Srboskizborim
Veoma poznat
- Poruka
- 10.581
Uslovno rečeno "muslimanski svet" je u nekoj vrsti "sna" , učmalosti i totalne stagnacije i nazadovanja, posebno počev od ukidanja "svetske muslimanske države" kojoj je bila "predvodnica" današnja REPUBLIKA TURSKA, ali krenulo je to i stotinjak godina ranije, ali 1923 godina kao godina raskidanja svih državotvornih veza Republike Turske sa Osmanlijskom državom i 1924 godina, kao godina ukidanja svetske muslimanske zajednice "hilafeta" je totalna prekretnica u razbijanju "svetske muslimanske kohezije" i potpadanje "muslimanskih zemalja pod kolonijalni utecaj i vlast evropskih kolonijalnih sila, pre svih Britanije i Francuske i dr, te njihovom"rasparčavanje na više država na jednom arapskom nacionalnom ili etničkom tkivu".
Nakon 1945 godine, dolazi do određene dekolonizacije, kada nastaju poluzavisne arapske i muslimanske države, sa raznoraznim političkim eksperimentima, preko arapskog socijalizma, pa kraljevina , sultanata i dr, pa do republičkog uređenja kapitalističkog tipa sa direktnim osloncem na Zapad i NATO pakt što je učinila Republika Turska.
Posebno teška vremena dala su se naznačiti za "muslimanski svet" 1991 godine kada je takozvana "međunarodna koalicija" upropastila Irak kao državu, koji je tada "igrao značajnu ulogu među muslimanskim zemljama". Još teže vreme je naznačeno 11.septembra 2001 godine nakon nameštenog napada na Njujork i Vašington, kada je "nacrtana meta velom muslimankom svetu" i kada je po iskrenim rečima Džordža Buša mlađeg (koje je posle povukao zbog političkog odjeka) "pokrenut krstaški rat protiv muslimana". Tada NATO saveznici sa predvodnicom Amerikom upropaštavaju Avganistan, koji je i dotle bio upropašten , Irak 2003 godine, a 2013 godine "na valu izrežiranog arapskog proljeća" pokreću masovne međumuslimanske ratove u Siriji, Libiji i dr, čime upropaštavaju i te do tada prosperitetne i bogate države.
Bez obzira što je u svetu 1,7 milijardi muslimana gotovo da nemaju nikakav geostrateški značaj i politički uticaj u međunarodnim institucijama i poretku uspostavljenom nakon 1945 godine, niti jednom musliman nije bio generalni sekretar Ujedinjenih Nacija, nemaju stalnu članicu Saveta Bezbednosti Ujedinjenih Nacija, nemaju ništa, samo im se "proizvode ratovi" iako po energetskim resursima, pre svega naftom mogu da "vladaju svetom"", ali to im se (nafta) pokazuje više kao prokletstvo nego blagodat.
Jedino možda pozitivno iznenađenje je što je Pakistan nuklearna sila, pa u slučaju totalnog rata protiv muslimanskog sveta "postoji mehanizam odvraćanja da to ne ide do totalnog kraja ", dalje Turska deluje sve jača i jača "dok je ne slome" ili možda ipak neće, tu je Saudijska Arabija kao neki nukleus zbog Meke i Medine, zatim Indonezija i Malezija, kao tehnološki naprednije muslimanske zemlje, pored Pakistana. Sve u svemu "sumorne perspektive". Ili se barem meni tako čini?
Šta misle forumaši o tome?
Nakon 1945 godine, dolazi do određene dekolonizacije, kada nastaju poluzavisne arapske i muslimanske države, sa raznoraznim političkim eksperimentima, preko arapskog socijalizma, pa kraljevina , sultanata i dr, pa do republičkog uređenja kapitalističkog tipa sa direktnim osloncem na Zapad i NATO pakt što je učinila Republika Turska.
Posebno teška vremena dala su se naznačiti za "muslimanski svet" 1991 godine kada je takozvana "međunarodna koalicija" upropastila Irak kao državu, koji je tada "igrao značajnu ulogu među muslimanskim zemljama". Još teže vreme je naznačeno 11.septembra 2001 godine nakon nameštenog napada na Njujork i Vašington, kada je "nacrtana meta velom muslimankom svetu" i kada je po iskrenim rečima Džordža Buša mlađeg (koje je posle povukao zbog političkog odjeka) "pokrenut krstaški rat protiv muslimana". Tada NATO saveznici sa predvodnicom Amerikom upropaštavaju Avganistan, koji je i dotle bio upropašten , Irak 2003 godine, a 2013 godine "na valu izrežiranog arapskog proljeća" pokreću masovne međumuslimanske ratove u Siriji, Libiji i dr, čime upropaštavaju i te do tada prosperitetne i bogate države.
Bez obzira što je u svetu 1,7 milijardi muslimana gotovo da nemaju nikakav geostrateški značaj i politički uticaj u međunarodnim institucijama i poretku uspostavljenom nakon 1945 godine, niti jednom musliman nije bio generalni sekretar Ujedinjenih Nacija, nemaju stalnu članicu Saveta Bezbednosti Ujedinjenih Nacija, nemaju ništa, samo im se "proizvode ratovi" iako po energetskim resursima, pre svega naftom mogu da "vladaju svetom"", ali to im se (nafta) pokazuje više kao prokletstvo nego blagodat.
Jedino možda pozitivno iznenađenje je što je Pakistan nuklearna sila, pa u slučaju totalnog rata protiv muslimanskog sveta "postoji mehanizam odvraćanja da to ne ide do totalnog kraja ", dalje Turska deluje sve jača i jača "dok je ne slome" ili možda ipak neće, tu je Saudijska Arabija kao neki nukleus zbog Meke i Medine, zatim Indonezija i Malezija, kao tehnološki naprednije muslimanske zemlje, pored Pakistana. Sve u svemu "sumorne perspektive". Ili se barem meni tako čini?
Šta misle forumaši o tome?
Poslednja izmena:
