Katolicki svestenici spasioci Srba i u partizanskim redovima

Nikita Kulganov

Nikita Kulganov

Buduća legenda
Poruka
37.589
U redovima katolicke crkve za vreme rata je bila neko struja - Neki su stali uz NDH, neki su se drzali postarni, neki su pomagali Srbe, Jevreje....,a neko su otisli u partizane
Najznacajniji katolicki svestenici koji su otisli u partizane i bili njihovi simpatizeri - Svetozar Rittig, Zlatko Siviric poznatiji kao Crveni Fratar, Antun Aksumovic...
Mons. dr. Svetozar Rittig (hrvatski: Svetozar Rittig; Brod na Savi, 6. januar 1873. - Zagreb, 21. juli 1961.) bio je hrvatski svestenik, crkveni istoričar, teolog i političar.
Na sednici Gradskog veća Zagreba, 28. novembra 1929, održao je govor u kojem je žestoko kritiikovao postupke Ante Pavelića, koji se u egzilu stavio u službu talijanskih i mađarskih ciljeva. U ovom govoru koristio je slogan Ne tražimo druge, ali ne dajemo svoje !, koji je efektivno skraćen (Ne želimo druge - ne dajemo!) Koristio ga je Josip Broz Tito u govoru na Visu 1944. godine i ubrzo postao poznat. ]
Nakon uspostave Nezavisne Države Hrvatske, ustaške vlasti planirale su ga uhapsiti krajem juna 1941. godine. Saznavši za to krenuo je iz Zagreba k bratu u Novi Vinodolski, na području koje je okupirala Italija, i krajem avgusta u Selce. Ubrzo je, organizacijom Komunističke partije Hrvatske u Selcu, stupio u kontakt s Narodnooslobodilačkim pokretom i financijski mu pomogao. Dva dana nakon kapitulacije Italije, 10. septembra 1943. godine, organizovano je njegovo putovanje automobilom u Otočac, gdje se sastao sa predsednikom AVNOJ-a dr. Ivanom Ribarom, Andrijom Hebrangom i drugim vođama Narodnooslobodilačkog pokreta. Sutradan se vratio u Selce. Nekoliko dana kasnije, pratio je dr. Ivana Ribara u poseti krčkom biskupu dr. Josipu Srebrniću, kojeg su pokušali nagovoriti da podrži Narodnooslobodilački pokret i pošalje nekoliko njegovih svećenika kao verske službenike na oslobođenu teritoriju. Srebrnić je to odbio, a godinu dana kasnije svećenstvu svoje eparhije poslao je okružnicu u kojoj osuđuje NOP i zabranjuje saradnju s njim. Na drugom zasjedanju ZAVNOH-a u Plaškom, 12. oktobra 1943. održao je govor koji je u uvodnom tekstu stampan u Glasniku Ujedinjene narodne oslobodilačke fronte Hrvatske u broju od 20. novembra 1943. godine, a dvaput je stampan kao brošura o ciklostilu.
Rittig blagosilja partizane
7t5h2gzbrjyfcha72rtksibb9xc.jpg

Imenovan je predsednikom poverenstva za verska pitanja NR Hrvatske. Nakon rata, Ritig je izabran na razne političke funkcije. Bio je član Ustavotvorne skupštine, Savezne skupštine i Sabora Narodne Republike Hrvatske. Od 1946. do 1954. bio je ministar bez portfelja u vladi Narodne Republike Hrvatske. Zalagao se za potpisivanje sporazuma između Jugoslavije i Vatikana, do kojeg je konačno došlo tek 1966. godine, nakon njegove smrti.
Светозар Ритиг — Википедија (wikipedia.org)
Tko je tko u NDH - [PDF Document] (vdocuments.mx)
Rittig sa partizanima
1521714_392307854236714_1408612855_n.jpg

Hercegovački franjevci i spašavanje žrtava ustaških progona u Mostaru 1941. – 1943.
Upravljački vrh Hercegovačke franjevačke provincije, provincijali fra Krešimir Pandžić i fra Leo Petrović, na inicijativu fra Dominika Mandića iz Rima, na čelu s biskupom fra Alojzijem Mišićem osudio je ustaške rasne zakone te progone Srba i Židova. Posebno se istaknuo fra Dominik Mandić inicijativom “Upute Mnop. OO Provincijalima hrvatskih franjevačkih provincija”. Upute su sadržavale načela kako se u ratnim prilikama ponašati prema Srbima i Židovima. Istaknuti protivnik ustaškoga režima, i progona Srba i Židova, uz fra Dominika Mandića bio je fra Leo Petrović. U prvim mjesecima nove vlasti izričito je tražio od dr. Ante Pavelića da se prestanu ubijati i progoniti Srbi u Hercegovini i spasio dvoje mostarskih Srba omogućivši im prijelaz na katoličku vjeru. Zajedno s fra Bonicijem Rupčićem utemeljio je Odbor za pomoć ugroženim osobama, u kojem su bila dva srpska člana. Otvorio je gradsku kuhinju u franjevačkom samostanu u Mostaru, koja je mogla prehranjivati 60 do 80 osoba dnevno.
Hercegovački franjevci uspjeli su spasiti profesoricu Mariju Bergman-Kon i njezino dvoje djece. Nadalje, zaslužni su za spašavanje komunističkih ilegalaca u Mostaru. Najpoznatiji primjer takve pomoći spašavanje je Olge Humo i njezine kćeri. Osim spašavanja Srba, Židova i pripadnika ilegalnoga NOP-a u Mostaru, fra Leo Petrović spasio je nekolicinu pristaša HSS-a i pomagao njihovim obiteljima. Najpoznatiji takav primjer spašavanje je Cvjetana Spuževića iz Mostara. Iz dostupnoga arhivskog gradiva, objavljenih izvora i literature jasno se vide inicijative hercegovačkih franjevaca u pokušaju spašavanja i pružanja pomoći pojedinim Srbima, Židovima, pristašama HSS-a i pripadnicima ilegalnoga NOP-a u ratnom razdoblju u Mostaru. Za sada se ne može ustanoviti precizan broj Srba, Židova, pristaša HSS-a i ilegalnoga NOP-a u Mostaru kojima su hercegovački franjevci pružili pomoć. Unatoč spašavanju i pružanju zaštite, hercegovački franjevci nisu uspjeli spasiti sve osobe do kojih su došli, čak ni neke viđenije poput dr. Ivana Milakovića i udovice Solće Danon. O svim akcijama spašavanja bili su obaviješteni mostarski biskupi, fra Alojzije Mišić i kasnije biskup Petar Čule, što je samo pokazatelj zajedništva Katoličke crkve u Hercegovini tijekom Drugoga svjetskog rata.
Izvorno arhivsko gradivo
Bosna i Hercegovina – Arhiv franjevačke provincije, Mostar – fond Spisi Provincije. Bosna i Hercegovina – Arhiv Hercegovačko-neretvanske županije, Mostar – fond Memoarska građa Narodnooslobodilačkog rata 1941. – 1945. (BiHAHNŽ-MGNOR 1941. - 1945.).
Bosna i Hercegovina – Arhiv župe i samostana Humac, Ljubuški. Bosna i Hercegovina – Arhiv župe i samostana Uznesenja Blažene Djevice Marije, Široki Brijeg – Digitalizirana korespondencija fra Dominika Mandića (BiH-AŽSUBDMŠB-DKFDM). Bosna i Hercegovina – Pismohrana Vicepostulature postupka mučeništva “Fra Leo Petrović i 65 subraće”, Široki Brijeg (BiH-PVPMŠB).

