Vlasi

stanje
Zatvorena za pisanje odgovora.
žirica:
Молим модератора да се потруди да убудуће цитате, који нису на српском језику, буду преведени на језик који је у Србији службени.
Исто то важи и за саговорнике, јер наведени цитати који нису на српском језику немају ,,употребну вредност'' а лако могу довести до тога да сутра неко са пуно права пише и цитира на арапском или кинеском, јапанском,...
Kliknite za proširenje...
Koliko puta moramo da uputimo na Pravilnik za postavljanje sadržaja korisnika???
(http://pomoc.krstarica.com/?action=article&cat_id=012&id=390&lang=)

Šta je zabranjeno?

* postavljanje sadržaja koji nisu na srpskom ili engleskom jeziku.

Dakle, kada je reč o aрапском или кинеском, јапанском i svim drugim stranim jezicima, može da se piše i na tim jezicima...

... ali da se sadržaj, u istom postu, prevede na srpski, ili engleski jezik.
 
žirica:
Такође, Модератор употребљава акцентовано ,,е'' и незнам тачно значење тог слова. У румунском језику то је, ако се не варам, пригушено ,,е'', овако .....
Kliknite za proširenje...

Eto prilike da naučiš nešto novo. z:p

Objašnjeno je na potforumu Jezik,
http://forum.krstarica.com/showpost.php?p=12168585&postcount=415
a ovde, na temi o vlasima, svaka dalja diskusija o tome predstavlja neukusnu digresiju. :zpozdrav:
 
Mrkalj:
Eto prilike da naučiš něšto novo. z:p

Objašnjeno je na potforumu Jezik,
http://forum.krstarica.com/showpost.php?p=12168585&postcount=415
a ovdě, na temi o vlasima, svaka dalja diskusija o tome prědstavlja neukusnu digresiju. :zpozdrav:
Kliknite za proširenje...
Neće biti tako, kolega!

Seti se tvoje i moje rasprave o Reformatoru, dalja diskusija ne bi bila neukusna digresija ni ovde...

... ali da ispoštujemo već ustaljenu dobru praksu foruma, i da o ovome ne raspravljamo na ovoj temi...

... idemo ovde: Re: Vuk Karadžić, reformator ili čovek koji je osakatio ćirilicu?
 
Kako kažeš. :)

Prevod:

Seobe predaka Rumuna

Prema Vizantijcu Kekavmenu (11. vek), Vlasi su živeli na ozemlju današnje Srbije i povukli se prema jugu, do Epira, Makedonije i Grčke, a ne u područje severno od Dunava. [34] Nepoznati pisac na početku 14. veka, navodno francuski dominikanac, takođe je obavešten o seobi rumunskih pastira iz Panonije prema Balkanu, opet od severa ka jugu. [34]

U slučaju da su u doba kada su svoja dela pisali nepoznati pisac Gesta Ungarorum i Simon od Kéze Vlasi nastavili da pristižu sa Balkana prema Transilvaniji, ili u slučaju da je njihova seoba započela samo par decenija ranije, nema sumnje da su dvojica hroničara mogli da budu obavešteni o tom važnom događaju. —Spinei, Victor, (2009) str. 76.

U Kraljevini Ugarskoj, kraljevske povelje ukazuju da su makar neki rumunski doseljenici došli sa područja izvan granica kraljevstva. [11] Kada se izvesni "Vojvoda Bogdan, sin Mikolin" doselio u Ugarsku 1334, doveo je sa sobom toliko ljudi da se seoba protegla na devet meseci. [11] Godine 1359, šest članova istaknute rumunske porodice iz Vlaške nastanilo se u Banatu, gde im je kralj dao 13 sela za smeštaj njihove pratnje (šest godina kasnije, dobili su dodatnih pet imanja.)[11]

Prema rumunskom predanju, koje je zabeleženo u ruskoj hronici napisanoj oko 1504, Rumuni su zatražili od izvesnog 'kralja Ladislava od Ugarske' "da im da mesto za naseljavanje" i kralj im je "dao zemlju u Maramurešu, između reka Tise i Mureš kod mesta zvanog Kriš".[13]

Muntenska hronika, koja se pripisuje Stojku Ludeskuu govori o Rumunima "koji su se odvojili od Rimljana i pošli na sever" i nakon prelaska Dunava, "neki su se nastanili kod Turnu Severina, drugi, duž voda Olt, Mureš i Tise; a drugi još u Ugarskoj, doprevši do Maramureša”.[16][51] Pisac hronike takođe piše o "vojvodi u Ugarskoj zvanom vojvoda Radu Negru" koji se "otisnuo odatle sa celim svojim gazdinstvom i mnogim narodima (Rumunima, papistima, Sasima, i svim vrstama ljudi), spuštajući se prema vodama Damboviće”.[51]



Rumunski polisi pre uspostave Vlaške i Moldavije

Umetak (verovatno iz prvih vekova drugog milenijuma) u knjizi koju je napisao Ananije od Širaka spada u najstarije potvrde zemalja Vlaha sa severne strane Dunava.[34] Pasus govori o "nepoznatoj zemlji zvanoj Balak”.[34]

U povelji, kojom je Béla IV od Ugarske (1235-1270) godine 1247[1] jemčio slobode gostujućim vitezovima, navodi u Olteniji i zapadnoj Vlaškoj kneževine dvojice vojvoda po imenu Litovoj i Seneslav za koje se u dokumentu kaže da su Vlaki (Olati) .[37]


