- Poruka
- 6.212
ROKAJ PUTINE PRLJAVE AMERICKE SLUGE
ROKAJ
ROKAJ
-
- Popularno:
- Rusofobija kod Srba
- Putin je odredio koja će mu država...
- Aleksić: Karađorđe Mijailović udario...
- Kada/kako se razvila srbofobija u...
- Teške vesti za Srbiju; Vanredno...
- Ko je najveci teoreticar zavere kod nas?
- Đedović Handanović: Srbija dala dodatna...
- Da li ga poznajete?
- Koje su šanse da pukne kondom ?
- Intuicija
Rat u Gruziji
- Začetnik teme Дон
- Datum pokretanja
- Poruka
- 7.656
pogledajte :
Bojan_BRT
Buduća legenda
- Poruka
- 31.372
WTF kad si ti tako lep sto ne okacis neku svoju sliku?
M87 Orkan II
Ističe se
- Poruka
- 2.063
Ja se pre nesto mislim da ce Bus i Amerika tako da zavrse!
risim
Primećen član
- Poruka
- 830
кушнер: конфликт у грузији подсећа на балканске сукобе
Политика - Пре 16 минута
ПАРИЗ - Сукоб између Грузије и Русије око Јужне Осетије је "ескалација насиља на вратима Европе" и "сувише подсећа" на сукобе на Балкану, оценио је шеф француске дипломатије Бернар Кушнер.
"Суочени смо са ескалацијом насиља, неприхватљивом на вратима Европе, која нас сувише подсећа на друге недавне конфликте који су поделили наш континент, нарочито на Балкану", рекао је Кушнер у разговору за француски "Паризијен".
Најављено је да ће министар спољних послова Француске, која председава Европској унији, отпутовати и у Грузију и Русију како би предложио план изласка из кризе.
Француско председништво ЕУ најавило је за "почетак наредне седмице" састанак шефова дипломатија Уније, у настојању да се реши конфликт између Русије и Грузије.
OVAJ JE LUD DEFINITIVNO!!!
Политика - Пре 16 минута
ПАРИЗ - Сукоб између Грузије и Русије око Јужне Осетије је "ескалација насиља на вратима Европе" и "сувише подсећа" на сукобе на Балкану, оценио је шеф француске дипломатије Бернар Кушнер.
"Суочени смо са ескалацијом насиља, неприхватљивом на вратима Европе, која нас сувише подсећа на друге недавне конфликте који су поделили наш континент, нарочито на Балкану", рекао је Кушнер у разговору за француски "Паризијен".
Најављено је да ће министар спољних послова Француске, која председава Европској унији, отпутовати и у Грузију и Русију како би предложио план изласка из кризе.
Француско председништво ЕУ најавило је за "почетак наредне седмице" састанак шефова дипломатија Уније, у настојању да се реши конфликт између Русије и Грузије.
OVAJ JE LUD DEFINITIVNO!!!
systemofadown
Iskusan
- Poruka
- 6.070
Citam zadnjih nekoliko postova i ne mogu da verujem da podrzavate komadanje drugih drzava od strane Rusije, posle svega sto se nama desilo????
U cemu je fazon?
U cemu je fazon?
27E
Legenda
- Poruka
- 52.561
E da je Staljin živ, još bi Nemci i ostali sateliti učili Ruski!!!
ucice kineski
malo cu da preradim stari vic
kod engl kraljice zvoni telefon ` na trafalgar skveru sedi jedan covek i jede!` , i kralljica nista.
posle sat zvoni telefon ` na trafalgar skveru sedi 10.000 ljudi i jedu!` , i kraljica nista.
posle pola sata zvoni telefon ` na trafalgar skveru sedi 1.000.000 ljudi i jedu!` , i kraljica pita `pa sta to jedu?` sa druge strane ` ne sta jedu nego kako, pa jedu stapicima!`
- Poruka
- 7.656
Na koga tipujete da će prvi da se umeša ??
Is Putin the bully leading Russia into fascism?
