Dubrovačka književnost je srpska i bazirana je na kosovskom zavetu!

[ZabranjeniLegenda]

Kao da je vaš zaključak konačna, nepobitna istina.

Prvo, tada se većina stanovnika bilo gdje u Hrvatskoj Slavoniji, Dalmaciji, Bosni, Hercegovini nije izjašnjavala nikako. Trebalo je vremena dok se moderna nacionalna svijest "primi" u najširim, neobrazovanim masama iz ruralnih područja, a takvi su bili 90 posto stanovništva Hrvatske, a 95 posto Hrvata, jer je građanski sloj uglavnom bio sastavljen od Nijemaca, Mađara, Talijana, Židova, pa i Čeha.

Drugo, proučavajući one dubrovačke novine i listove koje su izdavali dubrovački Srbi, prema njihovim tiražama, prema broju običnih ljudi koji su se javljali u oglase, zaključujemo da se radilo o tisućama ljudi i to ne samo obrazovanih građana, već i o težacima, ribarima....

Treće, kako i sam djelom vučem korijene iz tog kraja, znam da se u Cavtatu za vrijeme 2. svjetskog rata još uvijek pjevala pjesma: "Držimo se za prst mali, mi smo Srbi Caftačani" (tako su oni izgovarali "f", a ne "v").

Dakle, koliko se god hrvatska historiografija upirala minimizirati broj, doprinos i utjecaj dubrovačkih Srba katolika, jasno je da su oni, sve i da nisu činili apsolutnu većinu stanovnika (jer tada kako rekoh nacionalna svijest nigdje u ovim krajevima još nije bila raširena), bili su pojedinačno najveća grupa. Iza njih su mogli biti Slaveni (Slovinci), našijenci i autonomaši, a Hrvata nije bilo.

Hrvati su politicki dominirali u Dubrovniku vec krajem 19. v.

Da vidimo da li ce @Q. in perpetuum hibernum uskociti odje protiv srpske propagande

 

[крсташ]

Prvo, ljudi se mijenjaju. Danas u hrvatskom javnom životu postoje primjeri velikih hrvatskih domoljuba, čak i nacionalista, koji su prije tridesetak godina pisali hvalospjeve Titu, Jugoslaviji i Jugoslavenskoj narodnoj armiji. Kad su jednog predsjednika braniteljske udruge suočili sa njegovim tekstovima u kojima slavi Jugoslaviju, on je odgovorio da se ponovno rodio 1990. i da od tada za njega život počinje.

Људи се не мењају. Мења се страна/идеологија/прича/тим, а њихова природа остаје иста - превртачка.

Човек мења партију, веру, име и презиме како би остварио неку добит у друштву у ком живи. Сутра ако се поново промени политичко и друштвено уређење у Хрватској, ти људи ће поново променити плочу, али ће у својој суштини остати исти.

Treće, ljudi su samo ljudi. Kad neki Srbin sa Kosova dođe u Zagreb, ako tamo provede 40 godina, on će se vrlo lako asimilirati. Asimilirao bi se i u Njemačkoj, a gdje neće u Hrvatskoj. Njegova djeca su već Hrvati, čak i ako su kršteni u pravoslavnoj crkvi. To je jednostavno prirodan proces, razlike između Hrvata i Srba ipak nisu toliko velike. Ako se većina hrvatskih pravoslavnih Srba koji su ostajali u Hrvatskoj s vremenom asimilirala, jasno je da za asimilaciju Srba katolika gotovo da i nije bilo prepreka.

Постоје људи који се нису никада асимилиовали у средину у коју су дошли, иако ту живе већ генерацијама.

 

[крсташ]

Iza njih su mogli biti Slaveni (Slovinci)

Која је разлика између Славена (Словинаца) са једне стране и Хрвата и Срба, са друге?