William of Rubruck (c. 1220-c. 1293) izveštava da je na sudu Sartak Kana susreo glasnike Blakai drugih naroda.[34] Rashid-al-Din Hamadani (1247-1318) pominje da je 1241 mongolska vojske prešla planine "Crnih Vlaha" (Kara Ulagh) i porazila ih i jednog od njihovih vođa po imenu Mišlav.[29]

Prema hronici Thomasa Tuscusa godine 1276-77 Rumuni su bili u ratu sa Rutenima.[52]

http://en.wikipedia.org/wiki/Origin_of_the_Romanians
 
Poslednja izmena:
Imposibil de asemenea de determinat procentul populaţiei romanice printre celelelte în diferitele teritorii, dar Theodor Capidan, Constantin Daicoviciu, Constantin C. Giurescu, Nicolae Iorga şi Alexandru Xenopol au presupus-o majoritară în jurul marilor masive muntoase, unde se putea refugia în caz de primejdie şi unde practica păstoritul, aceasta atât în sudul cât, şi în nordul Dunării de jos. Fenomene similare de supravieţuire a unor populaţii romanice în jurul unor masive muntoase-refugiu s-au produs în aceeaşi epocă şi în apus (masivele Ardeni şi Vosges, munţii Alpi), unde populaţiile respective au fost denumite de germanici: valcheren, wallons, welschen (toate aceste etnonime având etimon comun cu termenul valahi).

În aceste teritorii s-a produs începând probabil cu secolul al X-lea o diferenţiere a limbii romanice orientale în mai multe ramuri, socotite de unii lingvişti dialecte ale limbii române, iar de alţii limbi de sine-stătătoare: la nord de Dunăre, în valea Timocului şi în Dobrogea, dialectul dacoromân, iar la sud de Dunăre: aromâna, meglenoromâna şi istroromâna[5]. Procesul de diferenţiere, care nu necesită premisa unor migraţii neatestate şi explică diferenţele lingvistice şi toponimia, este similar cu procesele din aceeaşi epocă în alte arii de răspândire a limbilor romanice, cum sunt spaţiul iberic, spaţiul galic şi spaţiul italic.

Semnificativ şi mult timp ignorat de publicul larg din România: până în sec. XVIII-XIX, în teritoriile dinspre Dunăre, care în antichitate erau provinciile Moësia, Dacia ripensis, Dacia mediterranea, chiar şi în Dardania (Kosovo şi Bosnia) a existat o populaţie românească (şi nu aromână) numeroasă, încă nesârbizată şi nebulgarizată, înregistrată ca atare în scripte, mai ales cele otomane[6]. Românii din Banatul sârbesc şi cei din regiunea Timocului sunt resturi ale românimii sud-dunărene care a vorbit şi vorbeşte graiuri din dialectul dacoromân. Au fost şi grupuri mai îndepărtate, spre Bosnia şi Croaţia, dar lingvistic practic asimilate în masa vorbitorilor de sârbo-croată[7]. Numai părinţii şi bunicii născuţi la debutul sec. XX mai ştiau româneşte. Unii urmaşi ştiu doar că dincolo de apartenenţa la ethnos-ul sârb au ascendenţă română. Un oarecare interes a început să (re)apară în mass-media din România abia după 1995.



U nemogucnosti da se otkrije procenat romanske populacije medju ostalim na razlicitim teritorijama, Theodor Capidan, Constantin Daicoviciu, Constantin C. Giurescu, Nicolae Iorga i Alexandru Xenopol predlozili su da je cinila vecinu u velikim planinskim oblastima, gde su mogli da beze u slucaju opasnosti i gde su mogli da se bave stocarstvom, koliko na jugu toliko i na severu donjeg Dunava.Slicni fenomeni opstanka odredjenih romanskih populacija u planinskim masivima gde su nasli sklonista desilo se u istom vremenu odnosno epohi i na zapadu (Ardeni i Vosges, planine Alpi), gde su te populacije bile od germana nazivane:valcheren, wallons, welschen (svi ovi nazivi imaju zajednickog sa terminom Vlah sa etimoloske tacke gledista).

Na ovim teritorijama nastale su najverovatnije pocetkom X veka razlike u istocno romanskom jeziku, smatrane od nekih lingvista dijalektima rumunskog jezika. a od strane drugih smatraju se za posebne jezike: severno od Dunava, u Timockoj krajini i u Dobrudji, dijalekt dakorumunskog, a juzno od Dunava: aromunski, meglenorumunski i istrorumunski[5].Proces u kojem je nastala razlika, koji nezahteva migracije koje nisu potvrdjene i objasnjava lingvisticke razlike i razlike u toponimiji, slican je sa procesima iz iste epohe (perioda) na drugim prostorima gde se prostiru romanski jezici, kao sto je iberijski prostor, galski prostor i italski prostor.

Znacajno i dugo vremena ignorisano od siroke javnosti u Rumuniji: sve do XVIII i XIX veka, na teritorijama preko Dunava, koje su u Anticko vreme bile provincije Moesia, Dacia ripensis, Dacia mediterranea, cak i Dardanija (Kosovo i Bosna) postojalo je brojno rumunsko stanovnistvo (i to ne aromunsko), jos neposrbljeno i nebugarizovano, zabelezeno u dokumentima, najvise u onim otomanskim (turskim)[6].Rumuni iz srpskog Banata kao i oni iz Timocke krajine su ostaci juznodunavskih rumuna koji su govorili i govore narecjima dakorumunskog dijalekta.Bilo je i udaljenih grupa prema Bosni i Hrvatskoj, ali lingvisticki i u praksi gledano asimilovane u masu govornika srpsko-hrvatskog jezika[7].Jedino njihovi roditelji,dede i babe koji su rodjeni na pocetku XX veka znali su jos rumunski jezik.Neki potomci znaju da pored pripadanja srpskom etnosu imaju i rumunsko poreklo.Interes za ovo je poceo da se (ponovo) javlja cak posle 1995. godine u medijima u Rumuniji.



