Cartmanland
Poznat
- Poruka
- 8.032
Sramota je sta radi hag. Oni nam iznova dokazuju da ih srpske zrtve ne interesuju.
Neka pocivaju u miru sve zrtve.
Neka pocivaju u miru sve zrtve.
-
- Popularno:
- Poznate ličnosti i političari koji vas...
- Čak ni za vreme II svetskog rata pod...
- Predsednik koji je odbio poziv BRIKS-a...
- Povratak vojnog roka sve bliže! Ko se...
- Šta vam je bio najbolji poklon koji ste...
- Zasto zene...
- Kojim recima smirujete sebe?
- Čovek izvadio 23 zuba i ugradio 12...
- Šta vas boli sada
- Koja profesija najbrze zaradjuje novac?
Ostala bez deset članova
- Začetnik teme dragon x
- Datum pokretanja
Cartmanland
Poznat
- Poruka
- 8.032
Најгоре је то што:
- када друге народности помињу своја страдања Срби треба да се стиде, вечито подсећају на то што су урадили (а за нешто чак има доказа да нису Срби урадили нпр. Маркале) и проглашавају геноцидним народом (Сребреница - велика заблуда светска где су сахрањивани војници који су гинули а не цивили, и где већина је дошла ко зна одакле из ког дела света да се бори за муџахедине) !
- када Срби страдају сви други народи истичу како не треба бити националиста, како треба закопати ратне секире, заборавити све и ићи у будућност!
И онда се прича о правди?!
Јадни ови људи шта су све преживели док нису умрли
Nazalost je tako.
dragon x
Buduća legenda
- Poruka
- 49.075
Branko i Branka Trifković, kojima je u tom masakru ubijeno sedmoro članova porodice, bili su očevici. Branka, teško ranjena u napadu, nepomično je, dok su “kumovi” mislili da je mrtva, posmatrala kako joj ubijaju jednog po jednog člana porodice. Pred roditeljima, prvo su ubili sedamnaestogodišnjeg Rajka, zatim su velikim ekserom za grlo zakovali majku Janju i na kraju ubili oca Milenka. Meštanin Neđo Marinković, sklonjen u obližnje
Masakr porodice Bunjevac: Stoja Damjanović priča da je i sama čula sa nekoliko stotina metara dalje, iz obližnjih stena gde se sakrila, iste one Milenkove krike, koje i danas ponekad sanja. Kao i sav onaj prizor užasa, koji je zatekla, pošto se vratila u selo.
”Ubijani su na najsvirepije načine. Zdravanu Damjanoviću izvadili su oba oka, bilo je leševa bez prstiju na rukama i nogama, bez pola glave, zaklanih... Pojedini su bili bez komada mesa po rukama i nogama, nekima su ruke i noge bile slomljene”, prepričava Stoja.
Milan Damjanović preživeo je tako što je ostao u trapu kuće. Kada su napadači otišli, a on izašao iz trapa zatekao je ubijene svoju majku i dve kćerke, 26-godišnju Ranku i 31-godišnju Jadranku.
”Obe su bile zaklane”, svedočio je Petar Rašević, kada se posle napada vratio u selo.
“Pobijena je cela porodica Bunjevac, takođe izbeglice iz okoline Breze. Njih sedmoro, u dobi od 26 do 66 godina. Tridesetjednogodišnji Goran uhvaćen je sa svojom majkom, pa su ga zaklali”, ispričao je Petar.
Ništa manji užas Petar nije zatekao ni na koti Dernek, iznad Čemerna, gde je bilo smešteno tridesetak vojnika. Njih su napali iz pravca Mahmutovića rijeke, dovikujući im „ne pucajte, mi smo vaši“, što je unelo pometnju i zabunu, kako se priseća jedan iz grupe vojnika koja je uspela da pobegne.
“Iz obližnje šume, gde sam se zatekao, video sam zarobljavanje nekoliko vojnika. Jedan od njih viče - 'ne ubijajte ih! Vežite ih, vodimo ih kao taoce u Brezu“, kaže ovaj čovek, koji ne želi da mu se pominje ime. Iz šume su morali da beže dalje, jer su se napadači ustremili na njih. A kada su se, nakon napada, vratili na kotu, zatekli su zarobljenike - pobijene.
“Njih devet bilo je pobijeno u krugu od desetak metara: streljali su ih iz blizine, nekima su pucali u usta, nekima su na telu bili vidljivi tragovi od noža ili bajoneta“, kaže ovaj čovek. Sa kote je još mogao da vidi napadače kako se na jednoj nižoj koti razdvajaju i pozdravljaju...
http://www.novireporter.com/look/re...tion=2&NrIssue=119&NrSection=7&NrArticle=1075
Masakr porodice Bunjevac: Stoja Damjanović priča da je i sama čula sa nekoliko stotina metara dalje, iz obližnjih stena gde se sakrila, iste one Milenkove krike, koje i danas ponekad sanja. Kao i sav onaj prizor užasa, koji je zatekla, pošto se vratila u selo.
”Ubijani su na najsvirepije načine. Zdravanu Damjanoviću izvadili su oba oka, bilo je leševa bez prstiju na rukama i nogama, bez pola glave, zaklanih... Pojedini su bili bez komada mesa po rukama i nogama, nekima su ruke i noge bile slomljene”, prepričava Stoja.
Milan Damjanović preživeo je tako što je ostao u trapu kuće. Kada su napadači otišli, a on izašao iz trapa zatekao je ubijene svoju majku i dve kćerke, 26-godišnju Ranku i 31-godišnju Jadranku.
”Obe su bile zaklane”, svedočio je Petar Rašević, kada se posle napada vratio u selo.
“Pobijena je cela porodica Bunjevac, takođe izbeglice iz okoline Breze. Njih sedmoro, u dobi od 26 do 66 godina. Tridesetjednogodišnji Goran uhvaćen je sa svojom majkom, pa su ga zaklali”, ispričao je Petar.
Ništa manji užas Petar nije zatekao ni na koti Dernek, iznad Čemerna, gde je bilo smešteno tridesetak vojnika. Njih su napali iz pravca Mahmutovića rijeke, dovikujući im „ne pucajte, mi smo vaši“, što je unelo pometnju i zabunu, kako se priseća jedan iz grupe vojnika koja je uspela da pobegne.
“Iz obližnje šume, gde sam se zatekao, video sam zarobljavanje nekoliko vojnika. Jedan od njih viče - 'ne ubijajte ih! Vežite ih, vodimo ih kao taoce u Brezu“, kaže ovaj čovek, koji ne želi da mu se pominje ime. Iz šume su morali da beže dalje, jer su se napadači ustremili na njih. A kada su se, nakon napada, vratili na kotu, zatekli su zarobljenike - pobijene.
“Njih devet bilo je pobijeno u krugu od desetak metara: streljali su ih iz blizine, nekima su pucali u usta, nekima su na telu bili vidljivi tragovi od noža ili bajoneta“, kaže ovaj čovek. Sa kote je još mogao da vidi napadače kako se na jednoj nižoj koti razdvajaju i pozdravljaju...
http://www.novireporter.com/look/re...tion=2&NrIssue=119&NrSection=7&NrArticle=1075
Poslednja izmena:
- Poruka
- 2.412
,,U Bradini ubijane cijele porodice[/SIZE][/B]
Rada Neđić koja je, da i sama ne zna kako, uspjela da preživi pokolj srpskih civila u svom rodnom mjestu Bradina, opština Konjic, koji su 25. i 26. maja 1992. godine izvršili tadašnji pripadnici Teritorijalne odbrane "Zelenih beretki", policije i drugih muslimansko-hrvatskih paravojnih formacija, danas živi u Višegradu, kako kaže, sa sve manje nade da će ikada pronaći posmrtne ostatke svoga brata Sretka.
- Mom bratu su odsjekli glavu i odnijeli su je u Konjic gdje su s njom pred hotelom igrali fudbal. To su čak snimili i postoji video-zapis, ali niko neće da kaže gdje su zakopani posmrtni ostaci. Poznato je to dobro i Ziji Landži, ali njega oslobađa gospodin Švendimen koga pitam da li razmišlja gdje će mu duša - kaže Neđićeva.
Ona u nastavku svoje tužne priče podsjeća "velikog tužioca" da su ti isti zločinci, koje on štiti, iz utrobe njene snahe, Sretkove supruge, na silu izvadili sedmomjesečnu bebu i namjerno joj oštetili mozak zbog čega to dijete nikada nije prohodalo.
Samo u Bradini tog kobnog maja ubijeno je na kućnom pragu 36 nenaoružanih srpskih civila, među kojima je najstariji bio 78-godišnji Radomir Kuljanin, a najmlađi jedanaestogodišnji Srđan Žuža.
Posmrtni ostaci njih 26 pronađeni su u masovnoj grobnici u dvorištu crkve Svetog vaznesenja Hristovog koja je opljačkana i zapaljena, kao uostalom i sve srpske kuće u Bradini u kojoj je nekada živjelo više od 750 Srba."
I da ,,Hag" ostane nem na ovakve bestijalnosti...medjunarodna zajednica...naša,srpska vlast koja krije istinu i klanja se po Srebrenici...ko pomaže,krije i čuva zločince i sam je zločinac!
Rada Neđić koja je, da i sama ne zna kako, uspjela da preživi pokolj srpskih civila u svom rodnom mjestu Bradina, opština Konjic, koji su 25. i 26. maja 1992. godine izvršili tadašnji pripadnici Teritorijalne odbrane "Zelenih beretki", policije i drugih muslimansko-hrvatskih paravojnih formacija, danas živi u Višegradu, kako kaže, sa sve manje nade da će ikada pronaći posmrtne ostatke svoga brata Sretka.
- Mom bratu su odsjekli glavu i odnijeli su je u Konjic gdje su s njom pred hotelom igrali fudbal. To su čak snimili i postoji video-zapis, ali niko neće da kaže gdje su zakopani posmrtni ostaci. Poznato je to dobro i Ziji Landži, ali njega oslobađa gospodin Švendimen koga pitam da li razmišlja gdje će mu duša - kaže Neđićeva.
Ona u nastavku svoje tužne priče podsjeća "velikog tužioca" da su ti isti zločinci, koje on štiti, iz utrobe njene snahe, Sretkove supruge, na silu izvadili sedmomjesečnu bebu i namjerno joj oštetili mozak zbog čega to dijete nikada nije prohodalo.
Samo u Bradini tog kobnog maja ubijeno je na kućnom pragu 36 nenaoružanih srpskih civila, među kojima je najstariji bio 78-godišnji Radomir Kuljanin, a najmlađi jedanaestogodišnji Srđan Žuža.
Posmrtni ostaci njih 26 pronađeni su u masovnoj grobnici u dvorištu crkve Svetog vaznesenja Hristovog koja je opljačkana i zapaljena, kao uostalom i sve srpske kuće u Bradini u kojoj je nekada živjelo više od 750 Srba."
I da ,,Hag" ostane nem na ovakve bestijalnosti...medjunarodna zajednica...naša,srpska vlast koja krije istinu i klanja se po Srebrenici...ko pomaže,krije i čuva zločince i sam je zločinac!
- Poruka
- 6.563
Dragon, tebi svaka čast, ti si ovo doživeo i lično i ostao si normalan. Budi ponosan na to!
dragon x
Buduća legenda
- Poruka
- 49.075
I nikada ne bih radio ono što su oni radili. Nikome. To nisu ni bili ljudi već nešto na čemu bi im i demoni pozavidjeli....
- Poruka
- 6.563
I nikada ne bih radio ono što su oni radili. Nikome. To nisu ni bili ljudi već nešto na čemu bi im i demoni pozavidjeli....
Tako je, čovečnost je ono što razlikuje ljude i zveri. Ovi, neka gore makar u paklu ako ne pre!!!
Od 19 mještana, koliko ih se u trenutku napada na Serdare nalazilo u selu, 16 je ubijeno
Poslednja izmena:
- Poruka
- 6.563
Odlično, ako imaš još sa svim izvorima postavi. Mislim, nije odlično ali je jasno šta hoći sa kažem. Izbrisaću sve moje postove u jednom trenurku pa da ovo postane tema svedok dešavanja u BiH.
- Poruka
- 2.412
"Na sudovima je da procjenjuju ko je i u kojoj mjeri počinio zločine u BiH", kaže predsjednik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Republike Srpske Nedeljko Mitrović. Mitrović za Deutsche Welle iznosi okvirne podatke kojima ova organizacija raspolaže uz napomenu da se, kada govori o broju srpskih žrtava na određenim područjima, podaci odnose na vojnike i civile. Mitrović ističe da je podatke o počinjenim zločinima početkom rata u BiH teško prikupiti. Govoreći o zločinima koji su u tom periodu počinjeni nad Srbima, prisjeća se 26. marta 1992 godine, "kada su hrvatski bojovnici upali u Sijekovac kod Bosanskog Broda i ubli najmanje 25 ljudi, većinom civila". "3. i 4. aprila hrvatske snage u Kupresu su ubile oko 40 Srba", kaže Mitrović, dodajući da je početkom rata u BiH "bilo i zločina nad Srbima u Hercegovini u mjestima Ravno i Malovan". Sukobi u ovim mjestima su, prema njegovim riječima , "otvorili vrata tragičnijim događajima koji su potom uslijedili". "Onda dolazi ta nesretna Dobrovoljačka ulica", ističe predsjednik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila RS-a, dodajući da je u koloni JNA tada poginulo oko 45 vojnika, 73 je ranjeno dok je oko 200 zarobljeno. Stradanja Srba na sarajevskom području Sarajevo "Sarajevo je otvorena knjiga, i mi smo se ponadali da će pitanje zločina u ovom gradu riješiti posebna komisija koja je i formirana, ali zbog raznih opstrukcija ništa nije uradila", kaže Mitrović. "Naše su procjene da je na sarajevskom području tokom rata stradalo od 6.500 do 10.000 Srba" ističe Mitrović.
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5429533,00.html
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5429533,00.html
dragon x
Buduća legenda
- Poruka
- 49.075
Ninković Marko: 92. godine, 21. maja zadesila nas je ta teška njiova ofanziva, kojom su naljeteli u selo i sve fatali i gonili u logore, i palili kuće, i štale i sve. Šta nisu radili, batinali i u Čelebiće provodili u logor.
Đorđić Zdravko: Bili smo bez uniformi, bez naoružanja, civili, žene, djeca, starci. Pripremali su se, zarušila su se obadva tunela i na ulazu i na izlazu iz Bradine, tako da nismo imali nikakve šanse da izađemo, ni da gdje odemo. To je pripremano još od aprila mjeseca. A napad je počeo 25. maja 92. ujutro. Već 26. maja, već je bilo prvih žrtava, paljevina, već je počelo paljenje. Počeli su kupit, odvodit ljude, žene, djecu. Dovodili su ih u Bradinu na raskrsnicu, tu su razdvajali žene i djecu u školu, a sve ostalo od petnaest do ako je bilo i 100 godina, to je već, sve gonjeno u Čelebiće u logor.
