Stap ispod stopala LM

raton:
u tim uslovima fotografski film ne može da bude oštećen,može biti samo uništen. Fotografije koje su prikazane kao orginalne su u odličnom stanju za uslove u kojim su nastale.
Ako govorimo o retuširanju onda je umetnik koji se bavio tim poslom mogao da se igra sa njima do mile volje.
kao mladić sam se bavio fotografijom pa znam šta pitam i stvarno mi nije jasno kako su zaštitili film od zračenja ?Loš kvalitet fotki je zbog manjka osvetljenja i nikako njihov izgled ne može da govori o oštećenju od zračenja.
Kliknite za proširenje...
Исто онако као што су га заштитили и Американци и Совјети приликом снимања у орбити.
Надам се да нећеш убити себе као мучени Маркон82 неком глоопошћу о различитим условима у орбити и на Месецу?
Иначе већина видео материјала снимљена је ТВ камерама.
 
Paganko:
Pa onda očigledno nije bilo toliko zračenja da se film uporopasti. Drugo, pretpostavljam da su prilikom planiranja puta razmišljali i o povećanom zračenju pa su predupredili taj problem na vreme. Pa nisu Bugari išli na Mesec pa da odu nepripremljeni za moguće uslove.
http://www.lpi.usra.edu/lunar/missions/apollo/apollo_11/photography/

hasselblad_lg.gif
Kliknite za proširenje...

Lave, hajde da ne pričamo na pamet. Ponavljam da sam se kao mladić bavio fotografiom.
Ti si pokazao ovom fotkom kamere i aparate sa zum objektivima i ništa drugo, naravno veoma zastarele.
moguće je zaštititi samu kameru ili f.aparat od zračenja, ali kako zaštititi film u momentu otvaranja blende ????
Ispred blende je samo sočivo i ništa drugo,naravno da mogu biti i razni filteri za osvetljenje i spektar boja,ali to opet nema veze sa zračenjem i direktnim uticajem na film.
 
raton:
Pa onda očigledno nije bilo toliko zračenja da se film uporopasti.

Pa zračenje je toliko malo da ga čovek ne bi preživeo, o čemu ti pričaš ??????????????
Kliknite za proširenje...

:) Ti si stručnjak za nivo zračenja u svemiru? O živote, što volim kad ljudi ovako lupe pa ostanu živi.

Prvo, čovek svašta može da preživi. Drugo, zračenje svih mogućih vrsta je pomno mereno pre nego što se bilo ko usudio da pošalje čoveka izvan matice Zemlje.

I konačno, treće: nivo zračenja na Mesecu varira između 0.3 i 1 siverta po godini (Sv/god). Ovo je u odnosu na zemaljski prirodni eho mnogo više (2,4mSv/god), ali daleko nedovoljno da bilo ko umre. Kad bi proveo godinu dana tamo verovatno bi se vratio sa nekim težim oštećenjima tkiva, ali za to vreme koliko su članovi Apolo misija boravili tamo, apsolutno su bili dovoljno zaštićeni da ostanu živi i zdravi i dan danas.
 
Nećemo da lupetamo sa svojim mišljenjima i pretpostavkama već sa javnim naučnim činjenicam argumentovati. Najbolje da se koristimo javnim činjenicama upravo od NASA. NASA ne govori o bezbednom zračenju već o zračenju koja prilikom dužih izlaganja ili sunčanih aktivnosti veće od normale izazivaju oštećenja kod astronauta od radijacije. Jeste da je radijacija na astronaute dovedena unutar normale ali vrlo blizu granice preko kojeg je opasan na živo biće.
Mislim da je stvarno besmisleno lupetati nešto drugo od ovih stručno iznešenih činjenica upravo od NASA.
Sa takvom radijacijom pogotovo više dana u svemiru ne postoji film od fotoaparata koji može opstati. Za primer uzmemo današnje satelite čija eletronika nekoliko desetina kilograma a sateliti teški od 4 tone i više upravo zbog zaštite od zračenja kako elektronika ne bi bila oštećeni i radila više godina. Kameru koju su astroanuti nosili u prošlom veku na pojasu, sigurno nisu mogli zaštititi takvom debljinom zaštite od zračenja jer bi bio previše velikog gabarita za nošenje.

Understanding Space Radiation

Outside the protective cocoon of the Earth's atmosphere is a universe full of radiation - it is all around us.

Space radiation is different from the kinds of radiation we experience here on Earth, such as X-rays or gamma rays. Space radiation is comprised of atoms in which electrons have been stripped away as the atom accelerated in interstellar space to speeds approaching the speed of light - eventually, only the nucleus of the atom remains.

What is Space Radiation?

A Coronal Mass Ejection with a black disc blocking out the bright light from the Sun
Space radiation is made up of three kinds of radiation: particles trapped in the Earth's magnetic field; particles shot into space during solar flares (solar particle events); and galactic cosmic rays, which are high-energy protons and heavy ions from outside our solar system. All of these kinds of space radiation represent ionizing radiation.

