filipi
Aktivan član
- Poruka
- 1.103
Pa ne moze biti dokaz vec upravo suprotno.Kod Srba je dominantna grana PH908,Od ukupnog CTS10228 ova grana kod Srba cini oko 75 %,njena starost je procjenjena na oko 1850 godina i imamo nosioce sirom istocne Evrope,ona je nastala u krugu "porodice S17250 cije su ostale grane rasprostranjene sirom Istocne Evrope takodje a manje kod nas.Jedna starija rodjacka grana Y4460 cija je starost procjenjena na 2300 god je zastupljena apsolutno kod Istocnih Slovena i nesto malo u skandinaviji sto mozes vidjeti na slici.
Tako da je vec odavno jasno da obzirom na starost tj. mladost nase PH908 i drugih grana kao Z17855 (oko 1650 god) tako reci skoro nepostojanje svih ovih grana npr. u Italiji,Austriji,da je jedino mogla doci sa ekspanzijom Slovena od 6 do 9 vijeka na Balkan.Druge grane E V13,J2b itd. koje imamo kod nas itekako se mogu pronaci zapadno od rijeke Rajne.Ne vjerujem da su majke nosilaca CTS10228 zabranjivale djeci da idu dalje od Maribora u onako frekventnom Rimskom carstvu
Na Eupediji imas sasvim dobar tekst vezano za ovo.o cemu diskutujemo.
Apart from a minor boost from (hypothetically) joining Yamna's westward expansion to Europe, the principal determining event that allowed I2a1b-L621 to become a major Eastern European lineage was probably the Slavic migrations from the 6th to the 9th century CE. Most modern Eastern Europeans belonging to I2a1b fit into the L147.2 (aka CTS10228, CTS2180 or Y3111) subclade, which is thought to have arisen 5,600 years ago (just before the Yamna period and the Trypillian expansion into the steppe), but has a TMRCA of only 2,300 years according to Yfull. The minority of I2a1b-L621 individuals negative for L147.2 are all found around eastern Poland, Belarus and western Ukraine, suggesting that this is where this lineage survived since the Chalcolithic. The I2a1b-L147.2 subclade seems to have expanded very fast from 1900 years ago, which is concordant with the timing of the Slavic ethnogenesis, considering that it takes a few centuries before one man can have enough male descendants to start having an impact at the scale of a population. This I2-L147.2 ancestor would have such an impact on the burgeoning Early Slavic population, still small 2,300 years ago, but booming.
After the Germanic tribes living in eastern Germany and Poland, like the Goths, the Vandals and the Burgundians, invaded the Roman Empire, the Slavs living further east filled the vacuum. Following the collapse of the Western Roman Empire in 476, the Slavs moved in the Dinaric Alps and the Balkans. By the 9th century, the Slavs occupied all modern Slavic-speaking territories, apart from the eastern Balkans under the control of the Turkic-speaking Bulgars.
Nowadays northern Slavic countries have between 9% (Poland, Czech republic) and 21% (Ukraine) of I2a-L621, while southern Slavs have between 20% (Bulgaria) and 50% (Bosnia). The higher percentage of I2a-Din in the south is probably just due to another founder effect due to the fact that the South Slavs originated in western Ukraine, where the ratio of I2a to R1a was higher. Virtually all Dinaric I2a falls under the L147.2 branch, and the majority to the S17250 ramification, who descend from a common patrilinear ancestor who lived only 1,800 years ago.
Onda moras znati da svi nalazi drevnih kostiju iz Vince,Lepenskog Vira,Dalmacije i jos nekih lokacija kod nas su pokazali da uopste nema kontinuiteta sa danasnjim haplogrupama koje zive na Balkanu.
Prva pandemija – „Justinijanova kuga“ (6. stoljeće)
Jedna od najžešćih epidemija kuge u ranom srednjem vijeku bila je ona u 6. stoljeću (oko 540 godine) koja je izbila u Bizantskom Carstvu za vrijeme cara Justinijana pa je po njemu nazvana „Justinijanova kuga“. Prva dokazana epidemija kuge počela je 541. godine u Egiptu u luci Pelusium te se proširila u Aleksandriju i diljem Egipta, zatim u Palestinu te u Konstantinopolis (Carigrad – današnji Istanbul). Epidemija se širila Sredozemljem i u druge dijelove Europe i svijeta brodovima natovarenim žitom te štakorima i njihovim buhama. Vjeruje se da je kuga počela oko područja današnje Etiopije koje se smatra da je rezervoar kuge i područje s puno glodavaca u blizini rijeka i u izravnom dodiru s ljudima. U to su vrijeme glavni trgovački pravci između Istoka i Europe prolazili Sredozemnim morem i kopnom, preko Turske, Njemačke i Francuske. Infekcija se širila polako, a zaraženi su ljudi duž tog puta, od srednje i južne Azije i Arabije do Irske (Keys, 1999., Aboott i Rocke, 2012.).
Kroničar navodi da „kuga nije poštedjela niti jedno mjesto, gdje boravi čovjek, ni otoka, ni špilje, niti gorskog vrha….“. Kada je epidemija bila na vrhuncu, umiralo je 5.000, a katkada i 10.000 ljudi na dan. Mnoge su kuće ostajale prazne. Događalo se da su mrtvi ostajali više dana nepokopani. Ljudi koji bi ostali živi nosili su leševe i pokapali ih. Epidemija je trajala 200 godina (Meyer, 1961., Schat, 2012.). Dominirao je bubonski oblik kuge, a procijenjeno je da je 50 do 60% stanovništva umrlo između 541.-700. godine (Perry i Fetherston, 1997., Aboott i Rocke, 2012.).
Kuga je imala veliki demografski utjecaj na stanovništvo tog vremena, čime je smanjena vojna moć, porezni prihodi, poljoprivreda, koji su bili neophodni za održavanje razvoja carstava i vojske. U razdoblju više od dva stoljeća, kuga je paralizirala većinu trgovina i trgovinske razmjene. Nadalje „Justinijanova kuga“ je u Istočnom carstvu imala znatnu ulogu u smanjenju napetosti između Perzijanaca i Bizantinaca, zaustavila je konsolidaciju i utjecaj rimskog carstva nad drugim regijama. Smatra se da se „Justinijanova kuga“ dogodila u kritičnom povijesnom trenutku, što predstavlja prekretnicu između antičkog svijeta i nadolazećeg srednjeg vijeka (Sabbatani i sur., 2012.).
Тако је! Браво! Погодио си, припадам политичком покрету који се залаже за ово: 