Ako si čitao bila šta od srpskih slavista, istoričara, nacionalnih radnika i nacionalističkih ideologa, znao bi da niko ne pominje ni Nemanjiće, niti Stefana Dečanskog, već da je u osnovici
DAI, DAI i
DAI. Kada god se otvara pitanja srpskog nacionalnog jezika i najstarije državnosti i teritorijalnih pretenzija. Pa ti uzmi koga god hoćeš i kad god hoćeš. Sve do Jovana Deretića koji u
Istoriji srpske književnosti piše baš tako kada postavlja najranije osnove; ovako počinje knjigu na str. 35:
Pogledajte prilog 1636047
Pavle Ivić,
Srpski narod i njegov jezik, str. 41:
Pogledajte prilog 1636049
Ivić se poziva na Porfirogenitov spis kada govori o osnovnoj političkoj formaciji iz koje se razvio štokavski dijalekatski tip.
Itd. Mogli bismo tako da opet krećemo sa citatomanijom i postavljamo na stotine različiih knjiga, do
Ideologije srpskog nacionalizma Vojislava Šešelja. Porfirogenit je uvek tu u srži osnovne ideje da je štokavica isto što i srpski jezik, od prvih slavista do današnjeg dana. Svih nacionalnih programa, ideje Velike Srbije, svake nacionalne teme tipa da je hrvatski jezik nastao na osnovu srpskog tj. da su ga Hrvati ukrali, itd. Sve to ima u svom temelju upravo Porfirogenita.
Upravo zbog toga i jest, a posebno u današnje vreme, nakon krvavog raspada SFRJ, Srbi i jesu uglavnom najveći (da ne kažem baš najfanatičniji) branioci Porfirogenitovog spisa. To su i svi srpski stručnjaci koji se bave istorijom i kulturom srpskog naroda; to je bio i Tibor Živković, to u dobroj meri jeste i dalje danas Predrag Komatina. Živkovićeva praktično opsesija je bila da odbrani Porfirogenitov
Spis po svaku cenu, a ovde je već navedeno i koji su bili njegovi ekscesi; uzimanje potpuno nerealnih proseka stanovništva da bi Porfirogenitovi podaci ispali što bliži realnosti. Iako se nisu baš nšto oko mnogo čega ni slagali, to je obojici zajedničko. Naravno, razlozi za sve to nemaju suštinski nikakve veze sa seobom Srba
Zato se i može reći da svako ko „dira“ u Porfirogenitov spis iz nekih malicioznih razloga (ne vrlo striktno naučnih i istorijskih, dakle, već drugih motiva) zabada nož u ideologiju srpskog nacionalizma ili to radi sa ciljem obračuna sa srpskim nacionalnim idejama.