- Poruka
- 399.550
-
- Popularno:
- Vučić ne da u Novi Sad!
- Kupujem prodajem sajt prestaje sa radom...
- "U Jasenovcu ubijeno puno manje ljudi...
- FTN u blokadi: Napadnuti studenti i...
- Vanzemaljci i kraj čovečanstva?
- Odlazak Kristijana Šmita
- Lukoil najavljuje prodaju imovine van...
- Amerikanci razotkrili mehanizme obojene...
- Protest ispred Vlade, okupljeni...
- Vulin: Odustajanje od referenduma...
- Poruka
- 399.550
Manastir Reškovica
Srpski pravoslavni manastir Reškovica nalazi se nedaleko od mesta Ždrelo, na putu Petrovac na Mlavi-Žagubica. Pripada Braničevskoj eparhiji. Manastir ima tri hrama u izgradnji, postavljena su na sprat jedan iznad drugog, a posvećena Svetim Apostolima, Svetoj Ekatarini i Svetoj Trojici. Ovaj čudesni hram u dolini među planinskim vrhovima istočne Srbije zadužbina je kneza Lazara. To je prvi skitski manastir u Srbiji posle srednjeg veka, u kom se živelo i živi po jerusalimskim pravilima.
U maloj kotlini okruženoj brdima i belim liticama homoljskih vrhova Velikog Vukana i Lukinog kamena, sa rečicom Oreškovicom što izvire nedaleko odatle, smetio se novi hram među ostacima nekada čuvenog manastira Oreškovice. Ovaj manastir srpsko-vizantijskog stila nalazi se i nedaleko od Gornjačke klisure i čuvenog manastira Gornjak.
Lekovit izvor kraj manastira po predanju je sazidao knez Lazar. Taj izvor se nalazio na sedamdesetak metara severno od stare manastirske crkve. Ceo manastir bio je ograđen zaštitnim zidom čiji se temelji još uvek ponegde naziru. Od same crkve ostalo je veoma malo, zapravo delovi zida ne viši od jednog metra. Vidi se da je bila dosta malih dimenzija, zbog čega neki sumnjaju da je to bila carska zadužbina, iako je poznato da Lazareve crkve nisu bile grandiozne građevine, već male i skromne bogomolje, što odlikuje i njega kao čoveka i teško vreme u kom je živeo.
Srednjovekovno ime manastira glasi Oreškovica, a pominje se i kao svetotrojički ili troicki. U pećinama oko Reškovice obitavali su podvižnici i učeni isposnici isihasti – sinaiti, koji su živeli po strogim pravilima pustinjaka sa Sinaja i Svetogorske pustinje.
Od srednjovekovne Oreškovice ostali su samo temeljni zidovi hrama iz kojih se diže visoki drveni krst, koji je jeromonah Danilo doneo iz Jerusalima. On od 1991. obnavlja manastir u planinskom bespuću. Crkva Svete Trojice je jedinstvena, jer ima tri crkvena broda na tri sprata. Dva su pod zemljom i posvećeni su Saboru Svetih apostola i Svetoj Katarini Sinajskoj, a nadzemni deo hrama Svetoj Trojici. U spoljašnjem izgledu hrama ukrašenog lepo otesanim belim krečnjakom i crvenkastim peščarom ujedinjeni su elementi srpsko-vizantijskog stila s egzotičnim uticajima iz Svete zemlje.
Srpski pravoslavni manastir Reškovica nalazi se nedaleko od mesta Ždrelo, na putu Petrovac na Mlavi-Žagubica. Pripada Braničevskoj eparhiji. Manastir ima tri hrama u izgradnji, postavljena su na sprat jedan iznad drugog, a posvećena Svetim Apostolima, Svetoj Ekatarini i Svetoj Trojici. Ovaj čudesni hram u dolini među planinskim vrhovima istočne Srbije zadužbina je kneza Lazara. To je prvi skitski manastir u Srbiji posle srednjeg veka, u kom se živelo i živi po jerusalimskim pravilima.