Hercegovački franjevci i spašavanje žrtava ustaških progona ...
https://hrcak.srce.hr ›
U Jasenovcu je bilo zatvoreno i nekoliko katoličkih svećenika koji su se ili direktno sukobili s režimom, ili surađivali s partizanima – od devet slovenskih svećenika deportiranih u logor samo je jedan preživio. Na vijest o likvidaciji svećenika, nadbiskup Stepinac je u pismu poglavniku Paveliću napisao kako je „čitav Jasenovac sramotna ljaga za NDH”.175
Jasenovac i Bleiburg.indb (yuhistorija.com)
 
Nikita Kulganov:
U redovima katolicke crkve za vreme rata je bila neko struja - Neki su stali uz NDH, neki su se drzali postarni, neki su pomagali Srbe, Jevreje....,a neko su otisli u partizane
Najznacajniji katolicki svestenici koji su otisli u partizane i bili njihovi simpatizeri - Svetozar Rittig, Zlatko Siviric poznatiji kao Crveni Fratar, Antun Aksumovic...
Mons. dr. Svetozar Rittig (hrvatski: Svetozar Rittig; Brod na Savi, 6. januar 1873. - Zagreb, 21. juli 1961.) bio je hrvatski svestenik, crkveni istoričar, teolog i političar.
Na sednici Gradskog veća Zagreba, 28. novembra 1929, održao je govor u kojem je žestoko kritiikovao postupke Ante Pavelića, koji se u egzilu stavio u službu talijanskih i mađarskih ciljeva. U ovom govoru koristio je slogan Ne tražimo druge, ali ne dajemo svoje !, koji je efektivno skraćen (Ne želimo druge - ne dajemo!) Koristio ga je Josip Broz Tito u govoru na Visu 1944. godine i ubrzo postao poznat. ]
Nakon uspostave Nezavisne Države Hrvatske, ustaške vlasti planirale su ga uhapsiti krajem juna 1941. godine. Saznavši za to krenuo je iz Zagreba k bratu u Novi Vinodolski, na području koje je okupirala Italija, i krajem avgusta u Selce. Ubrzo je, organizacijom Komunističke partije Hrvatske u Selcu, stupio u kontakt s Narodnooslobodilačkim pokretom i financijski mu pomogao. Dva dana nakon kapitulacije Italije, 10. septembra 1943. godine, organizovano je njegovo putovanje automobilom u Otočac, gdje se sastao sa predsednikom AVNOJ-a dr. Ivanom Ribarom, Andrijom Hebrangom i drugim vođama Narodnooslobodilačkog pokreta. Sutradan se vratio u Selce. Nekoliko dana kasnije, pratio je dr. Ivana Ribara u poseti krčkom biskupu dr. Josipu Srebrniću, kojeg su pokušali nagovoriti da podrži Narodnooslobodilački pokret i pošalje nekoliko njegovih svećenika kao verske službenike na oslobođenu teritoriju. Srebrnić je to odbio, a godinu dana kasnije svećenstvu svoje eparhije poslao je okružnicu u kojoj osuđuje NOP i zabranjuje saradnju s njim. Na drugom zasjedanju ZAVNOH-a u Plaškom, 12. oktobra 1943. održao je govor koji je u uvodnom tekstu stampan u Glasniku Ujedinjene narodne oslobodilačke fronte Hrvatske u broju od 20. novembra 1943. godine, a dvaput je stampan kao brošura o ciklostilu.
Rittig blagosilja partizane
Pogledajte prilog 815526
Imenovan je predsednikom poverenstva za verska pitanja NR Hrvatske. Nakon rata, Ritig je izabran na razne političke funkcije. Bio je član Ustavotvorne skupštine, Savezne skupštine i Sabora Narodne Republike Hrvatske. Od 1946. do 1954. bio je ministar bez portfelja u vladi Narodne Republike Hrvatske. Zalagao se za potpisivanje sporazuma između Jugoslavije i Vatikana, do kojeg je konačno došlo tek 1966. godine, nakon njegove smrti.
Светозар Ритиг — Википедија (wikipedia.org)
Tko je tko u NDH - [PDF Document] (vdocuments.mx)
Rittig sa partizanima
Pogledajte prilog 815529
Hercegovački franjevci i spašavanje žrtava ustaških progona u Mostaru 1941. – 1943.
