Mrkalj
Buduća legenda
- Poruka
- 35.873
Ne mislim na to. Ja ne znam šta je to "Old Slavic" u opoziciji sa "Church Slavonic". Ja znam za rekonstruisani preslovenski ili protoslovenski i OCS, ćirilometodijevski standardizovani Old-Church-Slavonic. Takođe, pitanje je redakcije ovog Church Slavonic koji čita.
U svakom slučaju ovo što prvo čita je bliže narodnom srpskom, ali i dalje ima grupe št i žd karakteristične za ćirilometodijevsku pismenu standardizaciju iz koje je kasnijim čitanjem ispalo nošt i svešta umesto noć i sveća (kažu zvaničnjaci da nije baš praslovensko ć identično današnjem srpskom ć, ali je blizu, malo je prema piroćanskom ili čakavskom tj, ali to je sve hipotetički).
Ono što iz svog iskustva mogu reći da je taj i takav praslovenski bliži današnjem srpskom od ovog uzorka koji lik čita pod "old Slavic", jer ima č i ć. Generalno, današnji srpski pokazuje sposobnost regeneracije praslovenskih oblika. O tome je pisao Radmilo Marojević na primeru najnovijeg jotovanja koja sam ja nazivao jatovanjem (đeca, đever, ćerati, šeđeti).
Ovde, pod 1.3 https://kovceg.tripod.com/srpski_medju_jezicima.htm
Po refleksima glasovnih grupa *tj, *dj suglasnički se diferenciraju ne samo istočnoslovenski i zapadnoslovenski nego se i od srpskog oštro odvajaju hrvatski (čakavski), u kojem je *tj > t’, *dj > j (kut’a, meja prema srpskom kuća, međa), i slovinjski (kajkavski), u kojem je uglavnom *tj > č, *dj > j (noč, meja prema srpskom noć, međa)7.
Srpski se u porodici slovenskih jezika izdvaja i sposobnošću regeneracije jotovanja kao praslovenske jezičke promjene. Pored opšteg ili (pra)slovenskog jotovanja — koje se u slučaju suglasnika t, d odvijalo samostalno u zasebnim slovenskim dijalektima, postoji novo ili srpsko jotovanje (braća, predgrađe) i najnovije ili jekavsko jotovanje (ćerati, đed itd). Prvo je nastalo poslije gubljenja poluglasnika ispred jote, koja se tako našla u neposrednom susjedstvu sa suglasnikom, a drugo — kad je kratko jat (ě) dalo alofon [je]. Zapadni srpski susjedi, hrvatski i slovinjski sa slovenačkim, ne znaju za novo jotovanje.
Prelaskom l > o na kraju sloga formirana je specifična srpska konsonantsko-vokalska alternacija. Zakon o prelasku l u o fonetski više nije živ, te glas [o] u obliku bio više nije poziciona varijanta (alofon) foneme ‹l›.
Mogućnost upotrebe u istoj poziciji glasova l i o (krilce — krioce) svjedoči da je fonetska promjena fonologizovana — danas je o < l alofon foneme ‹o›.
Srpski se u porodici slovenskih jezika izdvaja i sposobnošću regeneracije jotovanja kao praslovenske jezičke promjene. Pored opšteg ili (pra)slovenskog jotovanja — koje se u slučaju suglasnika t, d odvijalo samostalno u zasebnim slovenskim dijalektima, postoji novo ili srpsko jotovanje (braća, predgrađe) i najnovije ili jekavsko jotovanje (ćerati, đed itd). Prvo je nastalo poslije gubljenja poluglasnika ispred jote, koja se tako našla u neposrednom susjedstvu sa suglasnikom, a drugo — kad je kratko jat (ě) dalo alofon [je]. Zapadni srpski susjedi, hrvatski i slovinjski sa slovenačkim, ne znaju za novo jotovanje.
Prelaskom l > o na kraju sloga formirana je specifična srpska konsonantsko-vokalska alternacija. Zakon o prelasku l u o fonetski više nije živ, te glas [o] u obliku bio više nije poziciona varijanta (alofon) foneme ‹l›.
Mogućnost upotrebe u istoj poziciji glasova l i o (krilce — krioce) svjedoči da je fonetska promjena fonologizovana — danas je o < l alofon foneme ‹o›.