Michael Binyon
There is a nasty smell of Weimar in Russia nowadays. All the talk is of Russia’s need to reassert itself and show the world it is still a great power. On the streets, skinheads and racists beat up foreigners and attack dark-skinned Caucasians. Gays are attacked, liberals jeered and opposition protests forcibly disbanded. At home there is growing intolerance of anything except the government line, while abroad President Putin picks quarrels with his neighbours and threatens his erstwhile Western allies.
Is Putin leading Russia into fascism? That is now the accusation of Western critics. Is it not time, they say, to drop pretences of partnership, stand up to Russian bullying of its neighbourhood, denounce the clampdown on basic freedoms and chuck Russia out of the G8? Those who remember appeasement trumpet the dangers of Western drift.
The historical parallels are inviting, but misleading. This is not Germany in 1920 or even 1932. Yes, Russia has a national humiliation complex, just as Germany did after 1918. But this has been going on for 16 years. Nostalgia for the Soviet Union is not nostalgia for a failed economic system: it is a hankering for the time when Russia was strong, the leader of an empire, a supposed equal of America and a superpower feared abroad. Many still mourn the break-up of the Soviet Union. Many do not accept that Ukraine or Georgia should really be independent.
Until now, however, Russians have had little chance to express this anger. But today, as the money pours in, Western energy chiefs come courting and national incomes are rising again, the Kremlin can give vent to the mood. How dare impoverished Georgia tweak great Russia’s nose, call in US advisers and talk of joining Nato? Why is Estonia free to insult the memory of Russia’s war dead, safe behind the EU fence? Why should Poland indulge historical animosities without paying a price in trade and exports?
There is something now of what Stalin once called “the dizziness of success” – the arrogance of wealth after years of drabness and hardship. Certainly any visit to Moscow confirms this arrogance: wealth conspicuously flaunted, architecture and art as vulgarly flashy as the “new Russians” who commission it, callousness towards the weak and contempt for the honest.
But Russians know that this success is brittle. And national behaviour reflects this, lurching from one extreme to another, from eagerness to be accepted as a responsible Western partner to rage at perceived ingratitude and slights at Western, mainly American, hands.
How much is Putin a moderating force in this maelstrom of frustration and emotion? He certainly has a shrewd grasp of the national mood: from restoring the old Soviet national anthem to his barrack-room abuse of Chechen separatists, he is the articulate, forceful embodiment of mainstream Russian opinion. Little wonder that his popularity ratings are the envy of any Western leader, or that a “draft Putin” movement is attempting to overturn his decision not to defy the Constitution and stand for office again.
Russian nationalism is an old and potent force, however, and Putin has shown little sign of standing against it. He has openly courted the Right. In some areas, including his fervent embrace of the Russian Orthodox Church, this has usefully reconnected Russia to its shattered past traditions.
In others, such as the quasi-official sponsorship of Nashi, the gangs of nationalist youths who harass enemies of the State on command (including the British Ambassador), the connections are more sinister.
Putin is no racist, however. He has not egged on the present mood. The parallels with fascism must not be overdrawn. Russia has always had its skinheads, and Putin has repeatedly denounced the beating-up of foreign students or Azerbaijani market traders (though the attacks have not stopped). He enjoys good relations with Russia’s Jews. He has not allowed his form of nationalism to take on the nastier agenda of Balkan ethnic animosities.
Russia’s G8 partners will wonder how long this new belligerence will last. Some, they must know, is bluff: talk of retargeting Russia’s missiles is intended to frighten Western opinion and put pressure on Washington to scrap its deployment of missiles on former Warsaw Pact territory. Retargeting can quickly be reversed: Boris Yeltsin’s announcement that Russia no longer targeted the West was well received by Western voters, but cut little ice with arms control experts who knew that what mattered was the existence of the missiles rather than their co-ordinates.
Russian arms experts know the US shield is in no way directed at Russia. But public opinion, conditioned by centuries of fears of encirclement, sees it otherwise. It will not accept a symbol of American might on its doorstep (which extends hundreds of miles in the Russian view). Nor will Putin. Again, he reflects the mood.