Upravljački vrh Hercegovačke franjevačke provincije, provincijali fra Krešimir Pandžić i fra Leo Petrović, na inicijativu fra Dominika Mandića iz Rima, na čelu s biskupom fra Alojzijem Mišićem osudio je ustaške rasne zakone te progone Srba i Židova. Posebno se istaknuo fra Dominik Mandić inicijativom “Upute Mnop. OO Provincijalima hrvatskih franjevačkih provincija”. Upute su sadržavale načela kako se u ratnim prilikama ponašati prema Srbima i Židovima. Istaknuti protivnik ustaškoga režima, i progona Srba i Židova, uz fra Dominika Mandića bio je fra Leo Petrović. U prvim mjesecima nove vlasti izričito je tražio od dr. Ante Pavelića da se prestanu ubijati i progoniti Srbi u Hercegovini i spasio dvoje mostarskih Srba omogućivši im prijelaz na katoličku vjeru. Zajedno s fra Bonicijem Rupčićem utemeljio je Odbor za pomoć ugroženim osobama, u kojem su bila dva srpska člana. Otvorio je gradsku kuhinju u franjevačkom samostanu u Mostaru, koja je mogla prehranjivati 60 do 80 osoba dnevno.
Hercegovački franjevci uspjeli su spasiti profesoricu Mariju Bergman-Kon i njezino dvoje djece. Nadalje, zaslužni su za spašavanje komunističkih ilegalaca u Mostaru. Najpoznatiji primjer takve pomoći spašavanje je Olge Humo i njezine kćeri. Osim spašavanja Srba, Židova i pripadnika ilegalnoga NOP-a u Mostaru, fra Leo Petrović spasio je nekolicinu pristaša HSS-a i pomagao njihovim obiteljima. Najpoznatiji takav primjer spašavanje je Cvjetana Spuževića iz Mostara. Iz dostupnoga arhivskog gradiva, objavljenih izvora i literature jasno se vide inicijative hercegovačkih franjevaca u pokušaju spašavanja i pružanja pomoći pojedinim Srbima, Židovima, pristašama HSS-a i pripadnicima ilegalnoga NOP-a u ratnom razdoblju u Mostaru. Za sada se ne može ustanoviti precizan broj Srba, Židova, pristaša HSS-a i ilegalnoga NOP-a u Mostaru kojima su hercegovački franjevci pružili pomoć. Unatoč spašavanju i pružanju zaštite, hercegovački franjevci nisu uspjeli spasiti sve osobe do kojih su došli, čak ni neke viđenije poput dr. Ivana Milakovića i udovice Solće Danon. O svim akcijama spašavanja bili su obaviješteni mostarski biskupi, fra Alojzije Mišić i kasnije biskup Petar Čule, što je samo pokazatelj zajedništva Katoličke crkve u Hercegovini tijekom Drugoga svjetskog rata.
Izvorno arhivsko gradivo
Bosna i Hercegovina – Arhiv franjevačke provincije, Mostar – fond Spisi Provincije. Bosna i Hercegovina – Arhiv Hercegovačko-neretvanske županije, Mostar – fond Memoarska građa Narodnooslobodilačkog rata 1941. – 1945. (BiHAHNŽ-MGNOR 1941. - 1945.).
Bosna i Hercegovina – Arhiv župe i samostana Humac, Ljubuški. Bosna i Hercegovina – Arhiv župe i samostana Uznesenja Blažene Djevice Marije, Široki Brijeg – Digitalizirana korespondencija fra Dominika Mandića (BiH-AŽSUBDMŠB-DKFDM). Bosna i Hercegovina – Pismohrana Vicepostulature postupka mučeništva “Fra Leo Petrović i 65 subraće”, Široki Brijeg (BiH-PVPMŠB).
Hercegovački franjevci i spašavanje žrtava ustaških progona ...
https://hrcak.srce.hr ›
U Jasenovcu je bilo zatvoreno i nekoliko katoličkih svećenika koji su se ili direktno sukobili s režimom, ili surađivali s partizanima – od devet slovenskih svećenika deportiranih u logor samo je jedan preživio. Na vijest o likvidaciji svećenika, nadbiskup Stepinac je u pismu poglavniku Paveliću napisao kako je „čitav Jasenovac sramotna ljaga za NDH”.175
Jasenovac i Bleiburg.indb (yuhistorija.com)
Kliknite za proširenje...
Наравно написана гомила неистина, не спорим да је у партизанима било и католичких свештеника али да им је главни циљ био спашавање Срба је ноторна лаж.

Поменути Антун Акшановић је био одликован због покрштавања Срба од Павелића па касније у Југославији и од Броза.
https://jadovno.com/dva-ordena-za-pokrstavanje-srba/?lng=cir#.X9Uhr-4o-Uk
"Анте Павелић је одликовао бискупа Антуна Акшамовића због заслуга за присилно превођење Срба у католичку веру, а Тито му је 1959. доделио Орден братства и јединства првог степена."
Дакле још једна од низа тема корисника Никита која треба да оправда геноцидно понашање Хрвата током рата.
 
Лекизан:
Наравно написана гомила неистина, не спорим да је у партизанима било и католичких свештеника али да им је главни циљ био спашавање Срба је ноторна лаж.

