roboniksic
Početnik
- Poruka
- 30
seoba Trebješana izvršena je uz saglasnost cara Aleksandra I Romanova, 1804. godine na područje između Odese i Tiraspolja, u naselje Slavjanoserbskoje. Tada se doselilo stotinak Trebješana, iz Nikšićkog plemena.
Seoba Trebješana, koji su iz starog zavičaja izbegli ispred turskih progona ima svoju predistoriju.
Kao pripadnici plemena Nikšića, Trebješani su bili baštinici bogate ratničke i slobodarske tradicije. Pleme Nikšića vodi poreklo od zajedničkog pretka Nikše, potomka Vukana Nemanjića, najstarijeg sina Stefana Nemanje. Ne trpeći tursko ropstvo u vreme rata hrišćanskih zemalja protiv Turske, zajedno sa crnogorskim, brđanskim i hercegovačkim plemenima, 1597. godine digli su se na ustanak, koji je deceniju kasnije ugušen.
Nova prilika za ustanak ukazala se 1710. godine, u vreme rata Rusije sa Turskom. Tada su se na poziv ruskog cara Petra Velikog podigli Crnogorci i Hercegovci, kojima je na čelu bio vladika Danilo Petrović. Posle ruskog poraza na Prutu, ustanici su prepušteni sami sebi, a najborbeniji među njima, Trebješani, morali su se posle "razure" iseliti među crnogorska i hercegovačka plemena. Trideset godina kasnije Trebješani su se pomirili sa Turcima i vratili na zgarišta, podižući na ruševinama novu Trebjesu.Hercegovačko "plemstvo" sa Mališom na čelu
Kada je Rusija 1787. godine ponovo zaratila sa Turskom odazivajući se pozivu ruske carice Katarine II, Crnogorci i Hercegovci su se ponovo digli na ustanak. Pošto su uzalud opsedali Onogošt, Trebješani su pod pritiskom Turaka opet pretrpeli "razuru". U izbeglištvu su se odlučili da se isele u Rusiju. Punih dvanaest godina (1792-1804), trebješki prvaci sa Minom Lazarevićem Mališom na čelu, obilazili su Ruski carski dvor, pokušavajući da dobiju dozvolu za useljenje u Rusiju.
Posle dobijanja dozvole, Trebješani su 1804. godine dospeli u Odesu. Stanovnici Odese, kako oni iz Srpske kolonije, tako i meštani, toplo su prihvatili Trebješane. Lično ih je u više mahova primao gradonačelnik.Ruski car Aleksandar I dodelio im je zemljište u prostranoj ravnici između Odese i Tiraspolja. Naselje koje su podigli nazvano je Slavjanoserbskoje.Trebješani nisu dugo mirovali u novom zavičaju. Našli su se u vojsci ruskog generala Mihaila Mi-loradovića, koji je krenuo u Vlašku. Nalazeći se u pratnji Miloradovića, koji je poticao iz srpske hercegovine iz plemićke porodice, serdar Mina Lazarević je izrazio želju da se Karađorđevim ustanicima priključi sa odredom dobrovoljaca. Morao je, međutim, da se vrati u Slavjanoserbskoje, gde su ga, kao trebješkog starešinu, očekivali mnogi poslovi.Sve do 1820. godine Trebješani su vodili bitku da dobiju rusko plemstvo, na osnovu prava koje su poneli iz starog zavičaja. Serdar Mina Lazarević, kao dokaz o poreklu Trebješana, priložio je niz dokumenata, posebno mletačkih, među kojima su se naročito isticale diplome mletačkih duždeva. Na osnovu toga je Hersonska plemićka deputatska skupština 1814. godine sve Trebješane uvrstila u plemićki stalež. Ovu odluku, međutim, 1818. godine ukinula je Heroldija Praviteljstvujuščeg senata u Petrogradu sa obrazloženjem da mletačke isprave "ne mogu biti izjednačene s gramotama i poveljama kojima krunisane glave daju plemstvo". Sem toga, ukazano je da prema važećim propisima u Ruskom carstvu, prava ruskog plemstva mogu biti data samo onima koji su u službi u ruskoj vojsci dobili činove viših oficira. Tada se Bogdan Nikšić, koji je posle smrti svoga brata postao trebješki prvak, sa novim dopunskim dokumentima obratio ministru pra-vosuđa, priloživši podrobni rodoslov bratstva Nikšića, vezujući sve njih za zajedničkog rodonačelnika iz loze Nemanjića. Ovo svedočanstvo potpisao je Vladika Petar I Petrović, kojim potvrđuje pripadnost Trebješana najvišem srpskom plemstvu, a govori se i o njihovoj junačkoj borbi i stradanjima protiv Turaka, kao i o njihovim zaslugama za Rusiju. Naime, Trebješani su se 1812. godine uključili u rat protiv Napoleona.Pored razmatranja na Hersonskoj plemićkoj deputatskoj skupštini, predmet o plemstvu Trebješana razmatran je na Opštem saboru petrogradskih departmana. Državni sovjet, uzimajući u obzir posebne zasluge Tebješana u borbi protiv Turaka, na predlog Praviteljstvujuščeg senata, izrazio je mišljenje da se svima članovima bratstva dodele plemićke titule. Ovo je 1819. potvrdio car Aleksandar I, pa su 1820. godine 22 trebješke porodice postale nasledni plemići. Na osnovu toga Hersonska plemićka skupština ih je unela u rodoslovsne knjige.
