Šta hrvatski školarci uče iz istorije

Poljica_grb.svg.png
 
Harvat:
Dosta sentimentalnosti.

Srbi, od kad su došli u Dalmaciju u 16. i 17. stoljeću, jednostavno su strano tijelo koje ne spada ovamo. U arhitekturi- to je novokomponirani Bizant koji nema veze s hrvatskim romaničkim, renesansnim i baroknim graditelsjtvom u Trogiru, Splitu, Šibeniku,Dubrovniku... Nema veze s hrvatskim majstorima Radovanom, Vranjaninom, Jurjem Dalmatincem...ni s kim. U pogledu pisane riječi- nema veze s hrvatskim djelima na glagoljici i latinici, a ni ćirilici koja je rubna. Nikakve veze s Vatikanskim hrvatskim molitvenikom, Marulićem, Zoranićem, Albertijem, Držićem, Gundulićem, Kavanjinom, Kašićem, Mikaljom, Kačićem Miošićem, Zlatarićem, Lučićem Luciusom, Palmotićem, Grabovcem, ..ni s kim, da ne govorimo o kasnijim autorima, umjetničkim i publicističkim i filološkim- Ljubićem, Parčićem, Šimunovićem, Botićem, Supilom, Medinijem, Medovićem, Božićem, .. sve do Luke Paljetka i Joze Laušića (o kontroverznim Hrvatima poput Ivana Meštrovića da ne govorimo). Srbi su bili i ostali strano tijelo u tom dijelu hrvatskoga prostora. Valja reći istinu. O njihovoj subverziji svega hrvatskoga od 19. st. nadalje- bolje da se ne govori.
Kliknite za proširenje...
Baš me zanima šta o ovom misli
1758961145470.png


Tvrdnja da su Srbi „strano tijelo“ u Dalmaciji i da „nemaju veze“ s njenim kulturnim tokom ne pripada domenu ozbiljne istoriografije, nego modelu pseudonaučne retorike koja podseća na rasističke i nacionalističke teorije 19. veka. To je jezik koji stoji bliže Gobineauovom Eseju o nejednakosti ljudskih rasa ili Chamberlainovom Temelju devetnaestog veka nego istorijskoj nauci 21. veka.


1. O tobožnjem kasnom doseljavanju
Svedeno na binarnu sliku „domaćeg“ i „stranog“, vaše tumačenje zanemaruje složenost procesa etnogeneze. Srpsko prisustvo u Dalmaciji potvrđeno je već u ranosrednjovekovnim izvorima (Porfirogenit, X vek), a manastiri Krka, Krupa i Dragović, podignuti u XIV veku, deo su pejzaža jednako kao i gotičke katedrale. Etiketirati ih kao „novokomponovane“ znači nametati ideološku dihotomiju koja se ne razlikuje od rasističkog govora o „čistoj“ i „nečistoj“ kulturi.


2. Arhitektura i umetnost
Kada tvrdite da vizantijski elementi „nemaju veze“ s Dalmacijom, vi faktički poričete samu logiku mediteranskog kulturnog prožimanja. Dalmacija je uvek bila raskrsnica – romaničko i vizantijsko, katoličko i pravoslavno, latinsko i slovensko tu se susreću i prepliću. Isključivanje jednog sloja na osnovu etničkog porekla autora ili graditelja jednako je „rasnoj higijeni“ u kulturi: pokušaj da se izbriše sve što ne odgovara mitologiji o čistoti.


3. Književnost i pismo
Ćirilica u Dalmaciji nije rubna nego centralna: Poljički statut, brojne povelje i rukopisi svedoče o njenom rasprostranjenju. Srpski pisci iz Dalmacije – od Gerasima Zelića do Sime Matavulja – nisu „uljezi“ nego sastavni deo dalmatinskog književnog korpusa. Vaša tvrdnja da oni „nemaju veze“ sa Dalmacijom nije istorijska analiza, već akt kulturne amputacije, nalik onome što su evropski rasni teoretičari činili kada su iz kulturnog kanona isključivali sve što nije pripadalo njihovom „nacionalnom tipu“.


4. „Subverzija svega hrvatskog“
Ova formulacija više nije ni pseudonaučna nego čista teorija zavere. Takva logika, gde se celokupna jedna zajednica proglašava inherentno „subverzivnom“, potpuno je paralelna antisemitizmu u evropskoj tradiciji: Jevreji su tu takođe bili predstavljani kao „strano tijelo“ koje „ruši“ narodni organizam. Ovakav govor ne razotkriva „istinu“, nego sopstvenu ideološku matricu koja funkcioniše na osnovu demonizacije Drugog.


5. Zaključak
Srbi u Dalmaciji nisu „strano tijelo“ – oni su deo njenog višeslojnog istorijskog, arhitektonskog i književnog tkiva. Strano je samo ideološko insistiranje na „čistoti“ i „organskom kontinuitetu“ koje postoji jedino u nacionalističkoj mitologiji 19. veka. Ako je ikakva „subverzija“ prisutna, onda je to subverzija istine od strane onih koji u prošlosti traže potporu za isključive projekte identitetske politike.
 
