„Bečko-berlinska škola” vs novoromantičari

[supertruper]

Zbog cega su to Srbi??

Sto nose kape ko Sajkace, koje su usred postali deo srbijanske nosnje u 19. veku.

Zato što je srpska praotadžbina na Iranskoj visoravni - neznalice. Čitaj Darakhašanija pa će ti sve bit jasnije ili tzv. iransku teoriju o podrijetlu Srba

 

[supertruper]

Nije da je nešto relevantno po temu, ali čisto da se razjasnimo; prvu istoriju Srba - ukoliko ne računamo Hronike grofa Đorđa Brankovića s kraja XVII stoljeća, što je takođe 'kandidat' za to mjesto - sastavio je i objavio u Veneciji 1765. godine Pavle Julinac (Đulinac).

Na ostatak poruke se ne osvrćem jer mi je stvarno nejasno na šta se odnosi...

Odnosi se na prvu celovitu srpsku istoriju iz pera jednog prononsiranog BB jezuite Jirečeka a ne na autohtonističke istoričare i njihove istorije u koje spadaju i svi srpski istoriografi od 16 do 19 veka i onog tupsona , ruvarca, pročitaj istoriju srpske književnosti pokojnog pisca Pavića

 

[Konstantin Veliki]

Ajde da su svi srpski istoricari ko Nikola Samardzic ili Dubravka Stojanovic pa da nasi autonomisti pomisle da ima neke zavere, ali sta cemo za istoricarima ko sto Milodrag Ekmecic, Mile Bjelajac, Milos Kovic, pokojni Corovic i mnogi drugi srpski istoricari koji prema onome sta sam cuo naginju dosta uvek na srpsku stranu, posebno Ekmecic. Ako bi bilo neke osnove za tvrdnje autonomista oni bi valjda skocili na to.

Ovako nista.

- - - - - - - - - -

Zato što je srpska praotadžbina na Iranskoj visoravni - neznalice. Čitaj Darakhašanija pa će ti sve bit jasnije ili tzv. iransku teoriju o podrijetlu Srba

Valjda je teza o iranskom poreklu Srba, a ti ljudi su Turci.

 

[supertruper]

Ajde da su svi srpski istoricari ko Nikola Samardzic ili Dubravka Stojanovic pa da nasi autonomisti pomisle da ima neke zavere, ali sta cemo za istoricarima ko sto Milodrag Ekmecic, Mile Bjelajac, Milos Kovic, pokojni Corovic i mnogi drugi srpski istoricari koji prema onome sta sam cuo naginju dosta uvek na srpsku stranu, posebno Ekmecic. Ako bi bilo neke osnove za tvrdnje autonomista oni bi valjda skocili na to.

Ovako nista.

- - - - - - - - - -



Valjda je teza o iranskom poreklu Srba, a ti ljudi su Turci.

Constantinuse Magnuse nabrojao si sve vrle titoističke istoričare a ne srpske! To što se Ekmečić presaldumio pod starost- kasno MK na Kosovo ravno stiže. I, lipi moj nije teza nego pregnantna teorija. Ali, ja ti tu ne mogu pomoći jer nisi čitao autohtonistu br. 1 - M. Milanovića; i da ponovim po tisućiti put Deretić, Jarčević i slična bratija kretena nisu nikakvi autohtonisti već komunjarski udbaši plaćeni da čine to što čine i da nevini čitaoci čitajući njihove budalaštine pomisle da su svi autohtonisti takvi- a oni su najobičniji neobrazovani provokatori, e, nadam se da je sad situacija jasnija.

 

[Pumpaj Dinstanović]

Constantinuse Magnuse nabrojao si sve vrle titoističke istoričare a ne srpske! To što se Ekmečić presaldumio pod starost- kasno MK na Kosovo ravno stiže. I, lipi moj nije teza nego pregnantna teorija. Ali, ja ti tu ne mogu pomoći jer nisi čitao autohtonistu br. 1 - M. Milanovića; i da ponovim po tisućiti put Deretić, Jarčević i slična bratija kretena nisu nikakvi autohtonisti već komunjarski udbaši plaćeni da čine to što čine i da nevini čitaoci čitajući njihove budalaštine pomisle da su svi autohtonisti takvi- a oni su najobičniji neobrazovani provokatori, e, nadam se da je sad situacija jasnija.

To je samo jedna tvoja pretpostavka...

 

[Thucydides]

Srpski istoričar i direktor Istorijskog instituta od 2002. do 2010. godine, kao i glavni i odgovorni urednik Redakcionog odbora izdanja Istorijskog instituta, g. Živković; De Conversione Croatorum et Serborum:
"Postoji jedan zanimljivi izvor iz druge polovine 9. veka, tzv. Bavarski geograf, koji je sačinio listu slovenskih plemena centralne i istočne Evrope i naveo gradove u svakoj zemlji u kojoj su vladali. U ovom izvoru se navodi da su prvi susedi Hehfelda Srbi (Surbi) in qua regione plures sunt quae habent civitates L. Takođe, tu je još jedno pleme sličnog imena: Zeriuani quod tantum est regnum ut ex eo cunctae gentes Sclavorum exortae sint et originem sicut affirmant ducant. Ovi Zeriuani može takođe da se odnosi na Srbe. Prema Bavarskom geografu kao da su Sloveni generalno tvrdili da potiču od Srba. Ovde nije toliko važno da li je ta tvrdnja legenda ili narodno sećanje; važnija je mogućnost da su Srbi i Hrvati u 9. veku zaista mogli imati neke ideje o svom severnom poreklu. Naposletku, na osnovu Bavarskog geografa izgleda da je 870. godine bilo a la monde da Sloveni navode svoje plemsko poreklo od Srba" (str. 96-97).