Flares and Coronal Mass Ejections
When a solar flare or a coronal mass ejection occurs (the two often occur at the same time, but not always), large amounts of high-energy protons are released, often in the direction of the Earth. These high-energy protons can easily reach the Earth's poles and high-altitude orbits in less than 30 minutes. Because such events are very difficult to predict, there is often little time to prepare for their arrival.

Galactic cosmic rays include heavy, high-energy ions of elements that have had all their electrons stripped away as they journeyed through the galaxy at nearly the speed of light. Cosmic rays, which can cause the ionization of atoms as they pass through matter, can pass practically unimpeded through a typical spacecraft or the skin of an astronaut. Galactic cosmic rays are the dominant source of radiation that must be dealt with aboard the International Space Station, as well as on future space missions within our solar system. Because these particles are affected by the Sun's magnetic field, their average intensity is highest during the period of minimum sunspots when the Sun's magnetic field is weakest and less able to deflect them. Also, because cosmic rays are difficult to shield against and occur on each space mission, they are often more hazardous than occasional solar particle events. They are, however, easier to predict than solar particle events.
http://www.nasa.gov/audience/foredu...features/F_Understanding_Space_Radiation.html


Takođe činjenica da mnogo manja opasna radijacija na ljude od strane skenera na aerodromima može oštetiti film pa čak i radijacija na velikim visinama kada putujemo avionom, govori koliko je film osetljiv i da nikako se takav film nije moglo koristiti pod uslovima povećanog zračenja pogotovo ne na duži put kao što je let na Mesec.

One of the most dangerous sources of radiation that can harm your film are X-rays as you will encounter it in numerous scanning devices at all airports and many train and bus stations in many countries of the world. Also, covering a lot of distance inflight at great height will expose your film to a some radiation unless you shield it properly.
http://japancamerahunter.com/2012/01/traveling-with-film-by-tobias-weisserth/
 
Poslednja izmena:
pirox:
Nećemo da lupetamo sa svojim mišljenjima i pretpostavkama već sa javnim naučnim činjenicam argumentovati. Najbolje da se koristimo javnim činjenicama upravo od NASA. NASA ne govori o bezbednom zračenju već o zračenju koja prilikom dužih izlaganja ili sunčanih aktivnosti veće od normale izazivaju oštećenja kod astronauta od radijacije. Jeste da je radijacija na astronaute dovedena unutar normale ali vrlo blizu granice preko kojeg je opasan na živo biće.
Mislim da je stvarno besmisleno lupetati nešto drugo od ovih stručno iznešenih činjenica upravo od NASA.
Sa takvom radijacijom pogotovo više dana u svemiru ne postoji film od fotoaparata koji može opstati. Za primer uzmemo današnje satelite čija eletronika nekoliko desetina kilograma a sateliti teški od 4 tone i više upravo zbog zaštite od zračenja kako elektronika ne bi bila oštećeni i radila više godina. Kameru koju su astroanuti nosili u prošlom veku na pojasu, sigurno nisu mogli zaštititi takvom debljinom zaštite od zračenja jer bi bio previše velikog gabarita za nošenje.

Understanding Space Radiation

Outside the protective cocoon of the Earth's atmosphere is a universe full of radiation - it is all around us.

Space radiation is different from the kinds of radiation we experience here on Earth, such as X-rays or gamma rays. Space radiation is comprised of atoms in which electrons have been stripped away as the atom accelerated in interstellar space to speeds approaching the speed of light - eventually, only the nucleus of the atom remains.

What is Space Radiation?

A Coronal Mass Ejection with a black disc blocking out the bright light from the Sun
Space radiation is made up of three kinds of radiation: particles trapped in the Earth's magnetic field; particles shot into space during solar flares (solar particle events); and galactic cosmic rays, which are high-energy protons and heavy ions from outside our solar system. All of these kinds of space radiation represent ionizing radiation.

Flares and Coronal Mass Ejections
When a solar flare or a coronal mass ejection occurs (the two often occur at the same time, but not always), large amounts of high-energy protons are released, often in the direction of the Earth. These high-energy protons can easily reach the Earth's poles and high-altitude orbits in less than 30 minutes. Because such events are very difficult to predict, there is often little time to prepare for their arrival.

Galactic cosmic rays include heavy, high-energy ions of elements that have had all their electrons stripped away as they journeyed through the galaxy at nearly the speed of light. Cosmic rays, which can cause the ionization of atoms as they pass through matter, can pass practically unimpeded through a typical spacecraft or the skin of an astronaut. Galactic cosmic rays are the dominant source of radiation that must be dealt with aboard the International Space Station, as well as on future space missions within our solar system. Because these particles are affected by the Sun's magnetic field, their average intensity is highest during the period of minimum sunspots when the Sun's magnetic field is weakest and less able to deflect them. Also, because cosmic rays are difficult to shield against and occur on each space mission, they are often more hazardous than occasional solar particle events. They are, however, easier to predict than solar particle events.
http://www.nasa.gov/audience/foredu...features/F_Understanding_Space_Radiation.html


Takođe činjenica da mnogo manja opasna radijacija na ljude od strane skenera na aerodromima može oštetiti film pa čak i radijacija na velikim visinama kada putujemo avionom, govori koliko je film osetljiv i da nikako se takav film nije moglo koristiti pod uslovima povećanog zračenja pogotovo ne na duži put kao što je let na Mesec.

