MANASTIRI SRBIJE

[Nina]

Manastir Marije Petruške

Marija Petruška je nekadašnji manastir posvećen svetoj Mariji Blagoj ili Ognjenoj Mariji, koji se nalazio ispod tvrđave Petrus, kod sela Zabrege, nedaleko od Paraćina. Bio je podignut na zaravnjenom delu litice u kanjonu Crnice, a danas se na tom mestu nalaze ruševine crkve u Moravskom stilu (trikonhonalne osnove) i dve građevine, sa po pet prostorija. Marija Petruška je nastala u drugoj deceniji XV veka, a zapustela je ili neposredno posle propasti srednjovekovne Srbije 1459. godine ili 1516. godine.

Ostaci manastira Marije Petruške se danas nalaze pod zaštitom Republike Srbije, kao spomenik kulture od velikog značaja,u sklopu zaštićene spomeničke celine Petruška oblast.

Manastir je podignut u drugoj deceniji XV veka, na teško pristupačnoj litici, ispod Malog Grada tvrđave Petrus. Ovo utvrđenje je bilo središte pogranične župe Srpske despotovine prema Osmanlijama i stradalo je 1413. godine u naletu Bajazitovog sina Muse. To bi moglo da objasni nepristupačnost Marije Petruške, podignute u to doba, pošto je malom platou na kome je manastir napravljen moguće prići samo sa jugozapadne strane, prateći uzvodno tok reke Crnice.

Manastirska crkva je napravljena od oblutaka vađenih iz reke i lomljenog kamenja, uz mestimičnu upotrebu sige. Imala je osnovu trikonhosa, sa bočnim pevnicama i đakonikonom i proskomidijom, smeštenim u nastavku bočnih apsida. Nad njom se uzdizalo kube koje nije sačuvano, a imala je i narteks, koji je bio znatno širi od nje. Zidovi crkve su očuvani najviše do visine od 4,12 m i bili su spolja omalterisani. Sa unutrašnje strane su bili živopisani, ali ostaci fresaka danas nisu sačuvani. Deo fresaka je opstao u luneti iznad ulaza, ali je uklonjen tokom '60 godina XX veka.[1]

Zapadno od ruševina manastirske crkve, nalaze se ostaci dve građevine. Napravljene su, od lomljenog kamena, uz samu liticu, a imale su gornji sprat, pošto se u njihovim ostacima uočavaju udubljenja u kojima su se nalazile drvene grede.

Iznad manastira uzvodno, i na levoj strani reke je izvor vode koja izvire iz zida u pećini, koja se popularno zove Pakliš. Voda je konstantna i leti zimi sa oko 8 stepeni. Veruje se da pomaže kod kožnih bolesti.

Ostaci manastira Marije Petruške se danas nalaze pod zaštitom Republike Srbije, kao spomenik kulture od velikog značaja.

 

[Nina]

Manastir Dubrava

Manastir Dubrava se nalazi na južnim padinama Zlatibora. Smešten je na uzvišenju iznad kanjona reke Uvac. Pripada Eparhiji žičkoj. Manastirska crkva je posvećena Svetom Vasiliju Ostroškom.

O njegovom nastanku ne postoji pouzdanih informacija. Pretpostavlja se da je sagrađen tokom 13. veka kao metoh manastira Pribojska Banja.

Prvi put se ruševine ovog manastira pominju 1853. godine ali bez podataka kako je izgledao manastir pre rušenja. Veruje se da su ga Turci opljačkali a zatim spalili do temelja. Pretpostavlja se da je manastir strušen u isto vreme kada su Turci razorili manastir Pribojska Banja i manastir Uvac. Manastir je obnovio monah Danilo, iguman manastira Uvac. Tokom arheoloških iskopavanja 2004. godine otkriveni su ostaci manastirskog hrama, fragmenti srednjevekovne keramike i nekoliko stotina mletačkih dukata.

Postoje mnoge priče i legende o ovom manastiru. Prema priči monaha Danila, u snu mu se javio blaženopočivši patrijarh German i rekao da krene dolinom Uvca i da potraži izgubljeni manastir. U snu mu je kazao i da se u manastiru krije veliko blago i da će zahvaljujući njemu imati sredstava da obnovi manastir. Monah Danilo je poslušao san i lutajući okolinom Uvca primetio je stari hrast. Tu je uskoro shvatio da se nalazi u ostacima hrama. Zahvaljujući meštanima i Zavodu za zaštitu spomenika kulture iz Kraljeva krenuo je u raščišćavanje terena. Među pristiglim meštanima bio je i Mitar Đurović iz Gornje Jablanice, koji je kopajući, u skrivnici pronašao 260 mletačkih dukata iz 16. i 17. veka.

Po priči godinu dana pre nego što će pronaći dukate, Gospod je na čudesan način blagoslovio ruke ovog meštanina. Naime, dok je palio sveće sa monahom Danilom, njegove ruke su poprimile voštano-žutu boju, čime mu je Gospod nagovestio da će upravo on pronaći zakopano blago. Postoji i jedna priča vezana za izgradnju crkve Svetog Vasilija Ostroškog i ktitore ovog hrama porodicu Stojanović iz Amerike. Naime, Presveta Bogorodica ukazala se u snu Goranu Stojanoviću, Srbinu iz Amerike, koji dvadeset godina nije mogao da ima decu, rekavši mu da dođe u Dubravu i donira izgradnju crkve. Kada je on, kao ktitor, 2007. godine pomogao izgradnju crkve Svetog Vasilija Ostroškog dobio je ćerku, a kada je podigao i crkveni zvonik 2008. godine dobio je i sina.

 

[Nina]

Manastir Sočanica

Manastir Sočanica se nalazi 3,5 kilometara od istoimenog sela u opštini Leposavić, na severu Kosova i Metohije. Pripada Eparhiji raško-prizrenskoj Srpske pravoslavne crkve.Manastir je oživeo 2002. godine kada se oko manastirske crkve nastanilo bratstvo, koje je zbog napada albanskih ekstremista, napustilo manastir Zočište kod Orahovca.

Na osnovu jedne nadgrobne ploče pronađene oko same crkve, zna se da je crkva bila aktivna 1643. godine. U povelji svetog Kralja Milutina iz 1314. godine o osnivanju manastira Banjska, manastir Sočanica se pominje i kao Selčanica.
Zidanje sadašnjeg hrama trebalo bi dovesti u vezu sa zidanjem crkve u Zemanici, koju su gradili majstori Cincari. Oni su, naime, nakon zidanja zemaničke crkve 1861. godine, posvećene Svetom Nikoli, došli naredne godine u Sočanicu da zidaju sadašnju crkvu.

