Nikita Kulganov
Buduća legenda
- Poruka
- 37.589
Poznati samouki istoricar Milosav Samardzic kaze kako u Srbiji nije bilo komunista do 1945 godina
Izbori za opštinske uprave u jugoslovenskim krajevima zapadno i severno od Drine, Save i Dunava održani su u martu, a na prostoru nekadašnje Kraljevine Srbije u avgustu 1920. godine. Jugoslovenski komunisti ostvarili su značajne rezultate u Zagrebu, Karlovcu, Slavonskom Brodu, Osijeku, Vukovaru, Virovitici, Crikvenici, Čakovcu, potom u Podgorici, Beogradu, Kragujevcu, Valjevu, Pirotu, Šapcu, Leskovcu, Užicu, Đakovici, Skoplju, Kumanovu, Velesu i u drugim manjim mestima.
U Zagrebu su komunisti osvojili mesto gradonačelnika (Svetozar Delić), ali su vlasti sprečile predaju gradske uprave. Isto je učinjeno u Beogradu, gde je gradonačelnik trebalo da postane Filip Filipović.
Kako navodi Dušan Bojković, istoričar iz Arhiva Jugoslavije, na izborima održanim 22. avgusta 1920. lista KPJ dobila je 3.628 glasova, odnosno nešto više od trećine ukupnog broja birača koji su tog dana izašli na biračka mesta u Beogradu. Lista Narodne radikalne stranke dobila je 3.375, lista Jugoslovenske demokratske stranke 2.731, a lista Jugoslovenske republikanske stranke 605 glasova. „Uredbom o opštinskim izborima bilo je predviđeno da onoj listi koja dobije apsolutnu ili relativnu većinu glasova pripadnu opštinska uprava i dve trećine mandata. Na taj način u Beogradu su komunisti, sa relativnom većinom glasova, dobili mesto predsednika i potpredsednika opštine, potom osam kmetova i četiri kmeta pravnika, kao i 30 odborničkih mandata. Za predsednika Beogradske opštine izabran je Filip Filipović, sekretar KPJ, a za potpredsednika Mihailo Todorović, sekretar Radničke komore. Među odbornicima nalazili su se istaknuti komunisti, poput Pavla Pavlovića, sekretara Centralnog radničkog sindikalnog veća Jugoslavije, potom Sime Markovića, Lazara Stefanovića, Koste Novakovića, Moše Pijade, Miloša Trebinjca…”
https://www.nedeljnik.rs/kpj-3-628-...omunisti-prvi-put-osvojili-vlast-1920-godine/
Filip Filipovic
Kralj Alkesandar se pokazao kao tiranin, koji nije postovao narodnu volju.
Naredbom Vlade Kraljevine SHS-a od 29. decembar 1920., poznatoj kao Obznana, zabranjen je rad Komunističke partije Jugoslavije i prokomunističkih sindikata u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. Naredba je donesena nakon održanih prvih poslijeratnih parlamentarnih izbora za Ustavotvornu skupštinu (28. novembra 1920.), na kojima je Komunistička partija Jugoslavije (KPJ) osvojila zavidnih 58 zastupničkih mjesta postavši time po snazi treća stranka u Skupštini.
Tom uspjehu komunista prethodili su izvrsni rezultati koje su ostvarili na općinskim izborima održanima u lipnju 1920., kad su pobijedili u velikom broju gradova (između ostalog, u Zagrebu i Beogradu).
Obznanom[1] je naređeno:
Kralj je dokazao da je tiranin i da ne postuje narodnu volju, i da dje vrlo glupa objasnjenja zasto se zabranjuje KPJ. Interesatno je da se Kraljevina SHS kasnije Jugoslavija surovo obracunavala sa komunistima, dok je bila jako blagonaklona prema ustasama ( Artkovic je posle atentata na kralja Aleksandra isporucen Kraljevini, ali je vrlo brzo pusten, Budaku i nekim ustasama je dopsteno da se vrate u Kraljevinu i da se bave ''humanitarnim aktivnostima''.
Kralj je napravio gresku, jer narod stao uz komuniste koji je prepoznao njihove ideje, i kaznio je dinastiju Karadjordjevic na izborima 1945.