http://ro.wikipedia.org/wiki/Originile_românilor#cite_note-4
 
Poslednja izmena:
hippy:
Semnificativ şi mult timp ignorat de publicul larg din România: până în sec. XVIII-XIX, în teritoriile dinspre Dunăre, care în antichitate erau provinciile Moësia, Dacia ripensis, Dacia mediterranea, chiar şi în Dardania (Kosovo şi Bosnia) a existat o populaţie românească (şi nu aromână) numeroasă, încă nesârbizată şi nebulgarizată, înregistrată ca atare în scripte, mai ales cele otomane[6]. Românii din Banatul sârbesc şi cei din regiunea Timocului sunt resturi ale românimii sud-dunărene care a vorbit şi vorbeşte graiuri din dialectul dacoromân. Au fost şi grupuri mai îndepărtate, spre Bosnia şi Croaţia, dar lingvistic practic asimilate în masa vorbitorilor de sârbo-croată[7]. Numai părinţii şi bunicii născuţi la debutul sec. XX mai ştiau româneşte. Unii urmaşi ştiu doar că dincolo de apartenenţa la ethnos-ul sârb au ascendenţă română. Un oarecare interes a început să (re)apară în mass-media din România abia după 1995.

Znacajno i dugo vremena ignorisano od siroke javnosti u Rumuniji: sve do XVIII i XIX veka, na teritorijama preko Dunava, koje su u Anticko vreme bile provincije Moesia, Dacia ripensis, Dacia mediterranea, cak i Dardanija (Kosovo i Bosna) postojalo je brojno rumunsko stanovnistvo (i to ne aromunsko), jos neposrbljeno i nebugarizovano, zabelezeno u dokumentima, najvise u onim otomanskim (turskim)[6].Rumuni iz srpskog Banata kao i oni iz Timocke krajine su ostaci juznodunavskih rumuna koji su govorili i govore narecjima dakorumunskog dijalekta.Bilo je i udaljenih grupa prema Bosni i Hrvatskoj, ali lingvisticki i u praksi gledano asimilovane u masu govornika srpsko-hrvatskog jezika[7].Jedino njihovi roditelji,dede i babe koji su rodjeni na pocetku XX veka znali su jos rumunski jezik.Neki potomci znaju da pored pripadanja srpskom etnosu imaju i rumunsko poreklo.Interes za ovo je poceo da se (ponovo) javlja cak posle 1995. godine u mas mediji u Rumuniji.

http://ro.wikipedia.org/wiki/Originile_românilor#cite_note-4
Kliknite za proširenje...

Ovo je veoma lako proverljivo, zato nemoj ove insinuacije da stavljaš, neki od nas poznaju čak i svoje prababe i pradede, rođene sredinom 19.veka, koji jesu upotrebljavali romanske reči ali iz poznatog i veoma skorog izvora ( dolazak Patarena, pa onda Napoleonova okupacija, u Bosanskoj krajini KRAGNA se kaže KOLIJER, RIBA se kaže PEŠ itd. ) , a upravo su iz tih krajeva (karavlaških).
Ovo smo rešili odavno, u unutrašnjosti nikad nije bilo romanizacije.

Poslednjom rečenicom si objasnio motiv cele priče.
 
Lesandar:
Ovo je veoma lako proverljivo, zato nemoj ove insinuacije da stavljaš, neki od nas poznaju čak i svoje prababe i pradede, rođene sredinom 19.veka, koji jesu upotrebljavali romanske reči ali iz poznatog i veoma skorog izvora ( dolazak Patarena, pa onda Napoleonova okupacija, u Bosanskoj krajini KRAGNA se kaže KOLIJER, RIBA se kaže PEŠ itd. ) , a upravo su iz tih krajeva (karavlaških).
Ovo smo rešili odavno, u unutrašnjosti nikad nije bilo romanizacije.

Poslednjom rečenicom si objasnio motiv cele priče.
Kliknite za proširenje...

Poslednja recenica uopste nije vazna a postoje i dve greske koje sam morao pogresno da prevedem jedna je Bosna (nije bila deo Dardanije) a druga je srpski deo Banata (koji nije teritorija juzno od Dunava).

Zaklucak:

Ovo je objasnjenje koje ne zavisi ni od jedne teorije o poreklu Rumuna, znaci ni od teorije kontinuiteta niti od teorije po kojoj su se kasnije doselili u danasnju Rumuniju.
Lepo su objasnili na primerima iz istog vremena kojih je bilo na zapadu.
Drugo sta su objasnili je gde su ziveli Rumuni a gde ostali istocni Romani.

Treba da zakljucis ovo, da je ignorisano veoma dugo vreme da su dakorumuni ziveli i juzno od dunava.
Prema tome tvrdili su i tvrde i dan danas da su Aromuni ziveli u Dobrudzi, preostalom delu donje Mezije a kasnije na staroj planini,u istocnoj Srbiji (Timocka krajina i Branicevo), da su Morlaci isto Aromuni da su cak i Meglenski i Istarski Vlasi isto Aromuni.
E sto se tice Meglenskih i Istarskih Vlaha malo su pozurili posto ti Vlasi i dalje postoje.

Prema tome svi Vlasi bez izuzetka sa celog Balkanskog poluostrva, koji se pominju u srednjem veku bili su iskljucivo Aromuni nekada.


Valaques-Vlachs.jpg


Belo: Dakorumuni. Zuto: Aromuni. Narandzasto: Meglenski Vlasi. Plavo - zeleno: ostali Vlasi.