Mrkalj:
Baš me zanima šta o ovom misli Pogledajte prilog 1790850

Tvrdnja da su Srbi „strano tijelo“ u Dalmaciji i da „nemaju veze“ s njenim kulturnim tokom ne pripada domenu ozbiljne istoriografije, nego modelu pseudonaučne retorike koja podseća na rasističke i nacionalističke teorije 19. veka. To je jezik koji stoji bliže Gobineauovom Eseju o nejednakosti ljudskih rasa ili Chamberlainovom Temelju devetnaestog veka nego istorijskoj nauci 21. veka.


1. O tobožnjem kasnom doseljavanju
Svedeno na binarnu sliku „domaćeg“ i „stranog“, vaše tumačenje zanemaruje složenost procesa etnogeneze. Srpsko prisustvo u Dalmaciji potvrđeno je već u ranosrednjovekovnim izvorima (Porfirogenit, X vek), a manastiri Krka, Krupa i Dragović, podignuti u XIV veku, deo su pejzaža jednako kao i gotičke katedrale. Etiketirati ih kao „novokomponovane“ znači nametati ideološku dihotomiju koja se ne razlikuje od rasističkog govora o „čistoj“ i „nečistoj“ kulturi.


2. Arhitektura i umetnost
Kada tvrdite da vizantijski elementi „nemaju veze“ s Dalmacijom, vi faktički poričete samu logiku mediteranskog kulturnog prožimanja. Dalmacija je uvek bila raskrsnica – romaničko i vizantijsko, katoličko i pravoslavno, latinsko i slovensko tu se susreću i prepliću. Isključivanje jednog sloja na osnovu etničkog porekla autora ili graditelja jednako je „rasnoj higijeni“ u kulturi: pokušaj da se izbriše sve što ne odgovara mitologiji o čistoti.


3. Književnost i pismo
Ćirilica u Dalmaciji nije rubna nego centralna: Poljički statut, brojne povelje i rukopisi svedoče o njenom rasprostranjenju. Srpski pisci iz Dalmacije – od Gerasima Zelića do Sime Matavulja – nisu „uljezi“ nego sastavni deo dalmatinskog književnog korpusa. Vaša tvrdnja da oni „nemaju veze“ sa Dalmacijom nije istorijska analiza, već akt kulturne amputacije, nalik onome što su evropski rasni teoretičari činili kada su iz kulturnog kanona isključivali sve što nije pripadalo njihovom „nacionalnom tipu“.


4. „Subverzija svega hrvatskog“
Ova formulacija više nije ni pseudonaučna nego čista teorija zavere. Takva logika, gde se celokupna jedna zajednica proglašava inherentno „subverzivnom“, potpuno je paralelna antisemitizmu u evropskoj tradiciji: Jevreji su tu takođe bili predstavljani kao „strano tijelo“ koje „ruši“ narodni organizam. Ovakav govor ne razotkriva „istinu“, nego sopstvenu ideološku matricu koja funkcioniše na osnovu demonizacije Drugog.


5. Zaključak
Srbi u Dalmaciji nisu „strano tijelo“ – oni su deo njenog višeslojnog istorijskog, arhitektonskog i književnog tkiva. Strano je samo ideološko insistiranje na „čistoti“ i „organskom kontinuitetu“ koje postoji jedino u nacionalističkoj mitologiji 19. veka. Ako je ikakva „subverzija“ prisutna, onda je to subverzija istine od strane onih koji u prošlosti traže potporu za isključive projekte identitetske politike.
Kliknite za proširenje...
Bas cudno kako su srbi samo na prostoru vojne krajine onakvo kroasanskog oblika.
Jesu li izbjegavali more jer nisu znali plivat ili?
 
Mrkalj:
Pogledajte prilog 1790875
Pogledajte prilog 1790880
Pogledajte prilog 1790881
Svi Porfirogenitovi Srbi posle osmanske najezde nazivaju se egzonimom "Vlasi", pa tako i Bunjevci.
Kliknite za proširenje...
Škutor Kićo:
Samo pogledas da nikoja zemlja nema tako glupo oblik kao hrvatska
Vidis da je bih otkinuta zbog turaka i da su tu dosli crnogorci,vlasi
Kliknite za proširenje...

