Dionys
Iskusan
- Poruka
- 5.109
Dakle, negdje smo rekli, a mozda i nismo, da nase osjecanje zadovoljstva ili nezadovoljstva, potice od kolektivnog rasudjivanja. Opet pozivam Nicea u pomoc koij je ovo razjasnio negdje u prvoj knjizi Zore, cisto da me ne bi odmah zasuli razni povrsni komentari.
Dakle, ako neko drustvo snazno osudjuje ili afirmise neki opsti sud, pravilo ili nacelo, onda ce i oni koji zive u tom drustvu osjecati radost, ako se drze tog nacela, ili ce osjecati strah ili odvratnost ako se neko ne drzi tog nacela ili ako "krsi pravila". Pogadjate, radi se o obicajima, necemu sto je opsteprihvaceno, a ne samo djelimicno. Ako je djelimicno prihvaceno, neobavezno, onda se to naziva "moralom" i obicno se drzi u nekoj knjizi u koju se zaviri tu i tamo, bez obaveze. Moral se takodje moze osjecati kao neko dosadno nametanje.
Jos kao djeca, dok smo zavisni od odraslih ljudi, drustva, posjedujemo zato najjaca osjecanja, cesto i ne znajuci, ili bas zato sto ne znamo zbog cega je neko pravilo ustanovljeno.
U sustini, obicaji su uspostavljeni da bi se u najvaznijim stvarima postigla neka opsta postojanost i brzina u postizanju najvaznijih ciljeva.
U drustvima u kojima se rado "krse pravila", a to je slucaj u demokratijama, kad na vlast zasjednu ljudi koji zbog slabosti duse nisu u stanju da afirmisu nikakav princip, niti da donesu kakav kolektivni sud, ljudi postaju hladni, bezosjecajni i kroz drustvo siri se dosada koja je jedna vrsta bezivotnosti. To je epoha nihilizma, kad oni koje su, bioloski, stvorile i oblikovale vise klase drustva, u nekoj dalekoj proslosti, u svojoj nemoci preuzimaju drustvo. Oni tad pustaju i zakone i obicaje da izgube na vaznosti, a drustveni zivot preokupiraju nevazni sadrzaji za koje se ne trazi niti nudi nikakva opsta pokuda ili pohvala. Ljudi dolaze na vlast zato sto obecavaju, a ako ne ispune, nikom nista, jer je zavladala neodgovornost.
Ako posmatramo sive ljude koji idu kao roboti na svoj posao i njihovo masinsko kretanje, onda shvatamo da je iz njih istjeran sav zivot i osjecanja.
Oni pokusavaju pomocu opijata ili nastranosti da sebi daju "kick", odnosno da se makar sutnu u dupe, i tako prodrmaju strahom, kako bi osjetili da postoje.
Kod njih je "krsenje pravila" onaj neki ostatak osjecanja zivota koji je u proslosti bio daleko zastupljeniji. Oni izazivaju drustvo da vide hoce li se iko pobuniti, kao mala djeca kad misle da su zapostavljena.
Jedno snazno "Da, ja sam za to!" ne poznaju, jer bi morali imati i snazno "Ja nisam za to!" iz kojeg bi onda morala proisteci sankcija za krsenje pravila.
A oni ne zele pravila, nego nihilizam u rasudjivanju: radije prigrliti nistavilo. A ono sto ih jos uvijek prodrmava ujedno i slabi, pa i ostecuje. Svi opijati ostavljaju ostecenja na dusi (nervnom sistemu) i tijelu. Mozak i jetra su izgradjeni od masnoca i alkohol ih prilicno dobro razgradjuje, a ne mogu se regenerisati.
Isto tako hrana koja izaziva efekat kratkotrajnog okrepljenja ima kao posledicu uljenjivanje ili otupljivanje nervnog sistema.
I seksualni odnosi vremenom postaju dosadni ako nemaju nekakav cilj i rezultat, a to je ono osjecanje afirmisanja koje nas cini srecnim. Onda ostaje zal za protracenim vremenom i depresija zbog gubitka, ne samo vremena, nego i sudova o nama koje ce ljudi koji su nam nesto znacili morati da promijene, te cemo kod njih pasti u sivu zonu sumraka, odnosno oni ce prolaziti pored nas kao da nas ne vide, kao da smo mrtvi.
Kad se desi demokratija, onda je drustvo u raspadu. Ono se hladi, okamenjuje i sprema za smrt. Nastupilo je staracko doba drustva (kulture).
Demokratije bi se desavale cesce da u proslosti nije bilo mladih naroda koji bi stare narode zgazili prije nego sto bi zasli u bezosjecajno staracko mrtvilo.
Kao sto su Germani, Kelti i ostali mladi narodi ometali Rimljane da potonu u demokratiju nakon 200. godine pne. A tad im je bilo vrijeme da pocnu da se hlade.
Trenutno je demokratija do te mjere zastupljena da izgleda neiskorjenjiva. U okolini ne postoje nikakvi narodi na vidiku koji su razvili neke jake obicaje, tako da se ostarjela Evropa i Amerika odlucuju na njen izvoz izvan svojih granica.
I ko zna da li ce na planeti ostati bilo kakvo svjedocanstvo zivota onakvog kakav je nekad bio. Moze biti da ce avanture Toma Sojera jednog dana buditi sumnje u postojanje teroristickih organizacija.
Dakle, ako neko drustvo snazno osudjuje ili afirmise neki opsti sud, pravilo ili nacelo, onda ce i oni koji zive u tom drustvu osjecati radost, ako se drze tog nacela, ili ce osjecati strah ili odvratnost ako se neko ne drzi tog nacela ili ako "krsi pravila". Pogadjate, radi se o obicajima, necemu sto je opsteprihvaceno, a ne samo djelimicno. Ako je djelimicno prihvaceno, neobavezno, onda se to naziva "moralom" i obicno se drzi u nekoj knjizi u koju se zaviri tu i tamo, bez obaveze. Moral se takodje moze osjecati kao neko dosadno nametanje.
Jos kao djeca, dok smo zavisni od odraslih ljudi, drustva, posjedujemo zato najjaca osjecanja, cesto i ne znajuci, ili bas zato sto ne znamo zbog cega je neko pravilo ustanovljeno.
U sustini, obicaji su uspostavljeni da bi se u najvaznijim stvarima postigla neka opsta postojanost i brzina u postizanju najvaznijih ciljeva.
U drustvima u kojima se rado "krse pravila", a to je slucaj u demokratijama, kad na vlast zasjednu ljudi koji zbog slabosti duse nisu u stanju da afirmisu nikakav princip, niti da donesu kakav kolektivni sud, ljudi postaju hladni, bezosjecajni i kroz drustvo siri se dosada koja je jedna vrsta bezivotnosti. To je epoha nihilizma, kad oni koje su, bioloski, stvorile i oblikovale vise klase drustva, u nekoj dalekoj proslosti, u svojoj nemoci preuzimaju drustvo. Oni tad pustaju i zakone i obicaje da izgube na vaznosti, a drustveni zivot preokupiraju nevazni sadrzaji za koje se ne trazi niti nudi nikakva opsta pokuda ili pohvala. Ljudi dolaze na vlast zato sto obecavaju, a ako ne ispune, nikom nista, jer je zavladala neodgovornost.
Ako posmatramo sive ljude koji idu kao roboti na svoj posao i njihovo masinsko kretanje, onda shvatamo da je iz njih istjeran sav zivot i osjecanja.
Oni pokusavaju pomocu opijata ili nastranosti da sebi daju "kick", odnosno da se makar sutnu u dupe, i tako prodrmaju strahom, kako bi osjetili da postoje.
Kod njih je "krsenje pravila" onaj neki ostatak osjecanja zivota koji je u proslosti bio daleko zastupljeniji. Oni izazivaju drustvo da vide hoce li se iko pobuniti, kao mala djeca kad misle da su zapostavljena.
Jedno snazno "Da, ja sam za to!" ne poznaju, jer bi morali imati i snazno "Ja nisam za to!" iz kojeg bi onda morala proisteci sankcija za krsenje pravila.
A oni ne zele pravila, nego nihilizam u rasudjivanju: radije prigrliti nistavilo. A ono sto ih jos uvijek prodrmava ujedno i slabi, pa i ostecuje. Svi opijati ostavljaju ostecenja na dusi (nervnom sistemu) i tijelu. Mozak i jetra su izgradjeni od masnoca i alkohol ih prilicno dobro razgradjuje, a ne mogu se regenerisati.
Isto tako hrana koja izaziva efekat kratkotrajnog okrepljenja ima kao posledicu uljenjivanje ili otupljivanje nervnog sistema.
I seksualni odnosi vremenom postaju dosadni ako nemaju nekakav cilj i rezultat, a to je ono osjecanje afirmisanja koje nas cini srecnim. Onda ostaje zal za protracenim vremenom i depresija zbog gubitka, ne samo vremena, nego i sudova o nama koje ce ljudi koji su nam nesto znacili morati da promijene, te cemo kod njih pasti u sivu zonu sumraka, odnosno oni ce prolaziti pored nas kao da nas ne vide, kao da smo mrtvi.
Kad se desi demokratija, onda je drustvo u raspadu. Ono se hladi, okamenjuje i sprema za smrt. Nastupilo je staracko doba drustva (kulture).
Demokratije bi se desavale cesce da u proslosti nije bilo mladih naroda koji bi stare narode zgazili prije nego sto bi zasli u bezosjecajno staracko mrtvilo.
Kao sto su Germani, Kelti i ostali mladi narodi ometali Rimljane da potonu u demokratiju nakon 200. godine pne. A tad im je bilo vrijeme da pocnu da se hlade.
Trenutno je demokratija do te mjere zastupljena da izgleda neiskorjenjiva. U okolini ne postoje nikakvi narodi na vidiku koji su razvili neke jake obicaje, tako da se ostarjela Evropa i Amerika odlucuju na njen izvoz izvan svojih granica.
I ko zna da li ce na planeti ostati bilo kakvo svjedocanstvo zivota onakvog kakav je nekad bio. Moze biti da ce avanture Toma Sojera jednog dana buditi sumnje u postojanje teroristickih organizacija.
Poslednja izmena:
