Nikita Kulganov
Buduća legenda
- Poruka
- 33.278
Istoricari se slazu, ali sta milse ekonomisti koji se amaterski bave istorijom nije od znacaja
Velike bitke
- Začetnik teme Nina
- Datum pokretanja
- Poruka
- 26.326
"Историчар" Радановић вероватно, само му се пресуде тешко примају.
- Poruka
- 334.520
Bregalnička bitka
Bitka na Bregalnici, bitka iz Drugog balkanskog rata, vodila se u vremenu od 30. juna do 9. jula 1913. godine. Otpočela je iznenadnim noćnim napadom bugarske vojske na srpske položaje na reci Bregalnici.
Posle Prvog balkanskog rata, srpski i bugarski diplomati se nisu mogli dogovoriti oko podele teritorija koje su oslobodile od Osmanskog carstva. Srbija je, po saveznom ugovoru, smatrala da se rešenje spora preda arbitražnom sudu Rusije. Ali Bugarska, pod uticajem vojničke partije, a podsticana Austrougarskom, nije htela da sačeka rešenje ruskog cara, već je 30. juna 1913, bez najave rata, izvršila prepad na srpsku i grčku vojsku i time započela rat, a u isto vreme i bitku na srpskom frontu. Prostor na kome se odvijala bitka, proteže se od Carevog vrha na Osogovskoj planini, pa niz oba njegova grebena, koji se spuštaju na jug i jugozapad, obema stranama Zletovske reke do njenog ušća u Vardar.
U bici su učestvovale 1. i 3. armija, 7 pešadijskih i 1. konjička divizija (127 bataljona, 253 topa i 33 eskadrona), svega oko 176.000 boraca sa 253 topa sa srpske strane; sa bugarske strane 4 armija, makedonsko-jedrensko opolčenje, 4 divizije i 3 brigade (95 bataljona, 230 topova), oko 130.000 boraca.
Bugarski plan za bitku bio je da koncentrisanim snagama 4. armije izvrše iznenadan prepad na srpsku vojsku, da povedu ofanzivan boj s ograničenim ciljem (zauzimanje sporne teritorije), u kojem bi da potuku srpsku vojsku na frontu od Vardara duž Bregalnice i Zletovske reke do Carevog vrha, i da zauzmu Ovčje Polje.
Sa kakvom je upornošću vođena bregalnička bitka, najbolje pokazuju veliki obostrani gubici.
Gubici kod 1. i 3. srpske armije bili su oko 20.000 mrtvih i ranjenih, kod 4. bugarske armije oko 30.000 mrtvih, ranjenih i zarobljenih.
Najžešći boj je doživela Timočka divizija, koja je uspešno branila juriše dva puta nadmoćnijih Bugara.
Srbi su dobili materijalnu i moralnu pobedu, a zarobili su i veliki plen i znatan broj bugarskih vojnika. Bugarski ratni plan potpuno je rastrojen i oni su bili prinuđeni da pređu u defanzivu. Posledice ove bitke bile su ulazak i Rumunije i Osmanskog carstva u rat protiv Bugarske i ubrzanje završetka rata.
Parola srpska bila je tada: Za Kosovo - Kumanovo! Za Slivnicu - Bregalnicu
Posle poraza smenjen je i vodeći bugarski general Mihail Savov, a i nova vlada je sastavljena.
Katastrofalne posledice bitke na Bregalnici su došle i na drugim frontovima. Kad su videli slom bugarske armije kod Bregalnice, Bugarsku su napale 13. jula Rumunija i Osmansko carstvo, što je Bugarskoj donelo velike gubitke čitavih pokrajina (Rumunija je zauzela Dobrudžu, a Osmansko carstvo Jedrene, sa celom pokrajinom koju su izgubili u Prvom balkanskom ratu). Srpski vojnici su stekli iskustvo koje im je kasnije bilo preko potrebno u 1. svetskom ratu.
Spomen-kapela sa kosturnicom Kalenica kod Štipa podignuta je 1928. godine. Tu je bilo sahranjeno oko 6 hiljada poginulih srpskih vojnika. Tokom 1941. godine uništili su je bugarski fašisti. Na tom mestu je 2015. godine podignuta spomen-ploča.
Posle rata
Dan po potpisivanju mirovnog ugovora, 11. avgusta 1913. godine, u beogradskoj Sabornoj crkvi održano je u prisustvu srpskog kralja svečano bogosluženje. Beograd je pripremio svečani doček s fronta Prve armije i njenog komandanta, prestolonaslednika Aleksandra. Štab armije je iz Skoplja na stanicu u Topčideru prispeo 24. avgusta 1913. godine. Svečana povorka krenula je u trijumfalni marš k centru grada. Na kraju Šumadijske ulice (Bulevar oslobođenja), kod Slavije, bio je podignut cvetni slavoluk pod kojim su predstavnici vlade, Skupštine, grada Beograda, vojske i naroda, s nestrpljenjem očekivali dolazak pobedničke vojske.
U 8.45 časova, na čelu kolone, pojavio se prestolonaslednik, kome je predsednik beogradske opštine Ljubomir Davidović predao sablju sa zlatnim balčakom i srebrnom kanijom i sečivom. Na njoj su bile urezane reči: „Svom junačkom prestolonasledniku – Beograd”, a zatim imena mesta gde su se sve važnije bitke u turskom i bugarskom ratu vodile, s godinama 1912. i 1913. U pozdravnom govoru, Davidović je rekao: „U znak zahvalnosti, Beograd Vas moli da primite, Visočanstvo, ovu sablju… Neka ona nikada ne sine bez potrebe, a kad sine, neka se nikad ne povrati u korice bez časti za Vaše Visočanstvo, bez slave za srpsko pleme.” Nažalost, do danas nije sačuvana ne samo ova sablja, nego ni njen precizniji opis.
Istoga dana otkriven je na Beogradskoj tvrđavi spomenik rodonačelniku kraljevske dinastije Karađorđu Petroviću.
U čast pobeda u Balkanskim ratovima,od Slavije preko Nemanjine, Karađorđevei Knez Mihailove ulice , sve do Kalemegdana i na samom Kalemegdanu, bilo je podignuto 14 slavoluka. Slavoluci su bili ukrašeni nacionalnim simbolima, krunama, grbovima, zastavama, kraljevskim monogramima i lovorovim vencima.Autor jednog slavoluka, na Terazijama, bila je Jelisaveta Načić.
Bitka na Bregalnici, bitka iz Drugog balkanskog rata, vodila se u vremenu od 30. juna do 9. jula 1913. godine. Otpočela je iznenadnim noćnim napadom bugarske vojske na srpske položaje na reci Bregalnici.