Gruppi_neolatini_balcanici%28Jirecek%29.jpg


Balkanske neolatinske grupe:

zuto: italijanski
narandzasto: rumunski
ljubicasta: aromunski
zeleno: albanski (delimicno samo neolatinski)
plavo: panonski (izumro)

Evo i dve mape sa hipotezama o Vlasima ali nisu savrsene primetio sam neke greske.
 
Poslednja izmena:
ro%7Dchop.gif




Chopes
From Franciae Vexilla #8/54, January 1998, notes by M. Corbic:

In the middle of the XIXth century, along with the revival of Serbian and Bulgarian, appears the idea of a Balkanic Federation. In Bucharest, the Prime Minister Mihail Kogalniceanu, supported by Prince Ion Cuza, designed in 1863 the flag of Romanian-speaking peoples of Southern Danube, a.k.a. Chopes or Torvlaks.

The flag has five horizontal stripes, red-yellow-blue- yellow-black (R/Y+/B-/Y+/N). Red stands for national freedom and culture gained by the Romanians of the North Danube, yellow for the Danubian plain, light blue for Danube which both separates and unifies the same people, and black for the darkness in which the Valach-Romanians of the South-Danube still live.

The flag was used in 1867 by the South-Danube nationalists, in 1877-1878 by the Chop volunteers during the Ottoman wars, and in 1919 for the revindication of the rights of Romanian-speaking peoples of South-Danube during the Paris conference. Later on, its use was clandestine because of Serbian and Bulgarian repression.

[The definition of the Chop people seems to be difficult and controversial and the article is not very clear. It seems that these people are spread over western Bulgaria and eastern Yugoslavia, and have lost the Moravo-Romanian language spoken by their ancestors, and were not recognized as a nationality by the Yugoslav and Bulgarian regimes. However, more objective data are needed, knowing the virulent anti-communism of Franciae Vexilla.]
Ivan Sache, 09 October 1999

The flag reported here is not an ethnic flag, but a regional flag, for the region Tribalia. Tribalia was populated by Wallachians and was in the Southern Danubian area from the Morava River in Serbia to the Yantra River in Bulgaria. Prince Cuza, his prime minister Mihail Cogalniceanu and the Wallachian Vasile Cancea (exiled in Vidin) designed the flag for use of the people in the region. The flag was baptised in 1863 in a church on Vidin and in 1864 was used by the Bulgarian Legion of Cancea, formed in Beograd. Cancea was executed by the Ottomans in 1873, and became a national hero.
Source is Embl�mes et Pavillons.
Jaume Ollé, 12 February 2004

http://www.crwflags.com/FOTW/flags/ro-chops.html


1-stema-ramanilor-din-tribalia.jpg
 
Poslednja izmena:
hippy:
Poslednja recenica uopste nije vazna a postoje i dve greske koje sam morao pogresno da prevedem jedna je Bosna (nije bila deo Dardanije) a druga je srpski deo Banata (koji nije teritorija juzno od Dunava).

Zaklucak:

Ovo je objasnjenje koje ne zavisi ni od jedne teorije o poreklu Rumuna, znaci ni od teorije kontinuiteta niti od teorije po kojoj su se kasnije doselili u danasnju Rumuniju.
Lepo su objasnili na primerima iz istog vremena kojih je bilo na zapadu.
Drugo sta su objasnili je gde su ziveli Rumuni a gde ostali istocni Romani.

Treba da zakljucis ovo, da je ignorisano veoma dugo vreme da su dakorumuni ziveli i juzno od dunava.
Prema tome tvrdili su i tvrde i dan danas da su Aromuni ziveli u Dobrudzi, preostalom delu donje Mezije a kasnije na staroj planini,u istocnoj Srbiji (Timocka krajina i Branicevo), da su Morlaci isto Aromuni da su cak i Meglenski i Istarski Vlasi isto Aromuni.
E sto se tice Meglenskih i Istarskih Vlaha malo su pozurili posto ti Vlasi i dalje postoje.

Prema tome svi Vlasi bez izuzetka sa celog Balkanskog poluostrva, koji se pominju u srednjem veku bili su iskljucivo Aromuni nekada.


Valaques-Vlachs.jpg


Belo: Dakorumuni. Zuto: Aromuni. Narandzasto: Meglenski Vlasi. Plavo - zeleno: ostali Vlasi.

Gruppi_neolatini_balcanici%28Jirecek%29.jpg


Balkanske neolatinske grupe:

zuto: italijanski
narandzasto: rumunski
ljubicasta: aromunski
zeleno: albanski (delimicno samo neolatinski)
plavo: panonski (izumro)

Evo i dve mape sa hipotezama o Vlasima ali nisu savrsene primetio sam neke greske.
Kliknite za proširenje...

Ove dve mape ne da su "nesavršene" nego nemaju blage veze, šta misliš ti , brate, ko bi toj " milionskoj sili" neoromana mogao da nametne bilo kakav jezik osim onog koji su pričali? 70% "nekadašnjeg područja" to jest ovog koe je obeleženo ne govori romanskim jezikom. Mani se toga, doduše ide ti naruku zvanična istorija ali logika ne.
 
Lesandar:
Ove dve mape ne da su "nesavršene" nego nemaju blage veze, šta misliš ti , brate, ko bi toj " milionskoj sili" neoromana mogao da nametne bilo kakav jezik osim onog koji su pričali? 70% "nekadašnjeg područja" to jest ovog koe je obeleženo ne govori romanskim jezikom. Mani se toga, doduše ide ti naruku zvanična istorija ali logika ne.
Kliknite za proširenje...

