U Zadru misa povodom godišnjice NDH

stanje
Zatvorena za pisanje odgovora.
Pa ja i dalje mislim da je reč "smarač" manje uvredljiva od "prso si" i gomile nekakvih potcenjivačkih smajlija...
A postavio sam i ja tebi jednu sliku čak dva puta pa ništa... znaš onu gde nazdravljaju zajedno ujke i čede... isto bez hemijske olovke i PhotoShop-a.

ndh-ustasha-chetniks.jpg
 
Dikan:
Sve mi je jasno....Kad si replicitao Pobedonoscevu, aludirao si da su ustaše i četnici prijatelji, što jedino može biti u komunističkoj propagandi....

Komunistisu mnogo falsifikovali, ali ne u PhotoShop, a dokumentaciju koja njih kompromituje uništavali, dok su produkovali lažnu propagandu u njihovu korist jedno 50 godina...

Naravno da nisi.....Većina ljudi pojma nema ni šta znači ta reč....
Kliknite za proširenje...

Ma da ti si u pravu i to je to.
Neka ti je onda srećan put, a ja ću dalje diskusije nastaviti sa nekim ko zna da čita latinicu. :)
 
:shock:
jao jao:!::?::roll:

zbog par retardiranih matorih Zadrana ovoliko strana:confused:...:roll:

ajd shvaćam moderatore...bar su ove patriJote dobile kost za glodat par dana...pa da ne "prosipaju" po drugim temama...nego eto mogu ovde da se grupiraju i gruvaju grupno...

samo nažalost...zbog takvih kaao što su podržavatelji "lika i dela" Pavelića daju samo vjetar u leđa srbijanskim nacionaLšovinistima poput Nacionalnog stroja da čine isto s onu stranu Drine...:roll:

ma poslo bi ja i jednu idrugu @amad na Goli otok i tamo da marširaju i lepe plakate koliko vole i žele i da normalan narod kako u Hrvatskoj tako i u Srbiji ostave na miru da žive:!::idea::idea::idea:
 
DraGo70:
Ma da ti si u pravu i to je to.
Neka ti je onda srećan put, a ja ću dalje diskusije nastaviti sa nekim ko zna da čita latinicu. :)
Kliknite za proširenje...

Pa i ja ne znam što diskutujem uopšte.....

Kad god se pomene neki neoustašluk u ''lijepoj vašoj'' priča završi na četnicima, nesretnom Mihailoviću i ko zna čemu još....

I ja pojma nemam dokle ćete te ljude da vučete po blatu....

O Mihailoviću je rekao i Šarl De Gol i Hari Truman, i Boris Tadić i skupština Srbije šta su mislili, tako da je u krajnjem slučaju i besmisleno diskutovati....Koga na kraju zanima šta misle Hrvati i titoisti, kad je njih nemoguće ubediti da činjenice i nisu baš takve kakvim ih prikazuje. ....

Ajde nastavite da trućete o zlim Srbima četnicima i faštima....
 
Dikan:
Pa i ja ne znam što diskutujem uopšte.....

Kad god se pomene neki neoustašluk u ''lijepoj vašoj'' priča završi na četnicima, nesretnom Mihailoviću i ko zna čemu još....

QUOTE]

Može se dikutovati o četnicima iz ovog rata koji su bili bestijalni kao i Ustaše iz WW2, to cijeli svijet zna samo se nije smijelo u Srbiji do sada o tome pričeti...lijepo reče Oliver neki dan, o toj temi.
Kliknite za proširenje...
 
Dikan:
Pa i ja ne znam što diskutujem uopšte.....

Kad god se pomene neki neoustašluk u ''lijepoj vašoj'' priča završi na četnicima, nesretnom Mihailoviću i ko zna čemu još....

I ja pojma nemam dokle ćete te ljude da vučete po blatu....

O Mihailoviću je rekao i Šarl De Gol i Hari Truman, i Boris Tadić i skupština Srbije šta su mislili, tako da je u krajnjem slučaju i besmisleno diskutovati....Koga na kraju zanima šta misle Hrvati i titoisti, kad je njih nemoguće ubediti da činjenice i nisu baš takve kakvim ih prikazuje. ....

Ajde nastavite da trućete o zlim Srbima četnicima i faštima....
Kliknite za proširenje...

NO PASSARAN

Antifašizam je danas potreban kao što je bio potreban i prije sedamdeset godina. Opasna je zabluda da je sa fašizmom završeno kada su Italija i Njemačka doživjele vojni poraz u Drugom svjetskom ratu, i da fašizmom treba da se bave samo istoričari. Oni koji stvaraju takvu pogrešnu sliku žele da antifašizam predstave kao političko-ideološki program koji je istorijski prevaziđen. Međutim, fašističke ideje su se povampirile u okolnostima ekspanzije nacionalizma i rata, a organizovani fašizam u današnje vrijeme poprima nove forme.

Nasuprot potrebi da se aktuelizuje borba protiv fašizma, vladajuća politika nastoji da sistematski izbriše domaću antifašističku istoriju. U ime odbrane šačice kolaboracionista, danas se iz istorije brišu hiljade mladih partizanskih boraca koji su tokom Drugog svijetskog rata, kao i cijeli civilizovani svijet, kolaboraciju sa fašizmom doživljavali kao zločin. Na službenom nivou se antifašizam relativizuje putem novih udžbenika istorije i rehabilitacije četnika i ustaša i drugih pomagača fašističkog okupatora. Zbog antikomunističke politike „nacionalnog pomirenja“ nastoji se da se iz balkanske istorije isključi njen najbolji dio – antifašistička borba.