Many politicians will jump on the nationalist bandwagon in the approach to the parliamentary and presidential elections in 2008. Dr Bobo Lo, the senior Russia analyst at Chatham House, argues that the optimistic scenario would have this wave dying down in a year as a new leader concentrates on the business of government. But the pessimistic alternative is that Russia becomes more prickly as friendly EU leaders change: Berlusconi has gone, Schröder been replaced by the more Russia-sceptic Merkel, Sarkozy (a personal friend of President Saakashvili of Georgia) may be less accommodating than Chirac, and Brown has never had the honeymoon Blair once enjoyed with Putin.
Were the oil price to slump and Russia suddenly become poor, the Weimar ghost might walk again. The hope must be that money will soothe the anger and Russia rein in its nationalists and their frustrations.
http://www.timesonline.co.uk/tol/comment/columnists/guest_contributors/article1884277.ece
Svi su provalili fashistu Putina.
Michael Binyon
There is a nasty smell of Weimar in Russia nowadays. All the talk is of Russia’s need to reassert itself and show the world it is still a great power. On the streets, skinheads and racists beat up foreigners and attack dark-skinned Caucasians. Gays are attacked, liberals jeered and opposition protests forcibly disbanded. At home there is growing intolerance of anything except the government line, while abroad President Putin picks quarrels with his neighbours and threatens his erstwhile Western allies.
Is Putin leading Russia into fascism? That is now the accusation of Western critics. Is it not time, they say, to drop pretences of partnership, stand up to Russian bullying of its neighbourhood, denounce the clampdown on basic freedoms and chuck Russia out of the G8? Those who remember appeasement trumpet the dangers of Western drift.
The historical parallels are inviting, but misleading. This is not Germany in 1920 or even 1932. Yes, Russia has a national humiliation complex, just as Germany did after 1918. But this has been going on for 16 years. Nostalgia for the Soviet Union is not nostalgia for a failed economic system: it is a hankering for the time when Russia was strong, the leader of an empire, a supposed equal of America and a superpower feared abroad. Many still mourn the break-up of the Soviet Union. Many do not accept that Ukraine or Georgia should really be independent.
Until now, however, Russians have had little chance to express this anger. But today, as the money pours in, Western energy chiefs come courting and national incomes are rising again, the Kremlin can give vent to the mood. How dare impoverished Georgia tweak great Russia’s nose, call in US advisers and talk of joining Nato? Why is Estonia free to insult the memory of Russia’s war dead, safe behind the EU fence? Why should Poland indulge historical animosities without paying a price in trade and exports?
There is something now of what Stalin once called “the dizziness of success” – the arrogance of wealth after years of drabness and hardship. Certainly any visit to Moscow confirms this arrogance: wealth conspicuously flaunted, architecture and art as vulgarly flashy as the “new Russians” who commission it, callousness towards the weak and contempt for the honest.
But Russians know that this success is brittle. And national behaviour reflects this, lurching from one extreme to another, from eagerness to be accepted as a responsible Western partner to rage at perceived ingratitude and slights at Western, mainly American, hands.
How much is Putin a moderating force in this maelstrom of frustration and emotion? He certainly has a shrewd grasp of the national mood: from restoring the old Soviet national anthem to his barrack-room abuse of Chechen separatists, he is the articulate, forceful embodiment of mainstream Russian opinion. Little wonder that his popularity ratings are the envy of any Western leader, or that a “draft Putin” movement is attempting to overturn his decision not to defy the Constitution and stand for office again.
Russian nationalism is an old and potent force, however, and Putin has shown little sign of standing against it. He has openly courted the Right. In some areas, including his fervent embrace of the Russian Orthodox Church, this has usefully reconnected Russia to its shattered past traditions.
In others, such as the quasi-official sponsorship of Nashi, the gangs of nationalist youths who harass enemies of the State on command (including the British Ambassador), the connections are more sinister.
Putin is no racist, however. He has not egged on the present mood. The parallels with fascism must not be overdrawn. Russia has always had its skinheads, and Putin has repeatedly denounced the beating-up of foreign students or Azerbaijani market traders (though the attacks have not stopped). He enjoys good relations with Russia’s Jews. He has not allowed his form of nationalism to take on the nastier agenda of Balkan ethnic animosities.