Milosav Samardzic samouki istoricar koji je rekao da nije bilo komunista u Srbiji do 1945
Kako je onda Beograd 1920. izabrao komunistu za GRADONAČELNIKA?!
Na prvim opštinskim izborima posle rata, građani Beograda biraju za predsednika opštine Filipa Filipovića, ali režim brutalno krši volju birača i koristi policiju da bi ih sprečio da preuzmu dužnost, kršeći sve moguće zakone i propise. Narod prestonice se diže na noge....
Izbori za opštinske uprave u jugoslovenskim krajevima zapadno i severno od Drine, Save i Dunava održani su u martu, a na prostoru nekadašnje Kraljevine Srbije u avgustu 1920. godine. Jugoslovenski komunisti ostvarili su značajne rezultate u Zagrebu, Karlovcu, Slavonskom Brodu, Osijeku, Vukovaru, Virovitici, Crikvenici, Čakovcu, potom u Podgorici, Beogradu, Kragujevcu, Valjevu, Pirotu, Šapcu, Leskovcu, Užicu, Đakovici, Skoplju, Kumanovu, Velesu i u drugim manjim mestima.
U Zagrebu su komunisti osvojili mesto gradonačelnika (Svetozar Delić), ali su vlasti sprečile predaju gradske uprave. Isto je učinjeno u Beogradu, gde je gradonačelnik trebalo da postane Filip Filipović.
Kako navodi Dušan Bojković, istoričar iz Arhiva Jugoslavije, na izborima održanim 22. avgusta 1920. lista KPJ dobila je 3.628 glasova, odnosno nešto više od trećine ukupnog broja birača koji su tog dana izašli na biračka mesta u Beogradu. Lista Narodne radikalne stranke dobila je 3.375, lista Jugoslovenske demokratske stranke 2.731, a lista Jugoslovenske republikanske stranke 605 glasova. „Uredbom o opštinskim izborima bilo je predviđeno da onoj listi koja dobije apsolutnu ili relativnu većinu glasova pripadnu opštinska uprava i dve trećine mandata. Na taj način u Beogradu su komunisti, sa relativnom većinom glasova, dobili mesto predsednika i potpredsednika opštine, potom osam kmetova i četiri kmeta pravnika, kao i 30 odborničkih mandata. Za predsednika Beogradske opštine izabran je Filip Filipović, sekretar KPJ, a za potpredsednika Mihailo Todorović, sekretar Radničke komore. Među odbornicima nalazili su se istaknuti komunisti, poput Pavla Pavlovića, sekretara Centralnog radničkog sindikalnog veća Jugoslavije, potom Sime Markovića, Lazara Stefanovića, Koste Novakovića, Moše Pijade, Miloša Trebinjca…”
https://www.nedeljnik.rs/kpj-3-628-...omunisti-prvi-put-osvojili-vlast-1920-godine/
Filip Filipovic
Kralj Alkesandar se pokazao kao tiranin, koji nije postovao narodnu volju.
Naredbom Vlade Kraljevine SHS-a od 29. decembar 1920., poznatoj kao Obznana, zabranjen je rad Komunističke partije Jugoslavije i prokomunističkih sindikata u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. Naredba je donesena nakon održanih prvih poslijeratnih parlamentarnih izbora za Ustavotvornu skupštinu (28. novembra 1920.), na kojima je Komunistička partija Jugoslavije (KPJ) osvojila zavidnih 58 zastupničkih mjesta postavši time po snazi treća stranka u Skupštini.
Tom uspjehu komunista prethodili su izvrsni rezultati koje su ostvarili na općinskim izborima održanima u lipnju 1920., kad su pobijedili u velikom broju gradova (između ostalog, u Zagrebu i Beogradu).
Obznanom[1] je naređeno:
- Da se do rješenja Ustava, zabrani svaka komunistička i druga razorna propaganda, obustave njihove organizacije, zatvore njihova zborišta, zabrane njihove novine i svi drugi spisi, koji bi pomućivali spokojstvo i mir države, propovijedali, pravdali ili hvalili diktaturu, revoluciju ili ma kakvo nasilje. Odmah se imadu uzaptiti svi pozivi na generalni štrajk i do mjesec dana zatvoriti svi koji ih čine usmeno ili pismeno.
