Најпре, Вучић свој наступ почиње речима да „имамо значајне жртве; о броју и свему другом нећемо говорити док се ситуација не заврши“ (0:51-1:01). Шта то трба да значи? Ако власт објави да „имамо значајне жртве“ (5:50), али да засада неће да саопшти њихов број, и да „имамо катастрофу какве у историји Србије није било“, све што јавност може да закључи јесте да је власт принуђена да крије број жртава јер их има на десетине, стотине, а можда и много више. Ако то није ширење панике – поготово када томе следе изјаве о „катастрофално-катаклизмичкој ситуацији“ (1:05-09), „великим губицима у техници, са чим неће се излазити у јавност“ (4:59-5:01), „нико не може да вам покаже слике зато што новинаре нисмо пуштали због невероватних ситуација... које просто нису за људе“ (6:08-22), „ово никад у историји Србије није било, никад оваква катастрофа се над њу није надвила“ (13:38-43), затим да „оно што нам предстоји је још горе од овога што смо имали“ (1:32-35), те да „оно што нам долази из Босне... је језиво“ (1:47-58) – онда заиста није јасно шта би друго „ширење панике“ требало да буде.