Sadašnja crkva posvećena Usekovanju glave Svetog Jovana Krstitelja sagrađena je 1862. godine na temeljima porušene crkve, posvećene Vavedenju Presvete Bogorodice. Za Vavedenjsku crkvu se ne zna u kom periodu je podignuta ni kada su je Turci porušili. Ono što je očigledno jeste da se verni narod u velikom broju u Sočanici i danas okuplja na praznik Vavedenja.

Ono što je specifično za ovu crkvu, jeste da se oltar nalazi u steni, a u samom oltaru postoji otvor, u podu , koji vodi ka podzemnim hodnicima. Stručnjaci predpostavljaju da podzemni tuneli potiču iz 2 ili 3. veka kada su se prvi hrišćani krili u katakombama.

Svakodnevno u manastir pristižu vernici, isceljeni ne samo iz Sočanice, Leposavića ili sa severa Kosova, već i sa cele teritorije južne pokrajine, prevaljajući i rizične deonice puta.
Kao metoh manastira Sočanice obnovljen je i manastir Svete Petke u mestu Ulije kod Ceranjske reke.

 

[Nina]

Manastir Preobraženje kod Ovčar Banje

Manastir Preobraženje se nalazi u podnožju planine Ovčar sad desne strane Zapadne Morave. Manastir je smešten u neposrednoj blizini Ovčar Banje. Manastir pripada Eparhiji žičkoj.

Istorija manastira Preobraženje na Ovčaru

Prvo pominjanje ovog manastira u pisanim izvorima datira iz 1525. godine. Zapisi u knjigama govore o tome da je postojao organizovani prepisivački rad u izdvojenoj monaškoj zajednici. Jeromah Danil je 1579. godine napisao jedan oktoih. Nekoliko decenija kasnije, 1636. godine, monah Kiriak je prepisao “Poučenije evangelsko”. Mnoge knjige iz manastira su bile uzimane i nošene u druge manastire.

Stari manastir je dugo bio pust sve do njegove obnove 1811. godine kada ga je obnovio Episkop Nikofor. Manastir je posećivao Joakim Vujić i Vuk Karadžić dok je u njemu bio kaluđer Isaija, koji je za svog života već bio poštovan kao svetac. Već nekoliko godina kasnije manastir je ponovo zapusteo.

Usled izgradnje putničke pruge Čačak – Užice, manastir je, uz odobrenje vladike žičkog Save, porušen 1911. godine. I danas u selima koja su okruživala ovaj manastir čuju priče o tragičnim sudbinama svih radnika, pa i glavnog inženjera, koji su učestvovali u njegovom rušenju.

Episkop Nikolaj Velimirović koji je svojim ličnim zalaganjem i angažovanjem sopstvene ličnosti i autoriteta 1938. godine doneo odluku i odredio novu lokaciju za izgradnju novog manastira, odnosno Novog Preobraženja. Nikolaj je želeo da novi manastir podseća na manastir iz Ohrida. Izgradnju novog manastira najvećim delom su finansirali vernici. Veliki doprinos dao je Milivoje Joksimović iz Beograda . Radovi su završeni 1940. godine. Šezdesetih godina u ovom manastiru je postojala škola za monahe koja je kasnije premeštena u manastir Ostrog.

Vekovima, od svojih najranijih početaka pa sve do današnjih dana, u narodu se održala vera i saznanje u isceliteljsku moć ovog manastira. Sama činjenica da je manastir iz objektivnih razloga promenio svoje stanište ni u najmanjem procentu nije umanjila njegovu duhovnost i religioznost.

Lokacija manastira Preobraženje
Manastir se nalazi u živopisnom predelu Ovčarsko-kablarske klisure. Ovaj kraj je poznat i kao „mala Sveta gora“.

 

[Nina]

Manastir Rujan

Manastir Rujan je obnovljeni manastir iz 15. veka. Danas pripada Eparhiji žičkoj Srpske pravoslavne crkve.
Smešten je u ataru sela Vrutci, kod Užica, na desnoj obali istoimenog jezera. Manastirski hram posvećen je svetom Velikomučeniku Georgiju.

O podizanju manastira nema pouzdanih izvora na osnovu kojih bi se utvrdili podaci o vremenu njegovog osnivanja, ktitoru i toku izgradnje. Pisani izvori svedoče da je manastir Rujan 1529. godine posedovao prvu štampariju u Srbiji, koju je nabavio i u njoj radio monah Teodosije. Smatra se da je on bio i iguman ovoga manastira u kome je najverovatnije 1537. priredio i štampao prvu knjigu u Srbiji, ćiriličnom azbukom sa srpskoslovenskom recenzijom, čuveno Rujansko Četvorojevanđelje.Turci su ubrzo otkrili štampariju, spalili je, a manastir uništili. Preživeli monasi su prebegli u manastir Raču.

Po jednom zapisu iz 1857. godine, od manastirske crkve je ostao samo kamen časne trpeze, a stubovi odnešeni i uzidani u zgradu medrese (muslimanske srednje škole) u Užicu. Po izgradnji brane „Vrutci” na Đetinji 1980. godine, manastir je potopljen.

Tokom vremena manastir je pao u zaborav. Dolaskom u Žičku eparhiju 2003. godine Episkop Hrizostom (Stolić) započinje njegovu obnovu u neposrednoj blizini prvobitnog manastira. Najpre je podignuta crkva, potom je započeta izgradnja konaka i zvonika. Za vreme života episkopa Hrizostoma, okončana je izgradnja i uređenje crkve, zvonik, radovi na konaku još uvek su u toku.

Sadašnji iguman manastira je Teodosije, slučajnost je da se zove isto kao i prethodni. Manastir je muški i njemu obitavaju dva monaha. Projektant sadašnjeg konaka, zvonika i enterijera crkve je Dimitrije Marinković.

U porti manastira, sa istočne strane crkve, sahranjen je episkop žički Hrizostom Stolić (1939—2012).

 

[Nina]

Manastir Koporin kod Velike Plane

Manastir Koporin se nalazi kod Velike Plane. Pripada eparhiji braničevskoj Srpske pravoslavne crkve i posvećen je svetom arhiđakonu i prvomučeniku Stefanu. Danas predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od velikog značaja.