Znači možemo reči jedan od najvažnijih ljudi za Istoriju u Srbiji tvrdi da prema Bavarskom geografu Sloveni potiču od Srba - da li si hteo to da kažeš?
Ili ovaj zadnji arheološki skup srpsko-ruskih arheologa koji rade u državnim institucijama u Srbiji i Rusiji?

Ja citavo vreme tvrdim da su Sloveni samo savez usmeren na borbu protiv Rima. Zbog toga sto je ta borba potrajala doslo je do stapanja i formiranja jednog jezika. A najblizi Rimu su bili Sclavini, odnosno Srbi, pa se moze predpostaviti da je od njih i potekla ideja o formiranja saveza.

 

[vučko]

Polako bre Kyriose; nije nepismen, već, ako sam dobro razumio, ne zna engleski jezik. Nema problema; tu su drugi da pripomognu sa prevodom.

Evo i prevoda:



Od prije nekoliko godina, Velšanska akademija ne funkcioniše kao samostalno društvo pisaca; ona je stopljena sa jednim drugim društvom slične prirode i danas to je Književnost Vels (Literature Wales / Llenyddiaeth cymru).

Ova ustanova zvala se "AKADEMIJA". E sada da li su u toj akademiji bili udruženi pisci, istoričari ili arheolozi, ne menja ništa. Ono što je bitno ga. Kuić je bila njen član i proučavala je keltski jezik, keltsku narodnu poeziju i upoređivala ju je sa evropskim narodnim poezijama i naravno i sa srpskom narodnom poezijom.

Академија (грч. Ἀκαδημία) је установа високог образовања, истраживања или хонорарног чланства. (http://sr.wikipedia.org/sr/Академија)

Ali ponavljam ono što je najbitnije i od čega bežite ko đavo od krsta: do sada nisam dobio nikakav odgovor, da li je neko na našim prostorima bio veči poznavalac kelskog jezika (živ ili mrtav ) od ga. Ranke Kuić? Odgovora nisam dobio pa onda smatram da je baš ona ta koja je bila največi poznavalac keltskog jezika (i keltske narodne poezije) na našim prostorima. Završena priča.

 

[vučko]

Kao prvo, čisto da ispravimo, nije u pitanju 1969. godina kao god. završetka njenog rada, već 1965. godina. Drugo, njen rad se zove Dika; porijeklo, razvoj i ideja pravde kod Eshila i Sofokla. I kao treće, to ne pokazuje nikakvo veliko poznavanje starogrčkog perioda. Ne mogu se lično pohvaliti da sam njen rad pročitao, ali čisto iz naslova i polja kojim bi on trebalo da se bavi, u pitanju je jedna filozofska rasprava o pojmu pravde kod dva starogrčka autora. Dakle nema tu ni govora da je ona neki poznavatelj tog perioda; naprotiv, kada sam pročitao Srbi...narod najstariji, saznao sam da ona istoriju ne poznaje čak ni na najosnovnijem nivou. Ona nikada nije čula sa kralja Servija Tulija; njoj su osnovne činjenice nešto strano, jer vjerovatno i to osnovno što je naučila tokom obrazovanja za vrijeme studija u Zagrebu, nije se više uopšte ni sjećala. I čisto da ispravimo i tu neistinu koja postoji na internetu:



Lukovićka nije diplomirala u Beogradu, na čijem fakultetu ne postoji odsjek za klasične jezike (klasični se jezici proučavaju u okviru uopšteno klasičnih nauka, na Filozofskom fakultetu), već na zagrebačkom sveučilištu.

Kao zanimljivost cijeloj ovoj diskusiji, dostavljam ekskluzivno dokumenta o Lukovićki iz francuskog Nacionalnog arhiva u Fontableu.

Hvala za pravilne podatke, ali to ništa ne menja kod nje

 

[Urvan Hroboatos]

Meni je najbolja stara škola, Sima & Miloje...Iz: Ozren Žunec: Goli život, 1-2

Iz Ozren Žunec: Goli život, 1-2

Novi povijesni narativ koji je u Srbiji stvaran u razdoblju sloma komunizma obuhvaća vrlo obiman i raznorodan materijal. Osim narativa koji su gradili i interpretirali vodeći političa ri i ideolozi srpskog nacionalističkog projekta, kao što su Slobodan Milošević ili Dobrica Ćosić te apologetski pisci koji su narativ konstruirali u okviru tumačenja političkih akcija Srba, kao što je Mile Dakić u svojim povijestima pobune Srba u Hrvatskoj, u Srbiji su se od kraja osamdesetih godina pojavili radovi mnogih autora, jednim dijelom amatera ali i akademskih povjesnika, s fantastičnim "neoromantičarskim" konstrukcijama povijesti Srba.