U maloj kotlini okruženoj brdima i belim liticama homoljskih vrhova Velikog Vukana i Lukinog kamena, sa rečicom Oreškovicom što izvire nedaleko odatle, smetio se novi hram među ostacima nekada čuvenog manastira Oreškovice. Ovaj manastir srpsko-vizantijskog stila nalazi se i nedaleko od Gornjačke klisure i čuvenog manastira Gornjak.
Lekovit izvor kraj manastira po predanju je sazidao knez Lazar. Taj izvor se nalazio na sedamdesetak metara severno od stare manastirske crkve. Ceo manastir bio je ograđen zaštitnim zidom čiji se temelji još uvek ponegde naziru. Od same crkve ostalo je veoma malo, zapravo delovi zida ne viši od jednog metra. Vidi se da je bila dosta malih dimenzija, zbog čega neki sumnjaju da je to bila carska zadužbina, iako je poznato da Lazareve crkve nisu bile grandiozne građevine, već male i skromne bogomolje, što odlikuje i njega kao čoveka i teško vreme u kom je živeo.
Srednjovekovno ime manastira glasi Oreškovica, a pominje se i kao svetotrojički ili troicki. U pećinama oko Reškovice obitavali su podvižnici i učeni isposnici isihasti – sinaiti, koji su živeli po strogim pravilima pustinjaka sa Sinaja i Svetogorske pustinje.
Od srednjovekovne Oreškovice ostali su samo temeljni zidovi hrama iz kojih se diže visoki drveni krst, koji je jeromonah Danilo doneo iz Jerusalima. On od 1991. obnavlja manastir u planinskom bespuću. Crkva Svete Trojice je jedinstvena, jer ima tri crkvena broda na tri sprata. Dva su pod zemljom i posvećeni su Saboru Svetih apostola i Svetoj Katarini Sinajskoj, a nadzemni deo hrama Svetoj Trojici. U spoljašnjem izgledu hrama ukrašenog lepo otesanim belim krečnjakom i crvenkastim peščarom ujedinjeni su elementi srpsko-vizantijskog stila s egzotičnim uticajima iz Svete zemlje.
- Poruka
- 399.550
– Otac Dušan je proveo deset godina na Sinaju i vratio se u Srbiju da obnovi tradiciju sinaita iz srednjeg veka. Odabrao je Oreškovicu, zadužbinu Svetog kneza Lazara, za koju je narod znao po lekovitim izvoru. Nažalost, u komunizmu nije bila dozvoljena njena obnova. Otac Dušan pravi prvi skitski manastir u Srbiji posle srednjeg veka gde će se živeti po jerusalimskim pravilima – rekli su nam poklonici koji u dolaze u skriveni manastir. Među njima je najviše hodočasnika koji su posetili svetu zemlju sa ocem Dušanom.
Poklonici kažu da jeromonah često tihuje na liticama i u pećinama gde su živeli srednjovekovni isihasti koji su se sklanjali u Srbiju bežeći pred Osmanlijama sa Sinaja, Kipra i sa Svete Gore. Mnogi među poklonicima Reškovice su ljubitelji visina i samoće, pa su napravili stazu ka vrhu bele hridi Lukinog kamena čiji goli krš nalikuje Gori sinajskoj.
Sa skučenog vrha, gde svaki korak mora pažljivo da se meri, puca neverovatan pogled na dolinu Braničeva i homoljske vrhove. Na tom vidikovcu poklonici su podigli veliki krst koji je postao obavezna stanica mnogobrojnih ljubitelja prirode koji vikendom šetaju Homoljem. S te hridi, koja se sunovraćuje u dubinu, Reškovica izgleda kao mistični kovčeg na kome pod jutarnjim suncem blista iskra odsjaja najvećeg krsta, čije su dimenzije jednake onome na kome je razapet Hrist.