Manastirska crkva je podignuta za vreme vladavine despota Stefana Lazarevića čiji portret sa natpisom je sačuvan u samom manastiru. Na osnovu njega se datuje vreme kada je manastir oslikan. Ne postoji tačan podatak ko je bio ktitor manastira ni kada je tačno sagrađen. Postoji verovanje da je manastir sagradio despot Stefan Lazarević nakon bitke kod Angore(1402).Često je bio rušen i paljen od strane Turaka. Potpuno je porušen 1803. godine.

Koporinski manastir je dugo nakon toga bio u ruševinama. Krajem 19. veka tačnije 1880. godine kreće obnova ove svetinje. Kasnih pedesetih i tokom šezdesetih godina 20. veka rađena je konzervacija arhitekture i živopisa.

Prilikom zamene podnih ploča u hramu u toku 1977. godine, u severozapadnom uglu broda crkve, ispod freske na kojoj je prikazan Despot Stefan, pronađene su mošti koje su bile na dnu grobnice. Nakon detaljnog antropološkog i paleopatološkog pregleda, koji je izvršio poznati antropolog iz Londona Srboljub Živanović, zaključeno je da se radi o moštima Svetog despota Stefana. Kasnije je, detaljnim DNK analizama moštiju pronađenih u manastiru Manasija, utvrđeno da u Koporinu ipak nije bio sahranjen Sveti despot Stefan.

Čuda u manastiru Koporin
– U manastir Koporin u Šumadiji nerotkinje iz cele Srbije, Crne Gore i Bosne dolaze po molitvu za porod. Prema pričama monahinja nije poznat tačan broj bračnih parova koji su zahvaljujući molitvama u Koporinu dobili decu.
– Poznati slikar i ikonopisac iz Beograda dobio je ćerku zahvaljujući našoj molitvi. U znak zahvalnosti uradio nam je jednu veliku ikonu, u čijem uglu stoji ime te devojčice.
– Prema jednoj priči nepokretna dvanaestogodišnja devojčica je prohodala posle noćenja na mestu gde su bile zakopane mošti. Od tada su na ovom svetom mestu isceljenja česta.

Manastir ima i izvor lekovite vode, koji je, prema predanju, nastao na mestu gde je despot Stefan pao posle ranjavanja. Voda se odnosi i čuva poput bogojavljenske i daje se teškim bolesnicima.

 

[Nina]

Manastir Svete Trojice u Gvatemali

Manastir Svete Trojice je prvi manastir koji se nalazi pod jurisdikcijom Srpske patrijaršije na teritoriji Srednje Amerike. Manastir se nalazi u državi Gvatemali na obali jezera Amatitlan.Manastir Svete Trojice u Gvatemali osnovan je u aprilu 1986. po blagoslovu mitropolita srednjoevropskog Vaseljenske patrijaršije Damaskina. Kamen temeljac za manastirsku crkvu postavljen je u novembru 1992. godine, a crkva je završena krajem 2007.

Hram se dugo nalazio pod nadležnošću Antiohijske patrijaršije, da bi nedavno, na zahtev monahinja, uz kanonski otpust prešao pod okrilje SPC. Tako da je od 2017. godine ovaj manastir prešao pod jurisdikciju Srpske pravoslavne crkve.
Ova svetinja podignuta je zahvaljujući prilozima mnogobrojnih dobrotvora kao i od pomoći porodica monahinja koje se podvizavaju u ovom manastiru. Zahvaljujući ovom manastiru veliki broj katolika iz ovog dela sveta je prešao u pravoslavlje.

Manastirska crkva ukrašena je umetničkim detaljima vizantijskog stila i u celini freskopisana.
Oaza pravoslavlja u Gvatemali samo je jedno od hrišćanskih duhovnih žarišta na ovom kontinentu, kojim upravlja SPC.
Manastir u Gvatemali treći je srpski manastir u ovom delu sveta. U južnoameričkoj eparhiji su i Manastir Svetog Serafima Sarovskog u argentinskom gradu La Plata, i Manastir Svete Trojice u Aldeji u Brazilu.Manastir pripada Eparhiji buenosajreskoj Srspke pravoslavne crkve. Sedište ove eparhije se nalazi u Buenos Ajresu u Argentini.

 

[Nina]

Manastir Davidovica

Manastir Davidovica se nalazi u jugozapadnoj Srbiji u blizini sela Grobnice (Grobare), nedaleko od reke Lim i naselja Brodarevo (Opština Prijepolje). Pripada Eparhiji mileševskoj i posvećen je prazniku Bogojavljenje.

Manastir Davidovica potiče iz HIII veka. Tokom arheoloških ispitivanja otkriveno je da je sagrađen na ostacima ranovizantijske bazilike iz VI veka. Manastir je podigao Vukanov sin Dmitar koji je u monaštvu dobio ime David i on je kao ktitor tu sahranjen. Po njegovom monaškom imenu manastir je kasnije dobio ime Davidovica.

Jedini je srpski manastir sa sačuvanim ugovorom o gradnji, koji je pronađen u dubrovačkim spisima. Potpisali su ga 1281. godine monah David i dubrovački graditelji. Na osnovu istorijskih podataka veruje se da je u blizini Davidovice nalazio dvor Vratka Nemanjića (Jug Bogdan u narodnoj tradiciji).

Manastir je razoren polovinom 15. veka od strane Osmanlija i bio je u ruševinama sve do kraja 90-tih godina. Manastir Davidovica je potpuno obnovljen i rekonstruisan 1997. godine. Ostaci fresaka su sačuvani zahvaljujući konzeravciji 2011. godine.

U narodu se veruje da su ovde sahranjena tela braće Jugovića, koja su posredstvom njihove sestre i kneginje Milice, udovice kneza Lazara, nakon Kosovskog boja ovde doneta i sahranjena. Na to ukazuju očuvani spomenici koji se nalaze u manastirskom krugu. Ovde je sahranjen i knez Vratko, u narodnom predanju poznat kao Jug Bogdan. Junaci kosovskog boja braća Jugović vekovima u Srba služe kao primer hrabrosti i požrtvovanosti za svoju otadžbinu i narod. Zanimljivo da se među stanovnicima sela Grobnice, gde se nalazi ovaj manastir, čuva predanje da porodica Bogdanović koja živi u okolini manastira vuče poreklo od Jug Bogdana.