Među amaterima, ističu se radovi novinara Draška Šćekića (Sorabi: istoriopis. Beograd-Herceg Novi-Podgorica-Berane: Sfairos-Grad pisaca-Timor-Stupovi, 1994. i Sorabi: istina o srpstvu od iskona, Beograd Podgorica: Unireks-Timor, 2000.) u kojima se zastupa teza da su Srbi najstariji narod na svijetu čija nacionalna povijest obasiže neprekinuto razdoblje od 7500 godina te da su Srbi narod iz kojeg su proizašli svi ostali Slaveni i iz čijeg se jezika razvilo dvanaest drugih jezika. U jednom intervjuu Šćekić je pojasnio: "Kada je reč o prakolevci srpstva, prema arheološkim nalazima a na osnovu toponima i hidronima, to je Azija odnosno Indija. Tvrdi se da je tamo nastala i prva Srbija, pod imenom Sarbarska. Odatle su, oko 4500 godina pre Hrista otpočele seobe, koje traju i danas. Seobe su se kretale u tri pravaca -jedna grupa zaputila se u rajsku zemlju, Mesopotamiju, gde je, prema predanju, učestvovala u izgradnji Vavilonske kule, druga grupa krenula se ka srednjoj Aziji, a treća je u severnoj Aziji, današnjoj Rusiji, stvorila plemensku državu pod nazivom Sirbidija, Sirbirija ili Sirbija - Sibir. Šteta je za našu decu da se to ne zna" (navedeno u Marinović s.a.). U isto vrijeme obnovljen je interes za velikim dijelom neobjavljene i do danas nepronađene radove Miloša S. Milojevića (1840.-1897.), autodidakta, sudskog pisara, slikara ikona, amaterskog povjesnika i osnivača i vođe nekoliko dobrovljačkih - danas bi se reklo paravojnih - postrojbi iz vremena srpsko-turskih ratova 1876.-1878. godine (osnovao je i zapovijedao Moravsko-dobričko-dobrovoljačkim ustaškim korom, Dobrovoljačko-ustaškim raško-ibarskim korom i Deževsko-ibarsko-ustaškim korom) koji je zastupao tzv. "autohtonističku" teoriju koja je nasuprot "germanskoj istorijskoj školi" tvrdila da Srbi na današnja područja nisu stigli u VII. stoljeću nego da su "tu" bili još prije Grka i Rimljana (Radulović, Ognjen 2000a.).

Od akademskih povjesnika, ističu se radovi Jovana Deretića i Olge Luković-Pjanović, autorice knjige Srbi... narod najstariji (prvo izdanje u jednom svesku, Beograd: Dosije, 1990.; dopunjeno izdanje u tri sveska, Beograd: Miroslav, 1993.-1994.; drugo izdanje u tri sveska, Beograd: Miroslav 2003.; bibliografski podatci iz kataloga Narodne knjižnice Srbije), a čitatelji kojima su dva izdanja teško dostupna mogu pogledati niz od dvanaest članaka Sime Jelače "Osam milenijuma srpskog porekla" koji predstavljaju kompilaciju sastavljenu od navoda iz spomenute knjige Olge Luković-Pjanović te knjige anonimnog autora Od Indije do Srbije (Rim: Srpske novine 1961.) i koji su dostupni na stranicama internetskog časopisa Internet novine serbske (dostupno na URL http://www.srpskadijaspora.co.yu/vest.asp?id=4252 i dalje).

Sažetak odabranih rezultata istraživanja na ovom području jedan je autor opisao ovako: "Pesnik Obrad Ž. Maričić došao je do velikog otkrića: Srpska civilizacija postoji 7511 godina! U svojoj knjizi Antički zov istine on je pokušao da objasni i kroz stihove ispeva istoriju srpske civilizacije, a pravo proučavanje ostavio je školovanim naučnicima.Teorije o davnom poreklu Srba postojale su i pre njega. Sve je više naučnika koji priznaju da Srbi nisu prošli kroz Vrata naroda sredinom V veka već da su na ovim prostorima daleko duže, medu kojima prednjači profesor doktor Jovan Deretić. Istražujući brojne antičke i turske istorijske zapise u svojoj Istoriji Srba, on je primetio da je drevna država Srbina cara Nina (oko 2000. godine pre nove ere) bila svetsko carstvo kojem je pripadala polovina savremene Evrope, deo Azije i Afrike - ilirska, đačka i karpatska Srbija. Istoričar Miloš S. Milojević došao je do saznanja da je svet postojao i pre 5800 godina, pre drugog potopa. Car Nino Bjelov koga opisuje i Deretić u to vreme je podizao Vavilonsku kulu i bio ni manje ni više nego Srbin. On je utemeljivač dinastije koja je kasnije 150 godina vladala Egiptom. [/B]Najstarije pismo, srbicu, od koje su nastale sve vrste pisama koje se upotrebljavaju u Evropi i na Bliskom istoku - jevrejsko, armensko, arapsko i koptsko, pronašao je Obrad tumarajući između Vinče i Lepenskog vira. Istražujući dalju istoriju i upoređujući neke Turske zapise sa radovima Jovana Deretića, otkrio je da su Karanovići jedna od najslavnijih srpskih dinastija, iz koje su Filip II i Aleksandar III Veliki (Makedonski) koji su živeli u antičko doba. I kod današnjih Srba ostala je široka uspomena na titulu karana. Staro ime grada Kraljeva je Karanovac, upravo po tome što je tu bila prestonica osnivača loze Karanovića Filipa 1.I danas ima više mesta po Srbiji koja se zovu Karanovac ili Karanovci, kao i prezimena Karan ili Karanović"(Antić, Miroslav 2003.).

to be cont....

 

[krinka5]

Od akademskih povjesnika, ističu se radovi Jovana Deretića i Olge Luković-Pjanović, autorice knjige Srbi... narod najstariji (prvo izdanje u jednom svesku, Beograd: Dosije, 1990.; dopunjeno izdanje u tri sveska, Beograd: Miroslav, 1993.-1994.; drugo izdanje u tri sveska, Beograd: Miroslav 2003.; bibliografski podatci iz kataloga Narodne knjižnice Srbije), a čitatelji kojima su dva izdanja teško dostupna mogu pogledati niz od dvanaest članaka Sime Jelače "Osam milenijuma srpskog porekla" koji predstavljaju kompilaciju sastavljenu od navoda iz spomenute knjige Olge Luković-Pjanović te knjige anonimnog autora Od Indije do Srbije (Rim: Srpske novine 1961.) i koji su dostupni na stranicama internetskog časopisa Internet novine serbske (dostupno na URL http://www.srpskadijaspora.co.yu/vest.asp?id=4252 i dalje).



to be cont....

Čuj akademski povjesničari Kakvi crni akademski povjesničari kad nitko od to dvoje nije povjesničar .