Russia’s G8 partners will wonder how long this new belligerence will last. Some, they must know, is bluff: talk of retargeting Russia’s missiles is intended to frighten Western opinion and put pressure on Washington to scrap its deployment of missiles on former Warsaw Pact territory. Retargeting can quickly be reversed: Boris Yeltsin’s announcement that Russia no longer targeted the West was well received by Western voters, but cut little ice with arms control experts who knew that what mattered was the existence of the missiles rather than their co-ordinates.
Russian arms experts know the US shield is in no way directed at Russia. But public opinion, conditioned by centuries of fears of encirclement, sees it otherwise. It will not accept a symbol of American might on its doorstep (which extends hundreds of miles in the Russian view). Nor will Putin. Again, he reflects the mood.
Many politicians will jump on the nationalist bandwagon in the approach to the parliamentary and presidential elections in 2008. Dr Bobo Lo, the senior Russia analyst at Chatham House, argues that the optimistic scenario would have this wave dying down in a year as a new leader concentrates on the business of government. But the pessimistic alternative is that Russia becomes more prickly as friendly EU leaders change: Berlusconi has gone, Schröder been replaced by the more Russia-sceptic Merkel, Sarkozy (a personal friend of President Saakashvili of Georgia) may be less accommodating than Chirac, and Brown has never had the honeymoon Blair once enjoyed with Putin.
Were the oil price to slump and Russia suddenly become poor, the Weimar ghost might walk again. The hope must be that money will soothe the anger and Russia rein in its nationalists and their frustrations.
http://www.timesonline.co.uk/tol/comment/columnists/guest_contributors/article1884277.ece
Svi su provalili fashistu Putina.
risim
Primećen član
- Poruka
- 830
Ruski avioni gađali vojni aerodrom kod Tbilisija
Међународни Радио Србија - Пре 20 минута
Rusija je rano jutros bombardovala vojni aerodrom nedaleko od gruzijskog glavnog grada, Tbilisija. Istovremeno, Tbilisi je saopštio da Moskva gomila svoje vojnike u drugoj separatističkoj oblasti u Gruziji, Abhaziji.
NAPADAJ TAJ TBILISI VEĆ JEDNOM, ŠTA SE ČEKA!!!
Међународни Радио Србија - Пре 20 минута
Rusija je rano jutros bombardovala vojni aerodrom nedaleko od gruzijskog glavnog grada, Tbilisija. Istovremeno, Tbilisi je saopštio da Moskva gomila svoje vojnike u drugoj separatističkoj oblasti u Gruziji, Abhaziji.
NAPADAJ TAJ TBILISI VEĆ JEDNOM, ŠTA SE ČEKA!!!
27E
Legenda
- Poruka
- 52.561
hitler je malo dete za amere ako se gleda vojna sila kojom (nerazumno) raspolazu i koju (nerazumno) upotrebljavaju
Bojan_BRT
Buduća legenda
- Poruka
- 31.372
Cekaj da pregrupise snage.Ako napadnu nece Tbilisi tako lako da padne,to je sigurno
risim
Primećen član
- Poruka
- 830
Bojan_BRT
Buduća legenda
- Poruka
- 31.372
eh sad i ti,sta je bilo pre 60 godina i sad
M87 Orkan II
Ističe se
- Poruka
- 2.063
Malo ih drze u neizvesnosti i strahu! Kad napadnu ode Tbilisi za dva dana!
risim
Primećen član
- Poruka
- 830
Da su Rusi iz čista mira napali kao Amerikanci Irak ja nebi navijao ali pošto ih Amerikanci huškaju da napadaju Ruse i treba da dobiju po pici!!!
risim
Primećen član
- Poruka
- 830
Mnogo mi obigravaju kao kiša oko Kragujevca!!!
27E
Legenda
- Poruka
- 52.561
na russia today javljaju da je ruska tv ekipa napadnuta i isprebijana u tbilisiju, a kamera oteta
evo najzad nesto za nase vrle evropejce, aje da vidimo bogatstvo vokabulara o odbrani novinara i medija
ako prodje nezapazeno, sto ocekujem, ` dzabe su onoliko trtobarili oko onog u narandzastim gacama i oko `neduznog` snimatelja
evo najzad nesto za nase vrle evropejce, aje da vidimo bogatstvo vokabulara o odbrani novinara i medija
ako prodje nezapazeno, sto ocekujem, ` dzabe su onoliko trtobarili oko onog u narandzastim gacama i oko `neduznog` snimatelja
risim
Primećen član
- Poruka
- 830
Interfaks: Ruska mornarica blokira isporuku oružja Gruziji
Међународни Радио Србија - Пре 21 минут
Brodovi ruske mornarice stigli su do gruzijske obale u Crnom moru i naređeno im je da spreče da oružje stigne u tu kavkasku zemlju, javila je agencija Interfaks, pozivajući se na izvore u ruskoj mornarici. Rusija je optužila Zapad i Ukrajinu da naoružavaju Gruziju.
Evo zašto Rusi treba da im se naj..bu majke!!!
Међународни Радио Србија - Пре 21 минут
Brodovi ruske mornarice stigli su do gruzijske obale u Crnom moru i naređeno im je da spreče da oružje stigne u tu kavkasku zemlju, javila je agencija Interfaks, pozivajući se na izvore u ruskoj mornarici. Rusija je optužila Zapad i Ukrajinu da naoružavaju Gruziju.
Evo zašto Rusi treba da im se naj..bu majke!!!
risim
Primećen član
- Poruka
- 830
M87 Orkan II
Ističe se
- Poruka
- 2.063
Nek CEPAJU!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Bojan_BRT
Buduća legenda
- Poruka
- 31.372
Haha sad ce Topolj M da poleti
27E
Legenda
- Poruka
- 52.561
pola gruzije je protiv vladajuceg rezima, opoziciju biju policija i specijalci gore nego nekad ovde
rusi vojno nece da udju iz osetije u gruziju, cak ni ako ih zovu
rusi vojno nece da udju iz osetije u gruziju, cak ni ako ih zovu
Bojan_BRT
Buduća legenda
- Poruka
- 31.372
Znaci da ocekujemo drzavni udar
Hitler u Moskvi
Za glavnog moskovskog policajca Vladimira Pronina skinhedsi su bili samo novinarska izmišljotina
(Za NIN od dopisnika Bete)
Moskovske ulice nisu bile tako puste nijednog 20. aprila, kao ove godine. Moskovljani, a još više gosti prestonice, sklonili su se zbog pretnji ruskih skinhedsa i neonacista, koji povedeni idejom fašizma, "i neophodnošću zaštite arijevske rase", obeležavaju rođendan Hitlera napadima na "neruse". Da je Hitler živ, sigurno bi ga obradovala činjenica da njegov rođendan slave mladi Rusi.
Pre godinu dana izvršili su pogrom na pijaci "Jasenjevo", metalnim šipkama i motkama razbijali su i udarali sve koji su im pali pod ruku, ali su ipak, ciljali Kavkasce, najčešće trgovce. Srećom niko nije poginuo, ali je zato u blizini samog Kremlja, zaklan 18-godišnji Čečenac. A istog dana, u Sankt Peterburgu pretučenom Azerbejdžancu skinhedsi su, na kraju, odsekli uvo.
Samo pola godine kasnije scenario je ponovljen na pijaci "Caricino", ali je ovog puta ubijeno dvoje ljudi, a 23 ranjeno. Nakon dolaska policije razbežali su se i nastavili divljanje kod metroa "Sevastopolj". "Akteri" su bili identično obučeni - kratke kožne jakne, vojničke čizme, fašistički amblemi. Posle toga jedan za drugim sledili su izveštaji - skinhedsi ubili dvojicu Kineza, Avganistanca, pretukli crnca - čuvara američke ambasade, dvojicu Vijetnamaca, bračni par iz Šri Lanke, trinaestogodišnjeg učenika -Azerbejdžanca, crnkinju - dopisnika jedne od afričkih TV, dopisnika tadžikistanske televizije: U Krasnodarskom kraju, gde je gubernator Tkačov počeo da deportuje sve došljake, skinhedsi su uništili sve "neruske" nadgrobne spomenike - najviše jermenske.