Posle Prvog balkanskog rata, srpski i bugarski diplomati se nisu mogli dogovoriti oko podele teritorija koje su oslobodile od Osmanskog carstva. Srbija je, po saveznom ugovoru, smatrala da se rešenje spora preda arbitražnom sudu Rusije. Ali Bugarska, pod uticajem vojničke partije, a podsticana Austrougarskom, nije htela da sačeka rešenje ruskog cara, već je 30. juna 1913, bez najave rata, izvršila prepad na srpsku i grčku vojsku i time započela rat, a u isto vreme i bitku na srpskom frontu. Prostor na kome se odvijala bitka, proteže se od Carevog vrha na Osogovskoj planini, pa niz oba njegova grebena, koji se spuštaju na jug i jugozapad, obema stranama Zletovske reke do njenog ušća u Vardar.
U bici su učestvovale 1. i 3. armija, 7 pešadijskih i 1. konjička divizija (127 bataljona, 253 topa i 33 eskadrona), svega oko 176.000 boraca sa 253 topa sa srpske strane; sa bugarske strane 4 armija, makedonsko-jedrensko opolčenje, 4 divizije i 3 brigade (95 bataljona, 230 topova), oko 130.000 boraca.
Bugarski plan za bitku bio je da koncentrisanim snagama 4. armije izvrše iznenadan prepad na srpsku vojsku, da povedu ofanzivan boj s ograničenim ciljem (zauzimanje sporne teritorije), u kojem bi da potuku srpsku vojsku na frontu od Vardara duž Bregalnice i Zletovske reke do Carevog vrha, i da zauzmu Ovčje Polje.
Sa kakvom je upornošću vođena bregalnička bitka, najbolje pokazuju veliki obostrani gubici.
Gubici kod 1. i 3. srpske armije bili su oko 20.000 mrtvih i ranjenih, kod 4. bugarske armije oko 30.000 mrtvih, ranjenih i zarobljenih.
Najžešći boj je doživela Timočka divizija, koja je uspešno branila juriše dva puta nadmoćnijih Bugara.
Srbi su dobili materijalnu i moralnu pobedu, a zarobili su i veliki plen i znatan broj bugarskih vojnika. Bugarski ratni plan potpuno je rastrojen i oni su bili prinuđeni da pređu u defanzivu. Posledice ove bitke bile su ulazak i Rumunije i Osmanskog carstva u rat protiv Bugarske i ubrzanje završetka rata.
Parola srpska bila je tada: Za Kosovo - Kumanovo! Za Slivnicu - Bregalnicu
Posle poraza smenjen je i vodeći bugarski general Mihail Savov, a i nova vlada je sastavljena.
Katastrofalne posledice bitke na Bregalnici su došle i na drugim frontovima. Kad su videli slom bugarske armije kod Bregalnice, Bugarsku su napale 13. jula Rumunija i Osmansko carstvo, što je Bugarskoj donelo velike gubitke čitavih pokrajina (Rumunija je zauzela Dobrudžu, a Osmansko carstvo Jedrene, sa celom pokrajinom koju su izgubili u Prvom balkanskom ratu). Srpski vojnici su stekli iskustvo koje im je kasnije bilo preko potrebno u 1. svetskom ratu.
Spomen-kapela sa kosturnicom Kalenica kod Štipa podignuta je 1928. godine. Tu je bilo sahranjeno oko 6 hiljada poginulih srpskih vojnika. Tokom 1941. godine uništili su je bugarski fašisti. Na tom mestu je 2015. godine podignuta spomen-ploča.
Posle rata
Dan po potpisivanju mirovnog ugovora, 11. avgusta 1913. godine, u beogradskoj Sabornoj crkvi održano je u prisustvu srpskog kralja svečano bogosluženje. Beograd je pripremio svečani doček s fronta Prve armije i njenog komandanta, prestolonaslednika Aleksandra. Štab armije je iz Skoplja na stanicu u Topčideru prispeo 24. avgusta 1913. godine. Svečana povorka krenula je u trijumfalni marš k centru grada. Na kraju Šumadijske ulice (Bulevar oslobođenja), kod Slavije, bio je podignut cvetni slavoluk pod kojim su predstavnici vlade, Skupštine, grada Beograda, vojske i naroda, s nestrpljenjem očekivali dolazak pobedničke vojske.
U 8.45 časova, na čelu kolone, pojavio se prestolonaslednik, kome je predsednik beogradske opštine Ljubomir Davidović predao sablju sa zlatnim balčakom i srebrnom kanijom i sečivom. Na njoj su bile urezane reči: „Svom junačkom prestolonasledniku – Beograd”, a zatim imena mesta gde su se sve važnije bitke u turskom i bugarskom ratu vodile, s godinama 1912. i 1913. U pozdravnom govoru, Davidović je rekao: „U znak zahvalnosti, Beograd Vas moli da primite, Visočanstvo, ovu sablju… Neka ona nikada ne sine bez potrebe, a kad sine, neka se nikad ne povrati u korice bez časti za Vaše Visočanstvo, bez slave za srpsko pleme.” Nažalost, do danas nije sačuvana ne samo ova sablja, nego ni njen precizniji opis.
Istoga dana otkriven je na Beogradskoj tvrđavi spomenik rodonačelniku kraljevske dinastije Karađorđu Petroviću.
U čast pobeda u Balkanskim ratovima,od Slavije preko Nemanjine, Karađorđevei Knez Mihailove ulice , sve do Kalemegdana i na samom Kalemegdanu, bilo je podignuto 14 slavoluka. Slavoluci su bili ukrašeni nacionalnim simbolima, krunama, grbovima, zastavama, kraljevskim monogramima i lovorovim vencima.Autor jednog slavoluka, na Terazijama, bila je Jelisaveta Načić.
Nikita Kulganov
Buduća legenda
- Poruka
- 33.278
Ko jos osim Samardzica tvrda je Neretva cetnicka ''pobeda'' ?
- Poruka
- 26.326
Победу нисмо помињали већ где се и како одиграла та битка а где и када операција Бело.
А ту се сви сем комунистичких пулена слажу да је то једна велика комунистичка пропагандна превара, од чувеног Прозор мора пасти па надаље.
- Poruka
- 334.520
Bitka kod Ancija (Januar-Juni 1944)
Saveznici su napali Italiju 1943. godine, ali su do 1944. napredovali samo do linije Gustav, južno od Rima. Saveznici su izveli masivnu operaciju sa mora, prisiljavajući neprijateljsku vojsku da podeli snage ili bude opkoljena, a uspeh je zavisio od brzog prelaska peščane plaže. Oko 36.000 pripadnika Savezničkih vojnih snaga iskrcalo se na veliko iznenađenje neprijatelja, ali dok su se Saveznici konsolidovali, Nemci su to iskoristili i opkolili područje jednakim snagama i iskopali odbrambene položaje. Posle teških borbi i neuspelog napredovanja, u februaru su Saveznici skoro odbačeni u more. Bilo im je potrebno pojačanje od preko 100.000 vojnika i pet meseci borbe da bi se konačno slomio nemački obruč oko Ancija.
