Interesantno da stanovnici Paganije, zgoljni Porfirogenitovi Srbi, postaju Hrvati u doba osmanske okupacije, kada ih osmanska administrativna podela uključuje u Kliški sandžak kome je pripadao Hrvatski vilajet. Tek tada Makarska, Čitluk, Čapljina, Ljubuški, Široki Brijeg, Opuzen, Brist, Međugorje, Metković, Grude itd., istorijski srpski krajevi, počinju da se identifikuju sa hrvatskim imenom. Periodizacija svih pomena hrvatskog imena jezika nije pre doba Hrvatskog Vilajeta.
Turci su popularizovali hrvatsko ime jer su ga smatrali turskim. Hrvatsko ime šireno je preko turske administracije, preko Hvatskog vilajeta. Odatle su i Zoranićevi roditelji i fra Fićo Grabovac. Vilajet Hrvati, koji je obuhvatao područje između
Zrmanje do
Cetine, i delove između
Une i
Velebita, u sastavu osmanske Bosne. Hrvatsko ime u doba turske okupacije se širi na jedan deo Dalmacije. Ono je čisto administrativne prrirode i dolazi kao ime za žitelje administrativne jedinice - Kliškog Sandžaka koja je u sastavu imala
deo koji se zvao vilayet-i Hirvat (hrvatski vilajet). U doba Grabovčevih roditelja, ovo područje imalo je mešovito stanovništvo sastavljeno od lokalnih i doseljenih Srba ("vlaha"), lokalnih i doseljenih Muslimana, te drugih hrišćana, takođe kako lokalnih tako i doseljenih. Oni su se nazivali Hrvatima, dakle po osmanskoj aministrativnoj oblasti, iako sa istorisjkim Hrvatima srednjeg veka nikakve veze nisu imali.
Tako da su Turci srpsku oblast zapadne Hercegovine prozvali Hrvatski vilajet. I eto, tako Srbi iz Metkovića, Čapljine, Čitluka i Ljubuškog postadoše najžešće Rvatine srpsko-štokavske provenijencije.
Turska posla. Znali su Turci da su Hrvati Turci.
Makarski Srbi iz Paganije pohrvaćeni za vreme Vilajeta Hrvati. Sve ti najgori ustaški krajevi su Srbi iz Paganije. Najtvrdoglaviji i najzajebaniji deo Srba.
