Sprema li se Crnogorcima repriza kosmetskog scenarija iz devedesetih
Njegošu u Ulcinju na čelo ucrtavaju OVK, u Tuzima prizivaju teroriste, a sve se to pravda podmetačinama iz Beograda
Pošto je nedavno portret Petra Drugog Petrovića Njegoša na kući Svetozara Mašanovića u ulcinjskom naselju Štoj osvanuo sa ucratom oznakom terorističke “OVK” (na albanskom UĆK) niko više ne može reći kako se preuveličavaju tvrdnje o nabujalom albanskom šovinizmu u Crnoj Gori, koje u crnogorskoj javnosti sve češće iznose pojedini opozicioni politički lideri. I, definitvno, nije slučajno što je upravo pred referendum o državnom statusu Crne Gore ova opasna poruka “urezana” na čelu besmrtnog vladike i pesnika. Iako je gradonačelnik Ulcinja Fuad Nimani za ovaj, u svakom slučaju dobro isplanirani skandal optužio “mešetare kojima je namera da prikažu kako ne postoji odgovarajuća politička klima za održavanje referenduma” iz Ministarstva unutrašnjih poslova, odnosno lokalnog Odeljenja bezbednosti nisu delom potvrdili da je prvi čovek najjužnijeg crnogorskog grada bio u pravu.
Zapravo, vinovnici skandala, za koje je Nimani još rekao da je siguran da nisu Ulcinjani, nisu još otkriveni, niti im je policija na tragu. Pre ataka na Njegoša, kome samo što još keče nisu nadenuli na “glavu”, Albanci su protestujući u Tuzima kod Podgorice masovno i veoma javno “u pomoć” prizivali terorističku OVK čije su ambleme i zastavice dizali u nebo, “buneći se” na taj način protiv tvrdokornog stava vlasti u Podgorici da im ne dozvoli formiranje zasebne opštine na području Malesije. Svemu ovome prethodili su, takođe, javni zahtevi za cepanjem crnogorske teritorije. Doduše, albanski “mudraci” su se dosetili da takvu težnju “za početak” definišu kao zahtev za regionalizaciju područja gde Albanci čine većinu stanovništva, što su mnogi Crnogorci protumačili kao početak ostvarivanja slutnji o “crnim danima” koje pripremaju protagonisti dobro poznatog projekta “velike Albanije”.
Ulica zaslužnom nacisti
U komisiji koja je kumovala ulcinjskim trgovima imenima albanskih ekstremista, toliko su daleko otišli da su predložili da se jedna od ulica nazove imenom “Cafa Bega”, koji je za vreme okupacije bio odani saradnik i izvršilac nemačkih nacista. Kao takvom, nacisti su mu dodelili titulu grofa od Ulcinja i postavili ga za regenta kraljevine Albanije. O kakvom se zločincu radi, dovoljno govori to što ga je albanski sud za ratne zločine osudio na 20 godina robije.
Iza ovog “podprojekta” koji se odnosi na deo crnogorske teritorije stajala je zvanično grupa studenata iz Malesije, premda je zahtev pisan “dobro poznatim rukopisom”.
Poznavaoci crnogorske “političke” zbilje dobro se sećaju i događaja s početka pretprošle godine u vezi sa pojavljivanjem famoznog internet sajta “UKM” (navodne Albanske nacionalne vojske u Crnoj Gori), sa kojeg su slate poruke “da će biti napadnuti svi vitalni ciljevi u Crnoj Gori ukoliko se ne prestane sa diskriminacijom Albanaca”. Iako su politički lideri Albanaca u Crnoj Gori tvrdili kako je reč o “dobro osmišljenoj podmetačini” (verovatno iz Beograda), kasniji razvoj događaja, pokazao je da zle najave nisu baš slučajno prethodile “Tuzima”, “Njegošu” i još po nečemu.
