krauterbox
Iskusan
- Poruka
- 5.492
Kratki opis večernje liturgije u crkvi Sv. Sofije 28.05.1453. (izvor - “Cronicon” Georgija Sfrancesa), uzet iz "Pad Carigrada 1453" od Stivena Ransimana:
"Dan je bio na izmaku. Već su gomile ljudi išli prema velikoj crkvi Sv. Sofije. Proteklih pet meseci nijedan pobožni Grk nije prošao kroz njene portale da prisustvuje svetoj liturgiji, koju su Latini i otpadnici obesvetili.
Ali te večeri ogorčenosti više nije bilo. Osim vojnika na bedemima, skoro da nijedan građanin nije izostao sa ovog očajničkog molepstvija. Sveštenici koji su smatrali da je unija smrtni greh, sada su ušli u oltar da služe sa svojom unijatskom braćom.
Kardinal je takođe bio tu, a uz njega i episkopi koji inače nikada ne bi priznali njegov autoritet; i sav svet je prišao na ispovest i pričešće, ne obazirući se da li ih pričešćuju pravoslavni ili katolici.
Uz Grke su bili Italijani i Katalanci. Zlatni mozaici sa mnogim likovima Hrista i svetitelja, vizantijskih careva i carica bleskali su u svetlu hiljade kandila i sveća; a ispod njih su se poslednji put kretali u svećanom ritmu liturgije sveštenici u blistavim odeždama.
U tom trenutku u carigradskoj crkvi došlo je do sjedinjenja."(str.175-176.)
Georgija Sfrances (1401-1477) - sekretar Konstantina XI Paleologa, prisutan u Carigradu od prvog do posljednjeg dana opsade.
Stiven Ransiman (1903-2000) – najveći engleski vizantolog i jedan od najzaslužnijih, kako za promjenu evropskog pogleda na Vizantiju, tako i za revalorizaciju i vizantijske uloge i uloge pravoslavlja u evropskoj istoriji.
Profesor na Oksfordu i na Univerzitetu u Istambulu.
Zbog svojih zasluga za pravoslavlje Carigradska patrijaršija ga je odlikovala titulom Velikog oratora (najvećom titulom koja se dodjeljuje laicima) čime je postao i član Svetog sinoda Carigradske patrijaršije.
Za vrijeme NATO agresije javno je izražavao svoju zabrinutost za srpske crkve na KiM, što uopšte ne čudi pošto je u svojoj knjizi "Vizantijska civilizacija" napisao, poredeći katedralu u Solsberiju sa Gračanicom, da ona prva (u Solsberiju) može da se diže graciozno prema nebu, ali da ona druga „sa svojom jednostavnošću zamisli, potpunom ekonomijom ravnoteže i pritisaka i bogatom odmerenom dekoracijom unutrašnjosti, delo je naroda ništa manje produhovljenog, ali daleko produhovljenijeg i kulturnijeg."(str.285.)
Za svoj 90-ti rođendan dobio je rođendansku tortu u obliku crkve Sv. Sofije.
"Dan je bio na izmaku. Već su gomile ljudi išli prema velikoj crkvi Sv. Sofije. Proteklih pet meseci nijedan pobožni Grk nije prošao kroz njene portale da prisustvuje svetoj liturgiji, koju su Latini i otpadnici obesvetili.
Ali te večeri ogorčenosti više nije bilo. Osim vojnika na bedemima, skoro da nijedan građanin nije izostao sa ovog očajničkog molepstvija. Sveštenici koji su smatrali da je unija smrtni greh, sada su ušli u oltar da služe sa svojom unijatskom braćom.
Kardinal je takođe bio tu, a uz njega i episkopi koji inače nikada ne bi priznali njegov autoritet; i sav svet je prišao na ispovest i pričešće, ne obazirući se da li ih pričešćuju pravoslavni ili katolici.
Uz Grke su bili Italijani i Katalanci. Zlatni mozaici sa mnogim likovima Hrista i svetitelja, vizantijskih careva i carica bleskali su u svetlu hiljade kandila i sveća; a ispod njih su se poslednji put kretali u svećanom ritmu liturgije sveštenici u blistavim odeždama.
U tom trenutku u carigradskoj crkvi došlo je do sjedinjenja."(str.175-176.)
Georgija Sfrances (1401-1477) - sekretar Konstantina XI Paleologa, prisutan u Carigradu od prvog do posljednjeg dana opsade.
Stiven Ransiman (1903-2000) – najveći engleski vizantolog i jedan od najzaslužnijih, kako za promjenu evropskog pogleda na Vizantiju, tako i za revalorizaciju i vizantijske uloge i uloge pravoslavlja u evropskoj istoriji.
Profesor na Oksfordu i na Univerzitetu u Istambulu.
Zbog svojih zasluga za pravoslavlje Carigradska patrijaršija ga je odlikovala titulom Velikog oratora (najvećom titulom koja se dodjeljuje laicima) čime je postao i član Svetog sinoda Carigradske patrijaršije.
Za vrijeme NATO agresije javno je izražavao svoju zabrinutost za srpske crkve na KiM, što uopšte ne čudi pošto je u svojoj knjizi "Vizantijska civilizacija" napisao, poredeći katedralu u Solsberiju sa Gračanicom, da ona prva (u Solsberiju) može da se diže graciozno prema nebu, ali da ona druga „sa svojom jednostavnošću zamisli, potpunom ekonomijom ravnoteže i pritisaka i bogatom odmerenom dekoracijom unutrašnjosti, delo je naroda ništa manje produhovljenog, ali daleko produhovljenijeg i kulturnijeg."(str.285.)
Za svoj 90-ti rođendan dobio je rođendansku tortu u obliku crkve Sv. Sofije.