Seoba Trebješana, koji su iz starog zavičaja izbegli ispred turskih progona ima svoju predistoriju.
Kao pripadnici plemena Nikšića, Trebješani su bili baštinici bogate ratničke i slobodarske tradicije. Pleme Nikšića vodi poreklo od zajedničkog pretka Nikše, potomka Vukana Nemanjića, najstarijeg sina Stefana Nemanje. Ne trpeći tursko ropstvo u vreme rata hrišćanskih zemalja protiv Turske, zajedno sa crnogorskim, brđanskim i hercegovačkim plemenima, 1597. godine digli su se na ustanak, koji je deceniju kasnije ugušen.
Nova prilika za ustanak ukazala se 1710. godine, u vreme rata Rusije sa Turskom. Tada su se na poziv ruskog cara Petra Velikog podigli Crnogorci i Hercegovci, kojima je na čelu bio vladika Danilo Petrović. Posle ruskog poraza na Prutu, ustanici su prepušteni sami sebi, a najborbeniji među njima, Trebješani, morali su se posle "razure" iseliti među crnogorska i hercegovačka plemena. Trideset godina kasnije Trebješani su se pomirili sa Turcima i vratili na zgarišta, podižući na ruševinama novu Trebjesu.Hercegovačko "plemstvo" sa Mališom na čelu
Kada je Rusija 1787. godine ponovo zaratila sa Turskom odazivajući se pozivu ruske carice Katarine II, Crnogorci i Hercegovci su se ponovo digli na ustanak. Pošto su uzalud opsedali Onogošt, Trebješani su pod pritiskom Turaka opet pretrpeli "razuru". U izbeglištvu su se odlučili da se isele u Rusiju. Punih dvanaest godina (1792-1804), trebješki prvaci sa Minom Lazarevićem Mališom na čelu, obilazili su Ruski carski dvor, pokušavajući da dobiju dozvolu za useljenje u Rusiju.
Posle dobijanja dozvole, Trebješani su 1804. godine dospeli u Odesu. Stanovnici Odese, kako oni iz Srpske kolonije, tako i meštani, toplo su prihvatili Trebješane. Lično ih je u više mahova primao gradonačelnik.Ruski car Aleksandar I dodelio im je zemljište u prostranoj ravnici između Odese i Tiraspolja. Naselje koje su podigli nazvano je Slavjanoserbskoje.Trebješani nisu dugo mirovali u novom zavičaju. Našli su se u vojsci ruskog generala Mihaila Mi-loradovića, koji je krenuo u Vlašku. Nalazeći se u pratnji Miloradovića, koji je poticao iz srpske hercegovine iz plemićke porodice, serdar Mina Lazarević je izrazio želju da se Karađorđevim ustanicima priključi sa odredom dobrovoljaca. Morao je, međutim, da se vrati u Slavjanoserbskoje, gde su ga, kao trebješkog starešinu, očekivali mnogi poslovi.Sve do 1820. godine Trebješani su vodili bitku da dobiju rusko plemstvo, na osnovu prava koje su poneli iz starog zavičaja. Serdar Mina Lazarević, kao dokaz o poreklu Trebješana, priložio je niz dokumenata, posebno mletačkih, među kojima su se naročito isticale diplome mletačkih duždeva. Na osnovu toga je Hersonska plemićka deputatska skupština 1814. godine sve Trebješane uvrstila u plemićki stalež. Ovu odluku, međutim, 1818. godine ukinula je Heroldija Praviteljstvujuščeg senata u Petrogradu sa obrazloženjem da mletačke isprave "ne mogu biti izjednačene s gramotama i poveljama kojima krunisane glave daju plemstvo". Sem toga, ukazano je da prema važećim propisima u Ruskom carstvu, prava ruskog plemstva mogu biti data samo onima koji su u službi u ruskoj vojsci dobili činove viših oficira. Tada se Bogdan Nikšić, koji je posle smrti svoga brata postao trebješki prvak, sa novim dopunskim dokumentima obratio ministru pra-vosuđa, priloživši podrobni rodoslov bratstva Nikšića, vezujući sve njih za zajedničkog rodonačelnika iz loze Nemanjića. Ovo svedočanstvo potpisao je Vladika Petar I Petrović, kojim potvrđuje pripadnost Trebješana najvišem srpskom plemstvu, a govori se i o njihovoj junačkoj borbi i stradanjima protiv Turaka, kao i o njihovim zaslugama za Rusiju. Naime, Trebješani su se 1812. godine uključili u rat protiv Napoleona.Pored razmatranja na Hersonskoj plemićkoj deputatskoj skupštini, predmet o plemstvu Trebješana razmatran je na Opštem saboru petrogradskih departmana. Državni sovjet, uzimajući u obzir posebne zasluge Tebješana u borbi protiv Turaka, na predlog Praviteljstvujuščeg senata, izrazio je mišljenje da se svima članovima bratstva dodele plemićke titule. Ovo je 1819. potvrdio car Aleksandar I, pa su 1820. godine 22 trebješke porodice postale nasledni plemići. Na osnovu toga Hersonska plemićka skupština ih je unela u rodoslovsne knjige.
upišite u google Nikšići rusko plemstvo ....nije ni navedeno dali su tamo uz plemstvo dobili i grb i ako jesu zanima me sta su uvrstili u grb i ak sam dobro shvatio svatko si moze dodjelit grb i ako ima rodoslov moze uvrstit unjega elemente plemickog grba...dali se pritom misli na krunu kacigu i plašt ....?
