HAJNRIH HAJNE I MATILDA
Ljubavna priča Hajnea (1797) i njegove Mathilde je još jedna od priča o ljubavi genija i jednostavne lepe žene. Mnogi genijalni ljudi su voleli upravo takve žene i cenili taj misteriozni značaj i zadovoljstvo jednostavne ljepote i dobrote. Žene koje umeju od svog domaćinstva i zajedničkog doma da naprave umjetničko djelo. Da budu savršene majke, koje su gotovo sretne kada ste bolesni, jer će to biti tako divno da vam budu medicinska sestra. Takve žene obično imaju predivni osmeh i unose zdrav optimizam i veselje u kuću.
Matilda je rođena kao Augustine Mirat 1815. godine u porodici oca radnika iz jednog sela u departmentu Seine. Ona je bila druga supruga Hajneu posle njegovog braka sa rođakom Amalijom (1800-1838). Upoznala je Heinea u Parizu kada je on imao 36 godina. O tome je kasnije pričala: "Hajne je bio vrlo dobar, pristojan i lep dečko, ali nije bio tako dobar što se pameti tiče". Mathilde je imala godinama status ljubavnice, pratilje i "mučitelja", ali je ostala doživotno otporna na Hajneove pokušaje obrazovnih eksperimenata. Ipak, osetila se odgovornom za zajedničko domaćinstvo. Nakon sedam godina, jedan dan prije dvoboja 1841., Heine je oženio svoju Mathilde, da za svaki slučaj bude financijski sigurna. Ali nisu imali djecu. Heineu su se divile obrazovane žene, a Mathilde nije govorila nemački pa je pokušala da poboljša svoje obrazovanje uzimajući lekcije od muža. Odnos Mathilde sa Heinom je ambivalentan, s jedne strane joj je bilo drago da Heine ima puno novca, s druge strane, ona nije razumela kako je zarađivao taj novac: "Moj muž stalno piše pesme, ali ne mislim da to vrijedi mnogo, jer on nikad nije zadovoljan.". Ova ravnodušnost prema njegovom radu ga ljuti i oni su imali često sukobe oko toga.
Ali, odnos sa Hajneom, za osamnaest godina mlađu Francuskinju, bio je značajan društveni napredak. Heine je vodio u pozorište, na utakmice ili na Pariske bulevare i šetališta u primorskim mjestima. Mathilde nikada nije bila izuzetna domaćica, ali to joj je bilo jedino zanimanje i bila mu je pouzdana supruga sve do njegove smrti. Kada je Heine umro u Parizu 1856. ona je postala njegov prilično vešt izvršilac. Godine 1883. Mathilde je umrla od moždanog udara sedeći u Hajneovoj stolici sa naslonom.
Hajnrih Hajne, rođen 1797. u Dizeldorfu, bio je jedan od najvećih nemačkih pesnika XIX veka. Zbog naprednih pogleda dela su mu za života bila zabranjivana u Nemačkoj, a kako je bio jevrejskog porekla, zabrana je bila obnovljena i u doba nacizma. Kao pesnik je osećajan, duhovit, smeo i borben. On je najviše prevođen strani pesnik na području bivše Jugoslavije.
U Bonu 1819. započinje studije prava, filozofije i književnosti, a 1821. se prebacuje na Univerzitet u Berlinu, gde ima priliku da sluša Hegela i mnoge druge ugledne profesore. 1822. godine objavljuje prve pesme, koje se odmah izdvajaju svojim originalnim stilom, a 1825. prelazi u protestantsku veru i dobija ime Hajnrih, umesto originalnog Hari. Iste godine diplomira na pravima na Univerzitetu u Getingenu. 1826. postaje poznat, nakon objavljivanja Slika s putovanja. 1826. ide na kratkotrajni put u Englesku, a 1828. putuje u Italiju, a sećanja sa ovog puta objavljuje 1836. u knjizi Firentinske noći.
Zbog krize u svojoj zemlji, Hajne odlučuje da se preseli u mnogo slobodniju Francusku, gde je započeo da sviđa i posećuje, kako nemačke emigrante (Humbolt, Vagner), tako i mnoge francuske intelektualce, među kojima i Balzaka i Viktora Igoa. Godine 1835. objavljuje važnu studiju o istoriji filozofije i religije u Nemačkoj. Iz Francuske je sarađivao je sa različitim nemačkim časopisima, a istovremeno je i pisao izveštaje na francuskom, o situaciji u Nemačkoj. Hajne je objavio i mnoge satiričke spise, od kojih Nemačka, zimska bajka (1844). postaje jedna od najvažnijih knjiga u nemačkoj književnosti. Zbirku poezije Romanesero objavljuje 1851, gde sa dubokom filozofskom i etičkom ozbiljnošću opisuje patnje koje je podnosio zbog bolesti (atrofija mišića) i zbog koje je ležao u krevetu osam dugih godina. Delo Razni spisi iz 1854, sadrži rasprave o jevrejskoj i hrišćanskoj veri, liberalizmu i komunizmu. Ovo delo označava kraj njegove političke i književne aktivnosti.
Originalnost Hajneove poezije ogleda se u tome što je nastojao da negira svaki sentimentalizam, što mu je dozvoljavalo da koristi predmete romantizma sa ironijom i realizmom.
savrseno ...
