John Updike: Rabbit, Run
Deset godina poslije tragikomičnog niza pokušaja da pobjegne od vlastitog života, resocijalizovani Rebit Angstrom nije zadovoljan, ali je pomiren sa sudbinom za koju misli da mu je namijenjena, samo što u vrijeme seksualne revolucije, mirovnog pokreta i rasnih nereda plivanje niz struju nije način da se izbjegne oluja. Bez volje da bilo šta novo prihvati, ali i bez snage da se bilo čemu suprotstavi, Zeka će proći kroz bračni brodolom, zbližiće se sa jednom hipi djevojkom koja bježi od kuće, jednim crnim revolucionarom koji bježi od zakona i doživjeti za ovaj lik tipičnu tragediju zbog nečinjenja.
Za razliku od prve knjige, sasvim usredsređene na impulsivne i eratične postupke glavnog junaka, Zekin povratak je pravi period piece, priča o Americi u značajno ljeto 1969. godine. Pisac se bavi valjda svim tada aktuelnim temama: rasizmom, ratom u Vijetnamu, hipi kulturom, upotrebom droga, američkim liberalizmom i konzervativizmom, Niksonom, Kenedijevim naslijeđem i, uopšte, novim načinom života američkog društva za koji je njegov junak sve jednako nepripremljen i neraspoložen. Sva sreća pa je Apdajkov stil sasvim po mom ukusu (elokventan i detaljan, ali emocionalno i etički uzdržan), inače bi neki dugi, gotovo esejizirani dijelovi knjige sa socijalnim i istorijskim teoretisanjima bili opasno dosadni.
Rabbit, Run je zaokruženo djelo, tako da se očekivanja od Rabbit Redux ne mogu svesti na trivijalnu radoznalost o tome šta je bilo poslije. Ova knjiga ima smisla kao književni eksperiment stavljanja poznatih likova u nove okolnosti, što bi i trebalo da je smisao nastavka u ozbiljnoj literaturi.