 

[Mej bregami]

Četvrto, 1991. u cavtatskom hotelu "Croatia" skupilo se dvjestotinjak viđenijih Cavtaćana, ali i ljudi iz okolnih mjesta, pa čak i neki iz Dubrovnika koji su htjeli Dubrovnik odvojiti od Hrvatske i pripojiti Srbiji i Crnoj Gori. Mnogi od njih su osuđeni, neki su pobjegli iz Hrvatske, a neki su zatvoreni. Upoznao sam jednu ženu koja je bila na tom skupu i koja je robijala radi toga nekoliko godina.

Konačno, ljudi su ono što tvrde da jesu. Ako se danas Cavtaćani izjašnjavaju kao Hrvati, onda su oni Hrvati. Kraj priče. Međutim, historiografija griješi ako na temelju sadašnjosti pokušava rekonstruirati prošlost. Ta greška koja je kod povjesničara česta naziva sa "anakronizam".

Opet izvrtanje činjenica.

Osnivački skup ‘Odbora Pokreta Dubrovačke republike’ upriličen je u vrijeme (24. novembra 1991. godine) kada je dobar dio juga Hrvatske bio okupiran, Dubrovnik je skoro puna dva mjeseca u potpunoj blokadi i pod opsadom, ‘oslobodilačka’ JNA je prevarom tijekom pregovora zauzela Mokošicu, obrana Dubrovnika je svedena na potez Hotel Belvedere – Jadranska magistrala – Srđ – Sustjepan. Hrvatska je u to doba u šoku i pod stresom nakon pada Vukovara, rat bjesni na mnogim bojišnicama, što donosi prosinac malo je tko tada mogao predvidjeti.

Upravo u takvoj situaciji, iznimno teškoj po cijelu Hrvatsku, a napose za dubrovački kraj, "komandant mesta Cavtata" poručnik Nemanja Kurdulija sa suradnicima u kongresnoj dvorani hotela "Croatia" 24. studenog navečer saziva skup građana. Dva dana uoči promocije “Pokreta za osnivanje slobodne Dubrovačke republike” Cavtat su, prema iskazima svjedoka tih zbivanja pohranjenima u arhivima MUP-a RH, posjetili Aleksandar Apolonio i dr Mitar Čvorović, tadašnji predsjednik poslanika Narodne stranke u Skupštini Crne Gore. Oni su uz pomoć poručnika Kurdulije pozvali i nekoliko Cavtaćana, pojedinačno ih uvjeravajući u nužnost što bržeg uspostavljanja zamišljene ‘republike’. Iako taj prethodni ‘briefing’ nije uspio, u hotelu "Croatia" se praćen s 30-tak novinara iz Beograda, Podgorice i Novog Sada pompozno pojavljuje dugogodišnji dubrovački javni tužitelj Aleksandar Apolonio. Uz potporu predstavnika JNA i dra Čvorovića – Apolonio s Ivom Langom promovira osnivanje ‘Pokreta’. Napominje kako JNA „narodu garantira punu slobodu življenja“, a ondašnju hrvatsku vlast naziva "fašističkom i ustaškom". O JNA koja je do tada razorila, opljačkala i spalila dobar dio dubrovačkog kraja, uvodeći pritom i okupacijske „komande mesta“, ‘knez’ Apolonio govori biranim riječima ističući kako se i najviši armijski oficiri zauzimaju za stvaranje "demilitarizirane i autonomne Dubrovačke republike".