Ubijte gadove
Da bi se čovek ubedio kako je pokret skinhedsa u Moskvi za godinu dana ojačao, nisu potrebna nikakva sociološka ili neka druga ispitivanja, dovoljno je prošetati moskovskim ulicama, i metroom. Grupe kratko ošišanih dečaka i mladića od 12-13 do 18-20 godina, obučenih u crne jakne i vojničke čizme, već su postali uobičajena pojava, a vesti o tome da su napali nekog stranca, postale su, maltene - svakodnevne. Njihovi lideri, sve češće i bez straha se pojavljuju pred TV kamerama, govoreći da Rusiju treba očistiti od svih "gadova nerusa", daju intervjue novinarima, poziraju sa fašističkim simbolima. Njihove novine prodavale su se slobodno na ulicama, a fašističkih grafita bilo je sve više.
Takva samouverenost potekla je od tolerantnosti policije, koja svoju pažnju više usredsređuje na provere prijava boravka onih koje skinhedsi napadaju. Rast popularnosti nacionalističke ideje je umnogome isprovociralo samo gradsko rukovodstvo, koje je u svakodnevni govor uvelo termin "lica kavkaske nacionalnosti".
Čak i gradonačelnik Moskve Jurij Luškov, iako je pre nekoliko godina zabranio okupljanja i marševe skinhedsa i neonacista u glavnom gradu, ipak je rekao da "skinhedsi sami po sebi ne predstavljaju problem". Čak je i napad na "Caricino" proglašen za običan napad huligana, a pogrom na "Jasenjevo" - nervozom nezadovoljnih fudbalskih fanatika. Za glavnog moskovskog policajca Vladimira Pronina skinhedsi su bili samo novinarska izmišljotina.
A načelnik odeljenja gradske policije za borbu protiv maloletne delinkvencije Sergej Žerebin tvrdio je da u Moskvi "prosto nema nikakvog pokreta, organizacije skinhedsa. To je mit koji su napravili mediji, supkultura, omladinska moda".
U tretiranju skinhedsa i raznih neo- nacističkih partija, koje ih okupljaju, došlo je do radikalne promene sasvim nedavno, uoči Hitlerovog rođendana i to, zahvaljujući, pre svega, nepoznatom skinhedu Ivanu, i predsedniku Vladimiru Putinu.
Skinhed Ivan se drznuo da na elektronske adrese raznih ambasada u Moskvi pošalje pismo upozorenja - ili ćete svoje građane vratiti u domovinu, ili ćemo ih, obeležavajući rođendan Hitlera "tući i ubijati", pošto je "Rusija za Ruse". Podigla se velika prašina. Ozbiljno zabrinute za svoje građane, ambasade ZND-a uputile su zahtev Ministarstvu unutrašnjih poslova, tražeći zaštitu. Američka, mongolska i još neke ambasade i asocijacije dijaspora, pozvale su svoje građane da se tih dana ne pojavljuju na ulicama. Intervenisano je i u ruskom Ministarstvu spoljnih poslova. Verovatno bi sve stalo bez većeg odjeka, da se u godišnjem obraćanju naciji Putin nije pozabavio i tim problemom.
Vihor antiekstremizma
On je priznao da se pod "fašističkim i nacionalističkim parolama i simbolima napadaju i ubijaju ljudi", i da te grupe "deluju kao organizovane kriminalne grupe", koje "prete stabilnosti i bezbednosti". Najavio je da će uskoro, državnoj Dumi dostaviti zakon o borbi protiv ekstremizma, koji će, kako je ocenio, pomoći policijskim i sudskim organima da efikasnije deluju protiv njih.
Samo nekoliko sati posle tih reči, ministar informisanja Mihail Lesin je objavio da će sva štampa profašističke sadržine biti zabranjena, šef diplomatije Igor Ivanov je obećao da će biti preduzete sve mere da se strani studenti i biznismeni osećaju bezbedno. Ministar policije je čak naredio pokretanje vremenski neograničene operacije "Vihor-antiekstremizam", na celoj teritoriji države. Moskovska policija je odmah saopštila da će tri dana oko "dana D" izvesti na ulice sve policajce, kojima se priključuju i specijalci OMON-a.
Štampa je pomno pratila svaki korak skinhedsa, i najavljivala da će tih dana napustiti Moskvu, i "otpraznovati" negde na jugu, najverovatnije u Anapi. I tamo se podigla lokalna policija, kojoj su se, u očekivanju skinhedsa pridružili mladići naoružani palicama. Nisu ih dočekali, ali su zatekli novi fašistički grafit na jednom od lokalnih kafića.
