Umetnici u ateljeu

[Poli46]

Salman Khoshroo

Iranski slikar Salman Khoshroo koristi nož s paletama i široke slojeve boje kako bi stvorio emotivne portrete u svojoj nedavnoj seriji " Belo na belom ." Za razliku od njegovog prethodnog dela koje se oslanjalo na vrtložne crvene, i žute, Khoshroo-ovi poslednji komadi su jednobojni. Počevši s kosom , umetnik zatim oblikuje obris portreta pre oblikovanja ostatka lica kojem nedostaju izrazite fizičke karakteristike. Gledaoci mogu korak po korak pratiti njegov kreativni postupak gledajući rubove
svakog poteza.

Belo na belom
Khoshroo kaže da se nadao da će „uhvatiti ljudsku iskru uz minimalnu intervenciju“, te stvoriti
portrete „ljudi koji nešto osećaju, ljudi za koje nisi ni znao da traže“. Budite u toku s živopisnim
radom umetnika

Salman Khoshroo

 

[Poli46]

Uroš Predić, slikar čija su djela čuvari istorije
Na platnima njegovih slika ostala je zabilježena kolektivna istorija srpskog naroda. Umetnik
koji je svoje misli, osećanja i stanja duše kistom povezivao i bojama oslikavao. Stvarao je
dela nemerljive vrednosti, a o načinu nastajanja slike kazivao je: „kad sednem da vidim
kako postane slika, onda zaista i postane, a kad sednem da pišem, onda eto šta je postalo..“

Decembarskog dana 1857. godine u zavejanom vojvođanskom selu Orlovatu, nedaleko od
Zrenjanina, u porodici sveštenika Petra Dobrovića rodilo se najmlađe dijete kome dadoše ime Uroš.
. Osnovna škola ostala je obilježena sklapanjem prijateljstva sa budućim velikim naučnikom
Mihailom Pupinom. Njih dvojica su ostali prijatelji do kraja života. U djetinjstvu je i poznati naučnik
bio zainteresovan za slikarstvo, a Narodni muzej u Zrenjaninu čuva jedini poznat njegov crtež na
kome je portret Pupinovog učitelja iz Idvora, Koste Isakovića. Jedini je Uroš Predić koji se Pupinu
u pismima obraćao sa „Dragi Mišo“. Sve što je u pismima Predić napominjao kao neophodno za
Srbiju, njegov prijatelj je slao za obnovu, održanje i umjetnički razvoj. Imali su mnogo zajedničkog,
a njihova ljubav prema Banatu bila je neopisiva. Nikada nisu zaboravili obale Tamiša koji povezuje njihova rodna sela. Predićev otac je želio da se njegov sin posveti nauci, ali to nije išlo.
Školovao se za slikara u Beču i to kao stipendista Matice srpske, kod čuvenog slikara Gripenkerla. Tokom studija dobio je Gundelovu nagradu za slikanje muškog modela u ulju. Nakon studija dvije godine je bio asistent na Umjetničkoj akademiji u Beču, i radio u profesorovom ateljeu. Tih godina u prisustvu profesora Gripenkerla i arhitekte Hanzena izradio je 13 slika mitološke sadržine za friz Parlamenta u Beču. Zbog porodičnih obaveza, a možda i zbog ljubavi prema rodnom kaju 1885. godine vratio se u rodno selo i naslikao niz slika iz seoskog života.

Slikarstvo ga je vodilo iz zavičaja do Novog Sada, Starog Bečeja i Beograda gdje je ostao do
kraja života. O njegovom intimnom životu ne zna se mnogo. Brkovi, kratka, stilizovana brada i
naočari označavali su njegovu pojavu. Krasile su ga urednost i elegancija. Kada bi slikao u
ateljeu uvijek bi preko odijela nosio slikarski mantil. U Orlovatu je ostala priča o nesrećnoj ljubavi
Uroša Predića. Četiri godine nakon povratka iz Beča osjetio je veliku ljubav prema mladoj šesnaestogodišnjakninji. Ona je bila Ana Nakarada. Veliku razliku u godinama nije mogao da
toleriše njezin otac Đura Nakarada, a ni majka Katarina. Zapisano da je bio veoma posvećen umjetnosti i porodici, te da se nikada nije oženio. Kada je njemu draga prijateljica Mila Hamdija
umrla, pisao je dr Milanu Saviću:

„Za njeno ime vezan je jedan kratak san o sreći u mojem životu. Da se taj san ostvario, koliko bih
sada bio nesrećan! Ovako, provodivši svoj vek u brizi i radu, bez jačeg podstreka, u žabokrečini usamljenog askete, sačuvao sam se od sreće i nesreće..“