Danas se borba protiv fašizma može i mora voditi na svim poljima: protiv fašističkog smeća po ulicama, protiv šovinističkih političara koji truju javnost krijući se iza liberalnih fraza i protiv ekonomskih i kulturnih struktura koje sve to reprodukuju. Napadi na Rome i druge manjinske grupe od strane onih koji žele „bijelu državu“ su samo početak. Ako dozvolimo da fašizam ojača, niko neće biti bezbjedan. Iskustvo jednog Njemca je to najbolje potvrdilo: „Kada su nacisti došli po komuniste, ćutao sam jer nisam komunista. Kad su pozatvarali socijaldemokrate, ćutao sam jer nisam socijaldemokrata. Kad su došli po sindikaliste, nisam se bunio jer nisam sindikalista. Kada su odveli Jevreje, ćutao sam jer nisam Jevrejin. Na kraju, kada su došli po mene, više nije ostao niko ko bi mogao da digne svoj glas“.

Zbog toga, antifašizam mora biti politički stav najširih slojeva društva, različitih ljudi, čak i kada sami nisu direktno ugroženi. Ovo treba shvatiti kao poziv svima da utiču na svoju okolinu, na svoje prijatelje, kolege i komšije da se zajednički organizuju i spriječe fašizaciju društva. Antifašizam je univerzalna moralna dužnost i neodvojivi dio napora za ostvarivanje istinske demokratije i društvene jednakosti.


Čuveni antifašisti:

Pablo Pikaso, Albert Ajnštajn, Čarli Čaplin, Ernest Hemingvej, Federiko Garsija Lorka, Marlen Ditrih, Bertold Breht, Žan-Pol Sartr, Sergej Prokofiev, Džordž Orvel, Andre Breton, Luis Bunjuel, Mihail Šolohov, Pablo Neruda, Ana Frank, Alber Kami, Tomas Man, Herman Hese, Frida Kalo i mnogi drugi...

Branislav Nušić, Nikola Tesla, Meša Selimović, Desanka Maksimović, Ivo Andrić, Branko Ćopić i mnogi drugi...



DA SE NE ZABORAVI

Na tlu bivše Jugoslavije su tokom devedesetih godina počinjeni brojni zločini, koji su u velikoj mjeri inspirisani praksom iz perioda fašističke okupacije u Drugom svjetskom ratu. To je jasan pokazatelj fašizacije društava nastalih raspadom Jugoslavije. U to vrijeme su, pored mase paravojnih, klerikalnih i konzervativnih organizacija, u raznim sredinama bivše države nastale i neonacističke organizacije. Tih godina nije se razvio organizovani antifašistički pokret, koji bi se na neposredan način suprostavio povampirenju fašizma.

Izgledalo je kao da su zaboravljeni fašistički zločini nad civilnim lokalnim stanovništvom, kao i zločini nad brojnim civilima drugih naroda. Odsustvo direktne antifašističke akcije, kao i blagonaklon odnos državne nacionalističke ideologije, rezultirali su rastom neonacističkog pokreta. Plaćenici neonacističke internacionale naročitu pažnju posvjetili su ideološkom trovanju omladine. Tokom Drugog svjetskog rata upravo je omladina podnela najveću žrtvu za oslobođenje od nacističkog okupatora i njegovih pomagača. Od predratnih studenata univerziteta, preko 50% je poginulo u borbi protiv fašizma.

Zločini

Nedopustivo je da neonacistička propaganda nailazi na odziv među omladinom kada se zna da je tokom Drugog svjetskog rata preko milion naših sunarodnika palo kao žrtva nacizma. Neshvatljiva je pojava mladih neonacista na Balkanu... u kojima su fašisti ubili desetine hiljada ljudi. U Beogradu je stradalo 10% stanovnika tj. preko 20,000 ljudi. Među brojnim zločinima ističu se: bombardovanje Beograda bez objave rata, aprila 1941; javna vješanja talaca na centralnim gradskim ulicama tokom ljeta iste godine; formiranje logora za Jevreje krajem 1941; hapšenja i strijeljanja beogradskih civila u vrijeme gušenja antifašističkog ustanka, krajem 1941. i početkom 1942, prema onoj strašnoj srazmjeri 100:1 – stotinu partizanskih, jevrejskih ili romskih civila za jednog poginulog okupatorskog vojnika; na hiljade partizana i članova njihovih porodica iz raznih dijelova zemlje streljanih na stratištima; na hiljade Beograđana prošlo je tokom rata kroz gestapovske i nedićevske zatvore, kao i kroz logore; upadi četničkih koljačkih trojki u naselja na obodu Beograda, tokom 1944; Četiri godine racija, ubijanja, izgladnjivanja i pljačke - ali i četiri godine otpora i antifašističke borbe. Kako objasniti činjenicu da se danas Beogradom nesmetano šetaju oni koji otvoreno nose neonacistička obeilježja?
 