Prva mapa je realnija sto se prostora tice na kojem su se povukli istocni romani.Ali su napravili velike greske sa migracijama Vlaha kasnije ako pogledas ostale Vlahe videces da su se cak i Dalmatski romani doselili u primorje.Tu je napravljena najveca greska kod ostalih Vlaha ili zapadnih Vlaha.

A druga mapa je dobar pokusaj da se rekonstruise situacija kako je izgledalo stanovnistvo pre velike seobe naroda ili neposredno posle velike seobe naroda, ta mapa ima ogromne nedostatke i greske, bolje da ih ne nabrajam.

Prostor koji se vidi na prvoj mapi gde su se povukli istocni Romani (Vlasi) mislim da je dobar, to mi izgleda realno ako uzmem u obzir razne teorije o Rumunima.
 
@ Istocni Vetar
A šta fali jednom Tihomir Đorđević

U kapitalnom delu Naš narodni život, osim Ciganima, Tihomir Đorđević je dosta stranica posvetio i ostalim narodima koji žive na Balkanu, pre svega Arbanasima, zatim Jermenima, Čerkezima, Turcima i drugima.

Značajnije Đorđevićevo usmerenje je proučavanje problematike rumunskog folklora u Kraljevini Srbiji.Pre nego što je i sam počeo pisati o Rumunima u Srbiji, preveo je 1902. godine sa francuskog članak L. Šajneana, a zatim se upoznao sa člankom F. Kanica.Poznavao je i dela G. Vajganda, E. Pikota, F. Kanica i drugih koji su se bavili Vlasima odnosno Rumunima i Aromunima Balkanskog poluostrva.

Članak F. Kanica kao i članci drugih autora koji su bili dostupni Đorđeviću, bili su svakako odlučujući u njegovim namerama da ceo školski odmor 1905. godine provede u Rumuniji radi upoznavanja rumunskog jezika, istorije i književnosti, kako bi se ,,posle toga sa boljim uspehom mogao odati proučavanju Rumuna Kraljevine Srbije i time učiniti još jedan prilog upoznavanju nesrpskog stanovništva naše zemlje``.Pošto mu se želja usled objektivnih okolnosti nije ispunila, krenuo je Đorđević sa kolegom Dragutinom D. Marjanovićem, profesorom Učiteljske škole u Aleksincu, 20. juna 1905. godine ,,sredinom onih krajeva Srbije u kojima žive Rumuni, koje mi običnije zovemo Vlasima``.Kao plod ovog putovanja nastale su njegove putopisne beleške naslovljene Kroz naše Rumune, objavljene najpre u Srpskom književnom glasniku (knj. XVI), a zatim i u posebnoj publikaciji već 1906. godine.U njima on iznosi svoje utiske, razmišljanja i zaključke.

Nakon objavljivanja putopisnih beleški, Đorđević nastavlja rad na toj problematici i piše članke, Dve rumunske knjige o Rumunima u Bosni i Hercegovini (1907) i Iz života naroda rumunskog (1908).Zatim prikazuje radove drugih autora o Aromunima u Makedoniji i Epiru (1910), daje rumunsku bibliografiju (1911), bavi se likom Aleksandra Makedonskog u rumunskoj literaturi (1911), piše članak Dositej Obradović i Rumuni (1916), itd. sve do članka Jedan primer doseljavanja Rumuna u Srbiju (1941).Svim ovim člancima je, prema svojoj idejnoj koncepcji da prouči ,,nesrpsko stanovništvo naših krajeva´´, dotakao jedno od veoma osetljivih pitanja u ono vreme, koje, na žalost, i danas traje.

Akademik Tihomir R. Đorđević je svojevremeno objavio samo za potrebe srpske delegacije na Mirovnoj konferenciji u Parizu 1919. godine članak najpre na francuskom Istina o Rumunima Srbije (La Verite sur les Roumains de Serbie),a zatim na engleskom Istina u pogledu Rumuna u Srbiji (The Truth concerning the Rumanes in Serbia).

Ove zadnje imaju političku pozadinu i iznete su i istorijske laži zbog Mirovne konferencije u Parizu 1919. godine.
 