Staza od sela Ždrela, koja prati bistru Reškovicu, nije samo put hodočasnika. To je jedan od omiljenih puteva mnogobrojnih ljubitelja prirode koji posećuju homoljske vrhove Veliki i Mali Vukan, Lukin kamen i Sumorovac. Na stazi pogodnoj za planinsko trčanje održava se i tradicionalni „Homoljski planinarski maraton“.
Novosti
Poklonici kažu da jeromonah često tihuje na liticama i u pećinama gde su živeli srednjovekovni isihasti koji su se sklanjali u Srbiju bežeći pred Osmanlijama sa Sinaja, Kipra i sa Svete Gore. Mnogi među poklonicima Reškovice su ljubitelji visina i samoće, pa su napravili stazu ka vrhu bele hridi Lukinog kamena čiji goli krš nalikuje Gori sinajskoj.
Sa skučenog vrha, gde svaki korak mora pažljivo da se meri, puca neverovatan pogled na dolinu Braničeva i homoljske vrhove. Na tom vidikovcu poklonici su podigli veliki krst koji je postao obavezna stanica mnogobrojnih ljubitelja prirode koji vikendom šetaju Homoljem. S te hridi, koja se sunovraćuje u dubinu, Reškovica izgleda kao mistični kovčeg na kome pod jutarnjim suncem blista iskra odsjaja najvećeg krsta, čije su dimenzije jednake onome na kome je razapet Hrist.
Staza od sela Ždrela, koja prati bistru Reškovicu, nije samo put hodočasnika. To je jedan od omiljenih puteva mnogobrojnih ljubitelja prirode koji posećuju homoljske vrhove Veliki i Mali Vukan, Lukin kamen i Sumorovac. Na stazi pogodnoj za planinsko trčanje održava se i tradicionalni „Homoljski planinarski maraton“.
Novosti
Nebojsa.bg
Veoma poznat
- Poruka
- 10.878
Обележен Илиндан, крсна слава Цркве Светог Илије из 1821 године у селу Доброселица на Златибору
- Poruka
- 399.550
Vladičanski dvor Eparhije bаčke u Novom Sadu nekad i sad
Vladičanski dvor Eparhije baćke SPC (ili Vladičanska palata) izgrađen je 1901. na mestu starog, koji je uništen 1849. u bombardiranju, a sa njim i brojne vredne slike. Na kraju je Zmaj Jovine ulice, na najstarijem gradskom raskršću, i zajedno sa sabornom crkvom Sv. Đorđa i Gimnazijom (sada gimnazija J.J.Zmaj) predstavljala je duhovno središte novosadskih Srba u vreme Austrougarske.
Vladičanska palata je remek-delo poznatog arhitekte Vladimira Nikolića (1857. – 1922.), jednog od najvećih srpskih arhitekata 19./20. veka, koji je rođen i radio na području Vojvodine. Spoj je nekoliko stilova - romantizma, secesije, vizantijskog stila gradnje, ali postoje i elementi koji podsećaju na pročelja srpskih srednjovekovnih manastira. Na pročelju je grb Bačke biskupije. Medaljon sa grbom prenet je sa starog Dvora gde je čudom spašen, a izradio ga je novosadski rezbar Aksentije Marković 1803. godine.
Ikonostas dvorske kapele originalno je delo ruskog slikara Andreja Avceneva, a veliku trpezariju oslikao je Vladimir Predojević. Palata je opremljena biranim komadima stilskog nameštaja. U salonima su kaljeve peći, umetničke slike, ikone, kao i brojni predmeti primenjene umetnosti.
Ispred palate, na mestu gde je nekad stajao ružičasti mermerni krst, najstariji spomenik u Novom Sadu, 1984. postavljen je bronzani spomenik najpoznatijem dečijem pesniku Jovanu Jovanoviću Zmaju.