Saveznici su napali Italiju 1943. godine, ali su do 1944. napredovali samo do linije Gustav, južno od Rima. Saveznici su izveli masivnu operaciju sa mora, prisiljavajući neprijateljsku vojsku da podeli snage ili bude opkoljena, a uspeh je zavisio od brzog prelaska peščane plaže. Oko 36.000 pripadnika Savezničkih vojnih snaga iskrcalo se na veliko iznenađenje neprijatelja, ali dok su se Saveznici konsolidovali, Nemci su to iskoristili i opkolili područje jednakim snagama i iskopali odbrambene položaje. Posle teških borbi i neuspelog napredovanja, u februaru su Saveznici skoro odbačeni u more. Bilo im je potrebno pojačanje od preko 100.000 vojnika i pet meseci borbe da bi se konačno slomio nemački obruč oko Ancija.
- Poruka
- 334.520
Bitka za Monte Kasino (Januar-Maj 1944)
Posle Ancija, Nemci su zauzeli odbrambene položaje poznate kao Zimska linija, koja se sastojala od bunkera, bodljikave žice, minskih polja i rovova. Četiri uzastopna saveznička napada na ove položaje postala su poznata kao Bitka kod Monte Kasina. Borba je ličila na bitku iz Prvog svetskog rata, praćena artiljerijskim bombardovanjem koje je prethodilo krvavim pešadijskim napadima na fiksne položaje. Uspeh je postignut, ali sa više od 50.000 žrtava na savezničkoj strani. Danas se bitka uglavnom pamti po uništenju omanastira Monte Cassino (koja je pružala utočište civilima) bombardovanjem od strane stotine Boingovih B-17 “Letećih tvrđava”. Saveznici su, naime, pogrešno verovali da je u manastiru utvrđena nemačka artiljerija.
Posle Ancija, Nemci su zauzeli odbrambene položaje poznate kao Zimska linija, koja se sastojala od bunkera, bodljikave žice, minskih polja i rovova. Četiri uzastopna saveznička napada na ove položaje postala su poznata kao Bitka kod Monte Kasina. Borba je ličila na bitku iz Prvog svetskog rata, praćena artiljerijskim bombardovanjem koje je prethodilo krvavim pešadijskim napadima na fiksne položaje. Uspeh je postignut, ali sa više od 50.000 žrtava na savezničkoj strani. Danas se bitka uglavnom pamti po uništenju omanastira Monte Cassino (koja je pružala utočište civilima) bombardovanjem od strane stotine Boingovih B-17 “Letećih tvrđava”. Saveznici su, naime, pogrešno verovali da je u manastiru utvrđena nemačka artiljerija.
- Poruka
- 334.520
Bitka kod Kurska (Juli-Avgust 1943)
Operacija Citadela bila je poslednja nemačka ofanziva na Istočnom frontu, a Kursk se smatrao najvećom tenkovskom bitkom u ratu. Kod Kurska, nacisti su imali za cilj da ponove svoje ranije uspehe okružujući i uništavajući ruske snage. Zahvaljujući savezničkim “razbijačima kodova”, Rusi su unapred dobili upozorenje i izgradili odbrambene linije rovova i minskih polja kako bi na što lakši način dočekali nemački napad. U vazduhu, Štuke naoružane 37-milimetarskom municijom, suočile su se sa ruskim oklopnim Sturmovicima koji su bacali desetine protivtenkovskih bombi. Kako je nemačka ofanziva zastala, maršal Žukov je krenuo u kontranapad i naterao Nemce da se povuku sa velikim gubicima.
Operacija Citadela bila je poslednja nemačka ofanziva na Istočnom frontu, a Kursk se smatrao najvećom tenkovskom bitkom u ratu. Kod Kurska, nacisti su imali za cilj da ponove svoje ranije uspehe okružujući i uništavajući ruske snage. Zahvaljujući savezničkim “razbijačima kodova”, Rusi su unapred dobili upozorenje i izgradili odbrambene linije rovova i minskih polja kako bi na što lakši način dočekali nemački napad. U vazduhu, Štuke naoružane 37-milimetarskom municijom, suočile su se sa ruskim oklopnim Sturmovicima koji su bacali desetine protivtenkovskih bombi. Kako je nemačka ofanziva zastala, maršal Žukov je krenuo u kontranapad i naterao Nemce da se povuku sa velikim gubicima.
- Poruka
- 26.326
- Poruka
- 334.520
Najkrvavije bitke I sv.rata
Od bitke kod Tanenberga do Stodnevne ofanzive, desile su se najkrvavije bitke u prvom od dva najstrašnija globalna sukoba u svetskoj istoriji.
Taj globalni sukob je trajao više od četiri godine,a čije je točkove pokrenuo slobodarski hitac Gavrila Principa u Sarajevu.
10. Bitka kod Tanenberga
Ukupan broj žrtava: 182.000
Ova bitka između ruske Druge armije protiv nemačke Osme odigrala se od 26-30. avgusta 1914. godine. I pored toga što su bili brojčano slabiji, Nemci su uspeli da nanesu stravičan poraz neprijatelju, da ga desetkuju i da praktično zbrišu veći deo njegove vojske koja se tamo nalazila. Nemačka sposobnost da brzo pomera trupe vozovima bila je odlučujuća. Rusi su izgubili 170.000 vojnika, dok su nemački gubici bili samo 12.000. Mnogi Rusi su bili zarobljeni.
9. Bitka kod Arasa
Ukupan broj žrtava: 278.000
Do 1917. Zapadni front je bio nepomičan dve godine, a obe strane su do tada izgubile milione ljudi. Saveznička vrhovna komanda je htela da razbije nemačke odbrambene linije, pa je osmišljen plan za napad na rovove u blizini francuskog grada Arasa. Taktički gledano, bitka je bila pobeda Britanaca, ali nije rezultirala prodorom kojem se Antanta nadala. Izgubili su 158.000 vojnika, dok su nemački gubici iznosili oko 120.000. Veruje se da je ishod u suštini bio nerešen.
8. Galipoljska operacija
Ukupan broj žrtava: 473.000
Do 1915. vojni gubici su postali preveliki i Saveznici su odlučili da je vreme da otvore drugi front, pa je Vinston Čerčil osmislio napad na Dardanele da bi ugrozio otomansku prestonicu Konstantinopolj, današnji Istanbul. Trebalo je prekinuti zastoj na Zapadu i otvoriti put ka Rusiji. Galipoli se na kraju pretvorio u katastrofu i rovovski rat, i (u tom trenutku) političku smrt za Čerčila. Antanta je izgubila 220.000 vojnika, Turci 253.000, ali su ovi poslednji odneli suštinsku pobedu.