 

[svarozic]

Od akademskih povjesnika, ističu se radovi Jovana Deretića i Olge Luković-Pjanović, autorice knjige Srbi... narod najstariji (prvo izdanje u jednom svesku, Beograd: Dosije, 1990.; dopunjeno izdanje u tri sveska, Beograd: Miroslav, 1993.-1994.; drugo izdanje u tri sveska, Beograd: Miroslav 2003.; bibliografski podatci iz kataloga Narodne knjižnice Srbije), a čitatelji kojima su dva izdanja teško dostupna mogu pogledati niz od dvanaest članaka Sime Jelače "Osam milenijuma srpskog porekla" koji predstavljaju kompilaciju sastavljenu od navoda iz spomenute knjige Olge Luković-Pjanović te knjige anonimnog autora Od Indije do Srbije (Rim: Srpske novine 1961.) i koji su dostupni na stranicama internetskog časopisa Internet novine serbske (dostupno na URL

 

[Сребрена]

U jednom intervjuu Šćekić je pojasnio: "Kada je reč o prakolevci srpstva, prema arheološkim nalazima a na osnovu toponima i hidronima, to je Azija odnosno Indija. -jedna grupa zaputila se u rajsku zemlju, Mesopotamiju, gde je, prema predanju, učestvovala u izgradnji Vavilonske kule, druga grupa krenula se ka srednjoj Aziji, a treća je u severnoj Aziji, današnjoj Rusiji, stvorila plemensku državu pod nazivom Sirbidija, Sirbirija ili Sirbija - Sibir. Šteta je za našu decu da se to ne zna" (navedeno u Marinović s.a.).

to be cont....

U Srbiji je romantizam sledio evropske tokove, i bio dominantan u 19. i na prelazu u 20. vek, kod suseda je tek sad, u 21. veku renesansa, ovog puta Hrvati preporađaju srpski romantizam, uguravajući se u navodno starovekovno srpsko susedstvo:

mr.sc. Krešimir Galin: Postoje dokazi da Hrvati nisu Slaveni, već jedini narod koji je svoje korijene sačuvao 6500 godina

Postoje mnogi dokazi da prahrvati potječu s područja današnjeg Irana i Iraka, gdje su živjeli nekoliko tisuća godina prije Krista i odakle su migrirali sve do Indije i natrag, pa kasnije na područje Europe... Islamski simboli kasnije su se proširili upravo na području gdje su prije migrirali prahrvati pod imenom Kuravathi, odnosno Huriti....Tako su selili od Kavkaza pa do Sumera na jug. Nakon biblijskog potopa koji se dogodio oko 2400 godina prije Krista ponovno su selili na područje sjevernog Irana te u Europu, dok je drugi migracijski val išao u Indiju i sjeverni i sjeverozapadni Irak. Također i arheološki nalazi praporaca u starohrvatskim grobovima od 7. do 12. stoljeća A.D., potvrđuju njihovu vezu s Huritima, tj. prahrvatima. Ta avarska kultura je imala puno bitnih elemenata prahrvata ili Kurawatha koji su na Kavkazu bili susjedi Avarima., odnosno pleme Dailamites, koje je zajedno s Huritima (Hrvatima) migriralo....

ili se određuju kao neprijatelji starovekovnih srpskih romantičara

Jedno od značajnijih nalazišta Indoeuropljana, odnosno Hurito Iranaca, pronalazimo iz vremena kada su Hurito Iranci, nakon velike bitke Bharatha (tj. Indijaca) između plemena Kaurava (tj. Kurawatha, odnosno kavkaskih prahrvata) i Pandava (iranaca) na ‘Kuru kšetre’, tj. kurskom, odnosno huritskom polju, 70 km zapadno od Delhia u Indiji, opisane u najvećem indijskom epu Mahabarata, migrirali natrag u sjeverni Iran i u sjevernu Mezopotamiju, gdje su osnovali državu, kraljevstvo Mitani, kasnije teritorijalno smanjenu državu Hanigalbat, koje je trajalo od 15. do 13. st. pr. Krista (na današnjem državnom teritoriju Sirije, Libanona, Izraela, i Iraka), donoseći sa sobom vedska božanstva. Ta migracija Hurito-Iranaca danas nazivanih Indoeuropljana, započela je oko 1900 godina prije Krista, a dvjesto godina kasnije, migriraju dalje prema Europi.

Je li istina da imate spreman tekst knjige o svemu ovome i da vam takvu knjigu nitko ne želi tiskati?

- Istina je. Knjiga bi se trebala zvati ‘Od Irana do Hrvatske i Indije i natrag – 6500 godina puta gena, simbola, običaja i glazbala’. U knjizi je dokazano sumersko podrijetlo vučedolske kulture a time i Zagoraca kao jedinstvenog sumerskog antropotipa (premda su Sumerani bili mješavina više naroda: Baska, Hurita tj. Kurawatha sa Kavkaza i Iranaca -Arijaca). Zagorci su pristigli u Europu u vremenu između 3.000 do 2.000 godina prije Krista, njihova tradicijska kultura je izuzetno značajna u proučavanju etnogeneze Hrvata. To drevno sumersko podrijetlo Zagoraca dokazuju i pojedine obredne tradicijske pjesme.

http://kulturama.hr/?p=195

to be cont...
(jesu li Hrvati poreklom crne rase? )

 

[Urvan Hroboatos]

Čuj akademski povjesničari Kakvi crni akademski povjesničari kad nitko od to dvoje nije povjesničar .

Sve to piše Žunec, ništa ja nisam napisao, samo c-p.

