Bajo Pivljanin
Domaćin
- Poruka
- 4.059
Мозак твој је фалсификат...Ovo je očigledan falsifikat, jer da se vojvoda Jovan obraćao u 15. veku vlaškim građanima Sibinja, da bi ga razumeli, morao bi da kaže "VENI CANIS IN VAGINAM MATRIS", a ne da mu јеbe pas ženu i matere mu. Providan falsifikat...
https://sr.wikipedia.org/sr-el/Сибињ_(Румунија)
Po mnogim srpskim epskim pesmama, iz Sibinja je vojvoda Janko Sibinjanin - "Jankul". Bio je to Jovan - Janko - Janoš Hunjadi mađarski plemić i vladar. Mada je i tu smatran za Mađara, on se često sa Srbima pominje: kao kum Marka Kraljevića, te ujak Banović Strahinje, svat Stojana Popovića, svat Strahinjića Bana itd[6] Spevana je i epska narodna pesma "Ženidba Sibinjanin Janka sa vilom", u kojoj on učestvuje u boju na Kosovu i ženi se "vilom". Sestra mu je kaže se Janja, a sestrić "nejaki" Sekula.[7] Po mađarskom istoričaru Janošu Karačonjiju, otac Jankov bio je Srbin - Vojko (Vuk), a deda njegov zvani Srb(Srbin) je dobio kao posed grad Sibinj, između 1364-1399. godine. Janko je vaspitavan kao katolik, jer po naredbi kralja Lauša I - ni jedan vlaški knez ne može dobiti plemstvo niti posed na poklon, ako nije bio te verospovesti.[8]
Despot Đurađ Branković je u prvoj polovini 15. veka zajedno sa Sibinjanin Jankom ratovao protiv Turaka. Turci su bili uz vojvodu Drakulu, koji se borio protiv vojvode Dejana iz Sibinja. Turski sultan Murat poslao je Isa-pašu da opustoši zemlje oko Beograda, ali su Đurađ i Janko ne samo porazili tursku vojsku i ubili pašu kod Smedereva, već su ušli u okupirane bugarske zemlje i osvojili grad Serdiku (Sofiju).[9]
Pretendent za ugarski presto posle 1526. godine je pored austrijskog cara Ferdinanda, bio Jovan Zapolja vojvoda od Sibinja (Erdelja). Uz Zapolju su stali mnogi ugarski (izbegli) Srbi kao vojnici, ratujući u borbi za vlast. Poslednji srpski vođa Jovan "Crni" umire 1526. godine, a Ferdinand je nadvladao Zapolju, koji se oslonio i na Turke.[10]
U vreme banatskog ustanka protiv Turaka 1594. godine srpske vođe: ban Sava, vojvoda Velimirović i vladika Teodor Tivadarović pozvali su erdeljskog kneza Žigmunda Batorija u pomoć. Knez se nije mogao vojno odazvati, ali je posle propasti ustanka, primio izbegle Srbe iz Banata. Deo ih se naselio u Jenopolje, gde je od 15. veka bilo mnogo Srba, a drugi su produžili dalje u Erdelj. u Erdelju se se masovno naselili u Sibinju, Beogradu (Alba Juliji), Pongradu, Rajsderfelu, Sas Pianu, Velikom i Malom Čergodu, Orestiji i drugim manjim mestima. Tu je za vreme vladike Teodora osnovana srpske pravoslavna episkopija tzv. Beogradska u Sibinju. Godine 1537. posle smrti rumunskog erdeljskog vladike, i ta eparhija je potpala pod ingerenciju srpskog. Srpska episkopija je dignuta u arhiepiskopiju, a nova srpska je oformljena u erdeljskoj Bistrici. Srbi su bili dominantni u Erdelju kao pravoslavni episkopi do 1700. godine, kada je Rumune arhijerej Atanasije Grk preveo u uniju. Godine 1735. mitropolit srpski Vićentije dao da se čitaju u Sibinju i drugim erdeljskim gradovima privilegije (svuda gde je bilo Srba) koje je dobila srpska pravoslavna crkva. Želeo je da iznevereni pravoslavni narod rumunski, i srpski preko srpske ingerencije, povrati u pravoslavlje. Krušedolski episkop Nikanor je poslat 1735. godine da pomogne pravoslavcima rumunskim u Brašovu. Vladika Nikanor Melentijević morao je posle izvesnog iste godine naredbi vlasti, da napusti Brašov (centar rumunskog pravoslavlja) i pređe u Sibinj. Odatle je uputio jednu Poslanicu vernicima, u odbranu pravoslavlja.