 

[Poli46]

Hiperrealistične slike španjolskog umetnika Rubéna Bellosa

Ruben Belloso
Ruben Belloso rođen je u Sevilli 1986. godine. Diplomirao je likovnu umetnost na Sveučilištu u Sevilli. Nagrada za najbolji rekord Fakulteta likovnih umjetnosti u Sevilli, 2010. Sudelovao je u brojnim grupnim izložbama, kako na državnoj tako i na međunarodnoj razini. Imao je samostalne izložbe u galerijama širom Španjolske, Italije i Portugala. Dobio je nekoliko nagrada, među njima i drugu nagradu Gruas Lozano 2009. godine i prvu nagradu Juan Robles za mlade za kulturu 2010. godine. Njegovi su se radovi pojavljivali u brojnim medijima, bilo u novinama, radiju i na TV-u.

Ruben Belloso radi svoje hiperrealističke portrete u tehnici pastela i velikim formatima

 

[Poli46]

Erik Jones

Erik Jones je ilustrator naslovnica i savremeni slikar figura koji obično radi sa radovima obojenim olovkom, vodenom bojom, akrilom i uljima. Diplomirao je na Ringing College of Art and Design s diplomom Likovne umetnosti na programu Ilustracije. Trenutno živi u New Yorku gdje se fokusira na slobodnu ilustraciju i galerijski rad.

 

[vecic]

Stev'nn Hall

 

[Poli46]

Stev'nn Hall

Impresionistički pejzaži isprepliću fotografiju sa slikanjem

Umetnik Stev'nn Hall spaja slikarstvo i fotografiju kako bi stvorio zadivljujuće krajolike koji
zamagljuju granicu između fantazije i stvarnosti. Nakon proučavanja dveju disciplina u školi, kombinirao je precizno, dokumentarno oko fotografija s neiskrenim pločicama poteza četkom.
Rezultati su upečatljivi, impresionističke kompozicije bogate boje i teksture, krase područja
zamršenih detalja kao i velika, difuzna polja pigmenta.

Hall-ove kreacije mešovitih medija sadrže veličanstvene prizore oranica, mirna jezera i ribnjake nadahnute Monetom prekrivene jastučićima ljiljana. Za njega, isprepletanje boja i fotografija
označava „dualističko čudo mladog uma“, a zajedno kreću tanku liniju između djetinjstva i
zamišljene zrelosti. Hall objašnjava ove delove kao: "Izgubljeni u ugodnoj nevinosti, ali obuzeti
strahom od nadolazećeg sveta odraslih - istraživanje carstava prirode i svesti kao čarobnih i pretećih." No, uz svu njihovu prirodnu lepotu i sjaj izgleda kao da se nema čega bojati budućnosti.

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Lada]

 

[Lada]

Roos Van Rij

 

[Belet]

Antonietta Raphaël

 

[Poli46]

Zhaoming Wu
Zhaoming Wu rođen je u Kini, a odrastao je u gradu Guangzhou. Diplomirao je na Akademiji
likovnih umetnosti u Guangzhouu, a kasnije i diplomirao na Akademiji umetnosti na Sveučilištu
u San Franciscu.

Danas, mnogo godina pa i više kilometara dalje, Wu je dobro obrazovan i njegove slike nisu stilski
i tematski ništa drugo već zapadnjačke. Ako uči naporno, svako može upotrebiti boju da bi govorio
o zavoju ruke ili luku leđa, kaže Wu. Njegove su figure, međutim, nešto više, naizgled uhvaćene negde između pokreta i tišine, između vrtloga ljudskog postojanja i tihog središta njegove kontemplacije. Ne postoje kaligrafski potezi kista kojima se odaje poreklo njihova tvorca.
"U mojoj slici zaista ne možete videti azijski stil." Kaže Wu. Ipak, obuka i iskustva koja je imao
u Kini omogućili su Wu da postane dovršeni zapadni umetnik kakav je danas. Živi u San Franciscu, Kalifornija, sa suprugom i kćeri i predaje na Akademiji umetničkih fakulteta, istoj ustanovi što mu je dodelila magisterij iz likovne umetnosti.