Tokom arheoloških istraživanja, na prostoru manastira otkriven je veći broj skeleta, kao i jedan broj lobanja bez skeleta za koje narodna tradicija smatra da pripadaju legendarnim devet Jugovića i desetom starom Jug Bogdanu. Upravo zbog tih nekropola selo je i dobilo ime Grobnice.

Davidovica je danas ženski manastir. Pored crkve je izvor sa vodom za koji mnogi tvrde da je lekovita, posebno za osobe koje imaju problema sa govorom. Na grobu monaha Davida dešavala su se mnoga čudesna isceljenja, a njegov grob je poštovan kao grob svetitelja.

 

[Nina]

Manastir Dubnica

Manastir Dubnica se nalazi u selu Božetići nedaleko od Nove Varoši. Smešten je na obroncima planine Javor u blizini sjeničkog i uvačkog jezera. Pripada mileševskoj eparhiji i označen je kao spomenik kulture od izuzetnog značaja.

Manastir je podignut negde na početku 15. veka na temeljima starije građevine. To je vreme kada su u Srbiji i Bosni velikaši i župani obnavljali utvrđene gradove. Međutim, od ostataka crkve i konaka iz tog perioda danas se malo šta može raspoznati. Na jedinom i već ispranom ostatku freske, na dovratniku portala naosa, tri od četiri slovna broja škrto svedoče da je Manastir Dubnica građen i zivopisan 1422. godine.

Posle više od dva veka od osnivanja manastir Dubnica je doživeo svoj najveći uspon. Bilo je to u vremenu kada se na tronu raških mitropolita, i kasnije pećkog patrijarha, nalazio Gavrilo Rajić-Rašković, jedan od najznamenitijih predstavnika poznate loze, kneževa Raškovića. Patrijarh Gavrilo je i označen kao ktitor ovog manastira. Narodno predanje dovodi ovaj manastiru u vezu sa prastarim zadužbinama Nemanjića, koji su kasnije obnavljali Raškovići, jer su i oni sami od loze Nemanjića.

Pripovedači i hroničari govore da je Arsenije Čarnojević poslednju zimu pred Veliku Seobu Srba proveo upravo u ovom manastiru. Iz tog razloga Turci su kasnije spalili ovu svetinju.
Obnova manastira je započeta u septembru 2003. godine uz pomoć Eparhije Mileševske, Skupštine Opštine Nova Varoš i ostalih dobrodavalaca.

 

[Nina]

Manastir Svete Trojice u Gornjoj Kamenici

Manastir Svete Trojice u Gornjoj Kamenici je manastir koji pripada Timočkoj eparhiji. Nalazi se u dolini Trgoviškog Timoka između Donje i Gornje Kamenice, 18 kilometara jugoistočno od Knjaževca.

U prošlosti paljen i uništavan, ne ostavlja bitnije dokumente o svom nastanku. Jedini natpis koji govori o ktitoru renovirao je 1848. prvi poznati iguman Svete Trojice, jeromonah Pantelejmon (Nedeljković). Sudeći po tom natpisu koji se nalazi u naosu hrama, pretpostavlja se da je hram podigao sin Đurađa Brankovića, despot Lazar Branković 1457. godine.

Unutrašnjost crkve je bila živopisana, ali od prvobitnog živopisa nije sačuvano ništa. Vidljivo je samo nekoliko fragmenata fresaka u kubetu i priprati („Strašni sud”), koji pripadaju obnovi iz prve polovine 19 veka.Manastir je danas aktivan kao ženski i nalazi se pod zaštitom države kao spomenik kulture od velikog značaja.

 

[Nina]

Manastir Svetog Kozme i Damjana

Manastir Svetog Kozma i Damjana nalazi se u gornjem toku Rasine pored sela Pleš. Od opštine Aleksandrovac udaljen je 15 kilometara. Pripada Eparhiji kruševačkoj. Manastirski kompleks se sastoji od sadašnje crkve i konaka.

Manastir je relativno mlad, izgradnja je počela od 1996 do 2003 godine, kada je ova svetinja osveštana. Prema predanju, današnja crkva je sagrađena na temeljima iz perioda Nemanjića, smatra se, da je čak iz 15. veka.

Predanje kaže da je manastir Svetih Kozma i Damjana sagrađena 1420. godine. Za njegovu izgradnju vezuje se za Radiča Postupoviča, vladara koji je sagradio srednjovekovni grad – tvrđava Koznik. Manastir je opusteo nakon 1901. godine kada je zahvatila velika poplava koja oštetila ceo manastirski kompleks (crkvu, pomoćne objekte i konake). Monasi su bili prinuđeni da napuste manastir i presele u neki drugi, jer tadašnje vreme bila je velika nemaština, i nemogućnost da se sve obnovi.

Dugo godina nije bilo svetilišta u selu Pleš, sve do 1939. godine, kada su seljani podigli manju crkvu.

Na temeljima prvobitne crkve počela je izgradnja nove, zahvaljujući meštanima sela Pleš i sa glavnim organizatorom deda Rajkom Kovačević. Crkva je bila malih i skromnih dimenzija , od kamena i pokrivena crepom. Kako bi se ljudi molili i okupljali ponovo i služili liturgije i na saborima za Mladence i na slavu crkve Svetih Kozma i Damjana. Manastir je 102 godine bio bez monaštva, ali su tu svakako bili parosi, gde se stalno služila liturgija i pričešćivali narod za vreme komunizma.

Među meštanima se ponovo javila želja da se obnovi crkveni hram, jer je krov propao. Ponovo je osnovan odbor po blagoslovu episkopa Žičkog Stefana, urađeni su nacrti kako bi izgledala novo-obnoljena crkva. Skinut je celokupni krov i podignut je novi zvonik. Kasnije je urađen i konak , i ubrzo su došli monasi, gde je ponovo zasijalo monaštvo kao pre sto godina.

U Srbiji postoji pet manastira posvećenim Svetih vračeva Kozma i Damjana.
Manastir je veoma lepo uređen, što veoma privlači turiste da je posećuju, i srednjovekovnu tvrđavu koja se nalazi u blizini. Bratstvo manastira proizvode lekovite tinkture i meleme .

 

[Nina]

Manastir Bukovo

Manastir Bukovo je manastir Eparhije timočke. Nalazi se 4 km od Negotina na putu Zaječar – Negotin, na padini Bratujevačke kose. Manastir je posvećen Svetom Nikolaju Čudotvorcu.