[11] U Sibinju su stolovali srpski pravoslavni episkopi: Sofronije Kirilović (1770-1774), Gideon Ničitić (1784-1788), Gerasim Adamović (1789-1796).[12]
Krajem 17. veka despota Đorđa Branković su austrijske vlasti držale izvesno vreme zatočenog u Sibinju. Zatvoren je samo iz državnih interesa Austrije. Hteli su da ga odvoje od srpskog naroda, s obzirom da je pretendovao da im bude vođa. Potpisivao se sa "Grof Đorđe Branković izabrani despot Ilirije i rascijanske Misije". Planirao je da skupi veliku narodnu vojsku, kojom bi proterao Turke iz srpskih istorijskih predela. Prebačen je zatim 1690. godine, radi veće državne sigurnosti prvo u Beč, pa u Jegru, gde je i umro posle dugog tamničenja (od 22 godine) - 1711. godine[13]
Prema državnom šematizmu pravoslavnog klira Ugarske 1846. godine u gradu Sibinju je bilo 407 pravoslavnih porodica, uz još pridodatih 57 iz filijale Nependorf. Pravoslavni parosi su tada bili pop Jovan Panović i pop Petar Podila, kojima je pomagao kapelan pop Georgije Bobeš.[14]
U mestu Rašinari (Sibinj), pored Sibinja, koje se smatra za jedno od središta rumunskog preporoda, bilo je u 18. i 19. veku dosta Srba. Tri generacije srpskih sveštenika Popovića, je tu živelo i službu vršilo stotinu godina. Stari pop Danil je poživeo 105 godina, i bavio se pisanjem. Ali učeni pop Sava Popović (1814—1879) paroh-kapelan i učitelj se "porumunio". Postao je profesor rumunsko-nemački u glavnoj rumunskoj osnovnoj školi u mestu. Nije mu bila prepreka to što je znao da je Srbin, da bi delovanjem postao poznat kao veliki ideolog rumunske nacije. Pisao je knjige kojima je dokazivao rimske korene u Rumuna, kao i udžbenike za škole. Kasnije je postao savetnik i pratilac Andreja Šagune, porumunjenog Cincarina, prvog rumunskog mitropolita, nakon kanonskog odvajanja pravoslavnih Rumuna od Srba 1864. godine[15] Iz tog mesta potiče i jeromonah Joanikije Serbu (Srbin) kaluđer manastira Partoša 1775. godine. On je bio rođen 1722. godine, zatim je 1746. godine zapopljen i bio paroh u Đilvezu kod Temišvara. Kaluđer je postao 1773. godine, i za njega je zapisano da govori vlaški (rumunski) i "nešto srpski". Očigledno je bio taj Srbin - povlašen, još u mladim danima.[16]
Episkop Aradski Prokopije Ivačković Srbin, bio je posle smrti Andreje Šagune - novi mitropolit rumunski sa sedištem u Sibinju 1873-1874. godine.[17] Rumuni ga nisu voleli jer im je počeo uvoditi navodno "srpske običaje". Vratio se među Srbe 1874. godine kada je izabran za patrijarha srpskog u Sremskim Karlovcima. Jedan čitalac iz mesta je 1875. godine bio pretplatnik srpskog časopisa "Otadžbina" koji je izlazio u Beogradu.
http://cautare.arhivamedievala.ro/M...=8737292858384512&_adf.ctrl-state=oglb552dl_4