Kuljanin Jovan-profesor: Dvadeset peti, šesti, sedmi, to su, mislim, dani koji se....ne može se to opričati. Ne može se to, riječi su tu suvišne. To je teško. Mislim, ko se našao u tom, u tom grotlu, dotakao je dno pakla. Sa svih strana ušle su hrvatsko-muslimanske jedinice...ne znam da li mogu to, to je, to je jedan strašan. Jednostavno pucnjava od jutra do mraka uz granatiranje.27. marta već počinje povlačenje prema Gornjoj Bradini svog stanovništa. Jedna grupa odvažnijih momaka tridesetak, četrdeset, pokušalo je preko Bjelašnice da se probije prema Kalenoviku. Međutim, svega možda desetina da je uspela, jer se ta grupa razdvojila, tek jedna desetina možda, uspela je stići do Kalinovika, a ostatak je u Ljutoj, prema Ulogu, je zarobljena i dovedena u Čelebiće.
Đorđić Zdravko: Već ubijeni Neđo Kuljanin, Zoran Mrkajić, Mirko Vrkajić, Todor Žuža, Jovo Žuža, Nikola Gligorević, Vaso Žuža, Neđo Draganić, Pero Kuljanin, brat mu Radenko Kuljanin, braća Gojko i Mirko Kuljanin i otac im, Drago Kuljanin, rođak im od strica Goran Kuljanin, dječak od 15 il’ 16 godina, Njegoš Koprivica, stric mu, Srđan Koprivica, Ratomir Kuljanin, starac od nekih 80 godina živ je zapaljen u svojoj kući.
Kuljanin Jovan-profesor: Kako je koji zaseok osvojen tako su, il’ na kućnom pragu ili su ih našli negde skrivene u potoku ili tako. 27. maj kad je već popaljena Bradina, ljudi se sakrivali bespomoćni, onda su skupili na tunelu kako mi kažemo u Bradini, to je ovaj železnički tunel koji ide prema Sarajevu. Tu su ih svukli do...sve, samo je ostao veš. I uglavnom tovarili su ih na kamione, bilo je i po pedeset, to je išlo sve za Čelebiće. Iz te kolone je, na primer, izdvojen Vujičić Vaso zatim Živak Slobodan i...nek mi Bog oprosti što (ne može da se seti imena)...Velimir.
Đorđić Zdravko: Kako je ko izlazio iz kuća, kako se zatekao na ulici oko kuća, po baštama, tako su, pozvali su da se narod skupi u Bradini. Jedna grupa kod Mićove kafane iz Gornjeg dela Bradine, a druga grupa kod kafane Pere Mrkajića, to je donji deo Bradine. Iz te grupe skupljenih možda trista, četristo stanovnika, što žena, što djece, što staraca odma su izveli Vasu Vujičića, i braću Slobodana i Velimira Živaka, i njih su na licu mjesta streljali.
Gligorević Boro: Stojimo ispred grobnice, masovne grobnice gdje su bili ovi naši sahranjeni. Tu je bilo oko dvadeset i sedam leševa sahranjeno. Bagerom su iskopali, iskopali raku i bagerom su ih i zakopali. Tako da su sva tjela u...vožnja ona bila, isprevrtani jedni preko drugih. Pa su kasnije kiše bile, bilo je dosta tjela koja je voda odnjela, naše žene su tuda ovaj, to naknadno zagrtale i et tako. Onako kao civile pofatali i ubili ovde kod ove Perine gostione za jednu noć i ovaj, te pretežno pobili. Ko što je jedan đak govorio kaže: ja sam svome učitelju dao jedinicu. Ovoga Kuljana profesora koji mu je predavao, on ga je jednostavno ubio tu.
Đorđić Zdravko: Te mrtve, nisu dali da se sahrane dostojno. No su bagerom iskopali rupu kod crkve, samo razbacali kao trupce i tako zagrnuli, jer su virile i ruke i noge. I žene su išle, majke, supruge da navlače kamenje da ne razvlače životinje kosti.
Kuljanin Jovan-profesor: Kod srpske pravoslavne crkve, sahranjeno je tačno trideset četvoro. Uglavnom tu je bio bager koji je iskopao rupu, zagrnuo to na brzinu, čak su i djelovi tjela virili. Psi su razvlačili. Ja ne mogu...Majke su krišom dolazile da bi bar zemljom zatrpale djelove tjela, noge najčešće da ih psi ne razvlače. Treba napomenuti da je svo ostalo stanovništvo, i žene, i djeca i svi iz svih zaselaka jer Bradina je široko područje proteže se na pet kilometara, iz svih zaselaka svo ostalo stanovništvo, mahom žene i djeca su zatvorene u školu Bradina, pod strogom stražom. Bilo je tu svašta i tučnjave, i silovanja i... (ne može dalje da priča)
Đorđić Zdravko: Kako su koga zarobljavali, hvatali, nalazili kod kuća, tako su prebijali čim su stigli: kundacima, cjevima, drvenim štapovima, palicama. Tako da se od vriske i leleka, da se nije moglo slušat. Vrište djeca, plaču, plaču žene, ne znaju gdje će, ne znaju šta će biti sa njima, da li će preživit tu noć, da li će dočekat drugo jutro (plače). Tovare, trpaju na kamione, odvoze za Čelebiće.
http://www.serbianvoice.eu/modules.php?name=News&file=article&sid=1608
ZAROBLJENI SRBI U LOGORU ČELEBIĆI
Đorđić Zdravko: Bili smo bez uniformi, bez naoružanja, civili, žene, djeca, starci. Pripremali su se, zarušila su se obadva tunela i na ulazu i na izlazu iz Bradine, tako da nismo imali nikakve šanse da izađemo, ni da gdje odemo. To je pripremano još od aprila mjeseca. A napad je počeo 25. maja 92. ujutro. Već 26. maja, već je bilo prvih žrtava, paljevina, već je počelo paljenje. Počeli su kupit, odvodit ljude, žene, djecu. Dovodili su ih u Bradinu na raskrsnicu, tu su razdvajali žene i djecu u školu, a sve ostalo od petnaest do ako je bilo i 100 godina, to je već, sve gonjeno u Čelebiće u logor.
Kuljanin Jovan-profesor: Dvadeset peti, šesti, sedmi, to su, mislim, dani koji se....ne može se to opričati. Ne može se to, riječi su tu suvišne. To je teško. Mislim, ko se našao u tom, u tom grotlu, dotakao je dno pakla. Sa svih strana ušle su hrvatsko-muslimanske jedinice...ne znam da li mogu to, to je, to je jedan strašan. Jednostavno pucnjava od jutra do mraka uz granatiranje.27. marta već počinje povlačenje prema Gornjoj Bradini svog stanovništa. Jedna grupa odvažnijih momaka tridesetak, četrdeset, pokušalo je preko Bjelašnice da se probije prema Kalenoviku. Međutim, svega možda desetina da je uspela, jer se ta grupa razdvojila, tek jedna desetina možda, uspela je stići do Kalinovika, a ostatak je u Ljutoj, prema Ulogu, je zarobljena i dovedena u Čelebiće.
Đorđić Zdravko: Već ubijeni Neđo Kuljanin, Zoran Mrkajić, Mirko Vrkajić, Todor Žuža, Jovo Žuža, Nikola Gligorević, Vaso Žuža, Neđo Draganić, Pero Kuljanin, brat mu Radenko Kuljanin, braća Gojko i Mirko Kuljanin i otac im, Drago Kuljanin, rođak im od strica Goran Kuljanin, dječak od 15 il’ 16 godina, Njegoš Koprivica, stric mu, Srđan Koprivica, Ratomir Kuljanin, starac od nekih 80 godina živ je zapaljen u svojoj kući.
