Poremećaj moralnosti

Tuzni_patak:
Pa pogledaj uvodni post, tu je napisano sta je moral....

Moralnost kao psihička funkcija je sposobnost čovjeka da sam sebi izriče norme kojih se pridržava i da sam sebe kažnjava za nepridržavanje tih normi.Instanca u čovjekovoj ličnosti nadležna za realizaciju moralnosti je Superego (Nad – Ja, savjest)

Lici na kodekse.....ali tako je definisano...
Kliknite za proširenje...
tipicno psihoanalaticki..i naravno veze sa stvarnoscu nema
 
Pazi , moral nek bude na filozofiji, ali ovo i jeste psihoanaliticka tema...ili psiholoska tema ili socioloska tema....

Meni je totalno razlicita od teme o moralu....
Ja bih ovo nazvao Kodeksi i Morali....
Sukobi i izgradnja...

I mislim da je znacajna tema, i da moze otkriti javnosti metode DB i ostalih mass medijskih sluzbi kako se usmerava izgradnja vocica Zekonje....
 
Tuzni_patak:
Pazi , moral nek bude na filozofiji, ali ovo i jeste psihoanaliticka tema...ili psiholoska tema ili socioloska tema....

Meni je totalno razlicita od teme o moralu....
Ja bih ovo nazvao Kodeksi i Morali....
Sukobi i izgradnja...

I mislim da je znacajna tema, i da moze otkriti javnosti metode DB i ostalih mass medijskih sluzbi kako se usmerava izgradnja vocica Zekonje....
Kliknite za proširenje...
znas sta je psihoanaliza u sustini?

interpretacija obzervacije stvarnosti kroz prizmu predrasude /predubedjenja

ne moze to tako.do daje lazne i izvitoperene zakljucke
 
Eh, ko bi vas naučio moralnosti Patka koji pjeva kako frula svira, reče u nekim postovima prilagođava postove ne svojim stavovima nego prilici - toliko o moralu, i Navara koji tupi li tupi protiv psihoanalize koja je vrh psihijatrije i psihologije za sada ...

Treba vas naučiti moralu.
Ovo je tema o učenju šta je moral.Ja sam u ovom ratu prošla te bivše naše republike i znam kako moralnost gdje stoji i evo sto posto znam da je Patak porjeklom iz BiH ..sad federacije ili RS ne znam ... ali ljudi ovdje se prilagođavaju, ne iskazuju svoje stavove, posebno kad su van svoje rodne grude ...
Da trebalo bi da učimo o moralu ...da pričamo kako moral izgleda u našem kraju ... pa da izvučemo zaključke, paralele.
Kako je moral izgledao u mojem gradu prije rata ..u Karlovcu
Odrasle se poštovalo i obavezno pozdravljalo, ako idemo nekom u posjetu nismo jurcali, skakali po kući,lomili posuđe, galamili, plakali i sl. Ako nam šta zatreba,a igramo se vani dođemo kući i uzmemo ili ako imamo nešto da pitamo.Od 15 - 17h djeca nisu bila vani ili ako su, morala je biti tišina.U školi si mirno sjedio i slušao, pričanje na času i ometanje je izazivalo grižu savjest.Na ulici nismo zagledali u druge ljude jer to zadire u njihovu privatnost.Govoriti istinu je srž morala jer istina nikada ne može biti štetna..istina je uvijek najbolji izbor.Laž je izazivao grižu savjest. Ako obećaš nešto morao si to i ispuniti -zato pazi šta obećavaš.Riječ se obavezno držala.Ne ispuniti riječ izazivalo je grižu savjest.Sjetiću se još detalja ....
Možda vama to izgleda oštro, suviše disciplinski, ali to je ono na čemu moralnost jedne razvijene zemlje počiva .... u društvu si svakako drugačiji, opušteniji, ali i tu postoje norme ponašanja ...
Iznesite svoje priče o moralnosti koje ste stekli u djetinjstvu.Čemu su vas roditelji učili?To je ono što bih ja voljela čuti ...
 
vazdusasta:
...vazi, ja hocu ali to nije moral...navedeno nikako ne moze biti moral...
Kliknite za proširenje...
tacno..standardno se brkaju pojmovi i menjaju teze..te se norme i pravila ponasanja poistovecuju sa moralom..u cemu je zapravo osnova te..moralne relativizacije..prvo svedimo moral na pravila ponasanja pa pravila ponasnajna na kulturne razlike a kulturne razlike na devijantno izivljavanje i propagirajmo ..toleranciju drustveno stetnih oblika ponasnja
moral je izraz stepena licnog rasta i razvoja osobe..nije ..funkcija kako neko to ovde pomenu..a takodje je i motivator coveka u traganju za istinom i za onim sto jeste te za rusenje "zida privida" ..kao motivator moral je taj koji nas tera da uradimo ispravnu stvar..postupimo ispravno..pravedno tretiramo cak iako je to ..protivzakonito ili protivno opstem drustvenom normativu..i preko svega toga vata se u kostac sa nasim sopstvenim deluzijama i samoobmanama koje nas spoticu i cine da se ponasamo nepravedno
 
Sam autor, tj autorka ima prilicno cudno vidjenje i shvatanje sta je moral i sta je Moral (apsolutni moral, filozofska odrednica morala)....
Onako kako je napisan uvodni post, ja vidim kao mnogo korisno analiziranje, i to kao etape stvaranja pojedinacnog kodeksa i morala, kao isukobljavanje pojedinacnog sa opstim...
Ali sama autorka zeli da od ovoga skoci na moral u filozofskom smislu , sto je u redu , ali mislim da treba prvo da se razgrana ovako , kao izgradnja psihologije licnosti pojedinca, pa onda tek da vidimo kako se povija i menja, usaglasava ili sukobljava sa onim sto zovemo moral sredine ili pak sa onim sto zovemo usrednjen moral mediokriteta sredine...

