Не знам зашто си тако агресивни. Прво, као што сам рекао, уопште није сигурно да су у старословенском постојала два полугласника. Ако то не знаш, то је твој проблем.
Нисам расправљао о западно-јужнословенским дијалектима и не знам зашто то гураш као тему.
Не знам када си последњи пут читаo бугарску дијалектологију, али очигледно ниси. У јужним бугарским говорима постоји секундарни јер, који је настао подударношћу и спајањем два јерова и два назала (дош, могла, зоп, кл'отва).Овде нема испадања крајњега полугласа.
У бугарској дијалектологији имамо и секундарни jер када се предњи (меки) самогласник потпуно поклопио са задњим самогласником - (дън — стсл. дьнь . , старъц — стсл. старьць.).
Не знам зашто си толико нервозан, саветујем те да будеш опрезнији са личним изразима и да се држиш теме.
Zanimljiva tvrdnja, kao da velikobugarskom narativu
@Boris T ne prija postojanje dve podgrupe južnoslovenskih jezika: na primer govornicima bugarskog jezika sadašnja forma originalno štokavskih govora u zapadnoj Bugarskoj tj region Trna zvuči kao srpski.
Prihvati činjenicu života da staroslovenski kao literarni i liturgijski jezik nigde nije bio u svakodnevnoj uotrebi i od njega se nije razvio niti jedan živi jezik: i bugarski i ostali južnoslovenski jezici su se razvili iz poznog praslovenskog, tj iz (različitih dijalekata) opšteslovenskog (u periodu od V do X, negde i do XII veka nema još posebnih slovenskih jezika, postoje samo različiti dijalekti praslovenskog. Uticao je na narodni bugarski veoma dugo, kao i na ruski, ali osim u crkvi i u knjigama onog kodifikovanog jezika nije bilo u širokoj upotrebi: baš svuda su obični ljudi u odnosu na elitu govorili kao Tika Špic u odnosu na neku spikerku sa televizije, svuda i u svim periodima se pominje “prostački govor seljaka” naspram
otmenog i
učenog jezika vmadajuće klase. U Srednjem veku je sve što nije bilo dvorski jezik kakvim govore kraljevi poređeno sa mumlanjem medveda, da ne pominjem druga poređenja koja je pravila aristokratija, bez obzira na geografsko područje.
Da se vratim na poluglasove: ovo što tvrdiš je neistina koju tendenciozno iznosiš da bi svojatao štokavske govore kod kojih jeste došlo do ujednačavanja jerova, a i do potpunog nestanka u tzv slaboj poziciji: pad jerova -> nastanak zasebnih jezika, i kako da ti koji tvrdiš da se u “celoj Srbiji nekada govorio bugarski” to konstatuješ?
Zbog čega bi postojala dva znaka za debelo i tanko jer da se izgovaralo isto? U starosrpskom je došlo do jednačenja pa se prvo izgovaralo samo tanko jer, i to se reflsktovalo u pisanju: srpskoslovenski je izgubio znak za debelo jer i pisalo se samo
Ь. Sva argumentacija ti se svodi na to da
bugarska azbuka nije fonetska pa je moguće prikriti velike dijalekatske razlike u izgovoru refleksa jerova, jata nazala, posebno je za tvoje teorije kritično samo postojanje Jatove granice.
A
yer is either of two letters in
Cyrillic alphabets,
ъ (ѥръ,
jerŭ) and
ь (ѥрь,
jerĭ). The
Glagolitic alphabet used, as respective counterparts, the letters
(Ⱏ) and
(Ⱐ). They originally represented phonemically the "ultra-short" vowels in
Slavic languages, including
Old Church Slavonic, and are collectively known as the yers.
The
back yer (
Ъ,
ъ, italics
Ъ,
ъ) of the
Cyrillic script, also spelled
jer or
er, is known as the
hard sign in the modern
Russian and
Rusynalphabets and as
ер голям (er golyam, "big er") in the
Bulgarian alphabet.
Pre-reform Russian orthography and texts in
Old East Slavic and in Old Church Slavonic called the letter "back yer". Originally, it denoted an ultra-short or
reduced mid rounded vowel.
Its companion, the
front yer (
Ь,
ь, italics
Ь,
ь), now known as the
soft sign in Russian,
Belarusian and
Ukrainian, and as
ер малък (er malak, "small er") in Bulgarian, originally also represented a reduced vowel, more
frontalthan the ъ. Today, it marks the palatalization of consonants in all of the Slavic languages written in the Cyrillic script except
Serbian and
Macedonian, which do not use it at all, but it still leaves traces in the forms of the palatalized letters
њ and
љ. In
Bulgarian, it marks palatalization only when written after the letters
к,
г and
л and represents the sound /j/ in all other cases instead.
In Old Church Slavonic, the yer was used to indicate the so-called "reduced vowel": ъ = *[ŭ], ь = *[ĭ] in the conventional transcription. They stemmed from the
Proto-Balto-Slavicshort */u/ and */i/ (compare
Latin angulus and Old Church Slavonic
ѫгълъ,
ǫgŭlŭ). In all
West Slavic languages, the yer either disappeared or changed to /e/ in strong positions,
and in South Slavic languages, the strong yer reflexes differ widely, according to dialect.
The yers ь and ъ
Strong vs. weak yers
The two vowels ь and ъ, known as (front and back)
yer, were originally pronounced as short high vowels. During the late Proto-Slavic period, a pattern emerged in these vowels which characterised a yer as either "strong" or "weak". This change is known as
Havlík's law. A yer at the end of a word, or preceding a strong yer or non-yer vowel was weak, and a yer followed by a weak yer became strong. The pattern created sequences of alternating strong and weak yers within each word: in a sequence of yers, every odd yer encountered was weak, every even yer was strong.
The name *sъmolьnьskъ (the Russian city of
Smolensk) is shown here as an example, with strong yers in
bold and weak yers in
italics.
- Nominative singular: *sъmolьnьskъ
- Genitive singular: *sъmolьnьska
During the time immediately following the Common Slavic period, weak yers were gradually deleted. A deleted front yer ь often left palatalization of the preceding consonant as a trace. Strong yers underwent lowering and became mid vowels, but the outcomes differ somewhat across the various Slavic languages. Slovene in particular retains a distinct outcome that did not merge with any other vowels, albeit originally only in unstressed syllables, and Bulgarian has an outcome that merged only with nasal ǫ.
Compare:
[14]
| Proto-Slavic | OCS | Bulg. | Mac. | S-C | Slvn. | Czech | Slvk. | Pol. | USorb | LSorb | Bel. | Russ. | Ukr. |
|---|
| strong *ь | ь | e, ă | e | a | ǝ,a | e | e (a,á,o) | 'e | e | e | 'e | 'e | e |
| strong *ъ | ъ | ă | o | a | ǝ,a | e | o (e,a,á) | e | e | e | o | o | o |
- An apostrophe indicates palatalization of the preceding consonant.
- The front and back strong yers merged in Serbo-Croatian, Slovene, Czech and Upper and Lower Sorbian.
- In Slovene, /a/ arose from this merged result when stressed, /ə/ otherwise. /a/ was later often replaced by /ə/ analogically.
- In Central (standard) Slovak, the normal outcomes of *ь *ъ are e o, but various other sounds often appear, unpredictably. In East and West Slovak dialects, both yers merge and become e, as in Czech.