 

[Urvan Hroboatos]

Zanimljiv je i sažetak povijesti srpske vladavine u starom Egiptu koji daje Ognjen Radulović: "U toj velikoj seobi prvi srpski glavni deo krenuo je direktno prema zapadu i u Mesopotamiji osnovao srpsku državu Nova Sarbarska. Prema istraživanju našeg istoričara Konstantina Nikolajevića ovaj deo Srba nije se dugo zadržao u medurečju. Jedan deo krenuo je dalje ka Maloj Aziji, pa odatle u Evropu, gde su naselili Balkansko, Apeninsko i Pirinejsko poluostrvo. Druga grupa je pošla obalom Crvenog mora i stigla u Gornji Egipat. Kao iskusni ratnici i veoma izdržljiv narod, oni su svoje mesto pod suncem našli u onom delu Egip­ta koji se graniči sa Nubijom. Posle smrti faraona Pepija II ta grupa Srba je zavladala područjem koje je naselila i ta njihova vladavina je trajala od 2261. pa do 2052. godine pre Hrista. Te godine njih je u velikom sukobu porazio i potisnuo tebanski faraon Mentuhotep II. Teoriju o dolasku Srba u Egipat zastupa i francuski egiptolog Masper Gaston. Kako je zapisao, Srbi su iz Sarbarske prodrli u Afriku, a u Egipat su stigli u tri navrata. Potvrdu za to Gaston nalazi u natpisima na piramidama i kamenim spomenicima. Ti hijeroglifi, zapisao je on, jasno govore da je šesnaest vekova pre Hrista u Libiji i Mauritaniji boravio narod bele rase, plavih očiju ko­ji je gotovo srušio egipatsko carstvo. Gaston kaže da je čak i sačuvano nekoliko likova tih, ka­ko su ih Egipćani nazvali 'kraljevih pastira', koji su vladali Donjim Egiptom. Njihova lica bila su obrasla bradom i nosili su dugu kosu. Arheološka iskopavanja u Egiptu, Libiji i Nubiji pokazuju da je to bio jedan isti narod koji je samo u različita vremena dolazio u Egipat. O svemu već napisanom potvrdu nalazimo i kod našeg istoričara Stojana Boškovića koji u delu Istorija sveta, između ostalog, piše i kako su Egipćani podizali ustanke protiv srpskih vladara.


U Do­njem Egiptu Srbi su, prema istraživanju Boškovića, vladali oko sto pedeset godina i ta vlada­vina je završena u vreme kada je u Gornjem Egiptu na presto stupio Amozis I. On je prikupio veliku vojsku i sa dobro razrađenim planom napao prestonicu Avaris iz koje je kontrolisan ceo Donji Egipat. Borbe su vođene najviše na Nilu i okolnim kanalima i posle dugog i krvavog vo­jevanja Avaris je pao, a sa njim i vlast Srba u tom delu Egipta" (Radulović, Ognjen 2000.). Srp­ski kulturni kroničari konstatirali su da je krajem XX. i početkom XXI. stoljeća u Srbiji doš­lo do "neverovatne navale knjiga srpskih kvaziistoričara" koji su imali snažan utjecaj na obli­kovanje kolektivnog sjećanja kod dijela srpskog stanovništva.

to be cont.

 

[Pumpaj Dinstanović]

Kada sam ja to rekao da je ona jedan od najvećih srpskih eksperata za latinski i starogrčki. Za nju ja sam rekao da je pored latinskog i starogrčkog poznavala još i nekoliko evropskih jezika.

Pa evo, citiraću te:

..ga. Pjanović

..neke od naših najboljih poznavalaca stranih i starih jezika, kao što su sanskrt, starogrčki, latinski, keltski...?

Nisi li ovim htio reći da je gospođa Pjanović, citiram jedan od najboljih poznavalaca stranih i starih jezika?

Ova ustanova zvala se "AKADEMIJA". E sada da li su u toj akademiji bili udruženi pisci, istoričari ili arheolozi, ne menja ništa. Ono što je bitno ga. Kuić je bila njen član i proučavala je keltski jezik, keltsku narodnu poeziju i upoređivala ju je sa evropskim narodnim poezijama i naravno i sa srpskom narodnom poezijom.

Академија (грч. Ἀκαδημία) је установа високог образовања, истраживања или хонорарног чланства. (http://sr.wikipedia.org/sr/Академија)

Ali ponavljam ono što je najbitnije i od čega bežite ko đavo od krsta: do sada nisam dobio nikakav odgovor, da li je neko na našim prostorima bio veči poznavalac kelskog jezika (živ ili mrtav ) od ga. Ranke Kuić? Odgovora nisam dobio pa onda smatram da je baš ona ta koja je bila največi poznavalac keltskog jezika (i keltske narodne poezije) na našim prostorima. Završena priča.

Dvukeljicu, sve zavisi od konteksta, kao i uvijek. Ti si napisao Velšanska akademija nauka i umjetnosti, jer si i sam pomislio da postoji nekakva VANU kao nacionalna institucija. Iza određenog imena, postoji i kontekst; ovo je AKADEMIJA (knjižara u Beogradu):

Postoji izdavačko poduzeće 'Akademija Nova'.

Određene obrazovne ustanove nose taj naziv, Vojna akademija, Akademija umetnosti, itd...pod terminom 'akademija' naziva se i svaka skupina, čak i one ad hoc organizovane:

Isto tako, zna se šta znači Akademija (sa velikim početnim slovom). To su velika društva, zvanične institucije, koja okupljaju najveće umove država, na promociji nauka i umjetnosti. To nije Velška akademija, već je nešto između Udruženja književnika Srbije, i možda jednim dijelom (po izdavaštvu i ulozi) Matice srpske. Njeni članovi nisu akademici, zato što se pod tim pojmom podrazumijeva navedeno (inače bi svako bio akademik, tako recimo i Vojislav Koštunica što je govorio na jednoj Svetosavskoj akademiji).

A na pitanje si odgovor svakako dobio;

Da je Ranka Kuić bila jedan od najboljih poznavalaca keltskog jezika [..] ne sporim.

To se svakako odnosi na Srbe, naravno (ne šire).

