulkas” - ‘crowd’, Old Church Macedonic “pluku” -
‘division of an army’ (hence Russian “polk” - ‘regiment’ too).

Vlaška odgonetka 01

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Zaslužan član

Zaslužan član

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Elita

Buduća legenda

Buduća legenda

Zaslužan član

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda

Buduća legenda