7. Prva bitka na Marni
Ukupan broj žrtava: 483.000
Trčeno je 5-12. septembra 1914. i okončao nemačku ofanzivu koja je trajala mesec dana i tokom koje su kajzerovi topovi stigli do predgrađa Pariza. Šest francuskih armija i jedna britanska armija krenule su u odlučujući kontranapad na Nemce i primorale ih na povlačenje. Poginulo je 263.000 saveznika, 220.000 Nemaca. Nemci su uzvratili izgradnjom utvrđenja i rovova, što će ubrzo postati glavno obeležje čitavog ovog sukoba.
6. Srpska operacija
Ukupan broj žrtava: 633.500+
Počelo je austrijskim granatiranjem Beograda 29. jula 1914. čime je zapravo započeo Prvi svetski rat. Ubrzo su Austrougari upali, pri čemu smo izvojevali veliki broj pobeda, na Cer, na Kolubaru, pa smo čak i prešli na neprijateljsku teritoriju. Ipak, na kraju smo poklekli, iscrpljeni, posle godinu i po dana otpora. Vratili smo se 1918. u velikom stilu i sami uništili dva carstva. Naši gubici su bili ogromni: vojska od 420.000 ljudi smanjena je na 100.000, dok su naši ukupni vojni i civilni gubici bili veći od 1.100.000 ljudi, što je predstavljalo 27 odsto stanovništva Kraljevine Srbije. Život je izgubilo 60 odsto muškaraca.
5. Bitka kod Pašendala
Ukupan broj žrtava: 848.614
Poznata i kao Treća bitka kod Ipra, njen cilj je bio proboj saveznika u blizini sela Paschendaele u Zapadnoj Flandriji, Belgija. Vojnici su se borili u strašnim uslovima, obe strane su pretrpele strašne gubitke.Englezi su uspeli da ostvare male teritorijalne dobitke. Blato je gutalo i tenkove i ljude. Saveznici su izgubili 448.614 ljudi, Nemci 400.000.
4. Bitka kod Verdena
Ukupan broj žrtava: 976.000
Borila se između nemačke i francuske vojske između 21. februara i 18. decembra 1916. godine. Francuzi su uspeli da povrate veći deo teritorije koju su Nemci okupirali, ali su pri tom izgubili 542.000 vojnika, dok su Nemci ponovo bili brojčano nadjačani i kretali se oko 435.000. Tokom ove bitke razmenjeno je skoro 40 miliona granata, a krateri poput rana u zemlji postoje i danas. To je simbol užasa za oboje.
3. Bitka na Somi
Ukupan broj žrtava: 1.219.201
Ova bitka se vodila od 1. jula do 18. novembra 1916. na obe obale reke Some u Francuskoj. Zapamćen je kao simbol besmislenog pokolja, a za Britance je simbol užasa. Britanci su otvorili bitku masovnom artiljerijskom vatrom na nemačkim linijama, a samo prvog dana bitke izgubili su 60.000 ljudi. Bio je to najkrvaviji dan u istoriji Ujedinjenog Kraljevstva. Antanta je u ovoj bici ostvarila strateški važnu pobedu tako što je primorala Kajzerove ratnike da se povuku na liniji od 40 milja, čime je dve godine kasnije postavljena osnova za konačnu pobedu, ali je izgubila 623.906 vojnika, uključujući 100 tenkova i 782 aviona. Nemci su izgubili 600.000.
2. Prolećna ofanziva
Ukupan broj žrtava: 1.539.715
Počeo je 21. marta 1918. i tokom njegovog trajanja obe strane su se probijale duboko iza neprijateljskih linija. Saveznici su uspeli da zaustave Nemce
koji su izgubili 680.000 ljudi u svojoj ambiciji da okončaju rat i zadaju fatalni udarac Antanti, u čemu nisu uspeli. Naši saveznici su izgubili 850.000 vojnika.
1. Ofanziva od sto dana
Ukupan broj žrtava: 1.855.369
Reč je zapravo o nizu ofanziva tokom završnog perioda Prvog svetskog rata, koji je počeo 8. avgusta 1918. godine i trajao do novembra. Njegov ishod je bila velika pobeda Antante, koja je probila nemačke odbrambene linije. Nemci su izgubili 785.000 ljudi, ali su saveznički gubici OPET bili veći: 1.069.636 vojnika, uključujući 127.000 Amerikanaca.Njena posledica, povezana sa potpunim političkim, ekonomskim i finansijskim slomom koji se dogodio u samom Nemačkom Rajhu, bili su ponižavajući uslovi za mir koje su Nemci morali da prihvate.
(NN/telegraf.rs)
Od bitke kod Tanenberga do Stodnevne ofanzive, desile su se najkrvavije bitke u prvom od dva najstrašnija globalna sukoba u svetskoj istoriji.
Taj globalni sukob je trajao više od četiri godine,a čije je točkove pokrenuo slobodarski hitac Gavrila Principa u Sarajevu.
10. Bitka kod Tanenberga
Ukupan broj žrtava: 182.000
Ova bitka između ruske Druge armije protiv nemačke Osme odigrala se od 26-30. avgusta 1914. godine. I pored toga što su bili brojčano slabiji, Nemci su uspeli da nanesu stravičan poraz neprijatelju, da ga desetkuju i da praktično zbrišu veći deo njegove vojske koja se tamo nalazila. Nemačka sposobnost da brzo pomera trupe vozovima bila je odlučujuća. Rusi su izgubili 170.000 vojnika, dok su nemački gubici bili samo 12.000. Mnogi Rusi su bili zarobljeni.
9. Bitka kod Arasa
Ukupan broj žrtava: 278.000
Do 1917. Zapadni front je bio nepomičan dve godine, a obe strane su do tada izgubile milione ljudi. Saveznička vrhovna komanda je htela da razbije nemačke odbrambene linije, pa je osmišljen plan za napad na rovove u blizini francuskog grada Arasa. Taktički gledano, bitka je bila pobeda Britanaca, ali nije rezultirala prodorom kojem se Antanta nadala. Izgubili su 158.000 vojnika, dok su nemački gubici iznosili oko 120.000. Veruje se da je ishod u suštini bio nerešen.
8. Galipoljska operacija
Ukupan broj žrtava: 473.000
Do 1915. vojni gubici su postali preveliki i Saveznici su odlučili da je vreme da otvore drugi front, pa je Vinston Čerčil osmislio napad na Dardanele da bi ugrozio otomansku prestonicu Konstantinopolj, današnji Istanbul. Trebalo je prekinuti zastoj na Zapadu i otvoriti put ka Rusiji. Galipoli se na kraju pretvorio u katastrofu i rovovski rat, i (u tom trenutku) političku smrt za Čerčila. Antanta je izgubila 220.000 vojnika, Turci 253.000, ali su ovi poslednji odneli suštinsku pobedu.