Istorija manastira Bukovo
Prema jednom predanju manastir je zadužbina srpskog kralja Milutina sa kraja 13 veka. Smatra se da je podignut nakon pobede srpske vojske nad bugarskim carem Šišmanom 1291. godine. U prilog ovom predanju svedoči freska nad glavnim ulaznim vratima na kojoj je prikazan Sveti Arhangel Mihailo, zaštitnik kralja Milutina.

Po drugom predanju ktitor manastira je Sveti Nikodim Tismanski, koji je na prostorima Timočke Krajine osim Bukova podigao još dva manastira, Vratnu i Manastiricu. Prema ovom predanju manastir je nastao sredinom ili u drugoj polovini 14. veka.

Po trećem predanju, osnivač i ktitor manastira Bukova je neko od vlastele Timočke Krajine i potiče iz 15. veka. U prilog ovom predanju ide tekst urezan na kamenoj ploči koja i danas stoji na zapadnom zidu priprate manastirske crkve, u kome se kaže da je manastir „podignut za vreme srpskih Despota“, što znači u prvoj polovini 15. veka.

Pisanih podataka o vremenu izgradnje nema a čak ni samo ime manastira nije tačno određeno, prema jednom predanju ime potiče od „bukovih šuma“ a prema drugom od ptice „buka“ koje su živele ovde u nekadašnjim ritovima.

Najrealnija pretpostavka bila bi da je manastir nastao posle turskih osvajanja, kada je prvi veći talas migracije sa Kosova i Metohije, Drine i iz Hercegovine počeo da naseljava dolinu Timoka sve do Negotinske Krajine i Dunava. Izbegli narod predvodili su kaluđeri i sveštenici koji su, po dolasku u severoistočne krajeve Srbije i Timočku Krajinu obnavljali ili podizali crkve i manastire.

Najstariji pisani izvor u kojima se pominje manastir Bukovo spadaju turski popisi iz 1454. i 1586. godine. U oba popisa iz Fetislamske nahije Bukovo se pominje kao manastir Svetog Nikole koji daje danak od sto osamdeset aspri osmanlijskom carstvu.

Za vreme Prvog srpskog ustanka, 1813. godine i pogibije Hajduk Veljka Petrovića, krajinskog vojvode, Turci ulaze u Krajinu i u osvetničkom pohodu pustoše sve pred sobom, rušeći i manastir Bukovo.

Timočka Krajina je oslobođena od Turaka 1833. godine a četiri godine kasnije, tačnije 1837. godine manastir biva ponovo obnovljen. Tom prilikom knez Miloš je poklonio manastiru zvono, a specijalna komisija, koja je po nalogu kneza Miloša, pregledala manastir pronašla je zapis iznad vrata na zidu priprate koji danas više ne postoji, ali je sačuvan u prepisu i glasi:

„Voljom Oca i s pomoću Sina i izvršenjem Svetoga Duha. Amin. Oslika se sveti božanstveni hram svetoga čudotvorca oca našeg jerarha Nikolaja Mirlikijskog godine 1654. I pridbinski mitropolit Vladika gospodin Sofronije i nastojatelj gospodin Mihail iguman Dečanac i uz pomoć blagovernog i hristoljubivog ktitora gospodina Simeona kneza trnjanskog.“

Manastir je ponovo stradao 1877. godine, u drugom srpsko-turskom ratu. Dolaskom arhimandrita Prokopija Bujišića, jednog od vođa hercegovačkog ustanka, 1885. godine obnovlja se ova svetinja. O svom trudu i prepravkama na crkvi i konacima arhimandrit Prokopije ostavio je natpis uklesan zlatnim slovima u ploču od crvenog kamena koja i dan danas stoji na zapadnom zidu priprate, sa unutrašnje strane, iznad ulaznih vrata.

Lekoviti izvor manastira Bukovo
U okviru manastirske porte nalazi se izvor posvećen životvornom istočniku – Presvetoj Bogorodici. Brojna su isceljenja koja su se dogodila od ovog Istočnika. Osim ovog izvora, Presvetoj Bogorodici, odnosno njenom pokrovu, posvećena je i kapela u južnom konaku, čija je izgradnja u toku.

U ovom manastiru je znameniti srpski književnik Svetolik Ranković napisao svoj poznati roman „Porušeni ideali“.
link

 

[Nina]

Manastir Lapušnja

Manastir Lapušnja se nalazi na obroncima planine Rtanj, kod sela Lukova nedaleko od Boljevca. Manastir pripada Eparhiji timočkoj.

Manastir je podignut u periodu između 1500 i 1501 godine. Podigli su ga vojvoda Jovan Radule, gospodar ugrovlaških zemalja i župan Gergina. Manastirska crkva je posvećena svetom Nikoli. Crkva je ikonopisana 1510. godine zahvaljujući sredstvima kneza Bogoja i njegove žene Mare.
Za vreme turskog popisa u Vidinskom sandžaku 1455. godine pominje se ova svetinja. Veruje se da je opustela i razrušena u 17. i 18. veku u vreme austrijsko-turskih ratova.

Od freskopisa crkve je ostalo jako malo pošto je crkva u dugotrajnom periodu bila razrušena. Na ktitorskoj kompoziciji, smeštenoj na spoju severnog i zapadnog zida naosa, prikazani su Radul i Gergina, kao i knez Bogoje sa suprugom Marom i decom. Raspoznaju se još freske svetih ratnika, arhijereja, zatim kompozicije Velikih praznika i liturgijske tematike. Na kupoli su i danas uočljivi prikazi biblijskih proroka i jevanđelista.

Danas se manastir Lapušnja nalazi u ruševinama koje su konzervirane 1973. godine. Zaštićen je od strane Republike Srbije kao spomenik kulture od velikog značaja.

 

[Nina]

Manastir Svete Trojice u Gornjoj Kamenici

Manastir Svete Trojice u Gornjoj Kamenici je manastir koji pripada Timočkoj eparhiji. Nalazi se u dolini Trgoviškog Timoka između Donje i Gornje Kamenice, 18 kilometara jugoistočno od Knjaževca.

U prošlosti paljen i uništavan, ne ostavlja bitnije dokumente o svom nastanku. Jedini natpis koji govori o ktitoru renovirao je 1848. prvi poznati iguman Svete Trojice, jeromonah Pantelejmon (Nedeljković). Sudeći po tom natpisu koji se nalazi u naosu hrama, pretpostavlja se da je hram podigao sin Đurađa Brankovića, despot Lazar Branković 1457. godine.