Poslednja izmena:
žirica:
Има и другачијих мишљења, зар не!
VLASI NISU RUMUNI

Objavio:Miloš Zdravković
Iako im je jezik veoma sličan, Vlasi su poseban etnos u odnosu na Rumune, tvrdi čuveni negotinski profesor istorije Vojislav Stojanović
Vlasi nisu Rumuni već poseban etnos i pored činjenice da im je jezik sličan. Ja pripadam tom narodu i upravo zbog toga sam se veoma temeljno bavio istraživanjem ove tematike - kaže Vojislav Stojanović, profesor istorije koji je u negotinskom domu kulture “Stevan Mokranjac” predstavio svoju knjigu “Etnogeneza nastanka Vlaha”.
Ovaj prosvetni radnik koga su upamtile mnoge generacije
0902.jpg
negotinskih srednjoškolaca bavio se “vlaškim pitanjem” trideset godina, a kao rezultat tog rada nastala je knjiga koja će, po svemu sudeći, izazvati dosta polemika u javnosti, kako ovog dela, tako i čitave Srbije.
- Vlasi su spoj Tračana, Kelta i Južnih Slovena, dok su Rumuni spoj Dačana Dako-Geta, Kelta i Južnih Slovena, te je sasvim jasno da Vlasi nisu Rumuni već poseban etnos. Moja knjiga je nastala kao rezultat želje da se dođe do odgovora na mnoga otvorena pitanja, pošto su dosad mnogi pisali svakakve laži o narodu kome pripadam - kaže profesor Stojanović, naglašavajući da korene ovog naroda treba tražiti u simbiozi srednjobalkanskih tračkih plemena.
Promocija knjige “Etnogeneza nastanka Vlaha”, koja je nastala kao izdavački poduhvat negotinske “Estetike”, izazvala je veliko interesovanje Negotinaca, budući da je autor, po mnogima veoma hrabro, izneo niz zanimljivih istorijskih detalja, koji bi mogli da budu od velikog značaja u razjašnjenju nekih istorijskih podataka.
To smatra i istoričar Đorđe Medić, koji je napisao recenziju Stojanovićeve knjige, koji kaže da je autor pokušao da ukaže na sličnosti običaja i verovanja Kelta i Tračana s današnjim običajima i verovanjima Vlaha. Osim toga, prema njegovom mišljenju, autor veoma hrabro, ali na potpuno nov način, govori o dva poznata istorijska događaja.
- Ako se ustanovi verodostojnost analiza i dokaza koje profesor Stojanović navodi u svojoj knjizi, predstavljajući drugačije viđenje bitke na Rovinama 1395. godine, ali i pohoda Aleksandra Makedonskog protiv Tribala 335. godine, “Etnogeneza nastanka Vlaha” će postati veoma poznato i cenjeno delo u istorijskoj nauci - kaže Medić, uz napomenu da je za pohvalu što je autor obuhvatio istoriju Vlaha u rasponu od dva milenijuma, ali da možda baš zbog toga nije ravnomerno obradio sve oblasti Balkanskog poluostrva u kojima Vlasi žive.
POZNATI VLASI
U svojoj knjizi “Etnogeneza nastanka Vlaha”, Vojislav Stojanović, među poznatim Vlasima, Cincarima i Arumunima navodi i istorijske ličnosti poput Spartaka, Miloša Obilića, kapetana Miše Anastasijevića, Nikole Pašića i Majke Tereze. Prema njegovim izvorima, i u svetu literature, muzike, nauke i filma mnoštvo je onih koji su istog porekla, a najznamenitiji su Stevan Stojanović Mokranjac, Branko Radičević, Stevan Sremac, Jovan Jovanović Zmaj, Branislav Nušić, Mihajlo Pupin, Aleksandar - Saša Petrović, Aleksandar Vučo, Bata Paskaljević i Taško Načić.
ZA RUMUNIJU NEMA RAZLIKE
Kad je nedavno u Negotinu boravio Julijan German, konzul Rumunije, on je rekao da za ovu susednu državu ne postoji razlika između Vlaha i Rumuna, govoreći u kontekstu da se ta razlika neće praviti ni kad su u pitanju vize ili dobijanje dvojnog državljanstva. - I Vlasi i Rumuni govore istim jezikom, a to je sigurno jedan od pokazatelja da pripadaju istom narodu - rekao je Julijan German.
Tekst i foto: (Ž. R. D.)

Ovaj članak je snimljen u rubrici Negotin, Vesti sa neta. Možete da pratite odgovore na ovaj članak kroz RSS 2.0. Možete da ostavite odgovor, ili da ih pratite sa svog sajta.
http://www.tk-info.net/?p=19
Kliknite za proširenje...


Vojislav Stojanović, profesor istorije u Negotinu, objavio je 2006. godine knjigu Etnogeneza nastanka Vlaha - Vlasi i balkanski narodi, u kojoj se, na primer, iznosi nova teorija da su Vlasi severoistočne Srbije poreklom Kelti, koji nemaju ništa zajedničkog sa Rumunima.

Zanimljivo je navesti da knjiga Vojislava Stojanovića ima 273 numerisane strane, od kojih su 100 strana preuzetih karata i fotografija bez navođenja izvora otkuda su preuzete.Pored toga, i karte i fotografije nisu u korelaciji sa tekstom knjige.

Kako bi autor dokazao teoriju po kojoj su Vlasi severoistočne Srbije direktni potomci romanizovanih Kelta, donosi na 46-47 strani tabelu vlaških - keltskih - francuskih reči i izraza, gde između ostalih nabraja: colin - kulmja - brdo - koljindă - stalno hodati (za stadima ovaca...) da bi nakon nekoliko redova iste reči naveo na sledeći način: colin - coljindă - stalno hodati (brdo) ili urs - urs - medved i opet malo dalje na istoj strani l'aurs - urs - medved ili recimo pule - puj - pile ili miel - mnjerja - med; vash - vaka - krava; large - larg - širok; soleie - suarje - sunce; magie - magija - magija; entre - ăntră noj - između; prouniers - prun - drvo šljive; lac - lak - stajaća voda itd.Svako ko iole zna latinski jezik, zna da su sve navedene reči iz latinskog vokabulara sa ponekom francuskom, koja je loše napisana, osim reči magie - magija - magija, koje potiču iz persijskog jezika.

Zatim je npr. pri dnu 47. strane i na celoj 48 naveo neke tračke reči, kao npr. Đerdap - đer dă apă - hladno je zbog vode; gutui - dunja; gura - usta; trăndăfir - ruža (Makedonci preuzeli od Vlaha Cincara); grău - pšenica; sapa - motika; gajina - kokoška; nunta - svadba; berbjek - ovan; năkaz - muka; sat - selo; itd. Sve navedene reči takođe potiču iz latinskog osim reči Đerdap,năkaz i trăndăfir koje potiču iz turskog vokabulara.