7. Prva bitka na Marni
Ukupan broj žrtava: 483.000
Trčeno je 5-12. septembra 1914. i okončao nemačku ofanzivu koja je trajala mesec dana i tokom koje su kajzerovi topovi stigli do predgrađa Pariza. Šest francuskih armija i jedna britanska armija krenule su u odlučujući kontranapad na Nemce i primorale ih na povlačenje. Poginulo je 263.000 saveznika, 220.000 Nemaca. Nemci su uzvratili izgradnjom utvrđenja i rovova, što će ubrzo postati glavno obeležje čitavog ovog sukoba.
6. Srpska operacija
Ukupan broj žrtava: 633.500+
Počelo je austrijskim granatiranjem Beograda 29. jula 1914. čime je zapravo započeo Prvi svetski rat. Ubrzo su Austrougari upali, pri čemu smo izvojevali veliki broj pobeda, na Cer, na Kolubaru, pa smo čak i prešli na neprijateljsku teritoriju. Ipak, na kraju smo poklekli, iscrpljeni, posle godinu i po dana otpora. Vratili smo se 1918. u velikom stilu i sami uništili dva carstva. Naši gubici su bili ogromni: vojska od 420.000 ljudi smanjena je na 100.000, dok su naši ukupni vojni i civilni gubici bili veći od 1.100.000 ljudi, što je predstavljalo 27 odsto stanovništva Kraljevine Srbije. Život je izgubilo 60 odsto muškaraca.
5. Bitka kod Pašendala
Ukupan broj žrtava: 848.614
Poznata i kao Treća bitka kod Ipra, njen cilj je bio proboj saveznika u blizini sela Paschendaele u Zapadnoj Flandriji, Belgija. Vojnici su se borili u strašnim uslovima, obe strane su pretrpele strašne gubitke.Englezi su uspeli da ostvare male teritorijalne dobitke. Blato je gutalo i tenkove i ljude. Saveznici su izgubili 448.614 ljudi, Nemci 400.000.
4. Bitka kod Verdena
Ukupan broj žrtava: 976.000
Borila se između nemačke i francuske vojske između 21. februara i 18. decembra 1916. godine. Francuzi su uspeli da povrate veći deo teritorije koju su Nemci okupirali, ali su pri tom izgubili 542.000 vojnika, dok su Nemci ponovo bili brojčano nadjačani i kretali se oko 435.000. Tokom ove bitke razmenjeno je skoro 40 miliona granata, a krateri poput rana u zemlji postoje i danas. To je simbol užasa za oboje.
3. Bitka na Somi
Ukupan broj žrtava: 1.219.201
Ova bitka se vodila od 1. jula do 18. novembra 1916. na obe obale reke Some u Francuskoj. Zapamćen je kao simbol besmislenog pokolja, a za Britance je simbol užasa. Britanci su otvorili bitku masovnom artiljerijskom vatrom na nemačkim linijama, a samo prvog dana bitke izgubili su 60.000 ljudi. Bio je to najkrvaviji dan u istoriji Ujedinjenog Kraljevstva. Antanta je u ovoj bici ostvarila strateški važnu pobedu tako što je primorala Kajzerove ratnike da se povuku na liniji od 40 milja, čime je dve godine kasnije postavljena osnova za konačnu pobedu, ali je izgubila 623.906 vojnika, uključujući 100 tenkova i 782 aviona. Nemci su izgubili 600.000.
2. Prolećna ofanziva
Ukupan broj žrtava: 1.539.715
Počeo je 21. marta 1918. i tokom njegovog trajanja obe strane su se probijale duboko iza neprijateljskih linija. Saveznici su uspeli da zaustave Nemce
koji su izgubili 680.000 ljudi u svojoj ambiciji da okončaju rat i zadaju fatalni udarac Antanti, u čemu nisu uspeli. Naši saveznici su izgubili 850.000 vojnika.
1. Ofanziva od sto dana
Ukupan broj žrtava: 1.855.369
Reč je zapravo o nizu ofanziva tokom završnog perioda Prvog svetskog rata, koji je počeo 8. avgusta 1918. godine i trajao do novembra. Njegov ishod je bila velika pobeda Antante, koja je probila nemačke odbrambene linije. Nemci su izgubili 785.000 ljudi, ali su saveznički gubici OPET bili veći: 1.069.636 vojnika, uključujući 127.000 Amerikanaca.Njena posledica, povezana sa potpunim političkim, ekonomskim i finansijskim slomom koji se dogodio u samom Nemačkom Rajhu, bili su ponižavajući uslovi za mir koje su Nemci morali da prihvate.
(NN/telegraf.rs)
- Poruka
- 334.520
Bitka kod Sedana (Maj 1940)
Kada su Britanija i Francuska objavile rat Nemačkoj nakon nacističke invazije na Poljsku, mnogi su očekivali da će rat predstavljati pešadijske akcije slične onima iz Prvog svetskog rata. Takav način razmišljanja očigledno je doveo do francuske strateške odluke da prema granici sa Nemačkom izgrade teška betonska utvrđenja – takozvanu Mažino liniju. Ta očekivanja su se srušila u maju 1940. kada su Nemci pokrenuli „Blitzkreig“ („munjeviti rat“) na čelu sa oklopnim jedinicama. U nedostatku teške artiljerije, Nemci su francuske položaje u Sedanu, napali bombarderima JU-88 Štuka. Intenzivan vazdušni napad brzo je demoralisao branioce i nemačke snage su se lako probile. Francuska je ubrzo proglasila kapitulaciju.
Kada su Britanija i Francuska objavile rat Nemačkoj nakon nacističke invazije na Poljsku, mnogi su očekivali da će rat predstavljati pešadijske akcije slične onima iz Prvog svetskog rata. Takav način razmišljanja očigledno je doveo do francuske strateške odluke da prema granici sa Nemačkom izgrade teška betonska utvrđenja – takozvanu Mažino liniju. Ta očekivanja su se srušila u maju 1940. kada su Nemci pokrenuli „Blitzkreig“ („munjeviti rat“) na čelu sa oklopnim jedinicama. U nedostatku teške artiljerije, Nemci su francuske položaje u Sedanu, napali bombarderima JU-88 Štuka. Intenzivan vazdušni napad brzo je demoralisao branioce i nemačke snage su se lako probile. Francuska je ubrzo proglasila kapitulaciju.