Kuljanin Jovan-profesor: Kako je koji zaseok osvojen tako su, il’ na kućnom pragu ili su ih našli negde skrivene u potoku ili tako. 27. maj kad je već popaljena Bradina, ljudi se sakrivali bespomoćni, onda su skupili na tunelu kako mi kažemo u Bradini, to je ovaj železnički tunel koji ide prema Sarajevu. Tu su ih svukli do...sve, samo je ostao veš. I uglavnom tovarili su ih na kamione, bilo je i po pedeset, to je išlo sve za Čelebiće. Iz te kolone je, na primer, izdvojen Vujičić Vaso zatim Živak Slobodan i...nek mi Bog oprosti što (ne može da se seti imena)...Velimir.
Đorđić Zdravko: Kako je ko izlazio iz kuća, kako se zatekao na ulici oko kuća, po baštama, tako su, pozvali su da se narod skupi u Bradini. Jedna grupa kod Mićove kafane iz Gornjeg dela Bradine, a druga grupa kod kafane Pere Mrkajića, to je donji deo Bradine. Iz te grupe skupljenih možda trista, četristo stanovnika, što žena, što djece, što staraca odma su izveli Vasu Vujičića, i braću Slobodana i Velimira Živaka, i njih su na licu mjesta streljali.
Gligorević Boro: Stojimo ispred grobnice, masovne grobnice gdje su bili ovi naši sahranjeni. Tu je bilo oko dvadeset i sedam leševa sahranjeno. Bagerom su iskopali, iskopali raku i bagerom su ih i zakopali. Tako da su sva tjela u...vožnja ona bila, isprevrtani jedni preko drugih. Pa su kasnije kiše bile, bilo je dosta tjela koja je voda odnjela, naše žene su tuda ovaj, to naknadno zagrtale i et tako. Onako kao civile pofatali i ubili ovde kod ove Perine gostione za jednu noć i ovaj, te pretežno pobili. Ko što je jedan đak govorio kaže: ja sam svome učitelju dao jedinicu. Ovoga Kuljana profesora koji mu je predavao, on ga je jednostavno ubio tu.
Đorđić Zdravko: Te mrtve, nisu dali da se sahrane dostojno. No su bagerom iskopali rupu kod crkve, samo razbacali kao trupce i tako zagrnuli, jer su virile i ruke i noge. I žene su išle, majke, supruge da navlače kamenje da ne razvlače životinje kosti.
Kuljanin Jovan-profesor: Kod srpske pravoslavne crkve, sahranjeno je tačno trideset četvoro. Uglavnom tu je bio bager koji je iskopao rupu, zagrnuo to na brzinu, čak su i djelovi tjela virili. Psi su razvlačili. Ja ne mogu...Majke su krišom dolazile da bi bar zemljom zatrpale djelove tjela, noge najčešće da ih psi ne razvlače. Treba napomenuti da je svo ostalo stanovništvo, i žene, i djeca i svi iz svih zaselaka jer Bradina je široko područje proteže se na pet kilometara, iz svih zaselaka svo ostalo stanovništvo, mahom žene i djeca su zatvorene u školu Bradina, pod strogom stražom. Bilo je tu svašta i tučnjave, i silovanja i... (ne može dalje da priča)
Đorđić Zdravko: Kako su koga zarobljavali, hvatali, nalazili kod kuća, tako su prebijali čim su stigli: kundacima, cjevima, drvenim štapovima, palicama. Tako da se od vriske i leleka, da se nije moglo slušat. Vrište djeca, plaču, plaču žene, ne znaju gdje će, ne znaju šta će biti sa njima, da li će preživit tu noć, da li će dočekat drugo jutro (plače). Tovare, trpaju na kamione, odvoze za Čelebiće.
http://www.serbianvoice.eu/modules.php?name=News&file=article&sid=1608
ZAROBLJENI SRBI U LOGORU ČELEBIĆI
- Poruka
- 2.412
22. 12. 2009. 12:49h | Tanjug
Bošnjaci uhapšeni zbog ratnih
zločina
Komentara 1
veličina teksta:+-
Almir Padalović i Redžo Balić,
osumnjičeni da su počinili
ratni zločin protiv civilnog
stanovništva, uhapšeni su u
utorak ujutru u Konjicu,
saopštilo je Tužilaštvo BiH.
Zatvorenici u logoru "Čelebić"
Padalović je osumnjičen da je
za vreme rata u BiH kao
pripadnik Armije BiH i stražar
u logoru "Čelebići", u opštini
Konjic, krajem jula 1992.
godine kršeći pravila
međunarodnog humanitarnog
prava pucao u zarobljenika
Željka Klimenta i ubio ga.
Balić je osumnjičen je da je
za vreme rata u BiH, kao
pripadnik Armije BiH, u mestu
Razići , učestvovao u ubistvu
civila srpske nacionalnosti
Vojislava Kuljanina i mučenju
jedne ženske osobe srpske
nacionalnosti.
Padalovića i Balića su uhapslili
pripadnici Agencije za istrage
i zaštitu BiH, po nalogu
Tužilaštva BiH, a tokom dana
biće predati u nadležnost tog
tužilaštva koje će ih saslušati
i odlučiti o određivanju
pritvora.
Bosna i Hercegovina ratni
zločini Almir Padalović Redžo
Balić Logor Čelebić
pošalji na:
print preporuči (0)
Komentara: 1
Ostavite komentarPravila
neregistrovan korisnik
NOVICA
Sreda, 23. 12. 2009. 20:01h
Preporuka: +0 / -0
Odgovori
+
-
!
JA SAM PREZIVEO CELEBICE!
KASNO JE SAD DA SE HAPSE
NEPOSREDNI IZVRSIJOCI
(BUDALE) ,GDJE SU VELIKI ,DA
NE NABRAJAM IMENA,CEKA SE
DA RIKNU KO ALIJA I TUDJMAN
PA CE ONDA DA IM SUDE !
HAJDE SRBI DA UHAPSIMO
MLADICA I SVAKOG DRUGOG
KOGA TRIBUNAL POGLEDA
POPREKO PA CETE DOBITI
POTVRDU DA SARADJUETE SA
HAGOM I UCI CETE U EVRIPSKU
UNIJU ,MALO JUCE!!!!
Moja lokacija -
http://www.vesti-online.com/Vesti/Ex-YU/16461/Bosnjaci-uhapseni-zbog-ratnih-zlocina
Bošnjaci uhapšeni zbog ratnih
zločina
Komentara 1
veličina teksta:+-
Almir Padalović i Redžo Balić,
osumnjičeni da su počinili
ratni zločin protiv civilnog
stanovništva, uhapšeni su u
utorak ujutru u Konjicu,
saopštilo je Tužilaštvo BiH.
Zatvorenici u logoru "Čelebić"
Padalović je osumnjičen da je
za vreme rata u BiH kao
pripadnik Armije BiH i stražar
u logoru "Čelebići", u opštini
Konjic, krajem jula 1992.
godine kršeći pravila
međunarodnog humanitarnog
prava pucao u zarobljenika
Željka Klimenta i ubio ga.
Balić je osumnjičen je da je
za vreme rata u BiH, kao
pripadnik Armije BiH, u mestu
Razići , učestvovao u ubistvu
civila srpske nacionalnosti
Vojislava Kuljanina i mučenju
jedne ženske osobe srpske
nacionalnosti.
Padalovića i Balića su uhapslili
pripadnici Agencije za istrage
i zaštitu BiH, po nalogu
Tužilaštva BiH, a tokom dana
biće predati u nadležnost tog
tužilaštva koje će ih saslušati
i odlučiti o određivanju
pritvora.
