Evo nađoh nešto što sam zapisivao nije mnogo mada više i ne treba:
VEKSILIUMI
Veksiliumi su zastave u opštem značenju riječi. Pored savremenih zastava u veksiliume spadaju sve druge vrste zastava koje se koriste u savremenom dobu kao i sve vrste zastava koje su korišćene u prošlim vijekovima.
Prvi veksili
Kinezi su prvi izmislili svilenu tkaninu i prvi su koji su načinili od svilene tkanine zastavu 100 godina pne. Hijerarhija kineskog društva se odražavala u mnoštvu zastava koje su koristili carevi, komandanti voske i upravnici provioncija i pokrajina. Najpopularniji znaci primjenjeni na tim zastavama su prestave zmaja, tigra, sokola, kornjače i zmije. Kineske zastave su mijenjale oblik od kvadnog do trougaonog a ivice zasteve su bile oblikovane u obliku plamenih jezika. Upotrebu svilenih zastava su peruzeli i drugi narodi koji su došli u dodr sa Kinezima.
Slika XX. Zastava kineskog vojnog zapovjedika
Slika XX. Zastave Huna i Mongola
Običaj ukrašavanja vojnih simbola dugačkim trouglastim trakama, se iz Kine ubrzo proširio na Indiju i Egipat. Zbog osobina svile kao lagane tkanine koja se lepršala na najmanjem povjeratcu kinezi su zastavu pričvršćivali neposredno na uspravnu motku za razliku od veksila koji su napravljeni od grube teške tkanine i koji su visili na poprečnoj prečki.
Kineski običaj prićvršćivnja platna na uspravnu motku se brzo proširio po cijelom tadašnjem svijetu. U mediteranskom svijetu prvi su ga prihvatili Arapi čija je zastava bila crne boje, a kasnije su ućle u upotrebu i ostale panarapske boje. Virezovi krstaši su se od XI do XIII vijeka na pohodim u Svetu zemlju, upoznali sa tim arapskim običajem. Kako u to vrijeme nije postojala nacionalan svijest zastave su označavale pripadnost svom gospodaru. U III Krstaškom ratu su se krlj Francuske Filip II, kralj Engleske HenriII i grof Filip Flandriski dogovorili da svoje vojske radi razlikovanja označe krstovima razne boje. Kad su s e krstaši vartili na svoje posjede po cijeloj evropi su se pojavile zastave. Isticale su se na kopljima, brodovima, zamkovima, gradovima, svaki feudalac je imao svoju zastavu na kojoj je bio prikazan njegov grb.
Doba viteštva.
Korišćenje oklopa je jedan od razloga pojve grbova kao razlikovnih znakova u bitkma i viteškim turnirima. Heraldika se uspostavlja u vruijeme II Krstaškog rata 1147-1149.Pokazalo se da su proste figure prikazane kontrasnim bojama odlični razlikovni znaci a da je štit bio savršeno mjesto za njihovo postavljanje. Broj heraldičkih boja je ograničen na pet emajla crvena, plava, zelena, ljubičasta i crna i dva metala srebro i zlato (bijela i žuta boja). Najpopularnija figur predheraldičkog vremena je bio krst svih mogućih oblika i boja. Druga figura je bio lav, zatim slijede orao, grifon, konj, heraldički ljiljan i heraldička ruža i razne vrste oružja. Razvoj heraldike je urzao pojavu mnoštva ličnih zastava jer je svaki vlasnik grba imao svoju ličnu zastavu, za što nije bilo potrebno biti plemić. Ove heraldičke zastave su bile kvadratnog ili pravougaonog oblika (širina veća od dužine) a plemički rang se prikazivao veličinom zastave. Lične heraldičke oznake ili bedževi su se pojavljivali na standardima i zastavama vazala. Nijesu sve zastave iz viteškog doba bile grbovne, čestio su se koristile i zastave sa religioznim motivima i prikazaima svetaca ili njihovih atributa.