Milan Nedić

Tokom devedesetih godina u javnosti došlo je do rehabilitacije nedićevskih, ljotićevskih,ustaških i četničkih kolaboracionista. Ratni zločinac Milan Nedić, najsramnije ime u istoriji, šef kvislinškog aparata tokom njemačke okupacije, devedesetih je postao simbol „nacionalno odgovornog državnika“. Nedić je, poput ustaškog zločinca, Ante Pavelića, posjetio Hitlera krajem 1943. Ovaj obožavalac Adolfa Hitlera je najodgovorniji za brojne zločine nad svojim sunarodnicima. Taj izdajnik se gojio i bogatio dok je nad njegovim narodom sprovođen genocid. Tokom rata on je održavao kontakte sa čelnicima fašističkih pokreta u susjedstvu. Poznati su njegovi susreti sa Milom Budakom, ratnim zločincem i ideologom ustaškog fašizma, tokom 1942. Kao i prisna saradnja sa albanskim fašističkim ideologom, Džaferom Devom; Nedić i Deva su omogućili da se u Beogradu tokom rata obučavaju albanski fašisti koji su činili okosnicu 9. čete divizije Brandenburg, koja je tokom 1943/44 počinila brojne zločine nad civilima u okolini,u kampanji protiv partizanskih boraca; u ovom zločinu pomagali su im pripadnici Nedićeve državne straže kao i četnici Draže Mihailovića.

Ljotićevci

Ne smije se zaboraviti učešće pripadnika četničkog pokreta „Zbor“ u strijeljanju nekoliko hiljada talaca u Kragujevcu, među kojima i đaka izvedenih iz školskih klupa, oktobra 1941. Strahinja Janjić, ratni zločinac, okupacioni predsjednik kragujevačke opštine i istaknuti ljotićevac, zdušno je predlagao osnivanje četničkog SS odreda i njegovo slanje na staljingradski front. U Smederevskoj Palanci je od 1942. do 1944. postojao je „Zavod za prinudno vaspitanje omladine“ - logor za antifašističku omladinu koji su napravili članovi četničkog pokreta „Zbor“ Dimitrija Ljotića. U tom logoru srednjoškolska omladina je izgladnjivana, prebijana, seksualno zlostavljana i izlagana konstantkoj fašističkoj i četničkoj propagandi. Svako ko je uhvaćen u pokušaju bjekstva je strijeljan. Jedan od „gostujućih predavača“ bio je i Ratibor M. Đurđević, mladi četnik, koji je izgladnjelim logorašima zagorčavao život odvratnom četničkom propagandom. Danas je ovaj umobolni starac najangažovaniji propagator antisemitizma.Zapitajmo se zašto Ratibor M. Đurđević nije uhapšen i osuđen 1992, kada se vratio iz emigracije?


Četnici i Ustaše

Aktivnosti „Ravnogorskog pokreta“, odnosno četnika, svodile su se na pasivan odnos ili saradnju sa okupatorom, kao i na ubijanje i zastrašivanje sirotinje. Nakon slamanja ustanka, četnici su učestvovali u hapšenju hiljada partizana i njihovih porodica koje su isporučili okupatoru. Njemci su ove zarobljenike najčešće streljali na stratištima ili su ih transportovali u neki od logora širom okupirane Evrope. Četnici su se isticali klanjem i silovanjem, samo u Srbiji silovali su preko hiljadu žena, a u Istočnoj Bosni daleko veći broj. To je bilo u sklopu njihovog projekta etnički homogene „Velike Srbije“. Metode četničkih zločina bile su identične ustaškim: svirepa ubistva klanjem, silovanja (često maloljetnica i djece), ponižavanje i animalizacija žrtve, mučenje (odsecanje dojki, razrezivanje usta od uha do uha), istrebljenja čitavih porodica.

Ustaše i četnici, dva nakazna lica jugoslovenskog fašizma, kao da su se trudili da nadmaše njemačkog okupatora. Ustaše su genocid u tzv. Nezavisnoj državi Hrvatskoj izvršile pod nadzorom njemačkih nacista. U Jasenovcu je boravila grupa SS oficira, koja je nadgledala sprovođenje ubijanja. Tokom ljeta 1942. zločin nad civilima na Kozari zajedno su izvršili Njemci i ustaše, uz asistiranje četnika. Nije zabilježena niti jedna značajnija borba tokom Drugog svijetskog rata u kojoj su četnici nanijeli iole ozbiljniji poraz ustašama. Nasuprot tome, partizani su samo tokom operacije oslobođenja Livna, u ljeto 1942, likvidirali preko 700 okorjelih ustaša (Bobanova „Crna legija“).

Ratnim zločincima Milanu Nediću, Dimitriju Ljotiću i Dragoljubu Mihailoviću se u pojedinim hramovima SPC služe pomeni još od 1991, što upadljivo podsjeća na „mise zadušnice“ za hrvatske ratne zločince Antu Pavelića i Maksa Luburića, koje se u katoličkim crkvama u Hrvatskoj takođe služe od početka devedesetih.

Esesovci

Na tlu Jugoslavije postojale su tri SS divizije čiji su vojnici regrutovani među lokalnim stanovništvom: 1) 7. SS divizija „Printz Eugen“, sačinjena od vojvođanskih Folksdojčera, odgovorna za istrebljivanje banatskih Jevreja, za brojne zločine nad civilima u Banatu tokom gušenja partizanskog ustanka u zimu 1941, kao i nad civilima u regionu Bosanske Krajine (Kozara, Grmeč) tokom brojnih kaznenih ekspedicija protiv partizana; 2) 12. SS divizija „Handžar“, odgovorna za zločine nad civilima u Zapadnom Srijemu i Istočnoj Bosni, tokom 1943; 3) 21. SS divizija „Skenderbeg“ odgovorna za zločine nad civilima na Kosovu, kao i nad civilima u Albaniji nakon kapitulacije Italije.


Danas

Kako objasniti činjenicu da se bilo ko može identifikovati sa nacistima iz vremena Drugog svijetskog rata? Zašto dozvoljavamo da se vrijeđa uspomena na mrtve? Zašto tolerišemo pojavu neonacističkih grupa u našim gradovima? Zašto pasivno posmatramo napade ovih rasističkih izroda na naše romske komšije, kao i na sve one koji u njihovim očima izgledaju „nepodobno“? Naša slobodarska tradicija zahtijeva da tome pružimo organizovan otpor!


Fašističke organizacije

„Krv i čast“ (Blood and Honour) je militantna međunarodna neonacistička mreža, koja vrši propagandu rasizma, antisemitizma i antikomunizma putem distribucije muzike i publikacija u kojima se veliča Adolf Hitler i „moć bijele rase“, i podstiče ulično nasilje naci-skinheda. Četnički ogranak „Krvi i časti“ je organizacija koja okuplja domaće naci-skinhede, a njene najznačajnije akcije su memorijalni koncerti u čast rođendana Adolfa Hitlera i drugih nacističkih zločinaca.


Nacionalni stroj je paravan-organizacija iza koje stoji „Krv i čast“, a koja služi za ostvarivanje političkih aspiracija četničkih neonacista. Svoje materijale najčešće objavljuje preko četničke sekcije međunarodnog rasističkog internet-foruma „Stormfront“. Aktivnosti Nacionalnog stroja su različite kampanje zastrašivanja i pripremanje infrastrukture za osnivanje legalne neonacističke partije u Srbiji.


Pokret „1389“ je omladinska organizacija zasnovana na ideologiji „krvi i tla“, demagogiji kosovskog mita i pravoslavnom klerikalizmu. Aktivnosti ove organizacije utemeljene su na nostalgiji za ratovima 1990-ih, i najčešće se ispoljavaju kao veličanje ratnih zločinaca i zalaganje za nacionalni revanšizam.

Omladinski pokret „64 županije“ (Hatvannégy Vármegye Ifjúsági Mozgalom) je mađarska fašistička organizacija koja ima za cilj reviziju granica uspostavljenih poslije Prvog svijetskog rata i stvaranje „Velike Mađarske“, zasnovane na konzervativnim društvenim odnosima.


Pokret „Obraz“ je klero-fašistička organizacija koja se zalaže za staleški korporativizam po uzoru na ljotićevsko-nedićevski kvislinški program iz Drugog svijetskog rata, a svoje aktivnosti zasniva na agresivnoj propagandi crkvene ideologije i apologiji ratnih zločina....
 
FAŠIZAM DANAS

Upotreba pojma fašizam u periodu poslije Drugog svijetskog rata pokreće mnoge sporove. Opravdane su zamjerke na račun neselektivnog korišćenja termina „fašisti“ u svrhu etiketiranja protivnika u svakodnevnoj političkoj propagandi. Međutim, zabrinjavajuća je težnja političke i stručne javnosti za poricanjem fašističke prirode određenih sadržaja političkog i kulturnog života, koji preuzimaju svoju formu i svoje tendencije od istorijski potvrđenih fašističkih uzora.

Prihvatajući onu klasifikaciju po kojoj blok političke desnice sačinjavaju liberalna, konzervativna i reakcionarna orijentacija, fašizam možemo odrediti kao oblik reakcionarne politike koji podrazumijeva ideal totalitarnog ustrojstva države do koga se dolazi putem organizovanja masovnog nacionalističkog autoritarnog pokreta sa elementima terora, baziranog na usklađivanju interesa sitne buržoazije i krupnog kapitala, uz ideološku kombinaciju rasizma, antisemitizma, antikomunizma, militarizma i neotradicionalizma. Pritom, treba u vidu imati organizacione i ideološke razlike između najrazvijenijih fašističkih pokreta prve polovine 20. vijeka (kao što su italijanski i njemački), i onih koji su se po uzoru na njih formirali na prostoru Balkana i istoka Evrope. Balkanske fašističke pokrete tog perioda karakteriše u većoj mjeri insistiranje na idealu patrijarhalne seoske zajednice, krupna uloga religije i oslanjanje na Crkvu.

Važno je obratiti pažnju na transformisanje organizaciono-ideoloških formi evropskog fašizma poslije njegovog vojnog poraza 1945. godine. U zemljama kapitalističkog Zapada ideološko jezgro fašizma sačuvano je putem organizovanja labave mreže najrazličitijih grupa, sa vrlo često protivriječnim motivima: od marginalnih političkih partija, preko međunarodnih udruženja, crkvenih organizacija, intelektualno-umjetničkih kružoka i kulturno-propagandnih medijskih projekata, do aktivizma na Internetu. Za bivše socijalističke zemlje poslije 1989. godine važe donekle različiti kriterijumi za prepoznavanje novih fašističkih pokreta. Fašistička ideologija koncentriše se oko nostalgije prema kvislinškim uzorima iz Drugog svijetskog rata, a često konzervativni sadržaji iz predratnog perioda poprimaju reakcionarnu fašističku dimenziju, budući da se oživljavaju u novom kontekstu, kao radikalna reakcija na vrijednosti socijalizma i internacionalizma, sa funkcijom osiguravanja povratka na stare društvene odnose u tzv. tranzicionim procesima.

Kada govorimo o Balkanu, odnos vladajućeg režima i države prema različitim fašističkim pojavama bio je, tokom cijelog perioda od 1990. godine do danas, izrazito tolerantan i pragmatičan. Miloševićev i Tuđmanov režim je instrumentalno koristio fašističke organizacije kao rezervno sredstvo terora tokom svoje ratne politike. Posle smijene režima ,vladajuće partije propagiraju konzervativnu ideologiju „demokratskog nacionalizma“, u okviru koje se djelovanje fašističkih grupa predstavlja kao nešto potpuno normalno i politički legitimno, s obzirom na njihovu prevashodno antikomunističku orijentaciju. Sve jači politički uticaj religijskih institucija i njenog klerikalnog konzervativizma, predstavlja značajnu potporu djelovanju ovih organizacija i grupa. Organizovani fašizam nastavlja da bude politička rezerva terora koja vladajućim slojevima može poslužiti za amortizovanje talasa socijalnog nezadovoljstva tokom perioda stabilizacije kapitalističkog sistema.


Knjige o fašizmu:

Vilhelm Rajh: „Masovna psihologija fašizma“,
Palmiro Toljati: „Predavanja o fašizmu“,
Todor Kuljić: „Fašizam: sociološko-istorijska studija“,
Rajnhard Kinl: „Oblici građanske vladavine: liberalizam – fašizam“,
Džejms Pul: „Ko je finansirao Hitlera?“,
Piter Kalvokorezi i Gaj Vint: „Totalni rat“,
Fikreta Jelić-Butić: „Ustaše i NDH“,
Jozo Tomašević: „Četnici u Drugom svijetskom ratu 1941-1945“,
Mladen Stefanović: „Zbor Dimitrija Ljotića 1934-1945“,
Norman Kon: „Poziv na genocid“;
 
Radomir Matović, svedok na suđenju popu Miloradu Vukojičiću Maci koga je SPC nedavno proglasila za sveštenomučenika
Zločinac je i pop Dušan Prijović
Veseljko Koprivica
Podgorica - Slobodan Šiljak i Milorad Vukojičić Maca nisu jedini zločinci iz grupe sveštenomučenika koje je nedavno proglasila Srpska pravoslavna crkva. Radomir Matović, svjedok na suđenju popu Miloradu Vukojičiću Maci, koje je održano u Pljevljima 1943. godine, tvrdi da je i pop Dušan Prijović bio jedan od najpoznatijih zločinaca pljevaljskog kraja. Posebno se pročuo po ubistvima muslimanskog življa.
To je Matović ovih dana ispričao nedjeljniku Monitor, a i napisao u svojoj knjizi Svjedočanstva jednog vremena, koju je 2002. godine izdao pljevaljski Informativni centar.
Kao što je Danas već pisao, Slobodan Šiljak i Milorad Vukojičić zvani Maca, bili su pljevaljski sveštenici koje su 1944. godine strijeljali partizani a u maju ove godine SPC proglasila sveštenomučenicima. Milosava Strunjaš iz Pljevalja, u otvorenom pismu nedavno upućenom Sinodu SPC, tvrdi da su ta dvojica sveštenika zločinci. Tako je javnost i saznala za ovu aferu, a kasnije su se javili i drugi svjedoci koji su potvrdili njene navode....
 
Žitija ispovednika i mučenika
Na sajtu Srpske pravoslavne crkve (www.spc.org.yu - na fotografiji) u odeljku Žitija novoprosijvaših ispovednika i mučenika navode se i kratke biografije Vukojičića i Šiljka.
SVEŠTENIK MILORAD VUKOJIČIĆ - rođen je 1917. godine u Pljevljima. Posle Bogoslovije u Sarajevu rukopoložen je za đakona i sveštenika 1940. godine. Presudom vojnog suda u Pljevljima, osuđen je kao četnik na smrt. Presuda je izvršena 1945. godine.
PROTOJEREJ SLOBODAN R. ŠILJAK - rođen je 1881. godine, na Ilinom brdu kod Pljevalja. Bogosloviju je završio u Prizrenu. Rukopoložen je za đakona i sveštenika 1903. godine. U Balkanskim ratovima bio je vojni sveštenik, a u Prvom svetskom ratu odveden je sa grupom uglednih pljevaljskih Srba u logor Boldogason, u Mađarskoj. Streljali su ga partizani 5. decembra 1943. godine na Kosanici.
Za popa Slobodana Šiljka, Strunjaševa u pismu SPC tvrdi da je u smrt poslao njenog oca Ratka Cerovića. Cerović mu je bio kum, ali pop ga je izdao Italijanima i strijeljan je 1943. godine. Zanimljivo je da je kćerka Slobodana Šiljka, ljekarka, bila borac španskog rata. Dobila je čin majora.
Maca je ubio moju porodicu
Sinodu Srpske pravoslavne crkve povodom kanonizacije sveštenika Milorada Vukojičića protestno pismo uputio je i Miodrag Stamenić iz Pljevalja. U pismu tvrdi da mu je Vukojičić ubio oca, babu i djeda.
"Na spisku novomučenika, sveštenomučenika koji su kanonizovani našao se i sveštenik Milorad Vukojičić Maca, za koga mi je poznato da je bio egzekutor moje porodice, djeda Dika Stamenića, babe Jule i oca Ljuba, 1944. godine u Pljevljima", navodi Stamenić u pismu.
Stamenić kaže da se obraćao Sinodu uzdajući se u njegovu istinoljubivost "i da iscijeli ranu koja se bez melema istine samo produbljuje".
 
Zemaljska komisija Crne Gore za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača utvrdila je 15. februara 1946. godine na Cetinju da je Milorad Vukojičić, zvani Maca, učestvovao u ubistvu desetoro svojih zemljaka. Dokument o tome čuva se u Državnom arhivu Crne Gore. Kao četnički dželat strijeljan je po presudi Vojnog suda komande za područje Berana. U odluci se navodi da je Vukojičić počinio djela ratnog zločina i "kao takav je ratni zločinac".
Dokumenti postoje, SPC ćuti
Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve proglasio je za svece sredinom maja ove godine u manastiru Žitomislić kod Mostara tridesetak sveštenika. Među njima su Slobodan Šiljak, Milorad Vukojičić Maca i Dušan Prijović iz Pljevalja, za koje brojni građani, partije i organizacija boraca iz tog kraja tvrde da su ta trojica sveštenika tokom Drugog svjetskog rata počinili zločine.
Vladika Filaret, čijoj Mileševskoj eparhiji pripada i Crkvena opština Pljevlja, nije ovih dana želio o tome da razgovara sa novinarima. Za takav razgovor nisu raspoloženi ni u Mitropoliji crnogorsko-primorskoj.
Jerej SPC iz Podgorice Velibor Džomić jedini se dosad oglasio i to tvrdnjama da "Šiljak i Vukojičić nisu činili nedjela u ratu i da su strijeljani bez suda i suđenja".
Njegove navode demantovali su brojni građani Pljevalja, Milosava Strunjaš, koja je o ovoj aferi prva pisala Svetom sinodu SPC, a o suđenju Šiljku i Vukojičiću postoje dokumenti u Državnom arhivu Crne Gore, a njihov faksimil objavljen je u podgoričkim listovima.
 
Radomir Matović danas živi nedaleko od Bara, a Vukojičić mu je ubio majku.
U proljeće 1944, sjeća se Matović, Pljevljima su krstarile četničke koljačke grupe i pojedinci. U klanju su se posebno isticali Božo Bjelica, proto Miodrag Vukojičić Maca i Josif Babić. Njih trojica bili su poznati kao crna trojka. Okupljali su se u hotelu Lovćen, gdje se danas nalazi sud. Popa Macu je, kaže Matović, optužnica teretila za 57 ubistava i saučesništava.
- Najveći broj tih ubistava bio je izvršen klanjem, a u tome je pop Maca i prednjačio - kaže Matović.
Kada je izbila afera povodom proglašenja sveštenomučenika, jerej SPC Velibor Džomić tvrdio je da je Milorad Vukojičić ubijen "bez suda, suđenja i presude". Međutim, Matović tvrdi da je to bilo "najspektakularnije suđenje u Pljevljima".
- Sjećam se njegovog dovođenja u grad. Bila je neka radna akcija, a građani su, kad su čuli da su doveli popa Macu, nagrnuli na njega. Jedva ga je obezbjeđenje uspjelo spasiti, htjeli su da ga linčuju. Nije to bio organizovani linč, spontano je krenulo. Dva brata Stojkanovića, čiju su sestru, studenta, divnu djevojku, ubili, bili su izvan sebe - ispričao je Matović za Monitor.
Pored zvanične, na sudu je pročitana i optužnica protiv popa Mace koju su podnijeli Matović i dvojica njegove braće. Maca je, sa Božom Bjelicom, tokom jedne noći njihovu majku tri puta izvodio na strijeljanje.
- Noću, između 6. i 7. aprila 1943, koljači kreću u hapšenje. Isključivo žena, muškaraca u gradu više i nije bilo. Hapsili su žene partizana i simpatizera NOB. Uhapšena je Zora Karamatijević, Ljubica Stojkanović, moja majka Savka Matović, Milica Janketić, majka glumca Miše Janketića i Mileva Žugić - sjeća se Matović.
Pet žena je odvedeno na Dajevića Han na strijeljanje; strijeljanje je izvršio lično pop Maca, a prisustvovali su Bjelica i dvojica nepoznatih. Savka Matović je tada preživjela dva strijeljanja. Pola sata nakon prvih pucnjeva, komandir straže čuo je komešanje sa mjesta gdje su žene strijeljane i kazao to Bjelici. Bjelica je iz pištolja opet gađao svaku ženu u glavu. Savka Matović je preživjela. Kod prvog pucanja, pop Maca je ranio u potkoljenicu, a zrno Božovog pištolja okrznulo joj je lijevu sljepoočnicu. Kad su se ubice udaljile, počela je da puzi put mjesta Jugoštice. Sjutradan je nađena tri kilometra od mjesta strijeljanja; našao je jedan seljak i odveo u najbližu kuću. Kada je ispričala šta se desilo, ukućani su je prijavili četničkoj straži. U kuću su došli pop Maca i Bjelica. Bjelica je naredio petorici seljaka da drže jednu pušku i pucaju u Savku...
Na suđenju pop Maca, svjedoči Matović u svojoj knjizi, nije poricao ta ubistva. Ispočetka je poricao da je klao, a onda je priznao da je zaklao Stanicu Tasovac, Milicu Mazić i Julu Stamenić. Crna trojka je, prema priči Matovića, mučila i zaklala Julu Stamenić na jednom, a njenog muža i sina ubila u drugom dijelu grada, iste večeri. Stanica Tasić je zaklana u Židovićima. Između četvoro djece odveli su je pop Maca, Bjelica, Svrkota i Pendrek.
Pop Maca osuđen je na smrt vješanjem. "To je ujedno i jedina tako rigorozna kazna izrečena ratnim zločincima. Počeo je da plače, tražio je milost. Tada je čitava ta dvorana, koja je bila prepuna, više se tu stajalo nego sjedjelo, skoro eksplodirala. Tražili su javna vješala", svjedoči Matović.
Kazna mu je, kaže Matović, ipak preinačena u kaznu strijeljanja.
 
I na kraju...

http://www.novosti.co.yu/code/navigate.php?Id=4&status=jedna&vest=98989&datum=2007-01-22

Draža opran
deterdžentom
D. DIMITROVSKA, 22.01.2007 19:47:08

ISTORIČARI srednje generacije Kosta Nikolić i Bojan Dimitrijević, odgovarajući na tezu 20 istoričara protivnika rehabilitacije četnika, oprali su deterdžentom Dražu Mihailovića. Po njima niti je Draža sarađivao sa okupatorima, niti je "crnim trojkama" sprovodio teror nad sopstvenim narodom, niti je zarobljene partizane koje četnici isu ubili predavao Nedićevim i okupatorskim vlastima. Oprali su Dražu i, misle, očistili su istoriju!

Jovan Radovanović, pukovnik, istoričar i novinar koji je objavio više knjiga o NOB, među njima i "Draža Mihailović u ogledalu istorijskih dokumenata", ovako odgovara istoričarima zagovornicima rehabilitacije Draže Mihailovića, u polemici koja se žučno vodi putem našeg lista.
- Ti mladi istoričari, kaže Radovanović, sami su sebe promovisali u sve znajuće i još su samouvereno bagatelisali istoričare od kojih su im neki bili mentori, nazivajući njihovo saopštenje "paskvilom", pa čak tvrde da se niko od njih nije bavio Drugim svetskim ratom, što je notorna neistina.
Radovanović koji je, kako kaže, u istraživanju koristio najvećim delom četničku dokumentaciju i inostrane izvore: nemačke, američke, britanske i dokumenata Kraljeve vlade u izbeglištvu kao naredbodavaca Mihailovićevog navodi:

- Draža je bio samo verbalno (ali ne uvek) na strani saveznika, a faktički, najvećim delom rata sarađivao je sa Nemcima, Italijanima, pa i Bugarima - okupatorima. Četnike je pretvorio u terorističku vojsku koja je vršila pokolje po Srbiji i drugim delovima okupirane Jugoslavije.
Budući da je istoričar Kosta Nikolić, putem našeg lista, postavio istoričarima protivnicima rehabilitacije četničkog komandanta više pitanja, Radovanović primećuje da su ta pitanja manje o četnicima a više o partizanima što, kako kaže, nije predmet rasprave. On zato, takođe, pita:

- Da li znate da je Draža, dan posle pregovora sa Titom u Brajićima 27. oktobra 1941. godine, uputio svoje emisare u Beograd (pukovnika Pantića i kapetana Mitrovića) da mu pripreme sastanak sa Nemcima, kako je zapisao Jozef Matl, kapetan Abver?

- Da li znate da je Draža prekršio dva sporazuma sa Titom i već u decembru 1941. i januara 1942. godine imao kod Nedića legalizovana 72 oficira i 7.963 vojnika, naoružanih sa: 776 puškomitraljeza, 7.910 pušaka i 1.867 bombi (kako je izvestio general Beder u izveštaju od 20. januara 1942. godine). Legalizovani poručnik Raković na proleće i leto 1942. bio je zajedno sa nemačkim majorom Frikeom "komandant Čačka" i uporno zarobljene partizane predavao okupatorima i Nedićevim odredima, pa mu je Draža za takav rad na poleđini izveštaja napisao: "Odličan rad Frike".

Da li mladi istoričari znaju da su Nemci Dražinu ucenu od decembra 1941. i maja 1942. godine - anulirali. Skinuli su je jer su se brojne četničke jedinice borile na strani okupatora!

Dražini najviši komandanti: Vojislav Lukačević, Ljuba Jovanović, Dragutin Keserović, Jevrem Simić, Nikola Kalabić, Pavle Đurišić, Janko Mijatović, Milan Čačić i rugi, potpisali su sporazume sa nemačkim komandama, po njegovom odobrenju, o zajedničkoj borbi protiv NOV i o snabdevanju četničkih jedinica municijom, hranom, lekovima, transportu vozovima i drumovima.
- Da li znaju da su četničkim jedinicama, povremeno, komandovali Nemci, pa čak i nemački komandant Srbije genral Felber?
Major Lukačević, u svojstvu Dražinog izaslanika na venčanju kralja Petra u Londonu, aprila 1944. imao je u džepu i pohvalnicu nemačkog pukovnika Rajmonda "za uspešnu borbenu saradnju".