Tadašnji najviše rangirani oficiri JNA na dubrovačkom području su kasniji haški osuđenici general Pavle Strugar kao i admiral Miodrag Jokić, zapovjednici tzv. II Operativne grupe JNA za dubrovačko-hercegovačko ratište i Vojno-pomorskog sektora Boka. Za njih obojicu ICTY, uz ostalo, navodi da su sudjelovali u izvršenju ratnih nedjela “s ciljem osiguranja kontrole nad onim dijelovima Hrvatske za koje je postojala namjera da budu uključeni u tzv. Dubrovačku republiku”. Ili još preciznije:”Cilj JNA, srpske i crnogorske vlade bio je da izdvoji tu oblast iz Hrvatske i pripoje je Srbiji/Crnoj Gori i drugim oblastima nad kojima je namjeravano uspostavljanje srpske kontrole u Hrvatskoj i BiH”, stoji u potvrđenoj haaškoj optužnici za Strugara i Jokića.
- Dubrovčani oduševljeno dočekali ideju o stvaranju Republike, javljali su tada srbijanski i crnogorski mediji. Svima onima koji su rođeni i žive u Dubrovniku ili široj dubrovačkoj regiji te bilo gdje u svijetu, čitavoj svjetskoj zajednici: s ponosom i zadovoljstvom obavještavamo vas da se „Dubrovačka republika zasniva na konstitutivnom zakonu (ustavu) kao autonomna i demilitarizirana zajednica svog stanovništva šire dubrovačke regije s namjerom da bude konstitituvni dio Republike Jugoslavije“, kliktali su potom republikanci, a proglase tzv. Privremenog Malog vijeća Dubrovačke republike, odnosno 'vlade DR-a' potpisivao je Aleksandar Apolonio.
slika
Unatoč tim i sličnim odaslanim porukama nakon skupa u "Croatiji", do početka 1992. godine u Apolonijevu "Odboru Pokreta" od projektiranih 11 članova ostali su on, Ivo Lang (umirovljeni oficir JNA koji je tada živio u Cavtatu), Blažo Zlopaša, Uglješa Jović i dubrovački poduzetnik, soboslikar Mirko Vujačić, kolokvijalno poznat kao „jajar“. Nakon tih politikantsko-medijskih manipulacija s osnivanjem DR-a Apolonio, Lang, Vujačić ... šire svoje ideje na tada okupiranim dijelovima dubrovačke općine ( Cavtat, Mokošica, Kupari, Zaton ...), a održavaju i tribine po Boki Kotorskoj, Trebinju, Beogradu i Novom Sadu. Propagandom impregniranoj javnosti Srbije i Crne Gore, te istočne Hercegovine pritom objašnjavaju kako njihovu ideju o Dubrovačkoj republici navodno podržavaju lord Carrington, Hans van der Broek, Peres de Cuellar, Warren Zimmermann, Bernard Kouschner. Uz tu tobožnju svesvjetsku potporu ‘knez’ i njegovi sljedbenici početkom 1992. godine distribuiraju i tzv. Deklaraciju privremenog "Malog vijeća DR-a" u kojoj se objašnjava republikanska ideja. "Dubrovnik svoj život mora stvarati sa svojim zaleđem, to je prirodna neminovnost", isticali su krijući se iza eufemizama o "autonomnoj i demilitariziranoj zajednici svog stanovništva šire dubrovačke regije".

Ne treba biti odviše politički vidovit pa zaključiti kako se iza "šire dubrovačke regije" zapravo nevješto skrivao pokušaj pripajanja Dubrovnika tobožnjoj jugoslavenskoj, odnosno tada projektiranoj velikosrpskoj državnoj tvorevini. Budući da su te rabote ‘kneza’ Apolonija i njegovih sudrugova prepoznate i da širenje ‘pokreta’ nije uspijevalo, iako je u to doba imao snažnu medijsku potporu iz Beograda, Podgorice i Novog Sada, početkom 1992. godine na inicijativu admirala Jokića diljem okupiranog područja osnivaju se tzv. Organi za civilne poslove koji postaju i političko-vojna središta za promicanje republikanskih ideja.... Međutim, ni ti veliki napori koji su rezultirali tiskanjem jedinog broja lista “Dubrovačka republika” (svibanj ’92) - Apoloniju i njegovim sljedbenicima nisu donijeli posebnih učinaka na jugu Hrvatske u zaživljavanju ideje o stvaranju "autonomne zajednice". Razumljivo:ljudi u Konavlima, Primorju, Rijeci i Župi, pa i u samom Gradu, koje se pokušavalo vrbovati za ustanovljavanje onakve ‘republike’ - prepoznali su grubi pokušaj kvislinške podvale u najtežim vremenima za Hrvatsku i dubrovački kraj. Riskirajući i vlastitu sigurnost u tim danima odbili su te ‘ponude’ koje su, uz vlasti u Beogradu, Podgorici i Trebinju, sponzorirali jugovojska i podržavali likovi poput, primjerice, Vuka Draškovića, Vojislava Šešelja, Mirka Jovića, Željka Ražnatovića – Arkana, Božidara Vučurevića, dra Novaka Kilibarde, generala i admirala: Milana Pujića, Pavla Strugara, Radomira Damjanovića, Miodraga Jokića… akademika SANU-a Veselina Đuretića, Vladimira Strugara, Miroslava Pantića.