Oriflem je pravougaoma zastava postavljena vodoravno ukrašena jezicima na slobodnom kraju, napravljena od crvene svile ukrašena zlatovezom koja je lepršajućo na vjetru imala izgled zlatnih plamenova. Ona je bila lični standard francuskih kraljeva.
Baner je kvadratna ili pravougaona uzastava veće širine od dužine, koja je posebni način prikazivanja grba. Na baneru je predstavljan grb sa štita s tim da je desna strana ona prema koplju, što je prihvaćeno za sve zastave. Ponekad su baneri ukrašeni jezicima što ukazuje na bjihovo porijeklo od oriflema. Ivice banera su ukrašene zlanim resama ili naizmjenično u bojama grba.
Penon je duguži nego širi komad tkanine kćen na kraju koplja, odnosno ispod glave koplja. Prvi penoni su pravougaoni sa trakama na slobodnom kraju, kasnije su na slobodnom kraju zasječeni u obliku lastinog repa, ili oblik raznostranog tougla (pavon penon). Na zastavu u bojama grba se postavljao bedž prepoznatljiv u vodoravnom položaju koplja, spremnog za borbu- penon predstavlja fizičko prisustvo vlasnika penona.
Penoncel je umanjena verzija penona ne veća od 18 inči dužine, kači se ispod glave koplja i može imati slobodni kraj u obliku lastinog repa, na njemu se nalazi bedž vlasnika.
Gvidon je bio zastava pješadijskih pukova, konjice i dragonske garde. One su izvornio zastave konjice a od 1833 ponovo uvode u upotrebu laka konjica, husari i kopljanici. Gvidon je na slobodnom ktraju uvijek zasječen u obliku lastinog repa po srednjevjekovnoj tradiciji, budući je gvidon bio zastav goniča konja. Zaslugama u borbi bi se ovi jezici kidali dok se nebi dobio baner viteza banereta.
Standard je najvažnija srednjevjekovna zastava. Naziv joj je izveden iz normanskog francuskog estandard sa značenjem onaj koji stoji, odnosno znak mjesta na kojem se stoji. Standard može biti oblikovan sa jednim ili dva zaobljena jezika ili u obliku lastinog repa na slobodnom kraju. Odmah uz koplje se postavlčja bedž gospodrara prema kojem se duguje odanost a ostatak je podijeljen vodoravno na boje grba. Zatim slijedi bedž vlasnika standarda i kose trake sa ispisom motoa. Duž cijele ivice su zlatne rese ili rese naizmjenično u bojama grba.
Kornet u XVI i XVII zastava kvadratnog oblika, na slobodnom kraju zarezana u obliku lastinog repa. Oznaka podjele konjice na manje jedinice, koristila se do XVIII vijeka. Takođe se u engleskoj mornarici tako nazivala mala trouglasta zastava.
Strimer dugačka trouglasta zastava ekvivalent stabndardu za upotrebu na moru, s tim da nema resa, u bojama grba, bez motoa, sa bedžom. Ova zastava, na ratnom brodu, predstavlja lojalnost vojnika vlasniku zastave.
Gonfalon je zastava koja se ističe uspravno okačena na poprečnu prečku vezabnu za vrh dugačkog štapa. Slobodni kraj gomfalona se završava sa nekoliko jezika koji se završavaju oštro ili pravougaono, ukrašeni ili ne resama. Na gonfalonu se postavljao bedž ili grb, ili neki ukrasni uzorak. Danas se najčešće koriste tokom crkvenih ceremonija.
Gonfanon je zastava koja se ističe na uswpravnoj motki sa jezicima na slobodnom kraju zastave. Razklika izmešu gofanona sa dugim jezicima i standarda je u tome da se kod gonfanona šarže uvijek nalaze na cijelom dijelu zastave i nikad u jezicima, dok se kod standarda žarže nalaze cijelom dužinom zastave.