Dražu su odlikovali De Gol i Ajzenhauer, na lažni predlog Slobodana Jovanovića (nekadašnjeg rektora Beogradskog univerziteta) jer se "neprekidno bori protiv okupatora", a Draža se u to vreme (Bitka na Neretvi) bori u istom stroju sa Nemcima i Italijanima protiv NOV, dok ga okupatori snabdevaju "hranom i džebanom".
Što se tiče crnih trojki, kaže ovaj istoričar, njih je Draža lično kreirao kao svoju "instituciju" - za klanje protivnika, čemu nema premca u svetu. Izdejstvovao je da se njegovi famozni spiskovi "ljudi za klanje" emituju putem Bi-Bi-Si stanice od juna do septembra 1942. godine, sve dok lično ministar Idn nije zabranio tu lakrdiju.

Nemoguće da mlađi istoričari, kaže Radovanović, nisu čuli za četničke pokolje u selu Vranić, kod Beograda, decembra 1943. u Drugovcu, kod Smedereva 30. aprila 1944, za pokolje naroda u Jagodini, Paraćinu i Ćupriji 1. februara 1944. Ili za podatak da je samo u čačanskom ratnom okrugu identifikovano 79 četnika - koljača - imenom i prezimenom i rodnom lokacijom.

Čudi tvrdnja da su Dražina pisma falsifikat, kada se zna da su grafolozi davno utvrdili da su Dražina pisma Paveliću i Stepincu autentična.

- Na kraju, sve zemlje sveta osudile su svoje kvislinge i kolaboracioniste: Norveška - Kvislinga, Francuska - Lavala i Petena, Mađarska - Hortija, Rumunija - Antoneskua. Dokumenta iz Drugog svetskog rata svedoče da je Draža bio saradnik okupatora (izuzev nekoliko meseci 1941.) da je četnike pretvorio u terorističku vojsku koja je počinila zločine, kaže Jovan Radovanović i zaključuje: Ako ima boga i pravde, Draža nema šansu za rehabilitaciju.
 
NIČIJA VOJSKA
Draža i četnici, posle proglasa kralja Petra Drugog od 12. septembra 1944. godine bili su raspuštena, para vojska, ničija vojska. I nakon toga, Draža je, međutim, u ime kralja Petra delio odlikovanja i unapređivao, čak i ustaše i vršio nasilnu mobilizaciju - navodi Radovanović.

TAJNO SA NEMCIMA
Draža se tajno sastajao sa Nemcima (major Striker) još četiri puta posle pregovora u Divcima 11. novembra 1941. - kaže istraživač Drugog svetskgo rata Radovanović. - Susreo se sa njima u grošcima (kod Čačka) septembra, u Draginji (Mačva) - oktobra, u Srednjem (Bosna) - novembra 1944. i u Vučjaku (Istočna Bosna) aprila 1945. godine.

SPORAZUMI
Četničko-ustaški sporazumi o zajedničkoj borbi protiv NOV, navodi Radovanović, sklopljeni su: u Banja Luci 15. maja, na Ozrenu 22. maja, u Loparima 30 . juna, u Vracima (kod Zenice) 31. avgusta, u Crneljevu (kod Bijeljine) 12. oktobra 1942. godine.
 
DraGo70:
Ako pokušate nešto da demantujete, demantujte ove istoričare koji su napisali sve ove knjge, a ne mene.

Pozdrav.
Kliknite za proširenje...

To nije istorija, to je politički pamflet koji se sastoji od iskrivljenih istorijskih činjenica (ala Vladimir Dedijer) i laži....
Da bi se to demantovalo treba da pročitaš gomilu knjiga i jedno godinu dana butaš po nemačkim (pre svega)britanskim, američkim, ruskim, i srpskim arhivama (što su neki ljudi uradili) i objavili knjige, odbranili doktorate itd....

Sve u svemu ovo je jedno nebitno bla bla truć, kao i većina prekopavanja istorije na pdf. Politika.......

Pozdrav.
 
opste dobro:
ти си почео да клањаш :shock::shock::shock:

да је Хомер којим случајем писао о рватима дело би му се звало "ДЕБИЛИЈАДА И ОДИСЕЈА" и то у два том;)
Kliknite za proširenje...

izvinjavam se DRAGO CARE:worth:...najzad i malo glasa razuma na ovom forumu..:super:
priznajem da sam ovde procitao ono sto mi je trebalo da zaokruzim sliku o nashoj istoriji,uprkos svoj toj raznovrsnoj propagandi..hvala vam..
 
stanje
Zatvorena za pisanje odgovora.

Slične teme

Blues Brothers
AP povodom godišnjice pogibije u Novom Sadu: Studenti odbacili Vučićevo izvinjenje, hoće izbore
Odgovora
10
Pregleda
360
VranV
VranV
pop80
Miša telefonom srušio nadstrešnicu
2 3 4
Odgovora
90
Pregleda
1.869
jolemisa
jolemisa
Blues Brothers
Oglasila se EU povodom komemoracije u Novom Sadu 1. novembra
Odgovora
11
Pregleda
359
Belgradeboy
Belgradeboy

Back
Top