MANASTIR FENEK
-Kod Jakova-
Samo dva kilometra od puta koji povezuje sela Jakovo i Boljevce, u pitomoj ravnici donjeg Srema nalazi se fruškogorski manastir Fenek (kažu da na mađarskom ta reč znači - dno). Ima tu ,,celih’’ dvadeset kilometara od Beograda. Postoji i druga, lakša orijentacija. To je nedaleko od antičkog kanala Jarčina, iskopanog u trećem veku, u vreme rimskog cara Proba, koji se kod Progara uliva u Savu, a i ostataka srednjevekovnog grada Kupinika, u kome su boravili srpski despoti, Stefan Lazarević, Đurađ Branković, Zmaj Ognjeni Vuk.
Ne postoje pouzdani podaci ko je i kada osnovao ovaj manastir. Ali "drži se, da su ga podigli srpski despot Stevan Branković i supruga mu Angelina i to stoga što su oni podigli i manastir Obedu, koji je bio filijala manastiru Feneku, pa su za izvesno i njega morali podići’’. Prvi put se pominje u mineju jeromonaha Zaharija 1563. godine, a potom u turskim dokumentima, kada je vršena ,,prodaja crkava i manastira’’, po kojima je za Fenek otkupna cena bila 3.800 akči. S obzirom na to da je u njemu bila i neka vrsta radionice za koričenje knjiga (što je u to vreme bio veoma skup posao) i da je imao deset monaha i 11 prnjavoraca, pretpostavlja se da je materijalno veoma dobro stajao. Turci su ga spalili 1716. godine, ali je brzo obnovljen, što se vidi iz opisa crkve iz 1753. godine, da je ,,kako iz nutra, tako i s polja njest pobeljena, patosata ciglom; vrata s nemačkom bravom; pokrivena šindrom rastovom...’’
U skoro svim opisima pominje se i stara manastirska kapela "nad lekovitim bunarom", koju je prema predanju sagradila majka Angelina, na mestu gde su počivale mošti Prepodobne matere Paraskeve. Kasnije na tom mestu podignuta je 1800. godine mala jednobrodna crkvica, koja i danas postoji, a ,,kladenac celitelni’’ pomaže onima ,,koji sa verom piju i umivaju se njegovom vodom’’. Stoga ćete često pročitati da je najvrednije što je ostalo u ovom manastiru, mala kapela, sa izvorom i veliki ikonostas izuzetne vrednosti.
Od zidnih slika, koje je radio 1859. godine zemunac Dimitrije Petrović nije ostalo ništa. Pomenimo da je to onaj Dimitrije čiji je deda okivao Karađorđu trešnjeve topove. U crkvi je i nadgrobna ploča Vikentija Rakića, izuzetne ličnosti toga doba, koji je izvesno vreme bio iguman manastira Fenek i napisao njegovu istoriju, koja se smatra, verovatno prvom monografijom jednog srpskog manastira.
Manastir Fenek nije bio samo svedok, nego i aktivni učesnik svih važnih zbivanja toga doba. Kao da je ,,spušten’’ sa Fruške Gore, dole prema Savi, da bi se našao bliže onima kojima je bila potrebna pomoć i koji su spasenje tražili prelazeći preko granice. U njemu se skupljala srpska emigracija i svi koji su se sklanjali od Turaka. U legendu je ušao Zlatni krst, visok oko dva metra, koji je kao kamen međaš označavao kraj manastirskog imanja. Svako ko je bežeći preko Save, Obeda i Kupinika došao do ovog krsta - bio je spasen. U ovom manastiru su se 1788. godine sastali knez Aleksa Nenadović i austrijski car Josif. Posle Prvog srpskog ustanka u njemu je boravio Karađorđe, sa svojim sinom, a takođe i Matija i Jakov Nenadović, pop Luka Lazarević i još neki od srpskih vojvoda. U vreme I svetskog rata je popaljen, a potom obnovljen, da bi u Drugom bio skoro potpuno uništen, a manastirske dragocenosti raznešene. Danas, manastir se obnavlja, kao spomenik od izuzetnog značaja i kao jedan od nemih svedoka vekovnih padova i uspravljanja naroda na brdovitom i ravničarskom
U Manastiru obitavaju Dechanski monasi,Otac Mihajlo i Otac Makarije.
Takodje se nalazi i deo moshtiju Sv.Petke.
