Пушио сам око 4 године, килажа се распала, ја се распадао, а цео живот пре тога био у тренингу, и тукао сам паклу дневно, ако не и јаче нарочито кад се пило уз то, и прекидао сам сто пута али не зато што сам ја то хтео већ зато што су то хтели други... Једног дана устао сам, и док сам прао зубе испред огледала помислио сам у себи "имаш 18 година, погледај се магарче на шта личиш" (личио сам на офингер) од тад цигару запалио нисам, а нисам пушио само из фазона, дакле свако јутро кафа и цигара, и по цео дан само грувај... Вратио сам се на тренинге, направио опет животињу од себе, више не пијем алкохол, не пушим, не пијем кафу, ништа... Само карактер, само жеља, ништа друго.