Vladičanska palata, rezidencija bačkog biskupa, danas je zaštićena kao spomenik kulture. Palata je privatno vlasništvo i nije otvorena za obilazak. Ulaz nije dopušten bez prethodne najave crkvenim vlastima.
Vladičanski dvor Eparhije baćke SPC (ili Vladičanska palata) izgrađen je 1901. na mestu starog, koji je uništen 1849. u bombardiranju, a sa njim i brojne vredne slike. Na kraju je Zmaj Jovine ulice, na najstarijem gradskom raskršću, i zajedno sa sabornom crkvom Sv. Đorđa i Gimnazijom (sada gimnazija J.J.Zmaj) predstavljala je duhovno središte novosadskih Srba u vreme Austrougarske.
Vladičanska palata je remek-delo poznatog arhitekte Vladimira Nikolića (1857. – 1922.), jednog od najvećih srpskih arhitekata 19./20. veka, koji je rođen i radio na području Vojvodine. Spoj je nekoliko stilova - romantizma, secesije, vizantijskog stila gradnje, ali postoje i elementi koji podsećaju na pročelja srpskih srednjovekovnih manastira. Na pročelju je grb Bačke biskupije. Medaljon sa grbom prenet je sa starog Dvora gde je čudom spašen, a izradio ga je novosadski rezbar Aksentije Marković 1803. godine.
Ikonostas dvorske kapele originalno je delo ruskog slikara Andreja Avceneva, a veliku trpezariju oslikao je Vladimir Predojević. Palata je opremljena biranim komadima stilskog nameštaja. U salonima su kaljeve peći, umetničke slike, ikone, kao i brojni predmeti primenjene umetnosti.
Ispred palate, na mestu gde je nekad stajao ružičasti mermerni krst, najstariji spomenik u Novom Sadu, 1984. postavljen je bronzani spomenik najpoznatijem dečijem pesniku Jovanu Jovanoviću Zmaju.
Vladičanska palata, rezidencija bačkog biskupa, danas je zaštićena kao spomenik kulture. Palata je privatno vlasništvo i nije otvorena za obilazak. Ulaz nije dopušten bez prethodne najave crkvenim vlastima.
- Poruka
- 399.550
Manastir Grgeteg, biser duhovne i kulturne baštine
Na zelenim padinama Fruške gore, okružen šumama i vinogradima, dostojanstveno vekovima stoji fruškogorski manastir Grgeteg – jedan od bisera srpske duhovne i kulturne baštine. Ova svetinja na iriškom bregu čuva uspomenu na velikog srpskog slikara Uroša Predića i hilandarsku ikonu Bogorodice Trojeručice.
Čim u Beogradu iz Starog grada pređete reku Savu, zakoračićete u sremsku pitominu. Putujući na sever putniku se u daljini ukazuje plavičasta silueta Fruške gore koja nadvisuje ravnicu. To nekadašnje ostrvo okruženo vodom Panonskog mora sada samuje u nepreglednom prostranstvu oranica. Negde u 15. veku naseljavaju je Srbi koji su, uzmičući pred najezdom Turaka, iz porobljene dedovine poneli uspomene o moćnoj Srbiji u doba Nemanjića ili Lazara.
Te uspomene i predanje sačuvali su u brojnim manastirima koje su podigli na fruškogorskim visovima. Nekada ih je bilo više od 30, sada je ostalo 17. U njima nastavlja da živi ideja o obnovi slavne srednjovekovne srpske države. Ovom prilikom vodimo vas u jedan od njih – manastir Grgeteg, zadužbinu despota Vuk Brankovića (Grgurovića), u narodu poznatog kao Zmaj Ognjeni Vuk. Po predanju on je manastir podigao 1471. godine, kao grobnu crkvu svome ocu Grguru, hilandarskom monahu, sinu Đurđa Brankovića Smederevca. To je porodična loza sa Kosova od ćerke kneza Lazara Mare i zeta mu Vuka Brankovića.