Поменути Антун Акшановић је био одликован због покрштавања Срба од Павелића па касније у Југославији и од Броза.
https://jadovno.com/dva-ordena-za-pokrstavanje-srba/?lng=cir#.X9Uhr-4o-Uk
"Анте Павелић је одликовао бискупа Антуна Акшамовића због заслуга за присилно превођење Срба у католичку веру, а Тито му је 1959. доделио Орден братства и јединства првог степена."
Дакле још једна од низа тема корисника Никита која треба да оправда геноцидно понашање Хрвата током рата.
Kliknite za proširenje...
Sta je ""gomila neistina'' ?
Iz navedenog pisma može se naslutiti da su osim zdravstvenog stanja i poodmakle životne dobi postojali i neki drugi, ozbiljniji razlozi njegove ostavke o kojima Akšamović nije želio pisati. Moguće pojašnjenje može se pronaći u jednom od kasnijih pisama Ritigu, upućenom u rujnu 1952. godine, u kojem Akšamović kao razloge svoje ostavke, uz zdravstvene probleme, navodi i „oštre oprijeke sa tadanjim režimom”.3 Je li bila riječ o načelnom neslaganju s politikom ustaškog režima ili nekom konkretnom slučaju, nije nam poznato, ali je očito da su razlozi Akšamovićeve ostavke bili dijelom i političke prirode.
Biskup Antun Akšamović pod istragom komunističkih vlasti
https://hrcak.srce.hr ›
Istorijske cinjenice da su katolicki svestenici bili u partizanima, i da su spasavali ljude koje je progonio ustaski rezim je '' још једна од низа тема корисника Никита која треба да оправда геноцидно понашање Хрвата током рата'' ?
Nekima se ne svidjaju istorijske cinjenice...sorry fakat
 
Nikita Kulganov:
Sta je ""gomila neistina'' ?
Iz navedenog pisma može se naslutiti da su osim zdravstvenog stanja i poodmakle životne dobi postojali i neki drugi, ozbiljniji razlozi njegove ostavke o kojima Akšamović nije želio pisati. Moguće pojašnjenje može se pronaći u jednom od kasnijih pisama Ritigu, upućenom u rujnu 1952. godine, u kojem Akšamović kao razloge svoje ostavke, uz zdravstvene probleme, navodi i „oštre oprijeke sa tadanjim režimom”.3 Je li bila riječ o načelnom neslaganju s politikom ustaškog režima ili nekom konkretnom slučaju, nije nam poznato, ali je očito da su razlozi Akšamovićeve ostavke bili dijelom i političke prirode.
Biskup Antun Akšamović pod istragom komunističkih vlasti
https://hrcak.srce.hr ›
Istorijske cinjenice da su katolicki svestenici bili u partizanima, i da su spasavali ljude koje je progonio ustaski rezim je '' још једна од низа тема корисника Никита која треба да оправда геноцидно понашање Хрвата током рата'' ?
Nekima se ne svidjaju istorijske cinjenice...sorry fakat
Kliknite za proširenje...
Шта је он писао после рата потпуно је ирелевантно са оним шта је он радио за време истог.
Чињеница је да је одликован и од Павелића и од Броза.
 
Poslednja izmena:
Лекизан:
Шта је он писао после рата потпуно је ирелевантно са оним шта је он радио за време истог.
Чињеница је да је осликован и од Павелића и од Броза.
Kliknite za proširenje...
On je 1942 dao ostavku na sve funkcije, i okrenuo se partizanima, za razliku od nekih cetnika koji su se tek 1944 okrenuli na pravu stranu.
 
Nikita Kulganov:
On je 1942 dao ostavku na sve funkcije, i okrenuo se partizanima, za razliku od nekih cetnika koji su se tek 1944 okrenuli na pravu stranu.
Kliknite za proširenje...
Заиста диван човек, вероватно је и орден вратио или му је поред тог Броз накачио други.
Четници и усташе нису исто.

Има ли неки католички фратар да је од почетка рата против усташа и Немаца?
 
Лекизан:
Заиста диван човек, вероватно је и орден вратио или му је поред тог Броз накачио други.
Четници и усташе нису исто.

Има ли неки католички фратар да је од почетка рата против усташа и Немаца?
Kliknite za proširenje...
Antun Aksomuvic se okrenuo partizanima 1942, kada je Nemacka ''pobedjivala na svim frontovima'', a cetnici tek 1944
Katolicki svestenik Svetozar Ritta je jos od 1929 bio protiv ustasa i Pavelica, i cim su ustase dosle na vlast odmah su hteli da ga uhvate i likvidiraju.
- Na sednici Gradskog veća Zagreba, 28. novembra 1929, održao je govor u kojem je žestoko kritiikovao postupke Ante Pavelića, koji se u egzilu stavio u službu talijanskih i mađarskih ciljeva
- Nakon uspostave Nezavisne Države Hrvatske, ustaške vlasti planirale su ga uhapsiti krajem juna 1941. godine. Saznavši za to krenuo je iz Zagreba k bratu u Novi Vinodolski, na području koje je okupirala Italija, i krajem avgusta u Selce. Ubrzo je, organizacijom Komunističke partije Hrvatske u Selcu, stupio u kontakt s Narodnooslobodilačkim pokretom i financijski mu pomogao .
Светозар Ритиг — Википедија (wikipedia.org)
 
