Prevedeno sa latinskog originala. Makar to mogu reći za deo o doseljavanju Srba koji je potpuna fabrikacija.
Evo iz 1611:
http://books.google.rs/books?id=RHg...ce=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false
Sve što stiže do nas je latinizam, počev od naziva romejskog cara, pa do naziva dela.
Kopije DAI:
P (kasno 11. stoleće)
The earliest surviving copy, (
P=codex Parisinus gr. 2009) was made by
John Doukas' confidential secretary, Michael, in the late 11th century.
V (1509)
This manuscript was copied in 1509 by Antony Eparchus; this copy known as
V=codex Vaticanus-Palatinus gr. 126, has a number of notes in Greek and Latin, added by late readers.
F ( nakon 1509)
A third complete copy, known as
F=codex Parisinus gr.2967, is itself a copy of
V, which was begun by Eparchus and completed by
Michael Damascene;
F is undated.
M (između 1560 i 1586)
There is a fourth, but incomplete, manuscript known as
M=codex Mutinensis gr. 179, which is a copy of
P made by Andrea Darmari between 1560 and 1586.
Two of the manuscripts (
P and
F) are now located in
Bibliothèque Nationale in
Paris, and the third (
V) is in the
Vatican Library. The partial manuscript (
M) is in
Modena.
The Greek text in its entirety was published seven times. The
editio princeps, which was based on
V, was published in 1611 by
Johannes Meursius, who gave it the Latin title by which it is now universally known, and which translates as
On Administering the Empire. This edition was published six years later with no changes. The next edition belongs to the
ragusan Anselmo Banduri (1711) which is collated copy of the first edition and manuscript
P. Banduri's edition was reprinted twice: in 1729 in the Venetian collection of the Byzantine Historians and in 1864 Migne republished Banduri's text with a few corrections.
Constantine himself had not given the work a name, preferring instead to start the text with the standard formal salutation: "
Constantine, in Christ the Eternal Sovereign, Emperor of the Romans, to [his] own son Romanos the Emperor crowned of God and born in the purple".
The book's three similar but different accounts of the arrival of the Croats have confounded numerous historians since the 19th century.[SUP]
[4][/SUP]
http://en.wikipedia.org/wiki/De_Administrando_Imperio
Sačuvani prepisi
Po svemu sudeći,
O upravljanju carstvom je uvek smatran za poverljiv tajni dokument u kome su smernice i metode vizantijske spoljne politike izložene bez retorskih ukrasa i ulepšavanja. Pojedini podaci o prilikama u Jermeniji stigli su u Carigrad tajnim kanalima i car svakako nije bio voljan da javnosto otkrije svoje izvore informacija. Takođe, kritika koju je Konstantin Porfirogenit izneo na račun svog tasta i savladara
Romana I Lakapena nije bila namenjena javnosti. Kasniji vizantijski izvori ne spominju
O upravljanju carstvom, što pokazuje da spis nije cirkulisao među širim krugovima vizantijske intelektualne elite [SUP]
[11][/SUP].
Iz vizantijskih vremena sačuvan je samo jedan prepis dela i to iz poznog
11. veka. Ovaj prepis sačino je izvesni Mihailo, poverljivi sekretar
Jovana Duke. Rukopis je početkom 16. veka preko
Krfa stigao u Italiju i jedno vreme je bio u vlasništvu francuske kraljice
Katarine Mediči. U Parisku kraljevsku biblioteku je dospeo 1599. i od tada je obeležen kao
Codex Parisinus gr. 2009. U istorijskoj nauci se ovaj Pariski prepis skraćeno naziva „P“ [SUP]
[12][/SUP].
Tokom 16. veka prema tzv. Pariskom prepisu izrađena su još dva prepisa. Stariji je izrađen
1509. na Krfu zahvaljujući humanisti
Antoniju Eparhu (1491—1571), da bi se preko
Hajdelberga na kraju
1623. našao u
Vatikanskoj biblioteci gde je zaveden kao
Codex Vaticanus-Palatinus gr. 126, odnosno skraćeno rukopis „V“ [SUP]
[13][/SUP]. Mlađi prepis, koji je ostao nekompletan, izradio je Andrea Darmari između 1560. i 1589. i danas se čuva u
Modeni. Poznat je kao
Codex Mutinensis gr. 179, odnosno rukopis „M“ [SUP]
[14][/SUP].
U 16. veku izrađen je još jedan prepis koji se danas takođe čuva u Parizu. U pitanju je
Codex Parisinus gr.2967, poznat kao rukopis „F“, koji je prepisan prema rukopisu „P“. Prepisivački posao započeo je
Antonije Eparh, ali je posao završio pre 1529.
Mihailo Damaskin sa
Krita [SUP]
[15][/SUP].
! postavili smo sebi zadatak da pokušamo dekodirati šta naši rani izvori pod pojmom vlah, hrvat i srbin podrazumevaju. manimo se neslovenskih izvora, prepisa i docnijih tumačenja.