Bosna i Hercegovina ratni
zločini Almir Padalović Redžo
Balić Logor Čelebić
pošalji na:
print preporuči (0)
Komentara: 1
Ostavite komentarPravila
neregistrovan korisnik
NOVICA
Sreda, 23. 12. 2009. 20:01h
Preporuka: +0 / -0
Odgovori
+
-
!
JA SAM PREZIVEO CELEBICE!
KASNO JE SAD DA SE HAPSE
NEPOSREDNI IZVRSIJOCI
(BUDALE) ,GDJE SU VELIKI ,DA
NE NABRAJAM IMENA,CEKA SE
DA RIKNU KO ALIJA I TUDJMAN
PA CE ONDA DA IM SUDE !
HAJDE SRBI DA UHAPSIMO
MLADICA I SVAKOG DRUGOG
KOGA TRIBUNAL POGLEDA
POPREKO PA CETE DOBITI
POTVRDU DA SARADJUETE SA
HAGOM I UCI CETE U EVRIPSKU
UNIJU ,MALO JUCE!!!!
Moja lokacija -
http://www.vesti-online.com/Vesti/Ex-YU/16461/Bosnjaci-uhapseni-zbog-ratnih-zlocina
- Poruka
- 2.412
Dokumentarna serija –
transkript - 2. deo
Za one koji su ubijeni, za
našu đecu, zbog istine..."
Ninković Marko (prolazi od
spomenika do spomenika na
groblju i pokazuje): Ovde mi je
sin Stevan, ovde mi je sin
Mirko, ovde mi je brat
Radomir, ovde mi je brat
Rajko. Ja bih poslijednu riječ
rek’o, zamolio gospodina Buša,
ako ima srce imalo prema
Srbima, da okrene tu ploču, i
da se sažali, i da kaže da smo
i mi žrtva bili. Jedino on to
more učiniti ako hoće. A daj
Bože da ’oće, ja ga
pozdravljam ovaki ožalošćen.
Nema za mene, da mi daju
zemaljsku kuglu, više nikakva
ratluka, ali njega bi’ zamolio
da prizna srpske žrtve, šta je
rađeno. Ako ne prizna, neka
ga stid dokle gođ je živ. Ovo
mu ja poručujem sa ovoga
bolnoga mjesta.
Hrvatsko-bošnjačka koalicija
u maju 1992. godine osniva
logor Čelebići, u kome su
zatvarani Srbi iz opštine
Konjic. Međunarodni Crveni
krst je registrovao preko 400
ljudi. Događaji u Bradini,
sporstkoj dvorani Musala i u
gradu Konjicu, usko su
povezani sa pričom o logoru
Čelebići.
transkript - 2. deo
Za one koji su ubijeni, za
našu đecu, zbog istine..."
Ninković Marko (prolazi od
spomenika do spomenika na
groblju i pokazuje): Ovde mi je
sin Stevan, ovde mi je sin
Mirko, ovde mi je brat
Radomir, ovde mi je brat
Rajko. Ja bih poslijednu riječ
rek’o, zamolio gospodina Buša,
ako ima srce imalo prema
Srbima, da okrene tu ploču, i
da se sažali, i da kaže da smo
i mi žrtva bili. Jedino on to
more učiniti ako hoće. A daj
Bože da ’oće, ja ga
pozdravljam ovaki ožalošćen.
Nema za mene, da mi daju
zemaljsku kuglu, više nikakva
ratluka, ali njega bi’ zamolio
da prizna srpske žrtve, šta je
rađeno. Ako ne prizna, neka
ga stid dokle gođ je živ. Ovo
mu ja poručujem sa ovoga
bolnoga mjesta.
Hrvatsko-bošnjačka koalicija
u maju 1992. godine osniva
logor Čelebići, u kome su
zatvarani Srbi iz opštine
Konjic. Međunarodni Crveni
krst je registrovao preko 400
ljudi. Događaji u Bradini,
sporstkoj dvorani Musala i u
gradu Konjicu, usko su
povezani sa pričom o logoru
Čelebići.
- Poruka
- 2.412
Senator Ivanišević Milivoje –
Centar za istaživanje zločina
nad srpskim narodom
Beograd: Veoma teško se
dolazi do podataka o
stradanjima, o stradalim,
ubijenim i na druge načine
nestalim Srbima sa tog
područja, jer muslimanske i
hrvatske vlasti danas
prikrivaju šta se dogodilo sa
Srbima. Ali činjenica je da u
tim mestima Srba nema više.
Interesantno je, kad je rat
počeo najveći broj žrtava su
92. godine imale baš ove
hercegovačke opštine i deo
Podrinja. Kad se rat završio,
završene operacije 95. godine,
najviše srpskih žrtava je bilo
u Krajini, a ovde više i nema
žrtava. Ne zato što neće, nisu
želeli Hrvati i muslimani da
ubijaju, nego zato što više
nisu imali koga da ubijaju.
Počišćeno je sve.
http://www.serbianvoice.eu/modules.php?name=News&file=article&sid=1608
Centar za istaživanje zločina
nad srpskim narodom
Beograd: Veoma teško se
dolazi do podataka o
stradanjima, o stradalim,
ubijenim i na druge načine
nestalim Srbima sa tog
područja, jer muslimanske i
hrvatske vlasti danas
prikrivaju šta se dogodilo sa
Srbima. Ali činjenica je da u
tim mestima Srba nema više.
Interesantno je, kad je rat
počeo najveći broj žrtava su
92. godine imale baš ove
hercegovačke opštine i deo
Podrinja. Kad se rat završio,
završene operacije 95. godine,
najviše srpskih žrtava je bilo
u Krajini, a ovde više i nema
žrtava. Ne zato što neće, nisu
želeli Hrvati i muslimani da
ubijaju, nego zato što više
nisu imali koga da ubijaju.
Počišćeno je sve.
http://www.serbianvoice.eu/modules.php?name=News&file=article&sid=1608
C0NSIGLIERI
Buduća legenda
- Poruka
- 42.910
Najvaznije je da Boris Tadic redovno klanja u Srebrenici.
paja1408
Buduća legenda
- Poruka
- 34.639
dragonX svaka cast na podacima...jos samo da je nekih novina da ovo objavljuje u feljtonima---valjda bi neko od nadleznih morao da reaguje...
Streljali sedmogodišnjaka
...
"Na prijedlog Šefika Tucakovića svi su s punom ratnom opremom, naoružani automatskim puškama krenuli iz kuće Redže Macića prema stanu Đure Golubovića (1951) u Konjicu, koji se nalazi u Ulici trećeg marta, broj 14. Kad su nasilno oko 22 časa upali u stan, prisililu su Đuru, njegovu suporugu, Vlastu, rođenu Ninković (1957) i njihove maloljetne sinove Petra (1985) i Pavla (1987), koje su digli iz kreveta i sve četvoro poveli u policijsku stanicu", stoji u optužnici.
Zločinci su oduzeli Goluboviću ključeve juga 45 i potom s dva automobila umjesto u policijsku stanicu krenili putem Konjic - Borci. Nakon što su bez ikakvih problema prošli policijski punkt u mjestu Polje Bijela naišli su na spuštenu rampu na kojoj su bili pripadnici vojne policije. Međutim, nakon kraćeg razgovora koji su obavili s Hadžom Macićem, dežurnim policajacem, zločinci su nastavili put s taocima prema selu Spiljani.