One of the most dangerous sources of radiation that can harm your film are X-rays as you will encounter it in numerous scanning devices at all airports and many train and bus stations in many countries of the world. Also, covering a lot of distance inflight at great height will expose your film to a some radiation unless you shield it properly.
http://japancamerahunter.com/2012/01/traveling-with-film-by-tobias-weisserth/
Kliknite za proširenje...


To je sve okej što si napisao, ali praviš u rezonovanju karakterističnu grešku: zanemaruješ vreme izlaganja povišenim stepenu radijacije što je od ključne važnosti. Sateliti se prave na silicijumskoj tehnologiji koja je neotporna na povišen stepen radijacije. Razlog leži u tome što se menjaju poluprovodničke karakteristike pošto raste broj slobodnih nosilaca u poluprovodniku. Sateliti treba da rade ispravno više godina u takvim uslovima i s toga moraju biti dobro zaštićeni od spoljnog uticaja. Običan rengenski snimak mozga izlaže mozak 20000 puta većoj dozi radijacije od one koju normalno primamo iz okruženja tokom godinu dana. Mozak ovo istrpi bez oštećenja.

Podatke od 0.3 do 1 SV/god sam ti takođe naveo kao relevantna merenja data od strane nase. To je solidno visok nivo radioaktivnosti, ali nedovoljan da načini otećenja tokom kratkih izlaganja. Ako ne veruješ, možeš posetiti mesto na Zemlji na kojem je stepen prirodne radioaktivnosti oko 0.6Sv/god:

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S053151310401742X

Tamo može probati i da načiniš fotografije i testiraš elektronske uređaje pošto je nivo radioaktivnosti ekvivalentan onom na Mesecu.

I konačno, ono što si citirao na engleskom se odnosi na posledice ne tako čestih pojava u univerzumu. Ja govorim o normalnim, uobičajnim okolnostima. Recimo to bi bilo kao da tvrdiš da bi bilo nemoguće provesti dan na livadi jer bi te zasigurno ubio grom kojih je zemaljska atmosfera puna. Jeste puna, ali oluja nije uobičajno vreme, već povremena pojava. Isto je i ovde. Solarne oluje, gama bljeskovi i ostali emiteri jake radioaktivnosti jesu snažni ali nisu tako česti da ne možeš otići do Meseca i nazad, ili čak i dalje....
 
Takođe, NASA je pomno ispitivala nivo kosmičke radioaktivnosti pre slanja čoveka na Mesec. Argument da su otišli na put od 800.000km, a da im nije palo na pamett da tamo može biti nezgodno po zdravlje i fotoaparate jednostavno ne stoji.

Evo nekompletne liste misija koje su se bavile problematikom radijacije:

1958 February 1 - Explorer 1: Perigee: 347 km Apogee: 1,859 km. Discovered radiation belt around Earth.
1958 March 26 - Explorer 3: Perigee: 186 km Apogee: 2,799 km. Radiation & micrometeoroid data.
1958 July 26 - Explorer 4: Perigee: 257 km Apogee: 1,352 km. Mapped project Argus radiation.
1958 October 11 - Pioneer 1: Apogee 113854 km
1958 December 6 - Pioneer 3: Apogee 102,332 km. Discovered 2nd radiation belt
1959 February 17 - Vanguard 2: Perigee: 557 km Apogee: 3,049 km. Studied magnetosphere.
1959 March 3 - Pioneer 4: Lunar fly-by, Solar orbit. Measured radiation near the Moon.
1959 August 7 - Explorer 6: Perigee: 245 km Apogee: 42,400 km. First Earth photo; radiation data.
1959 September 18 - Vanguard 3: Perigee: 512 km Apogee: 3,413 km. Radiation & micrometeoroid data.
1959 October 13 - Explorer 7: Perigee: 523 km Apogee: 857 km. Magnetic field and solar flare data.
1960 November 3 - Explorer 8: Perigee: 394 km Apogee: 1,331 km. Ionospheric research.
1960 March 11 - Pioneer 5: Solar orbit. Mapped magnetic fields in interplanetary space.
1961 March 25 - Explorer 10: Perigee: 221 km Apogee: 181,100 km. Magnetic field data.
1961 April 27 - Explorer 11: Perigee: 480 km Apogee: 1,458 km. Gamma ray data.
1961 June 29 - Injun 1: Perigee: 869 km Apogee: 992 km. Radiation data.
1961 August 16 - Explorer 12: Perigee: 790 km Apogee: 76,620 km. Radiation and solar wind data.
1962 August 27 - Mariner 2: Solar orbit, Venus fly-by. Returned radiation and solar wind data.
1962 October 2 - Explorer 14: Perigee: 2,558 km Apogee: 96,229 km. Magnetosphere studies.
1962 October 27 - Explorer 15: Perigee: 306 km Apogee: 17,610 km. Radiation decay data.
1962 December 13 - Injun 3: Perigee: 240 km Apogee: 2,406 km. Radiation decay data.
1963 November 27 - Explorer 18: Perigee: 192 km Apogee: 197,616 km. Interplanetary radiation data.
1964 August 25 - Explorer 20: Perigee: 857 km Apogee: 999 km. Ionospheric research.
1964 October 4 - Explorer 21: Perigee: 191 km Apogee: 95,590 km. Magnetic field, radiation data.
1964 October 10 - Explorer 22: Perigee: 872 km Apogee: 1,053 km. Ionospheric and geodetic data.
1964 November 21 - Explorer 25: Perigee: 526 km Apogee: 2,319 km. Radiation data.
1964 November 28 - Mariner 4: Solar orbit, Mars fly-by. Returned radiation and solar wind data.
1964 December 21 - Explorer 26: Perigee: 284 km Apogee: 10,043 km. Radiation and solar wind data.
1965 April 29 - Explorer 27: Perigee: 932 km Apogee: 1,309 km. Ionospheric and geodetic data.
1965 May 29 - Explorer 28: Perigee: 229 km Apogee: 261,206 km. Magnetic field, radiation data.
1965 November 19 - Explorer 30: Perigee: 671 km Apogee: 856 km. Solar radiation data.
1965 November 29 - Explorer 31: Perigee: 505 km Apogee: 2,833 km. Ionospheric research.
1965 December 16 - Pioneer 6: Solar orbit. Studied Solar wind and Sun’s magnetic field.
1966 July 1 - Explorer 33: Perigee: 265,679 km Apogee: 480,762 km. Magnetic field, radiation data.
1966 August 17 - Pioneer 7: Solar orbit. Monitored Solar wind and cosmic rays.
1967 May 24 - Explorer 34: Perigee: 242 km Apogee: 214,379 km. Radiation, magnetic field data.
1967 June 14 - Mariner 5: Solar orbit, Venus fly-by. Returned radiation and solar wind data.
1967 July 19 - Explorer 35: Lunar orbit, Perigee: 484 km Apogee: 675 km. Earth magnetic tail measurements.
1967 December 13 - Pioneer 8: Solar orbit. Returned Solar radiation data.
1968 March 5 - Explorer 37: Perigee: 353 km Apogee: 433 km. Solar radiation data.
1968 August 8 - Explorer 40: Perigee: 679 km Apogee: 2,489 km. Radiation data.
1968 November 8 - Pioneer 9: Solar orbit. Returned Solar radiation data.
1969 June 21 - Explorer 41: Perigee: 80,374 km Apogee: 98,159 km. Cislunar radiation data.
1971 March 13 - Explorer 43: Perigee: 1,845 km Apogee: 203,130 km. Earth magnetosphere research.
1971 July 8 - Explorer 44: Perigee: 433 km (269 mi). Apogee: 632 km. Solar radiation data.
1971 November 15 - Explorer 45: Perigee: 272 km Apogee: 18,149 km. Studied magnetosphere, energetic particles.
1972 September 23 - Explorer 47: Perigee: 201,100 km Apogee: 235,600 km. Investigated cislunar radiation, Earth's magnetosphere, interplanetary magnetic field.

Evo šta NASA kaže o radijaciji na Mesecu:

http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2005/08sep_radioactivemoon/

I da konačno zatvorimo priču o "nemogućnosti" fotografisanja u uslovima povišene radioaktinosti sa nekoliko fotografija iz Černobilske oblasti 26.IV 1986.

500x333xLiqR3.jpg.pagespeed.ic.w8nm7A4GFO.jpg


Likvidatori u akciji

chernobyl-25th-anniversary-gessato-gselect-gblog-2.jpg


Snimak iz helikoptera

tumblr_m4o0kiFjNL1qj9kmlo1_1280.gif


Samo jezgro reaktora!!!

Nivo radioaktivnosti je bio između 0.3 i 300 Sv/h. Dakle, na mestima minimalne radijacije, svaki prisutan čovek je primao istu količinu radijacije koje bi astronauti na Mesecu primili za godinu dana. U okolini jezgra bi bili mrtvi za 10min. Pa ipak, fotografije postoje i to sasvim uspešno načinjene običnim fotoaparatima koji su postojali u to vreme. Mesec je u odnosu na Černobil radioaktivan ko kuvan krompir.
 
Poslednja izmena od moderatora:
Paganko:
To je sve okej što si napisao, ali praviš u rezonovanju karakterističnu grešku: zanemaruješ vreme izlaganja povišenim stepenu radijacije što je od ključne važnosti. Sateliti se prave na silicijumskoj tehnologiji koja je neotporna na povišen stepen radijacije. Razlog leži u tome što se menjaju poluprovodničke karakteristike pošto raste broj slobodnih nosilaca u poluprovodniku. Sateliti treba da rade ispravno više godina u takvim uslovima i s toga moraju biti dobro zaštićeni od spoljnog uticaja. Običan rengenski snimak mozga izlaže mozak 20000 puta većoj dozi radijacije od one koju normalno primamo iz okruženja tokom godinu dana. Mozak ovo istrpi bez oštećenja.

Podatke od 0.3 do 1 SV/god sam ti takođe naveo kao relevantna merenja data od strane nase. To je solidno visok nivo radioaktivnosti, ali nedovoljan da načini otećenja tokom kratkih izlaganja. Ako ne veruješ, možeš posetiti mesto na Zemlji na kojem je stepen prirodne radioaktivnosti oko 0.6Sv/god:

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S053151310401742X

Tamo može probati i da načiniš fotografije i testiraš elektronske uređaje pošto je nivo radioaktivnosti ekvivalentan onom na Mesecu.

I konačno, ono što si citirao na engleskom se odnosi na posledice ne tako čestih pojava u univerzumu. Ja govorim o normalnim, uobičajnim okolnostima. Recimo to bi bilo kao da tvrdiš da bi bilo nemoguće provesti dan na livadi jer bi te zasigurno ubio grom kojih je zemaljska atmosfera puna. Jeste puna, ali oluja nije uobičajno vreme, već povremena pojava. Isto je i ovde. Solarne oluje, gama bljeskovi i ostali emiteri jake radioaktivnosti jesu snažni ali nisu tako česti da ne možeš otići do Meseca i nazad, ili čak i dalje....
Kliknite za proširenje...

Ako uzmem u obzir činjenice koje su pominjani sa NASA sajta, tvoje izjave su potpuno kontradiktorne izjavama NASA.
A evo taj tekst:
It is very difficult to predict the long-term effects of space radiation on the human body, especially on our astronauts, who may spend many months in space.

Znači NASA još ne zna kakve posledice mogu ostaviti radijacija na astronaute koji bi trebali da borave više meseci u svemiru.
Ovde se govori o jasnim posledicama, nikako dali će biti posledice.
Na osnovu toga jedno možemo zaključiti,da astronauti u orbiti za nekoliko meseci dobijaju dozu zračenja koliko treba da dobijaju za ceo život i svaka doza preko toga već izaziva trajna oštećenja i posledice na telo. Znači astronaut za jedan dan dobija mnogo veću dozu od normale. Pogotovo za vreme solarnih oluja za koje i NASA govori kao veliku opasnost na astronaute.
I to već sve govori.

Druga činjenica da Allenov pojas koji prikuplja sunčanu radijaciju od sunca i radijaciju svemira taj pojas čak 1000 puta veću radijaciju ima od bombe bačene na Hirošimu.A za prolazak kroz taj pojas treba najmanje oko 5 minuta. Znači niti astronaut niti bilo kakav film nije mogao da preživi tu radijaciju. Pogotovo što su morali još jedan put preći taj pojas prilikom povratka sa meseca.
Da ne idemo dalje koliko je veće zračenje izvan Allenovog pojasa u odnosu na unutar pojasa kada nas upravo taj pojas štiti od kosmičke radijacije i solarnih vetrova. O tome sam jednom postavio detaljan tekst sa jednog naučnog sajta na jednoj temi.

Što se tiče zračenja usled rengentskog snimanja mozga grešiš. Doza zračenja koju pacijent primi prilikom snimanja X zracima je minimalna, a zavisi od vrste rendgenske analize: najmanja doza je prilikom izvođenja lateralnog kraniograma (snimanje lobanje) i iznosi 0.01 mSv, jednu od većih doza zračenja - 0.83 mSv što je opet daleko daleko manja od 20.000 puta veće doze zračenje od normale koje ti tvrdiš.
 
Paganko:
I da konačno zatvorimo priču o "nemogućnosti" fotografisanja u uslovima povišene radioaktinosti sa nekoliko fotografija iz Černobilske oblasti 26.IV 1986.

500x333xLiqR3.jpg.pagespeed.ic.w8nm7A4GFO.jpg


Likvidatori u akciji

chernobyl-25th-anniversary-gessato-gselect-gblog-2.jpg


Snimak iz helikoptera

tumblr_m4o0kiFjNL1qj9kmlo1_1280.gif


Samo jezgro reaktora!!!

Nivo radioaktivnosti je bio između 0.3 i 300 Sv/h. Dakle, na mestima minimalne radijacije, svaki prisutan čovek je primao istu količinu radijacije koje bi astronauti na Mesecu primili za godinu dana. U okolini jezgra bi bili mrtvi za 10min. Pa ipak, fotografije postoje i to sasvim uspešno načinjene običnim fotoaparatima koji su postojali u to vreme. Mesec je u odnosu na Černobil radioaktivan ko kuvan krompir.
Kliknite za proširenje...