Tokom vekova, kao i većina sremskih manastira, Grgeteg je više puta rušen i obnavljan, čuvajući duh Pravoslavlja i srpske tradicije.
Na zelenim padinama Fruške gore, okružen šumama i vinogradima, dostojanstveno vekovima stoji fruškogorski manastir Grgeteg – jedan od bisera srpske duhovne i kulturne baštine. Ova svetinja na iriškom bregu čuva uspomenu na velikog srpskog slikara Uroša Predića i hilandarsku ikonu Bogorodice Trojeručice.
Čim u Beogradu iz Starog grada pređete reku Savu, zakoračićete u sremsku pitominu. Putujući na sever putniku se u daljini ukazuje plavičasta silueta Fruške gore koja nadvisuje ravnicu. To nekadašnje ostrvo okruženo vodom Panonskog mora sada samuje u nepreglednom prostranstvu oranica. Negde u 15. veku naseljavaju je Srbi koji su, uzmičući pred najezdom Turaka, iz porobljene dedovine poneli uspomene o moćnoj Srbiji u doba Nemanjića ili Lazara.
Te uspomene i predanje sačuvali su u brojnim manastirima koje su podigli na fruškogorskim visovima. Nekada ih je bilo više od 30, sada je ostalo 17. U njima nastavlja da živi ideja o obnovi slavne srednjovekovne srpske države. Ovom prilikom vodimo vas u jedan od njih – manastir Grgeteg, zadužbinu despota Vuk Brankovića (Grgurovića), u narodu poznatog kao Zmaj Ognjeni Vuk. Po predanju on je manastir podigao 1471. godine, kao grobnu crkvu svome ocu Grguru, hilandarskom monahu, sinu Đurđa Brankovića Smederevca. To je porodična loza sa Kosova od ćerke kneza Lazara Mare i zeta mu Vuka Brankovića.
Tokom vekova, kao i većina sremskih manastira, Grgeteg je više puta rušen i obnavljan, čuvajući duh Pravoslavlja i srpske tradicije.
- Poruka
- 399.550
Do manastira, koji se nalazi u istoimenom selu, može se stići starim novosadskim putem ili auto-putem za Novi Sad sa isključenjem za Sremske Karlovce. Put vas vodi Iriškim vencom pored manastira Krušedol, u kojem je sahranjen kralj Milan. Odatle, uzbrdicom, stižemo do manastirskog kompleksa na južnim padinama Fruške gore.
Put u svetinju vodi kroz lepu kapiju, kroz park, pored zidane ograde manastirskog imanja. Na kraju parka nalazi se manastirska suvenirnica. U njoj, pored suvenira, može da se kupi i manastirsko vino, kao i prirodna kozmetika od lekovitog bilja. Manastir je ženski. Monahinje brižljivo neguju duhovni život, ali i održavaju ekonomiju imanja. Crkva je sa svih strana opasana visokim konacima. U dvorište do crkve vodi prolaz u konaku sa istočne strane, odakle dužinom crkve dolazimo do ulaza u hram, koji je posvećen Svetom Nikoli, sa karakterističnim visokim zvonikom.
Unutra ostajemo opčinjeni zidnim slikarstvom, vitražima na prozorima, kopijom ikone Bogorodice Trojeručice i ikonostasom koji krase ikone našeg čuvenog slikara Uroša Predića iz 1902. godine.
Put u svetinju vodi kroz lepu kapiju, kroz park, pored zidane ograde manastirskog imanja. Na kraju parka nalazi se manastirska suvenirnica. U njoj, pored suvenira, može da se kupi i manastirsko vino, kao i prirodna kozmetika od lekovitog bilja. Manastir je ženski. Monahinje brižljivo neguju duhovni život, ali i održavaju ekonomiju imanja. Crkva je sa svih strana opasana visokim konacima. U dvorište do crkve vodi prolaz u konaku sa istočne strane, odakle dužinom crkve dolazimo do ulaza u hram, koji je posvećen Svetom Nikoli, sa karakterističnim visokim zvonikom.