- Na udaljenosti od oko kilometar od policijskog punkta, zaustavili su se i naredili članovima porodice Golubović da izađu iz automobila. Potom su usmjerili cijevi prema četvopročlanoj porodici Golubović, otvorili vatru i pokosili ih rafalima. Kad su se uvjerili da tijela ubijenih nepomično leže na zemlji sjeli su u automobile i vratili se u nasilje Glavičinu gdje je Miralem Macić u kuću svog oca unio televizor i druge ukradene stvari iz stana porodice Golubović - naveo je tužilac u optužnici.
Dok su se zločinci radovali poslije obavljenog posla i strijeljanja četvoro četnika s policijskog punkta motorolom im se javio Hadžo Macić sa informacijom da se kod njega nalazi dijete Petar Golubović, koji je njemu i Draženu Markoviću opisao šta se dogodilo s njegovim roditeljima i bratom.
Naime, tokom strijeljanja rafalnom paljbom mališan od sedam godina pao je na zemlju iako ga nijedan metak nije okrznuo. Petar se pritajio da je mrtav, ali kada su zločinci napustili mjesto zločina podigao se i krenuo u mrkloj noći da se spasi. Nažalost, zla sudbina ovog sedmogodišnjeg mališana odvela je ponovo u ruke okorjelih ratnih zločinaca.
Odmah poslije informacije da se mališan nalazi na punktu stigli su Miralem Macić, Jusuf Potur i Adem Landžo da preuzmu Petra Golubovića. S njima i maloljetnim djetetom kranuo je i Šefik Tucaković. U mjestu zvanom Begin Vir zaustavili su automobil, izveli mališana iz automobila i potom sva četvorica policijskih monstruma uperili cijevi i ispraznili saržere u tijelo ovog anđelčića.
(Đuro Golubović bio je profesor geografije u Konjicu,težak invalid zbog oboljenja nogu.Nije služio vojni rok.)
http://www.fokus.ba/nov/index.php?option=com_content&view=article&id=1101:streljali-sedmogodinjaka-8
http://www.fokus.ba/nov/index.php?option=com_content&view=article&id=1118:zaklali-branka-ogia-9
...
"Na prijedlog Šefika Tucakovića svi su s punom ratnom opremom, naoružani automatskim puškama krenuli iz kuće Redže Macića prema stanu Đure Golubovića (1951) u Konjicu, koji se nalazi u Ulici trećeg marta, broj 14. Kad su nasilno oko 22 časa upali u stan, prisililu su Đuru, njegovu suporugu, Vlastu, rođenu Ninković (1957) i njihove maloljetne sinove Petra (1985) i Pavla (1987), koje su digli iz kreveta i sve četvoro poveli u policijsku stanicu", stoji u optužnici.
Zločinci su oduzeli Goluboviću ključeve juga 45 i potom s dva automobila umjesto u policijsku stanicu krenili putem Konjic - Borci. Nakon što su bez ikakvih problema prošli policijski punkt u mjestu Polje Bijela naišli su na spuštenu rampu na kojoj su bili pripadnici vojne policije. Međutim, nakon kraćeg razgovora koji su obavili s Hadžom Macićem, dežurnim policajacem, zločinci su nastavili put s taocima prema selu Spiljani.
- Na udaljenosti od oko kilometar od policijskog punkta, zaustavili su se i naredili članovima porodice Golubović da izađu iz automobila. Potom su usmjerili cijevi prema četvopročlanoj porodici Golubović, otvorili vatru i pokosili ih rafalima. Kad su se uvjerili da tijela ubijenih nepomično leže na zemlji sjeli su u automobile i vratili se u nasilje Glavičinu gdje je Miralem Macić u kuću svog oca unio televizor i druge ukradene stvari iz stana porodice Golubović - naveo je tužilac u optužnici.
Dok su se zločinci radovali poslije obavljenog posla i strijeljanja četvoro četnika s policijskog punkta motorolom im se javio Hadžo Macić sa informacijom da se kod njega nalazi dijete Petar Golubović, koji je njemu i Draženu Markoviću opisao šta se dogodilo s njegovim roditeljima i bratom.
Naime, tokom strijeljanja rafalnom paljbom mališan od sedam godina pao je na zemlju iako ga nijedan metak nije okrznuo. Petar se pritajio da je mrtav, ali kada su zločinci napustili mjesto zločina podigao se i krenuo u mrkloj noći da se spasi. Nažalost, zla sudbina ovog sedmogodišnjeg mališana odvela je ponovo u ruke okorjelih ratnih zločinaca.
Odmah poslije informacije da se mališan nalazi na punktu stigli su Miralem Macić, Jusuf Potur i Adem Landžo da preuzmu Petra Golubovića. S njima i maloljetnim djetetom kranuo je i Šefik Tucaković. U mjestu zvanom Begin Vir zaustavili su automobil, izveli mališana iz automobila i potom sva četvorica policijskih monstruma uperili cijevi i ispraznili saržere u tijelo ovog anđelčića.
(Đuro Golubović bio je profesor geografije u Konjicu,težak invalid zbog oboljenja nogu.Nije služio vojni rok.)
http://www.fokus.ba/nov/index.php?option=com_content&view=article&id=1101:streljali-sedmogodinjaka-8
http://www.fokus.ba/nov/index.php?option=com_content&view=article&id=1118:zaklali-branka-ogia-9
- Poruka
- 6.563
Makar što više ljudi da vidi, makar samo ovde na forumu! Jesi provalio da niko nije odgovarao za ove užasne zločine?
paja1408
Buduća legenda
- Poruka
- 34.639
pa naravno da nije...godinama trubim o istom...srbi cekaju da im bivsi neprijatelji osude njihove zlocince...nema od toga nista...institucije srbije moraju da prikupe podatke i izvrse istrage i zajedno sa RS da insistiraju kod medjunarodne zajednice na resavanju ratnih zlocina...ali imam utisak da se to namerno ne radi kako bi se i dalje srbi napadali iz MZ i kako bi se na njih vrsio politicki pritisak kao zlocinackom narodu..
dragon x
Buduća legenda
- Poruka
- 49.075
Nakon oslobađajuće presude ICTY-a onom zlikovcu Naseru Oriću, Okružno tužilaštvo u Bijeljini (RS) pokrenulo je novu istragu protiv njega. Taj predmet je preuzelo (otelo) Tužilaštvo BiH. Tužilaštvo i Sud BiH nisu predviđeni Aneksom IV DMS-a, zakon o istima je nametnuo visoki predstavnik.
I sada ta istraga negdje na polici skuplja prašinu, dok se Orić šeće slobodno kao heroj po FBiH, jer Tužilaštvo BiH ne želi ništa da uradi po pitanju te istrage i njegove odgovornosti.
A isti taj "sud" i "tužilaštvo" su smješteni u Sarajevu u bivšoj kasarni "Viktor Bubanj", bivšem logoru za Srbe. U istom tom "sudu i tužilaštvu" sjede i sada sudije koje su sudile Srbima u ratu u tom logoru. Optužbe u ratu su bile smiješne, tipa "optužen je taj i taj stanovnik Sarajeva jer je u noći između....paljenjem svijeće navodio četničke granate...". Naravno to što su ljudi palili svijeće usled nestanka el. energije nije bilo nikakvo opravdanje. Bili su Srbi, optužba u ratu dovoljna da vas neko ubije ili zatvori.
Kako se proslavljao povratak Nasera Orića iz Haga govori i sledeća pjesma koju su mu kao heroju tzv arbih posvetili muslimani:
"Ej ko na Božić u Kravicu dođe
Naser Orić nije Karađorđe
kad vidješe sa svih strana puca
stadoše im u grudima srca
ostaviše i Božić i Slavu
samo živu da izvuku glavu
ej ostaviše i Isusa sama
da ga oni pogaze nogama
a na stolu torte i kolači
neka jede ko je bio jači
džabe što su tehniku imali
opet im se Kravica zapali
..................................