Žao mi je što ne mogu da nađem kako izgleda fotoaparat i kamera za uslove pod povećanom radijacijom. Slučajno sam jednom naišao na taj sajt i sada ga ne mogu naći. Ali jedno je sigurno da je fotoaparat ispod helikoptera zauzimao skoro čitavo dno,a fotoaparat ili kamera na vozilima zauzimao popriličan deo vozila da bi zaštitili aparat od zračenja. Fotoaparat je bio mnogo mnogo veći od onog kojeg su astronauti nosili na pojasu. Odnosno one koje su astronauti nosili bili veličine skoro kao svaki aparat ili kamera tog vremena na zemlji.
Inače zračenje kod Černobila opasna samo za čoveka pošto je čovek pet puta osetljiviji od životinja. Zato oko Černobila vrvi od biljaka i životinja gde su se pojavili čak i ugrožene vrste jer nema čoveka da ih remeti.
 
pirox:
Ako uzmem u obzir činjenice koje su pominjani sa NASA sajta, tvoje izjave su potpuno kontradiktorne izjavama NASA.
A evo taj tekst:
It is very difficult to predict the long-term effects of space radiation on the human body, especially on our astronauts, who may spend many months in space.

Znači NASA još ne zna kakve posledice mogu ostaviti radijacija na astronaute koji bi trebali da borave više meseci u svemiru.
Ovde se govori o jasnim posledicama, nikako dali će biti posledice.
Na osnovu toga jedno možemo zaključiti,da astronauti u orbiti za nekoliko meseci dobijaju dozu zračenja koliko treba da dobijaju za ceo život i svaka doza preko toga već izaziva trajna oštećenja i posledice na telo. Znači astronaut za jedan dan dobija mnogo veću dozu od normale. Pogotovo za vreme solarnih oluja za koje i NASA govori kao veliku opasnost na astronaute.
I to već sve govori.

Druga činjenica da Allenov pojas koji prikuplja sunčanu radijaciju od sunca i radijaciju svemira taj pojas čak 1000 puta veću radijaciju ima od bombe bačene na Hirošimu.A za prolazak kroz taj pojas treba najmanje oko 5 minuta. Znači niti astronaut niti bilo kakav film nije mogao da preživi tu radijaciju. Pogotovo što su morali još jedan put preći taj pojas prilikom povratka sa meseca.
Da ne idemo dalje koliko je veće zračenje izvan Allenovog pojasa u odnosu na unutar pojasa kada nas upravo taj pojas štiti od kosmičke radijacije i solarnih vetrova. O tome sam jednom postavio detaljan tekst sa jednog naučnog sajta na jednoj temi.

Što se tiče zračenja usled rengentskog snimanja mozga grešiš. Doza zračenja koju pacijent primi prilikom snimanja X zracima je minimalna, a zavisi od vrste rendgenske analize: najmanja doza je prilikom izvođenja lateralnog kraniograma (snimanje lobanje) i iznosi 0.01 mSv, jednu od većih doza zračenja - 0.83 mSv što je opet daleko daleko manja od 20.000 puta veće doze zračenje od normale koje ti tvrdiš.
Kliknite za proširenje...

Za boldovano se nisam izrazio kako treba. Za godinu dana primiš oko 2,5mSv iz okoline. A za jedno snimanje lobanje (od par sekundi) sam si napisao koliko: 0.83mSv. Sad ti vidi koliko je to više od uobičajne doze. Inače, jedan CT skener "košta" 10 - 30mSv.

A ovo za Van Alenov pojas ti je krajnje paušalna ocena. Za prolazak kroz Van Alenov pojas treba oko 5min kao što si napisao, a primiš oko 20mSv. Nedovoljno da te ubije u svakom slučaju. (uporedi sa CT skenerom) Tako da i taj argument otpada. Ako si pažljivo čitao, mogao si videti da sam ostavio podatke za radioaktivnost u otvorenom svemiru.
 
Poslednja izmena:
pirox:
Žao mi je što ne mogu da nađem kako izgleda fotoaparat i kamera za uslove pod povećanom radijacijom. Slučajno sam jednom naišao na taj sajt i sada ga ne mogu naći. Ali jedno je sigurno da je fotoaparat ispod helikoptera zauzimao skoro čitavo dno,a fotoaparat ili kamera na vozilima zauzimao popriličan deo vozila da bi zaštitili aparat od zračenja. Fotoaparat je bio mnogo mnogo veći od onog kojeg su astronauti nosili na pojasu. Odnosno one koje su astronauti nosili bili veličine skoro kao svaki aparat ili kamera tog vremena na zemlji.
Inače zračenje kod Černobila opasna samo za čoveka pošto je čovek pet puta osetljiviji od životinja. Zato oko Černobila vrvi od biljaka i životinja gde su se pojavili čak i ugrožene vrste jer nema čoveka da ih remeti.
Kliknite za proširenje...

DA zato što je i nivo prirodnog eha na Mesecu sličan onom na Zemlji. Pa su onda i aparati bili približno isti. El čitaš ti šta sam napisao tamo iznad il se praviš blesav: 0.3 do 1 SV/god. Na Zemlji je očito mnogo manje, ali nije ekstremno manje, niti je nemoguće preživeti bez posledica par dana u takvim uslovima. Takođe nije nemoguće fotografisati u takvim uslovima. Zapravo nije nikakav big deal uzeti fotoaparat pa slikati. Ima i na Zemlji mesta sa jednako visokom radijaciom pa opet može da se fotografiše.
 