Kao rezultat svega, u Moskvi je vikend protekao mirno, bez mnogo stranaca na ulicama i bez skinhedsa. Ovi drugi su se zasad pritajili, ali ako vlasti budu sledile logiku "svako čudo za tri dana", i osmislile borbu sa ekstremistima, situacija se neće promeniti. Dok ne budu zabranjene sve otvoreno neonacističke partije, skinhedsi i neonacisti ne budu tretirani kao realna opasnost, dok vlasti ne reše normalnim zakonskim aktima migracionu politiku, i policija ne prestane da uzima mito od stranaca koji nemaju osnova za boravak u Rusiji, strance će i dalje tretirati kao građane drugog reda.
http://www.nin.co.yu/2002-04/25/22948.html
Za glavnog moskovskog policajca Vladimira Pronina skinhedsi su bili samo novinarska izmišljotina
(Za NIN od dopisnika Bete)
Moskovske ulice nisu bile tako puste nijednog 20. aprila, kao ove godine. Moskovljani, a još više gosti prestonice, sklonili su se zbog pretnji ruskih skinhedsa i neonacista, koji povedeni idejom fašizma, "i neophodnošću zaštite arijevske rase", obeležavaju rođendan Hitlera napadima na "neruse". Da je Hitler živ, sigurno bi ga obradovala činjenica da njegov rođendan slave mladi Rusi.
Pre godinu dana izvršili su pogrom na pijaci "Jasenjevo", metalnim šipkama i motkama razbijali su i udarali sve koji su im pali pod ruku, ali su ipak, ciljali Kavkasce, najčešće trgovce. Srećom niko nije poginuo, ali je zato u blizini samog Kremlja, zaklan 18-godišnji Čečenac. A istog dana, u Sankt Peterburgu pretučenom Azerbejdžancu skinhedsi su, na kraju, odsekli uvo.
Samo pola godine kasnije scenario je ponovljen na pijaci "Caricino", ali je ovog puta ubijeno dvoje ljudi, a 23 ranjeno. Nakon dolaska policije razbežali su se i nastavili divljanje kod metroa "Sevastopolj". "Akteri" su bili identično obučeni - kratke kožne jakne, vojničke čizme, fašistički amblemi. Posle toga jedan za drugim sledili su izveštaji - skinhedsi ubili dvojicu Kineza, Avganistanca, pretukli crnca - čuvara američke ambasade, dvojicu Vijetnamaca, bračni par iz Šri Lanke, trinaestogodišnjeg učenika -Azerbejdžanca, crnkinju - dopisnika jedne od afričkih TV, dopisnika tadžikistanske televizije: U Krasnodarskom kraju, gde je gubernator Tkačov počeo da deportuje sve došljake, skinhedsi su uništili sve "neruske" nadgrobne spomenike - najviše jermenske.
Ubijte gadove
Da bi se čovek ubedio kako je pokret skinhedsa u Moskvi za godinu dana ojačao, nisu potrebna nikakva sociološka ili neka druga ispitivanja, dovoljno je prošetati moskovskim ulicama, i metroom. Grupe kratko ošišanih dečaka i mladića od 12-13 do 18-20 godina, obučenih u crne jakne i vojničke čizme, već su postali uobičajena pojava, a vesti o tome da su napali nekog stranca, postale su, maltene - svakodnevne. Njihovi lideri, sve češće i bez straha se pojavljuju pred TV kamerama, govoreći da Rusiju treba očistiti od svih "gadova nerusa", daju intervjue novinarima, poziraju sa fašističkim simbolima. Njihove novine prodavale su se slobodno na ulicama, a fašističkih grafita bilo je sve više.
Takva samouverenost potekla je od tolerantnosti policije, koja svoju pažnju više usredsređuje na provere prijava boravka onih koje skinhedsi napadaju. Rast popularnosti nacionalističke ideje je umnogome isprovociralo samo gradsko rukovodstvo, koje je u svakodnevni govor uvelo termin "lica kavkaske nacionalnosti".