Na 82-83. strani naveo je zajedničke rumunsko-južnoslovenske reči kao dokaz zajedničkog života i uzajamne asimilacije, kao npr. bogat - bogat; mačină - mlesti; roade - rađa, rađati; sărak - siromašan; drumul - drum, put; satele - sela; sălaşe - salaš; livada - livada; mănăstiri - manastir; haiduci - hajduci; ctitor - ktitor; duşmani - dušmani itd, među kojima takođe ima dosta latinskih, grčkih, turskih i mađarskih reči koje su preuzete kako u jezike južnih Slovena tako i u rumunski jezik.

Sve što se u ovoj knjizi moglo pogrešno napisati, napisano je pogrešno, a tek hronologija u izlaganju istorijskih činjenica pa i same istorijske činjenice su s brda s dola kao i literatura ili izvori, koje autor nije znao navesti, jer se osnovano sumnja da je malo šta od literature ili izvora uopšte koristio de visu.Pre će biti da je sa preuzetim tekstovima preuzeo i literaturu, kao što je i pojedine navode između navodnika naveo kako mu odgovara.To je galimatijas od knjige koju nikome ne bih preporučio.Zbog pogrešnih informacija, kojih, nažalost, ima na pretek, ova knjiga zaslužuje ozbiljan kritički osvrt.
 
WoodooPrincess:
Vlasi je naziv za vlahofono autohtono stanovništvo u istočnoj Srbiji srodno Rumunima,:
Kliknite za proširenje...

Još je preciznije reći: Rumuni su srodni Vlasima istočne Srbije (i manje srodni ali ipak jesu Vlasima istočne Češke), s obzirom da je termin "Rumunije" vrlo nov sa istoriografskog gledišta i da se teritorija Vlaške,Moldavije (Besarabije i tome slično) ujedinila takoreći nedavno.

Moderator je na prvoj strani teme kopirao fin tekst o poreklu termina..od reči "vlas" za komadić ljudske kose ( i čuvene čupave neošišane šubare), kao i najbolju vunu...naravno da znate da su "Vlasima" kroz srednji vek nazivani svi stočari ,a VLAS je ujedno srpski izraz za najbolju vunu koja se dobija u procesu šišanja ovaca.

Nisam pročitala celu temu, priznajem, preletela sam neke delove, ali ćini mi se da nije naodmet da imate u vidu i staro božanstvo VLAS koje se izgovaralo različito i pisalo različito, ali uvek sa suglasnicima V,L i S..Kao Veles,Volos, Vles,Vlos itd..razne su kombinacije..Kad se doda W umesto V, stvar postaje na prvi pogled zamršenija.
Rekonstrukcija izgleda tog Boga (čiji je kip srušen u kijevskom okruglom hramu po uvodjenju hrišćanstva)- volujski rogovi kao oznaka VOL(a) odnosno Volosa su vrlo upečatljivi.

lj_veles01.gif
 
Lesandar:
Sve bi to, prijatelju bilo u redu da nemamo ovakve knjige koje će nas podsećati kojim su jezikom govorili Vlasi :

books


Dakle, slovenski dijalekt mešan sa veoma lošim latinskim, koji su u reformi "popravili". Da ne bude zabune radi se upravo o Vlaškoj i Transilvaniji. http://books.google.com/books?id=d1...i&lr=&as_brr=3&cd=5#v=onepage&q=vlaki&f=false
Kliknite za proširenje...

To je jasno ako se pogleda istorija i šta su Romeji napravili i kako su kaznili Dačanske vojnike naseljavajući im legionare.
U današnjem vlaškom ima (osim latinskih iskvarenih reči kao lupus koji je postao lopul a izgovara se skoro kao ljopulj) prilično reči nastalih po čisto srpskoj fonetici napr MIRIŠIKA-termin za peršun..Ima takođe reči koje su pozajmljene iz srpskog (za one pojave koje verovatno nisu poznavali pa nisu imali ni reč) ali im je preokrenuto..pogrešno je iskorišćeno..napr..POD (što je kod nas površina od dasaka, tzv.patos) je postala valaška reč za - tavanicu.

Lesandar takođe pomenu BOGDANIJU, staro ime za današnju rumunsku oblast.Bilo je tako a posle, u otomansko vreme, zvali su je svi KARABOGDANOVA zemlja.

Neko je pomenuo Dobrudžu i vojvodu Mirču..Tu postoji vrlo interesantan fenomen da se na obali mora nalazio grad Srba (kartu je postavio Relja Novaković u jednoj od svojih knjiga, kad probadjem el.verziju, proslediću vam je)..i najinteresantnije je da se u starom veku, tačnije na prelazu starog u novu eru, u vreme Hristovog života, na (današnjoj rumunskoj) obali govorio srpski jezik- tada su ga doduše nazivali gotskim ili sarmatskim...Sticajem cudnih okolnosti, jedan Romej, proslavljen kao veliki pesnik Ovidije, morao da je u 1.veku nove ere živi u Konstanci po kazni (tada se grad zvao polatinjeno -Tomi) i naućio je i sarmatski i getski, pa je pisao pesme na tom jeziku. Taj jezik je srpski, lako se čita i danas.
Detalje imate ovde
http://olgalukovic.wetpaint.com/page/Rimljanin+Ovidije+piše+na+srpskom

I na kraju da se osvrnem na još jednu teoriju..da su Vlasi=Kelti i da nemaju veze sa Rumunima.
Sa Rumunima, kao što rekoh mogu imati veze samo kao preci Rumuna..a sa Keltima zaista imaju veze, bar u nazivu (Dok Srbi imaju i jake mitološke paralele)..
Taj pogrčeni izraz "kelti" koji koristimo, to je samo starogrčki izraz i glasi KELTOI..Tim terminom su stari Grci (mix Pelazga i da ne kazem kojih) označavali svetlokose i svetlopute ljude koji žive severno od njih( dolaze iz mraka, govorili, iz mraka grčkog neznanja)-dakle KELTOI su živeli--da računamo od severne Grčke, pa ceo Balkan i može biti sve do Baltika, koliki je mrak bio u Grka.
Autohtoni izraz "Keltoa" , izraz kojim su sami sebe nazivali bio je WALACH, tako su zapisali stari Germani kad su se susreli prvi put sa njima u centralnoj (slovenskoj) Evropi..Izraz je ostao u nemčakoj jeziku i dan danas ali nema više isključivo etničko značenje.
 
