Evo šta o Sabinima i Servijusu kaže jedan istoričar (guess who?)
Etrurac Lukumon, pre nego što će zavladati Rimom (617-591), osvojio je polise Kolatiju i Kornikulum. Ubijeni kralj Kornikuluma zvao se Servije Tulije čije ime istoričar Fabije Pikotor beleži kao Serbie.Naime, Heleni toga doba su slovo betu koristili za glas b a ne za v. Serbijeva udovica biće majka šestog rimskog kralja Serbija Tulija koji je, kao i Lukumon, kad je zavladao Rimom sebi dao ime Tarkvinije.On i Tacije, pre njega, bili su potomci albijskog kraljevskog doma, kao i prvi kralj Rima - Romul. U čast Serbija Tulija, rođenog od vatre, uvedena je ivandanska svetkovina veselosti i pijanstva kada se, po luci, vozilo u cvećem okićenim čamcima. Suštinski, ovo je bila svetkovina vode koja je, sve do modernih vremena, igrala važnu ulogu u praznovanjima o dugodnevnici.To objašnjava zašto je hrišćanstvo poseglo za njome i posvetilo je sv. Jovanu Krstitelju...
Rod Serbiusa, odnosno Serviliusa pripadao je visokoj rimskoj klasi tako da je, na primer, spisak konzula iz doba carstva i republike, bio gotovo krcat raznim Servijusima bez obzira da li se raidilo o ličnom, porodičnom ili nekom drugom imenu- nadimku. U osnovi ovog imena stoji izraz servator (čuvar, branitelj, spasitelj) i vezan je za službu i služenje. Tako da servio (serbio) pokazuje šire značenje u smislu težnje ka nećemu, imati nešto na umu, u smislu obaveze
Rod Serbiusa potiče iz Sabine, centralne oblasti Apenina koja se graničila sa Etrurijom. Istoimeni grad je ležao u ežištu tri etnosa: sabinskog, akvitanskog, volšanskog. A Sabini su bili, kako beleži Strabon, najstariji narod i staroseeoci.
M.Milanović, Istorijsko poreklo Srba 2,Vandalija 2011.
))))))))
Ama svasta sam iskopao, samo me mrzi da piskaram. A i to za latinski je tacno, u to sam sad jos vise ubedjen nego pre. Da se razumemo, ne da je latinski srpski, vec da je bio vestacki jezik sastavljen po malo od svih jezika tadasnjeg carstva i sluzio je samo u drzavne svrhe radi lakseg sporazumevanja. Tako u njemu ima i dosta od naseg jezika.
Ili je tebi vise logicno da tamo neki latini (inace izmisljeni narod), koji je navodno bio samo u rimu i oko rima, odnosno to su danasnji zvanicni podaci tih latina, su nekako uspeli da nametnu svoj jezik onolikom carstvu?
Postao sam nepouzdan , ličio mi na rimski novac pa nisam uopše gledao vek .
Ali evo novca jednog drugog Servija iz 1 veka p.n. e.
али је из сасвим другог периода рима тако да нам не решава мистерију имена Сервиуса.
))))))))
Јесте, тај новац је прави
''Легендарни'' Артур или Артфур, Артвр, Артгур итд
The origin of the name Arthur remains a matter of debate. Some suggest it is derived from the Roman nomen gentile (family name) Artōrius, of obscure and contested etymology[21] (but possibly of Messapic[22][23][24] or Etruscan origin[25][26][27]). Some scholars have suggested it is relevant to this debate that the legendary King Arthur's name only appears as Arthur, or Arturus, in early Latin Arthurian texts, never as Artōrius (though it should be noted that Classical Latin Artōrius became Arturius in some Vulgar Latin dialects). However, this may not say anything about the origin of the name Arthur, as Artōrius would regularly become Art(h)ur when borrowed into Welsh.[28]
Another possibility is that it is derived from a Brittonic patronym *Arto-rīg-ios (the root of which, *arto-rīg- "bear-king" is to be found in the Old Irish personal name Art-ri) via a Latinized form Artōrius.[29] Less likely is the commonly proposed derivation from Welsh arth "bear" + (g)wr "man" (earlier *Arto-uiros in Brittonic); there are phonological difficulties with this theory—notably that a Brittonic compound name *Arto-uiros should produce Old Welsh *Artgur and Middle/Modern Welsh *Arthwr and not Arthur (in Welsh poetry the name is always spelled Arthur and is exclusively rhymed with words ending in -ur - never words ending in -wr - which confirms that the second element cannot be [g]wr "man").[30][31]
An alternative theory, which has gained only limited acceptance among professional scholars,[32][33][34][35][36][37] derives the name Arthur from Arcturus, the brightest star in the constellation Boötes, near Ursa Major or the Great Bear. Classical Latin Arcturus would also have become Art(h)ur when borrowed into Welsh, and its brightness and position in the sky led people to regard it as the "guardian of the bear" (which is the meaning of the name in Ancient Greek) and the "leader" of the other stars in Boötes.[38]
A similar first name is Old Irish Artúr, which is believed to be derived directly from an early Old Welsh or Cumbric Artur.[39] The earliest historically attested bearer of the name is a son or grandson of Áedán mac Gabráin (d. AD 609),
(Није перфектан пример али мислим да схваташ поенту)
Његово име није овде битно али нам илуструје како године и инвазије мењају име. У једном периоду је Артур а у другом Артгур.
Znači Talibani su naša braća Srbi - Mašala Talibanija , neka pobiju i dignu u vazduh sve neprijatelje srpskog roda
Gle sta sam naso Sorobi u Avganistanu:
Добро јутро Колумбо
Добро јутро Колумбо
))))))))))))
Да додам храстовниковој архиви још неколико ''српских'' симбола из периода окупираног Египта од стране Хикса.
Hyksos period (1750-1570 BC) scarab, nice Nefer ("good" or "excellent") indicating praise to the Pharaoh. Beautiful edges (not shown)! #004: $210
Ancient Egypt. 2nd Intermediate Period, 1786-1567 BC. Steatite scarab, quadripartite seal design. 15 mm. #412: $375
Hyksos period (1750-1570 BC) scarab with intricately-carved scrolls and two "ankh" heiroglyphics representing life.
Scarab #490: $189
Извор
