Zanimljvo
Što se tiče Španije to su verovatno Svevi.
Ova mapa se pojavljuje kod lužičkih Srba koje su prostranstvo zauzimali.
Rana istorija
Iako je uobičajeno verovanje među istoričarima da su Svevi (lat. Suebi ili Suevi, nem. Sueben, Sweben, Sueven ili Suawen) čisto germanskog porekla, danas se ovom pitanju prilazi sa više opreza. Tako npr. nemački istoričar Krl Bosl na jednom mestu u svojoj knjizi „Europa im Mittelalter“ (Evropa u Srednjem veku) iznosi pretpostavku da su Svevi slovenskog porekla, ali je daleko verovatnije da se radi o slovensko-germanskom plemenskom savezu u kome je, vremenom, prevagnuo germanski element. U prilog ovoj pretpostavci govore mnoge činjenice. Prvo je to da je slovna kombinacija "sue" u germanskim jezicima nemoguća jer bi se stopila u "sü", dok je kombinacija "swe ("sve")" u germanskim jezicima poznata samo kod nordijskih plemena. Sa druge strane bi ime Svevi moglo da potiče od imena staroslovenskog vrhovnog boga Svevida (Svetovida, Sventovida), ili od ličnog imena Svebor(na), a koje se često koristilo i za nazive ratnika. Druga značajna činjenica je samo mesto nastanka Sveva. Tacit sva istočnogermanska plemena južno od Baltičkog mora (lat. Mare Suebicum), na potezu između Labe i Visle naziva Svevima. Istovremeno, po istom tom istoričaru, ali i Pliniju Starijem i Ptolomeju iz Aleksandrije, istočno od Visle žive Vendi, za koje je dokazano da su slovenskog porekla.
Praćenje razvoja, kao i samu etnogenezu Sveva otežava to što su mnoga germanska plemena sebe samovoljno svrstavala u Sveve, kako bi se okoristila njihovom ratničkom slavom. Tako i Cezar, koji je 58. godine p.n.e. porazio u Galiji svevskog kneza Areovista, pod imenom Sveva podrazumeva Germane istočno od Ubiera i Sigambrera, plemena koja su već tada bila romanizovana, a zapadno od Heruska. I Kasius Dio (Lucius Cassius Dio Cocceianus, 160.-229., rimski senator, konzul, pisac i istoričar) uočava želju nekih Germana da se nezasluženo nazovu Svevima, pa upozorava da "mnogi ističu svoje pravo na naziv Svevi". Kako ćemo kasnije da vidimo ovoj zbrci je doprinela i specifična svevska frizura, koju su kao sopstveno obeležje prisvojili i pripadnici drugih plemena.
Koliko su Svevi bili silan i slavan narod odlično govori i podela starogermanskog vremena, koje se po nemačkom istoričaru Venskusu (Reinhard Wenskus, 1916.-2002.) deli na doba Sveva i na doba Gota, pa je razumljivo da su mnogi želeli da se ubroje u jedan od ova dva moćna plemenska saveza.
Smatra se da su Svevima u vreme Tacita pripadali Markomani, Hermunduri, Kvadeni, Langobardi i, možda, Angli, dok su za najplemenitije Sveve smatrani Semnoni koji su živeli između Elbe i Odre. Samo pola veka kasnije Ptolomej iz Aleksandrije u ovaj savez (Syeboi) ubraja Angle, Semnone, velike Brukterere, Angrivare i Tevtonoare (na donjoj Elbi), a navodi i da se jedna reka u blizini Odre zove Syebos.
Po dolasku Gota u 3. veku, a posebno Huna koji su u 4. veku teško porazili pangermanski savez u današnjoj centralnoj Nemačkoj, uticaj i moć Sveva rapidno opadaju. U savezu sa germanskim Vandalima i iranskim (možda i slovenskim) Alanima jedno jedino pleme Sveva 31.12.406. pod vođstvom Emenriha (špan. i port. Hermerico, 360.-441.) prelazi granicu rimskog carstva, poražava rimsku vojsku u bici kod Majnca (lat. Mogontiacum) i prodire do rimske provincije Hispanije (današnja Španija), gde po starom varvarskom običaju lutrijom dobija Galiciju.