Nikita Kulganov:
U redovima katolicke crkve za vreme rata je bila neko struja - Neki su stali uz NDH, neki su se drzali postarni, neki su pomagali Srbe, Jevreje....,a neko su otisli u partizane
Najznacajniji katolicki svestenici koji su otisli u partizane i bili njihovi simpatizeri - Svetozar Rittig, Zlatko Siviric poznatiji kao Crveni Fratar, Antun Aksumovic...
Mons. dr. Svetozar Rittig (hrvatski: Svetozar Rittig; Brod na Savi, 6. januar 1873. - Zagreb, 21. juli 1961.) bio je hrvatski svestenik, crkveni istoričar, teolog i političar.
Na sednici Gradskog veća Zagreba, 28. novembra 1929, održao je govor u kojem je žestoko kritiikovao postupke Ante Pavelića, koji se u egzilu stavio u službu talijanskih i mađarskih ciljeva. U ovom govoru koristio je slogan Ne tražimo druge, ali ne dajemo svoje !, koji je efektivno skraćen (Ne želimo druge - ne dajemo!) Koristio ga je Josip Broz Tito u govoru na Visu 1944. godine i ubrzo postao poznat. ]
Nakon uspostave Nezavisne Države Hrvatske, ustaške vlasti planirale su ga uhapsiti krajem juna 1941. godine. Saznavši za to krenuo je iz Zagreba k bratu u Novi Vinodolski, na području koje je okupirala Italija, i krajem avgusta u Selce. Ubrzo je, organizacijom Komunističke partije Hrvatske u Selcu, stupio u kontakt s Narodnooslobodilačkim pokretom i financijski mu pomogao. Dva dana nakon kapitulacije Italije, 10. septembra 1943. godine, organizovano je njegovo putovanje automobilom u Otočac, gdje se sastao sa predsednikom AVNOJ-a dr. Ivanom Ribarom, Andrijom Hebrangom i drugim vođama Narodnooslobodilačkog pokreta. Sutradan se vratio u Selce. Nekoliko dana kasnije, pratio je dr. Ivana Ribara u poseti krčkom biskupu dr. Josipu Srebrniću, kojeg su pokušali nagovoriti da podrži Narodnooslobodilački pokret i pošalje nekoliko njegovih svećenika kao verske službenike na oslobođenu teritoriju. Srebrnić je to odbio, a godinu dana kasnije svećenstvu svoje eparhije poslao je okružnicu u kojoj osuđuje NOP i zabranjuje saradnju s njim. Na drugom zasjedanju ZAVNOH-a u Plaškom, 12. oktobra 1943. održao je govor koji je u uvodnom tekstu stampan u Glasniku Ujedinjene narodne oslobodilačke fronte Hrvatske u broju od 20. novembra 1943. godine, a dvaput je stampan kao brošura o ciklostilu.
Rittig blagosilja partizane
Pogledajte prilog 815526
Imenovan je predsednikom poverenstva za verska pitanja NR Hrvatske. Nakon rata, Ritig je izabran na razne političke funkcije. Bio je član Ustavotvorne skupštine, Savezne skupštine i Sabora Narodne Republike Hrvatske. Od 1946. do 1954. bio je ministar bez portfelja u vladi Narodne Republike Hrvatske. Zalagao se za potpisivanje sporazuma između Jugoslavije i Vatikana, do kojeg je konačno došlo tek 1966. godine, nakon njegove smrti.
Светозар Ритиг — Википедија (wikipedia.org)
Tko je tko u NDH - [PDF Document] (vdocuments.mx)
Rittig sa partizanima
Pogledajte prilog 815529
Hercegovački franjevci i spašavanje žrtava ustaških progona u Mostaru 1941. – 1943.
Upravljački vrh Hercegovačke franjevačke provincije, provincijali fra Krešimir Pandžić i fra Leo Petrović, na inicijativu fra Dominika Mandića iz Rima, na čelu s biskupom fra Alojzijem Mišićem osudio je ustaške rasne zakone te progone Srba i Židova. Posebno se istaknuo fra Dominik Mandić inicijativom “Upute Mnop. OO Provincijalima hrvatskih franjevačkih provincija”. Upute su sadržavale načela kako se u ratnim prilikama ponašati prema Srbima i Židovima. Istaknuti protivnik ustaškoga režima, i progona Srba i Židova, uz fra Dominika Mandića bio je fra Leo Petrović. U prvim mjesecima nove vlasti izričito je tražio od dr. Ante Pavelića da se prestanu ubijati i progoniti Srbi u Hercegovini i spasio dvoje mostarskih Srba omogućivši im prijelaz na katoličku vjeru. Zajedno s fra Bonicijem Rupčićem utemeljio je Odbor za pomoć ugroženim osobama, u kojem su bila dva srpska člana. Otvorio je gradsku kuhinju u franjevačkom samostanu u Mostaru, koja je mogla prehranjivati 60 do 80 osoba dnevno.
Hercegovački franjevci uspjeli su spasiti profesoricu Mariju Bergman-Kon i njezino dvoje djece. Nadalje, zaslužni su za spašavanje komunističkih ilegalaca u Mostaru. Najpoznatiji primjer takve pomoći spašavanje je Olge Humo i njezine kćeri. Osim spašavanja Srba, Židova i pripadnika ilegalnoga NOP-a u Mostaru, fra Leo Petrović spasio je nekolicinu pristaša HSS-a i pomagao njihovim obiteljima. Najpoznatiji takav primjer spašavanje je Cvjetana Spuževića iz Mostara. Iz dostupnoga arhivskog gradiva, objavljenih izvora i literature jasno se vide inicijative hercegovačkih franjevaca u pokušaju spašavanja i pružanja pomoći pojedinim Srbima, Židovima, pristašama HSS-a i pripadnicima ilegalnoga NOP-a u ratnom razdoblju u Mostaru. Za sada se ne može ustanoviti precizan broj Srba, Židova, pristaša HSS-a i ilegalnoga NOP-a u Mostaru kojima su hercegovački franjevci pružili pomoć. Unatoč spašavanju i pružanju zaštite, hercegovački franjevci nisu uspjeli spasiti sve osobe do kojih su došli, čak ni neke viđenije poput dr. Ivana Milakovića i udovice Solće Danon. O svim akcijama spašavanja bili su obaviješteni mostarski biskupi, fra Alojzije Mišić i kasnije biskup Petar Čule, što je samo pokazatelj zajedništva Katoličke crkve u Hercegovini tijekom Drugoga svjetskog rata.
Izvorno arhivsko gradivo
Bosna i Hercegovina – Arhiv franjevačke provincije, Mostar – fond Spisi Provincije. Bosna i Hercegovina – Arhiv Hercegovačko-neretvanske županije, Mostar – fond Memoarska građa Narodnooslobodilačkog rata 1941. – 1945. (BiHAHNŽ-MGNOR 1941. - 1945.).
Bosna i Hercegovina – Arhiv župe i samostana Humac, Ljubuški. Bosna i Hercegovina – Arhiv župe i samostana Uznesenja Blažene Djevice Marije, Široki Brijeg – Digitalizirana korespondencija fra Dominika Mandića (BiH-AŽSUBDMŠB-DKFDM). Bosna i Hercegovina – Pismohrana Vicepostulature postupka mučeništva “Fra Leo Petrović i 65 subraće”, Široki Brijeg (BiH-PVPMŠB).
Hercegovački franjevci i spašavanje žrtava ustaških progona ...
https://hrcak.srce.hr ›
U Jasenovcu je bilo zatvoreno i nekoliko katoličkih svećenika koji su se ili direktno sukobili s režimom, ili surađivali s partizanima – od devet slovenskih svećenika deportiranih u logor samo je jedan preživio. Na vijest o likvidaciji svećenika, nadbiskup Stepinac je u pismu poglavniku Paveliću napisao kako je „čitav Jasenovac sramotna ljaga za NDH”.175
Jasenovac i Bleiburg.indb (yuhistorija.com)
Kliknite za proširenje...
Та јагњећа кожа којом се заодеваш не успева прикрити твоје вучје намере.
Сво твоје писање овде даје увид о правој природи врха КПЈ који је такође
своју клерофашистичку намеру прикрила НОБ-еом као димном завесом и
мамцем за глупу омладину. Својим писањем на овом форуму ти си доказао
све Лекизанове тезе о спрези КПЈ-усташа и римокатоличке цркве.
То што је било неких свештеника у партизанима или четницима. говори само
да су им то били задатци. Одувек су то практиковали, француз Шарл Иљарт
у свом путопису по овим крајевима за време Невесињске пушке помиње
управо групу католичких устаника на челу са неким фратром који у одређном
моменту мењају страну и боре се против јучераших сабораца.
Језуити су вековима разрађивали ту ђавољу тактику, чак су на тај начин скоро
истребили латино-америчке индијанце и успели путем Холивуда да ту причу
преточе у храбре језуитске мисионаре који се боре за права индиоса.
Чак су за ту лажну причу ангажовали фаце као што су Дениро, Малкович и
Џереми Ајронс.
Шта је у ствари твој задатак? На овај начин помажеш нам да осветлимо
величину злочина, начин изведбе, главне извођаче и Ватикан као главу
која све то замишља и води. Лаж је њихово најјаче оружје!
 