Naser svojim borcima govori
vi slavite dok Kravica gori
nema više gnijezda dušmanskoga
baš na Božić ogrijala Boga
mjesto popa što sveti vodicu
došetao Naser u Kravicu
ej šta je ovo Naser borce pita
nemam kome Božić da čestitam
hajmo kući braćo Muslimani
mi smo ovdje došli nepozvani..."
dragon x
Buduća legenda
- Poruka
- 49.075
Parastos za ubijene u Kravicama
Bratunac -- U selu Kravica kod Bratunca obeležena je 17. godišnjica zločina nad Srbima, kada su muslimanske snage iz Srebrenice ubile 49 meštana i zapalile srpske kuće.
Jake muslimanske oružane snage iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića napale su u ranu zoru iz više pravaca Kravicu i okolna srpska sela i sve meštane koji nisu uspeli da pobegnu ubili i izmasakrirali na kućnom pragu.
Svet mora da sazna i prihvati činjenicu da su tokom rata u BiH stradali i Srbi, izjavio je u Kravici ministar rada, boračke i invalidske zaštite Republike Srpske Rade Ristović, izražavajući nadu da će biti procesuirani i oni koji su počinili zločine nad Srbima.
Među ubijenima je bilo najviše žena, dece i staraca. Sedmoro zarobljenih je nakon torture i mučenja u zatvoru u Srebrenici ubijeno.
Više od 1.000 meštana Kravice, noseći decu i ranjenike, uspelo je da se kroz velike smetove snega na putu dugom oko pet kilometara preko planinskih prevoja probije do reke Drine, da bi čamcima bili prebačeni u Srbiju.
Posle Božića 1993. godine pronađeno je i sahranjeno samo devet srpskih civila, dok su posmrtni ostaci 40 masakriranih meštana pronađeni i identifikovani tek dva meseca kasnije.
U ovom najvećem srpskom naselju u srednjem Podrinju bez jednog ili oba roditelja ostalo je 101 dete.
Kravica, u kojoj je pre rata živelo 2.500 stanovnika, je tokom ratnih 1992. i 1993. godine bila stalna meta napada naoružanih muslimana iz sela u okolni Srebrenice i Bratunca koji su u tom periodu ubili 152 srpska civila i vojnika, a 168 ranili.
Za te zločine, kao i za sve ostale zločine počinjene na području Srebrenice i Bratunca još ni jedan musliman ili Bošnjak nije odgovarao, a Haški sud je 3. jula 2008. godine Orića oslobodio optužbi zbog nedostatka dokaza za komandnu odgovornost.
Na prostoru od 64 kvadratna kilometra mesne zajednice Kravica muslimani su tokom 1992. i početkom 1993. godine razorili sva sela i zaseoke, ukupno 30, u kojima je srušeno svih 688 stambenih i 27 društvenih objekata.
Od tih 30 sela, 26 su i danas potpuno prazna i razorena. Samo se u četiri naselja vratio zanemarljivo mali broj, uglavnom starijih, ljudi.
http://www.naslovi.net/2010-01-05/b92/parastos-za-ubijene-u-kravicama/1479822
Bratunac -- U selu Kravica kod Bratunca obeležena je 17. godišnjica zločina nad Srbima, kada su muslimanske snage iz Srebrenice ubile 49 meštana i zapalile srpske kuće.
Jake muslimanske oružane snage iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića napale su u ranu zoru iz više pravaca Kravicu i okolna srpska sela i sve meštane koji nisu uspeli da pobegnu ubili i izmasakrirali na kućnom pragu.
Svet mora da sazna i prihvati činjenicu da su tokom rata u BiH stradali i Srbi, izjavio je u Kravici ministar rada, boračke i invalidske zaštite Republike Srpske Rade Ristović, izražavajući nadu da će biti procesuirani i oni koji su počinili zločine nad Srbima.
Među ubijenima je bilo najviše žena, dece i staraca. Sedmoro zarobljenih je nakon torture i mučenja u zatvoru u Srebrenici ubijeno.
Više od 1.000 meštana Kravice, noseći decu i ranjenike, uspelo je da se kroz velike smetove snega na putu dugom oko pet kilometara preko planinskih prevoja probije do reke Drine, da bi čamcima bili prebačeni u Srbiju.
Posle Božića 1993. godine pronađeno je i sahranjeno samo devet srpskih civila, dok su posmrtni ostaci 40 masakriranih meštana pronađeni i identifikovani tek dva meseca kasnije.
U ovom najvećem srpskom naselju u srednjem Podrinju bez jednog ili oba roditelja ostalo je 101 dete.
Kravica, u kojoj je pre rata živelo 2.500 stanovnika, je tokom ratnih 1992. i 1993. godine bila stalna meta napada naoružanih muslimana iz sela u okolni Srebrenice i Bratunca koji su u tom periodu ubili 152 srpska civila i vojnika, a 168 ranili.
Za te zločine, kao i za sve ostale zločine počinjene na području Srebrenice i Bratunca još ni jedan musliman ili Bošnjak nije odgovarao, a Haški sud je 3. jula 2008. godine Orića oslobodio optužbi zbog nedostatka dokaza za komandnu odgovornost.
Na prostoru od 64 kvadratna kilometra mesne zajednice Kravica muslimani su tokom 1992. i početkom 1993. godine razorili sva sela i zaseoke, ukupno 30, u kojima je srušeno svih 688 stambenih i 27 društvenih objekata.
Od tih 30 sela, 26 su i danas potpuno prazna i razorena. Samo se u četiri naselja vratio zanemarljivo mali broj, uglavnom starijih, ljudi.
http://www.naslovi.net/2010-01-05/b92/parastos-za-ubijene-u-kravicama/1479822
dragon x
Buduća legenda
- Poruka
- 49.075
Породица Секуловић
Bosnian Muslim troops murdered the entire Sekulovic family.These little Serbs, Predrag and Danka Sekulovic, were slain with their parents on Sep. 13, 1992 by Bosnian Muslims in the village of Bakic on the road to Foca. He was 7, she was 4.
Zavait
Veliko srpsko selo (Srba 346, jugoslovena 2) u opštini Srbinje. Zločin se dogodio na mestu zv. Bakić na lokalnom putu između Zavaita i Srbinja 13. septembra 1992. Pripadnici Armije BiH minirali saobračajnicu i tako oko 8,30 časova uništili teretno motorno vozilo reg. br. GŽ-479-37 i ubili četiri putnika, civila srpske nacionalnosti. Prema nalazu policijskih veštaka mina vrlo vešto, profesionalno, postavljena i nije se mogla primetiti usled brojnih asfaltnih napuklina i oštećenja na drumu. Pošto je reč o saobračajnici na srpskoj teritoriji pretpostavlja se da su minu mogli i imali razloga da postave jedino pripadnici neke muslimanske diverzantsko terorističke grupa iz sastava Armije BiH. Prilikom eksplozije vozilo uništeno, a u kamionu, pored vlasnika koji je upravljao vozilom, život izgubili njegova supruga i dva maloletna deteta. Eksploziju preživeo jedino njihov teško povređeni saputnik Momčilo (Branko) Stevanović.
Žrtve: 1) Ranko (Tomo) Sekulović, 1962; 2) Radenka (Bogdan) Sekulović, 1961; 3) Predrag (Ranko) Sekulović, 1985; 4) Danka (Ranko) Sekulović, 1989.