Onom delu Sveva koji su ostali u staroj domovini pridružuju se i u njih se stapaju delovi Kvadena, dok se deo Sveva 470. pridružio Alemanima sa kojima se deset godina kasnije stopio. Početkom 5. veka, mežutim, delovi Alemana uzimaju ime Sveva. Na srednjem Dunavu Sveve pokoravaju i asimiliraju Langobardi oko 540. pod vođstvom kneza Vaha (Wacho). Pozno-rimski istoričar Jordan (Jordanes ili Jornandes, umro oko 552.) još oko 550. razlikuje Alemane od Sveva, pri čemu ove prve lokalizuje na Alpima, a druge u Alemaniji, koja se nalazila na jugozapadu današnje Nemačke. U ovom delu Evrope se još zadržalo ime Sveva u današnjim Švabama (nem. Schwaben), za koje se veruje da su proistekli iz Alemanskog saveza. Po načinu izgovora imena može da se veruje da su Banatske Švabe (nem. Siebenbürgen) potomci Dunavskih Sveva, odnosno nekog njihovog dela koji se odupro asimilaciji Gota i Langobarda.
Kultura [uredi]
Po Tacitu Svevi su posebno poštovali kult Nertusa, odnosno Majke zemlje. Osim toga, Tacit nas obaveštava i o svetom lugu kod Semnona u koji obični smrtnici smeju da ulaze samo vezani kako bi demonstrirali svoje pokoravanje bogovima.
Posebno je poznata i tipična frizura slobodnih Sveva, takozvana "svevska punđa", kojom su se ovi razlikovali kako od robova, tako isto i od pripadnika ostalih plemena, ali i da bi u boju izgledali višim. Punđa se pravila tako što bi muškarac svoju kosu češljao na stranu, zatim je upletao i uvijao na temenu. Ova moda se vremenom proširila i među plemenima u okruženju, pa rimski pesnik Marcijal (Marcus Valerius Martialis, od 38.-40. do 102.-104. n.e.) piše: "Sa kosom uvezanom u punđu dođoše Zugambri."
Naseljavanje Galicije [uredi]
Dok su se Vandali i Alani sukobljavali sa Francima oko toga tko će vladati Galijom, dotle su Svevi pod kraljem Hermerikom krenuli južnije, prešli Pirineje i došli na područje Pirinejskog poluostrva. Prolazeći kroz Baskiju, oni se naseliše u Galiciji u severozapadnoj Španiji.
Položili su zakletvu rimskom caru Honoriju i dobili su carsko odobrenje da se nasele pod vlastitom autonomnom upravom. U slično vreme kad i Galicija i Britanija je bila pod vlastitom upravom. To su bila prva podkraljevstva koja su se počela formirati na teritoriji raspadajućeg Zapadnog rimskog carstva. Svevska Galicija je predstavljala prvo podkraljevstvo, koje je kovalo vlastiti novac.
Svevsko kraljevstvo Galicija [uredi]
Svevsko kraljevstvo Galicija uspostavljeno je 410. i trajalo je do 584. Za razliku od Ostrogotskog u Italiji ili Vizigotskog kraljevstva u Španiji, Galicija nikad nije dobila neki veći politički značaj.
Vrlo malo je ostalo od germanskog jezika, jer su Svevi brzo prihvatili lokalni špansko-rimski jezik. Procenjuje se da je broj Sveva, koji su došli u Galiciju nije bio veći od 30.000. Grad Brakara Azgusta (današnji Braga) je postao prestolnica Sveva.
Dok su 416. Vizigoti došli na Pirinejsko poluostrvo da se bore protiv Vandala i Alana, Svevi su raširili svoje kraljevstvo. U najboljim danima kraljevstvo je bilo do Madrida ili Sevilje. Kralj Hermerik je 438. sklopio mir sa lokalnim špansko-rimskim stanovništvom i abdicirao je u korist sina Rehila. Rehil umire 448, a Rehiar postaje kralj i prelazi na katoličanstvo 447. godine. Katoličanstvo postaje službena religija, iako ni Svevi ni veliki dio lokalnog stanovništva ne pripadaju toj religiji.
Vizigotski kralj Teodorik II pobjeđuje Sveve i otada Svevsko kraljevstvo počinje da se smanjuje. Vizigotski kralj, Liuvigild osvaja kraljevstvo Sveva 585. godine, a zadnji Svevski kralj Andreka silazi sa prestola.
To bi trebalo biti to?