Ma koliko predstavnicima vlasti u Ulcinju usta bila puna tolerancije i hvale na račun svog grada “koji je primer multietničkog sklada”, stanje na terenu neumoljivo demantuje to politikantsko “friziranje” i “šminkanje” ulcinjske zbilje. Uostalom, godinama se ovde već kliče “velikoj Albaniji”, “nezavisnom Kosovu”, veličaju se zlikovci i teroristi poput Ramuša Haradinaja, Hašima Tačija, Adema Jašarija (ubijenog u Drenici u akciji MUP Srbije), i drugih albanskih zločinaca u čiju slavu se sa balkona ovdašnjih kafića i restorana pevaju “rodoljubive” pesme. Istini za volju, takvi “pokliči” javni su samo tokom letnje sezone, kada su ovde ubedljivo najmasovniji gosti upravo kosovsko-metohijski Albanci. Naravno, među zvaničnim turistima sa Kosmeta, kako se već ispostavilo, ne dolaze samo oni kojima je namera da se “brčkaju” i sunčaju po Velikoj i Maloj plaži, već ima i nekih sa “posebnim” zaduženjima.
Ministar
Predosećao opasnost
Prema ranijim tvrdnjama nekih vojno-političkih komentatora, u Crnoj Gori su formirana bar tri teroristička odreda i to u Ulcinju, Tuzima i treći za Plav i Gusinje, sa zadatkom “da daju svoj doprinos realizaciji projekta velike Albanije”. U svakom je, kako se veruje, od 500 do 600 ljudi. Oni, kako se pretpostavlja, nisu u brdima, već kod kuća, žive i rade normalno kao i ostali građani, a naoružanje i opremu drže skriveno. Glavna baza za prihvat terorista sa Kosmeta, prema nezvaničnim saznanjima vojnih stručnjaka je Ulcinj, gde se navodno i regrutuju. Tu se i regrutuju”. Ove pretpostavke, koje su od ulaska KFOR-a u južnu pokrajinu u junu 1999 godine u nekoliko navrata iznosili naši poznati vojno-politički analitičari, bile su najpre aktuelizovane posle izjave bivšeg crnogorskog ministra policije Milana Filipovića, ”da MUP poseduje indikativna saznanja da pojedine organizacije i grupacije sa Kosmeta, koje su i do sada bile prepoznate po terorističkoj aktivnosti, razmišljaju da deluju u graničnim područjima Crne Gore”. Filipović je tada, takođe, kazao da MUP Crne Gore nema informacije da se “ta razmišljanja mogu realizovati”.
Podsećamo da je, recimo, Anton Lekaj iz Đakovice (trenutno mu se u Beogradu sudi za počinjene zločine) jedan od terorističkih komandanata za region Metohije, uhapšen pre dva leta u Golubovcima kod Podgorice, upravo dok se vraćao sa “letovanja” iz Ulcinja.
Uvertiru ni malo naivnim i opasnim velikoalbanskim zahtevima i porukama, prema stavovima predstavnika nekih opozicionih partija u Ulcinju, takođe je predstavljala “igra” albanske većine u ovdašnjem lokalnom parlamentu, sa promenama naziva ulica. Iz Socijalističke narodne partije su više puta upozoravali da je iz odluka o preimenovanju velikog broja imena ulica i trgova, očigledan ekstremni nacionalizam sa velikoalbanskih pozicija.
To se pored ostalog vidi i iz odluke da se ulica “Četvrte proleterske” zameni imenom Imera Prizrenija, jednog od vođa “Prizrenske lige”, koja je preteča ideje o “velikoj Albaniji”. Zatim ulicu Ivana Milutinovića, ovde su izbrisali i dali joj ime državljanina Albanije Muja Ulćinjakua. Takođe, “kosovskom” prema zaključku SO, nazvana je ulica “Mirka Srzentića”, dok je ulica “Nikole Đakonovića” “prekršetna” u Ulicu 28. decembar, datum koji se vezuje za Demokratski savez u Crnoj Gori.
Na čelu komisije koja je određivala predloge naziva ulica, bio je Mehmet Bardhi, prvi čovek Demokratskog saveza u Crnoj Gori. Komisija je predložila zaključke o promeni naziva, navodno formiranih na ideološkim kriterijumima “pedesetogodišnjeg monističkog vremena”. U koncepciji novih predloga, koji su kasnije verifikovani na lokalnom parlamentu, međutim, prisutna je tendencija brisanja istorijskih i nacionalnih vrednosti koje nisu albanske. Uz sve to odborničkom većinom albanskih nacionalnih stranaka izbrisan je iz kalendara SO i “26 novembar”, Dan oslobođenja Ulcinja. Lokalna vlast je time pokazala da taj dan ne priznaje kao datum oslobođenja opštine.
http://www.revija92.rs/code/navigate.php?Id=67