- Poruka
- 334.520
Bitka za Britaniju ( Juli-Oktobar 1940)
Krajem 1940. Britanija se suočila sa pretnjom nemačke invazije, ali uspeh napada je bio moguć samo uz vazdušnu superiornost. Usledio je prvi veliki pohod protivničkih vazduhoplovnih snaga. Četiri meseca je nemački Luftvaffe vršio napade na britanske aerodrome, radarske stanice i fabrike aviona, bombardujući i britanske gradove. Junkersove ‘’Štuke’’ su se pokazale previše ranjivim za presretanje, a Nemci nisu mogli masovno napraviti lovačke aparate kako bi se adekvatno suprotstavili Kraljevskom vazduhoplovstvu (RAF) u njihovim “Uraganima’’ i ‘’Spitfires”-ima. Teške žrtve primorale su Luftvaffe da smanji operacije. Hitlerovi planovi invazije morali su da budu zaustavljeni na neodređeno vreme.
Krajem 1940. Britanija se suočila sa pretnjom nemačke invazije, ali uspeh napada je bio moguć samo uz vazdušnu superiornost. Usledio je prvi veliki pohod protivničkih vazduhoplovnih snaga. Četiri meseca je nemački Luftvaffe vršio napade na britanske aerodrome, radarske stanice i fabrike aviona, bombardujući i britanske gradove. Junkersove ‘’Štuke’’ su se pokazale previše ranjivim za presretanje, a Nemci nisu mogli masovno napraviti lovačke aparate kako bi se adekvatno suprotstavili Kraljevskom vazduhoplovstvu (RAF) u njihovim “Uraganima’’ i ‘’Spitfires”-ima. Teške žrtve primorale su Luftvaffe da smanji operacije. Hitlerovi planovi invazije morali su da budu zaustavljeni na neodređeno vreme.
- Poruka
- 334.520
Bitka kod Brodija (Juni 1941)
Hitlerov plan za napad na SSSR nazvan je operacijom Barbarossa, i na papiru je izgledao suludo s obzirom na rusku brojčanu superiornost i sramotnu istoriju snaga koje su ranije napadale Rusiju (Napoleon). Hitler je, međutim, verovao da je Blitzkrieg nezaustavljiv i bitka kod Brodija na zapadu Ukrajine dokazaće da je u pravu – neko vreme. Sedamstotinapedeset nemačkih tenkova suočilo se sa četiri puta više ruskih. Međutum, rusko vazduhoplovstvo je uništeno na zemlji i nemačke Štuke su dominirale tim područjem. Pored uništavanja tenkova, gađali su ruska skladišta za gorivo i municiju i ometali komunikacije. Zbunjene ruske snage bile su potpuno izmanevrisane i njihova brojčana nadmoć nije imala značaja.
Hitlerov plan za napad na SSSR nazvan je operacijom Barbarossa, i na papiru je izgledao suludo s obzirom na rusku brojčanu superiornost i sramotnu istoriju snaga koje su ranije napadale Rusiju (Napoleon). Hitler je, međutim, verovao da je Blitzkrieg nezaustavljiv i bitka kod Brodija na zapadu Ukrajine dokazaće da je u pravu – neko vreme. Sedamstotinapedeset nemačkih tenkova suočilo se sa četiri puta više ruskih. Međutum, rusko vazduhoplovstvo je uništeno na zemlji i nemačke Štuke su dominirale tim područjem. Pored uništavanja tenkova, gađali su ruska skladišta za gorivo i municiju i ometali komunikacije. Zbunjene ruske snage bile su potpuno izmanevrisane i njihova brojčana nadmoć nije imala značaja.
- Poruka
- 334.520
Bitka za Ivo-Džimu (Februar-Mart 1945)
Bitka za Ivo Džimu je značajni događaj u Drugom svetskom ratu, koji je u svetu postao zapamćen najviše zahvaljujući fotografiji Joe Rosenthala na kojoj se vide Marinci kako podižu američku zastavu na zauzetom visu. Vojni analitičari i dalje vode raspravu kada je u pitanju opravdanost skupe vojne akcije u odnosu na stratešku prednost. Dvadeset hiljada japanskih branitelja bilo je ukopano unutar složenenog sistema bunkera, pećina i tunela. Napadu je prethodilo masovno bombardovanje celog ostrva sa mora i iz vazduha. Iako su bili daleko malobrojniji (1:5) i bez izgleda za pobedu, Japanci su pružili snažan otpor i gotovo niko se nije predao. Mnogi položaji mogli su se raščistiti samo ručnim bombama i bacačima plamena, uključujući zastrašujuće tenkove sa bacačima plamena M4A3R3 Sherman “Zippo”.
Bitka za Ivo Džimu je značajni događaj u Drugom svetskom ratu, koji je u svetu postao zapamćen najviše zahvaljujući fotografiji Joe Rosenthala na kojoj se vide Marinci kako podižu američku zastavu na zauzetom visu. Vojni analitičari i dalje vode raspravu kada je u pitanju opravdanost skupe vojne akcije u odnosu na stratešku prednost. Dvadeset hiljada japanskih branitelja bilo je ukopano unutar složenenog sistema bunkera, pećina i tunela. Napadu je prethodilo masovno bombardovanje celog ostrva sa mora i iz vazduha. Iako su bili daleko malobrojniji (1:5) i bez izgleda za pobedu, Japanci su pružili snažan otpor i gotovo niko se nije predao. Mnogi položaji mogli su se raščistiti samo ručnim bombama i bacačima plamena, uključujući zastrašujuće tenkove sa bacačima plamena M4A3R3 Sherman “Zippo”.
- Poruka
- 334.520
Bitka kod Leite (Oltobar 1944)
Najveća pomorska bitka u istoriji, bitka kod zaliva Leite na Filipinima, bila je još jedan korak u napredovanju SAD ka japanskim ostrvima. Sve raspoložive japanske snage poslate su u to područje, ali te odvojene jedinice nisu uspele da se ujedine, što je rezultiralo sa nekoliko bezuspešnih akcija rasutih na širokom području. Sva četiri japanska nosača aviona su potopljena, kao i tri bojna broda. Bitka u zalivu Leite je takođe označila prvu upotrebu neočekivane nove taktike: napad japanskih kamikaze potopio je pratnju nosača aviona USS St. Lo.
Najveća pomorska bitka u istoriji, bitka kod zaliva Leite na Filipinima, bila je još jedan korak u napredovanju SAD ka japanskim ostrvima. Sve raspoložive japanske snage poslate su u to područje, ali te odvojene jedinice nisu uspele da se ujedine, što je rezultiralo sa nekoliko bezuspešnih akcija rasutih na širokom području. Sva četiri japanska nosača aviona su potopljena, kao i tri bojna broda. Bitka u zalivu Leite je takođe označila prvu upotrebu neočekivane nove taktike: napad japanskih kamikaze potopio je pratnju nosača aviona USS St. Lo.