Kao sto rece navar, filozofija radi sa fenomenima bez uslova ispoljavanja , ili ako postoje ti uslovi oni su opet oprani , ocisceni od dnevnih varijacija, kratkorajnih utisaka, motivacija i trenutnog etapnog obojenja neke osobe....tj svake osobe na razlicit nacin...
Psihologija ovde radi sa uvezanoscu nasih stavova sa drugim nestabilnim ali personalnim stanjima, kao sto je zadovoljstvo , sreca, motivisanost, integrisanost u drustvo , raspolozenje...emocije...navike emocija...rutine....

Ja se ne slazem da se pravi takva papazjanija preko prece i nabrzinu...ali ako se postuje autorsko pravo na prece odluke, onda da ne rusimo ovu temu, ja cu otvoriti drugu , bukvalno kopiranjem uvodnog posta sa naglasavanjem onih psiholoskih i socioloskih stvari koje mislim da su bitne da se uoce i da predstavljaju dinamiku ili izvor dinamike (bilo u pozitivnom smislu kao postepeno nadgradjivanje i izgradjivanje , bilo u negativnom smislu kao ispadi i dovodjenje do tolike suprostavljenosti da iskacemo iz svoje slike i kanala ponasanja, pa i kod morala kao jednog od vrsta kanala...)

Postovacu potrebu filozofa da postoji apsolut koji je asimptotski cilj , ali nikad dostizan, a postaviti ovo kao analizu puteva do nekog nivoa morala, sa ili bez ocene da li je visi ili nizi (ja bih bez, ali zbog publike moze i sa...)

Pri tome tema nece biti o apsolutnom moralu niti o etici, vec ce to biti uzeto zdravo za gotovo, bar u startu, sigurno...

Ja sam sad vrlo neuljudan, agresivan, ali molim da mi se oprosti, jer po meni je mnogo da sve trpamo u istu temu i raspravu o apsolutnom moralu i probleme moralnosti, a posto mi je stalo do rasprave o problemima moralnosti , iz vise razloga, to cu ako ovde ostane teznja za raspravu o apsolutnom moralu , radi svog interesa otvoriti copy paste temu....
 
Tuzni_patak:
Sam autor, tj autorka ima prilicno cudno vidjenje i shvatanje sta je moral i sta je Moral (apsolutni moral, filozofska odrednica morala)....
Onako kako je napisan uvodni post, ja vidim kao mnogo korisno analiziranje, i to kao etape stvaranja pojedinacnog kodeksa i morala, kao isukobljavanje pojedinacnog sa opstim...
Ali sama autorka zeli da od ovoga skoci na moral u filozofskom smislu , sto je u redu , ali mislim da treba prvo da se razgrana ovako , kao izgradnja psihologije licnosti pojedinca, pa onda tek da vidimo kako se povija i menja, usaglasava ili sukobljava sa onim sto zovemo moral sredine ili pak sa onim sto zovemo usrednjen moral mediokriteta sredine...

Kao sto rece navar, filozofija radi sa fenomenima bez uslova ispoljavanja , ili ako postoje ti uslovi oni su opet oprani , ocisceni od dnevnih varijacija, kratkorajnih utisaka, motivacija i trenutnog etapnog obojenja neke osobe....tj svake osobe na razlicit nacin...
Psihologija ovde radi sa uvezanoscu nasih stavova sa drugim nestabilnim ali personalnim stanjima, kao sto je zadovoljstvo , sreca, motivisanost, integrisanost u drustvo , raspolozenje...emocije...navike emocija...rutine....

Ja se ne slazem da se pravi takva papazjanija preko prece i nabrzinu...ali ako se postuje autorsko pravo na prece odluke, onda da ne rusimo ovu temu, ja cu otvoriti drugu , bukvalno kopiranjem uvodnog posta sa naglasavanjem onih psiholoskih i socioloskih stvari koje mislim da su bitne da se uoce i da predstavljaju dinamiku ili izvor dinamike (bilo u pozitivnom smislu kao postepeno nadgradjivanje i izgradjivanje , bilo u negativnom smislu kao ispadi i dovodjenje do tolike suprostavljenosti da iskacemo iz svoje slike i kanala ponasanja, pa i kod morala kao jednog od vrsta kanala...)

Postovacu potrebu filozofa da postoji apsolut koji je asimptotski cilj , ali nikad dostizan, a postaviti ovo kao analizu puteva do nekog nivoa morala, sa ili bez ocene da li je visi ili nizi (ja bih bez, ali zbog publike moze i sa...)