Paganko:
Zato što ga boli dupe da udovoljava nekim fićfirićima. Čovek je prvi ostavio otiske na drugom nebeskom telu, pa će da pusti da ga neki posranko od novinara zayebava i tera da daje časnu pionirsku da je stvarno bio tamo. Kako da ne,... i ja bih isto postupio.
Kliknite za proširenje...

Prvo: zasto ficfiric i posranko?
Svako ima pravo da sumnja ako iole pronalazi dokaze koji se kose sa onim sto ovi tvrde.
Napravljeno je brdo istrazivanja o tome i polako ih skidaju sa interneta. Zasto ih skidaju ako su nebuloze?
Ako ti mislis da su sa onom kantom mogli da se odvoje od meseca i da dolete do zemlje grdno si u zabludi.
Zasto sad ne idu sa toliko puta boljom tehnologijom? Zasto rusi ne odu? Nemoj mi samo reci da je mesec americki, pliz.
I zasto da se ne zakune ako je stvarno bio? Zasto bi dao prostora za zavere ako je stvarno bio?
Da si pogledao istrazivanja o tome drugacije bi pricao, ili si totalni teletabis pa ne verujes nikome sem zvanicnih medija stvorenim za zatupljivanje mase.
 
Usput, imam lošu vest za tebe. Grandiozni zaključak emeisije na FOX-u je "možda su bili, a možda i nisu" Japanci će reći. Klasična emisija tipa teorija zavere u kojoj se puno priča, a ništa ne kaže do samog kraja. Elem, pošto su na kraju pomenuli Japance, misija JAXA Kagaya je bila 2009 godine, i snimila je mesto spuštanja Apollo15 misije tako da bi mogli da izvedemo par zaključaka odatle:

http://wms.selene.darts.isas.jaxa.jp/selene_viewer/en/observation_mission/tc/tc_008.html
http://wms.selene.darts.isas.jaxa.jp/selene_viewer/en/observation_mission/tc/tc_010.html

evo je slika iz KAGAYA sonde, desno fotografija astronauta iz Apollo15. Slučajno ćeš videti da je pejsaž isti što znači da je jadničak morao biti tamo da ga fotografiše.

http://wms.selene.darts.isas.jaxa.jp/selene_viewer/en/observation_mission/tc/tc_007.html

A evo ga i prsten koji je ostavio motor Apolla pri poletanju.

Tek da začinimo, nisu ovo jedine slike. Evo još jedne koju je snimio Lunar Resonance Orbiter:

ApolloLandingPics_main_0906.jpg


Na njoj se jasno vide tragovi lunarnog vozila kojim su se Astronauti vozali po mesečevom tlu. U pitanju je Apollo 14 misija.

Evo je još jedna:

584392main_M168000580LR_ap17_area.jpg


Pa ima čak i slika sa mesta sletanja Apollo 11:

628459main_Apollo_11.jpg
 
Paganko:
Usput, imam lošu vest za tebe. Grandiozni zaključak emeisije na FOX-u je "možda su bili, a možda i nisu" Japanci će reći. Klasična emisija tipa teorija zavere u kojoj se puno priča, a ništa ne kaže do samog kraja. Elem, pošto su na kraju pomenuli Japance, misija JAXA Kagaya je bila 2009 godine, i snimila je mesto spuštanja Apollo15 misije tako da bi mogli da izvedemo par zaključaka odatle:

http://wms.selene.darts.isas.jaxa.jp/selene_viewer/en/observation_mission/tc/tc_008.html
http://wms.selene.darts.isas.jaxa.jp/selene_viewer/en/observation_mission/tc/tc_010.html

evo je slika iz KAGAYA sonde, desno fotografija astronauta iz Apollo15. Slučajno ćeš videti da je pejsaž isti što znači da je jadničak morao biti tamo da ga fotografiše.

http://wms.selene.darts.isas.jaxa.jp/selene_viewer/en/observation_mission/tc/tc_007.html

A evo ga i prsten koji je ostavio motor Apolla pri poletanju.

Tek da začinimo, nisu ovo jedine slike. Evo još jedne koju je snimio Lunar Resonance Orbiter:

ApolloLandingPics_main_0906.jpg


Na njoj se jasno vide tragovi lunarnog vozila kojim su se Astronauti vozali po mesečevom tlu. U pitanju je Apollo 14 misija.

Evo je još jedna:

584392main_M168000580LR_ap17_area.jpg


Pa ima čak i slika sa mesta sletanja Apollo 11:

628459main_Apollo_11.jpg
Kliknite za proširenje...

I tebi je ovo argumentacija :D
Hoces ja da ti posaljem moje slike sa marsa? :D
 
fight NWO:
I tebi je ovo argumentacija :D
Hoces ja da ti posaljem moje slike sa marsa? :D
Kliknite za proširenje...

Znam znam... Nisam ni mislio da ćeš nešto drugo napisati. Fotomontaža, prevara, studijski snimak, PREVARA i ZAVERA olala. Ti ako si utuvio da slonovi ne postoje, nećeš poverovati u to ni da ti neko dovuče živog slona za surlu pred kućni prag. Samo što je to tvoj problem, a ne problem slonova i ostatka sveta.
 
