Никако се не сазнајем јер као што рекох субејакт није у домету сазнања. Питаш се како то? Па просто. Сазнати значи сазнати објекат, а субјекат није објекат ..самим тим се и не сазнаје. Просто.
Питаш се како онда ја сам себе сазнајем?
Опет понављам ...никако. Појам "субјект" у своој сфери не садржи ништа стечено сазнањем , већ садржи једино непосредно искуство самосвести а не емпиријско искуство. Као такво...то што налазимо у самосвести јесте нешто својеврсно . ... То је интуиција. а не баратање опажајима и показивање прстом на неко тело уз речи "то је субјекат". Није... свако тело је објекат испред субјекта који га опажа, а који сам не може бити опажен самим тим ни сазнат
Тако да ја имам интуицију самог себе а не сазнање . У томе је велика ралзика.. која се цркви разумљиво не допада. Јер у тој области духа независној од сазнаања и његових категорија отпадају и све спекулације о богу оцу који нешто ствара, креира, прети, награђује.
Kako bi bilo da ovo jos jednom procitas. Unutrasnja perspektiva nase svijesti obara panpsihizam. Pogledaj dolje!
Naime, univerzum se ne moze introspektivno osvrnuti sam na sebe i osjetiti ljubav, odnosno samog sebe, kao sto to mozemo mi ljudi.
To obara tvoje ezoterijske pseudoargumente, jer ako bi tvoje misljenje bilo istinito, onda covjek nebi bio covjek. Samorefleksivnim osvrtom na samu sebe, svijest se prepoznaje. Medjutim, dusa cije je parametar svijest, nije materijalni nego duhovni entitet, i zato ga iskljucivo mozemo osjetiti i spoznati preko vjere, ali mi smo sami toga svijesni i to dokazuje da je moja argumentacija ispravna, a tvoja je kontradiktorna u sebi.
OVO JE ZA NEZNALICE!
1) U duhu su sposobnosti duse, jer duh daje sposobnost znanja
2) U dostojanstvu su njezine osobine, koje daju slobodu
3) U njezinoj milosti je i njezin spas, koji nam daje jakost.
Analogno gornjem slijedi:
-Nema dostojanstva bez duha,
-nema duha bez milosti,
-nema milosti bez dostojanstva.
Dobra koja covjeku kao subjektu, dakle Personi daju njegovo dostojanstvo, koje je u ostalom zasticeno ljudskim pravima, osposobljavaju ga da po parametru volje moze slobodno i u osobnoj odgovornosti raditi.
Maimonides kaze, da covjek ima slobodu izbora i da je odgovoran za svoja djela. Slobodna volja je pak ovisna o nasim bliznjima, dakle ovisna je o nasem misljenju.
Preko nase savjesti mi snosimo odgovornost o nasim djelima, i prema bliznjemu i prema Bogu, jer nema slobode bez duse, niti duse bez Boga. Kant kaze, da nasa savjest ima prava i duznosti. Zato bi uvjek trebali tako postupati, da nasa djela mogu biti zakon za sve. Savjest je vodic duse, a savjesna spoznaja istiniti kraljevski put do Boga.
Zato mi mozemo reci: sva savjest je svijest, ali obrnuto ne vrijedi, da je sva svijest savjest.
Ne postoji savjest bez spoznaje dobra i zla, a ovo prepoznajemo preko nase savjesti u nasoj svijesti.
Medjutim, djelovanja duse, a samim tim i dostojanstva u vremenu i prostoru odvijaju se preko nasega tijela, posebno preko CNS-a=centralnog nervnog sistema. Djelomicno se to dogadja i kod zivotinja, ali instinktivno, docim se dusa koristi CNS-om kao hardware kod tih procesa, koji su onda samovoljni i samorefleksivni.
Kod zivotinja po instinktu sve to dirigira kibernetika CNS-a, a dusa se iskljucivo koristi tom kibernetikom kako bi ostvarila svoje namjere.
Zato je svijest izraz nase duse preko tijela. Time zelim reci, da postoje razlicita stanja dusevne svijesti, ali ne postoje stanja u kojima se duh sam ne prepoznaje.
OVO JE ZA PANPSIHISTE I EZOTERICARE:
1) Nasa svjest posjeduje unutrasnju perspektivu, jer mi subjektivno znamo, kako je biti covjek. MI SE SAMI OSJECAMO, mi smo Subjekt. Ovo je naznacaniji parametar nase svijesi. Po ovoj sposobnosti mi ne samo da egzistiramo, nego smo svijesni, da posjedujemo jedan poseban odnos prema nama samima. Jedno bice bez svijesti ne posjeduje ovu perspektvu. Zato mi mozemo osjetiti bol i ljubav. Mi mozemo razviti poseban osjecaj prema boji, mirisu i ukusu.
Te osobine se zovu “Qualia” nase svijesti.
Subjektivnost kao glavna osobina svijesti, definira se preko unutrasnje perspektive, a ova perspektiva se definira preko “Qualia” osobina, ove osobine se definiraju preko samorefleksivnosti i samopogodjenosti, dakle, “nekako se osjeca za nekoga”.
Ovdje se moze primjetiti, da tzv. predstavnici panpsihizma kao Platon i Spinoza nisu u pravu. Naime, ako bi oni bili u pravu, onda bi se ova unutrasnja perspektiva u covjekovoj dusi potpuno izgubila, jer svemir kao cjelina i kao skup cestica ne posjeduje osjecaj kako je biti sam sa sobom, ili kako se osjeti osjecaj ljubavi, bola ili boje. Zato mi “Qualia” nismo u stanju pretvoriti u kvantitativne pojmove, jer onda se oni izgube. Drugacije receno, “Qualia” su singularnosti na koje mi vise ne mozemo postaviti tangentu prema svijetu, jer u kolikoj mjeri vrijeti aksiom o “tertium non datur” kada je u pitanju biti ili ne biti, tako isto vrijedi i za stajaliste, izmedju personalnog i ne-personalnog.
OVO JE ZA RELATIVISTE SVIH BOJA:
6) Nasa svijest raspolaze i identitetom. Preko samosvijesti se definira i cjelina svijesti kao takva. Mi ljudi smo zive duse. Mi smo OSOBE=Persone. Mi imamo svijest i savjest i mi odgovaramo za svoje djela preko slobode izbora.
Wittgenstein kaze: “Das Ich, das Ich ist eben das tief Geheimnisvolle”=””Ego”, “Ego” je stvarno duboko tajanstven!”
A Schopenhauer kaze: “Welch ein unergründliches Mysterium liegt doch in jedem Menschen!”=”KAKAV SAMO MISTERIJ LEZI U SVAKOM COVJEKU!”
Facit: nekim diskutantima nije poznata semantika pojmova kojima se koriste, pa iz toga nastaju nesporazumi i konflikti. Ne koriste se preciznim definicijama, a mi svi znamo da jedna precizna definicija nesmje biti cirkularna, nego eksplicitna, Sto to znaci? Kod jedne eksplicitne definicije mora biti zamjenjivo ono, sto se definira, dakle Definiendum preko onoga sto se definira, dakle Definiens. Definirati ( Definiren) znaci (eliminirati) eliminiren.
I šta je u slučaju potvrdnog odgovora tu korelat???
.
