Srboskizborim
Veoma poznat
- Poruka
- 10.581
Novi pokušaj dekonstrukcije Republike Srpske , Milan Blagojević.
ponedeljak, 18. maj 2020.
Sarajevo je krajem aprila 2020. godine bilo mjesto sastanka koji može imati fatalne posljedice po Republiku Srpsku. Riječ je o sastanku članova Predsjedništva BiH sa ambasadorima zemalja Kvinte (SAD, Velika Britanija, Njemačka, Francuska i Italija) i predstavnikom EU u BiH Johanom Satlerom.
Po njegovom okončanju, na vidjelo su iznenada, barem za najširu domaću javnost, izašle informacije o postojanju 14 ključnih prioriteta iz Mišljenja Evropske komisije, koje BiH treba da ispuni kako bi dobila preporuku za otvaranje pregovora o pridruživanju EU.
Pažljivim čitanjem tih prioriteta može se zapaziti kako gotovo svaki od njih vrvi od tako neodređenih termina, pojmova i dubiozne rečeničke tehnike. Tako se, na primjer, traži “reforma Ustavnog suda BiH uključujući i njegove međunarodne sudije”, zatim “donošenje novog zakona o VSTS-u BiH”, “preduzimanje konkretnih koraka na unapređenju okruženja pogodnog za pomirenje kako bi se prevazišlo nasljeđe rata”, itd. Dakle, ništa ovdje nije jasno, jer se ne zna šta, recimo, znači reforma Ustavnog suda BiH, kakav sadržaj bi imao taj novi zakon o VSTS-u BiH, a o dubioznosti sintagme “nasljeđe rata” i (ne)mogućnosti prevazilaženja tog nasljeđa da i ne govorim.
Ali, ostavljajući sve to po strani, ima jedna stvar u kojoj je EU veoma precizna i ispostavlja sasvim određen zahtjev. To je zahtjev da se, kako su prenijeli svi ovdašnji mediji, “ukloni pravo veta u procesu donošenja evropskih odluka”. Jednostavnije rečeno, Evropska unija (EU) zahtijeva da u zajedničkim institucijama BiH (a naročito u Parlamentu BiH i Predsjedništvu BiH) ne može biti korišćeno pravo veta, propisano Ustavom BiH. U tom pravcu EU traži da se izmijeni taj ustav i to kada je riječ o donošenju bilo kojeg akta koji se tiče evropskih integracija BiH.
Deentitetizacija
Ovaj zahtjev je krajnje opasan i ukoliko bi bio prihvaćen vodio bi u deentitetizaciju BiH, što bi bio svojevrsni entitecid u režiji i po nalogu EU. Otuda i naslov ovog teksta euroentitecid. Naravno, jedna polovina BiH (FBiH) ne bi se tome protivila, što nam potvrđuje ovdašnje iskustvo, ali Republika Srpska na to ne smije pristati, jer ispunjenje navedenog zahtjeva vodi u njen nestanak. Razlozi za to su više nego jasni. Naime, mehanizmi odlučivanja u zajedničkim saveznim institucijama, koje propisuje Ustav BiH, su tu da bi se onemogućila dominacija bilo kojeg kolektiviteta nad drugima, jer je to modus vivendi BiH.
Po tome BiH nije nešto što svijet već ne poznaje, pa se nikako ne može reći da ovakva organizacija postoji samo ovdje kod nas. Radi se o nečemu što se u nauci ustavnog prava i politikologiji naziva modelom konsocijativne demokratije, koji je istovremeno i način organizacije savezne državne vlasti u složenim državama. Suštinska obilježja tog modela prije mnogo godina je objasnio američki naučnik holandskog porijekla Arend Lajphart, a među njima su posebno važni autonomija segmenata, proporcionalnost i međusobni veto. Ovaj model je neophodan u nehomogenim društvima, naročito onima od njih koji se pritiskom određenih svjetskih sila tjeraju da budu organizovani u jednu državu koja opstaje isključivo na osnovu tog spoljnjeg pritiska i diktata svjetskih moćnika. Stoga bi se konsocijativni sistem organizacije države mogao definisati kao politički režim i ustavni poredak imanentan nacionalno i politički nehomogenim i krhkim državama, kojim se omogućuje da svaki od njegovih dijelova ima svoju određenu autonomiju, a da u onome u čemu je prinuđen da odlučuje na nivou zajedničke države bude ravnopravno zastupljen i da ne može biti prinuđen da prihvati odluke koje su suprotne njegovim interesima.
http://www.nspm.rs/sudbina-dejtonsk...konstrukcije-republike-srpske.html?alphabet=l
Da li je moguća dekonstrukcija Republike Srpske?