Bosnian Muslim troops murdered the entire Sekulovic family.These little Serbs, Predrag and Danka Sekulovic, were slain with their parents on Sep. 13, 1992 by Bosnian Muslims in the village of Bakic on the road to Foca. He was 7, she was 4.
Zavait
Veliko srpsko selo (Srba 346, jugoslovena 2) u opštini Srbinje. Zločin se dogodio na mestu zv. Bakić na lokalnom putu između Zavaita i Srbinja 13. septembra 1992. Pripadnici Armije BiH minirali saobračajnicu i tako oko 8,30 časova uništili teretno motorno vozilo reg. br. GŽ-479-37 i ubili četiri putnika, civila srpske nacionalnosti. Prema nalazu policijskih veštaka mina vrlo vešto, profesionalno, postavljena i nije se mogla primetiti usled brojnih asfaltnih napuklina i oštećenja na drumu. Pošto je reč o saobračajnici na srpskoj teritoriji pretpostavlja se da su minu mogli i imali razloga da postave jedino pripadnici neke muslimanske diverzantsko terorističke grupa iz sastava Armije BiH. Prilikom eksplozije vozilo uništeno, a u kamionu, pored vlasnika koji je upravljao vozilom, život izgubili njegova supruga i dva maloletna deteta. Eksploziju preživeo jedino njihov teško povređeni saputnik Momčilo (Branko) Stevanović.
Žrtve: 1) Ranko (Tomo) Sekulović, 1962; 2) Radenka (Bogdan) Sekulović, 1961; 3) Predrag (Ranko) Sekulović, 1985; 4) Danka (Ranko) Sekulović, 1989.
dragon x
Buduća legenda
- Poruka
- 49.075
Ubijena cijela porodica
Ubijeni su: Radosava Ristovic (61), njeni sinovi Pero (rodjen 1951.) i Obren (rodjen 1955.), njihova sestra Bosa (rodjena 1961.), Danilo Ristovic, djecak od 14 godina, i Mila Ristovic
"Dosao sam na obezbjedjenje kuce i pomogao komsijama da se ovo bar malo sredi, da ih fino polozimo, da ih pokrijemo, meit se brzo hladi, treba ih staviti u sanduk. Pruzili smo ih fino. Meni je bilo tesko, jer sam odrastao sa ovim svojim komsijama. Ono sto sam vidio u kuci bilo je uzasno. Kako je ko uhvacen da sjedi, samo sto je glavu bacio na stranu. Bosa je sjedila iza vrata, prekrstenih nogu, prvo sam nju vidio, preko prsa je bila prekosena i ispod vrata. Pera sam nasao pokojnog izmedju stola i kauca, majka je bila na kaucu, bila je nepokretna i prije smrti, vidio sam da joj je noga prebijena ispod koljena, vjerovatno rafalom. Danilo je bio tamo, do babe, onda je Mila bila ovdje, do Danila, naslonjene glave na Danila. Ko je ovdje sjedio, Obren ili neko drugi, ne znam..."
http://www.bhdani.com/arhiva/136/t365a.htm
Ubijeni su: Radosava Ristovic (61), njeni sinovi Pero (rodjen 1951.) i Obren (rodjen 1955.), njihova sestra Bosa (rodjena 1961.), Danilo Ristovic, djecak od 14 godina, i Mila Ristovic
"Dosao sam na obezbjedjenje kuce i pomogao komsijama da se ovo bar malo sredi, da ih fino polozimo, da ih pokrijemo, meit se brzo hladi, treba ih staviti u sanduk. Pruzili smo ih fino. Meni je bilo tesko, jer sam odrastao sa ovim svojim komsijama. Ono sto sam vidio u kuci bilo je uzasno. Kako je ko uhvacen da sjedi, samo sto je glavu bacio na stranu. Bosa je sjedila iza vrata, prekrstenih nogu, prvo sam nju vidio, preko prsa je bila prekosena i ispod vrata. Pera sam nasao pokojnog izmedju stola i kauca, majka je bila na kaucu, bila je nepokretna i prije smrti, vidio sam da joj je noga prebijena ispod koljena, vjerovatno rafalom. Danilo je bio tamo, do babe, onda je Mila bila ovdje, do Danila, naslonjene glave na Danila. Ko je ovdje sjedio, Obren ili neko drugi, ne znam..."
http://www.bhdani.com/arhiva/136/t365a.htm
dragon x
Buduća legenda
- Poruka
- 49.075
2.2.10. Dana 01.08.1992. godine muslimanska vojska pod komandom Ahmeta Sejdića napala je nebranjeno srpsko selo Jelašci, na desnoj obali Drine, na granici prema Srbiji i vatrenim oružjem ubila sve Srbe - civile koji nisu uspeli da pobegnu, uključujući i decu.
Ubijeni su: 1. Šušnjar Dragan, rođen 1928. god,
2. Šušnjar Slavka, rođena 1930. god,
3. Savić Mile, rođen 1943. god,
4. Savić Petka, rođena 1945. god,
5. Savić Radomir, rođen 1949. god,
6. Jeličić Trivun, rođen 1929. god,
7. Jeličić Sava, rođena 1920. god,
8. Jeličić Mira, rođena 1960. god,
9. maloletni Jeličić Vidoje, rođen 1982. god,
10. maloletna Jeličić Dragana, rođena 1984. god.
Tela žrtava, izrešetana mecima, nađena su u njihovim kućama ili pored kuća.
Izvršioci:
1. Sejdić Ahmet, iz mesta Drokan (Višegrad), gde je i rođen 02.01.1960. godine, od oca Ibra i majke Zemke,
2. Kabaklija Ibro, iz Višegrada, rođen 25.11.1967. godine u mestu Kosovo Polje (Višegrad), od oca Ahmeta i majke Ifete,
3. Kabaklija Bakir, iz Višegrada, gde je i rođen 02.04. 1962. od oca Salka i majke Behije,
4. Kabaklija Nermin, iz Višegrada, gde je i rođen 14.01.1966. godine, od oca Ahmeta i majke Ifete,
5. Jamak Zakir, iz Kosova Polja, gde je i rođen 04.05. 1969. godine od oca Huseina,
6. Kos Salko, iz Kosova Polja, gde je i rođen 04.02. 1951. od oca Sulejmana i majke Mule,
7. Mehanović Bajro, iz Kosova Polja, rođen u Sarajevu 01.10.1949. godine od oca Hadža.
8. Džafo Alija, iz Brštenice, rođen 26.10.1970. godine od oca Avdije i majke Fadile,
9. Čakir Sakib, iz Višegrada, gde je i rođen 17.07. 1957. od oca Abida i majke Rasime,
10. Kos Adem, iz Kosova Polja, gde je i rođen 26.11.1958. godine od oca Sulejmana i majke Mule,
11. Jamak Esad iz Kosova Polja, od oca Avda i majke Hafe,
12. Čakar Rasim, iz Zakrsnice, gde je i rođen 02.12.1967. godine od oca Asima i majke Safije,
13. Džafo Alija, iz Višegrada, rođen 04.08.1951. u Gornjoj Brštenici, od oca Ibrahima i majke Šahe.
Dokaz: iskazi svedoka i zapisnik o uviđaju (133/95-1, 552/94-2, 440/94-36 i 40, 809/95-2, 456/94-1 i 279/95-6.)
http://www.slobodan-milosevic.org/documents/reports/Serbian/8-VG.htm
Софија
Legenda
- Poruka
- 53.310
Страшно је колико су трагичне животне приче Срба с оне стране Дрине.
Ту, буквално, нема породице која није дала бар једну жртву у сваком од ратова.
Ту, буквално, нема породице која није дала бар једну жртву у сваком од ратова.
