Istorija Dinastije
Dinastija Karađorđević stara je dva veka. Godine 1804. imućni srpski trgovac
Đorđe Petrović, kasnije poznat kao Karađorđe, podigao je Srbe u ustanak protiv Otomanske imperije, koja je Balkan držala pod svojim jarmom.
Ustanak je bio uspešan, i Karađorđe je oformio vladu u Beogradu. Godine 1811. proglašen je za vladara, a njegova porodica dobila pravo nasleđa.
19. vek
Godine 1813. Turci su se vratili u Beograd, a Karađorđe se povukao u Austriju. Njegov sin,
Knez Aleksandar I, vratio se u Srbiju kao vladar 1842. god., ali je 1858. god. svrgnut sa prestola.
Godine 1903. Skupština je odlučila da
Princ Petar Karađorđević – Karađorđev unuk – stupi na presto. Sa
Kraljem Petrom I u Srbiji je počela era demokratije i liberalnog upravljanja zemljom.
Sam Kralj je već ranije bio preveo na srpski jezik esej Džona Stjuarta Mila “O Slobodi”.
Iako su balkanski ratovi 1912. i 1913. god. rezultirali teritorijalnim širenjem Srbije, bes zbog austrijske aneksije Bosne i Hercegovine tinjao je u susednim zemljama Srbiji i Crnoj Gori. Želja naroda za nezavisnošću od Austrije, dovela je do atentata na austrijskog Nadvojvodu Franca Ferdinanda 1914. god. u Sarajevu, čime je zapaljena varnica I Svetskog rata.
Posle Prvog svetskog rata
Pred kraj rata 1918. god. predstavnici tri južnoslovenska naroda proglasili su sopstvenom inicijativom novu Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca pod krunom Petra I, koji je preminuo tri godine kasnije.
Kralj Aleksandar I, koji je od 1914. god. vršio dužnost Princa Regenta umesto bolesnog oca, proslavio se u narodu kao učesnik Balkanskih ratova i I Svetskog rata. Godine 1922. oženio se rumunskom
Princezom Marijom. Imali su tri sina:
Prestolonaslednika Petra i
Kraljeviće Tomislava i
Andreja.
Nova kraljevina suočila se sa mnogim problemima. Susedne države želele su delove njene toritorije, a trvenja između Hrvata i Srba su rasla. Godine 1929. postalo je jasno da Kralj nema drugog izbora do da nametne neposrednu kraljevsku vladavinu. To je uradio preko volje, obećavši da će u preimenovanoj kraljevini Jugoslaviji obnoviti demokratiju kada se postigne nacionalno jedinstvo i iskoreni korupcija državnog aparata. Godine 1934. Kralja je u Marseju, ubio makedonski terorista koji je radio za račun hrvatskih ekstremista, uz mađarsku i italijansku podršku. U napadu je poginuo i francuski ministar spoljnih poslova Luj Bartu.
Sin Kralja Aleksandra I, Prestolonaslednik Petar, imao je samo 11 godina kada mu je otac ubijen, a on postao Kralj. Dodeljena su mu tri regenta. Njegov stric,
Knez Pavle, oženjen grčkom Princezom Olgom – postao je jedan od regenata.
Drugi svetski rat – ukidanje Monarhije od strane komunista
Do 1941. god. svi jugoslovenski susedi su pali pod kontrolu nacista. Uprkos probritanske orijentacije Princa Pavla, u težnji da izbegne krvoproliće, Regent je osećao obavezu da potpiše pakt o nenapadanju sa Nemačkom i Italijom. Ubrzo nakon toga, 17. marta 1941. god. Princ Pavle i druga dva regenta, kao i Kraljevska vlada, svrgnuti su vojnim udarom, a mladi Kralj Petar II proglašen je punoletnim.
Nedelju dana kasnije Nemačka, Bugarska, Mađarska i Italija napale su Jugoslaviju i vojska je bila prinuđena da kapitulira. Kralj Petar II i jugoslovenska vlada povukli su se preko Atine, Jerusalima i Kaira u London, gde su se poridružili brojnim vladama u izgnanstvu pred nacističkom okupacijom Evrope.
Jugoslavija je raskomadana kako bi se udovoljilo zahtevima Italije, Bugarske, Mađarske i Nemačke, i sveže proglašene marionetske države Hrvatske. Uprkos slomu Jugoslovenske vojske u zemlji su se oformila dva suparnička pokreta otpora.
Prvi je bio Kraljevska vojska u Otadžbini, poznata i kao Četnički pokret, na čelu sa lojalistom, generalom Dragoljubom (Dražom) Mihajlovićem, Ministrom odbrane vlade u izgnanstvu. Drugi je bio revolucionarni partizanski pokret, koji je vodio komunista
Josip Broz – kasnije poznatiji kao Tito. Posledica je bio krvavi građanski rat.
Saveznici su najpre podržavali Mihajlovića, a onda su se preorjentisali na Tita. Godine 1944., u pratnji sovjetskih tenkovskih brigada, partizani su ušli u Beograd i oformili komunističku vladu.
Naredne godine, u novembru, monarhija je nezakonito ukinuta, bez referenduma, a Jugoslavija se preobrazila i tokom više od četiri decenije ostala totalitarna jednopartijska država pod vlašću komunističke partije. Kralj Petar II nikada nije abdicirao.
Godine 1947. komunistička vlast je oduzela državljanstvo i konfiskovala imovinu Kraljevskoj Porodici. Državljanstvo je Kraljevskoj porodici vraćeno 2001. godine.
17. Jula 2001. godine
Pestolonaslednik Aleksandar II, njegova supruga
Princeza Katarina i njegova tri sina,
Princ Petar,
Princ Filip i
Princ Aleksandar vratili su se u svoj dom, Kraljevski Dvor u Beogradu. Kraljevski Dvor je bio rezidencija Kralja Aleksandra I i Kralja Petra II. Kraljevska Porodica konačno se vratila kući posle skoro 60 godina izgnanstva.