 

[ZabranjeniLegenda]

Људи се не мењају. Мења се страна/идеологија/прича/тим, а њихова природа остаје иста - превртачка.

Човек мења партију, веру, име и презиме како би остварио неку добит у друштву у ком живи. Сутра ако се поново промени политичко и друштвено уређење у Хрватској, ти људи ће поново променити плочу, али ће у својој суштини остати исти.



Постоје људи који се нису никада асимилиовали у средину у коју су дошли, иако ту живе већ генерацијама.

“Srpska propaganda is strong with this one”

 

[крсташ]

Треба рећи још једну ствар - Пребивалиште писца не одређује припадност његових књижевних дела. Исто тако, националност (етничка припадност) писца такође не одређује припадност његових књижевних дела некој од књижевности.

Читајући ову тему, видео сам јасно да поједини учесници у расправи не знају ове основе, а да жустро бране неодбрањиве тврдње и ставове, засноване искључиво на политици.

 

[крсташ]

Pa ovo nije Mletacki prevod, vec Italijanski prevod sa Mletackog.

Придев се пише малим словом.

Друго, шта је "млетачки језик"?

 

[ZabranjeniLegenda]

Придев се пише малим словом.

Друго, шта је "млетачки језик"?

https://en.wikipedia.org/wiki/Venetian_language

 

[крсташ]

Objasnio sam prije da je samo domaca adaptacija tajne veceri iz Biblije i poceo kao samo marginalna guslarska pjesma i pretvorena u drzavnu ideologiju u 19. vijeku.

Najvjerovatnije sama crkva je izmislila pricu, zbog ociglednih biblijskih aluzija.

Правилно би било "адаптација тајне вечере". Тајна вечер не постоји.

Друго, последња реченица би требало да гласи "Највјероватније је сама црква измислила причу..."

 

[крсташ]

Same cinienice govore da ,,kosovski zavjet” je od pocetka konstruisana politicka ideologija:

Исправно би било да гласи овако:

"Саме чињенице говоре да је "косовски завјет" од почетка конструисана политичка идеологија.

 

[Zvonimir Božić]

Hrvati su politicki dominirali u Dubrovniku vec krajem 19. v.

Da vidimo da li ce @Q. in perpetuum hibernum uskociti odje protiv srpske propagande

Nije istina. Prohrvatska opcija, pravaši Jugoslavena Frana Supila, nikad pobijedili ni na jednim dubrovačkim izborima u Austro-Ugarskoj, samo su jednom u koaliciji sa Srbima iz Narodne stranke uzeli vlast, ali zato što tada zbog podmetanja Srpska stranka nije ni izašla na izbore. Kada su se nakon toga Srbi iz Narodne stranke ponovno ujedinili sa Srpskom strankom, prohrvatska opcija je izgubila sve naredne izbore.

 

[крсташ]

Jasno i argumentovano objasnjavam da kosovski zavjet je politicki konstrukt kreiran od jednog zrna par guslarskih pjesama iz 18-19. v.

Јасно и аргументовано објашњавам да је косовски завјет политички конструкт, креиран од једног зрна гусларских пјесама из 18. и 19. вјека.

или

Јасно и аргументовано објашњавам да је косовски завјет политички конструкт, креиран од пар гусларских пјесама из 18. и 19. вјека.

 

[ZabranjeniLegenda]

Јасно и аргументовано објашњавам да је косовски завјет политички конструкт, креиран од једног зрна гусларских пјесама из 18. и 19. вјека.

или

Јасно и аргументовано објашњавам да је косовски завјет политички конструкт, креиран од пар гусларских пјесама из 18. и 19. вјека.

Jesi ti uciteljica sto je popila otkaz u skolu ili?

 

[Putnik iz Međugorja]

Prvo, ljudi se mijenjaju.

Ne mijenjaju se ljudi u tom smislu nikada - da neki NAROD koji je 1941. tvdio da je srpski 1991. odjednom tvrdi da je hrvatski, kad svi znamo koji je odnos Srba i Hrvata bio u zadnjih sto godina...
Stvarno se vidi da te proždire veliko i duboko nepoštenje prema istini...

Hvalospjevi Titu nisu hvalospjevi Srbima...
Srbi u Hrvatskoj ne samo da se nikada nisu asimilirali u Hrvate, nego su ostali neprijatelji Hrvatima, a razlog neprijateljstva leži u nemogućnosti srpske asimiliacije u hrvatsko društvo...
Jedan dio Srba prihvatio je Hrvatsku kao svoju domovinu iskreno - to su građanski Srbi i ima ih oko 50 000 - 100 000, ali pogodi šta? I oni su ostali Srbi, tojest nisu se asimilirali u Hrvate, iako bi htjeli, a to ti je zato što U STVARNOM ŽIVOTU nije nimalo jednostavno ubacit se pravoslavcu u neku pravu pravcatu hrvatsku obitelj. To je gotovo neizvedivo, jer su Hrvati zajheban narod...
Baš je sve obrnuto od tvojih riječi...

.

 

[Zvonimir Božić]

Која је разлика између Славена (Словинаца) са једне стране и Хрвата и Срба, са друге?

Tada vrlo mala, ako uopće postoji.

Kao Slovinci su se izjašnjavali oni koji iz nekog razloga nisu htjeli zauzeti stranu ili su bili za ujedinjenje Hrvata i Srba. Hrvatska ideja, iako obilato podržana i od Beča i od nove generacije katoličkih svećenika (stariji svećenici ne, oni su pisali o srpstvu) nije se u Dubrovniku uspjela primiti do 1. svjetskog rata. Pristaše hrvatstva bili su uglavnom doseljenici, i da ironija sudbine bude veća, mještani Brgata, negdašnjeg čuvenog svetišta pravoslavne svetice svete Petke. Srpstvo je imalo uporište kako u izvornom porijeklu (većina stanovnika Dubrovnika i okoline ipak su vukli korijenje, makar i daleko, iz istočne Hercegovine i Crne Gore), tako i u privlačnosti slobodne srpske države.

Vrijeme u kojem je postalo jasno da od povratka "Republike" neće biti niša, vrijeme je velikih nacionalnih buđenja po Europi. Tako se i u Dubrovniku odvijaju slični procesi kao i u Zagrebu, Pragu, Rimu... Prvo inteligencija, građanstvo i elite "otkrivaju" svoj nacionalni identitet (a djelom i izmišljaju ili bolje rečeno osmišljavaju), a zatim i šire mase. U Dubrovniku je to nacionalno buđenje srpske nacionalne svijesti. Ona je nasilno gušena, a nasilje je kulminiralo nakon ubojstva Ferdinanda, kada su brojni viđeni Dubrovčani završili u zatvorima, a sve srpske institucije su porazbijane. Dobri starina Čingrija jedva je izvukao živu glavu.

Nakon 1. svjetskog rata dinamika migracija, neprijateljstvo pravoslavne crkve prema Srbima katolicima iz Dubrovnika (sjetimo se samo koliko je laži o njima iznio Nikodim Milaš), i razni drugi sociološki procesi doveli su jačanja hrvatske nacionalne identifikacije u Dubrovniku, a slabljenja srpske. Jugoslavenstvo je bilo logičan izlaz, tako su mogli biti i Srbi i Hrvati odjednom. Nepovratno, sve su zapečatile srpske i crnogorske bombe bačene na grad 1991.

 

[Zvonimir Božić]

Opet izvrtanje činjenica.

Kako ovaj propagandni tekst pobija činjenicu da je i 1991. u Cavatu bilo ljudi koji su se izjašnjavali kao Srbi? Pa i tvoj tekst to dokazuje. Zlopaša i Apoloniju su bili možda i najpoznatiji i najugledniji Cavtaćani.

 

[ZabranjeniLegenda]

Znaci dozvolices da vrsljaju ove otvorene neistine koje si ti lakocom oborio godinu ranije? Ili je odje tebi sukob interesa

@Q. in perpetuum hibernum

 

[Zvonimir Božić]

Ne mijenjaju se ljudi u tom smislu nikada - da neki NAROD koji je 1941. tvdio da je srpski 1991. odjednom tvrdi da je hrvatski, kad svi znamo koji je odnos Srba i Hrvata bio u zadnjih sto godina...
Stvarno se vidi da te proždire veliko i duboko nepoštenje prema istini...

Hvalospjevi Titu nisu hvalospjevi Srbima...
Srbi u Hrvatskoj ne samo da se nikada nisu asimilirali u Hrvate, nego su ostali neprijatelji Hrvatima, a razlog neprijateljstva leži u nemogućnosti srpske asimiliacije u hrvatsko društvo...
Jedan dio Srba prihvatio je Hrvatsku kao svoju domovinu iskreno - to su građanski Srbi i ima ih oko 50 000 - 100 000, ali pogodi šta? I oni su ostali Srbi, tojest nisu se asimilirali u Hrvate, iako bi htjeli, a to ti je zato što U STVARNOM ŽIVOTU nije nimalo jednostavno ubacit se pravoslavcu u neku pravu pravcatu hrvatsku obitelj. To je gotovo neizvedivo, jer su Hrvati zajheban narod...
Baš je sve obrnuto od tvojih riječi...

.

Tvoja neobrazovanost, neinteligencija i skromni intelektualni kapaciteti (kladio bih se u život da nisi studirao čak ni na privatnom fakultetu), diskfalificira te za bilo kakve ozbiljne i znanstvene rasprave i vjerojatni je razlog tvoje patološke mržnje prema Srbima, uz pritajeni sindrom konvertita koji izbija između redova. Tako da ne bih više gubio vrijeme na rasprave sa nekim tko nije sposoban shvatiti osnovne postulate zdravoseljačke, a ne znanstvene logike. Volim raspravljati s neistomišljenicima i iz tih rasprava učiti, ali rasprava sa tobom je beskorisna.

Sama činjenica da još nisi baniran zbog srbofobije koju ni ne umiješ sakriti (niti imaš obraz, čast i osnovni roditeljski odgoj, pa da u tuđoj kući pokažeš bar elementarno poštovanje), pokazuje koliko su Srbi kao narod neopterećeni Hrvatima. Srbi su za daleko manje na hrvatskim forumima banirani, a i Hrvati koji iznose sulude srbofobne i klerofašističke konstrukcije (zato se Pripić preselio ovdje na srpski forum).

 

[mario80]

Polupismeni jedni i drugi svađaju se oko kulture, ćelavi bez ruku za kosu se vuku

 

[крсташ]

Jesi ti uciteljica sto je popila otkaz u skolu ili?

Јеси ли ти човек или CHAT GPT?

 

[крсташ]

Tada vrlo mala, ako uopće postoji.

Kao Slovinci su se izjašnjavali oni koji iz nekog razloga nisu htjeli zauzeti stranu ili su bili za ujedinjenje Hrvata i Srba. Hrvatska ideja, iako obilato podržana i od Beča i od nove generacije katoličkih svećenika (stariji svećenici ne, oni su pisali o srpstvu) nije se u Dubrovniku uspjela primiti do 1. svjetskog rata. Pristaše hrvatstva bili su uglavnom doseljenici, i da ironija sudbine bude veća, mještani Brgata, negdašnjeg čuvenog svetišta pravoslavne svetice svete Petke. Srpstvo je imalo uporište kako u izvornom porijeklu (većina stanovnika Dubrovnika i okoline ipak su vukli korijenje, makar i daleko, iz istočne Hercegovine i Crne Gore), tako i u privlačnosti slobodne srpske države.

Vrijeme u kojem je postalo jasno da od povratka "Republike" neće biti niša, vrijeme je velikih nacionalnih buđenja po Europi. Tako se i u Dubrovniku odvijaju slični procesi kao i u Zagrebu, Pragu, Rimu... Prvo inteligencija, građanstvo i elite "otkrivaju" svoj nacionalni identitet (a djelom i izmišljaju ili bolje rečeno osmišljavaju), a zatim i šire mase. U Dubrovniku je to nacionalno buđenje srpske nacionalne svijesti. Ona je nasilno gušena, a nasilje je kulminiralo nakon ubojstva Ferdinanda, kada su brojni viđeni Dubrovčani završili u zatvorima, a sve srpske institucije su porazbijane. Dobri starina Čingrija jedva je izvukao živu glavu.

Nakon 1. svjetskog rata dinamika migracija, neprijateljstvo pravoslavne crkve prema Srbima katolicima iz Dubrovnika (sjetimo se samo koliko je laži o njima iznio Nikodim Milaš), i razni drugi sociološki procesi doveli su jačanja hrvatske nacionalne identifikacije u Dubrovniku, a slabljenja srpske. Jugoslavenstvo je bilo logičan izlaz, tako su mogli biti i Srbi i Hrvati odjednom. Nepovratno, sve su zapečatile srpske i crnogorske bombe bačene na grad 1991.

Не знам како су бомбе могле нешто да запечате, што није у њиховој моћи, али нема везе.

Стварно нисам знао за постојање Словина, нити сам ишта знао о њиховом пореклу.

 

[крсташ]

“Srpska propaganda is strong with this one”

Не. Ово није српска пропаганда.

 

[ZabranjeniLegenda]

Не. Ово није српска пропаганда.

Ti pises cirilicom i zoves se krstas, tvoj cijeli identitet je srpska propaganda.

 

[Putnik iz Međugorja]

Tvoja neobrazovanost, neinteligencija i skromni intelektualni kapaciteti (kladio bih se u život da nisi studirao čak ni na privatnom fakultetu), diskfalificira te za bilo kakve ozbiljne i znanstvene rasprave i vjerojatni je razlog tvoje patološke mržnje prema Srbima, uz pritajeni sindrom konvertita koji izbija između redova. Tako da ne bih više gubio vrijeme na rasprave sa nekim tko nije sposoban shvatiti osnovne postulate zdravoseljačke, a ne znanstvene logike. Volim raspravljati s neistomišljenicima i iz tih rasprava učiti, ali rasprava sa tobom je beskorisna.

Sama činjenica da još nisi baniran zbog srbofobije koju ni ne umiješ sakriti (niti imaš obraz, čast i osnovni roditeljski odgoj, pa da u tuđoj kući pokažeš bar elementarno poštovanje), pokazuje koliko su Srbi kao narod neopterećeni Hrvatima. Srbi su za daleko manje na hrvatskim forumima banirani, a i Hrvati koji iznose sulude srbofobne i klerofašističke konstrukcije (zato se Pripić preselio ovdje na srpski forum).

Sad pokazuješ i kakav si čovjek...
U nedostatku argumentu tražiš moj ban, koristeći lažne optužbe o mojoj srbofobiji...
Ja sam Hrvat, Dubrovnik je hrvatski grad - ja i moj hrvatski Dubrovnik nemamo baš nikakve veze sa vama Srbima - to nije srbofobija...

.

 

[Zvonimir Božić]

Не знам како су бомбе могле нешто да запечате, што није у њиховој моћи, али нема везе.

Nakon rata i granatiranja Dubrovnika, teško da će Dubrovčani imati simpatije prema Srbiji.