Ne bih se složio da je značajna podrška 1944. godine pomoć nije bila praktično nikakva, tj. bila je gotovo bespotrebna (tu je bila samo kako bi Staljin uzeo Jugoslaviju pod svoje, tvrdeći da ju je oslobodio). Svaki put (tj. Prvi srpski ustanak i rat za nezavisnost) oni su pokazivali nespremnost za veće angažovanje i povlačenje u posljednjem trenutku, a to su nekada i činili potpuno bezrazložno (npr. nije ih 1999. godine napala Francuska ili bilo ko).
Ali OK, sve u svemu jeste pomagala, ali pomagala jeste i Austrija (neprijatelj iz Prvog svetskog rata). Ono što želim pogotovo napomenuti je rusko odbojstvo Sretenjskog ustava 1835. godine, čije je oštro protivljenje stavilo pečat. Tada su ruski vladajući krugovi Srbe zvali ludima, dodavajući im najgore epitete i optužili ih za '
revolucionarna dejstva' (u najnegativnijem kontekstu). Takođe, spominješ rat iz 1876.-1878. godine - baci pogled na Sanstefanski mir i vidjećeš da su se Rusi angažovali radi Bugara, a ne Srba.
Pa i nedavno, Vladimir Putin dolazi lično u Sofiju da potpiše gasne sporazume, dobije poziv da navrati u Srbiju - i on to ne učini - su Rusi pokazali da su im Bugari bratski narod znatno više od Srba. Predstavnici Srbije moraju
u Rusiju da dolaze, tj. to u svemu pokazuje koliko je i danas Srbija za Rusiju potpuno nebitna (na spoljnopolitičkom planu tu je jedino Kosovo, a taj stav proizlazi iz konflikta oko Abhazije i Južne Osetije).
I ne, nisi u pravu. Dok se parlamentarizam rađao i razvijao, u Ruskom carstvu se još to nije dogodilo. Apsolutistička monarhija je ostala do kraha države. Rusija je
tek 1861. godine ukinula kmetstvo, i to onaj najgori ruski sistem, koji se graničio sa ropstvom. U Srbiji je to odavno prestalo postojati, a do 1830. godine je iskorjenjeno u potpunosti, dok Rusko carstvo nije prošlo kroz tu fazu sve do svog kraja 1917. i ostalih godina.
Da, u seljaštvu jeste problem. Kao i u demokratiji. Njemačko carstvo koje spominješ je dobilo razvijen politički sistem po svom nastanku - uključujući i (relativno, za tadašnje vrijeme) slobodne izbore. Srbija je na tom planu napredovala počev od gotovo 1848. godine (ako ne i ranije), sve do ujedinjenja 1918 - a i imaj na umu, bila je gotovo sasvim nova država. Upravo u ovom kontekstu sam ti spomenuo ono protivljenje Sretenjskom ustavu.
Sjeti se što se sve dogodilo u Rusiji početkom 20. vijeka - građanska revolucija 1905. godine, potom (konačno) donošenje prvih ruskih ustavnih reformi (nije јоš ni pravi ustav) 1906. godine (!). Takođe, taj ustavni zakon je samo legalizovao stanje
apsolutističke monarhije u Rusiji. Pažljivo uporedi sistem seljačke nacije u rađajućoj Srbiji i zapitaj se zašto je Srbija prešišala bez ikakvih problema sve prepreke koje su
svakoj drugoj državi na planu ustavnog razvitka predstavljale teške probleme.
Ruska duma nije institucija koja se razvijala strahovito dugo. Ona je nastala 1905. godine, pod pritiscima podanika, a i ostala je tijelo u kojem pravo glasa imaju
veleposjednici i bogati(ji). Kada govoriš o nacionalnim manjinama, ti vjerovatno misliš na bune Poljaka - odmah da ti naglasim, one nisu bile poljskog nacionalnog antiruskog karaktera, već su bile upravo klasne.
Što se tiče grabljenja velikih komada Zemlje za sebe i prisvajanja resursa sa tog tla za sebe, to ne govori ni najmanje o
perspektivnosti - porediš Njemačko i Rusko carstvo, a u pitanju su država sa najbržim rastom privrede u Evropi i Velika sila sa najsporijim.
Srpski parlamentarizam u Vojvodini, koji se razvijao od 1690. godine sve do 1912. (sa svim pridodatim iskustvima u carskom vijeću i ugarskom, pa i hrvatskom saboru) ključan je bio za nastavak državno-političkog poretka u samoj užoj Srbiji, tj. njegovom oživljavanju nakon što je potisnut od strane Osmanlijskog carstva (Srpska crkva je, kao čuvar srednjovjekovlja, njegovala određenu vrstu 'parlamentarizma' između 1557. i 1766. godine, vremenom sve manje i manje zbog turskog pritiska) prenošenjem tradicija iz Vojvodinje. U Rusiji okupljanje, izgradnja i oživljavanje ovoga početkom XX vijeka, u čemu se parlamentarizam rađa gotovo nasilno i proizlazi iz Carstva i vladara (a ne obrnuto), došlo je isuviše kasno i to baš u najgore vrijeme.
).