Pri tome tema nece biti o apsolutnom moralu niti o etici, vec ce to biti uzeto zdravo za gotovo, bar u startu, sigurno...

Ja sam sad vrlo neuljudan, agresivan, ali molim da mi se oprosti, jer po meni je mnogo da sve trpamo u istu temu i raspravu o apsolutnom moralu i probleme moralnosti, a posto mi je stalo do rasprave o problemima moralnosti , iz vise razloga, to cu ako ovde ostane teznja za raspravu o apsolutnom moralu , radi svog interesa otvoriti copy paste temu....
Kliknite za proširenje...

Slažem se da tema krene ovim pravcem koji si opisao
Razvoj moralnosti kao dio psihologije pojedinca, uticaj sredine na tako izgrađen ili moral u izgradnji i njegova sukobljavanja sa moralom sredine (mada zar nije moral sredine skup pojedinačnih moralnosti ličnosti pojedinca - kako postaje instanca za sebe, može li postati?)
A zanimljiva je i kako si naveo dinamika moralnosti, mjenjanje u pozitivnom i negativnom pravcu, tj.faktori koji utiču na to.
 
E onda nam ostaje da se usaglasi produktivan prilaz...
I to je bitno , a obicno se na forumima to radi spontano, a ja obicno kvarim takve dogovore, jer vrlo retko tolerancija ne predje u kafenisanje...tj apsolutnu toleranciju ....saglasje...

Znaci da ustanovimo neke teze da bi bilo lakse razlicitim prilazima da nadju jezik....
"Moralnost kao psihička funkcija je sposobnost čovjeka da sam sebi izriče norme kojih se pridržava i da sam sebe kažnjava za nepridržavanje tih normi.Instanca u čovjekovoj ličnosti nadležna za realizaciju moralnosti je Superego (Nad – Ja, savjest)"

Ovo ce biti tesko filozofima da koriste kao rec moral...Oni mahom koriste rec Moral, vrlo retko moral kao trenutno ispoljenje , podesavanje moralnih normi, tj drustvenih medjuodnosa....

To ovde nije tema, ta polazna postavka da znamo sve od samog pocetka sveta...

Ipak ovako definisan moral je moral pojedinca , pa nije cak ni to , jer u sebi obuhvata i disciplinu u vezi necega sto uopste nema veze sa moralom....npr da tri puta proba vrata da li su zakljucana...

Ali necemo biti bukvalisti pa to zameriti, ali mi se cini da sama osoba, nekad nije u stanju da razlikuje svoje rituale od morala, moralnih rituala...te bih ipak norme nazvao drugacije.
Stil voznje u saobracaju je jedno pitanje gde recimo ja to uzimam kao deo morala, filozofi ne, ali mislim da vecina ljudi ne razgranicava stvari, rj njihove odluke i cefovi su vrlo cesto slepacki odredjeni.
Npr lenj ostavi saksiju na ogradi visespratnice dok menja zemlju u saksijama, a inace bi morao 3metra da je prenese pa ponovo da je vrati.
Samo na par minuta, to kaze sebi, medjutim u okretanju on zakaze i zakaci saksiju i ona padne na trotoar, i nikog ne povredi....
Ovo je primer gde razni ljudi uzimaju ili ne uzimaju da je ovo deo morala.....
Danas je moral segmentiran, to ce biti poseban problem....
Ljudi vise i ne razlikuju integralni moral...jer ziveti se mora, pa onda ignorisu ona mesta gde su prisiljeni da ne budu u skladu sa sopstvenim ili drustvenim moralom, ili sa Moralom...
To se zove profesionalnost, ili jos ruznije profesionalna etika....

Nije nista licno , ali poslovnim mahinacijama cu ti oduzeti kucu, sve sto imas i ostaviti te da se sam snalazis...

Zato pre nego sto se udje u problematiku , trebalo bi bar uvesti neko pridrzavanje pojmova tako da ne bude dvostrukih znacenja iste reci...
 
Slobodno ti uvodi značenje određenih pojmova,a ja ću onako usput o dinamici morala kad si već spomenuo ...
Postoji povezanost discpline i morala... jer sam si spomenuo u nekom prijašnjem postu da nisu svi jednako sposobni razviti, imati moralnost i ako se ona ugrađuje u djete od samog početka onda će i takvo djete imati taj disciplinovani moral.Nismo mi gluplji narod od drugih.Vrijednosti po skali inteligencije su u procentima kao i kod drugih naroda.Ali vidiš drugi narodi su uveli disciplinu morala, tako da prosječni građanin ne mora razmišljati šta je ispravno - on zna da mora održati datu riječ, recimo kad je sklapanje posla u pitanju, koje se na zapadu dešava samo kroz dogovor i riječ, često, i svako se drži svoje riječi, dok kod nas i kad se potpiše dogovor, hoće li posao početi pitanje je.
Prosječni građanin zna kako se ponašati, možda to liči i na programiranost..možda ta disciplina potiče još od Pruske -nasleđe je nasleđe vidim ja to ...
..ovdje se disciplina, ili bolje rečeno pridržavanje moralnih normi izgleda vidi kao patologija ..ne može se to sa riječima naučiti, ali nema veze može se reći