Riderrade:
Izvestaj 114 J Div(315 r1295) o politickoj situaciji na podrucju Divizije:
Izmedju ostalog (dole u dnu)
"U Sibeniku je razbijena komunisticka centrala, koja je bila povezana sa seminarom
KATOLICKIH SVESTENIKA"

Ustase nisu imale veliki oslonac, niti u narodu, niti u Crkvi.
( A to kazu Nemci u svojim izvestajima)
Pogledajte prilog 860587
Kliknite za proširenje...
Мора да је тачно.
Знамо да је све злочине починио Павелић лично!!????
 
Franjevci ne smiju biti ustaše!
Pismo Uprave Franjevačkog reda franjevcima na području NDH



Pismo fra Leonarda
PISMO GENERALA FRANJEVAČKOGA REDA FRA LEONARDA BELLA 18. KOLOVOZA 1941.
U pismu se u deset točaka sažimaju Upute što ih je Uprava Franjevačkoga reda poslala svim franjevcima hrvatskoga jezičnog područja 24. srpnja 1941. godine.
1. Razborito ali odlučno nastojati, da se provede zaključak provincijalnog sastanka u Zagrebu od 10. do 12. juna 1941. godine prema kojem nijedan franjevac ne smije biti učlanjen u Ustaškom hrvatskom pokretu.

2. Sa svom odlučnošću nastojati, da se franjevci bave samo duhovnim i svećeničkim poslovima, a svjetovne i političke poslove da prepuste svjetovnjacima i njihovoj odgovornosti.

3. Franjevci ne smiju imati nikakvog udjela u progonima Srba i Židova, u oduzimanju njihovog imetka, pokretnog i nepokretnoga, u iseljavanju Srba u Srbiju i naseljavanju Hrvata u dosadašnjim srpskim naseljima.

4. Dosljedno tome nijedan franjevac ne smije biti: a) u odborima i sudovima u istraživanju krivnje četnika i drugih Srba prema Hrvatima, te u izricanju kazna prema naprijed spomenutima, b) u odborima i uredima za naseljavanje Hrvata u srpskim naseljima i na imanjima oduzetim Srbima, c) u odborima i uredima za iseljavanje Srba i oduzimanje njihovog imetka.

5. Ni franjevačke župe, ni samostani ni provincije ne smiju primati na dar ni kupovati ni pokretna ni nepokretna dobra, koja su prije rata pripadala Srbima i Židovima.

6. Ukoliko budu u stanju, neka oci provincijali i ugledniji franjevci ulože sve sile kod vlasti i vodećih ljudi u današnjoj Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, da se ne čine osvete, da se ne progone nevini, da se ne oduzimlje imetak i ne vrši nasilno preseljavanje Srba iz njihovih dosadašnjih postojbina.

7. Gdje god se pruži prilika, neka franjevci uzimaju u zaštitu progonjene Srbe i Židove i pred narodnim masama i pred državnim vlastima. Ukoliko mogu neka oci provincijali i samostanske starješine oprezno i skrovito, i materijalno pomažu progonjenu i potrebnu braću Srbe.

8. Franjevci ne smiju imati nikakvog udjela u nasilnom i masovnom prevađanju pravoslavnih na katoličku vjeru. Nikakvu pravoslavnu župu ne smiju primiti na upravu, sve da im je i preuzvišena gospoda ordinariji (biskupi - op. a.) ponude. Naravno, pojedinačni prijelazi na katoličku vjeru iz uvjerenja i u punoj slobodi dozvoljeni su i poželjni danas kao i uvijek.

9. S franjevačkih župa, gdje su katolici izmiješani sa Srbima i drugim inovjercima valja ukloniti dušobrižnike (župnike i kapelane) koji su naprasiti i nerazboriti, i na njihovo mjesto postaviti ljude zrele, dobre i oprezne.

10. Ako bi se koji franjevac, zanesen narodnom suverenošću, ogriješio o dužnu snošljivost prema inovjercima i o kršćansku ljubav prema bližnjemu, ima se kazniti prema težini svoje pogreške, na prvom mjestu premještajem u drugi kraj, gdje neće imati prigodu za slične prijestupe.

Ivan Lovrenović, „Bosanski Hrvati“ - Dokumenti, Str.238
IVAN LOVRENOVIĆ - BOSANSKI HRVATI.pdf (scribd.com)
 
Nikita Kulganov:
Franjevci ne smiju biti ustaše!
Pismo Uprave Franjevačkog reda franjevcima na području NDH



Pismo fra Leonarda
PISMO GENERALA FRANJEVAČKOGA REDA FRA LEONARDA BELLA 18. KOLOVOZA 1941.
U pismu se u deset točaka sažimaju Upute što ih je Uprava Franjevačkoga reda poslala svim franjevcima hrvatskoga jezičnog područja 24. srpnja 1941. godine.
1. Razborito ali odlučno nastojati, da se provede zaključak provincijalnog sastanka u Zagrebu od 10. do 12. juna 1941. godine prema kojem nijedan franjevac ne smije biti učlanjen u Ustaškom hrvatskom pokretu.

2. Sa svom odlučnošću nastojati, da se franjevci bave samo duhovnim i svećeničkim poslovima, a svjetovne i političke poslove da prepuste svjetovnjacima i njihovoj odgovornosti.

3. Franjevci ne smiju imati nikakvog udjela u progonima Srba i Židova, u oduzimanju njihovog imetka, pokretnog i nepokretnoga, u iseljavanju Srba u Srbiju i naseljavanju Hrvata u dosadašnjim srpskim naseljima.

4. Dosljedno tome nijedan franjevac ne smije biti: a) u odborima i sudovima u istraživanju krivnje četnika i drugih Srba prema Hrvatima, te u izricanju kazna prema naprijed spomenutima, b) u odborima i uredima za naseljavanje Hrvata u srpskim naseljima i na imanjima oduzetim Srbima, c) u odborima i uredima za iseljavanje Srba i oduzimanje njihovog imetka.

5. Ni franjevačke župe, ni samostani ni provincije ne smiju primati na dar ni kupovati ni pokretna ni nepokretna dobra, koja su prije rata pripadala Srbima i Židovima.

6. Ukoliko budu u stanju, neka oci provincijali i ugledniji franjevci ulože sve sile kod vlasti i vodećih ljudi u današnjoj Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, da se ne čine osvete, da se ne progone nevini, da se ne oduzimlje imetak i ne vrši nasilno preseljavanje Srba iz njihovih dosadašnjih postojbina.

7. Gdje god se pruži prilika, neka franjevci uzimaju u zaštitu progonjene Srbe i Židove i pred narodnim masama i pred državnim vlastima. Ukoliko mogu neka oci provincijali i samostanske starješine oprezno i skrovito, i materijalno pomažu progonjenu i potrebnu braću Srbe.

8. Franjevci ne smiju imati nikakvog udjela u nasilnom i masovnom prevađanju pravoslavnih na katoličku vjeru. Nikakvu pravoslavnu župu ne smiju primiti na upravu, sve da im je i preuzvišena gospoda ordinariji (biskupi - op. a.) ponude. Naravno, pojedinačni prijelazi na katoličku vjeru iz uvjerenja i u punoj slobodi dozvoljeni su i poželjni danas kao i uvijek.

9. S franjevačkih župa, gdje su katolici izmiješani sa Srbima i drugim inovjercima valja ukloniti dušobrižnike (župnike i kapelane) koji su naprasiti i nerazboriti, i na njihovo mjesto postaviti ljude zrele, dobre i oprezne.

10. Ako bi se koji franjevac, zanesen narodnom suverenošću, ogriješio o dužnu snošljivost prema inovjercima i o kršćansku ljubav prema bližnjemu, ima se kazniti prema težini svoje pogreške, na prvom mjestu premještajem u drugi kraj, gdje neće imati prigodu za slične prijestupe.

Ivan Lovrenović, „Bosanski Hrvati“ - Dokumenti, Str.238
IVAN LOVRENOVIĆ - BOSANSKI HRVATI.pdf (scribd.com)
Kliknite za proširenje...
Дакле хрватски фрањевци су били до те мере уплетени у злочине и политику да је један Италијан Леонардо Мариа Бело као генерал фрањевачког реда морао да их упозорава.
У после кажу Италијани били исти као Хрвати.
 