- Poruka
- 334.520
Bitka za Atlantik (Septembar 1939-Maj 1943)
Podmornički rat imao je određenog uticaja u Prvom, ali je postao daleko značajniji u Drugom svetskom ratu, jer su nemačke podmornice, potapajući transportne brodove, imale za cilj blokadu Evrope. Trgovački brodovi su plovili u velikim konvojima, zaštićeni pratnjom razarača i korveta, naoružanih dubinskim bombama i sonarima. Odvažni zapovednici podmornica izvodili su torpedne napade unutar odbrambenog zaslona, a kada je nekoliko podmornica napalo odjednom, napadnuta strana je imala male šanse da uzvrati udarac. Do kraja rata, tehnologije kao što su radar za otkrivanje podmornica sa površine, presretanje radio-veze i razbijanje šifara, bile su ključne u dobijanju borbe za Atlantik. Potopljeno je više od 3.000 trgovačkih brodova, kao i skoro 800 podmornica.
Podmornički rat imao je određenog uticaja u Prvom, ali je postao daleko značajniji u Drugom svetskom ratu, jer su nemačke podmornice, potapajući transportne brodove, imale za cilj blokadu Evrope. Trgovački brodovi su plovili u velikim konvojima, zaštićeni pratnjom razarača i korveta, naoružanih dubinskim bombama i sonarima. Odvažni zapovednici podmornica izvodili su torpedne napade unutar odbrambenog zaslona, a kada je nekoliko podmornica napalo odjednom, napadnuta strana je imala male šanse da uzvrati udarac. Do kraja rata, tehnologije kao što su radar za otkrivanje podmornica sa površine, presretanje radio-veze i razbijanje šifara, bile su ključne u dobijanju borbe za Atlantik. Potopljeno je više od 3.000 trgovačkih brodova, kao i skoro 800 podmornica.
- Poruka
- 334.520
Bitka u Koralnom moru (Maj 1942)
Posle Perl Harbora, Japanci su nameravali da napadnu Novu Gvineju i Solomonova ostrva. Američke snage, uz pomoć australijskih brodova, krenule su da ih presretnu. Ovo je proizvelo prvu pomorsku bitku koja se vodila na velikim daljinama između nosača aviona. Ponirući bombarderi i torpedni avioni napali su brodove zaštićene prvom linijom odrane – protivavionskom artiljerijom. Bio je to nov i zbunjujući oblik ratovanja, pri čemu su se obe strane trudile da pronađu neprijatelja i nije im bilo jasno sa kojih brodova dolaze i koje strane su ih angažovale. Najozbiljniji gubitak bio je američki nosač USS Lexington, potopljen nakon požara. Borba je primorala Japan da odustane od svojih planova invazije.
Posle Perl Harbora, Japanci su nameravali da napadnu Novu Gvineju i Solomonova ostrva. Američke snage, uz pomoć australijskih brodova, krenule su da ih presretnu. Ovo je proizvelo prvu pomorsku bitku koja se vodila na velikim daljinama između nosača aviona. Ponirući bombarderi i torpedni avioni napali su brodove zaštićene prvom linijom odrane – protivavionskom artiljerijom. Bio je to nov i zbunjujući oblik ratovanja, pri čemu su se obe strane trudile da pronađu neprijatelja i nije im bilo jasno sa kojih brodova dolaze i koje strane su ih angažovale. Najozbiljniji gubitak bio je američki nosač USS Lexington, potopljen nakon požara. Borba je primorala Japan da odustane od svojih planova invazije.
- Poruka
- 334.520
Druga bitka za Harkov (Maj 1942)
Staljin je želeo da se uz pomoć više od hiljadu tenkova i 700 aviona suprotstavi nemačkoj invaziji. Nemačka je u susret ruskim snagama uputila više od 900 aviona, nakon čega ih je krenula u napad i okruženje oklopnim divizijama. Ruski vojnici su se predali u velikom broju. Više od 250.000 ruskih vojnika je ubijeno, ranjeno ili zarobljeno, dok su Nemci imali desetostruko manje gubitke.
Staljin je želeo da se uz pomoć više od hiljadu tenkova i 700 aviona suprotstavi nemačkoj invaziji. Nemačka je u susret ruskim snagama uputila više od 900 aviona, nakon čega ih je krenula u napad i okruženje oklopnim divizijama. Ruski vojnici su se predali u velikom broju. Više od 250.000 ruskih vojnika je ubijeno, ranjeno ili zarobljeno, dok su Nemci imali desetostruko manje gubitke.
- Poruka
- 334.520
Bitka za Luzon (Januar-Avgust 1945)
Luzon, najveće filipinsko ostrvo, pao je u ruke Japana 1942. godine. General Douglas Macarthur zarekao se da će se vratiti na Filipine, za koje je smatrao da su strateški vitalni. Savezičke invazione snage 1945 godine na obalama nisu naišle na jači otpor ali u unutrašnjosti zemlje su se vodile teške borbe protiv raštrkanih enklava japanskih trupa. Neki od njih povukli su se u planine i nastavili borbu dugo nakon završetka rata. Japanci su pretrpeli ekstremne gubitke, sa više od 200.000 ubijenih u poređenju sa 10.000 Amerikanaca, što je činilo najkrvaviju akciju u kojoj su učestvovale američke snage.
Luzon, najveće filipinsko ostrvo, pao je u ruke Japana 1942. godine. General Douglas Macarthur zarekao se da će se vratiti na Filipine, za koje je smatrao da su strateški vitalni. Savezičke invazione snage 1945 godine na obalama nisu naišle na jači otpor ali u unutrašnjosti zemlje su se vodile teške borbe protiv raštrkanih enklava japanskih trupa. Neki od njih povukli su se u planine i nastavili borbu dugo nakon završetka rata. Japanci su pretrpeli ekstremne gubitke, sa više od 200.000 ubijenih u poređenju sa 10.000 Amerikanaca, što je činilo najkrvaviju akciju u kojoj su učestvovale američke snage.
- Poruka
- 334.520
Bitka za Filipine (Juni 1944)
Poslednja velika akcija nosača aviona tokom Drugog svetskog rata, izvedena je tokom bitke za Filipinsko more. Japanske snage, uključujući pet velikih i četiri laka nosača aviona, plus vazdušne snage sa kopna, borile su se protiv sedam američkih flotnih nosača i osam lakih nosača. SAD nisu imale samo brojčanu superiornost već i značajno bolje letelice. Novi Grumman F6F Hellcats nadmašio je stare japanske “Zero”. Ovaj nesklad je doveo do toga da je akcija dobila nadimak Veliki lov na fazane (ćurke) god Marijana ostrva – “the Great Marianas Turkey Shoot”, sa oko četiri puta više oborenih japanskih aviona od američkih.