Cijenio sam zapadnu kulturu, bez obzira na temu, bez obzira na stil slikanja ", kaže on.
"Imao sam veliku sreću." Kineske akademije umetnosti vodile su se u Ruskoj školi, ali 1980-ih
su ograničenja oslabila i evropska umetnost je ponovno postala popularna, kao i američka
umetnost. "Andrew Wyeth bio je popularan u Kini 1980-ih. Kao što je bio u Sjedinjenim Državama ", kaže Wu. Kao student, Wu je morao slikati na otvorenom dva meseca svake godine, pa je zajedno
sa studentima putovao u udaljena sela, živeći s ljudima i promatrajući njihove običaje.

"Wu otkriva da slikanje pejsaža s vremena na vreme pobuđuje stvari, održava ga svežim.
On i njegova supruga i 15-godišnja kćerka Dong Yi - takođe umetnik - povremeno zajedno slikaju putujući po Evropi i celim Sjedinjenim Državama, smatrajući Taos u Novom Meksiku posebno privlačnim. "Podsjeća me na Kinu", kaže Wu. Kada ne slika, Wu piše poeziju ili sluša muziku
"kako bih napunio baterije, kaže on. "Ako slikate svaki dan, ruka postaje vrlo vešta, ali umetnost
nije samo veština. Kako razmišljate i tumačite. Svi različiti mediji su povezani.
" Naravno, Wu se ne zadržava daleko od svog stava. "Samo radim ono što volim", kaže on.

 

[Belet]

Yuko Nagayama

 

[Branko Lori]

 

[Lada]

 

[Poli46]

Tadeusz (Tade) Styka

Tadeusz (Tade) Styka (1889-1954) poljski / američki portretni slikar, najstariji sin slikara Jana Styke (1858-1925). Tadeusz je počeo crtati u dobi od četiri godine, a prve lekcije slikanja uzeo je od svog
oca. Svi su govorili da dečak odrasta kao čuveni slikar. Nakon što se preselio u Pariz 1900. i
ponosan na talent svog sina, Ian Joint počeo je slati njegove radove u pariske galerije. Od
jedanaeste godine Tadeusz je počeo dobijati prve nagrade na izložbama u prestižnim umetničkim galerijama. Iste 1900. godine mladić je upisao Nacionalnu školu likovnih umetnosti u Parizu.

Zajedno s ocem Tadeusz je napravio skice za nerealiziranu panoramu "Grunwaldska bitka". U Francuskoj, kad se oženio, supruga Doris rodila mu je kćer, Vandu. Tadeusz je 1929. emigrirao
sa svojom obitelji u Sjedinjene Države.

 

[Poli46]

Stojan Milanov

Rođen 1963.godine u Beogradu. Od 1985 godine profesionalno se bavi slikarstvom,
član ULUPUDS-a i ULUS-a , samostalni umetnik.
U tematskom smislu preokupacija su mu ljudska figura, urbani pejzaz, tehnika ulje na platnu.

Diplomirao na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu.
Učesnik je više kolektivnih izlozbi, međunarodnih art simpozijuma i likovnih kolonija.

 

[vecic]

Mađarski naivac Laszlo Koday

 

[Belet]

Damian Tirado - francuski slikar i vajar

 

[vecic]

Ricardo Garduno

 

[Belet]

Mike-Worrall

 

[Lada]

 

[Poli46]

Henri Matisse

Anri Matis je jedan od najvećih i najuticajnijih slikara XX veka. On je stvorio osnovne
pretpostavke za nastanak fovizma i uticao je na kubiste, ekspresioniste, nadrealiste,
kao i na predstavnike američkog pop-arta. Ono što izdvaja Matisa u istoriji umetnosti
je eksperimentisanje sa potpuno različitim slikarskim stilovima u isto vreme.

Anri Matis je rođen 1869. godine u Kato-Kambreziju, malom mestu na severo-istoku Francuske.
1887. godine odlazi u Pariz na studije prava, završava studije, počinje da radi u jednoj
advokatskoj kancelariji, ali je ubrzo napušta. Kako je kasnije govorio, ponekad je čitave
stranice presuda ispunjavao Lafontenovim basnama, a da to nikad niko nije primetio,
pa mu je zato taj posao bio potpuno besmislen.

1891. godine Anri Matis upisuje Academie Julian, a godinu dana kasnije prelazi na Ecole des
Beaux-Arts (Škola likovnih umetnosti) gde studira u klasi Gustava Moroa. Moro je, iako simbolista, podsticao svoje studente da nalaze svoj izraz u umetnosti. U to vreme osim Moroa na njega utiču
i Pol Gogen, Vilijam Tarner i Pol Sezan, čijih nekoliko slika i kupuje.

 

[vecic]

Henry Dieckmann (*19.06.1933 - †11.10.2018)

 

[Branko Lori]

Ева Хаутон