Dobijeni si odgovor čak i konstatovao:

Dobro bar se slažemo [.. ] da je Ranka Kuić jedna od najboljih poznavalaca keltskog jezika

..tako da stvarno ne znam od čega to bježim, kao đavo od krsta.

 

[Mrkalj]

Evo jedno romantično pitanjce za moje kolege koje vole da zalepe etketu na čoveka. Molim vas da meni kao laiku (glupoj plavuši) smireno i razložno odgovorite, jer mi uopšte nije jasno, odakle u Istri i na jadranskom ostrvlju Sloveni čakavci ako znamo da Hrvatska, kada je bila država, nije obuhvatala ni obalu (? možda na dva mesta od par kilometara), a kamoli ostrvlje; Istru tek da i ne pominjem? Kako je došlo do jedne tako potpune jezičke slovenizacije jadranske obale i ostrvlja?

 

[Urvan Hroboatos]

Od strane znanstvenih institucija pojavi nije bila pridavana naročita pozornost sve do pojave knjige povjesnika i bizantologa Radivoja Radića Srbi pre Adama i posle njega (Beograd: Stubovi kulture, 2003.) u kojoj je poka­zana neznanstvenost pristupa ovih "neoromantičnih" historiografskih megalomana. Radić je u jednom intervjuu dao i svoje mišljenje zašto je ova pojava bila tako raširena: "Nije slučajno što su se pseudoistoričari razmahali upravo u poslednjoj deceniji XX veka, u jednom od najmuč­nijih razdoblja novije prošlosti srpskog naroda, u periodu stalnih sukoba u okruženju, međuna­rodnih pritisaka i sveprisutnog siromašenja, deceniji duboke letargije, deceniji, dakle, potpu­ne nacionalne dezorijentacije. Zbog toga su njihove teorije, bez obzira na svoju proizvoljnost i fantazmagoričnost, kod dela srpske populacije delovale kao melem na ranu, kao slabašna uteha za nesreću koja nas je snašla, kao poslednje pribežište u vrtlogu opasno urušenog nacional­nog samopoštovanja. Pričama o starini i posebnosti Srba, kojima su pojedini mediji prosto za­sipali svoju publiku, pridružili su se i raznorazni proroci, mistici najniže vrste, priučeni astrolo­zi i primitivni šarlatani. Njihove kvaziteorije bile su toliko primamljive da su se lepile za svest dela naroda i pothranjivale autizam, ksenofobiju, samodovoljnost. Otuda ne treba da čudi činje­nica da su bezvredne knjige ovih paranaučnih formacija - kako to inače biva u vremenima kri­ze i rasula - imale mnogobrojna izdanja i visoke tiraže, uporedive sa izdanjima koje su nekada imale samo logaritamske tablice ili 'mali kuvari'. Sve to unelo je dodatnu konfuziju u ionako uskovitlane nacionalne strasti i nanelo veliku štetu srpskom narodu" (Cvijić i Radić 2003.). No, bez obzira na sociologijsko značenje pojave ovakvih povijesnih narativa, mi ih izostavljamo iz naše raščlambe smatrajući da je njihova pozicija bila bitno kontrakulturna u odnosu na domi­nantne čimbenike koji su oblikovali politiku i koji su razvijali vlastiti povijesni narativ. Narativ političkih vođa i njihovih ideologijskih i propagandnih pomagača nije, doduše, operirao fantastičnim tezama kao "neoromantičarska" povijest, ali je sadržavao elemente koji su snažno revi­dirali dotadašnji narativ i koji su, što je osobito važno, utjecali na oblikovanje političkih ideja i opravdanje političkih akcija.

 

[krinka5]

Zanimljiv je i sažetak povijesti srpske vladavine u starom Egiptu koji daje Ognjen Radulović: "U toj velikoj seobi prvi srpski glavni deo krenuo je direktno prema zapadu i u Mesopotamiji osnovao srpsku državu Nova Sarbarska. Prema istraživanju našeg istoričara Konstantina Nikolajevića ovaj deo Srba nije se dugo zadržao u medurečju. Jedan deo krenuo je dalje ka Maloj Aziji, pa odatle u Evropu, gde su naselili Balkansko, Apeninsko i Pirinejsko poluostrvo. Druga grupa je pošla obalom Crvenog mora i stigla u Gornji Egipat. Kao iskusni ratnici i veoma izdržljiv narod, oni su svoje mesto pod suncem našli u onom delu Egip­ta koji se graniči sa Nubijom. Posle smrti faraona Pepija II ta grupa Srba je zavladala područjem koje je naselila i ta njihova vladavina je trajala od 2261. pa do 2052. godine pre Hrista. Te godine njih je u velikom sukobu porazio i potisnuo tebanski faraon Mentuhotep II. Teoriju o dolasku Srba u Egipat zastupa i francuski egiptolog Masper Gaston. Kako je zapisao, Srbi su iz Sarbarske prodrli u Afriku, a u Egipat su stigli u tri navrata. Potvrdu za to Gaston nalazi u natpisima na piramidama i kamenim spomenicima. Ti hijeroglifi, zapisao je on, jasno govore da je šesnaest vekova pre Hrista u Libiji i Mauritaniji boravio narod bele rase, plavih očiju ko­ji je gotovo srušio egipatsko carstvo. Gaston kaže da je čak i sačuvano nekoliko likova tih, ka­ko su ih Egipćani nazvali 'kraljevih pastira', koji su vladali Donjim Egiptom. Njihova lica bila su obrasla bradom i nosili su dugu kosu. Arheološka iskopavanja u Egiptu, Libiji i Nubiji pokazuju da je to bio jedan isti narod koji je samo u različita vremena dolazio u Egipat. O svemu već napisanom potvrdu nalazimo i kod našeg istoričara Stojana Boškovića koji u delu Istorija sveta, između ostalog, piše i kako su Egipćani podizali ustanke protiv srpskih vladara.


