"Mnogo pre nego što se u Dalmaciji pojavila ikakva pismenost na narodnom jeziku" ?
Misli se na celovitu, dokumentovanu i funkcionalnu upotrebu narodnog jezika u pismenosti.
U Dalmaciji (u užem smislu, obalna i ostrvska područja današnje Hrvatske), najstariji sačuvani tekstovi na narodnom jeziku su: fragmentarno sačuvan natpis na Povaljskom pragu s kraja 12. veka koji sadrži lična imena, mešavina je staroslovenskih i verovatno lokalnih oblika, i predmet je rasprava da li je uopšte pisan na narodnom jeziku; većina autora smatra da ima narodne elemente, ali to nije kontinuirani tekst; i Povaljska listina s polovine 13. veka, koja je najstariji celovit tekst sa elementima narodnog jezika na ćirilici u Dalmaciji. Jezik je mešavina staroslovenskih oblika, čakavskih lokalizama i latinskih uticaja, dakle to nije čist tekst na narodnom jeziku, već pre prelazna forma.
U srpskim zemljama nalazimo duže i konzistentne tekstove s elementima narodnog štokavskog jezika, uz crkvenoslovenski standard javljaju se stabilno prisutni narodni oblici, naročito u toponimima, glagolskim oblicima i sintaksi.
Srbija tu definitivno ima prednost od barem pola veka, a možda i više.
Kako to da onda osporavate hrvatstvo Panonije i "Ilirika" s obzirom što Porfirogenet jasno kaže da su Hrvati zaposjeli i ta područja?
Porfirogenit beleži ono što je do njegovog vremena bilo aktuelno ili skoro prošlo, neka sredina 10. veka. Kad kaže da su Hrvati zaposeli Panoniju i Dalmaciju, ne misli na antički Ilirik, niti na celu rimsku provinciju Panoniju, nego na prostor koji drže u tom trenutku. To je političko, ne etničko stanje. Istovremeno piše da su Srbi živeli na Hvaru, Braču, Visu, Zahumlju, Travuniji, Duklji i Raškoj. Dakle, na mnogo širem prostoru od današnje Srbije. Možemo li onda na osnovu toga da kažemo da su sva ta područja trajno srpska? Naravno da ne, to je bilo trenutno stanje u 10. veku.
Takođe kaže i da Hrvati u Panoniji žive sa Mađarima, što verovatno znači da su tada bili ili manjina ili privremeno naseljeni, a ne da su osvojili Panoniju u etničkom ili kulturnom smislu.
Brate...DAI. Ovo je i opšteprihvaćen stav u srpskoj i zapadnoj vizantologiji.
Hrvati nisu u imali nikakve veze sa neretvanskom županijom? Slabo su te spominje bilo kakvo srpstvo poslije Porfirogeneta. Ta županija je više gravitirala prema Hrvatskoj za razliku od npr. Travunije.
Uostalom Brač je za vrijeme nastanka listine nesumnjivo bio pod Kačićima dok je "...pisana kanonikom prvostolne crkve spljetske...".
Evo ja još čekam po čemu je listina "srpska". Ove retarde ćirilica=srpska u budučnosti ignoriram.
Srpstvo se u romejskim izvorima spominje tamo gde postoje Srbi i gde drže vlast. To što ti očekuješ da se u svakom veku ponavlja "ova županija je srpska", "ovaj kamen je srpski" kao u katastarskom zapisniku, nije realistično. Posle Časlava dolazi do mađarskih i hrvatskih upada, raspada srpske vlasti u tim zapadnim krajevima, i samim tim logično je da romejski izvori više ne beleže Srbe u tim zonama. To ne briše činjenicu da su tamo bili pre toga.
Brač u vreme nastanka Povaljske listine jeste pod kontrolom Kačića, ali ja nigde nisam rekao da je taj dokument srpski. Rekao sam da nije hrvatski, niti je pisana na hrvatskom jeziku, jer 1250. godine takav standard jednostavno ne postoji. I da, pisana je ćirilicom koja nije "srpska po definiciji", ali je do tog veka u realnoj upotrebi bila isključivo u srpskim, bosanskim i zahumskim oblastima, ne u župama Knina, Klisa ili Zagreba, i pisana je narodnim govorom sa elementima štokavskog i čakavskog tipa, sa uplivima crkvenoslovenskog, latinskog, i lokalne sintakse, što znači da pripada južnoslovenskoj govornoj osnovi koja se kasnije uobličava kao srpski i hrvatski jezik. U 13. veku ne postoji tako jasna podela na srpski i hrvatski u lingvističkom smislu, ali pošto su štokavski govori istorijski vezani za srpsku kulturu, može da se kaže da je jezik listine bliži onome što će postati srpski književni jezik.
Rešetar, pa nema valjda većeg političkog radnika od njega. Ostalo komedija kao i uvijek. Daj još neki članak, može i informer.rs