Mnogima će vjerovatno biti zanimljivija dinamika moralnosti.
Recimo neko ima izgrađen stav da Ne treba bježati od posla.Da rad, učenje može donjeti samo dobro,a zatim 'pod uticajem sredine' ni sam ne znajući kako ili se uklapajući u opštu moralnost počinje da bira radna mjesta kojima je neminovnost manji utrošak mentalne ili fizičke snage.
Tako mnogi dobri studenti, vrijedni profesionalci u početku, postaju nezadovoljni koliko su plaćeni i svjesno naručuju upola manje pacijenata nego prije, jer zašto bi oni trošili sebe kada nisu nagrađeni za svoj rad? Superego popušta, mjenja stav pod uticajem frustracija iz id-a, a ego izvršava strategijski svoju zamisao na osnovu nove moralnosti...
Ili muškarac i žena koji su vjernost smatrali najvećom moralnošću ... pod fustracijama braka zateknu sebe u prevari ... id je nezadovoljan, Superego mijenja norme, a ego izvršava ...
 
...ni vaspitanje, ni obrazovanje ne garantuju moralno ponasanje, samo civilizovano... moral je razlikovanje dobra od zla - ne ubij, ne kradi, ne lazi...
...tako ni deca u osnovnoj skoli ne zamisljaju moral - moralan sam zato sto slusam mamu i tatu :D
 
Poslednja izmena:
opet ja :roll:

When flow is forgotten
Duty and justice appear;
Then knowledge and wisdom are born
Along with hypocrisy.

When harmonious relationships dissolve
Then respect and devotion appear;
When a nation falls to chaos
Then loyalty and patriotism are born.
 
Ja sam vise to hteo da naglasim da filozofija ne uzima dinamiku u svoje sagledavanje, jer apsolut je apsolut, bez dinamike,dok ja , kao manje bitan , psihologija i sociologija uzimaju neku drugu suprotnost, sto nije bas dinamika vec statistika slucajnosti. Osim u nekim detaljima, a uvodni post je primer gde se bas prati dinamika.
Ovo oko statistike slucajnosti , to je lazna slika, a sugerisu je sami ljudi , da bi tako ubacili pokrivanje onoga sto je znacajno kroz slucajnost koja uopste nije slucajnost...vec maskirani izbacaj iz reda...

Ako cu neke svoje subjektivne utiske da preispitam , onda mi se cini da dinamiku kod pojava postuje izuzetno samo pedagogija, ostali tamte vamte......
Ni ona danas zvanicna pedagogija ne ide vise u dubinu, ali matorci pedagozi su prava oaza necega sto ja mislim da je dobra psihologija, a ne psihoanaliza...
Ili tacnije istocni pristup, a ne zapadni , gde dete ustvari psihoanaliziramo kao odrasle, trazeci zacetke patologije, a sam patoloski sistem je prozapadnjacki, dok je inspiracioni i drustveni bio istocnjacki...

Ali se slazem da sam pod dinamikom upravo mislio na ovo sa varijacijama ocekivanje postavljanje, kod studenta....
Neko ce pitati , da li je uopste i sta je uopste kod tog studenta moral...
Da li je cinjenje radi projektovane koristi isto sto i cinjenje i nastavljanje bez ostvarene koristi...?

Tu je apsolutni moral jasan, on izricito zahteva, a jasno da su takve situacije izuzetno retke i neodrzive uglavnom u realnom psiholoskom prostoru....pojedincu u nekoj sredini...

Mozda je dobro upotrebljavati pojedinacno normiranje kao pojam za ovo o cemu pricamo , a da ga paralelno izjednacavamo ili poredimo sa moralom , iako je deo tog morala...

------------------------------------------------------------------
Recimo meni nije jasno u danasnje doba medicinska profesionalna etika..., pazite etika ne moral...
Etika ne ide uz reci profesionalna...to je direktno pljuvanje po reci etika....jer mora da postoji situacija gde se ponistava etika radi profesionalne dobiti i koristi ili nekog unapredjenja...
Etika se bavi uzrocno posledicnim zakljuccima u vezi drustvenih i radnih odnosa, tj i morala...
Etika je ustvari logika , sudija, strateg morala...
A obicno ljudi nekako zamene mesta ta dva....

Znaci ako se budemo slozili imamo pojedinacno normiranje kod osobe, bez obzira kojeg godista...
Zatim imamo psihofizicko stanje, ubacujem fizicko mada mozda i ne bi trebao, jer u psihicko stanje spada i emotivno i hormonalno i razumsko deformisano (ovo su promene trenutnog tipa u znacaju, nacinu shvatanja, paznji u razmisljanju neke osobe, bez obzira da li je rezultat psihogene supstance, nekih lekova, ili nekog soka, npr treme ili stida, zaljubljenosti, depresije,besa...)

Pazite ja ovo navodim za osobu u bilo kom trenutku t, pa ce kasnije moci da se prati i promena na osobi i skupni efekat, mozda cak i domino efekat...
Mada znam da je ono u uvodnom postu previse opste, ali ko zna sta moze da ispadne...
 
Andreavk:
...ni vaspitanje, ni obrazovanje ne garantuju moralno ponasanje, samo civilizovano... moral je razlikovanje dobra od zla - ne ubij, ne kradi, ne lazi...
...tako ni deca u osnovnoj skoli ne zamisljaju moral - moralan sam zato sto slusam mamu i tatu :D
Kliknite za proširenje...