CATHOLICI VALACHI ALIAS BUNIEVCZI
1758965076301.png

...
1758965012481.png

https://books.google.rs/books?id=DZ...ce=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false

1758965848363.png
 
Poslednja izmena:
Škutor Kićo:
Laz
Kliknite za proširenje...
Vojvodina je najviše kolonizovana iz Šumadije i centralne Srbije pa onda sa dinarskih prostora a najmanje sa južnih i torlačkih prostora.
Šumadijsko-vojvođanski je jedan dijalekt. Današnja standardna ekavica u srpskom jeziku razvijena je u Vojvodini proširena književnim uticajem Vojvodine na ostatak Srbije (Matica srpska i druge najvažnije srpske kulturne institucije su bile u Novom Sadu tj. AU dok je Srbija bila pod osmanskom okupacijom).
To je razlog zašto se u dinarskim krajevima Srbije govori ekavica iako im je akcenat sličan CG i BiH gde je očuvana ijekavica.
 
Perperius:
Vojvodina je najviše kolonizovana iz Šumadije i centralne Srbije pa onda sa dinarskih prostora a najmanje sa južnih i torlačkih prostora.
Šumadijsko-vojvođanski je jedan dijalekt. Današnja standardna ekavica u srpskom jeziku razvijena je u Vojvodini proširena književnim uticajem Vojvodine na ostatak Srbije (Matica srpska i druge najvažnije srpske kulturne institucije su bile u Novom Sadu tj. AU dok je Srbija bila pod osmanskom okupacijom).
To je razlog zašto se u dinarskim krajevima Srbije govori ekavica iako im je akcenat sličan CG i BiH gde je očuvana ijekavica.
Kliknite za proširenje...
U sumadiji je bilo jekavice kao u macvi .
Znaci,tribali su doci s juga
 
Harvat:
Dosta sentimentalnosti.

Srbi, od kad su došli u Dalmaciju u 16. i 17. stoljeću, jednostavno su strano tijelo koje ne spada ovamo. U arhitekturi- to je novokomponirani Bizant koji nema veze s hrvatskim romaničkim, renesansnim i baroknim graditelsjtvom u Trogiru, Splitu, Šibeniku,Dubrovniku... Nema veze s hrvatskim majstorima Radovanom, Vranjaninom, Jurjem Dalmatincem...ni s kim. U pogledu pisane riječi- nema veze s hrvatskim djelima na glagoljici i latinici, a ni ćirilici koja je rubna. Nikakve veze s Vatikanskim hrvatskim molitvenikom, Marulićem, Zoranićem, Albertijem, Držićem, Gundulićem, Kavanjinom, Kašićem, Mikaljom, Kačićem Miošićem, Zlatarićem, Lučićem Luciusom, Palmotićem, Grabovcem, ..ni s kim, da ne govorimo o kasnijim autorima, umjetničkim i publicističkim i filološkim- Ljubićem, Parčićem, Šimunovićem, Botićem, Supilom, Medinijem, Medovićem, Božićem, .. sve do Luke Paljetka i Joze Laušića (o kontroverznim Hrvatima poput Ivana Meštrovića da ne govorimo). Srbi su bili i ostali strano tijelo u tom dijelu hrvatskoga prostora. Valja reći istinu. O njihovoj subverziji svega hrvatskoga od 19. st. nadalje- bolje da se ne govori.
Kliknite za proširenje...

Zar nije isto tako i sa hrvatskim kolonistima iz BiH koji su naselili slična područja kao i Srbi u sličnom broju?
Srbi su na tim prostorima gradili dinarske kuće u ruralnim krajevima (pogotovo Lika) i mediteranskom stilu u urbanijim krajevima poput Knina i Obrovca.

U vizantijskim stilovima su samo crkve gradili i to ne čistom vizantijskom stilu, obično mešavina sa neoromanikom a često i čista neoromanika.
Srbi na Kordunu i Baniji su skoro u potpunosti gradili u baroku/neobaroku važnije objekte uključujući i sakralne.
 
Škutor Kićo:
Pa ne moze ni srpski izgubit ikavicu, padeze,scakavstinu, dobit slovo lj, ...pa prisvajate kasica drzica kulin bana...i sve redom
Kliknite za proširenje...
Odakle ti ove gluposti. Ikavica je potisnuta upravo tim migracijama, a kasnije i jezičkom standardizacijom, pa je i dalje opstala periferijalno, kao i u pojedinim riječima u ekavskim i ijekavskim dijalektima. Padeži se mogu gubiti, i to je česta pojava, kao što je slučaj sa standardnim makedonskim i bugarskim. Slovo lj je samo pisani znak za samo odavno postojeći glas.

Ovdje je riječ o dva različita dijalekta koji su nastali odvojeno, šumadijsko-vojvođanski i prizrensko-timočki.
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Slične teme

Mrkalj
Hrvatski genocid nad Srbima u Mačvi i Jadru 1914.
Odgovora
15
Pregleda
280
Povijest
P
Nina
Balerina iz Aušvica
Odgovora
1
Pregleda
171
Nina
Nina
Casual Observer
Kako je jugoslovenski jezik Trojedne kraljevine preko hrvatskog ili srpskog jezika postao hrvatski
2 3 4
Odgovora
83
Pregleda
1.299
Frontiersman
Frontiersman

Back
Top