Poslednja izmena:
Wales

The English name Wales originates from the Germanic words Walh (singular) and Walha (plural). The Ænglisc-speaking Anglo-Saxons used the term Waelisc when referring to the Celtic Britons, and Wēalas when referring to their lands.

The same etymology applies to walnut (meaning "foreign (Roman) nut") as well as the wall of Cornwall and Wallonia. Old Church Slavonic also borrowed the term from the Germanic, and it is the origin of the names Wallachia and its people, the Vlachs.

http://en.wikipedia.org/wiki/Wales
 
@Srebrena

Nije sacuvan a mozda nisu ni postojale Ovidijeve poeme na Getskom jeziku.
Drugo Getskti,Sarmatski, Gotski i Sktitski jezici nisu isti jezici.

Vlasi (istocne Srbije i zapadne Bugarske), Rumuni, Moldavci i nekadasnji Vlasi (Moravske) su svi dakorumuni odnosno Rumuni.Kao sto su i svi Rumuni u isto vreme Vlasi.Ranije s smatralo da postoji samo jedan istocno Romanski narod i to rumunski narod koji ima 4 dijalekata, medjutim ima i onih koji smatraju da su ti dijalekti ustvari 4 romanska jezika (dakorumunski, makedorumunski, meglenorumunski i istrorumunski) i da samim time postoje i 4 razlicita etnosa.
Dakorumunskim dijalektom ili jezikom govore svi Rumuni pa zvali vi njih Vlasima ili Moldavcima ili pak Rumunima svi su jedan narod i to Rumuni.

Vlasimapa.png


Komunizam i posledice komunizma desile su se ne tako davno i dobro je poznato sta je sve radjeno od 20tih godina u SSSR-u kao i od 40tih godina u FNRJ i Bugarskoj.
A isto tako je dobro poznato sta je sve uradjeno posle oslobadjanja od Turaka u Srbiji i Bugarskoj pre toga sa Rumunima ili Vlasima koji je bio naziv za sve Rumune.
_________________________________________________________________________________________________________________________________

Etymology
Traditional etymologies have attributed Volcae to a word akin to Welsh golchi "to wash" and Irish folc "to bathe" (Proto-Celtic *wolkiō), making this tribe the "river people" after a rough semantic adjustment. A more likely scenario is that this or a cognate in Pannonian Illyrian was used to name the river Volcos,[where?] from which the Volcae took their name[citation needed]. C.W. von Glück[19]derived the name from a word related to Old Irish folg "agile, energetic".[20]

Most Celticists today seem to agree that the tribal name Uolcae is related to Welsh gwalch "hawk" (and they compare the Gaulish personal name Catuuolcus to Welsh cadwalch "hero", literally "battle-hawk"), though some prefer to translate Gaulish *uolco- as "wolf" and, by semantic extension, "errant warrior"[21]

The name Tectosages, literally "possession-seekers", meant "claim-stakers", perhaps closer in sense to "claim-jumper" or "land grabber", and a direct cognate is found in Old Irish techtaigidir "he/she seeks to (re)establish a land claim" [22].

Namesake
The Volcae were highly influential in Moravia, and together with the Boii and the Cotini and other Danubian tribes, they controlled a highly active network of trade routes connected to the Mediterranean and the German lands. The prowess of these tribes and their proximity led to the their name being borrowed into Germanic as *walha, a generic term for "Celt" and eventually "Roman" as the two cultures merged in time. (See also Walha.) This word has been applied vigorously to any former Roman provincials, including the Welsh, Italians, and French, and was borrowed by the Slavs who used it to refer to the Vlachs. Compare: English Welsh, Flemish Dutch waalsch "Walloons", German welsch "French", Swiss German Chürwältsch "Churer French", Old Norse Valir "Roman; French".

More examples in Swiss German include Welschschweiz "French Switzerland", Welschdörfli "French Village" a historic section of Chur, and Welschgraben "French trenches" formerly a Burgundian defensive barrier. (See German Welsche)

The walha element is contained in Wallachia, Wallis, Wallonia, and also, in the original meaning of "Gallic" or "Roman" appears in the word walnut and Old English Galwal "Gaul; France". (See also Walha and the etymology of Vlach).

http://en.wikipedia.org/wiki/Volcae
 
Poslednja izmena:
Srebrena:
Rekonstrukcija izgleda tog Boga (čiji je kip srušen u kijevskom okruglom hramu po uvodjenju hrišćanstva)- volujski rogovi kao oznaka VOL(a) odnosno Volosa su vrlo upečatljivi.

lj_veles01.gif
Kliknite za proširenje...

Vrlo interesantan podatak.

Dali bi ste bili ljubazni, ako ste u mogucnosti da date vise podataka o "okruglom hramu u Kijevu".
 
@Serdar Scepan Radojevic

Upitanju je divlja svinja kojoj je glava probodena strelom, to je grb Triballa ili Kraljevine Triballa, prvih poznatih stanovnika severozapadne Bugarske i cele istocne centralne Srbije.
 
Poslednja izmena:
stanje
Zatvorena za pisanje odgovora.

Back
Top