Dobro od zla ne moze da razlikujeniko
Mislim ja cesto nailazim na primere gde upravo trvdim suprotno , a mozda sam i sa tobom jedanput bio u nekoj diskusiji gde sam tvrdio suprotno od ociglednog...

Razlikovati dobro od zla zavisi od konteksta, jer je dobro i zlo pojedinacno procenjeno i ocenjeno...
Sa druge strane je evoluciono dobro ili evoluciono zlo, ali to je opet druga krajnost...
Drustveno dobro , i drustveno zlo....tu upadate u razlicite definicije morala, Engleska Nemacka skola ,tj utilitarizam ili opsta sreca...
Dobronamernost, floskula da bi se izvukli iz cabra....
Dobronamernost zavisi od potencijala pojedinca, tj sto dublje shvatanje i znanje pojedinca to dublja i dobronamernost...
A znate da to obicno vodi do toga da vas proklinje onaj kome ste pomogli...

Moral moze da se definise kao razlika izmedju dobra i zla, jer on uzima da je nepogresiv i da tacno definise sta je dobro a sta je zlo...Moral sa velikim M...
Ali to je apsolut, ,ja ga koristim kao sto pesnik koristi ideal zene, ali i taj pesnik , a i ja, ne verujemo u apsolute, vec volimo realnu realizaciju pojma i osobe...
Cak sta vise, mogu dokazati da je Moral stetan.ali bih to zaobisao , zato sto je previse relativizovanja i ponistavanja drustvenih vrednosti ili rusenja vrednosti da bi se demagoski ubacile neke kontekstne varijante..
 
..ako dobro i zlo ne postoji onda ne postoji ni moral... svi mi znamo sta je dobro a sta je zlo.... zlo je nanosenje bola i patnje svesnim bicima, to su univerzalne vrednosti i tu nema sta da se racionalizuje i relativizuje... i ubica zna da je ubiti zlo pa opet ubija ali time ubijanje nije postalo moralno... to sto je neko obrazovan a cini zlo ne cini to zlo moralnim - vecina serijskih ubica i psihopata je visoko obrazovana
 
http://en.wikipedia.org/wiki/Kohlberg's_stages_of_moral_development

Stages
Kohlberg's six stages can be more generally grouped into three levels of two stages each: pre-conventional, conventional and post-conventional.[7][8][9] Following Piaget's constructivist requirements for a stage model, as described in his theory of cognitive development, it is extremely rare to regress backward in stages—to lose the use of higher stage abilities.[12][13] Stages cannot be skipped; each provides a new and necessary perspective, more comprehensive and differentiated than its predecessors but integrated with them.[12][13]

Level 1 (Pre-Conventional)
1. Obedience and punishment orientation
(How can I avoid punishment?)
2. Self-interest orientation
(What's in it for me?)
Level 2 (Conventional)
3. Interpersonal accord and conformity
(Social norms)
(The good boy/good girl attitude)
4. Authority and social-order maintaining orientation
(Law and order morality)
Level 3 (Post-Conventional)
5. Social contract orientation
6. Universal ethical principles
(Principled conscience)
[edit] Pre-Conventional
The pre-conventional level of moral reasoning is especially common in children, although adults can also exhibit this level of reasoning. Reasoners at this level judge the morality of an action by its direct consequences. The pre-conventional level consists of the first and second stages of moral development, and is solely concerned with the self in an egocentric manner. A child with preconventional morality has not yet adopted or internalized society's conventions regarding what is right or wrong, but instead focuses largely on external consequences that certain actions may bring.[7][8][9]

In Stage one (obedience and punishment driven), individuals focus on the direct consequences of their actions on themselves. For example, an action is perceived as morally wrong because the perpetrator is punished. "The last time I did that I got spanked so I will not do it again." The worse the punishment for the act is, the more "bad" the act is perceived to be.[14] This can give rise to an inference that even innocent victims are guilty in proportion to their suffering. It is "egocentric", lacking recognition that others' points of view are different from one's own.[15] There is "deference to superior power or prestige".[15]

Stage two (self-interest driven) espouses the "what's in it for me" position, in which right behavior is defined by whatever is in the individual's best interest. Stage two reasoning shows a limited interest in the needs of others, but only to a point where it might further the individual's own interests. As a result, concern for others is not based on loyalty or intrinsic respect, but rather a "you scratch my back, and I'll scratch yours" mentality.[2] The lack of a societal perspective in the pre-conventional level is quite different from the social contract (stage five), as all actions have the purpose of serving the individual's own needs or interests. For the stage two theorist, the world's perspective is often seen as morally relative.

[edit] Conventional
The conventional level of moral reasoning is typical of adolescents and adults. Those who reason in a conventional way judge the morality of actions by comparing them to society's views and expectations. The conventional level consists of the third and fourth stages of moral development. Conventional morality is characterized by an acceptance of society's conventions concerning right and wrong. At this level an individual obeys rules and follows society's norms even when there are no consequences for obedience or disobedience. Adherence to rules and conventions is somewhat rigid, however, and a rule's appropriateness or fairness is seldom questioned.[7][8][9]

In Stage three (interpersonal accord and conformity driven), the self enters society by filling social roles. Individuals are receptive to approval or disapproval from others as it reflects society's accordance with the perceived role. They try to be a "good boy" or "good girl" to live up to these expectations,[2] having learned that there is inherent value in doing so. Stage three reasoning may judge the morality of an action by evaluating its consequences in terms of a person's relationships, which now begin to include things like respect, gratitude and the "golden rule". "I want to be liked and thought well of; apparently, not being naughty makes people like me." Desire to maintain rules and authority exists only to further support these social roles. The intentions of actions play a more significant role in reasoning at this stage; "they mean well ...".[2]

In Stage four (authority and social order obedience driven), it is important to obey laws, dictums and social conventions because of their importance in maintaining a functioning society. Moral reasoning in stage four is thus beyond the need for individual approval exhibited in stage three; society must learn to transcend individual needs. A central ideal or ideals often prescribe what is right and wrong, such as in the case of fundamentalism. If one person violates a law, perhaps everyone would—thus there is an obligation and a duty to uphold laws and rules. When someone does violate a law, it is morally wrong; culpability is thus a significant factor in this stage as it separates the bad domains from the good ones. Most active members of society remain at stage four, where morality is still predominantly dictated by an outside force.[2]

[edit] Post-Conventional
The post-conventional level, also known as the principled level, consists of stages five and six of moral development. There is a growing realization that individuals are separate entities from society, and that the individual’s own perspective may take precedence over society’s view; they may disobey rules inconsistent with their own principles. These people live by their own abstract principles about right and wrong—principles that typically include such basic human rights as life, liberty, and justice. Because of this level’s “nature of self before others”, the behavior of post-conventional individuals, especially those at stage six, can be confused with that of those at the pre-conventional level.

People who exhibit postconventional morality view rules as useful but changeable mechanisms—ideally rules can maintain the general social order and protect human rights. Rules are not absolute dictates that must be obeyed without question. Contemporary theorists often speculate that many people may never reach this level of abstract moral reasoning.[7][8][9]

In Stage five (social contract driven), the world is viewed as holding different opinions, rights and values. Such perspectives should be mutually respected as unique to each person or community. Laws are regarded as social contracts rather than rigid edicts. Those that do not promote the general welfare should be changed when necessary to meet “the greatest good for the greatest number of people”.[8] This is achieved through majority decision, and inevitable compromise. Democratic government is ostensibly based on stage five reasoning.

In Stage six (universal ethical principles driven), moral reasoning is based on abstract reasoning using universal ethical principles. Laws are valid only insofar as they are grounded in justice, and a commitment to justice carries with it an obligation to disobey unjust laws. Rights are unnecessary, as social contracts are not essential for deontic moral action. Decisions are not reached hypothetically in a conditional way but rather categorically in an absolute way, as in the philosophy of Immanuel Kant.[16] This involves an individual imagining what they would do in another’s shoes, if they believed what that other person imagines to be true.[17] The resulting consensus is the action taken. In this way action is never a means but always an end in itself; the individual acts because it is right, and not because it is instrumental, expected, legal, or previously agreed upon. Although Kohlberg insisted that stage six exists, he found it difficult to identify individuals who consistently operated at that level.[13]

[edit] Further stages
In Kohlberg's empirical studies of individuals throughout their life Kohlberg observed that some had apparently undergone moral stage regression. This could be resolved either by allowing for moral regression or by extending the theory. Kohlberg chose the latter, postulating the existence of sub-stages in which the emerging stage has not yet been fully integrated into the personality.[8] In particular Kohlberg noted a stage 4½ or 4+, a transition from stage four to stage five, that shared characteristics of both.[8] In this stage the individual is disaffected with the arbitrary nature of law and order reasoning; culpability is frequently turned from being defined by society to viewing society itself as culpable. This stage is often mistaken for the moral relativism of stage two, as the individual views those interests of society that conflict with their own as being relatively and morally wrong.[8] Kohlberg noted that this was often observed in students entering college.[8][13]

Kohlberg suggested that there may be a seventh stage—Transcendental Morality, or Morality of Cosmic Orientation—which linked religion with moral reasoning.[18] Kohlberg's difficulties in obtaining empirical evidence for even a sixth stage,[13] however, led him to emphasize the speculative nature of his seventh stage.[5]
 
Poslednja izmena:
Tuzni_patak:
Ja sam vise to hteo da naglasim da filozofija ne uzima dinamiku u svoje sagledavanje, jer apsolut je apsolut, bez dinamike,dok ja , kao manje bitan , psihologija i sociologija uzimaju neku drugu suprotnost, sto nije bas dinamika vec statistika slucajnosti. Osim u nekim detaljima, a uvodni post je primer gde se bas prati dinamika.
Ovo oko statistike slucajnosti , to je lazna slika, a sugerisu je sami ljudi , da bi tako ubacili pokrivanje onoga sto je znacajno kroz slucajnost koja uopste nije slucajnost...vec maskirani izbacaj iz reda...

Ako cu neke svoje subjektivne utiske da preispitam , onda mi se cini da dinamiku kod pojava postuje izuzetno samo pedagogija, ostali tamte vamte......
Ni ona danas zvanicna pedagogija ne ide vise u dubinu, ali matorci pedagozi su prava oaza necega sto ja mislim da je dobra psihologija, a ne psihoanaliza...
Ili tacnije istocni pristup, a ne zapadni , gde dete ustvari psihoanaliziramo kao odrasle, trazeci zacetke patologije, a sam patoloski sistem je prozapadnjacki, dok je inspiracioni i drustveni bio istocnjacki...

Ali se slazem da sam pod dinamikom upravo mislio na ovo sa varijacijama ocekivanje postavljanje, kod studenta....
Neko ce pitati , da li je uopste i sta je uopste kod tog studenta moral...
Da li je cinjenje radi projektovane koristi isto sto i cinjenje i nastavljanje bez ostvarene koristi...?
Tu je apsolutni moral jasan, on izricito zahteva, a jasno da su takve situacije izuzetno retke i neodrzive uglavnom u realnom psiholoskom prostoru....pojedincu u nekoj sredini...

Mozda je dobro upotrebljavati pojedinacno normiranje kao pojam za ovo o cemu pricamo , a da ga paralelno izjednacavamo ili poredimo sa moralom , iako je deo tog morala...

------------------------------------------------------------------
Recimo meni nije jasno u danasnje doba medicinska profesionalna etika..., pazite etika ne moral...
Etika ne ide uz reci profesionalna...to je direktno pljuvanje po reci etika....jer mora da postoji situacija gde se ponistava etika radi profesionalne dobiti i koristi ili nekog unapredjenja...
Etika se bavi uzrocno posledicnim zakljuccima u vezi drustvenih i radnih odnosa, tj i morala...
Etika je ustvari logika , sudija, strateg morala...
A obicno ljudi nekako zamene mesta ta dva....

Znaci ako se budemo slozili imamo pojedinacno normiranje kod osobe, bez obzira kojeg godista...
Zatim imamo psihofizicko stanje, ubacujem fizicko mada mozda i ne bi trebao, jer u psihicko stanje spada i emotivno i hormonalno i razumsko deformisano (ovo su promene trenutnog tipa u znacaju, nacinu shvatanja, paznji u razmisljanju neke osobe, bez obzira da li je rezultat psihogene supstance, nekih lekova, ili nekog soka, npr treme ili stida, zaljubljenosti, depresije,besa...)

Pazite ja ovo navodim za osobu u bilo kom trenutku t, pa ce kasnije moci da se prati i promena na osobi i skupni efekat, mozda cak i domino efekat...
Mada znam da je ono u uvodnom postu previse opste, ali ko zna sta moze da ispadne...
Kliknite za proširenje...

Sada bi se mogao uvesti i pojam modifikacije morala prema tome kolika su u kvantitativnom i kvalitativnom pogledu odstupanja, tj. učinjeni kompromisi u odnosu na prvobitnu moralnost ...
..a negativni uticaj moralnosti koji si spomenuo ... eto baš primjer divnog studenta koji odustane od svojih ambicija ... shvati da je radio i radio, a pri zapošljavanju to kod nas nema baš nikakve koristi, i student i sam odustane, pomiri se sa 'sudbinom' i zapravo (baš slučaj sa mog faxa) i ne traži posao u svojoj struci, već radi kao nastavnik u srednjoj školi ... postane blago depresivan ..
Superego ovdje nije stvorio nove norme moralnosti, razočarenje iz id-a je zakočilo ego koji ovoga puta ne preduzima nove akcije
Da li su razočarenja i frustracije moralna opravdanja?
Da li je moralno smanjiti broj pacijenata, prepoloviti sebi posao ... slično je i sa službenicima u bankama koliko vidim ..stvori se red jer samo jedan radi, a ostali se šetkaju i prave bonus pauze, onda se valjda smjene,a red i dalje ostane dok baš ne postane kritično ...
Ljudi koji ovise o tim radnicima moraju duže da čekaju, u određenoj mjeri psihofizički trpe .. a među tim ljudima ima radnika na drugim mjestima koji svoj posao obavljaju na sličan način tako da su i oni uzrok nečijeg psihofiz trpljenja..
E sad dolazimo do pitanja da li je Misliti na svoje zdravlje, ne osvrćući se na tuđe moralno?
Da li je moralno napraviti kompromis i olakšati sebi u tolikoj mjeri da ne naškodiš drugima - ne fatalno, osim male neugodnosti čekanja ili mjenjanja rasporeda, napravljenih planova?
U našem društvu čini mi se ovo je još i modifikovano najmoralniji izabrani način.
Mislim da je to i odgovor na tvoje pitanje:''Da li je cinjenje radi projektovane koristi isto sto i cinjenje i nastavljanje bez ostvarene koristi...?''
Ili bolje rečeno Kada je projektovana korist 'ista' što i činjenje i nastavljanje bez ostvarene koristi

Uticaj psihofizičkih stanja na normiranje kod osobe?
Recimo osoba koja je 'besna' zbog neuzvraćene ljubavi promjeni svoje moralne norme..i počne ulaziti u veze bez ljubavi iako to nikad prije ne bi učinila ... Da li je ova osoba i dalje moralna?
U kojoj mjeri moralnost trpi asimilaciju ...
 
