Када се говори о оваквим темама, опстанак света, опстанак човечанства у будућности, узима се као аксиом. Као нешто што се подразумева.
Осигурати опстанак човечанства ва вјеки вјеков. То је веома битно. Ултимативни циљ!
А зашто би било важно да свет опстане?
Свет треба нестати.
Моје решење "бољег света" јесте да се апсолутно прекине са размножавањем, са стварањем потомства, са пуњењем пакла новим становницима. Док они који су се у паклу затекли требају престати да раде и да оних неколико година, или деценија, до смрти посвете припреми за исту.
По инерцији, становништо би се тако смањивало, а затечена средства била би довољна да преостали становници живе. На тај начин би убрзо човечанство нестало, а сама та атмосфера би довела до резигнације, до уздизања свести, и негације воље.
И немојте се много саблажњавати над овим сценаријем. Хипотетични свет у коме би за разлику од овог данас владао разум, у коме би сви, или бар већина људи били филозофи, такав свет би убрзо нестао управо на овај начин који сам описао. Зато се можда природа и постарала да филозофи буду апсолутни изузеци међу људима, а не правило.