Realniji je scenario dekonstrukcija BiH.
ponedeljak, 18. maj 2020.
Sarajevo je krajem aprila 2020. godine bilo mjesto sastanka koji može imati fatalne posljedice po Republiku Srpsku. Riječ je o sastanku članova Predsjedništva BiH sa ambasadorima zemalja Kvinte (SAD, Velika Britanija, Njemačka, Francuska i Italija) i predstavnikom EU u BiH Johanom Satlerom.
Po njegovom okončanju, na vidjelo su iznenada, barem za najširu domaću javnost, izašle informacije o postojanju 14 ključnih prioriteta iz Mišljenja Evropske komisije, koje BiH treba da ispuni kako bi dobila preporuku za otvaranje pregovora o pridruživanju EU.
Pažljivim čitanjem tih prioriteta može se zapaziti kako gotovo svaki od njih vrvi od tako neodređenih termina, pojmova i dubiozne rečeničke tehnike. Tako se, na primjer, traži “reforma Ustavnog suda BiH uključujući i njegove međunarodne sudije”, zatim “donošenje novog zakona o VSTS-u BiH”, “preduzimanje konkretnih koraka na unapređenju okruženja pogodnog za pomirenje kako bi se prevazišlo nasljeđe rata”, itd. Dakle, ništa ovdje nije jasno, jer se ne zna šta, recimo, znači reforma Ustavnog suda BiH, kakav sadržaj bi imao taj novi zakon o VSTS-u BiH, a o dubioznosti sintagme “nasljeđe rata” i (ne)mogućnosti prevazilaženja tog nasljeđa da i ne govorim.
Ali, ostavljajući sve to po strani, ima jedna stvar u kojoj je EU veoma precizna i ispostavlja sasvim određen zahtjev. To je zahtjev da se, kako su prenijeli svi ovdašnji mediji, “ukloni pravo veta u procesu donošenja evropskih odluka”. Jednostavnije rečeno, Evropska unija (EU) zahtijeva da u zajedničkim institucijama BiH (a naročito u Parlamentu BiH i Predsjedništvu BiH) ne može biti korišćeno pravo veta, propisano Ustavom BiH. U tom pravcu EU traži da se izmijeni taj ustav i to kada je riječ o donošenju bilo kojeg akta koji se tiče evropskih integracija BiH.
Deentitetizacija
Ovaj zahtjev je krajnje opasan i ukoliko bi bio prihvaćen vodio bi u deentitetizaciju BiH, što bi bio svojevrsni entitecid u režiji i po nalogu EU. Otuda i naslov ovog teksta euroentitecid. Naravno, jedna polovina BiH (FBiH) ne bi se tome protivila, što nam potvrđuje ovdašnje iskustvo, ali Republika Srpska na to ne smije pristati, jer ispunjenje navedenog zahtjeva vodi u njen nestanak. Razlozi za to su više nego jasni. Naime, mehanizmi odlučivanja u zajedničkim saveznim institucijama, koje propisuje Ustav BiH, su tu da bi se onemogućila dominacija bilo kojeg kolektiviteta nad drugima, jer je to modus vivendi BiH.
Po tome BiH nije nešto što svijet već ne poznaje, pa se nikako ne može reći da ovakva organizacija postoji samo ovdje kod nas. Radi se o nečemu što se u nauci ustavnog prava i politikologiji naziva modelom konsocijativne demokratije, koji je istovremeno i način organizacije savezne državne vlasti u složenim državama. Suštinska obilježja tog modela prije mnogo godina je objasnio američki naučnik holandskog porijekla Arend Lajphart, a među njima su posebno važni autonomija segmenata, proporcionalnost i međusobni veto. Ovaj model je neophodan u nehomogenim društvima, naročito onima od njih koji se pritiskom određenih svjetskih sila tjeraju da budu organizovani u jednu državu koja opstaje isključivo na osnovu tog spoljnjeg pritiska i diktata svjetskih moćnika. Stoga bi se konsocijativni sistem organizacije države mogao definisati kao politički režim i ustavni poredak imanentan nacionalno i politički nehomogenim i krhkim državama, kojim se omogućuje da svaki od njegovih dijelova ima svoju određenu autonomiju, a da u onome u čemu je prinuđen da odlučuje na nivou zajedničke države bude ravnopravno zastupljen i da ne može biti prinuđen da prihvati odluke koje su suprotne njegovim interesima.
http://www.nspm.rs/sudbina-dejtonsk...konstrukcije-republike-srpske.html?alphabet=l
Da li je moguća dekonstrukcija Republike Srpske?
Realniji je scenario dekonstrukcija BiH.
Poslednja izmena:
