Ima li vam više smisla zapadna ili ruska podjela faza sna i spavanja?

Temu sam stavio da se vidi koliko je interesantniji način razmišljanja rusa, iako tu interesantnu podjelu ne učimo, da li što imitiramo zapad, ili volimo nekreativnost, ili više volimo neke cifre od nekih značenja...
Koja je vama logičnija da se predaje u osnovnim školama, i zašto?
Meni ruska, jer bar govori nešto o čudesnim pojavama, a gdje ih ima, "gdje ima dima" biće i vatre...
ZAPADNA PODJELA
Broj faze kao ime + učestalost/frekvencija promjene iz penjanja u silaženje i obratno EEG talasa + aplituda (maksimalna dosegnutost) voltaže u μV (mikrovolt) + vrsta talasa po imenu i obliku, i drugi talasi koji se javljaju:

NREM san
1, 4–8, 50–100, teta-talasi
2, 8-15, 50-1500, "spori talasi" velike voltaže 20% + rijetka javljanja "vretena": šiljat talas, prvo skok za oko 50μV, onda nagli pad, K-kompleksi: prvo pad u elektronegativnost pa skok voltaže za oko 250μV.
3 i 4 faza: zovu ih "sporotalasni san"
3. 2-4, 100-150, "spori talasi" 20-50% + vretena
4, 0.5-2, 100-200, "spori talasi" >50%, delta-talasi sa amplitudom do 200μV, spori, kao što piše (0.5-2).
REM san
5. niska voltaža, velika frekvencija, frekvencije liče na slučajne. (Budno stanje je 15-50Hz.)

Faze se smjenjuju pa izgleda kao da se mijenja stepen budnosti, nekad i do 8 puta na sat.

RUSKA PODJELA (NEKAD, NE ZNAM DA LI I SAD)
Prvo moram da objasnim termine: uslovni refleks je pretpostavka da će samo ono što je prethodilo "draži" (drago organizmu ili srcu), koja se zove bezuslovna draž, i prirodnoj reakciji na nju koja se zove bezuslovna reakcija, koja može biti, po Tinbergenovoj podjeli načina realizacije: apetitivna – traganja za ciljem, ili konzumatorna – radnja kada je cilj postignut (npr. jedenje hrane.), i što je izazivalo orijentacioni refleks, odnosno čisto zapažanje da postoji, jer je to refleks: "Šta je to?", uz brojni put ponavljanja postati uslovna draž - okidač za ono što liči ili na bezuslovnu reakciju (to može biti zatvaranje očnog kapka ako je bezuslovna draž vazdušni udar u oko), ili na pripremu za nju (ako je bezuslovna draž elektrošok životinja smanjuje neprijatne efekte jer staje tako da zauzima manju kontaktnu površinu sa izvorom šoka, itd.), ili na sredstvo smanjenja njenog dejstva pa je suprotnost (ako će bezuslovna draž da previše ubrza rad srca, uslovna reakcija je smanjenje otkucaja) uslovnu reakciju. Međutim, taj čuveni Pavlovljev pas pri paljenju te sijalice ne počinje da jede vazduh, samo mu se luči pljuvačka i primiče se mjestu na kome se inače daje zdjela. Tabela predstavlja oblike reagovanja na draži u fazama spavanja, a "diferenciranje" označava puko primjećivanje da se nešto promijenilo, da je došlo do orijentacione reakcije, ali ne i draženje, recimo toplota ili zagušljivost sobe, boja svjetlosti šterike, ili neke aktivne draži koja nije mogla da probudi.

Evo table:

---

A evo koliko istorija psihologije, ali i sada neke teorije nisu odbačene, broji fizioloških teorija o snu (samo naslovi, i N ako je neodbačena od svih, u smislu "isto ko nove"):

1. Neuronska teorija (Lepine) N: prilikom višestrukog provođenja vlakno se skraćuje, pa san vraća na staro.
2. Teorija cerebralne ishemije (nepoznat autor, stara medicina) - teorija kako je san izazvan nedovoljnošću krvi u mozgu. Netačno.
3. Hemijske teorije: više teorija o izostanku ili prisustvu neke supstance u krvi. Jedna je da dnevni metabolizam (skup procesa kojima ćelija radi, anabolički su sinteza, katabolički razgradnja) ima svoje produkte, koji se po toj teoriji gomilaju i ometaju rad mozga, a san oslobađa od toga. Netačno: mliječna kiselina proističe iz rada mišića i djeluje vitalno na mozak.
4. Teorja hormona sna. Hormoni se luče iz žljezda i idu kroz cio krvotok, stižu, znači, svuda. Netačno: Pjotar Anohin ispituje spavanje kod sijamskih blizanaca i jedan može da spava dok je drugi budan.
5. Teorije o centru za san. a) fon Ekonomo (Economo) ispituje dejstvo virusa "španska groznica" u Bosni. Od inficiranih, jedni su hiperaktivni i insomničuju, a drugi sanjivi i pasivni. Obdukcojom nalazi u onima sa prvom vrstom ponašanja povrede prednjeg dijela srednjeg mozga, a drugima zadnjeg. Misli da je jedan centar za budnost a drugi centar za san. N b) Valter Hes (Hess) ispituje dejstvo stimulatornih elektroda na diencefalon, i kad je u nekoj tački prednjeg dijela hipotalamusa puštao struju po frekvenciji (učestalosti) sličnu kao EEG zapis u snu (nije rečeno koja od 4 faze, tj. 5 – možda baš ta: pod 5 sam mislio REM, ali prije će biti 4 faza)), i životinje su počinjale da zaspivaju. N c) Moruci i Megan (Morruzi, Magoun) nalaze da se iz moždanog stabla aktivira kortekst bombardovan mrežom impulsa, ojačanom jer vlakna prolaze blizu puteva za prenos informacija sa periferije tijela (npr. spinotalamički) i ogranci tih puteva daju dio energije, koji ga samo "aktiviraju" a ne nose nikave informacije, a iz talamusa se posebno još jače aktivira ono na što nam je usmjerena pažnja. Ovo jeste tačno, ali za dio sa talamusom i pažnjom nisam siguran, nazvali su to uzlazni retikularni aktivirajući sistem (eng. ascending reticular activating system, ARAS). Zovu ga danas i "retikularni aktivirajući sistem" (eng. reticular activating system). N
6. Pavlovljeva teorija sna. Poslije dobijenog signala da hrana stiže za 10 sekundi, kod uslovljenog psa, Pavlov smatra da uslovna reakcija izgleda kao normalna pa pas počinje na vrijeme da luči pljuvačku a ne odma zato što nastaje neka inhibicija (sprečavanje). Životinje nekad zaspe kad im on izloži uslovni refleks prije nego što izvedu uslovnu reakciju, i on to smatra širenjem inhibicije iz onog centra za lučenje pljuvačke iradijacijom ihnibicije po kori mozga, i silaženjem u subkortikalne oblasti. San su "ostrvca ekscitacije u moru ihnibicije" po kori. N
7. Teorija proprioceptivne impulsacije. Klajtman (Kleitman) smatra da impulsi iz proprioceptora (receptori položaja i zategnutosti mišića) održavaju koru budnom, i da pad tonusa skeletne muskulature (koja se nekad održava refleksno, usput da kažem), što pravi ogroman pad impulsacije iz proprioceptora, izaziva time san. Tad će kora da djeluje na centre u hipotalamusu koji održavaju budno stanje. N
8. Teorija osjetljivijih procesa sinteze nekih proteina. Moruci (Moruzzi) vidi vezu "sporotalasnog sna" sa lučenjem hormona rasta (somatotropin, pored toga ima ulogu u metaboličkim procesima), i vezu deprivacije (ometanja) sa znacima starenja. Pretpostavlja posebno osjetljive procese sinteze (izgradnje) proteina za vrijeme sporotalasnog sna. N
9. Homeotermičke teorije. Smatra se da sporotalasni san konzervira energiju kod toplokrvnih životinja, kod kojih se troši na održavanje stalne tjelesne temperature. N

Prema, mada nije citirano sve: Škorc B., Ognjenović P. (2005): Naše namere i osećanja: uvod u psihologiju motivacije i emocija.

Osnovno zbog cega je ruski pristup banovan, je sto u osnovi ima razvojnu psihologiju , psihologiju ostvarenja kao sustinu.
A zapadna je psihologija patologije, tj ono sto razara efektivnost.

Kad lecis nesto preko razvoja, onda se vise koriste metode, a farmacija je samo ispomoc.
Zatim se povezuje i sociologija, a ne sociopatologija, sto opet nije kapitalisticki pogodno i treba ga ponistiti.

Umri_muski:

Osnovno zbog cega je ruski pristup banovan, je sto u osnovi ima razvojnu psihologiju , psihologiju ostvarenja kao sustinu.
A zapadna je psihologija patologije, tj ono sto razara efektivnost.

Kad lecis nesto preko razvoja, onda se vise koriste metode, a farmacija je samo ispomoc.
Zatim se povezuje i sociologija, a ne sociopatologija, sto opet nije kapitalisticki pogodno i treba ga ponistiti.

Kliknite za proširenje...

Američka zapadna psihologija zdravlje i bolest ne povezuje sa kreativnošću ličnosti, a francuska psihijatrija je to radila i prije više od 100 godina čini mi se. Bolest ne smatra bolešću u kreativnim sposobnostima, zdravlje ne smatra kreativnošću tj. eto ne opisuje zdavlje kao imanje odnosa prema stvarnosti koji bi bio kreativan, nego "prilagođen", što znači da
se sve svodi na "označavanje" pojedinih bolesti
i "kontrolisanje" da ih ne stekneš i da ih makneš
a to da ona kao psihologija uradi nešto revolucionarno po pitanju stavova o stvarima, ili da da neku podlogu za filozofiranje, da omogući bolje upoznavanje i komunikaciju ili da proučava fenomen "kreativnost" - to ona ne shvata kao zadatak. Radi se o proširivanju prostora koji se puni beznačajnim eksperimentima sulude brojnosti da bi se razrađivale teze od prije 100 godina ili kasnije ili prije što su dala 2-3 rusa: Sečenov, Anohin, Pavlov, itd.