Unutra ostajemo opčinjeni zidnim slikarstvom, vitražima na prozorima, kopijom ikone Bogorodice Trojeručice i ikonostasom koji krase ikone našeg čuvenog slikara Uroša Predića iz 1902. godine.
- Poruka
- 399.550
Neobičnu tišinu u hramu povremeno naruši žagor posetilaca koji su došli da se pomole, obiđu manastir i uživaju u njegovoj lepoti.
Nekada se kod manastira Grgeteg nalazila Kalinova vodica. Poznata je u Austriji i Češkoj grgeteška rakija – manastirska šljivovica – koja se tamo izvozila zbog kvaliteta.Pri manastiru je 1859. godine radila manastirska škola.
Ikona „Trojeručica”
Dolaskom Turaka u 15. veku, po predanju, monasi iz Studenice su ikonu „Trojeručica” zavezali za leđa magarca i pustili ga da ide kuda ga ona vodi. Magare je prošlo kroz celu Srbiju i Makedoniju, da bi se zaustavilo kod Svete Gore. Od tada se ova ikona čuva u manastiru Hilandar. Ikona načinjena po ugledu na hilandarsku preneta je sa Svete Gore 2002. godine da bude zaštitnica fruškogorskih manastira. Ona povezuje dve svetinje – Hilandar i Grgeteg – na čudesan način, kao i dve gore – Svetu i Frušku.
Nekada se kod manastira Grgeteg nalazila Kalinova vodica. Poznata je u Austriji i Češkoj grgeteška rakija – manastirska šljivovica – koja se tamo izvozila zbog kvaliteta.Pri manastiru je 1859. godine radila manastirska škola.
Ikona „Trojeručica”
Dolaskom Turaka u 15. veku, po predanju, monasi iz Studenice su ikonu „Trojeručica” zavezali za leđa magarca i pustili ga da ide kuda ga ona vodi. Magare je prošlo kroz celu Srbiju i Makedoniju, da bi se zaustavilo kod Svete Gore. Od tada se ova ikona čuva u manastiru Hilandar. Ikona načinjena po ugledu na hilandarsku preneta je sa Svete Gore 2002. godine da bude zaštitnica fruškogorskih manastira. Ona povezuje dve svetinje – Hilandar i Grgeteg – na čudesan način, kao i dve gore – Svetu i Frušku.
- Poruka
- 399.550
Manastir Pokajnica
Prvobitno podignuta kao crkva brvnara u Starom Selu kod Velike Plane, posvećena je prenosu moštiju Svetog Nikole. Predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od izuzetnog značaja.
Crkvu je podigao 1818. godine knez Smederevske nahije, vojskovođa i narodni starešina Vujica Vulićević. O tome svedoči zapis na ikoni Svetog Đorđa, kao i godina urezana u talpu, levo od ulaza u crkvu.Njen nastanak u blizini mesta na kojem je Vujica Vulićević učestvovao u ubistvu svog kuma Karađorđa tumačen je kao čin pokajanja, po čemu je hram i dobio ime. Kao mirska crkva služila je do 1954. kada je pretvorena u manastir
Prvobitno podignuta kao crkva brvnara u Starom Selu kod Velike Plane, posvećena je prenosu moštiju Svetog Nikole. Predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od izuzetnog značaja.
Crkvu je podigao 1818. godine knez Smederevske nahije, vojskovođa i narodni starešina Vujica Vulićević. O tome svedoči zapis na ikoni Svetog Đorđa, kao i godina urezana u talpu, levo od ulaza u crkvu.Njen nastanak u blizini mesta na kojem je Vujica Vulićević učestvovao u ubistvu svog kuma Karađorđa tumačen je kao čin pokajanja, po čemu je hram i dobio ime. Kao mirska crkva služila je do 1954. kada je pretvorena u manastir