Paganko:
DA zato što je i nivo prirodnog eha na Mesecu sličan onom na Zemlji. Pa su onda i aparati bili približno isti. El čitaš ti šta sam napisao tamo iznad il se praviš blesav: 0.3 do 1 SV/god. Na Zemlji je očito mnogo manje, ali nije ekstremno manje, niti je nemoguće preživeti bez posledica par dana u takvim uslovima. Takođe nije nemoguće fotografisati u takvim uslovima. Zapravo nije nikakav big deal uzeti fotoaparat pa slikati. Ima i na Zemlji mesta sa jednako visokom radijaciom pa opet može da se fotografiše.
Kliknite za proširenje...

Ako uzimam u obzir tvoju tvrdnju ondak se pravim blesav prema jasnim naučnim činjenicama od NASA. Ako uzimam u obzir tekst od nasa stručnjaka sa NASA sajta,onda ispada da se trebi pravim blesav. Ti si meni dao tekst i podatke sa bloga koji mogao bilo ko da piše dok ja imam tekst sa ovlašćenog NASA sajta. Pa zar nije logično da ću pre verovati naučnim činjenicama sa NASA sajta gde ne može bilo ko bilo šta pisati u odnosu na nekakvog anonimusa sa bloga?

Ja te neću vređati kao ti mene da sam blesav, već ću reći da si ignorisao i nisi uzeo u obzir tekst sa NASA sajta koji tekst je u potpunosti kontradiktoran sa tvojim tvrdnjama i podacima na tom blogu.
Da ponovim tekst:
It is very difficult to predict the long-term effects of space radiation on the human body, especially on our astronauts, who may spend many months in space.

Vrlo jasno rečeno da su posledice nepredvidljive od radijacije posle više mesečnog boravka u svemiru. I na to možemo samo jedno zaključiti da posle nekoliko meseci astronaut dobija dozu zračenja koju treba da dobije za ceo život, preko toga sve prelazi u oštećenja kod astronauta. A to opet znači da na osnovu toga dnevno astronaut dobija mnogo veću dozu zračenja od normale.Što opet ukazuje na to da vrednost radijacije u svemiru koje predstavljaš nikako nisu realne.
Zar ja treba da se pravim blesav i da ignorišem ove činjenice i neslaganje u računici?

Da je toliko bezbedno zračenje u svemiru i toliko mala razlika u odnosu na zemlju kako tvrdiš ispalo bi da zemljina atmosfera i magnetno polje malo ili nimalo funkciju nema u zaštiti od radijacije iz svemira. NASA stručnjaci govore suprotno.
Astronauts in Earth orbit are somewhat protected from space radiation by Earth's magnetic field, which acts like a shield by deflecting many cosmic rays -- the high-speed electrically charged particles that are the most hazardous type of space radiation. However, the moon's orbit is far beyond the strong and protective part of Earth's magnetic field.
http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/news/lro_environment.html

Vrlo jasno rečeno da astronauti u orbiti zemlje su donekle zaštićeni od radijacije iz svemira zahvaljujući zemljinom magnetnom polju. A da nisu zaštićeni izvan tog magnetnog polja kao što je Mesec.

Earth has a magnetic field that protects us from killer radiation and brutal solar wind.
http://climate.nasa.gov/kids/bigQuestions/whatDoesGCCmean/

Sa NASA sajta vrlo jasno rečeno da nas magnetno polje zemlje štiti od smrtonosne radijacije. Ako je ta kosmička radijacija smrtonosna, kako to po tebi nije smrtonosna izva magnetnog polja zemlje kao što je Mesec? Nemoguće da nas magnetno polje zemlje štiti od smrtonosne radijacije koja radijacija u svemiru bezbedna.
Znači kontradiktornosti na sve strane.

Takođe od NASA stručnjaka sa NASA sajta imamo sledeće izjave i činjenice:
One of the most challenging aspects of a human outpost on the Moon is the radiation environmen that people will be exposed to when on the surface. This radiation (made up of UV, cosmic rays, gamma and x-rays and other electromagnetic radiation) is deadly. Because the Moon lacks a magnetic field and does not have an atmosphere, the surface is constantly bathed in this deadly radiation.
The Moon is bathed in deadly radiation (we're mostly protected from it on Earth, thanks to the atmosphere and the Earth's magnetic field.
http://quest.nasa.gov/lunar/outpostchallenge/chat.html

Inače ovu izjavu dao expert/stručnjak Jon Rask and Jen Heldmann iz NASA.
Vrlo jasno rečeno da je radijacija na Mesec smrtonosan upravo zbog nedostatka atmosfere i magnetnog polja Meseca kao zaštite.Odnosno da se Mesec kupa u smrtonosnom zračenju od kojeg zemlja zaštićena zahvaljujući zemljinom magnetnom polju i atmosferi. Nikako ne govori da je radijacija podnošljiva ili samo malo povišena u odnosu na zemlju i da je bezbedna.

Mislim ja nemam nameru da se pravim blesav, ali isto to ne očekujem ni od koga kroz ignorisanje ovih činjenice upravo od experta i stručnjaka iz NASA..
 
Poslednja izmena:
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Back
Top