Unutrašnjost crkve je bila živopisana, ali od prvobitnog živopisa nije sačuvano ništa. Vidljivo je samo nekoliko fragmenata fresaka u kubetu i priprati („Strašni sud”), koji pripadaju obnovi iz prve polovine 19 veka.

Manastir je danas aktivan kao ženski i nalazi se pod zaštitom države kao spomenik kulture od velikog značaja.

 

[Nina]

Manastir Stjenik

Manastir Stjenik se nalazi u selu Banjica nedaleko od Čačka. Smešten je pod planinom Jelicom ispod brda Stjenik. Manastir Stjenik pripada Eparhiji žičkoj SPC-a. Predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture.

Po predanju manastir su podigla braća Mrnjavčevići pre Maričke bitke (1371.god.), u kojoj su poginuli. Manastir Stjenik je posvećen rođenju Sv. Jovana Krstitelja.Sadašnji hram sagrađen je 1802. godine, na molbu čačanskih i požeških kmetova upućenu beogradskom veziru, da obnovi stari koji je izgoreo. Podignuta crkva je skromnih dimenzija i arhitekture, skoro bez ikakvih ukrasa.

U manastiru se čuvaju mošti Sv. Jovana Stjeničkog, koga su Turci posekli 1802. godine.

Nedaleko od manastira ispod Jeličinih stena nalazi se jak izvor lekovite vode. Izvor ove svete vode udaljen je 450 metara od manastira. Veruje se da su zahvaljujući ovom izvoru, mnogi progledali, izbegli operacije.

 

[Nina]

Manastir Privina Glava

Manastir Privina (Pribina) Glava se nalazi u istoimenom selu u zapadnom delu Fruške Gore na oko pet kilometara severoistočno od Šida. Posvećen je Saboru Svetih Arhanđela. Pripada sremskoj Eparhiji i označen je kao spomenik kulture od izuzetnog značaja.

Manastir je sagrađen u 12. veku i spada u red najstarijih srpskih manastira. Kao ktitor manastira spominje se izvesni vlastelin Privin ili Pribin, po kome je i manastir dobio ime. Smatra se da je obnovljen 1496. godine od strane srpskih plemića Jovana i Đorđa (monaško Maksim) Brankovića.

Privina Glava se spominje u 17. veku povodom obnove iluminiranog rukopisa iz 14. veka, poznatijeg kao „Minhenski psaltir“. Prema ovom rukopisu, manastir Kovilj osnovali su monasi Privine Glave na svom imanju.

Na kraju tursko-austrijskih ratova manastir je opusteo zbog čestih nemira, pa su se monasi u manastir vratili tek posle zaključenja Karlovačkog mira 1699. godine. Na mestu starije crkve iz kasnog srednjeg veka 1753. godine sagrađena je nova crkva, posvećena Sv. Arhanđelima Gavrilu i Mihajlu, dvospratni konaci sa južne i istočne strane. Crkva je osveštana 1760. godine.

Monahe su iz manastira proterale ustaše 1941. godine. Tom prilikom su nestala mnoga blaga iz Privine Glave, Žezlo pećkog patrijarha Janićija Drugog napravljeno od biserne školjke i slonove kosti, kapa despota Jovana Brankovića izvezena zlatnim i srebrnim koncem, manastirska biblioteka od preko hiljadu knjiga je opustošena, kao i mnoga druga blaga čija je vrednost bila ogromna.

Nakon Drugog svetskog rata manastir je zapušten sve dok 1987. godine nije ponovo rekonstruisan.
U manastiru je živeo čuveni monah Gavrilo koji je bio izuzetno omiljen kod vernika. Sahranjen je u ovom manastiru 2017 godine.

 

[Nina]

Manastir Radovašnica

Manastir se nalazi u istoimenom selu sa severne strane planine Cer. Udaljen je oko 23 kilometra od Šapca. Posvećen je svetim arhangelima Mihailu i Gavrilu.

Smatra se da je manastir zadužbina kralja Dragutina Nemanjića ili nekog od njegovih velmoža. Pre dolaska Osmanlija manastir se nalazio na mnogo vidnijem mestu. Bio je sagrađen u raškom stilu od lomljenog kamena, pokriven šindrom. Prvi pisani pomen manastira je turski popis iz 1548. godine, dok se u našim izvorima indirektno pominje 1541. godine.

U Turskim popisima iz 1600. godine manastir se pominje pod drugim imenom, Kosanik. Veruje se da je to ime vezano za stari Kosanin grad čije se ruševine nalaze nedaleko od ovog manastira, na samom vrhu Cera.

Tokom turske vlasti manastir je rušen i obnavljan nekoliko puta. Međutim postoji priča da je manastir u vreme Turaka imao posebne privilegije i da su to monasi iskoristili i osnivali druge manastire i škole za prepisivanje bogoslužbenih knjiga. Za takvu privilegiju monasi su se obavezali da u planini oko manastira brinu o sokolovim gnezdima i da skupljaju mlade sokolove i daju ih Turcima koji su ih kasnije obučavali za lov a od perja pravili ordenje.

U vreme Prvog svetskog rata manastir se našao u samom centru ratnih zbivanja. Borbe su vođenje ne samo na području parohije već i oko samog manastira. Iako nije strušen manastir je ostao bez oba manastirska zvona. Nakon završetka rata u blizini manastira je podugnut spomenik u znak sećanja na pale vojnike.

Tokom Drugog svetskog rata manastir je pretrpeo veća oštećenja. Spaljeni su konaci i crkva strušena do temelja. Osim rušenja kompletna manastirska imovina je u potpunosti opljačkana od strane Nemaca.

U ostacima porušene crkve, prilikom iskopavanja pronađen je kamen u vidu nadgrobne ploče. Manastirsko bratstvo i vernici smatraju da su pod kamenom kosti- mošti nepoznatog bogougodnika, čija je volja mnogima pomogla da nađu isceljenje.

Sadašnji manastir je sagrađen nedaleko od srednjovekovnog hrama, na mestu stare kapelice posvećene Pokrovu presvete Bogorodice. Sačuvan je izvor pijaće vode, čiju blagodat nazivaju i svetom.

