To je lapsus. Uostalom, ko čita moje upise, lako može da zaključi odakle sam ja.
Relativno mali broj njih je dezertirao i prelazio na našu stranu. Na primer, nešto manje od 400 Bosanskih Srba sa područja opštine Sokolac na Romaniji dezertiralo je, i priključilo se SRBIJANSKOJ vojsci. Uglavnom su se Hrvatski Srbi i Bosanski Srbi borili u austrougarskoj vojsci i to sa velikim žarom. Bilo je gotovo 120.000 Srba iz Austrougarske koji su išli na Srbiju.
Akademik, istoričar, lekar i učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe, Gojko Nikoliš, u svom poznatom memoarskom delu Korijen, stablo, pavetina (1980) opisuje situaciju kada je, na samom početku rata 1914. godine, sa druge strane Save, u Zemunu, a koji je u to vreme bio austrougarski grad, bilo stacionirano mnogo austrougarske vojske. SRBIJANCI koji su branili Beograd mogli su da se preko reke dovikuju sa austrugarskim vojnicima. SRBIJANCI su dovikivali Austrougarima: “Švabe, predajte se!”, a austrougarski vojnici su im odgovarali: “Nijesmo mi, jado, Švabe, mi smo Srbi iz Like. Gdje si vidio da se Srbi predaju!“. Pored Hrvatskih Srba, u Zemunu je među austrougarskim vojnicima bilo i mnogo Bosanskih Srba iz Tuzle, Brčkog i Bijeljine.
Preci i Dodika, i Oskara, i Vulina, i velikog broja glavešina "Srpskog sveta," koje Bosanci slave na ovim stranicima, bili su podanici Austro-Ugarske monarhije i mnogi su baš pod tom zastavom atakovali na Srbiju. Neki su počinili bestijalne zločine jer su učestvovali u austrougarskom genocidu u Mačvi i dolini Jadra.
E zbog njihovih potomaka koji na ovom forumu brane svog ljubljenog Oskara, ja napišem, na primer, 'SRBIJANSKE velmože iz Srednjeg veka.' Ili, 'SRBIJANSKE crkve iz Srednjeg veka'. Da ne pomisle da su te velmože i te zadužbine i njihove. Jer, mnogi njihovi preci su kosti ostavili na Ceru i Kolubari.
.
.