Лекизан:
Дакле хрватски фрањевци су били до те мере уплетени у злочине и политику да је један Италијан Леонардо Мариа Бело као генерал фрањевачког реда морао да их упозорава.
У после кажу Италијани били исти као Хрвати.
Kliknite za proširenje...
Pismo je iz 18. avgusta 1941, jos je to bio pocetak
 
Лекизан:
Када се беше то десило и ко га је рашчинио?
Kliknite za proširenje...
Krajem februrara 1942, otišao je u Zagreb. Tamo je zbog počinjenih zločina završio u istražnom zatvoru. U junu iste godine postavljen je za zapovednika logora u Jasenovcu. U međuvremenu je najpre suspendovan u franjevačkom redu, a zatim, odlukom uprave reda pri Svetoj stolici, a 10. jula 1942. godine je potpuno isključen. Tada je izgubio i pravo na ime fra Tomislav. Krajem oktobra 1942, iz Jasenovca je u prebačen za nadzornika logora Stara Gradiška.[3]
Miroslav Filipović - Wikipedia
 
Nikita Kulganov:
Krajem februrara 1942, otišao je u Zagreb. Tamo je zbog počinjenih zločina završio u istražnom zatvoru. U junu iste godine postavljen je za zapovednika logora u Jasenovcu. U međuvremenu je najpre suspendovan u franjevačkom redu, a zatim, odlukom uprave reda pri Svetoj stolici, a 10. jula 1942. godine je potpuno isključen. Tada je izgubio i pravo na ime fra Tomislav. Krajem oktobra 1942, iz Jasenovca je u prebačen za nadzornika logora Stara Gradiška.[3]
Miroslav Filipović - Wikipedia
Kliknite za proširenje...
Овде се каже ипак да је он изведен пред војни суд од стране Немаца, а на захтев Италијана, и да никада није екскомунициран из католичке цркве али је склоњен из фрањевачког реда, и то тек октобра 1942 године када је пребачен у Стару Градишку.

Filipović was court-martialed by the Germans for his involvement, possibly at the request of the Italian army which was then occupying part of the ISC territory.[7] On 4 April 1942, Filipović was reportedly suspended from his chaplaincy post[8] by the papal legate in Zagreb and jailed in Croatia.[7] There is no evidence that he was excommunicated by the Catholic Church, but he was reportedly removed from the Franciscan order on 22 October 1942, the date on which he was transferred to Stara Gradiška.[1][8]

1.Michael Phayer. The Catholic Church and the Holocaust, 1930–1965. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. 2000. pp. 34, 237. ISBN 0-253-21471-8.
8. Jure G. Krišto, Katolička crkva i Nezavisna Država Hrvatska 1941-1945, Zagreb: 1998, pg. 223
 
Лекизан:
Овде се каже ипак да је он изведен пред војни суд од стране Немаца, а на захтев Италијана, и да никада није екскомунициран из католичке цркве али је склоњен из фрањевачког реда, и то тек октобра 1942 године када је пребачен у Стару Градишку.

Filipović was court-martialed by the Germans for his involvement, possibly at the request of the Italian army which was then occupying part of the ISC territory.[7] On 4 April 1942, Filipović was reportedly suspended from his chaplaincy post[8] by the papal legate in Zagreb and jailed in Croatia.[7] There is no evidence that he was excommunicated by the Catholic Church, but he was reportedly removed from the Franciscan order on 22 October 1942, the date on which he was transferred to Stara Gradiška.[1][8]

1.Michael Phayer. The Catholic Church and the Holocaust, 1930–1965. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. 2000. pp. 34, 237. ISBN 0-253-21471-8.
8. Jure G. Krišto, Katolička crkva i Nezavisna Država Hrvatska 1941-1945, Zagreb: 1998, pg. 223
Kliknite za proširenje...

Spomen podrucije Jasenovac
MIROSLAV FILIPOVIĆ MAJSTOROVIĆ
Zbog sudjelovanja u pokoljima u veljači 1942. crkvene vlasti su ga isključile iz franjevačkog reda, što je potvrdila i Sveta stolica u srpnju 1942. Time je izgubio pravo na redovničko ime Tomislav..
JUSP Jasenovac - MIROSLAV FILIPOVIĆ MAJSTOROVIĆ (jusp-jasenovac.hr)
Ivo Goldstein: Katolička crkva u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj
. Zbog svoga ponašanja u sukob s franjevačkim vlastima došao je ubrzo po uspostavi NDH, potom je suspendiran, a u srpnju 1942. i isključen iz franjevačkog reda.
Ivo Goldstein: Katolička crkva u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj | radio gornji grad (wordpress.com)
 
Nikita Kulganov:
Spomen podrucije Jasenovac
MIROSLAV FILIPOVIĆ MAJSTOROVIĆ
Zbog sudjelovanja u pokoljima u veljači 1942. crkvene vlasti su ga isključile iz franjevačkog reda, što je potvrdila i Sveta stolica u srpnju 1942. Time je izgubio pravo na redovničko ime Tomislav..
JUSP Jasenovac - MIROSLAV FILIPOVIĆ MAJSTOROVIĆ (jusp-jasenovac.hr)
Ivo Goldstein: Katolička crkva u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj
. Zbog svoga ponašanja u sukob s franjevačkim vlastima došao je ubrzo po uspostavi NDH, potom je suspendiran, a u srpnju 1942. i isključen iz franjevačkog reda.
Ivo Goldstein: Katolička crkva u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj | radio gornji grad (wordpress.com)
Kliknite za proširenje...
Дакле доказа да је одмах екскомунициран после покоља у близини Бања Луке ипак нема.
 
Nikita Kulganov:
Sada kada se neko ekskomunicira, koliko prodje vremena, a tek koliko je trebalo u ono vreme.
Kliknite za proširenje...
Поента је да ја не видим да је уопште екскомунициран, само је склоњен из Фрањеваца, и то се није десило због злочина.
Нагађања.
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Slične teme

zbiljaš
Kongres Srba u Hrvatskoj 1945. godine
Odgovora
15
Pregleda
422
zbiljaš
zbiljaš
S
Genetička Struktura Srba i Hrvata
17 18 19
Odgovora
459
Pregleda
7.882
FDDD
FDDD
AleksaJ
Злонамерни и тендециозни наративи у писању 'ново историје'
Odgovora
5
Pregleda
322
Casual Observer
Casual Observer

Back
Top