- Zabranit će se sve tiskane stvari kojima se umanjuje značaj ovih mjera naređenih za održavanje slobode, reda i vlasnitšva. Podrazumijeva se da ostaje netaknuta sloboda javne riječi i pisanja, ako se njima ne vrijeđa Država i ne izaziva javna demoralizacija.
- Da se u svakom slučaju nereda s razornim karakterom, prvo poduzimaju oštre mjere protiv vođa i moralnih podbadača, bili oni tu ili činili umjetni alibi.
- Zavodi se obvezna prijava oružja. Tko ne prijavi vatreno oružje i eksplozive, kaznit će se do 3 mjeseca zatvora s radom.
- Za sve vrijeme rada Ustavotvorne Skupštine zabranjene su u Beogradu svake manifestacije rastrojnog i uzbudljivog karaktera. Vojnom sudu na suđenje predaju se svi, koji bi pružali oružani otpor državnim tijelima sigurnosti.
- Da se s našeg zemljišta protjeraju svi stranci koji bi se smutnjama pridruživali i jačali ih.
- Da se iz državne službe otpuste svi činovnici viši i niži, koji bi produžili propagandu boljševizma u našoj zemlji, a da se oduzme pomoć za školovanje svima studentima komunistima.
- Obznanu je donio Ministarski savjet i potpisao ju je njezin predsjednik. Naredba nije bila objavljena u službenom listu te je osvanula u novinama, kao proglas, što je u stvari i bila jer zbog izostanka kraljeva potpisa nije mogla imati narav uredbe. Unatoč tome, proizvela je pravne učinke - izabranim zastupnicima KPJ-a onemogućen je rad u Skupštini, imovina stranke bila je zaplijenjena, a svi sindikalni domovi zatvoreni. Razlozi donošenja naredbe dani su u uvodu, gdje je navedeno da „s više strana i iz više pouzdanih izvora, državne vlasti imaju saznanje, da rastrojni i reakcionarni elementi spremaju ovih dana napad na državu, njezino ustrojstvo i društveni red sa zadatkom da po ruskom boljševičkom primjeru, sve sruše što danas postoji od zakona, ustanova i dobara javnih i privatnih, a na mjesto svega zavedu kao u Rusiji, vlast nekoliko ljudi koji će raspolagati životom, slobodom i imanjem građana, a državu našu otvoriti invaziji stranaca. To oni zovu diktaturom proleterijata....
... I naša država ne smije dopustiti prolijevanje krvi. Proliveno je i suviše. Narod traži mir da bi liječio svoje ratne rane i patnje. Pošto su prevratni elementi izabrali ove dane, kad Velika Narodna Skupština počinje uređivanje države, da počnu s općom obustavom rada, koju bi potom pretvorili u nered, krvavu pomutnju i rasulo. Vlada je odlučila da se snaga države stavi u službu slobode i reda.“[2] Autor Obznane bio je ministar unutarnjih poslova Vlade Milorad Drašković, na kojeg je 1921. u Delnicama zbog toga izvršen atentat. Ustavotvorna skupština kasnije je osnažila tu naredbu, a ubojstvo ministra imalo je za posljedicu donošenje Zakona o zaštiti javne sigurnosti i poretka u državi, u koji su pretočene i pooštrene odredbe Obznane.
Kralj je dokazao da je tiranin i da ne postuje narodnu volju, i da dje vrlo glupa objasnjenja zasto se zabranjuje KPJ. Interesatno je da se Kraljevina SHS kasnije Jugoslavija surovo obracunavala sa komunistima, dok je bila jako blagonaklona prema ustasama ( Artkovic je posle atentata na kralja Aleksandra isporucen Kraljevini, ali je vrlo brzo pusten, Budaku i nekim ustasama je dopsteno da se vrate u Kraljevinu i da se bave ''humanitarnim aktivnostima''.
Kralj je napravio gresku, jer narod stao uz komuniste koji je prepoznao njihove ideje, i kaznio je dinastiju Karadjordjevic na izborima 1945.
Milosav Samardzic samouki istoricar koji je rekao da nije bilo komunista u Srbiji do 1945
), tako bi kad-tad i monarhisti slično prošli..... kao što su i prošli....
Da je predao vlast tadasnjim komunistima, ocuvao bi Jugu u sigurno uspesnijem obliku...