U Do­njem Egiptu Srbi su, prema istraživanju Boškovića, vladali oko sto pedeset godina i ta vlada­vina je završena u vreme kada je u Gornjem Egiptu na presto stupio Amozis I. On je prikupio veliku vojsku i sa dobro razrađenim planom napao prestonicu Avaris iz koje je kontrolisan ceo Donji Egipat. Borbe su vođene najviše na Nilu i okolnim kanalima i posle dugog i krvavog vo­jevanja Avaris je pao, a sa njim i vlast Srba u tom delu Egipta" (Radulović, Ognjen 2000.). Srp­ski kulturni kroničari konstatirali su da je krajem XX. i početkom XXI. stoljeća u Srbiji doš­lo do "neverovatne navale knjiga srpskih kvaziistoričara" koji su imali snažan utjecaj na obli­kovanje kolektivnog sjećanja kod dijela srpskog stanovništva.

to be cont.

Ne znam šta ovde nije jasno , milenijumska egzistencija Srba u Egiptu je sad već neosporna isorijska činjenica . Da li si ti uopšte čitao Miodraga Milanovića čoveka broj jedan drevne srpske egiptologije ??

 

[Kyrios]

Ona je bila dr. anglistike i član Velšanske akademije nauka i umetnosti, znači akademik; sviđalo se to vama ili ne. Inače bila je prevodilac pored ostalih jezika i keltskog jezika odnosno velšanskog na srpski i obratno, a to znači da je morala veoma dobro poznavati velšanski odnosno keltski jezik.

Ја сам те лепо питао па ниси хтео или умео да ми одговориш. Кажи ти мени као се та "Velšanskа akademijа nauka i umetnosti" зове у оригиналу, где јој је седиште, која јој је мисија, односно делатност, ако ти се тај термин више свиђа. Дај нам web адресу те "Velšanskе akademijе nauka i umetnosti". И одакле си ти тако сигуран да је Куићка заиста члан "Velšanskе akademijе nauka i umetnosti", да ли ти је показала чланску карту?

Иако сам у последње време стекао огромно искуство у односу на теби сличне сподобе, још увек не могу да се навикнем на тај ваш огромни, болесни фанатизам којим браните ствари о којима појма немате.

 

[vučko]

Pa evo, citiraću te:

Nisi li ovim htio reći da je gospođa Pjanović, citiram jedan od najboljih poznavalaca stranih i starih jezika?

Jesam, upravu si, uključio sam i nju; pošto sam to pročitao na nekoliko mesta i pošto je doktorirala na temu iz starogrčkog perioda. Ali kada sam napisao starogrčki mislio sam i na Radmila K Stojanovića.

Ali dobro, kako sada da utvrdimo, da ona nije bila jedan od najboljih poznavalaca (kod nas) za starogrčki?

Dvukeljicu, sve zavisi od konteksta, kao i uvijek. Ti si napisao Velšanska akademija nauka i umjetnosti, jer si i sam pomislio da postoji nekakva VANU kao nacionalna institucija.

Ma ništa ja ne pomišljam, nego sam to pročitao:
http://dracevica.tripod.com/broj2.htm

A na pitanje si odgovor svakako dobio;

To se svakako odnosi na Srbe, naravno (ne šire).

Dobijeni si odgovor čak i konstatovao:

..tako da stvarno ne znam od čega to bježim, kao đavo od krsta.

Dobro, onda ako mogu da donesem zajedničke zaključke:

- ga. Kuić bila je član Velšanske akademije, koja je bila udruženje književnika Velsa i bila je jedan od naših najboljih poznavalaca keltskog jezika (naravno poznavala je i nekoliko evropskih jezika)
- g. Stojanović bio je jedan od naših najboljih poznavalaca sanskrta (naravno poznavao je i starogrčki, latinski i nekoliko evropskih jezika)
- g. Pjanović; pošto je doktorirala iz starogrčke teme morala je da se upozna bar sa osnovom iz starogrčkoj jezika (takođe je poznavala nekoliko evropski jezika)

Jel uredu ili bi nešto menjao?

 

[vučko]

SVETSKO (RIMSKO), A NAŠE

http://www.scribd.com/doc/25258557/Srpski-Krst-Rimskog-Perioda

 

[supertruper]

Miodrag Milanovic u bijeloj majici.

U pozadini Radivoj Radić (kraj ulaza) desno krajnje Sloma



- - - - - - - - - -

Ne znam šta ovde nije jasno , milenijumska egzistencija Srba u Egiptu je sad već neosporna isorijska činjenica . Da li si ti uopšte čitao Miodraga Milanovića čoveka broj jedan drevne srpske egiptologije ??

Ti ga raskrinkani nisi čitao jer da jesi znao bi da Milanović piše o Skitima u Egiptu.

 

[supertruper]