Navar:
opet ja :roll:

When flow is forgotten
Duty and justice appear;
Then knowledge and wisdom are born
Along with hypocrisy.

When harmonious relationships dissolve
Then respect and devotion appear;
When a nation falls to chaos
Then loyalty and patriotism are born.
Kliknite za proširenje...


Pojava dužnosti i pravde je
povezana sa gubitkom iz vida toka stvari
Koliko je licemjerja u znanju i mudrosti
koje je tada rođeno?

Poštovanje i odanost se pojavljuju
tek kada se naruši harmonija odnosa
Lojalnost i patriotizam naroda se formiraju
Kada nastane haos rata.
 
Mislim , vise se slazem sa ovakvom definicijom i podelom nijansi moralnosti , nego ono dobro i zlo...
Jedino mi se ne svidja uopstenost koja nece ostati uopstenost vec ce u pogodnom neprimetnom trenutku zauzeti podrazumevano iliti mediokritetsko znacenje...

Imam ja jedan zakon , koji nigde nisam video, ali je lako dokaziv, a to je da za svaku grupu od vise od 5 ljudi mora da postoji emotivna ideja koja ih drzi zajedno iliti ideologija u malom...

Ono sto mi se ne svidja kod Kolberga je kosmicki deo...tj on ga zove religijski a to uopste nije isto...
Kosmicki deo je da pomogne egocentricnom coveku ili homocentricnom da uvidi relativnost i trenutka i mesta...
Iako je kosmicki po snazi visi, on je u suprotnosti sa socijalnim kontraktom...
Meni je interesantno upravo ta mesta gde je u suprotnosti sa socijalnim kontraktom...
Pri tome mislim na kosmicki, a ne na religijski....
Tu se verovatno necemo sloziiti , jer osnovna premisa kod mene je dinamicna samoodrzivost...
Dinamicna jer mora biti takva, zahtev zivih bica...a samoodrziva jer to je osnova kosmickog razmisljanja....e sad, ako je evolucija deo kosmickog univerzalnog,a ja mislim da jeste, onda ne znam koliko moze da se slozi sa Tao .....
Ustvari mozda nije problem u Tao , vec u tumacenju ljudi , bas kao i kod Nicea....
 
Ljudi najvise blokiraju moralnost zbog dve stvari koje su najznacajnije, tj mozda se moze reci svaka primena morala, a on je tu da ga pojedinac primenjuje je istovremeno i razlog i motiv da se moral razbastini i potcini pojedincu i njegovoj volji...
Prva je posao , druga je ljubav...

Posto je novac dosta oprao mozgova, ne bih da cackam prvo oko toga, vec hajde oko ljubavi...

Najjednostavnije moralno pitanje je da li se umesati ako mislite da postoji nesto u zloj nameri u nekoj ljubavnoj vezi...
Npr sumnjate u seksualnu posvecenost tj prevaru jednog clana, ili uopste interes da se monogamno posveti....
Prvo to je sumnja, i iz iskustva sam se naslusao da sam bio ebac toliko puta tamo gde nisam ni fizicki egzistirao godinu dana i vise.....Da ste bili tamo gde niste, obicno zene sire i kreiraju...
Bar ja nisam imao negativnih iskustava sa muskarcima kao generatorima laznih odnosa...
Drugo to je cesto i vrlo izvesan osecaj, npr kad znate da je osoba koja se vencava zaljubljena u drugog....

Moral se uvek stavlja iznad pojedinacne odluke, tako mu je u nameri...medjutim u ovakvim situacijama moral prestaje da postoji...
Pojedinacno normiranje se kod najcescih i najvaznijih oblasti povlaci na nivo licne koristi , ili 1nivo po Kolberg skali.
To je normalno moram da kazem, zato sto je ljubav animalna, a i prezivljavanje je animalno pa vuce ka animalnim stavovima i resenjima...
Ovo je razlog zasto sam ja podelio ljude na animalne i neanimalne, a i ispoljenja nezavisno od ljudi, na animalna i neanimalna...
To mi je blize i prikladnije nego celog stavljati u neki moralni okvir...kad nije u praksi tako...
 
moral jeste razlikovanje dobra od zla...jeste nekad pomislili za neko dete da je lose i da ga neko treba nauciti dobrom ponasanju...svi mi od detinjstva ucimo da razlikujemo dobro od loseg - zbog nerazumnog ili loseg ponasanja nas kaznjavaju da bi nas naucili moralnom ili dobrom ponasanju...deca pred koju se postavljaju nerealni zahtevi, bez obzira na to da li rastu u karlovcu ili ne i koja se cesto i brutalno kaznjavaju ne postaju bolja i najcesce izrastu u ljude koji koriste silu da bi postigli svoje ciljeve jer nikad ne nauce da empatisu sa drugim ljudima....empatija je osnovni uslov moralnosti - bez nje skloni smo da osudjujemo druge i da ih povredjujemo... moralno ponasanje zavisi od toga koliko smo sposobni da empatisemo sa drugim ljudima a ne od moralnog okvira, kakvog god - hriscanskog, nacistickog, evo sad i karlovackog :D
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Slične teme

A
Simptomi narcisoidnog poremecaja licnosti
Odgovora
13
Pregleda
329
lapsi
lapsi

Back
Top