Čak i gradonačelnik Moskve Jurij Luškov, iako je pre nekoliko godina zabranio okupljanja i marševe skinhedsa i neonacista u glavnom gradu, ipak je rekao da "skinhedsi sami po sebi ne predstavljaju problem". Čak je i napad na "Caricino" proglašen za običan napad huligana, a pogrom na "Jasenjevo" - nervozom nezadovoljnih fudbalskih fanatika. Za glavnog moskovskog policajca Vladimira Pronina skinhedsi su bili samo novinarska izmišljotina.
A načelnik odeljenja gradske policije za borbu protiv maloletne delinkvencije Sergej Žerebin tvrdio je da u Moskvi "prosto nema nikakvog pokreta, organizacije skinhedsa. To je mit koji su napravili mediji, supkultura, omladinska moda".
U tretiranju skinhedsa i raznih neo- nacističkih partija, koje ih okupljaju, došlo je do radikalne promene sasvim nedavno, uoči Hitlerovog rođendana i to, zahvaljujući, pre svega, nepoznatom skinhedu Ivanu, i predsedniku Vladimiru Putinu.
Skinhed Ivan se drznuo da na elektronske adrese raznih ambasada u Moskvi pošalje pismo upozorenja - ili ćete svoje građane vratiti u domovinu, ili ćemo ih, obeležavajući rođendan Hitlera "tući i ubijati", pošto je "Rusija za Ruse". Podigla se velika prašina. Ozbiljno zabrinute za svoje građane, ambasade ZND-a uputile su zahtev Ministarstvu unutrašnjih poslova, tražeći zaštitu. Američka, mongolska i još neke ambasade i asocijacije dijaspora, pozvale su svoje građane da se tih dana ne pojavljuju na ulicama. Intervenisano je i u ruskom Ministarstvu spoljnih poslova. Verovatno bi sve stalo bez većeg odjeka, da se u godišnjem obraćanju naciji Putin nije pozabavio i tim problemom.
Vihor antiekstremizma
On je priznao da se pod "fašističkim i nacionalističkim parolama i simbolima napadaju i ubijaju ljudi", i da te grupe "deluju kao organizovane kriminalne grupe", koje "prete stabilnosti i bezbednosti". Najavio je da će uskoro, državnoj Dumi dostaviti zakon o borbi protiv ekstremizma, koji će, kako je ocenio, pomoći policijskim i sudskim organima da efikasnije deluju protiv njih.
Samo nekoliko sati posle tih reči, ministar informisanja Mihail Lesin je objavio da će sva štampa profašističke sadržine biti zabranjena, šef diplomatije Igor Ivanov je obećao da će biti preduzete sve mere da se strani studenti i biznismeni osećaju bezbedno. Ministar policije je čak naredio pokretanje vremenski neograničene operacije "Vihor-antiekstremizam", na celoj teritoriji države. Moskovska policija je odmah saopštila da će tri dana oko "dana D" izvesti na ulice sve policajce, kojima se priključuju i specijalci OMON-a.
Štampa je pomno pratila svaki korak skinhedsa, i najavljivala da će tih dana napustiti Moskvu, i "otpraznovati" negde na jugu, najverovatnije u Anapi. I tamo se podigla lokalna policija, kojoj su se, u očekivanju skinhedsa pridružili mladići naoružani palicama. Nisu ih dočekali, ali su zatekli novi fašistički grafit na jednom od lokalnih kafića.
Kao rezultat svega, u Moskvi je vikend protekao mirno, bez mnogo stranaca na ulicama i bez skinhedsa. Ovi drugi su se zasad pritajili, ali ako vlasti budu sledile logiku "svako čudo za tri dana", i osmislile borbu sa ekstremistima, situacija se neće promeniti. Dok ne budu zabranjene sve otvoreno neonacističke partije, skinhedsi i neonacisti ne budu tretirani kao realna opasnost, dok vlasti ne reše normalnim zakonskim aktima migracionu politiku, i policija ne prestane da uzima mito od stranaca koji nemaju osnova za boravak u Rusiji, strance će i dalje tretirati kao građane drugog reda.
http://www.nin.co.yu/2002-04/25/22948.html