Od strane znanstvenih institucija pojavi nije bila pridavana naročita pozornost sve do pojave knjige povjesnika i bizantologa Radivoja Radića Srbi pre Adama i posle njega (Beograd: Stubovi kulture, 2003.) u kojoj je poka­zana neznanstvenost pristupa ovih "neoromantičnih" historiografskih megalomana. Radić je u jednom intervjuu dao i svoje mišljenje zašto je ova pojava bila tako raširena: "Nije slučajno što su se pseudoistoričari razmahali upravo u poslednjoj deceniji XX veka, u jednom od najmuč­nijih razdoblja novije prošlosti srpskog naroda, u periodu stalnih sukoba u okruženju, međuna­rodnih pritisaka i sveprisutnog siromašenja, deceniji duboke letargije, deceniji, dakle, potpu­ne nacionalne dezorijentacije. Zbog toga su njihove teorije, bez obzira na svoju proizvoljnost i fantazmagoričnost, kod dela srpske populacije delovale kao melem na ranu, kao slabašna uteha za nesreću koja nas je snašla, kao poslednje pribežište u vrtlogu opasno urušenog nacional­nog samopoštovanja. Pričama o starini i posebnosti Srba, kojima su pojedini mediji prosto za­sipali svoju publiku, pridružili su se i raznorazni proroci, mistici najniže vrste, priučeni astrolo­zi i primitivni šarlatani. Njihove kvaziteorije bile su toliko primamljive da su se lepile za svest dela naroda i pothranjivale autizam, ksenofobiju, samodovoljnost. Otuda ne treba da čudi činje­nica da su bezvredne knjige ovih paranaučnih formacija - kako to inače biva u vremenima kri­ze i rasula - imale mnogobrojna izdanja i visoke tiraže, uporedive sa izdanjima koje su nekada imale samo logaritamske tablice ili 'mali kuvari'. Sve to unelo je dodatnu konfuziju u ionako uskovitlane nacionalne strasti i nanelo veliku štetu srpskom narodu" (Cvijić i Radić 2003.). No, bez obzira na sociologijsko značenje pojave ovakvih povijesnih narativa, mi ih izostavljamo iz naše raščlambe smatrajući da je njihova pozicija bila bitno kontrakulturna u odnosu na domi­nantne čimbenike koji su oblikovali politiku i koji su razvijali vlastiti povijesni narativ. Narativ političkih vođa i njihovih ideologijskih i propagandnih pomagača nije, doduše, operirao fantastičnim tezama kao "neoromantičarska" povijest, ali je sadržavao elemente koji su snažno revi­dirali dotadašnji narativ i koji su, što je osobito važno, utjecali na oblikovanje političkih ideja i opravdanje političkih akcija.

By the way, Radiću, el grande Ressava subscriberom, u pomenutoj paškvili nije ni palo na pamet da polemiše sa pravim autohtonistima: Nikom Zupaničem, Reljom Novakovićem, Momirom Nikićem, Miodragom Milanovićem, Aleksandrom Petrovićem (itd) već se ostrvio na udbaša Deretića, udbaša Jarčevića i tu plaćenu sitnu buraniju koja je pisala svoje knjige sa samo jednim ciljem da ismeje autohtonističku školu. Valja pročitati i odgovor Mitska istina Srba Ivice Todorovića pa shvatiti kakav je Radić lik - ni malo se ne razlikuje od onih na koje se ostrvio - a prave istoričare ostavlja na miru, ne pada mu na pamet da polemiše sa njima jer zna da njima nema šta da zameri. Npr. u Pisanim izvorima(...) Milanović da, recimo jedan odeljak iz Franačkih anala (prvo na latinskom pa onda na savršenom prevodu) i uz to stavi 5,6 komentara pregnantnih istoričara što pisahu između 14 i 19 veka - čitaoci sami izvlače zaključak. E, sad, što bi on napadao Milanovića kad će ga ovaj primiti jednog dana u Sanu (itd.) prema tome, Radićeve pisanije treba uzeti uslovno...

 

[Klaudije II Gotski]

Constantinuse Magnuse nabrojao si sve vrle titoističke istoričare a ne srpske! To što se Ekmečić presaldumio pod starost- kasno MK na Kosovo ravno stiže. I, lipi moj nije teza nego pregnantna teorija. Ali, ja ti tu ne mogu pomoći jer nisi čitao autohtonistu br. 1 - M. Milanovića; i da ponovim po tisućiti put Deretić, Jarčević i slična bratija kretena nisu nikakvi autohtonisti već komunjarski udbaši plaćeni da čine to što čine i da nevini čitaoci čitajući njihove budalaštine pomisle da su svi autohtonisti takvi- a oni su najobičniji neobrazovani provokatori, e, nadam se da je sad situacija jasnija.

...а и Владимир Ћоровић (1885-1941), кога је Константин Велики такође навео, ти је одличан пример титоисте ! Вероватно су због његовог титоизма Ћоровићева дела морала да сачекају 1989. да би се поново штампала у нашој (тадашњој) земљи...

 

[Pumpaj Dinstanović]

Jesam, upravu si, uključio sam i nju; pošto sam to pročitao na nekoliko mesta i pošto je doktorirala na temu iz starogrčkog perioda. Ali kada sam napisao starogrčki mislio sam i na Radmila K Stojanovića.

Ali dobro, kako sada da utvrdimo, da ona nije bila jedan od najboljih poznavalaca (kod nas) za starogrčki?

Nikako. Rad joj, kao prvo, nije lingvističke prirode, već filozofske. Ne možemo reći je li se uopšte služila originalnim tekstkovima grčkih tragičara, možda je koristila samo francuske prevode. I zato, ponavljam, ne bi trebalo govoriti o starogrčkom periodu, jer ispada kao da je ona doktorirala na nečemu iz istorije...a uopšte nije.

Neki djelići Srbi..narod najstariji bacaju sumnju da je uopšte poznavala čak latinski i starogrčki...dakle njen rad je mogao biti validan sa filzofskog aspekta, a kako i sama priznaje, sa lingvističkog krajnje ništavan, oko čega će biti da su Pjer Šantren i drugi upravo izrazili neslaganja (porijeklo riječi dika). No, to je nebitni segment, jer ona nije proučavala lingvistiku, već je njen rad bio posvećen etičkim pitanjima.

P. S. Čudi me da ona dokumenta o studiranju niko nije komentarisao. I okačio sam ih da malo zagolicam maštu diskutantima i da se neke stvari zapitaju.

Ma ništa ja ne pomišljam, nego sam to pročitao:
http://dracevica.tripod.com/broj2.htm

Tu piše samo akademik keltistike, nema govora o VANU.
Vidiš, zbog takvih nepreciznosti i nastaju takve zabune...