U manastiru se nalaze čestice svetog Nikole i svetog velikomučenika Georgija i druge relikvije. Danas se manastir nalazi pod zaštitom kao kulturno dobro od izuzetnog značaja. Manastir slavi dve slave, to su Sabor svetog arhangela Gavrila, 26. jula po novom kalendaru, i Pokrov Presvete Bogorodice, 14. oktobra. Preslava manastira Radovašnica (narodni sabor) je na svetog proroka Iliju, 2. avgusta.

 

[Nina]

Manastir Strmac

Manastir Strmac pripada Kruševačkoj eparhiji. Nalazi se u selu Batote, udaljen 40 kilometara od Kruševca prema Brusu. Manastir je od regionalnog puta udaljen 6 km.Podignut na temeljima starog manastira koji datira iz 1313. godine, koji je srušen za vreme Turaka. Tri veka kasnije, tačnije 1680. godine podignuta crkva posvećena Sv. Joakimu i Ani.

Manastir je po predanju, otkriven tako što je jedan dečak, koji je bolovao od gube (lepre), zaspao pod jednom zovom, i u snu mu se javilo da leži na svetom mestu. Kada se probudio, video je da je sav očišćen od bolesti svoje, samo mu je na levoj ruci ostao ožiljak da svedoči da je nekad imao gubu. Otišavši svojoj kući, u selo Šošiće i sve ispričavši svojim roditeljima i meštanima, oni sami krenuše da otkopavaju i nalaze temelje crkve. Ktitor crkve nije poznat ali je sigurno narodna zadužbina. Sama crkva je prizemna građevina – brvnara.

Manastir je poznat kao celebni i dosta ljudi dolazi nedeljom i praznicima da im se čita molitva za zdravlje. Bračni parovi koji nemaju dece dolaze u Manastir, gde im se daje grožđe sa loze Sv. Simeona iz Manastira Hilandar. Strmac je jedno vreme bio isposnica manastira Studenice a povezuje ih ista slava – Mala Gospojina i Sv. Joakim i Ana koju manastir Strmac slavi. Od 1949. godine, manastir Strmac je muški.

 

[Nina]

Manastir Staro Hopovo

Manastir Staro Hopovo se nalazi u istočnom delu Fruške gore. Pripada eparhiji sremskoj Srpske pravoslavne crkve. Nedaleko od ovog manastira se nalazi manastir Novo Hopovo.Manastir Staro Hopovo ili kako se još zove „stari manastir“ je podignut između 1496. i 1520. godine od strane despota Đorđa Brankovića. Međutim ovo predanje koje se navodi je dosta nesigurno pa se i danas sa preciznošću ne može reći kada je manastir sagrađen.

U turskim spisima manastir se pominje u više navrata (1545-48, 1566-69, 1578) a u domaćim i nešto ranije. Od prvobitne crkve posvećene Svetom Nikoli, za koju se veruje da je sagradio Đorđe Branković, nije ostalo ništa.

Umesto te crkve je sagrađena nova crkva posvećena Svetom Pantelejmonu. To je crkva koja postoji i danas. Tokom Drugog svetskog rata ikonostas je oštećen i demontiran, a manastirski konak razrušen.

Poslednjih godina manastir je dosta obnovljen i ozidan.
U blizini manastira se nalazi uređen izvor „Staro Hopovo“.

 

[Nina]

Manastir Končul

Ovaj verski objekt se nalazi na levoj obali Ibra, na svega 3 kilometra od grada Raška. Manastir Končul je po mnogo čemu jedan od najznačajnijih manastira u Srbiji: u njemu je Sveti Sava proveo prvu noć bega u manastir Hilandar, ovde je zamonašen arhieopiskop Danilo II, a za vreme kralja Milutina Nemanjića Končul je bio sedište Ibarske episkopije. Veruje se da je osnovan od strane Stefana Nemanje 1175. godine, a svoj najveći uspon je doživeo u 14. veku. Po dolasku Turaka na Balkan i za vreme ratova, u potpunosti je opusteo, a u 17. veku biva pretvoren u ruševine. Nakon rušenja i razaranja manastira Svete Trojice na Kosovu, njegovo sestrinstvo prelazi u Končul i obnavlja ga materijalno i duhovno. U njemu se danas izrađuju zadivljujuće minijature na pergamentu.

 

[Nina]

Manastir Stubal

Jedan od najvećih verskih simbola Vrnjačke Banje nesumnjivo predstavlja manastir Svete Petke, koji je udaljen 7 kilometara od grada, u selu Stubal. Do njega se dolazi putem koji vodi u selo Ugljarevo preko Zapadne Morave. Manastir je zanimljiv ne samo na osnovu njegove istorije već i na osnovu propratnih sadržaja koji se nalaze u njegovoj okolini. Na osnovu predanja, selo Stubal je dobilo naziv prema četvorougaonom kamenu koji podseća na stub, a za koji se veruje da je čudotvoran. Narod kamen i dalje koristi za lečenje reume, glavobolje, zubobolje. Taj kamen se nalazio u oltaru stare crkvice i jedino je što je od nje ostalo. Vlasnik livade na kojoj se kamen nalazio na tom mestu podiže crkvu daščaru, a 1974. godine ovde je podignuta kapela posvećena Svetoj Petki. U ovom manastiru se čuva pokrov Svete Petke, a izgrađen je i Biblijski park, koji sadrži nalazi replika najvećih hrišćanskih svetinja. Ovde možete naići na veštačku Golgotu, Hristovu grobnicu sa velikom pločom na ulazu, Pećinu rođenja, dve kamene ploče sa 10 Božjih zapovesti i umanjenu maketu planine Sinaj ili Mojsijeve gore.

 

[Nina]

Manastir Stara Pavlica

Manastir Stara Pavlica se nalazi u selu Pavlici, na stenovitoj zaravni iznad Ibra, 6 km severno od Raške. Pretpostavlja se da potiče iz prednemanjićke ere ili je podignut na samom početku njihove vladavine Nemanjića, krajem XII veka. Manastir se prvi put pominje se u darovnoj povelji kralja Stefana Prvovenčanog, a delovi njegove crkve su obnovljeni tokom 70-ih godina XX veka.

U sklopu manastira se nalazi crkva posvećena svetim apostolima Petru i Pavlu. Ne zna se tačno ko je podigao ovu crkvu. Stilske analize na osnovu analogije sa drugim objektima u Grčkoj, koji imaju sličan arhitektonski koncept, su temelj tvrdnji da je crkva bila tu ranije nego što je Stefan Nemanja došao u Ibarsku dolinu. Stara Pavlica ima u osnovi oblik jednobrodne bazilike, krstastog raspona, sa kubetom i četiri stuba. Na istočnoj strani imala je tri apside, srednja je bila najveća. Imala je trostrani oblik sa prozorima, dok su leva i desna bile manje i bez prozora. Kamen, cigla i opeka predstavljaju osnovni građevinski materijal. U Staroj Pavlici se nalaze i fragmentarno sačuvane freske, koje poseduju nesumnjivu likovnu vrednost.