Poslednja velika akcija nosača aviona tokom Drugog svetskog rata, izvedena je tokom bitke za Filipinsko more. Japanske snage, uključujući pet velikih i četiri laka nosača aviona, plus vazdušne snage sa kopna, borile su se protiv sedam američkih flotnih nosača i osam lakih nosača. SAD nisu imale samo brojčanu superiornost već i značajno bolje letelice. Novi Grumman F6F Hellcats nadmašio je stare japanske “Zero”. Ovaj nesklad je doveo do toga da je akcija dobila nadimak Veliki lov na fazane (ćurke) god Marijana ostrva – “the Great Marianas Turkey Shoot”, sa oko četiri puta više oborenih japanskih aviona od američkih.
- Poruka
- 334.520
Bitka za Berlin (April-Maj 1945)
Za one na Zapadu ova borba je možda izgledala kao nepotrebna i zastarela zamisao. No, za SSSR je ovo bila vise psihološki značajna operacija ali i ideja da će onaj ko zauzme berlin kontrolisati poraženu Nemačku. Bitka za Berlin je bila masovna i ekstremno krvava borba u kojoj su se tri četvrtine miliona nemačkih vojnika, pod ličnom komandom Hitlera, borile kako bi se zaustavili Crvenoarmejce koji su brzo prodirali kroz linije odrane. Iako su Rusi imali prednost u tenkovima, oklopna vozila bila su ranjiva na nove prenosne protivtenkovske bacače (Pancerfauste) kojima je uništeno skoro dve hiljade tenkova. Poput Staljingrada, i bitka za Berlin bila je pešadijska akcija vođena iz neposredne blizine; artiljerija je srušila odbrambene tačke u gradu koji je već bio razoren jakim bombardovanjem. Žrtve su bile velike, uključujući hiljade civila. 30. aprila 1945. Hitler je došao do tačke gde bi se radije ubio nego priznao poraz, čime je zapravo završio rat u Evropi.
Za one na Zapadu ova borba je možda izgledala kao nepotrebna i zastarela zamisao. No, za SSSR je ovo bila vise psihološki značajna operacija ali i ideja da će onaj ko zauzme berlin kontrolisati poraženu Nemačku. Bitka za Berlin je bila masovna i ekstremno krvava borba u kojoj su se tri četvrtine miliona nemačkih vojnika, pod ličnom komandom Hitlera, borile kako bi se zaustavili Crvenoarmejce koji su brzo prodirali kroz linije odrane. Iako su Rusi imali prednost u tenkovima, oklopna vozila bila su ranjiva na nove prenosne protivtenkovske bacače (Pancerfauste) kojima je uništeno skoro dve hiljade tenkova. Poput Staljingrada, i bitka za Berlin bila je pešadijska akcija vođena iz neposredne blizine; artiljerija je srušila odbrambene tačke u gradu koji je već bio razoren jakim bombardovanjem. Žrtve su bile velike, uključujući hiljade civila. 30. aprila 1945. Hitler je došao do tačke gde bi se radije ubio nego priznao poraz, čime je zapravo završio rat u Evropi.
- Poruka
- 334.520
Bitka za Moskvu (Oktobar 1941-Januar 1942)
Više od milion nemačkih vojnika poslato je u napad na Moskvu, jer je Hitler naredio da grad treba sravniti sa zemljom. U početku je nemački napad bio brz i prodoran; do 15. novembra 1941. Vermaht je dospeo na 30 km od grada. Tada ih je usporio ruski otpor, a u međuvremenu je nastupila rana zima, sa temperaturama koje su padale i do minus 20. Nemački lanac snabdevanja je propao, a ruski maršal Žukov poslao je rezervu svojih sibirskih divizija u kontranapad, koje su oterale nemačke trupe čak više od 160 km od grada. Ruske žrtve bile su velike, ali je napokon nemački duh (elan) bio slomljen.
Više od milion nemačkih vojnika poslato je u napad na Moskvu, jer je Hitler naredio da grad treba sravniti sa zemljom. U početku je nemački napad bio brz i prodoran; do 15. novembra 1941. Vermaht je dospeo na 30 km od grada. Tada ih je usporio ruski otpor, a u međuvremenu je nastupila rana zima, sa temperaturama koje su padale i do minus 20. Nemački lanac snabdevanja je propao, a ruski maršal Žukov poslao je rezervu svojih sibirskih divizija u kontranapad, koje su oterale nemačke trupe čak više od 160 km od grada. Ruske žrtve bile su velike, ali je napokon nemački duh (elan) bio slomljen.
Mnogi istoričari smatraju da je najveća pomorska bitka u istoriji bila Bitka kod rta Eknom 256.godine p.n.e.
- Poruka
- 334.520
Iskrcavanje u Normandiji – D-Day (Juni 1944)
Najveća pomorska operacija u istoriji brojila je više od 5.000 brodova koji su iskrcali savezničke trupe dužinom obale Normandije (oko 80 km), dok je još hiljade aviona učestvovalo u vazdušnim napadima. Velika obmana se ogledala u zavaravanju Nemaca da pomisle kako je iskcrcavanje na jednom mestu na obali glavni potez, tako da im je otpor bio izuzetno slab na četiri od pet mesta prilikom napada. Na petoj lokaciji, plaži Omaha, američke snage našle su se pod jakom vatrom i 2.000 ljudi je poginulo dok su se borili za plažu. Nemci nisu uspeli da se brzo organizuju kako bi odgovorili pretnjama. U roku od nedelju dana saveznici su iskrcali više od 300.000 vojnika u Normandiji.
Najveća pomorska operacija u istoriji brojila je više od 5.000 brodova koji su iskrcali savezničke trupe dužinom obale Normandije (oko 80 km), dok je još hiljade aviona učestvovalo u vazdušnim napadima. Velika obmana se ogledala u zavaravanju Nemaca da pomisle kako je iskcrcavanje na jednom mestu na obali glavni potez, tako da im je otpor bio izuzetno slab na četiri od pet mesta prilikom napada. Na petoj lokaciji, plaži Omaha, američke snage našle su se pod jakom vatrom i 2.000 ljudi je poginulo dok su se borili za plažu. Nemci nisu uspeli da se brzo organizuju kako bi odgovorili pretnjama. U roku od nedelju dana saveznici su iskrcali više od 300.000 vojnika u Normandiji.
Izvnite @Nina da li mogu da iskoristin neke pasuse o Termopilu, Salamini, Maratonu, grcko-persijske bitke, i druge teme kao o Kserksu?
Imam skolsko takmicenje, pa zato pitam. I da li mogu ubuduce da ponesto iskoristim sa ovakvih tema, za neki projekat ili odgovaranje i slicno?
Djole, sa teme o numizmatici
Imam skolsko takmicenje, pa zato pitam. I da li mogu ubuduce da ponesto iskoristim sa ovakvih tema, za neki projekat ili odgovaranje i slicno?
Djole, sa teme o numizmatici