U blizini manastira Stara Pavlica se nalazi i manastir Nova Pavlica, koji su krajem XIV veka podigli braća Musići kao svoju zadužbinu u koju se povukla i zamonašila njihova majka i sestra kneza Lazara (1371—1389) Dragana.

 

[Nina]

Manastir Nova Pavlica

Manastir Nova Pavlica je zadužbina kosovskih junaka Stefana i Lazara Musića, sinova čelnika Muse, velikog župana Ibarske Župe i sestrića Kneza Lazara, čija majka Dragana je bila sestra Kneza Lazara.

Vreme iz koga potiče jeste kraj 14. veka, te je jedan od najboljih predstavnika moravske škole, sa vidljivim uticajem raškog stila.

Smatra se da je manastir podignut i oslikan uoči kosovskog boja, od 1383. do 1389. godine, na mestu gde se odvajkada kopala ruda, a posebno srebro, oko 2 km jugoistočno od srednjovekovnog grada Brvenika. Manastir Nova Pavlica, zajedno sa Manastirom Stara Pavlica je bio u sastavu srednjovekovne Brveničke Župe. Manastirska crkva je posvećena Vavedenju Bogorodicinom u obliku trikonhosa, sa upisanim krstom i naglašenom kupolom, koja počiva na četiri vitka stuba. Manastir je izgrađen od obrađenog i neobrađenog kamena i posle omalterisan. Na zapadnoj strani priprate manastira uzdiže se kula sa zvonikom.

Najvažnija obeležja Nove Pavlice su mermer kojim su uokvireni prozori i vrata crkve, kao i masivni zvonik koji je dorađen krajem 19. veka. Danas je ovo ženski manastir, u kome su sahranjeni Stefan i Lazar Musić, zajedno sa majkom Draganom, koja je u času smrti bila zamonašena kao Teodosija

Svojim likovnim vrednostima izdvajaju se portreti braće Musića na zapadnom zidu, kao i pojedine figure svetitelja u južnoj pevnici.

 

[Nina]

Manastir Mala Remeta

Manastir Mala Remeta nalazi se na središnjem delu Fruške Gore. Kako nas obaveštava predanje, „Sremski kralj“ Dragutin podigao ga je u tišini i mnoštvu zelenila.Karakteristika ovog manastira je da predstavlja pravi primer srpsko-vizantijskog stila, bez baroknih primesa

Do danas ovo je najmanji i možda najlepši fruškogorski manastir. Najstariji pisani dokumenti sačuvani su u turskim zemljišnim knjigama iz 1545. godine. U vreme robovanja manastir je najpre opustošen a zatim i spaljen. Godine 1679. Arsenije Čarnojević je dozvolio monasima manastira Rača na Drini da se u njega usele i da ga obnove.

Nova velika obnova usledila je 1739. godine. Crkvu su sazidali majstori Todor i Nikola od pritesanog kamena, a ktitor je bio Stanko Milinković. Hram je posvećen prazniku Pokrova Presvete Bogorodice. NJena unutrašnjost je ukrašena freskama 1910. godine trudom Koste Vanđelovića. Ikonostas je urađen 1757. godine. Svojom lepotom ističu se one prestone, rad Janka Halkozovića.

 

[Nina]

Manastir Velika Remeta

Jedan je od najstarijih od 16 fruškogorskih manastira. Nalazi se u istočnom delu Fruške gore, severozapadno od istoimenog naselja i nekadašnjeg prnjavora Velika Remeta, u čijem se ataru danas nalazi. Manastir prostorno i administrativno pripada opštini Irig.

Manastir je posvećen svetom Dimitriju, a u njegovom sastavu se nalazi i crkva posvećena ovom svecu. U okviru manastira se nalaze i dve kapele ,svetog Jovana Krstitelja iz 18. veka i Uspenija Presvete Bogorodice iz 1970.

Zvanični podaci prvi put manastir Velika Remeta pominju sredinom 16. veka, ali postoji i pisani podatak iz 1509. godine o izaslaniku-kaluđeru despotice Angeline Branković koji je dolazio "u manastir posvećen Svetom Dimitriju", kojem je posvećena i Velika Remeta.

Kompleks manastira je veoma star, jedan od najstarijih na Fruškoj gori i smatra se da je njegova izgradnja započeta u 15. veku. Ovakvi objekti stalno su nadograđivani, pa je tako barokni zvonik pridodat 1735. godine, a posvećen je rođenju Svetog Jovana Krstitelja.

Po predanju, osnovao ga je kralj Stefan Dragutin, kada je u lovu pao sa konja i ostao trajno hrom i predao vlast svom bratu Milutinu

Manastir je obnovljen četrdeset godina od spaljivanja, 1982. godine. Deo pokradenog tokom Drugog svetskog rata vraćen je odmah nakon završetka velikog sukoba, a danas se nalaze u Muzeju SPC u Beogradu, u Galeriji Matice srpske i u muzeju Manastira Krušedol.

Oni koji ga posete imaće priliku da vide i najviše zvonik u Sremu, visok 38,6 metara. Glavna crkva je sa sve četiri strane okružena konacima.

Upravo zbog ovakvog rasporeda manastir izgleda i poput nekog utvrđenja, dok se zvonik izdiže kao osmatračnica. U kompleks se može ući samo kroz velika zasvođena vrata.

Zvonik je priča za sebe. Posle onog u Krušedolu, ovaj je najstariji. Građen je od opeke, a postoji podataka i da je podignut bez upotrebe gvozdenih ili drvenih utega, metalnih prstenova, koji bi služili za jačanje njegove stabilnosti. Zvonik ima osam spratova, a na prvom spratu se nalazi mala kapela, na petom spratu ima dovoljno prostora i za lep vidikovac. Danas se ljudi verovatno neće začuditi ako znaju da je glavni majstor bio Nemac - Johanes Vilhelm.

Slava ovog muškog manastira je Ivandan, koji se obeležava 7. jula. Nastojatelj je arhimandrih Stefan Vučković, sa bratijom i sestrinstvom.